KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 15.7.2016

COM(2016) 471 final

SPRAWOZDANIE KOMISJI

SPRAWOZDANIE ROCZNE ZA ROK 2015
NA TEMAT STOSUNKÓW MIĘDZY KOMISJĄ EUROPEJSKĄ
A PARLAMENTAMI NARODOWYMI

SPRAWOZDANIE KOMISJI

SPRAWOZDANIE ROCZNE ZA ROK 2015

NA TEMAT STOSUNKÓW MIĘDZY KOMISJĄ EUROPEJSKĄ
A PARLAMENTAMI NARODOWYMI

1.    Wprowadzenie

Rok 2015 był pierwszym pełnym rokiem urzędowania nowego składu Komisji pod przewodnictwem Jeana-Claude'a Junckera. Określając priorytety polityczne swojego urzędowania, przewodniczący Juncker podkreślił znaczenie stosunków Komisji z parlamentami narodowymi, szczególnie w zakresie wdrażania zasady pomocniczości. Wyraził także zamiar przeanalizowania możliwości poprawienia kontaktów Komisji z parlamentami narodowymi „z myślą o przybliżeniu Unii Europejskiej jej obywatelom” 1 .

Zobowiązanie Komisji do wypracowania nowego partnerstwa z parlamentami narodowymi znalazło odzwierciedlenie w pismach, które przewodniczący Juncker skierował do swoich kolegów komisarzy. Wezwał ich on we wspomnianych pismach, aby osobiście przedstawiali i wyjaśniali istotne wnioski lub inicjatywy przed parlamentami narodowymi. W związku z ponownym zwróceniem uwagi na znaczenie bezpośrednich kontaktów osobistych członkowie Komisji złożyli w ciągu 2015 r. ponad 200 wizyt w parlamentach narodowych (aby uzyskać szczegółowe informacje, zob. sekcja 4).

Komisja podjęła również działania, aby ożywić dwa tradycyjne kanały komunikacji pisemnej z parlamentami narodowymi, a mianowicie dialog polityczny oraz mechanizm kontroli zasady pomocniczości. Komisja zrezygnowała z wcześniejszej praktyki, zgodnie z którą odpowiedzi na opinie parlamentów narodowych podpisywał jedynie wiceprzewodniczący odpowiedzialny za stosunki międzyinstytucjonalne. Obecnie odpowiedzi podpisują pierwszy wiceprzewodniczący oraz wiceprzewodniczący albo komisarz odpowiedzialny za dany obszar polityki. W ten sposób podkreśla się znaczenie polityczne, jakie Komisja przypisuje temu dialogowi. W 2015 r. Komisja podjęła również działania, aby poprawić sposób, w jaki odpowiada na opinie parlamentów narodowych, w celu wzmocnienia politycznego charakteru tych odpowiedzi, a zarazem dalszego zapewniania merytorycznych reakcji na wszelkie podniesione kwestie techniczne.

W niniejszym jedenastym sprawozdaniu rocznym na temat stosunków między Komisją a parlamentami narodowymi położono nacisk na dialog polityczny, jaki Komisja rozpoczęła w 2006 r., aby zapewnić ramy wymiany informacji i opinii we wszystkich obszarach polityki, zarówno w zakresie wniosków ustawodawczych, jak i inicjatyw o charakterze nieustawodawczym. Mechanizm kontroli zasady pomocniczości, który uprawnia parlamenty narodowe do oceny, czy wnioski ustawodawcze z obszarów spoza wyłącznej kompetencji Unii Europejskiej są zgodne z zasadą pomocniczości, omówiono w sprawozdaniu rocznym za 2015 r. w sprawie pomocniczości i proporcjonalności 2 . Sprawozdanie to jest publikowane równolegle i należy je traktować jako uzupełnienie niniejszego sprawozdania.

2.    Pisemne opinie parlamentów narodowych

a) Uwagi ogólne

W programie prac Komisji na 2015 r. wyszczególniono 23 nowe inicjatywy, jakie miały zostać przyjęte w ciągu roku, co odzwierciedla nowe zobowiązanie polityczne Komisji do wypracowania bardziej skoncentrowanego podejścia ukierunkowanego na priorytety i wyniki. Oznaczało to znaczy spadek liczby inicjatyw w porównaniu z średnio ponad 130 nowymi inicjatywami zaproponowanymi w każdym rocznym programie prac z pięciu poprzednich lat.

