UZASADNIENIE

1. KONTEKST WNIOSKU

Przyczyny i cele wniosku

Połowy w Morzu Północnym i wodach z nim sąsiadujących są bardzo złożone; prowadzą je statki z co najmniej siedmiu nadbrzeżnych państw członkowskich oraz Norwegii, a wykorzystuje się na nich różnorodne narzędzia połowowe do połowu różnych gatunków ryb oraz skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych. Główny problem polega na tym, że wiele spośród najważniejszych stad dennych (tj. występujących na dnie morza lub blisko dna morza) zostaje złowione w połowach wielogatunkowych. W praktyce oznacza to, że za każdym razem, gdy statek wyciąga narzędzie połowowe, połów będzie składał się z wielu różnych gatunków. Skład tego wielogatunkowego połowu będzie zmieniał się w zależności od zastosowanego narzędzia połowowego oraz czasu i miejsca jego użycia.

W przypadku statków, które prowadzą połowy ryb należących do stad objętych całkowitym dopuszczalnym połowem (TAC), oznacza to, że powinny one zaprzestać połowów z chwilą wykorzystania kwot połowowych odnoszących się do danego stada. Przed przyjęciem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa 1 (rozporządzenie podstawowe) statki nie musiały zaprzestawać połowów z chwilą wykorzystania kwot połowowych dla danego gatunku. Statki mogły natomiast kontynuować połowy innych gatunków docelowych i w rezultacie nadal łowiły gatunki, których kwoty połowowe zostały już wykorzystane, mimo tego że nie mogły dokonywać legalnego wyładunku tych połowów. Połowy wykraczające poza kwoty połowowe należało odrzucić.

Wraz z wprowadzeniem rozporządzeniem podstawowym obowiązku wyładunku po pełnym wdrożeniu tego rozporządzenia odrzucanie jakichkolwiek połowów wykraczających poza kwoty połowowe stanie się niezgodne z prawem. W związku z tym istnieje możliwość, że po wykorzystaniu kwot połowowych dotyczących najbardziej ograniczającego stada statki będą musiały zaprzestać połowów wcześniej w ciągu roku. W tym przypadku najbardziej ograniczające stado stałoby się tzw. gatunkiem blokującym połowy, ponieważ wraz z wykorzystaniem kwot połowowych dla tego stada zablokowana zostałaby możliwość prowadzenia dalszych połowów innych stad. W związku z tym przy ustanawianiu TAC dla danego stada należy wziąć pod uwagę fakt, że niektóre stada są łowione w połowach wielogatunkowych. Takie podejście powinno przynieść korzyści zarówno pod względem ochrony, jak i eksploatacji stad. Podejście to zastosowano w niniejszym wniosku.

Rozporządzenie podstawowe ma na celu rozwiązanie problemów w zakresie przełowienia i odrzucania ryb w sposób skuteczniejszy niż poprzednie przepisy. Bez wprowadzenia dodatkowych przepisów stosowanie rozporządzenia podstawowego mogłoby jednak doprowadzić do niepełnego wykorzystywania kwot połowowych w połowach wielogatunkowych w Morzu Północnym i uniemożliwiłoby wprowadzenie jakichkolwiek wyłączeń z obowiązku wyładunku po wygaśnięciu trzyletnich planów w zakresie odrzutów. Jeżeli zatem nie zostaną podjęte żadne odpowiednie działania, w nadchodzących latach rozporządzenie podstawowe może przynieść negatywne konsekwencje gospodarcze i społeczne dla branży rybackiej.

Ze względu na wzajemne oddziaływanie między połowami wielogatunkowymi w połowach gatunków dennych w Morzu Północnym pożądane jest określanie uprawnień do połowów z perspektywy modelowania połowów wielogatunkowych, co – biorąc pod uwagę ostatnie postępy naukowe – jest obecnie możliwe. Takie podejście byłoby również spójne z ekosystemowym podejściem do zarządzania rybołówstwem. Pierwszym krokiem w stronę takiego adaptacyjnego zarządzania byłoby objęcie wszystkich odnośnych stad jednolitym wielogatunkowym planem zarządzania. Obejmowałby on docelowe wartości śmiertelności połowowej wyrażone w postaci przedziałów określonych dla każdego ze stad, jeżeli byłyby one dostępne, które stanowiłyby podstawę do ustalania wielkości rocznych TAC w odniesieniu do tych stad . Umożliwiłoby to elastyczność przy ustalaniu TAC, co mogłoby pomóc w załagodzeniu trudności pojawiających się w odniesieniu do połowów wielogatunkowych. Ponadto w planie uwzględnione zostałyby środki ochronne, które stworzyłyby ramy dla odbudowy stad, w przypadku gdy ich liczebność spadnie poniżej bezpiecznego poziomu biologicznego.

Niniejszy wniosek ma na celu ustanowienie planu zarządzania stadami dennymi oraz ich połowami w Morzu Północnym. Plan umożliwi zrównoważoną eksploatację tych stad, zapewniając ich eksploatację zgodnie z zasadami maksymalnego podtrzymywalnego połowu i podejściem ekosystemowym do zarządzania rybołówstwem. W ramach planu zapewniona zostanie stabilność uprawnień do połowów przy jednoczesnym zapewnieniu, by zarządzanie opierało się na najbardziej aktualnych informacjach naukowych dotyczących stad, połowów wielogatunkowych i aspektów ekosystemu i środowiska. Plan ułatwi również wprowadzenie obowiązku wyładunku.

Wniosek nie stanowi inicjatywy w ramach programu sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT). Niemniej jednak przyczyniłby się do uproszczenia obowiązujących przepisów unijnych. Proponuje się zastąpienie dwóch istniejących planów wieloletnich dotyczących pojedynczych gatunków, które zostały przyjęte na podstawie dwóch oddzielnych rozporządzeń 2 , 3 poprzez włączenie wszystkich planów wieloletnich dotyczących różnych stad dennych do jednego rozporządzenia. Wprowadzenie tego nowego podejścia umożliwiłoby osiągnięcie celów w zakresie ochrony, umożliwiając jednocześnie zniesienie ograniczeń dotyczących nakładu połowowego, co oznacza, że nie byłoby wymagane wypełnianie licznych obowiązków w zakresie sprawozdawczości i kontroli. Skutkuje to znacznym ograniczeniem obciążenia administracyjnego.

Plan będzie miał zastosowanie do wszystkich statków rybackich Unii na Morzu Północnym, niezależnie od ich długości całkowitej, ponieważ jest to zgodne z zasadami WPRyb oraz zgodne z oddziaływaniem statków na dane stada ryb.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. rozporządzenie podstawowe określa zasady WPRyb, w tym przepisy dotyczące planów wieloletnich, ustanawiające obowiązek wyładunku w odniesieniu do stad objętych TAC oraz tzw. regionalizację. W planie ujęto następujące odnośne przepisy:

zgodnie z zasadami i celami planów wieloletnich określonymi w art. 9 rozporządzenia podstawowego przedmiotowy plan jest planem połowów wielogatunkowych, którego podstawę stanowi przede wszystkim cel MSY;

w art. 10 rozporządzenia podstawowego określono treść planów wieloletnich. W związku z tym wymierne cele, jeżeli to możliwe, odpowiadające maksymalnemu podtrzymywalnemu połowowi, są wyrażone jako przedziały wartości zalecane przez ICES. Przedziały te umożliwiają zarządzanie przedmiotowymi stadami na podstawie maksymalnego podtrzymywalnego połowu i, jak się okazuje, umożliwiają dostosowanie w przypadku zmiany opinii naukowej, przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego poziomu przewidywalności. Przedmiotowe cele są uzupełnione przepisami dotyczącymi środków ochronnych powiązanymi z progowym punktem odniesienia do celów ochrony. W przypadku stad, w odniesieniu do których takie cele istnieją, wspomniane punkty odniesienia są wyrażone jako biomasa stada tarłowego, którą uzyskuje się od ICES, zwykle w wyniku wykonanej przez nią analizy porównawczej. Podobnie w przypadku pewnych jednostek funkcjonalnych homarca takie punkty odniesienia wyrażone są, jeśli to możliwe, jako liczebność. W przypadku braku opinii na temat biomasy tarłowej lub stopnia liczebności punktem progowym powinna być opinia naukowa stwierdzająca, że dane stado jest zagrożone. Należy zauważyć, że chociaż plan ma na celu uwzględnienie szczególnych cech stad dennych z Morza Północnego oraz ich połowów, z art. 10 rozporządzenia podstawowego wynika, że struktura oraz niektóre elementy przyszłych planów wieloletnich będą podobne. W związku z tym do określenia celów i środków ochronnych planu oraz realizacji obowiązku wyładunku zastosowano takie samo podejście jak w przyjętym niedawno rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/... z dnia xxx r. ustanawiającym wieloletni plan w odniesieniu do stad dorsza, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim oraz połowów eksploatujących te zasoby, zmieniającym rozporządzenie Rady (WE) nr 2187/2005 i uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1098/2007 4 ;

zgodnie z art. 15 rozporządzenia podstawowego obowiązek wyładunku w Morzu Północnym będzie miał zastosowanie do określonych połowów dennych i gatunków dennych od 2016 r. oraz do wszystkich innych gatunków podlegających limitom połowowym od dnia 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z art. 16 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 od państw członkowskich wymaga się przydzielania TAC statkom pływającym pod ich banderą, przy czym należy brać pod uwagę prawdopodobny skład połowów i obowiązek wyładunku wszystkich połowów. W tym celu państwa członkowskie mogą przyjąć krajowe środki, takie jak zachowanie pewnych rezerw z krajowego dostępnego TAC lub wymiana kwot z innymi państwami członkowskimi;

zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu mogą przedstawić wspólne rekomendacje, między innymi w sprawie środków, które mają zostać przyjęte, jeżeli Komisji otrzymała uprawnienia do przyjmowania aktów wykonawczych lub delegowanych do osiągnięcia celów planu wieloletniego. W tym celu w planie ustanawia się współpracę regionalną państw członkowskich w zakresie przyjmowania przepisów dotyczących obowiązku wyładunku i konkretnych środków ochronnych dotyczących niektórych stad.

