19.6.2017 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 195/37 |
Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2017 r. – Niemcy/Komisja
(Sprawa T-229/17)
(2017/C 195/50)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze, J. Möller, oraz adwokaci M. Winkelmüller, F. van Schewick i M. Kottmann)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/133 z dnia 25 stycznia 2017 r. w sprawie utrzymania z ograniczeniem w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do normy zharmonizowanej EN 14342:2013 „Podłogi drewniane – Właściwości, ocena zgodności i oznakowanie” zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 (Dz.U. 2017 L 21, s. 113), |
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (EU) 2017/145 z dnia 25 stycznia 2017 r. w sprawie utrzymania z ograniczeniem w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do normy zharmonizowanej EN 14904:2006 „Nawierzchnie terenów sportowych – Halowe nawierzchnie sportowe przeznaczone do uprawiania wielu dyscyplin sportowych – Specyfikacja” zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 (Dz.U. 2017 L 22, s. 62), |
— |
stwierdzenie nieważności komunikatu Komisji w ramach wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylającego dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U. 2017 C 76, s. 32) w zakresie, w jakim odnosi się do normy zharmonizowanej EN 14342:2013 „Podłogi drewniane – Właściwości, ocena zgodności i oznakowanie”, |
— |
stwierdzenie nieważności komunikatu Komisji w ramach wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylającego dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U. 2017 C 76, S. 32) w zakresie dotyczącym normy zharmonizowanej EN 14904:2006 „Nawierzchnie terenów sportowych – Halowe nawierzchnie sportowe przeznaczone do uprawiania wielu dyscyplin sportowych – Specyfikacja”, |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. |
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia istotnych przepisów proceduralnych Republika Federalna Niemiec podniosła, że przy wydawaniu zaskarżonych decyzji Komisja naruszyła zasadnicze przepisy proceduralne ustanowione w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 (1). Komisja nie przedstawiła sprawy komitetowi ustanowionego na mocy art. 5 dyrektywy 98/34/WE (2), przewidziana konsultacja z właściwymi europejskimi organami normalizacyjnymi jest błędna i zaskarżone decyzje nie zostały wydane „w świetle opinii” komitetu ustanowionego na podstawie art. 5 dyrektywy. |
2. |
Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia W ramach zarzutu drugiego skarżąca podniosła, że zaskarżone decyzje naruszają obowiązek uzasadnienia wynikający z art. 296 ust. 2 TFUE, ponieważ nie odnoszą się one do centralnej kwestii, czy dane normy zharmonizowane spełniają wymagania określone w odpowiednim mandacie i gwarantują dochowanie podstawowych wymogów dotyczących obiektów budowlanych. Wynika z tego, że ani Republika Federalna Niemiec, ani Sąd nie mogą stwierdzić, na jakich zasadniczych względach prawnych i faktycznych oparła się Komisja. |
3. |
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia rozporządzenia (UE) nr 305/2011 Skarżąca podnosi ponadto, że zaskarżone decyzje i zaskarżony komunikat naruszają materialne przepisy rozporządzenia (UE) nr 305/2011.
|
(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U. 2011 L 88, s. 5).
(2) Dyrektywa 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. zmieniająca dyrektywę 98/34/WE ustanawiającą procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz.U. 1998 L 217, s. 18).