Ponieważ Komisja skupiła się na ograniczonej liczbie kluczowych zagadnień istotnych dla obywateli Unii, a liczba nowych inicjatyw spadła, spadła również całkowita liczba opinii (w tym uzasadnionych opinii) otrzymanych od parlamentów narodowych. W 2015 r. liczba ta spadła o ponad 30 %, z 506 opinii otrzymanych w 2014 r. do 350 opinii otrzymanych w 2015 r. (zob. załącznik 1) 3 .

b) Udział i zakres

Tak jak w poprzednich latach aktywność w ramach dialogu politycznego, mierzona liczbą opinii wysłanych do Komisji, pozostała nierównomierna w podziale na poszczególne parlamenty narodowe. Za 70 % wszystkich opinii odpowiadało 10 najbardziej aktywnych izb, przy czym odsetek ten spadł z 80 % w 2014 r.

Najwięcej opinii złożyła portugalska Assembleia da República. Wydała ona 55 opinii, które stanowiły około 15 % wszystkich otrzymanych opinii. Mimo to w tym przypadku utrzymuje się tendencja spadkowa – zarówno pod względem całkowitej liczby złożonych przez tę izbę opinii, jak i ich udziale w całkowitej liczbie wszystkich opinii (227 opinii w 2012 r. (31 %), 192 w 2013 r. (31 %) oraz 118 w 2014 r. (23 %)). Pozostałymi parlamentami narodowymi lub izbami, które w 2015 r. przesłały co najmniej dziesięć opinii, były rumuńska Camera Deputaţilor (47), czeski Senát (25), włoski Senato della Repubblica (25), francuska Assemblée nationale (23), House of Lords Zjednoczonego Królestwa (22), niemiecki Bundesrat (20), rumuński Senat (14), hiszpańskie Congreso de los Disputados i Senado (11), czeska Poslanecká snĕmovna (10) oraz szwedzki Riksdag (10).

W odróżnieniu od poprzednich lat, kiedy to w opiniach wyraźnie skupiano się na wnioskach ustawodawczych, więcej izb zdecydowało się jednak na wydanie opinii w sprawie wniosków o charakterze nieustawodawczym, takich jak komunikaty lub zielone księgi. Do kategorii tych zalicza się jedenaście z dziewiętnastu dokumentów Komisji, których dotyczyło najwięcej opinii parlamentów narodowych. Komisja zachęciła parlamenty narodowe do zwiększenia zaangażowania na etapie przygotowania aktów prawnych i z zadowoleniem przyjmuje te oznaki zainteresowania.

c) Najważniejsze tematy dialogu politycznego i wyniki prowadzonej polityki

W 2015 r. parlamenty narodowe zwróciły szczególną uwagę na następujące dokumenty Komisji, wydając na ich temat co najmniej dziesięć opinii (aby uzyskać szczegółowe informacje, zob. załącznik 3).

1.Komunikat w sprawie programu prac Komisji na 2015 r.: Nowy początek 4

2.Wniosek dotyczący rozporządzenia ustanawiającego kryzysowy mechanizm relokacji i zmieniającego istniejące przepisy dotyczące rozpatrywania przez państwa członkowskie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej składanych przez obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców 5

3.Wniosek dotyczący rozporządzenia zmieniającego istniejące przepisy dotyczące umożliwienia państwom członkowskim ograniczenia lub zakazu stosowania genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy na swoim terytorium 6

4.Wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych 7

5.Wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej istniejące przepisy dotyczące obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania 8

Ponieważ trzy z powyższych dokumentów stanowiły również przedmiot uzasadnionych opinii co najmniej jednej z izb, odsyła się do sprawozdania rocznego w sprawie pomocniczości i proporcjonalności, w którym przedstawiono bardziej szczegółowy opis aspektów związanych z pomocniczością.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie programu prac Komisji na 2015 r.: Nowy początek