Zgodnie z opinią naukową STECF 5 , 6 plan nie obejmuje rocznych limitów nakładu połowowego (liczby dni na morzu).

W planie tym nie uwzględniono labraksa, stada występującego w Morzu Północnym, ponieważ eksploatacja tego stada ma miejsce głównie poza Morzem Północnym. Komisja uznaje jednak, że opracowanie planu zarządzania dotyczącego labraksa jest niezbędne. Plan powinien dotyczyć połowów eksploatujących przedmiotowe stado w obszarach ICES IVb i IVc, VIIa i VIId–h. Miałby on również zastosowanie do połowów rekreacyjnych labraksa.

Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającym rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylającym rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE1 ustanowiono ogólne ramy WPRyb oraz wskazano sytuacje, w których Rada i Parlament Europejski przyjmują plany wieloletnie.

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającym długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 423/20042 określono zasady zrównoważonej eksploatacji stad dorsza w Morzu Północnym i wodach z nim sąsiadujących.

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiającym wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym3 ustanowiono zasady dotyczące zrównoważonej eksploatacji stad gładzicy i soli w Morzu Północnym.

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich 7 określono techniczne środki ochronne, tj. przepisy dotyczące składu połowów, minimalny rozmiar oczek sieci, minimalną wielkość wyładunku, obszary zamknięte i okresy ochronne w odniesieniu do określonych połowów. Ustanowiono w nim również ograniczenie dotyczące połowów za pomocą sieci dryfujących. Obecnierozporządzenie to jest poddawane przeglądowi i zostanie ono zastąpione, jeżeli przyjęty zostanie wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 i (UE) nr 1380/2013 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 8 .

W corocznych rozporządzeniach Rady ustalających uprawnienia do połowów i związane z nimi warunki w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb obowiązujące na Morzu Północnym określa się poziomy TAC dla przedmiotowych stad (najnowsze i obecnie obowiązujące jest rozporządzenie Rady (UE) 2016/72 z dnia 22 stycznia 2016 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2016 rok dla niektórych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz – w odniesieniu do unijnych statków rybackich – w niektórych wodach nienależących do Unii oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2015/104 9 ).

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 ustanawiającym unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającym rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylającym rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 10 (zwanym dalej „rozporządzeniem Rady nr 1224/2009”) ustanowiono ogólne wymogi w zakresie kontroli połowów oraz szczególne wymogi w zakresie kontroli planów wieloletnich.

Spójność z innymi politykami Unii

Wniosek oraz jego cele są spójne z polityką Unii Europejskiej, zwłaszcza z polityką dotyczącą środowiska naturalnego, spraw społecznych, rynku i handlu.

2. PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

Podstawa prawna

Artykuł 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Zasada pomocniczości

Przepisy wniosku odnoszą się do zachowania żywych zasobów morza, czyli środków, które wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji Unii. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania.

Zasada proporcjonalności

Środki objęte wnioskiem są zgodne z zasadą proporcjonalności, ponieważ są odpowiednie, konieczne i żadne inne mniej restrykcyjne środki uzyskania pożądanych celów polityki nie są dostępne.

Wybór instrumentów

Proponowany instrument: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady.

3. WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

Przeprowadzono konsultacje na różnych szczeblach, w tym na szczeblu zainteresowanych stron, naukowców, na szczeblu publicznym (w tym administracji publicznej) oraz na szczeblu służb Komisji. Konsultacje odbyły się po przeprowadzeniu procesu pełnej oceny zorganizowanego w taki sposób, by początkowe zadania i kwestie, które wymagały uwzględnienia, zostały wskazane przez DG MARE, ale by kluczowy wkład na każdym etapie zapewnili naukowcy i inni eksperci oraz zainteresowane strony, które w pełni uczestniczyły w całym procesie.

Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Konsultacje z zainteresowanymi stronami przebiegały w sposób ukierunkowany w trakcie ustalania zakresu oraz w drodze konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego (NSAC) 11 . Komitety doradcze są organizacjami zainteresowanych stron 12 ustanowionymi w ramach poprzedniej reformy WPRyb w 2002 r., które skupiają przemysł (sektory rybołówstwa, przetwarzania i obrotu) oraz inne grupy interesów, takie jak organizacje środowiskowe i organizacje konsumentów. Komitety doradcze są podzielone według basenów morskich. W załączniku III do rozporządzenia podstawowego przewidziano komitet doradczy ds. obszaru Morza Północnego – Komitet Doradczy ds. Morza Północnego (NSAC) – i wyznaczono dokładny zakres odpowiadający podobszarowi IV i rejonowi IIIa ICES 13 .

DG MARE dwukrotnie zorganizowała warsztaty poświęcone ustalaniu zakresu. Pierwsze warsztaty odbyły się w Brukseli w dniu 27 lutego 2014 r. 14 . Uczestniczyli w nich zaproszeni specjaliści naukowi oraz przedstawiciele państw członkowskich leżących nad Morzem Północnym oraz Komitet Doradczy ds. Morza Północnego i Komitet Doradczy ds. Zasobów Pelagicznych. Wspomniane warsztaty zapoczątkowały dyskusję dotyczącą opracowania i realizacji wieloletniego planu połowów wielogatunkowych w Morzu Północnym.

Następnie w dniach 29–30 września 2014 r. w Brukseli odbyły się drugie warsztaty poświęcone ustalaniu zakresu 15 . Uczestniczyli w nich zaproszeni specjaliści naukowi oraz przedstawiciele państw członkowskich leżących nad Morzem Północnym oraz Komitet Doradczy ds. Morza Północnego. Głównymi celami warsztatów były: osiągnięcie wspólnego zrozumienia nowych prawnych i politycznych ram planów wieloletnich, omówienie wstępnego zarysu wieloletniego planu dla Morza Północnego oraz – w wydzielonych grupach – dalsze wspólne przemyślenia dotyczące ewentualnych elementów składowych przyszłego planu.

Ponadto w październiku 2015 r. w Amsterdamie oraz w marcu 2015 r. w Kopenhadze11 za pośrednictwem grupy dyskusyjnej ds. połowów wielogatunkowych prowadzono dyskusje z NSAC.

Od 9 lutego do 4 maja 2015 r. odbyły się szeroko zakrojone, internetowe konsultacje publiczne 16 . Od państw członkowskich, komitetów doradczych, organizacji reprezentujących przemysł, organizacji pozarządowych i przedstawicieli społeczeństwa otrzymano w sumie 25 szczegółowych odpowiedzi Główne wnioski są następujące:

obecne plany zarządzania mają zbyt nakazowy i skomplikowany charakter. Należy je zastąpić przepisami, które opierają się na celach strategicznych i zasadach ogólnych;

wszelkie nowe plany zarządzania powinny uwzględniać interakcje połowów wielogatunkowych;

obowiązek wyładunku stanowi poważne wyzwanie pod względem przydziału kwot połowowych flotom nie tylko dla sektora rybołówstwa, lecz również dla państw członkowskich;

na szczeblu regionalnym powinny obowiązywać szczegółowe zasady, ale musi istnieć spójność z planami zarządzania dla obszarów sąsiadujących;

wielu respondentów wyraża zgodę, aby głównymi gatunkami docelowymi były dorsz, plamiak, czarniak, witlinek, sola, gładzica i homarzec. Są różne punkty widzenia w kwestii włączenia dodatkowych gatunków docelowych i poziomu ochrony innych gatunków. Ogólnie państwa członkowskie i sektor rybołówstwa preferują skupienie się na głównych gatunkach docelowych, natomiast organizacje pozarządowe chcą ustalenia celów szczegółowych dla każdego z gatunków eksploatowanych w Morzu Północnym;

środki techniczne wprowadzane na podstawie planu zarządzania należy uzgodnić na szczeblu regionalnym.

