Ochrona konsumentów w odniesieniu do umów timeshare i umów o długoterminowe produkty wakacyjne

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2008/122/WE w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany

JAKIE SĄ CELE DYREKTYWY?

Dyrektywa poprawia ochronę konsumentów w odniesieniu do umów sprzedaży, odsprzedaży* i wymiany* produktów timeshare* i długoterminowych produktów wakacyjnych*. Sektor ten przekształcił się, a wraz z tą zmianą na rynku pojawiły się nowe produkty wakacyjne, których nie obejmują dotychczasowe przepisy. Dyrektywa aktualizuje i doprecyzowuje przepisy na rzecz ochrony konsumenta oraz przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
Ustanawia zasady dotyczące reklamy, informacji przedumownych i umownych, prawa do odstąpienia od umowy i zakazu płacenia zaliczek przed końcem okresu na odstąpienie od umowy.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Przejrzystość informacji

W odpowiednim czasie, zanim konsument zostanie związany umową, przedsiębiorca dostarcza, nieodpłatnie i z użyciem standardowego formularza informacyjnego, konsumentowi przejrzyste, dokładne i wystarczające informacje, które udzielane są w języku urzędowym państwa członkowskiego Unii Europejskiej (UE), z którego pochodzi konsument.

Formularze informacyjne (których szablony stanowią załączniki do dyrektywy) powinny w szczególności zawierać informacje o produkcie (w przypadku umów timeshare, umów o długoterminowy produkt wakacyjny lub umów wymiany) lub usłudze (w przypadku umów odsprzedaży), prawach konsumenta oraz wszelkich ponoszonych kosztach. Muszą wspominać o prawie do odstąpienia od umowy oraz o warunkach, zgodnie z którymi można z niego korzystać. Informacje te stanowią integralną cześć umowy.

Każda reklama powinna wskazywać miejsce, w którym można uzyskać powyższe informacje. Ponadto produktów timeshare i długoterminowych produktów wakacyjnych nie należy wprowadzać na rynek jako inwestycje.

Co więcej, w przypadku akcji promocyjnej lub akcji sprzedaży:

zaproszenie powinno jasno przedstawiać handlowy cel i charakter akcji;
pakiet informacyjny powinien być dostępny dla konsumenta przez cały czas trwania akcji.

Prawo do odstąpienia od umowy

Przed zawarciem umowy przedsiębiorca musi wyraźnie zwrócić uwagę konsumenta na prawo do odstąpienia od umowy, na długość okresu na odstąpienie od umowy oraz na zakaz płacenia zaliczek w tym okresie. Te postanowienia umowy podpisywane są oddzielnie. Umowa zawiera oddzielny standardowy formularz odstąpienia od umowy, który ma na celu ułatwienie korzystania z prawa do odstąpienia od umowy.

Konsument ma prawo do odstąpienia od umowy, bez podawania przyczyny, w terminie 14 dni od dnia podpisania lub otrzymania umowy. Okres ten może zostać wydłużony do 3 miesięcy, jeśli pakiet informacyjny nie zostanie przekazany konsumentowi, lub do 1 roku, jeśli nie przewidziano formularza odstąpienia od umowy.

Jeśli konsument odstąpi od umowy, każda dodatkowa umowa związana z umową główną zostaje automatycznie i bez dodatkowych kosztów rozwiązana.

Płatności

Przed końcem okresu na odstąpienie od umowy zakazane jest wpłacanie zaliczek, udzielanie gwarancji lub uznanie długu na rzecz przedsiębiorcy lub osoby trzeciej. W odniesieniu do umów odsprzedaży niedozwolone jest wnoszenie jakichkolwiek opłat na rzecz przedsiębiorcy przed dokonaniem sprzedaży.

W przypadku umów o długoterminowe produkty wakacyjne zapłata dokonywana jest w równych ratach rocznych. Począwszy od drugiej raty, konsument może rozwiązać umowę bez jakichkolwiek sankcji za wypowiedzeniem złożonym przedsiębiorcy w terminie 14 dni od otrzymania wezwania do zapłaty danej raty.

Środki naprawcze

Państwa członkowskie poinformują konsumentów o metodach dochodzenia praw (rekompensaty) przewidzianych w przepisach krajowych oraz będą popierać dochodzenie praw na drodze pozasądowej.

OD KIEDY DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Dyrektywa ma zastosowanie od 23 lutego 2009 r., przy czym do porządku prawnego państw członkowskich miała zostać włączona do 23 lutego 2011 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

Dyrektywa w sprawie umów timeshare (Komisja Europejska)
Podróże zorganizowane oraz korzystanie z nieruchomości w oznaczonym czasie: informacje o polityce (Komisja Europejska)
Korzystanie z nieruchomości w oznaczonym czasie (timeshare) i inne długoterminowe produkty wakacyjne w UE (Twoja Europa).

KLUCZOWE POJĘCIA

Umowa odsprzedaży. Umowa, na podstawie której przedsiębiorca za opłatą udziela konsumentowi pomocy w sprzedaży lub kupnie prawa z umowy timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego.

Umowa wymiany. Umowa, na podstawie której konsument przystępuje do systemu wymiany umożliwiającego mu czasową wymianę korzyści płynących z umowy timeshare z innym konsumentem.

Umowa timeshare. Umowa zawarta na ponad rok, na podstawie której konsument odpłatnie nabywa prawo do korzystania z zakwaterowania przy więcej niż jednej okazji, zwyczajowo na okres 1 lub 2 tygodni w roku.

Umowa o długoterminowy produkt wakacyjny. Umowa zawarta na ponad rok, która nadaje konsumentowi prawo do otrzymywania zniżek lub innych korzyści związanych z zakwaterowaniem, czasem w połączeniu z usługami dotyczącymi podróży lub innymi usługami.

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/122/WE z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany (Dz.U. L 33 z 3.2.2009, s. 10–30).

Ostatnia aktualizacja: 03.02.2022