Pierwszy program prac Komisji Junckera znacznie różnił się od poprzednich. Przewidziano w nim zobowiązanie do skoncentrowania wysiłków i zasobów Komisji na tych wnioskach, które mogły mieć największy wpływ na zatrudnienie i wzrost. Uwzględniono w nim także stosunkowo ograniczoną liczbę nowych wniosków skoncentrowanych na dziesięciu priorytetach wytycznych politycznych przewodniczącego Junckera, a także wyszczególniono 80 oczekujących na przyjęcie aktów legislacyjnych, które zostały złożone przez wcześniejsze składy Komisji, celem ich wycofania. Akty te straciły aktualność, wyprzedziły je wydarzenia lub zostały zmienione w trakcie negocjacji do tego stopnia, że nie mogły już służyć swojemu początkowemu celowi 9 . W programie prac na 2015 r. zawarto również zobowiązanie do dokonania przeglądu 79 istniejących aktów legislacyjnych w celu sprawdzenia, czy nadal spełniają swój cel.

Program prac na 2015 r. przyjęto w dniu 16 grudnia 2014 r., a następnie pierwszy wiceprzewodniczący Frans Timmermans wysłał go do przewodniczących komisji ds. europejskich wszystkich parlamentów narodowych. W odpowiedzi przesłano 26 opinii, przez co dokument ten był najszerzej komentowanym dokumentem Komisji w roku, którego dotyczy niniejsze sprawozdanie. Liczba ta obejmuje opinie indywidualne dotyczące programu prac, złożone przez 12 izb 10 , a także wspólną opinię 14 izb 11 , w której każda izba wybrała własne priorytety spośród inicjatyw zaproponowanych przez Komisję. Tę wspólną opinię złożono po nieformalnym spotkaniu dotyczącym roli parlamentów narodowych, zorganizowanym w Brukseli w dniu 19 stycznia 2015 r. przez niderlandzką izbę Tweede Kamer. Podczas spotkania omówiono również sposoby poprawy procedury uzasadnionej opinii lub „żółtej kartki” (zob. sekcja 3 poniżej). Wszystkie izby, które podpisały wspólną opinię, jako priorytet wskazały strategię na rzecz jednolitego rynku cyfrowego. Inne inicjatywy stanowiące priorytet dla niemal wszystkich izb obejmują ramy strategiczne dla unii energetycznej, pakiet dotyczący mobilności pracowników, strategię handlową i inwestycyjną na rzecz zatrudnienia i wzrostu oraz Europejski program w zakresie migracji.

W odpowiedziach na otrzymane opinie Komisja wyraziła zadowolenie, z jakim przyjęła oznaki zainteresowania parlamentów narodowych programem prac oraz szerokie poparcie dla skoncentrowania się przez Komisję na mniejszej liczbie inicjatyw, które tworzą wartość dodaną na szczeblu europejskim. Komisja przyjęła również z zadowoleniem fakt, że program prac umożliwia wczesną wymianę opinii na temat priorytetów z parlamentami narodowymi.

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego kryzysowy mechanizm relokacji i zmieniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca

W odpowiedzi na kryzys uchodźczy i zgodnie z Europejskim programem w zakresie migracji 12 wniosek Komisji dotyczący kryzysowego mechanizmu relokacji ma na celu wprowadzenie ustrukturyzowanego mechanizmu solidarnościowego. Komisja może uruchomić go zawsze, by pomóc każdemu państwu członkowskiemu, które ma do czynienia z sytuacją kryzysową i którego system azylowy poddany jest wyjątkowej presji w wyniku dużego i nieproporcjonalnego napływu obywateli państw trzecich. Komisja określiła takie potencjalne sytuacje nadzwyczajne oraz redystrybucji obywateli państw trzecich na podstawie obiektywnych i możliwych do zweryfikowania kryteriów. Mechanizm ten wchodzi w skład pakietu wniosków, który przewiduje nadzwyczajną relokację 120 000 uchodźców przebywających na terytorium Grecji, Węgier i Włoch, europejski wspólny wykaz bezpiecznych krajów pochodzenia oraz zwiększenie skuteczności polityki powrotowej.