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

Naukowcy pracujący pod auspicjami Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF) 17 i Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) 18 oraz Grupa ds. Oceny Zasobów Morskich (MRAG) działająca w ramach umowy z Komisją wykonali większość prac i konsultacji potrzebnych do sporządzenia oceny obowiązujących przepisów.

Oceny ex post / kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa

STECF, ICES i MRAG przeprowadziły szereg ocen bieżącego planu zarządzania obejmującego stada dorsza2 (zwanego dalej „planem zarządzania dotyczącym dorsza”) i planu zarządzania obejmującego solę i gładzicę występujące w Morzu Północnym3 (dalej zwanego „planem zarządzania dotyczącym ryb płastugokształtnych”) przed reformą WPRyb. W przypadku planu zarządzania dotyczącego ryb płastugokształtnych MRAG dokonała oceny skutków wariantów planu od pierwszego, tj. „etapu odbudowy”, do drugiego, tj. „etapu zarządzania” 19 w 2009 r., ponieważ taki przegląd przewidziano w samym planie bezzwłocznie po stwierdzeniu, że populacja obu obserwowanych stad utrzymuje się przez dwa kolejne lata w bezpiecznych granicach biologicznych. Grupa ekspertów STECF, która spotkała się w Vigo w październiku 2010 r. 20 , również dokonała oceny planu zarządzania dotyczącego ryb płastugokształtnych.

W 2011 r. odbyły się dwa spotkania w celu przeprowadzenia retrospektywnego przeglądu licznych planów zarządzania2, w tym planu zarządzania dotyczącego dorsza: pierwszym było posiedzenie wspólnej grupy ekspertów STECF/ICES w Kopenhadze w lutym/marcu 2011 r. 21 , a drugim – posiedzenie uzupełniające w czerwcu 2011 r.5 w Hamburgu. Oba spotkania były otwarte dla uczestników z NSAC i administracji państw członkowskich. Przeprowadzone analizy zaowocowały między innymi wnioskami, że korzystne byłoby połączenie planu zarządzania dotyczącego dorsza2 z planami dotyczącymi homarca oraz plamiaka, czarniaka, witlinka, soli i gładzicy występujących w Morzu Północnym oraz że plan nie umożliwił kontroli śmiertelności połowowej, jak to przewidywano.

Służby Komisji nie podjęły żadnych działań, aby dokonać rewizji planu w tamtym czasie ze względu na międzyinstytucjonalny spór dotyczący kompetencji w zakresie zarządzania. Po przedstawieniu przez międzyinstytucjonalną grupę zadaniową ds. rozwiązania tego sporu swoich wniosków 22 i po przyjęciu nowej WPRyb w pracach nad ocenami można było uwzględnić nowy kontekst polityczny.

W 2014 r. grupa ekspertów STECF spotkała się w Varese we Włoszech w dniach 10–14 marca w celu przygotowania retrospektywnej oceny planu zarządzania dotyczącego ryb płastugokształtnych7. Później STECF dokonał przeglądu tej oceny na swoim posiedzeniu plenarnym w Brukseli w marcu 2014 r. 23 .

Państwa członkowskie, przedstawiciele sektora rybołówstwa, naukowcy 24 , 25 , 26 , 27 , 28 , 29 , 30 , 31 , 32 , 33 , 34 oraz organizacje środowiskowe uważają, że obecne plany zarządzania są nieskuteczne, mają zbyt nakazowy charakter, stanowią niepotrzebne obciążenie i są szkodliwe pod względem gospodarczym dla unijnego sektora rybołówstwa. W szczególności system „dni na morzu” wywołał falę krytyki. W swojej ocenie planu zarządzania dotyczącego dorsza2 STECF stwierdził, że plan nie pozwalał na kontrolę śmiertelności połowowej, jak to przewidywano, oraz że krótkoterminowe skutki gospodarcze planu zarządzania nie były jasne. W odniesieniu do planu zarządzania dotyczącego ryb płastugokształtnych STECF stwierdził, że mało prawdopodobne było, aby zaobserwowana odbudowa stad soli i gładzicy wynikała z ograniczeń dni na morzu25.

Plan zarządzania dotyczący dorsza2 również spotkał się z dużą krytyką za wprowadzenie dalszych ograniczeń, nawet gdy stada dorsza w Morzu Północnym zaczynały się odbudowywać w ostatnich latach. Skutkiem jego wprowadzania było nie tylko ograniczenie połowów dorsza w Morzu Północnym, który stanowi około 5 % wyładowanych ryb, lecz również zatrzymywanie statków rybackich w porcie nawet wtedy, gdy mają kwotę połowową na 95 % innych ryb. Sytuacja ta została skrytykowana w całym sektorze rybołówstwa jako wysoce niesprawiedliwa i nieproporcjonalna.

System dni na morzu również spotkał się z krytyką ze strony niektórych zainteresowanych stron, zamiast bowiem chronić stada ryb, przynosił odwrotne skutki szkodzące środowisku, ponieważ na przykład statki o ograniczonym budżecie dni połowowych muszą poławiać blisko brzegu, gdzie gromadzą się ryby młode. Podobnie przedstawiciele sektora rybołówstwa Morza Północnego utrzymywali w trakcie konsultacji społecznych w sprawie tej inicjatywy, że surowe ograniczenia czasu, jaki mogą spędzać na morzu, utrudniają im poszukiwanie obszarów połowowych o mniejszej liczebności populacji dorsza, więc ograniczenia zaostrzają problem niechcianych połowów dorsza w połowach wielogatunkowych. Co więcej, system zarządzania dniami na morzu doprowadził do znacznego obciążenia administracyjnego Komisji i władz państw członkowskich.

Ocena skutków

Oceny skutków wieloletniego planu dotyczącego Morza Północnego dokonano w odniesieniu do nowej WPRyb i zmiany rozporządzeń dotyczących środków technicznych. W nowej WPRyb przewidziano między innymi nowy obowiązek wyładunku, termin osiągnięcia maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY) i regionalizację. W tym kontekście źródłem informacji na temat tych zagadnień stały się liczne sprawozdania, badania i umowy. Zagadnienia te obejmują:

reformę WPRyb24;

skutki wprowadzenia obowiązku wyładunku25,26;

społeczno-ekonomiczne wymiary WPRyb27,28;

opracowanie nowego rozporządzenia w sprawie środków technicznych29;

kwestie dotyczące połowów wielogatunkowych w UE30, w tym efekty blokujące31;

kwestie dotyczące obszarów zarządzania w odniesieniu do nowych wieloletnich planów32;

kwestie dotyczące zarządzania poprzez stosowanie MSY33.

Szczegółowej analizie poddano dwa warianty legislacyjne: (wariant 1 – zarządzanie na podstawie rozporządzenia podstawowego oraz wariant 2 – ustanowienie jednego wieloletniego planu dotyczącego połowu wielogatunkowego). Ponadto rozważono szereg podwariantów wariantu 2 dotyczących: (i) wyznaczania obszarów, (ii) wyboru metody ułatwiającej wprowadzenie obowiązku wyładunku, (iii) wyboru przedziałów FMSY, (iv) wyboru gatunków objętych planem, (v) terminu osiągnięcia FMSY oraz (vi) ram czasowych dla odbudowy stad do poziomów ostrożnego zarządzania. Wybór preferowanego wariantu w odniesieniu do pierwszych czterech zmiennych był możliwy w oparciu o analizę jakościową. Ostatnie dwie zmienne poddano ilościowej ocenie skutków oraz porównano z wariantem 1.

Preferowany jest zatem wariant 2 (jeden wieloletni plan dotyczący połowu wielogatunkowego), zgodnie z którym FMSY zostanie osiągnięty najpóźniej do 2020 r., a stada zostaną szybko odbudowane do poziomów ostrożnego zarządzania. Po osiągnięciu FMSY w przypadku któregokolwiek określonego stada eksploatacja nie może przekroczyć FMSY dla tego stada. Preferowany wariant (jeden wieloletni plan dotyczący połowów wielogatunkowych w odniesieniu do połowów dennych na Morzu Północnym) jest o wiele skuteczniejszy pod względem realizacji któregokolwiek z celów inicjatywy niż wariant 1 (rozporządzenie podstawowe). W przeciwieństwie do wariantu 1, wariant 2 wpłynie pozytywnie na środowisko. Zasadniczo, w porównaniu z wariantem 1, skutki gospodarcze i społeczne są także pozytywne. Preferowane podwarianty „osiągnięcie FMSY najpóźniej do 2020 r.” oraz „szybki okres odbudowy” w jeszcze większym stopniu przyczynią się do wzmocnienia pozytywnych skutków. Z gospodarczego punktu widzenia rentowność zasadniczo wzrośnie, głównie z powodu ograniczenia kosztów zmiennych oraz dzięki dostępności zasobów połowowych. Ze społecznego punktu widzenia ulegną zmniejszeniu obciążenia administracyjne MŚP i nie zostaną utracone miejsca pracy. Ze środowiskowego punktu widzenia „szybki okres odbudowy” przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wyniszczenia stada oraz do zwiększenia średniej biomasy.

