JAKIE SĄ CELE KONKLUZJI?

W dokumencie tym zajęto się kwestiami związanymi z kształceniem dzieci ze środowisk migracyjnych*. Kształcenie jest istotne dla dążenia do spójnego społeczeństwa oraz umożliwienia jednostkom stania się aktywnymi i odnoszącymi sukcesy obywatelami, a także pełnego rozwinięcia własnego potencjału.

W konkluzjach zachęca się państwa UE oraz Komisję Europejską, aby podjęły szereg działań pozwalających na osiągnięcie tych celów.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Edukacja ma istotne znaczenie dla integracji migrantów w społeczeństwie UE. Na każdym poziomie należy stosować ukierunkowane środki i bardziej elastyczne podejście, tak aby dotyczyły one uczących się osób ze środowisk migracyjnych, zapewniły wsparcie i możliwości oraz umożliwiły pełne rozwinięcie własnego potencjału.

Systemy edukacji, w których duży nacisk kładzie się na sprawiedliwość i jakość, sprzyjając podejściu integracyjnemu na wszystkich poziomach, są najbardziej skuteczne, jeżeli chodzi o zaspokajanie potrzeb uczniów ze środowisk migracyjnych.

Różnorodność kulturowa powinna być traktowana jako źródło żywotności i wzbogacania. Propagowanie edukacji międzykulturowej, przy poszanowaniu tożsamości państwa przyjmującego, szerzenie znajomości i pogłębianie rozumienia kultur innych osób, a także budowanie wzajemnego szacunku i zwalczanie przesądów zapewni trwałe korzyści dla wszystkich.

Obowiązki państw UE

Każde państwo UE powinno podejmować działania na szczeblu lokalnym, regionalnym lub krajowym, w tym:

opracować zintegrowane podejście polityczne umożliwiające osiągnięcie tych celów;

utworzyć lub wzmocnić mechanizmy walki z dyskryminacją, mając na celu promowanie włączenia społecznego i aktywnego obywatelstwa;

poprawić dostępność kształcenia poprzez usunięcie przeszkód w systemach szkolnych;

podnieść jakość oferowanego nauczania w szkołach, także poprzez starania, by przyciągnąć i zatrzymać najlepszych nauczycieli i wzmocnić ich autorytet w szkołach osiągających słabsze wyniki;

poszerzyć dostęp do placówek przedszkolnych i opiekuńczych świadczących usługi wysokiej jakości;

oferować nauczanie lepiej dostosowane do indywidualnych potrzeb oraz indywidualne wsparcie, w szczególności dla dzieci migrantów, które osiągają słabe wyniki w nauce;

organizować szkolenia specjalistyczne dotyczące kompetencji międzykulturowych oraz przygotowujące do pracy w warunkach różnorodności językowej i kulturowej dla dyrektorów szkół, nauczycieli i personelu administracyjnego;

przygotować strategie nauczania języka państwa przyjmującego oraz rozważyć, w jaki sposób uczniowie ze środowisk migracyjnych mogą zachować i rozwijać znajomość swojego języka ojczystego;

dbać o wysoką jakość programów nauczania oraz o to, by były one odpowiednie dla wszystkich uczniów, niezależnie od ich pochodzenia, a także uwzględniać potrzeby dzieci ze środowisk migracyjnych, jeżeli chodzi o metody nauczania oraz materiały naukowe;

nawiązywać partnerskie stosunki ze społecznościami migrantów i dołożyć starań, by usprawnić komunikację z rodzicami ze środowisk migracyjnych;

udzielać ukierunkowanego wsparcia uczniom o specjalnych potrzebach edukacyjnych, pochodzącym ze środowisk migracyjnych;

gromadzić i analizować dane w celu przygotowania strategii lepszych pod względem merytorycznym;

wymieniać dobre praktyki na odpowiednich szczeblach w celu ulepszania strategii i działań;

korzystać z programu „Uczenie się przez całe życie” , Europejskiego Funduszu Społecznego i innych źródeł, takich jak Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, tak aby wspierać projekty w zakresie edukacji międzykulturowej i kształcenie uczących się osób ze środowisk migracyjnych.

Obowiązki Komisji Europejskiej

Ze swojej strony Komisja powinna:

wspierać współpracę między państwami UE w zakresie kwestii omówionych w konkluzjach, m.in. wymieniając doświadczenia i dobre praktyki oraz wykorzystując istniejące programy unijne;

rozważyć, w jaki sposób można najlepiej osiągnąć cele dyrektywy w sprawie kształcenia dzieci pracowników migrujących w zmieniającym się kontekście migracji;

korzystając z istniejących danych i wskaźników, monitorować różnice w postępach, jakie osiągają uczniowie urodzeni w danym państwie i uczniowie pochodzący ze środowisk migracyjnych;

blisko współpracować z innymi organizacjami międzynarodowymi zajmującymi się kwestiami dotyczącymi edukacji i migracji, takimi jak Rada Europy, Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) oraz Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD);

zagwarantować, że kwestie związane z migracją są odpowiednio uwzględniane w odpowiednich programach unijnych, a także w ramach innych inicjatyw w dziedzinie kształcenia i szkolenia, w tym inicjatyw dotyczących szkolnictwa wyższego;

dopilnować, by kwestie związane z kształceniem dzieci ze środowisk migracyjnych uwzględniano w procesach zabezpieczenia społecznego i włączania społecznego.

KONTEKST

KLUCZOWE POJĘCIA

ze środowisk migracyjnych dzieci wszystkich osób mieszkających w jednym z państw UE, w którym się nie urodziły, bez względu na to, czy są one obywatelami państw trzecich, obywatelami innego państwa UE, czy też uzyskały obywatelstwo państwa przyjmującego.

GŁÓWNY DOKUMENT

Konkluzje Rady z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie kształcenia dzieci ze środowisk migracyjnych (Dz.U. C 301 z 11.12.2009, s. 5–8)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Rady 77/486/EWG z dnia 25 lipca 1977 r. w sprawie kształcenia dzieci pracowników migrujących (Dz.U. L 199 z 6.8.1977, s. 32–33)

Zielona księga – Migracja i mobilność: wyzwania i szanse dla wspólnotowych systemów edukacyjnych (COM(2008) 423 final, 3.7.2008)

Komunikat Komisji do Parlamentu europejskiego i Rady – Plan działania w zakresie małoletnich bez opieki (2010–2014) (COM(2010) 213 final, 6.5.2010)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady – Ochrona migrujących dzieci (COM(2017) 211 final, 12.4.2017)