Ustanawia ona zasady zarządzania działalnością instytucji pracowniczych programów emerytalnych (IORP)* lub programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami lub programami we wszystkich krajach Unii Europejskiej (UE).

Niniejsza dyrektywa ma na celu zapewnienie wysokiego poziomu ochrony przyszłych emerytów (członków programów emerytalnych i osób uprawnionych) i jednoczesne gwarantowanie wydajnego inwestowania, przez ustanowienie następujących przepisów:

precyzyjnych wymogów ostrożnościowych, których specyfikę okeśla każdy z krajów UE, na rzecz ochrony członków IORP i osób uprawnionych, które muszą zostać dostatecznie poinformowane o zasadach programu emerytalnego*, o sytuacji finansowej IORP oraz o swoich prawach,

zasad inwestowania dostosowanych do charakteru IORP oraz do wydajnego zarządzania oszczędnościami. IORP to inwestorzy długofalowi, których zadaniem jest przynoszenie swoim członkom i osobom uprawnionym jak najwyższych zysków, a jednocześnie zapewnianie wysokiego poziomu bezpieczeństwa inwestycji. Jeśli każdy z IORP ma ustanowić możliwie najbezpieczniejszą i najbardziej wydajną politykę inwestycyjną, zasady inwestowania, w szczególności w udziały, nie mogą być zbyt rygorystyczne,

zasad dopuszczających transgraniczną działalność IORP, umożliwiającą tworzenie ogólnoeuropejskich programów emerytalnych. Zarządzanie transgraniczne wymaga wzajemnego uznania metod nadzorczych będących w mocy w krajach UE.

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 643/2014 w sprawie standardów technicznych w odniesieniu do zgłaszania krajowych przepisów o charakterze ostrożnościowym do EIOPA.

EIOPA może sporządzać projekty standardów prawnych i wdrożeniowych oraz rekomendować koordynację środków nadzoru nad IORP. EIOPA działa w ścisłej współpracy z krajami UE i Komisją Europejską.

Nowa dyrektywa ma zastąpić niniejszą dyrektywę z końcem 2016 r., natomiast wejdzie w życie we wszystkich krajach UE do roku 2018.

Dyrektywa ma zastosowanie od 23 września 2003 r. Kraje UE musiały włączyć zapisy dyrektywy do przepisów krajowych do 22 września 2005 r.

Pracownicze programy emerytalne w UE korzystają z przepisów swobodnego przepływu kapitału i swobodnego świadczenia usług. Ich działalność transgraniczna ma być szerzej promowana. Jednocześnie wszyscy członkowie i osoby uprawnione muszą otrzymać odpowienią ochronę swoich emerytur za pośrednictwem zarządzanych ostrożnościowo IORP.

Instytucje pracowniczych programów emerytalnych (IORP): instytucje finansowe zarządzające zbiorowymi planami emerytalnymi dla pracodawców tak, aby zapewnić świadczenia emerytalne ich pracownikom (tj. członkom programów emerytalnych i osobom uprawnionym).

Dyrektywa 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz.U. L 235 z 23.9.2003, s. 10-21)

Kolejne zmiany do dyrektywy 2003/41/WE zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowanyma charakter wyłącznie informacyjny.

Sprawozdanie Komisji w sprawie niektórych kluczowych aspektów dotyczących dyrektywy 2003/41/WE w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (dyrektywa IORP) (COM(2009) 203 final z 30.4.2009)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/50/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie minimalnych wymogów służących zwiększeniu mobilności pracowników między państwami członkowskimi dzięki łatwiejszemu nabywaniu i zachowywaniu uprawnień do dodatkowych emerytur (Dz.U. L 128 z 30.4.2014, s. 1–7)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 643/2014 z dnia 16 czerwca 2014 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do zgłaszania krajowych przepisów o charakterze ostrożnościowym dotyczących obszaru pracowniczych programów emerytalnych zgodnie z dyrektywą 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 177 z 17.6.2014, s. 34-41)