Ponadto zlikwidowanie niecieszącego się popularnością systemu dni na morzu i wymogu jednolitego obszaru połowów przyczyni się do uproszczenia ram prawnych i zmniejszenia obciążenia administracyjnego państw członkowskich i sektora rybołówstwa.

Sprawność regulacyjna i uproszczenie

Chociaż przedmiotowy plan nie jest powiązany z REFIT, obciążenie regulacyjne ulega dzięki niemu ograniczeniu, , przyjęcie planu doprowadziłoby bowiem do uchylenia dwóch rozporządzeń, które mają zostać połączone w jego ramach.

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającym długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 423/2004 określono zasady zrównoważonej eksploatacji zasobów dorsza w Morzu Północnym i wodach z nim sąsiadujących2.

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiającym wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym ustanowiono zasady dotyczące zrównoważonej eksploatacji stad gładzicy i soli w Morzu Północnym3.

Zdecydowaną większość (98 %) przedsiębiorstw w sektorze połowów dennych i przetwórstwa dennego obszaru Morza Północnego stanowią MŚP lub mikroprzedsiębiorstwa. W obecnym systemie przedsiębiorstwa, w szczególności MŚP, ponoszą znaczne koszty ekonomiczne prowadzenia działalności; straty te powodowane są skomplikowanymi przepisami i w przyszłości będzie można ich uniknąć (bezpośrednie korzyści uproszczenia). Zrównoważona eksploatacja przyczyni się do większej rentowności, co doprowadzi do poprawy wyników gospodarczych. Rybacy będą mieli większą swobodę w podejmowaniu decyzji, gdzie i kiedy dokonywać połowów. Wraz z wyeliminowaniem systemu nakładów połowowych nie tylko zmniejszeniu ulega obciążenie administracyjne w sektorze, w tym nadmierna sprawozdawczość, lecz również obciążenie administracji krajowych, które przetwarzają i monitorują takie sprawozdania.

Prawa podstawowe

Nie dotyczy

4. WPŁYW NA BUDŻET

Brak wpływu na budżet.

5. ELEMENTY FAKULTATYWNE

Plany wdrożenia oraz monitorowanie, ocena i sprawozdania

W rozporządzeniu Rady nr 1224/200910 przewidziano ramy prawne kontroli i inspekcji oraz egzekwowania przepisów w celu zapewnienia przestrzegania przepisów WPRyb. Zgodnie z art. 43 tego rozporządzenia w planach wieloletnich należy ustalić progi, powyżej których połowy stad objętych planami wieloletnimi muszą być wyładowywane w wyznaczonych portach. Ponadto w planie wprowadzono zasady dotyczące obszaru i połowów, jeżeli chodzi o wymogi uprzedniego powiadomienia określone w art. 17 rozporządzenia Rady nr 1224/2009.

W planie przewidziano okresową ocenę skutków w obrębie określonych stad w oparciu o opinie naukowe. Sprawą nadrzędną jest wskazanie stosownego okresu dla takiej oceny, a mianowicie okresu, który umożliwia przyjęcie i wdrożenie zregionalizowanych środków oraz wykazanie ich wpływu na stada i połowy. W planie należy również uwzględnić metodę pracy organizacji naukowych, w tym ich regularne analizy porównawcze. Ostatnio, gdy ocena obejmowała okres trzech lat, wydanie opinii naukowej było niemożliwe z powodu braku wystarczających danych lub znajomości tendencji, które można byłoby poddać ocenie. W związku z tym ocenę planu należy przeprowadzać co pięć lat.

Należy w związku z tym zauważyć, że ocena okresowa skutków planu nie oznacza, że prawodawcy nie będą mogli wprowadzać do niego zmian, gdyby wymagały tego nowe osiągnięcia naukowe bądź zmiany polityczne lub społeczno-ekonomiczne.

Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Zgodnie z nadrzędnym celem WPRyb w zakresie ochrony zasobów rybołówstwa, a zwłaszcza z art. 9 i 10 rozporządzenia podstawowego, w którym nałożono wymóg opracowywania planów wieloletnich, główne elementy planu obejmują:

Zakresem planu objęto stada denne oraz połowy eksploatujące te stada w Morzu Północnym;

Cele i wartości docelowe (osiągnięcie poziomów śmiertelności połowowej zgodnie z zasadą maksymalnego podtrzymywalnego połowu). Zgodnie z art. 10 rozporządzenia podstawowego wartości docelowe powinny być wymierne. Proponowane wartości docelowe wyrażane są jako wskaźniki śmiertelności połowowej około FMSY zgodnie z zaleceniami ICES. Te wskaźniki FMSY umożliwiają uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu w odniesieniu do stad, których to dotyczy; wydaje się też, że umożliwiają dostosowania w przypadku zmiany opinii naukowej przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego poziomu przewidywalności;

Punkty odniesienia do celów ochrony wyrażone w tonach biomasy stada tarłowego lub liczebność wyrażona liczbami ujętymi w planie określa ICES, zazwyczaj za pomocą swojej analizy porównawczej. W przypadku braku opinii na temat biomasy stada tarłowego lub punktów odniesienia dotyczących liczebności należy podjąć działania, jeżeli z opinii naukowej wynika, że dane stado jest zagrożone.

Środki ochronne oraz specjalne środki ochronne wiążą się z punktami odniesienia do celów ochrony. Jeżeli z opinii naukowej wynika, że którekolwiek stado znajduje się poniżej tego poziomu, należy obniżyć TAC dla takiego stada. Ten środek można uzupełnić w razie potrzeby środkami takimi jak środki techniczne, środki nadzwyczajne Komisji lub państwa członkowskiego.

Przepisy dotyczące obowiązku wyładunku, które mają zostać przyjęte w ramach regionalizacji, są niezbędne do umożliwienia ewentualnego przyszłego wprowadzania wyłączeń z obowiązku wyładunku dotyczących gatunków, co do których dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia, oraz wyłączeń de minimis zgodnie ze zmianami w zakresie opinii naukowej.

Przewidziano przepisy dotyczące kontroli uprzednich powiadomień, dzienników połowowych oraz wyznaczonych portów. Jeżeli chodzi o wymogi dotyczące uprzedniego powiadomienia i dziennika połowowego, niezbędne jest dostosowanie ogólnych przepisów rozporządzenia nr 1224/2009 do specyfiki Morza Północnego oraz połowów dennych w Morzu Północnym. Jeżeli chodzi o wyznaczone porty, w rozporządzeniu nr 1224/2009 nałożono obowiązek, zgodnie z którym w planach wieloletnich należy przyjąć wartości progowe, powyżej których połowy stad dennych powinny być wyładowywane wyłącznie w portach o zaostrzonej kontroli.

Okresowa ocena danego planu w oparciu o opinie naukowe: ocenę planu należy przeprowadzać co pięć lat. Okres ten umożliwia początkowo pełne wdrożenie obowiązku wyładunku, a także przyjęcie i wdrożenie zregionalizowanych środków oraz wykazanie ich wpływu na stada i połowy. Jest to również minimalny okres wymagany przez organy naukowe. Ostatnio, gdy ocena obejmowała okres trzech lat, wydanie opinii naukowej było niemożliwe z powodu braku wystarczających danych lub znajomości tendencji, które można byłoby poddać ocenie.

2016/0238 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie ustanowienia wieloletniego planu w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada, uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 i rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 35 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., której Unia jest stroną, przewiduje obowiązek ochrony, w tym utrzymania lub odtwarzania populacji poławianych gatunków na poziomach, które mogą zapewnić maksymalny podtrzymywalny połów (MSY).

(2)Podczas Światowego Szczytu Zrównoważonego Rozwoju, który miał miejsce w Nowym Jorku w 2015 r., Unia i państwa członkowskie zobowiązały się, by do 2020 r. skutecznie uregulować odławianie i zaprzestać przełowień, nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów i destrukcyjnych praktyk połowowych oraz wdrożyć uzasadnione naukowo plany zarządzania w celu odbudowania w jak najkrótszym czasie stad ryb co najmniej do poziomów zdolnych do uzyskania MSY wynikającego z ich cech biologicznych.

(3)W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 36 ustanowiono przepisy wspólnej polityki rybołówstwa („WPRyb”) zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. WPRyb powinna przyczyniać się do ochrony środowiska morskiego, do zrównoważonego zarządzania wszystkimi gatunkami eksploatowanymi w celach handlowych oraz w szczególności do osiągnięcia dobrego stanu środowiska do 2020 r., jak określono w art. 1 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE 37 .

(4)Cele WPRyb obejmują między innymi zapewnienie rybołówstwa i akwakultury zrównoważonych pod względem środowiskowym w perspektywie długookresowej, stosowanie wobec zarządzania rybołówstwem podejścia ostrożnościowego oraz wdrożenie podejścia ekosystemowego do zarządzania rybołówstwem.