W reakcji na wspomniany wniosek w 2015 r. wydano dwanaście opinii, w tym pięć uzasadnionych opinii 13 . We wspomnianych opiniach parlamenty narodowe stwierdziły, że:

Unia Europejska nie ma kompetencji, aby wprowadzić stały mechanizm relokacji, który miałby być uruchamiany przez Komisję;

proponowane rozporządzenie nie stworzy realnej wartości dodanej w porównaniu z istniejącymi możliwościami działania państw członkowskich; oraz że

zakres projektu rozporządzenia wykracza poza elementy niezbędne, by osiągnąć cel, w związku z czym narusza zasadę pomocniczości i proporcjonalności.

W odpowiedziach Komisja zwróciła uwagę na to, że wniosek stanowi część obszerniejszego pakietu ambitnych środków, które już zostały lub mają zostać zaproponowane, w odpowiedzi na obecny kryzys uchodźczy. Jeżeli chodzi o podstawę prawną, Komisja podkreśliła, że wniosek należy przyjąć w oparciu o tę samą podstawę prawną, co rozporządzenie (UE) nr 604/2013, które wniosek ten ma zmienić. Komisja przypomniała, że w wyniku kryzysu uchodźczego systemy azylowe państw członkowskich znalazły się pod wyjątkową presją, co może zagrażać stosowaniu przepisów rozporządzenia dublińskiego. Obecny system nie przewiduje w tym względzie żadnego odstępstwa od kryteriów odpowiedzialności, zaburzając w ten sposób równowagę, a w niektórych przypadkach pogłębiając kryzys.

Komisja stwierdziła również, że kryzysowy mechanizm relokacji osób ubiegających się o azyl pozwoli UE odpowiedzieć na naglącą sytuację i pomóc państwom członkowskim znajdującym się w sytuacji nadzwyczajnej bez konieczności każdorazowego przeprowadzania długiej procedury zatwierdzania. Komisja podkreśliła, że działania podejmowane przez poszczególne państwa członkowskie nie będą wystarczające, by sprostać tym sytuacjom. Wprowadzanie w życie nieskoordynowanych rozwiązań nie pozwoli wypracować kompleksowej odpowiedzi na nieproporcjonalny napływ osób, ani sprawiedliwego podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi.

W związku z tym dla Komisji jest jasne, że działania poszczególnych państw członkowskich nie mogą stanowić zadowalającej reakcji na wspólne wyzwania, z jakimi zmagają się w tym obszarze wszystkie państwa członkowskie.

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 w odniesieniu do umożliwienia państwom członkowskim ograniczenia lub zakazu stosowania genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy na swoim terytorium

Chcąc uzyskać poparcie Parlamentu Europejskiego, Jean-Claude Juncker, jako przewodniczący Komisji Europejskiej, wyraził swój zamiar dokonania przeglądu przepisów w zakresie zatwierdzania organizmów zmodyfikowanych genetycznie. W ramach obecnego systemu państwom członkowskim nigdy nie udało się osiągnąć większości kwalifikowanej za tym zatwierdzeniem albo przeciwko niemu, w związku z czym ostateczną decyzję w sprawie zatwierdzenia podejmowała niezmiennie Komisja. Zaproponowana zmiana umożliwiłaby państwom członkowskim podejmowanie ostatecznych decyzji na szczeblu krajowym – ograniczających bądź zakazujących stosowania genetycznie zmodyfikowanej żywności lub paszy – po zatwierdzeniu tych produktów na szczeblu europejskim. Takie decyzje mogłyby być podejmowane wyłącznie pod warunkiem, że skorzystanie na szczeblu krajowym z klauzuli opt-out jest zgodne z prawem Unii i nie wynika z kwestii związanych ze zdrowiem bądź środowiskiem. Kwestie te ocenia w imieniu całej Unii Europejskiej Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności.

