Bezpieczeństwo i zdrowie w miejscu pracy: narażenie na hałas

STRESZCZENIE

Dyrektywa ma zastosowanie do działań, w których pracownicy narażeni są na hałas w wyniku swojej pracy.

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

Określa ona minimalne wymagania dotyczące ochrony pracowników przed hałasem w związku z jego wpływem na ich zdrowie i bezpieczeństwo, w szczególności w postaci uszkodzenia słuchu.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

W miejscu pracy graniczne wartości ekspozycji na hałas, które nie mogą zostać przekroczone, w głównej mierze dotyczą dziennych lub tygodniowych poziomów ekspozycji na hałas na poziomie 87 decybeli (dB), z uwzględnieniem tłumienia za sprawą ochronników słuchu.

Wartości działania — poziomy decybeli, przy których pracodawca ma obowiązek podjęcia określonych działań, opierają się na dziennych lub tygodniowych poziomach ekspozycji o wartości 80 dB (wartość dolna) i 85 dB (wartość górna).

Pracodawca ma obowiązek oceny i, w razie potrzeby, dokonania pomiarów poziomu hałasu, na jaki narażeni są pracownicy, zwracając szczególną uwagę na:

—	poziom, rodzaj i czas ekspozycji, włącznie z ekspozycją na hałas impulsowy*;

—	wartości graniczne ekspozycji i wartości działania;

—	skutki dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników należących do określonych grup ryzyka;

—	skutki dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników wynikające z interakcji pomiędzy hałasem i ototoksycznymi substancjami związanymi z wykonywaną pracą, wibracjami lub sygnałami ostrzegawczymi lub innymi dźwiękami związanymi z bezpieczeństwem;

—	informacje o emisji hałasu dostarczone przez producentów;

—	alternatywny sprzęt, który może obniżyć poziom hałasu;

—	ekspozycję na hałas poza normalnymi godzinami pracy;

—	informacje uzyskane z badań lekarskich oraz

—	dostępność indywidualnych ochron słuchu.

W miarę możliwości czynniki ryzyka należy eliminować u źródła lub ograniczać je do minimum, przy uwzględnieniu:

—	innych metod pracy, związanych z mniejszym narażeniem na hałas;

—	doboru właściwego sprzętu;

—	projektowania miejsc pracy;

—	szkoleń, konsultacji i udziału pracowników;

—	stosowania ekranów, obudów, pokrycia dźwiękochłonnego, tłumienia lub izolacji;

—	konserwacji miejsca pracy i sprzętu oraz

—	organizacji pracy, harmonogramów i przerw na odpoczynek.

W żadnych okolicznościach ekspozycja pracownika na hałas nie może przekraczać wartości granicznych.

Miejsca pracy, na których przekraczane są górne wartości działania, należy odpowiednio oznakować i ograniczyć do nich dostęp. Pracodawca musi udostępnić pracownikom indywidualne ochrony słuchu. W przypadku gdy narażenie na hałas przekracza górne wartości działania, stosowanie indywidualnych ochron słuchu jest obowiązkowe.

W przypadku gdy poziom hałasu stanowi zagrożenie dla zdrowia, kraje UE muszą zapewnić odpowiednie badania lekarskie pracowników. Pracownicy, którzy byli narażeni na hałas na poziomie przekraczającym górne wartości działania, mają prawo do badania słuchu, zaś pracownicy narażeni na hałas na poziomie przekraczającym dolne wartości działania mają prawo do profilaktycznych badań audiometrycznych.

W przypadku wykrycia uszkodzenia słuchu lekarz ocenia, czy może ono być wynikiem narażenia na hałas w pracy. Jeżeli tak jest:

—	o fakcie tym musi zostać poinformowany zainteresowany pracownik;

—	pracodawca musi dokonać analizy oceny ryzyka i środków podjętych w celu zmniejszenia ryzyka;

—	pracodawca musi uwzględnić porady lekarza, włącznie z możliwością przeniesienia pracownika do innej pracy oraz

—	organizuje badania lekarskie i zapewnia przegląd stanu zdrowia innych, narażonych w podobnym stopniu pracowników.

OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Dyrektywa weszła w życie 15 lutego 2003 r.

KLUCZOWE POJĘCIE

*Hałas impulsowy: krótkotrwały hałas o wysokiej intensywności, np. uderzenie młotka.

AKT

Dyrektywa 2003/10/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (hałasem) (Siedemnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)

ODNIESIENIA

Akt	Wejście w życie	Termin transpozycji przez państwa członkowskie	Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
Dyrektywa 2003/10/WE	15.2.2003	14.2.2006 W odniesieniu do branży muzycznej i rozrywkowej: 15.2.2008. W odniesieniu do personelu na pokładzie statków morskich: 15.2.2011.	Dz.U. L 42 z 15.2.2003, s. 38–44

Akt(-y) zmieniający(-e)	Wejście w życie	Termin transpozycji przez państwa członkowskie	Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
Dyrektywa 2007/30/WE	28.6.2007	31.12.2012	Dz.U. L 165 z 27.6.2007, s. 21–24
Rozporządzenie (WE) nr 1137/2008	11.12.2008	–	Dz.U. L 311 z 21.11.2008, s. 1–54

Kolejne zmiany do dyrektywy 2003/10/WE zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

Ostatnia aktualizacja: 02.10.2015