(5)Aby zapewnić realizację celów WPRyb, należy przyjąć szereg odpowiednich środków ochronnych w dowolnym połączeniu, takich jak plany wieloletnie, środki techniczne, ustalenie i przydział uprawnień do połowów.

(6)Zgodnie z art. 9 i 10 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 podstawę planów wieloletnich stanowić będą opinie naukowe, techniczne i ekonomiczne, które będą obejmować cele, wymierne cele z wyraźnymi ramami czasowymi, punkty odniesienia do celów ochrony i środki ochronne.

(7)W rozporządzeniach Rady (WE) nr 1342/2008 38 i (WE) nr 676/2007 39 ustanowiono zasady zrównoważonej eksploatacji stad dorsza atlantyckiego, gładzicy i soli w Morzu Północnym i wodach z nim sąsiadujących. Wspomniane gatunki oraz inne stada denne są poławione w połowach wielogatunkowych. Należy zatem ustanowić jeden plan wieloletni, w którym uwzględnione zostaną takie interakcje techniczne.

(8)Ponadto wieloletni plan tego rodzaju powinien mieć zastosowanie do wszystkich stad dennych oraz ich połowów w Morzu Północnym.

(9)Niektóre stada denne są eksploatowane zarówno w Morzu Północnym, jak i w wodach z nim sąsiadujących (międzystrefowe zasoby rybne). W związku z tym należy rozszerzyć zakres określonych w planie przepisów dotyczących wartości docelowych i środków ochronnych odnoszących się do stad eksploatowanych głównie w Morzu Północnym na obszary znajdujące się poza obrębem Morza Północnego. Ponadto w odniesieniu do międzystrefowych zasobów rybnych eksploatowanych głównie poza obrębem Morza Północnego w planach wieloletnich należy ustanowić wartości docelowe i środki ochronne dotyczące obszarów leżących poza Morzem Północnym, na których stada te są głównie eksploatowane, rozszerzając ich zakres na obszar Morza Północnego.

(10)Założeniem planu powinno być przyczynienie się do realizacji celów WPRyb, a w szczególności osiągnięcie i utrzymanie MSY odnośnych stad, przyczynienie się do wdrożenia obowiązku wyładunku dotyczącego stad dennych podlegających limitom połowowym oraz przyczynianie się do wdrożenia podejścia ekosystemowego do zarządzania rybołówstwem.

(11)Artykuł 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 zawiera wymóg ustalania uprawnień do połowów zgodnie z celami określonymi w planach wieloletnich.

(12)Należy ustanowić docelowy wskaźnik śmiertelności połowowej (F) odpowiadający celowi, jakim jest osiągnięcie i utrzymanie MSY jako przedziałów wartości, które są spójne z osiągnięciem maksymalnego podtrzymywalnego połowu (FMSY). Wspomniane przedziały oparte na opinii naukowej są niezbędne do zapewnienia elastyczności w uwzględnianiu zmian opinii naukowej, do przyczynienia się do wdrożenia obowiązku wyładunku oraz uwzględniania cech połowów wielogatunkowych. Przedziały FMSY zostały obliczone przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) i mają zapewnić maksymalnie 5-procentowe ograniczenie wysokiego odłowu długoterminowego w stosunku do MSY 40 . Górna granica przedziału jest ograniczona, aby prawdopodobieństwo spadku liczebności stada poniżej wartości Blim lub wartości Abundancelimit nie przekraczało 5 %. Górna granica przedziału jest również zgodna z „zasadą doradczą” 41 ICES, zgodnie z którą w przypadku, gdy stan biomasy tarłowej lub liczebności jest zły, wartość F należy zmniejszyć do wartości nieprzekraczającej górnej granicy równej wartości punktu FMSY pomnożonego przez biomasę tarłową lub liczebność w roku obowiązywania TAC, podzielonego przez wartość MSY Btrigger lub wartość Abundancelimit. ICES wykorzystuje powyższe założenia oraz zasadę doradczą przy przedstawianiu opinii naukowych dotyczących śmiertelności połowowej i wariantów połowowych.

(13)Do celów ustalania uprawnień do połowów należy co do zasady stosować górny pułap przedziałów FMSY oraz – jeżeli stan danego stada zostanie uznany za dobry – w niektórych przypadkach wyznaczyć górną granicę. Ustalenie uprawnień do połowów do wysokości górnej granicy powinno być możliwe wyłącznie wówczas, gdy opinia naukowa lub dowody wskazują, że jest to niezbędne do osiągnięcia celów określonych w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do połowów wielogatunkowych lub do uniknięcia szkody dla stada spowodowanej dynamiką wewnątrz- lub międzygatunkową, lub w celu ograniczenia rocznych wahań wysokości uprawnień do połowów.

(14)Gdy wartości docelowe MSY są niedostępne, należy zastosować zasadę podejścia ostrożnościowego.

(15)W przypadku stad, dla których są one dostępne, oraz dla potrzeb stosowania środków ochronnych, należy określić punkty odniesienia do celów ochrony wyrażone jako progowe poziomy biomasy tarłowej dla stad ryb oraz progowe poziomy liczebności dla homarca.

(16)W odniesieniu do jednostek funkcjonalnych homarca, w odniesieniu do których są one dostępne, należy zastosować następujące progowe poziomy liczebności: liczebność minimalną (Abundancebuffer) odpowiadającą punktowi odniesienia Bbuffer określonemu przez Komitet Doradczy ds. Morza Północnego w długoterminowym planie zarządzania homarcem w Morzu Północnym 42 oraz liczebność graniczną (Abundancelimit) odpowiadającą wartości Btrigger liczebności MSY (równoważnej Blim) określonej przez ICES7.

(17)Należy przewidzieć odpowiednie środki ochronne, na wypadek gdyby wielkość stada zmalała poniżej tych poziomów. Środki ochronne powinny obejmować ograniczenie uprawnień do połowów i szczególne środki ochronne, w przypadku gdy w opinii naukowej wskazano potrzebę zastosowania środków naprawczych. Środki te – w stosownych przypadkach – należy uzupełnić wszelkimi innymi środkami, takimi jak środki Komisji zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 lub środki państwa członkowskiego zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(18)Należy przyjąć pewne dodatkowe środki, aby nie dopuścić do przekroczenia TAC przydzielonych dla każdego ze stad w połowach wielogatunkowych.

(19)Należy ustanowić wartość TAC dla homarca w obszarach ICES IIa i IV, będącą sumą limitów połowowych ustanowionych dla każdej jednostki funkcjonalnej oraz dla prostokątów statystycznych ICES znajdujących się poza obrębem jednostek funkcjonalnych w tym obszarze TAC. Nie wyklucza to jednak przyjęcia środków ochronnych dla określonych jednostek funkcjonalnych.

(20)Aby zapewnić zgodność z obowiązkiem wyładunku ustanowionym na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w planie należy przewidzieć dodatkowe środki zarządzania.

(21)Zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy ustanowić termin składania wspólnych zaleceń przez państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu.

(22)W celu zapewnienia zgodności ze środkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu należy przyjąć szczegółowe środki kontroli poza środkami przewidzianymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 43 .

(23)Uznając, że na Morzu Północnym wiele małych statków prowadzi krótkie rejsy połowowe, należy rozszerzyć obowiązek stosowania uprzedniego powiadomienia określony w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 na wszystkie statki o długości całkowitej wynoszącej co najmniej osiem metrów, a uprzednie powiadomienie należy składać co najmniej na godzinę przed szacowanym czasem przybycia do portu. Biorąc jednak pod uwagę wpływ rejsów, które wiążą się z połowem bardzo małych ilości ryb, na przedmiotowe stada oraz obciążeń administracyjnych związanych z uprzednim powiadamianiem, należy ustalić próg dla takich uprzednich powiadomień.

(24)Podobnie obowiązek stosowania dziennika połowowego zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 należy rozszerzyć na statki o całkowitej długości wynoszącej co najmniej osiem metrów.

(25)Należy ustanowić progi w odniesieniu do stad dennych, powyżej których statek rybacki ma obowiązek dokonać wyładunku w wyznaczonym porcie lub w miejscu znajdującym się blisko brzegu, zgodnie z art. 43 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Ponadto przy wyznaczaniu tych portów lub miejsc znajdujących się blisko brzegu państwa członkowskie powinny stosować kryteria przewidziane w art. 43 ust. 5 tego rozporządzenia w taki sposób, aby zapewnić skuteczną kontrolę stad objętych niniejszym rozporządzeniem.

(26)Zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy ustanowić przepisy dotyczące okresowej oceny, której Komisja będzie poddawać stosowność oraz skuteczność stosowania niniejszego rozporządzenia. Ocena taka powinna nastąpić po okresowej ocenie planu i zostać przeprowadzona na podstawie okresowej oceny planu opartej na opiniach naukowych: ocenę planu należy przeprowadzać co pięć lat. Okres ten umożliwia pełne wdrożenie obowiązku wyładunku, a także przyjęcie i wdrożenie zregionalizowanych środków oraz wykazanie ich wpływu na stada i połowy. Jest to również minimalny okres wymagany przez organy naukowe.

