Rozwój globalnego podejścia do kwestii migracji

Niniejszy komunikat, wynikający z komunikatu na temat wspólnej europejskiej polityki migracyjnej przedstawionego przez Komisję dnia 17 czerwca 2008 r., stanowi jeden z pierwszych elementów europejskiego paktu o imigracji i azylu przyjętego również w październiku 2008 r. W komunikacie wzywa się do poprawy koordynacji i efektu synergii między Unią Europejską (UE) a krajami trzecimi w celu osiągnięcia większej efektywności i spójności w praktycznym stosowaniu globalnego podejścia do kwestii migracji.

AKT

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów z dnia 8 października 2008 r. – Rozwój globalnego podejścia do kwestii migracji: zwiększenie koordynacji, spójności i efektu synergii [COM(2008) 611 wersja ostateczna – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].

STRESZCZENIE

W niniejszym komunikacie zawarto sprawozdanie z wdrażania globalnego podejścia do kwestii migracji, nakreślono perspektywy i propozycje udoskonalenia koordynacji, spójności i efektu synergii. Skoncentrowano się zarówno na tematycznym rozwoju, jak i na kwestiach geograficznych globalnego podejścia.

Legalna migracja ekonomiczna

Należy rozszerzyć współpracę z krajami trzecimi w celu zaspokojenia potrzeb w zakresie siły roboczej w Unii Europejskiej (UE). W związku z tym konieczne jest informowanie potencjalnych migrantów o legalnych możliwościach przyjazdu do UE oraz o ryzyku związanym z korzystaniem z nielegalnych opcji migracyjnych. W tym celu założony zostanie portal migracyjny i prowadzone będą ukierunkowane kampanie informacyjne. Istotne jest również umożliwienie elastycznego dostępu do UE dla migrantów przybyłych w celach zarobkowych oraz ułatwienie mobilności dla celów naukowych lub handlowych. W tym celu Komisja zamierza:

• wprowadzić pierwszą generację partnerstw na rzecz mobilności w celu wykorzystywania ich we współpracy strategicznej,
• rozwijać centra informacji i zarządzania migracją,
• opracować narzędzia pozwalające na lepsze kojarzenie osób poszukujących pracy z wolnymi stanowiskami,
• stymulować wymianę najlepszych praktyk między zainteresowanymi stronami,
• rozwijać środki prawne i operacyjne zachęcające do migracji cyrkulacyjnej,
• rozwijać wspólne centra składania wniosków wizowych.

Walka z nielegalną imigracją

W celu zwalczania nielegalnej imigracji UE zapewnia pomoc krajom trzecim w zakresie zarządzania granicami. W tym kontekście Rada wezwała Komisję do rozważenia możliwości rozszerzenia mandatu agencji Frontex. Zapewniane jest również wsparcie w zakresie zwalczania przemytu i handlu ludźmi w formie instrumentów międzynarodowych, krajowych planów działań przeciwko handlowi ludźmi i zmian legislacyjnych. Podkreślono również konieczność kontynuowania dialogu i współpracy z krajami partnerskimi w tych obszarach. W tym kontekście Komisja zamierza wspierać:

• zbieranie informacji na temat zmian szlaków migracyjnych w kierunku UE,
• rozwijanie zarządzania migracją w kluczowych krajach trzecich,
• przyjmowanie i wdrażanie krajowych strategii zintegrowanego zarządzania granicami w krajach trzecich,
• tworzenie infrastruktury do nadzoru granicznego w ramach europejskiego systemu nadzoru granic (Eurosur) przez wzmocnioną współpracę z krajami trzecimi,
• realizację planu działań z Wagadugu oraz opracowywanie strategii przeciwko handlowi ludźmi przez organizacje regionalne.

Wpływ migracji na rozwój

Działania w dziedzinie związku migracji i rozwoju muszą być doskonalone i intensyfikowane. W tym celu należy wykorzystywać zasady określone w Konsensusie europejskim w sprawie rozwoju, w szczególności w kontekście rozwiązywania pierwotnych przyczyn migracji. Kluczowe znaczenie ma również włączanie polityki migracyjnej do głównego nurtu innych właściwych obszarów politycznych. W związku z tym Komisja zamierza:

• rozwijać systemy przekazów pieniężnych,
• wspierać uczestnictwo grup migrantów i stowarzyszeń diaspory w kształtowaniu polityki UE,
• wspierać spójność polityki na rzecz rozwoju, ze szczególnym naciskiem na kwestię odpływu wykwalifikowanej siły roboczej (tzw. drenaż mówzgów),
• ulepszać jakość i dostęp do edukacji i kształcenia zawodowego oraz możliwości i warunki zatrudnienia w regionach charakteryzujących się wysoką presją emigracyjną,
• stosować zasady Konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju w kontekście zatrudnienia, zarządzania i zmian demograficznych,
• uzyskać pełniejszą wiedzę na temat związków między zmianami klimatycznymi a migracją oraz ich obecnych i przyszłych skutków.

Szlaki migracyjne

Należy osiągnąć większą spójność na szczeblu wydarzeń politycznych oraz ich realizacji w odniesieniu do południowych szlaków migracyjnych. W związku z tym Komisja zamierza wspierać współpracę wewnątrzafrykańską oraz tworzenie ram politycznych migracji afrykańskiej. Na szczeblu unijnym Komisja zamierza koordynować współpracę UE-Afryka za pośrednictwem zespołu realizacyjnego UE ds. partnerstwa w dziedzinie migracji, mobilności i zatrudnienia.

Wymiar migracji i rozwoju powinien zostać rozszerzony również na współpracę między UE a regionami sąsiadującymi z UE na wschodzie i południowym wschodzie. Należy uwzględnić kwestie związane z migracją zarobkową, przekazami, powrotami i reintegracją oraz sieciami diaspor.

Inne regiony, takie jak południowy Kaukaz, Azja Środkowa, Bliski Wschód, Azja, Ameryka Łacińska i Karaiby również wywierają wpływ na unijną politykę migracyjną w związku z zarówno nielegalną, jak i legalną migracją ekonomiczną. Dlatego w przypadku tych regionów konieczne jest przyjęcie zróżnicowanego podejścia, zarówno dwustronnego, jak i wielostronnego, w celu wzmocnienia dialogu i współpracy.

Lepsze zarządzanie

Globalne podejście musi zapewnić praktyczne ramy dla lepszego zarządzania migracją. Dlatego należy zwiększyć spójność i efektywność w tym zakresie. Konieczne jest także ulepszenie koordynacji UE z podmiotami szczebla krajowego, regionalnego i lokalnego oraz z krajami trzecimi. Wymiana informacji dotyczących politycznych celów UE w zakresie migracji musi odbywać się w ramach dialogu i współpracy z krajami trzecimi. Ponadto UE i państwa członkowskie powinny bardziej eksponować swój profil polityczny i propagować globalne podejście w różnych ramach współpracy.

Ponadto ostateczna skuteczność globalnego podejścia zależy również od finansowania. W związku z tym wspólnotowe instrumenty finansowe oraz państw członkowskich i pochodzące ze źródeł zewnętrznych muszą być poddawane przeglądowi, a ich wykorzystywanie należy udoskonalić.

Ostatnia aktualizacja: 07.11.2008