Emisja monet euro
STRESZCZENIE DOKUMENTU:
JAKIE SĄ CELE NINIEJSZYCH ROZPORZĄDZEŃ?
-
Rozporządzenie (UE) nr 651/2012 opisuje rodzaje monet euro i ustanawia warunki emisji monet.
-
Rozporządzenie (UE) nr 729/2014 określa wymogi techniczne dotyczące monet euro oraz ogólne zasady ich projektowania, w tym zatwierdzania wzorów.
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
-
Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 651/2012:
-
rządy krajów należących do strefy euro (czyli krajów, w których walutą jest euro) mogą emitować monety obiegowe* oraz monety kolekcjonerskie*;
-
monety obiegowe są wprowadzane do obiegu zgodnie ze swoją wartością nominalną. Niewielka część monet – nieprzekraczająca 5% – może zostać wprowadzona do obrotu powyżej swojej wartości nominalnej, jeśli jest to uzasadnione szczególnym charakterem monety lub specjalnym opakowaniem;
-
krajowe monety* okolicznościowe
-
mogą być emitowane tylko dwa razy w roku (chyba że wzór jest wspólny dla wszystkich krajów należących do strefy euro);
-
łączna liczba wyemitowanych monet okolicznościowych nie może przekraczać wyższego z dwóch możliwych pułapów – jako odsetek łącznej liczby monet o nominale dwóch euro, które zostały wprowadzone do obiegu;
-
monety kolekcjonerskie
-
są prawnym środkiem płatniczym* jedynie w emitującym kraju należącym do strefy euro;
-
muszą różnić się od monet obiegowych pod względem wartości nominalnej i obrazów, a także barwy, średnicy i wagi (dotyczy co najmniej dwóch z trzech powyższych cech);
-
rządy krajów należących do strefy euro muszą przeprowadzać wzajemne konsultacje przed zniszczeniem uszkodzonych monet euro;
-
Komisja przeprowadza ocenę skutków dalszej emisji monet o nominale jednego centa i dwóch centów. Ocena skutków zawiera analizę kosztów i korzyści, która uwzględnia realne koszty bicia tych monet w stosunku do ich wartości i korzyści.
-
Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 729/2014:
-
seria monet euro obejmuje osiem nominałów (1, 2, 5, 10, 20 i 50 centów oraz 1 i 2 euro);
-
każda moneta ma odrębną stronę narodową i europejską stronę wspólną;
-
na stronach narodowych:
-
musi znajdować się dwanaście gwiazd tworzących okrąg wokół narodowego wzoru;
-
nie można zmieniać wzorów, chyba że raz na piętnaście lat lub w przypadku zmiany szefa państwa;
-
nie powtarza się informacji o nominale, chyba że wynika to ze stosowania innego alfabetu;
-
do 20 czerwca 2062 r. musi znaleźć się wzór w pełni spełniający wymogi rozporządzenia;
-
monety okolicznościowe:
-
mogą mieć wyłącznie nominał dwóch euro;
-
muszą mieć inny wzór narodowy niż zwykłe* monety o nominale dwóch euro;
-
upamiętniają wyłącznie wydarzenia mające wielkie znaczenie dla danego kraju lub całej Europy lub
-
upamiętniają wydarzenia o najwyższej wadze europejskiej, gdy są emitowane wspólnie przez wszystkie kraje należące do strefy euro;
-
kraje należące do strefy euro muszą poinformować Komisję oraz inne kraje o proponowanych zmianach wzorów stron narodowych i przedłożyć zmiany do zatwierdzenia. W ten sposób:
-
władze innych krajów mogą zgłosić zastrzeżenie do proponowanego projektu wzoru, jeśli mógłby on wywołać niepożądane reakcje wśród obywateli tych państw;
-
Komisja może wyrazić negatywną ocenę, jeśli uzna, że projekt wzoru nie spełnia wymogów technicznych określonych w rozporządzeniu.
OD KIEDY NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIA MAJĄ ZASTOSOWANIE?
-
Rozporządzenie (UE) nr 651/2012 ma zastosowanie od 16 sierpnia 2012 r.
-
Rozporządzenie (UE) nr 729/2014 konsoliduje poprzednie zasady dotyczące monet, ustanowione, gdy wprowadzono euro w 2002 r. na mocy rozporządzenia (WE) nr 975/98 z późniejszymi zmianami. Ma ono zastosowanie od 22 lipca 2014 r.
-
Oba rozporządzenia łączą w sobie elementy zalecenia Komisji 2009/23/WE w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych rewersów i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu.
KONTEKST
-
Monety euro wprowadzono do obiegu w 2002 r. Monety, dostępne w ośmiu nominałach, różnią się rozmiarem, kolorem i grubością w zależności od nominału, co ma znacznie utrudnić ich fałszowanie.
-
Więcej informacji:
* KLUCZOWE POJĘCIA
Monety obiegowe: oznaczają monety przeznaczone do obiegu stanowiące prawny środek płatniczy we wszystkich krajach należących do strefy euro.
Monety kolekcjonerskie: oznaczają monety, które nie są emitowane z myślą o wprowadzeniu ich do obiegu; stanowią prawny środek płatniczy wyłącznie w kraju emisji.
Monety okolicznościowe: oznaczają monety obiegowe o nominale dwóch euro przeznaczone do upamiętniania szczególnych wydarzeń mających znaczenie dla danego kraju lub całej Europy.
Prawny środek płatniczy: monety lub banknoty, które muszą być przyjmowane w danym kraju w celu zapłaty należności.
Monety zwykłe: monety obiegowe, z wyjątkiem monet okolicznościowych.
GŁÓWNY DOKUMENT
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 651/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie emisji monet euro (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 135–137)
Rozporządzenie Rady (UE) nr 729/2014 z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie nominałów i parametrów technicznych monet euro przeznaczonych do obiegu (wersja przekształcona) (Dz.U. L 194 z 2.7.2014, s. 1–7)
Ostatnia aktualizacja: 04.04.2017