Komisja otrzymała 12 opinii, w tym dwie uzasadnione opinie, do których odniesiono się bardziej szczegółowo w sprawozdaniu rocznym za 2015 r. w sprawie pomocniczości i proporcjonalności 14 . Pozostałe krytyczne uwagi dotyczyły nieprzewidzianych kosztów dla producentów i importerów oraz potencjalnego zakłócenia jednolitego rynku. Stwierdzono także, że uprawy genetycznie zmodyfikowane mogą być objęte zakazem nie z przyczyn naukowych, lecz politycznych. Niektóre parlamenty narodowe stwierdziły, że wspomniany wniosek przyniesie szkodę bezpieczeństwu genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy w UE, ale miały odmienne zdanie na temat właściwego mechanizmu oceny ryzyka. Przykładowo, irlandzkie Houses of the Oireachtas stwierdziły, że jedynie Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności powinien być odpowiedzialny za ocenę bezpieczeństwa organizmów genetycznie zmodyfikowanych na szczeblu europejskim. Niemiecki Bundesrat wezwał natomiast do całkowitej reformy procedury oceny ryzyka.

W pierwszym czytaniu z dnia 28 października 2015 r. Parlament Europejski odrzucił wniosek w związku z wątpliwościami na temat jego zgodności z jednolitym rynkiem oraz wykonalności. Rada nie przyjęła jeszcze stanowiska w jego sprawie. Ze swojej strony Komisja określiła wniosek jako jedną z inicjatyw, w zakresie których chce poczynić szybkie postępy przy udziale współprawodawców (Parlamentu Europejskiego i Rady) 15 .

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013

Pierwszy priorytet, jaki wyszczególnił przewodniczący Juncker w swoich wytycznych politycznych dla nowego składu Komisji, dotyczył wzmocnienia konkurencyjności Europy oraz promowania inwestycji w celu tworzenia nowych miejsc pracy. W styczniu 2015 r. Komisja złożyła – w ścisłej współpracy z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym – wniosek w sprawie ustanowienia Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych. Celem wniosku było wypełnienie obecnej luki inwestycyjnej w Unii Europejskiej poprzez uruchomienie finansowania prywatnego na potrzeby inwestycji strategicznych, których rynek nie mógł sfinansować samodzielnie. Działalność Funduszu koncentruje się na inwestycjach strategicznych w infrastrukturę i innowacje, a także na finansowaniu ryzyka dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz spółek o średniej kapitalizacji w całej Europie.

W związku z tą ważną inicjatywą polityczną w ramach dialogu politycznego przesłano jedenaście opinii 16 . W ogólnym ujęciu parlamenty narodowe z zadowoleniem przyjęły wniosek w sprawie utworzenia mechanizmu wsparcia dla inwestycji strategicznych na szczeblu europejskim. Wezwały do szybkiego wdrożenia wniosku oraz nalegały na ustanowienie przejrzystego procesu wyboru projektów, które miałyby otrzymać finansowanie.

Równocześnie wiele parlamentów narodowych wyraziło również obawę, że fundusze przeznaczone na naukę, badania i innowacje w ramach programu „Horyzont 2020” zostaną ograniczone celem sfinansowania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych. Niektóre izby wniosły, by zasoby wspomnianego funduszu skupiały się na inwestycjach, które są korzystne dla badań i innowacji w Europie. Austriacki Bundesrat i niemiecki Bundesrat sprzeciwiły się wykorzystaniu zaproponowanego funduszu do finansowania projektów dotyczących energii jądrowej. Ponadto część izb, w tym włoski Senato della Repubblica, rumuńska Camera Deputaţilor, rumuński Senat oraz słowacka Národná Rada, wezwała do zrównoważonego podziału środków finansowych w całej Europie, aby ograniczyć różnice regionalne.

Po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski i Radę rozporządzenie ustanawiające Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych weszło w życie w dniu 25 czerwca 2015 r. Data ta wpisała się w ambitny cel określony w komunikacie „Plan inwestycyjny dla Europy” 17 , zgodnie z którym uruchomienie funduszu miało nastąpić najpóźniej w czerwcu 2015 r. Zatwierdzone przez współprawodawców rozporządzenie zmniejsza zaproponowane ograniczenie przydziału funduszy na program „Horyzont 2020” o 500 mln EUR. W przypadku instrumentu „Łącząc Europę” proponowane zmniejszenie środków o 3,3 mld EUR obniżono do 2,8 mld EUR. Jeżeli chodzi o przejrzystość europejskiego katalogu projektów, w art. 15 ust. 1 rozporządzenia przewidziano, że Komisja przy wsparciu Europejskiego Banku Inwestycyjnego stworzy portal stanowiący publicznie dostępną i przyjazną użytkownikowi bazę projektów, która zawiera odpowiednie informacje o każdym z nich.