(27)W celu dostosowania się do postępu technicznego i naukowego w odpowiednim czasie i w proporcjonalny sposób oraz aby zapewnić elastyczność i umożliwić zmiany niektórych środków, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych w odniesieniu do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia w zakresie środków zaradczych i wdrożenia obowiązku wyładunku. Szczególnie ważne jest, aby Komisja prowadziła odpowiednie konsultacje podczas swych prac przygotowawczych, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te były prowadzone zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić równy udział w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada powinny otrzymywać wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji powinni mieć możliwość systematycznego uczestniczenia w spotkaniach grup ekspertów Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.

(28)Należy uchylić rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007.

(29)Zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przed opracowaniem planu należycie oceniono jego prawdopodobne skutki ekonomiczne i społeczne,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wieloletni plan („plan”) dotyczący stad dennych w wodach Unii należących do stref ICES IIa, IIIa i IV („Morze Północne”) oraz połowów eksploatujących te stada.

2. Niezależnie od postanowień ust. 1 art. 4, 5, 6 i 8 mają zastosowanie do obszarów występowania grup stad 1–4 określonych w art. 2.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia, oprócz definicji zawartych w art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013, art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 i art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98, stosuje się następujące definicje:

1)„stada denne” oznaczają gatunki ryb spłaszczonych bocznie i grzbietobrzusznie oraz homarca występujące na dnie lub blisko dna słupa wody;

2) „grupa 1”: oznacza stada denne, dla których wartości docelowe jako przedziały FMSY i środki ochronne powiązane z biomasą ustala się w niniejszym planie w następujący sposób:

a)dorsz atlantycki (Gadus morhua) występujący w podobszarze IV i zachodnich rejonach VIId i IIIa (Morze Północne, wschodnia część Kanału La Manche, cieśnina Skagerrak), zwany dalej „dorszem atlantyckim występującym w Morzu Północnym”;

b)plamiak (Melanogrammus aeglefinus) występujący w podobszarze IV i zachodnich rejonach VIId i IIIa (Morze Północne, wody na zachód od Szkocji, cieśnina Skagerrak), zwany dalej „plamiakiem”;

c)gładzica (Pleuronectes platessa) występująca w podobszarze IV (Morze Północne) i rejonie IIIa (cieśnina Skagerrak), zwana dalej „gładzicą występującą w Morzu Północnym”;

d)czarniak (Pollachius virens) występujący w podobszarach IV i VI oraz rejonie IIIa (Morze Północne, przy wyspie Rockall i w wodach na zachód od Szkocji, w cieśninach Skagerrak i Kattegat), zwany dalej „czarniakiem”;

e)sola (Solea solea) w podobszarze IV (Morze Północne), zwana dalej „solą występującą w Morzu Północnym”;

f)sola (Solea solea) w rejonie IIIa oraz podrejonach 22–24 (cieśnina Skagerrak, Kattegat i zachodnia część Morza Bałtyckiego), zwana dalej „solą występującą w cieśninie Kattegat”;

g)witlinek (Merlangius merlangus) w podobszarze IV i rejonie VIId (Morze Północne i wschodnia część kanału La Manche), zwany dalej „witlinkiem występującym w Morzu Północnym”;

3) „grupa 2” oznacza jednostki funkcjonalne homarca (Nephrops norvegicus), dla których wartości docelowe jako przedziały FMSY i środki ochronne powiązane z liczebnością ustalono w niniejszym planie; na grupę składają się:

(i)homarzec w rejonie IIIa (jednostka funkcjonalna 3–4);

(ii)homarzec w podobszarze IV (Morze Północne) według jednostki funkcjonalnej:

–homarzec w obszarze Farn Deeps (jednostka funkcjonalna 6);

–homarzec w obszarze Fladen Ground (jednostka funkcjonalna 7);

–homarzec w obszarze Firth of Forth (jednostka funkcjonalna 8);

–homarzec w obszarze Moray Firth (jednostka funkcjonalna 9);

4) „grupa 3” oznacza stada denne podlegające limitom połowowym na Morzu Północnym innym niż te wymienione w grupie 1;

5) „grupa 4” oznacza jednostki funkcjonalne i prostokąty statystyczne poza jednostkami funkcjonalnymi w strefie IIa i podobszarze IV ICES w odniesieniu do homarca (Nephrops norvegicus), podlegające limitom połowowym innym niż te wymienione w grupie 2;

6)„grupa 5” oznacza stada denne niepodlegające limitom połowowym na Morzu Północnym;

7)„grupa 6” oznacza gatunki objęte zakazem, w przypadku których połowy są zakazane i które określono jako takie w unijnym akcie prawnym przyjętym w obszarze wspólnej polityki rybołówstwa na Morzu Północnym;

8) „grupa 7” oznacza stada denne, dla których wartości docelowe jako przedziały FMSY i środki ochronne powiązane z biomasą ustalono w przepisach unijnych innych niż niniejsze rozporządzenie;

9) „całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza wielkość połowów z każdego stada, którą można złowić w okresie jednego roku;

10) „MSY Btrigger” oznacza punkt odniesienia dla biomasy stada tarłowego, poniżej którego należy podjąć konkretne i odpowiednie działanie w zakresie zarządzania w celu zapewnienia, aby wskaźniki eksploatacji w połączeniu z naturalnymi wahaniami przyczyniły się do odbudowy stada powyżej poziomów, na których możliwe jest wytworzenie MSY w perspektywie długookresowej.

ROZDZIAŁ II
CELE

Artykuł 3

Cele

1. Plan przyczynia się do osiągnięcia celów wspólnej polityki rybołówstwa, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w szczególności poprzez stosowanie podejścia ostrożnościowego do zarządzania rybołówstwem, a jego celem jest zapewnienie, aby eksploatacja żywych zasobów morza doprowadziła do odtworzenia i utrzymania populacji poławianych gatunków powyżej poziomów, które mogą zapewnić maksymalny podtrzymywalny połów.

2. Plan przyczynia się do wyeliminowania odrzutów poprzez unikanie i ograniczanie w miarę możliwości niezamierzonych połowów oraz do wdrożenia obowiązku wyładunku ustanowionego w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w odniesieniu do stad objętych limitami połowowymi i do których niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie.

3. W ramach planu wdraża się podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem, aby zapewnić minimalizowanie negatywnego wpływu działalności połowowej na ekosystem morski. Plan jest spójny z unijnymi przepisami dotyczącymi środowiska, w szczególności z celem polegającym na osiągnięciu do 2020 r. dobrego stanu środowiska zgodnie z art. 1 ust. 1 dyrektywy 2008/56/WE.

4. W szczególności plan ma na celu:

a)zapewnienie, aby spełnione zostały warunki przedstawione we wskaźniku 3 zawartym w załączniku I do dyrektywy 2008/56/WE; oraz

b)przyczynienie się do osiągnięcia innych odnośnych wskaźników zawartych w załączniku I do dyrektywy 2008/56/WE proporcjonalnie do roli, jaką rybołówstwo odgrywa w ich spełnieniu.

ROZDZIAŁ III
WARTOŚCI DOCELOWE

Artykuł 4

Wartości docelowe dla grup 1 i 2

1. Docelowe wskaźniki śmiertelności połowowej dla stad z grup 1 i 2 muszą zostać osiągnięte tak szybko, jak to możliwe, w sposób progresywny i stopniowy do 2020 r. oraz utrzymane w późniejszym okresie w granicach przedziałów określonych w załączniku I.

2. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów są ustalane zgodnie z przedziałami docelowych wskaźników śmiertelności połowowej wyznaczonymi w kolumnie A załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

3. Niezależnie od przepisów ust. 1 i 2 uprawnienia do połowów mogą zostać ustalone na poziomach odpowiadających niższym poziomom śmiertelności połowowej niż poziomy określone w kolumnie A załącznika I.

4. Niezależnie od przepisów ust. 2 i 3 uprawnienia do połowów stada mogą zostać ustalone zgodnie z przedziałami śmiertelności połowowej wyznaczonymi w kolumnie B załącznika I, pod warunkiem że przedmiotowe stado znajduje się powyżej minimalnego punktu odniesienia biomasy tarłowej określonego w kolumnie A załącznika II:

a)jeżeli, na podstawie opinii lub dowodów naukowych, jest to niezbędne do osiągnięcia celów określonych w art. 3 w odniesieniu do połowów wielogatunkowych;

b)jeżeli, na podstawie opinii lub dowodów naukowych, jest to konieczne do uniknięcia poważnej szkody dla stada z powodu dynamiki wewnątrz- lub międzygatunkowej; lub

c)w celu ograniczenia do maksymalnie 20 % wahań w uprawnieniach do połowów między następującymi po sobie latami.

Artykuł 5

Wartości docelowe dla grup 3 i 4

1. Uprawnienia do połowów w przypadku stad z grup 3 i 4 są zgodne z opinią naukową dotyczącą maksymalnego podtrzymywalnego połowu.

