Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa na szczeblu UE

 

STRESZCZENIE

JAK UE REALIZUJE POLITYKĘ ZAGRANICZNĄ I BEZPIECZEŃSTWA?

Poprzez wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa UE (WPZiB), która obejmuje wszystkie obszary polityki zagranicznej i wszelkie kwestie związane z bezpieczeństwem UE.

WPZiB zawiera również wspólną politykę bezpieczeństwa i obrony (WPBiO), która obejmuje aspekty obrony oraz wojskowego i cywilnego zarządzania kryzysowego polityki UE.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa UE podlega szczegółowym zasadom i procedurom:

Proces podejmowania decyzji

Rada Europejska (spotkania na szczycie z udziałem szefów państw lub rządów UE, które odbywają się przynajmniej 4 razy w roku) identyfikuje interesy strategiczne UE, określa cele i definiuje ogólne wytyczne WPZiB.

Uwzględniając te cele i kierunek strategiczny, Rada UE głosuje na działania lub stanowiska, które zostaną przyjęte w ramach WPZiB.

Choć Rada UE podejmuje decyzje jednomyślnie, aspekty tych decyzji wymagają większości kwalifikowanej głosów, co oznacza uzyskanie poparcia 55% krajów UE, reprezentujących co najmniej 65% ogółu ludności UE.

Wykonanie

Wysoki Przedstawiciel wspomagany jest przez członków korpusu dyplomatycznego UE, Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie jest właściwy w dziedzinie WPZiB (art. 24 Traktatu o Unii Europejskiej – TUE), z wyjątkiem:

spraw dotyczących kontroli legalności środków ograniczających (np. sankcji) podejmowanych przez UE w stosunku do osób fizycznych i osób prawnych,

spraw dotyczących monitorowania wdrażania WPZiB przez instytucje UE.

Finansowanie

Kraje UE finansują operacje mające wpływ na kwestie wojskowe lub obronne.

Pozostałe wydatki operacyjne finansowane są z budżetu ogólnego UE.

KONTEKST

WPZiB, w swojej obecnej postaci, wraz ze stanowiskiem Wysokiego Przedstawiciela i ESDZ, została stworzona przez Traktat z Lizbony przyjęty w 2009 r.

Ostatnia aktualizacja: 08.12.2015