Natomiast jeżeli chodzi o wybór projektów, współprawodawcy dodali artykuł dotyczący kryteriów kwalifikowalności w zakresie wykorzystania gwarancji Unii Europejskiej. Przewiduje on, że Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych ma na celu wsparcie projektów, które:

I.są gospodarczo rentowne;

II.są spójne ze strategiami politycznymi Unii, w tym z celem spójności terytorialnej;

III.zapewniają dodatkowość, jak określono w art. 5 rozporządzenia;

IV.maksymalizują uruchomienie kapitału sektora prywatnego; oraz

V.są technicznie wykonalne.

Przepis o spójności ze strategiami politycznymi Unii i z celem spójności terytorialnej stanowi wyraźną odpowiedź na wezwania do zapewnienia równowagi regionalnej.

Od chwili rozpoczęcia swego funkcjonowania Grupa Europejskiego Banku Inwestycyjnego zatwierdziła już wiele projektów, które mają być finansowane z Funduszu. Europejski Bank Inwestycyjny szacuje, że do maja 2016 r. dzięki funduszowi uruchomiono blisko 100 mld EUR na inwestycje w Europie 18 .

Wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania

Program prac na 2015 r. zawierał wyraźne zobowiązanie do podjęcia wysiłków w celu walki z uchylaniem się od opodatkowania i oszustwami podatkowymi. W ciągu roku Komisja przyjęła szereg wniosków, które miały być odpowiedzią na żądania przez opinię publiczną zapewnienia sprawiedliwości i przejrzystości podatkowej. Równocześnie wnioski te zapewniają równe warunki działania przedsiębiorstwom w ramach jednolitego rynku. Zaproponowana dyrektywa stanowi część pakietu dotyczącego przejrzystości podatkowej, przyjętego w dniu 18 marca 2015 r. Odzwierciedla również prace, jakie podjęła Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju oraz państwa G20 w zakresie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków. Celem wniosku jest wypracowanie bardziej systematycznego i wiążącego podejścia do wymiany informacji między państwami członkowskimi i Komisją. Podejście to obejmie wszystkie przyszłe interpretacje indywidualne prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym, a także wszystkie interpretacje wydane w ciągu ostatnich dziesięciu lat, które w chwili wejścia w życie proponowanej dyrektywy będą nadal ważne 19 .

Komisja otrzymała dziesięć opinii dotyczących tego wniosku, w tym jedną uzasadnioną opinię od szwedzkiego Riksdagu, w której zakwestionowano jego zgodność z zasadą pomocniczości 20 . Argumenty przedstawione przez szwedzki Riksdag oraz odpowiedź Komisji opisano w bardziej szczegółowym ujęciu w sprawozdaniu rocznym za 2015 r. w sprawie pomocniczości i proporcjonalności.

Jeżeli chodzi o inne izby, które złożyły opinie, wiele z nich zadeklarowało poparcie dla podjęcia działań na szczeblu europejskim w walce z agresywnym planowaniem podatkowym, ale niektóre z nich wyraziły zastrzeżenia a odniesieniu do niektórych elementów wniosku. W szczególności niektóre izby zakwestionowały określony we wniosku wymóg, zgodnie z którym państwa członkowskie miałyby obowiązek wymiany informacji na temat wszystkich interpretacji indywidualnych prawa podatkowego wydanych w ciągu dziesięciu lat przed planowanym wejściem w życie zaproponowanej dyrektywy (tj. 1 stycznia 2016 r.), pod warunkiem że interpretacje te będą wówczas nadal ważne. Dwie izby sprzeciwiły się jakiejkolwiek mocy wstecznej w tym względzie 21 . Niektóre izby wyraziły zaniepokojenie w związku z obciążeniem administracyjnym, jakie nałożyłaby zaproponowana dyrektywa, a także z wykonalnością tej dyrektywy począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. 22 . Słowacka Národná Rada podkreśliła konieczność jasnego określenia rodzaju informacji, jakie mają być przedmiotem wymiany, a także obowiązków państw członkowskich, tak aby uniknąć wymiany nieistotnych informacji. Niemiecki Bundesrat uznał, że w wymianie informacji powinny uczestniczyć tylko te państwa członkowskie, których dana interpretacja indywidualna bezpośrednio dotyczy.

