Emisje przemysłowe

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych

JAKI JEST CEL DYREKTYWY?

Dyrektywa określa zasady mające na celu zapobieganie lub, w przypadku braku takiej możliwości, ograniczanie emisji zanieczyszczeń przemysłowych do powietrza, wody i gruntu oraz zapobieganie wytwarzaniu odpadów w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Zakres

• Ustawodawstwo obejmuje działalność przemysłową w następujących sektorach:
  • energetycznym;
  • produkcji i obróbki metali;
  • mineralnym;
  • chemicznym;
  • gospodarki odpadami;
  • oraz w innych sektorach, takich jak produkcja pulpy drzewnej i papieru, rzeźnie oraz intensywny chów drobiu i świń.
• Wszystkie instalacje objęte tą dyrektywą muszą zapobiegać zanieczyszczeniom i je ograniczać poprzez zastosowanie najlepszych dostępnych technik (BAT)* oraz uwzględniać potrzebę efektywnego zużycia energii, gospodarowania odpadami i zapobiegania ich produkcji, zapobiegania wypadkom i ograniczania ich konsekwencji.

Zezwolenia

• Instalacje mogą działać wyłącznie po uzyskaniu pozwolenia i muszą być zgodne z warunkami w nim określonymi.
• Warunki określone w pozwoleniu opierają się na konkluzjach dotyczących BAT przyjętych przez Komisję Europejską.
  • Dopuszczalne wielkości emisji muszą być ustalone na poziomie zapewniającym nieprzekraczanie poziomów emisji powiązanych z BAT. Odstępstwo od tej zasady możliwe jest tylko w przypadku, gdy ocena pokazuje, że osiągnięcie tych poziomów emisji prowadziłoby do nieproporcjonalnie wysokich kosztów w stosunku do korzyści dla środowiska.
• Krajowe organy zobowiązane są przeprowadzać regularne kontrole instalacji.

Szczególne przepisy

Dyrektywa ustanawia minimalne wymogi dla poszczególnych sektorów w osobnych rozdziałach. Obejmuje ona szczegółowe zasady odnoszące się do:

• obiektów energetycznego spalania – aspekty operacyjne, dopuszczalne wielkości emisji, monitoring i zasady zgodności;
• spalarni odpadów i współspalarni odpadów – wymogi operacyjne, dopuszczalne wielkości emisji, monitoring i zasady zgodności;
• instalacji i działalności z użyciem rozpuszczalników organicznych – zawiera dopuszczalne wielkości emisji, plany redukcji oraz wymogi zastępowania substancji niebezpiecznych;
• instalacji produkujących ditlenek tytanu – określa dopuszczalne wielkości emisji, zasady monitorowania, a także zakazuje unieszkodliwiania pewnych form odpadów w jakiejkolwiek części wód.

Uchylenie

Dyrektywa uchyla i zastępuje siedem wcześniejszych dyrektyw w sprawie: zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (dyrektywa 2008/1/WE), dużych obiektów energetycznego spalania (dyrektywa 2001/80/WE), spalania odpadów (dyrektywa 2000/76/WE), emisji spowodowanej użyciem rozpuszczalników (dyrektywa 1999/13/WE) oraz trzy dyrektywy w sprawie przemysłu ditlenku tytanu (78/176/EWG, 82/883/EWG, 92/112/EWG).

OD KIEDY DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Dyrektywa ma zastosowanie od 6 stycznia 2011 r., przy czym do porządku krajowego państw członkowskich miała zostać włączona do 7 stycznia 2013 r.

KONTEKST

• Dyrektywa 2011/92/UE określa zasady oceny skutków wywieranych przez szereg przedsięwzięć publicznych i prywatnych na środowisko – zob. streszczenie.
• Więcej informacji:
  • Emisje przemysłowe (Komisja Europejska).

KLUCZOWE POJĘCIA

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (wersja przekształcona) (Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17–119)

Kolejne zmiany do dyrektywy 2010/75/UE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 26 z 28.1.2012, s. 1–21)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 30.06.2020