2. W przypadku braku opinii naukowej na temat wskaźnika śmiertelności połowowej odpowiadającego maksymalnemu podtrzymywalnemu połowowi uprawnienia do połowów są zgodne z opinią naukową w celu zapewnienia zarządzania stadami w sposób zrównoważony zgodnie z zasadą podejścia ostrożnościowego.

Artykuł 6

Wartości docelowe dla grupy 5

Stadami z grupy 5 zarządza się w oparciu o podejście ostrożnościowe zgodnie z opinią naukową.

ROZDZIAŁ IV
ŚRODKI OCHRONNE

Artykuł 7

Punkty odniesienia do celów ochrony dla grup 1 i 2

Punkty odniesienia do celów ochrony w celu ochrony pełnej zdolności reprodukcyjnej przedmiotowych stad określono w załączniku II:

a) minimalny punkt odniesienia biomasy stada tarłowego (MSY Btrigger) dla stad ryb;

b) limit biomasy stada tarłowego (Blim) dla stad ryb;

c) minimalna liczebność (Abundancebuffer) dla homarca;

d) graniczna liczebność (Abundancelimit) dla homarca.

Artykuł 8

Środki ochronne dla grup 1 i 2

1. Jeżeli opinie naukowe wskazują, że w danym roku biomasa tarłowa któregokolwiek ze stad z grupy 1 spadła poniżej MSY Btrigger lub że liczebność którejkolwiek z jednostek funkcjonalnych w grupie 2 spadła poniżej poziomu Abundancebuffer określonego w kolumnie A załącznika II, przyjmuje się wszystkie odpowiednie środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego przywrócenia przedmiotowego stada lub przedmiotowej jednostki funkcjonalnej do poziomów przekraczających poziom umożliwiający osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu. W szczególności, na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 2 uprawnienia do połowów ustala się na poziomie spójnym ze śmiertelnością połowową, zredukowaną do poziomu poniżej przedziału określonego w kolumnie A załącznika I, z uwzględnieniem spadku biomasy lub liczebności tego stada.

2. Jeżeli opinie naukowe wskazują, że biomasa stada tarłowego któregokolwiek z przedmiotowych stad spadła poniżej Blim lub że liczebność którejkolwiek z jednostek funkcjonalnych homarca spadła poniżej poziomu Abundancelimit określonego w kolumnie B załącznika II do niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się kolejne środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego przywrócenia przedmiotowego stada lub przedmiotowej jednostki funkcjonalnej do poziomów przekraczających poziom umożliwiający osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu. W szczególności te środki zaradcze obejmują, na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 2 i 4, zawieszenie połowów ukierunkowanych na przedmiotowe stado i odpowiednie ograniczenie uprawnień do połowów.

Artykuł 9

Szczegółowe środki ochronne dla grup 3–7

Jeżeli opinie naukowe wskazują, że dla ochrony jakiegokolwiek ze stad dennych z grup 3–7 wymagane jest podjęcie działań zaradczych, lub jeżeli biomasa tarłowa jakiegokolwiek ze stad w grupie 1 lub liczebność którejkolwiek z jednostek funkcjonalnych w grupie 2 w danym roku spadnie poniżej punktów odniesienia do celów ochrony wskazanych w kolumnie A załącznika II do niniejszego rozporządzenia, Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 dotyczących:

a)cech charakterystycznych narzędzi połowowych, w szczególności wymiaru oczek, wielkości haka, konstrukcji narzędzia, grubości sznurka, wielkości narzędzia lub wykorzystania urządzeń zapewniających selektywność w celu zapewnienia lub poprawy selektywności;

b)wykorzystania narzędzi połowowych, w szczególności czasu zanurzenia i głębokości rozmieszczenia narzędzi, w celu zapewnienia lub poprawy selektywności;

c)zakazu lub ograniczenia prowadzenia połowów na określonych obszarach w celu ochrony ryb w okresie tarła i ryb młodych lub ryb nieosiągających minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony bądź gatunków ryb innych niż docelowe;

d)zakazu lub ograniczenia prowadzenia połowów lub stosowania niektórych rodzajów narzędzi połowowych w określonych okresach w celu ochrony ryb w okresie tarła i ryb młodych lub ryb nieosiągających minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony bądź gatunków ryb innych niż docelowe;

e)określania minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony, aby zapewnić ochronę niedojrzałych organizmów morskich;

f)innych cech związanych z selektywnością.

Artykuł 10

Całkowite dopuszczalne połowy

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby struktura kwot połowowych według gatunków dostępna dla statków rybackich zajmujących się połowami wielogatunkowymi była odpowiednia w stosunku do struktury połowów, których takie statki prawdopodobnie dokonają.

2. Nie naruszając przepisów art. 8, TAC dla stada homarca w strefach ICES IIa i IV, jest sumą limitów połowowych dla jednostek funkcjonalnych oraz prostokątów statystycznych ICES znajdujących się poza jednostkami funkcjonalnymi.

ROZDZIAŁ V
PRZEPISY ODNOSZĄCE SIĘ DO OBOWIĄZKU WYŁADUNKU

Artykuł 11

Przepisy odnoszące się do obowiązku wyładunku w odniesieniu do grup 1–7

W odniesieniu do stad dennych z grup 1–7 Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 dotyczących następujących środków:

a)wyłączeń ze stosowania obowiązku wyładunku w odniesieniu do gatunków, w przypadku których dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia, przy uwzględnieniu cech narzędzia połowowego, praktyk połowowych i danego ekosystemu, w celu ułatwienia wdrożenia obowiązku wyładunku; oraz

b)wyłączeń de minimis w celu ułatwienia wdrożenia obowiązku wyładunku; takie wyłączenia de minimis stosuje się w przypadkach i na warunkach określonych w art. 15 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

c)szczegółowych przepisów dotyczących dokumentacji połowowej, w szczególności dla potrzeb monitorowania wdrażania obowiązku wyładunku; oraz

d)określania minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony, aby zapewnić ochronę niedojrzałych organizmów morskich.

ROZDZIAŁ VI
REGIONALIZACJA

Artykuł 12

Współpraca regionalna

1. Art. 18 ust. 1–6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 ma zastosowanie do środków, o których mowa w art. 8 i 10 niniejszego rozporządzenia.

2. Do celów ust. 1 niniejszego artykułu zainteresowane państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes związany z zarządzaniem, mogą przedkładać wspólne zalecenia zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 po raz pierwszy nie później niż w ciągu dwunastu miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie przed upływem dwunastu miesięcy od każdego przedłożenia oceny planu zgodnie z art. 17. Mogą również przedkładać takie zalecenia, kiedy uznają to za konieczne, w szczególności w przypadku wystąpienia nagłej zmiany w sytuacji któregokolwiek ze stad, do których niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie. Wspólne zalecenia w sprawie środków dotyczących danego roku kalendarzowego przedkłada się nie później niż w dniu 1 lipca roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy.

3. Uprawnienia przyznane na mocy art. 9 i 11 niniejszego rozporządzenia nie naruszają uprawnień przyznanych Komisji na mocy innych przepisów prawa unijnego, w tym rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

ROZDZIAŁ VII
ŚRODKI KONTROLI

Artykuł 13

Związek z rozporządzeniem (WE) nr 1224/2009

Środki kontroli przewidziane w niniejszym rozdziale stosuje się w uzupełnieniu do środków określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1224/2009 w odniesieniu do stad dennych z grup 1–7, chyba że w niniejszym rozdziale przewidziano inaczej.

Artykuł 14

Uprzednie powiadomienia

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 uprzedniego powiadomienia, o którym mowa w tym artykule, dokonuje się na co najmniej godzinę przed przewidywaną godziną przybycia do portu. Właściwe organy nadbrzeżnych państw członkowskich mogą, w konkretnych przypadkach, zezwolić na wcześniejsze wejście do portu.

2. Oprócz obowiązku uprzedniego powiadomienia określonego w art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 kapitanowie unijnych statków rybackich o długości całkowitej od ośmiu metrów do dwunastu metrów przekazują właściwym organom nadbrzeżnych państw członkowskich, na co najmniej godzinę przed przewidywaną godziną przybycia do portu, informacje wymienione w art. 17 ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, jeżeli zatrzymują na statku co najmniej którąkolwiek z następujących ilości ryb:

a)grupa 1: 1 000 kg; lub

b)grupy 2 i 4 500 kg; lub

c)grupa 3: 1 000 kg; lub

d)grupa 7: 1 000 kg;

Artykuł 15
Wymogi dotyczące dziennika połowowego w odniesieniu do grup 1–7

Na zasadzie odstępstwa od art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 kapitanowie unijnych statków rybackich o całkowitej długości co najmniej ośmiu metrów, uczestniczących w połowach stad dennych, prowadzą dziennik połowowy zawierający informacje o wykonywanych czynnościach zgodnie z art. 14 tego rozporządzenia.

