Odpowiedzialność cywilna za szkody spowodowane zanieczyszczeniem: Konwencja o olejach bunkrowych
STRESZCZENIE DOKUMENTÓW:
Międzynarodowa konwencja o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi z 2001 r. (Konwencja o olejach bunkrowych)
Decyzja 2002/762/WE upoważniająca Państwa Członkowskie do podpisania, ratyfikacji lub przystąpienia do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi
JAKIE SĄ CELE KONWENCJI I DECYZJI?
Konwencja o olejach bunkrowych została przyjęta pod auspicjami Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) w celu zapewnienia odpowiedniego, niezwłocznego i efektywnego wynagrodzenia osób, które poniosły szkody na skutek wycieku oleju przewożonego jako paliwo w zasobnikach bunkrowych statków.
Niniejsza decyzja upoważnia kraje UE do podpisania, ratyfikacji lub przystąpienia do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi z 2001 r. (Konwencja o olejach bunkrowych).
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
Zgodność z przepisami UE
- Artykuły 9 i 10 Konwencji odnoszą się do przepisów określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 44/2001 (obecnie rozporządzenie (UE) nr 1215/2012) w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych i ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych.
- Konwencja nie przewiduje, by organizacja międzynarodowa taka jak UE podpisywała, ratyfikowała lub przystępowała do niej.
- Kraje UE, posiadające upoważnienie ze strony UE, są w związku z tym zobowiązane do podpisania, ratyfikowania lub przystąpienia do Konwencji w interesie UE. Jeśli kraje UE tak postąpią, muszą także złożyć deklarację, w której zobowiązują się do stosowania rozporządzenia (WE) nr 1215/2012 we wzajemnych relacjach.
Zakres
Konwencja ma zastosowanie do:
- zanieczyszczeń olejami na terytorium, na morzu terytorialnym i w wyłącznej strefie ekonomicznej lub równorzędnej w kraju będącym stroną Konwencji;
- środków podjętych w celu zapobiegania lub ograniczania takich szkód.
Konwencja nie ma zastosowania do okrętów wojennych, floty pomocniczej ani do innych statków stanowiących własność kraju. Jednakże dowolny kraj będący stroną Konwencji może postanowić stosować jej postanowienia do takich statków.
Odpowiedzialność właściciela statku
Właściciel statku w chwili zdarzenia jest odpowiedzialny za całe zanieczyszczenie olejem pochodzącym z jego statku. Jednakże właściciel statku może uniknąć odpowiedzialności, jeśli będzie w stanie dowieść, że:
- zanieczyszczenie było wynikiem działań wojennych lub wrogich, powstania lub naturalnych zjawisk o wyjątkowym, nieuchronnym i niekontrolowanym charakterze, lub
- zanieczyszczenie wynikło z celowego działania lub zaniechania ze strony osoby trzeciej, lub
- zanieczyszczenie zostało w całości spowodowane zaniedbaniem rządu lub innych organów odpowiedzialnych.
Ubezpieczenie obowiązkowe lub zabezpieczenie finansowe
- Właściciele statków o pojemności brutto większej niż 1 000 ton zarejestrowanych w kraju będącym stroną Konwencji muszą posiadać ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie finansowe, takie jak gwarancja banku lub podobnej instytucji finansowej, w celu pokrycia odpowiedzialności za zanieczyszczenie.
- Świadectwo potwierdzające, że ubezpieczenie lub inne zabezpieczenia finansowe są zawarte, wydawane są dla każdego statku przez odpowiednią instytucję danego kraju i muszą być przechowywane na pokładzie statku. Kopia świadectwa jest składana w danej instytucji, która prowadzi rejestrację statku.
Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń
- Powództwo o odszkodowanie przeciw właścicielowi statku, ubezpieczycielowi lub innej osobie świadczącej zabezpieczenie wnoszone jest w kraju lub krajach, w których doszło do zanieczyszczenia.
- Konwencja określa warunki, na jakich orzeczenie wydane przez sąd w jednym kraju będącym stroną Konwencji może być uznawane lub wykonywane w innych krajach.
Terminy
- Prawa do odszkodowania na mocy niniejszej Konwencji wygasają, jeśli nie podjęto żadnego postępowania w terminie trzech lat od dnia zanieczyszczenia.
- Zabrania się podejmować jakiekolwiek postępowania po okresie sześciu lat od dnia wystąpienia zanieczyszczenia.
DATA WEJŚCIA W ŻYCIE
Konwencja weszła w życie w dniu 21 listopada 2008 r. Na rok 2015 wszystkie kraje UE ratyfikowały/przystąpiły do Konwencji zgodnie z decyzją 2002/762/WE.
KONTEKST
Więcej informacji:
GŁÓWNE DOKUMENTY
Międzynarodowa konwencja o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi – z 2001 r. (Konwencja o olejach bunkrowych) (Dz.U. L 256 z 25.9.2002, s. 9–16)
Decyzja Rady 2002/762/WE z dnia 19 września 2002 r. upoważniająca państwa członkowskie, w interesie Wspólnoty, do podpisania, ratyfikacji lub przystąpienia do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi z 2001 r. (Konwencja o olejach bunkrowych) (Dz.U. L 256 z 25.9.2002, s. 7–8)
DOKUMENTY POWIĄZANE
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (wersja przekształcona) (Dz.U. L 351 z 20.12.2012, s. 1–32)
Kolejne zmiany rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.
Ostatnia aktualizacja: 10.07.2020