Artykuł 16

Wyznaczone porty dla grup 1, 2, 3, 4 i 7

Próg mający zastosowanie do żywej wagi gatunków objętych planem wieloletnim, po którego przekroczeniu statek rybacki musi wyładować swoje połowy w wyznaczonym porcie lub w miejscu znajdującym się blisko brzegu, o których mowa w art. 43 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, wynosi:

a)grupa 1: 2 tony;

b)grupy 2 i 4 1 tona;

c)grupa 3: 2 tony;

d)grupa 7: 2 tony.

ROZDZIAŁ VIII
DZIAŁANIA NASTĘPCZE

Artykuł 17

Ocena planu

Co najmniej po upływie pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie co pięć lat, Komisja zapewnia dokonanie oceny wpływu tego planu na stada, do których niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie, oraz na połowy, w których eksploatowane są te stada. Komisja przedstawia wyniki tej oceny Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

ROZDZIAŁ IX
PRZEPISY PROCEDURALNE

Artykuł 18

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia, o których mowa w art. 9 i 11, powierza się Komisji na czas nieokreślony od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9 i 11, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 44 .

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 9 i 11 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

ROZDZIAŁ X
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 19

Przepisy uchylające

1. Rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 i (WE) nr 676/2007 tracą moc.

2. Odesłania do uchylonych rozporządzeń traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1)

Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22.

(2)

Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 20.

(3)

Dz.U. L 157 z 19.6.2007, s. 1.

(4) xxx

(5)

Ocena planów wieloletnich dotyczących dorsza atlantyckiego w Morzu Irlandzkim, cieśninie Kattegat, Morzu Północnym i w wodach na zachód od Szkocji (STECF-11-07).

(6) Sprawozdanie dotyczące oceny/ustalania zakresu planów zarządzania: ocena wieloletniego planu zarządzania stadami gładzicy i soli w Morzu Północnym (STECF-14-03).

(7)

Dz.U. L 125 z 27.4.1998, s. 1.

(8) COM(2016) 0134 final – 2016/074 (COD).

(9)

Dz.U. L 22 z 28.1.2016, s. 1.

(10) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(11) http://www.nsrac.org

(12) http://ec.europa.eu/fisheries/documentation/publications/cfp_factsheets/racs_en.pdf

(13) Obszar północno-wschodniego Atlantyku (wśród innych obszarów morskich) jest podzielony na prostokąty statystyczne ICES. ICES stworzyła różne kombinacje tych prostokątów w celu określenia różnych obszarów, podobszarów, jednostek i rejonów i podrejonów. Do określenia stad ryb w obszarze ICES stosuje się różne kombinacje przedmiotowych „stref” ICES.

(14) Warsztaty poświęcone ustalaniu zakresu w sprawie zarządzania połowami wielogatunkowymi w Morzu Północnym, Bruksela, dnia 27 lutego 2014 r. Przegląd. Ref.Ares (2015) 2301118-02/06/2015.

(15) Drugie warsztaty poświęcone ustalaniu zakresu: zarządzanie połowami wielogatunkowymi stad dennych w Morzu Północnym. Przegląd dyskusji. Ref.Ares (2015) 2300556-02/06/2015.

(16) http://ec.europa.eu/dgs/maritimeaffairs_fisheries/consultations/north-sea-multiannual/index_en.htm

(17) Decyzja Komisji z dnia 26 sierpnia 2005 r. ustanawiająca Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (2005/629/WE).

(18) http://www.ices.dk/explore-us/what-we-do/Pages/default.aspx

(19) Skutki gospodarcze i społeczne wieloletnich planów zarządzania w odniesieniu do gładzicy i soli występujących w Morzu Północnym, sprawozdanie końcowe, Fish/2006/09

(20) Sprawozdanie podgrupy ds. celów i strategii zarządzania (SGMOS 10-06). Część b) Ocena skutków wieloletniego planu dotyczącego gładzicy i soli występujących w Morzu Północnym.

(21) Sprawozdanie w sprawie zakresu oceny skutków w odniesieniu do dorsza bałtyckiego oraz oceny dorsza w cieśninie Kattegat, w Morzu Północnym, w wodach na zachód od Szkocji oraz Morzu Irlandzkim (STECF-11-02).

(22) http://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2009_2014/documents/pech/dv/taskfor/taskforce.pdf

(23) Sprawozdanie dotyczące oceny/ustalania zakresu planów zarządzania: ocena wieloletniego planu zarządzania stadami gładzicy i soli w Morzu Północnym (STECF-14-03).

(24) http://ec.europa.eu/fisheries/reform/impact_assessments_en.htm

(25) Sprawozdanie z 45. Posiedzenia Plenarnego Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (PLEN-14-01).

(26) http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2015/540360/IPOL_STU(2015)540360_EN.pdf

(27) http://ec.europa.eu/fisheries/documentation/studies/socio_economic_dimension/index_en.htm

(28) http://www.socioec.eu/images/SOCIOEC/Media_Centre/Deliverables/SOCIOEC%20Deliverable% 206%208%20Management%20Measures%20North%20Sea%2026%2003%202012.pdf

(29) MRAG i in. (2014) . Badanie potwierdzające potrzebę opracowywania nowych ram technicznych środków ochronnych w ramach WPRyb. Część 2: retrospektywna i prospektywna ocena wspólnej polityki rybołówstwa z wyłączeniem jej wymiaru międzynarodowego. Bruksela, 265 s.

(30) http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/etudes/join/2014/529053/IPOL-PECH_ET(2014)529053_EN.pdf

(31) http://stecf.jrc.ec.europa.eu/documents/43805/830996/2014-11_STECF+14-19+-+Landing+Obligations+-+part+4_JRC93045.pdf

(32) http://stecf.jrc.ec.europa.eu/documents/43805/364146/2012-07_STECF+12-14+-+Management+plans+II+-+area+definitions_JRC73150.pdf

(33) http://www.myfishproject.eu/project-myfish/deliverables

(34)

Poseidon Aquatic Resource Management, część 2 badania. Doświadczenia administracyjne w zakresie zarządzania nakładami połowowymi na północno-wschodnim Atlantyku („Administrative experience with effort management concerning the NE Atlantic”, grudzień 2010 r.) .

(35)

Dz.U. C […] z […], s. […].

(36) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(37) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19).

(38) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 423/2004 (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 20).

(39) Rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (Dz.U. L 157 z 19.6.2007, s. 1).

(40)

UE zwróciła się do ICES o przedstawienie przedziałów FMSY dla wybranych stad z Morza Północnego i Morza Bałtyckiego.

(41) Kontekst ogólny opinii ICES, lipiec 2015 r.

(42) Długoterminowy plan zarządzania homarcem w Morzu Północnym

(43) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).

(44) Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa.

Stado	Docelowy wskaźnik śmiertelności połowowej zgodny z dążeniem do osiągnięcia maksymalnego podtrzymywalnego połowu (FMSY)
	Kolumna A	Kolumna B
Dorsz atlantycki występujący w Morzu Północnym	0,22–0,33	0,33–0,49
Plamiak	0,25–0,37	0,37–0,52
Gładzica występująca w Morzu Północnym	0,13–0,19	0,19–0,27
Czarniak	0,20–0,32	0,32–0,43
Sola występująca w Morzu Północnym	0,11–0,20	0,20–0,37
Sola występująca w cieśninie Kattegat	0,19–0,22	0,22–0,26
Witlinek występujący w Morzu Północnym	Nie określono	Nie określono

Homarzec – jednostka funkcjonalna (JF)	Docelowy wskaźnik śmiertelności połowowej zgodny z dążeniem do osiągnięcia maksymalnego podtrzymywalnego połowu (FMSY) (jako wielkość odłowu)
	Kolumna A	Kolumna B
Rejon IIIa JF 3 i 4	0,056–0,079	0,079–0,079
Farn Deeps JF 6	0,07–0,081	0,081–0,081
Fladen Ground JF 7	0,066–0,075	0,075–0,075
Firth of Forth JF 8	0,106–0,163	0,163–0,163
Moray Firth JF 9	0,091–0,118	0,118–0,118

Stado	Minimalny punkt odniesienia biomasy stada tarłowego (w tonach) (MSY Btrigger)	Najniższa masa tarłowa (w tonach) (MSY Blim)
Dorsz atlantycki występujący w Morzu Północnym	165 000	118 000
Plamiak	88 000	63 000
Gładzica występująca w Morzu Północnym	230 000	160 000
Czarniak	200 000	106 000
Sola występująca w Morzu Północnym	37 000	26 300
Sola występująca w cieśninie Kattegat	2 600	1 850
Witlinek występujący w Morzu Północnym	Nie określono	Nie określono

Homarzec – jednostka funkcjonalna	Minimalny punkt odniesienia liczebności (w milionach) (Abundancebuffer)	Minimalny punkt odniesienia liczebności (w milionach) (Abundancelimit)
Rejon IIIa JF 3 i 4	N.d.	N.d.
Farn Deeps JF 6	999	858
Fladen Ground JF 7	3 583	2 767
Firth of Forth JF 8	362	292
Moray Firth JF 9	262	262