Po rozmowach w Parlamencie Europejskim i w Radzie zaproponowana dyrektywa została przyjęta w dniu 8 grudnia 2015 r., już dziewięć miesięcy po złożeniu przez Komisję pierwotnego wniosku 23 . W przyjętej wersji dyrektywy zachowano kluczowe zasady zaproponowane przez Komisję, ale różniła się ona od pierwotnego wniosku w kilku punktach. Po pierwsze, państwa członkowskie muszą dokonać transpozycji nowych zasad do prawa krajowego do końca 2016 r., a więc dyrektywa wejdzie w życie w dniu 1 stycznia 2017 r., rok później niż początkowo planowano. Po drugie, skrócono zakres, którego dotyczył wymóg wymiany informacji na temat interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, z dziesięciu do pięciu lat przed wejściem dyrektywy w życie, dodając przepis dotyczący interpretacji indywidualnych prawa podatkowego wydanych, zmienionych lub odnowionych w 2012 r. i 2013 r. 24 . Ponadto w dyrektywie bardziej szczegółowo określono również, jakie informacje są przedmiotem wymiany między państwami członkowskimi, a także ograniczono zakres podstawowych informacji, jakie należy przekazać Komisji. Celem takich informacji jest umożliwienie Komisji przeprowadzenia w dowolnym momencie monitorowania i oceny skuteczności stosowania obowiązkowej automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych.

3.    Szerszy kontekst

W 2015 r. parlamenty narodowe kontynuowały dyskusję na temat swojej roli w europejskim procesie decyzyjnym. W jej trakcie miały one możliwość korzystania ze sprawozdań wydanych przez trzy izby w 2014 r. 25 .

W styczniu 2015 r. w Brukseli odbyło się spotkanie nieformalnej grupy roboczej składającej się z kilku izb parlamentarnych, którego celem było omówienie programu prac Komisji na 2015 r. Grupa ta dyskutowała również na temat tego, w jaki sposób poprawić procedury uzasadnionej opinii lub „żółtej kartki” określone w Protokole w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności (w protokole nr 2 dołączonym do Traktatów). Podczas drugiego spotkania nieformalnej grupy roboczej, które odbyło się w maju w Warszawie, przeprowadzono rozmowy dotyczące procedury „żółtej kartki”, a także możliwe wprowadzenie ulepszonej formy dialogu politycznego _(wprowadzenia instrumentu „zielonej kartki”) 26 . Wyniki tych rozmów przedstawiono na LIII posiedzeniu COSAC (Konferencji Komisji do Spraw Unijnych Parlamentów Unii Europejskiej). Grupa robocza ds. pogłębienia dialogu politycznego i poprawy procedury uzasadnionej opinii spotkała się ponownie w październiku, w trakcie luksemburskiej prezydencji w COSAC 27 .

Podczas lipcowego posiedzenia przewodniczących COSAC pierwszy wiceprzewodniczący Timmermans przyznał, że parlamenty narodowe poszukują sposobów na odgrywanie bardziej pozytywnej i czynnej roli w sprawach europejskich, na przykład poprzez stosowanie „zielonej kartki”. Podkreślając, że prawo do inicjatywy jest wyłącznym prawem Komisji, zapowiedział on, że Komisja w konstruktywny sposób przyjrzy się wszystkim inicjatywom, które mogą liczyć na szerokie wsparcie ze strony parlamentów narodowych. Równocześnie podkreślił jednak, że Komisja ma obowiązek działać zgodnie z obowiązującymi traktatami, w tym respektować wspomniany w protokole ośmiotygodniowy okres, podczas którego parlamenty narodowe mogą wydać uzasadnioną opinię na temat projektu aktu ustawodawczego.

Niedługo po posiedzeniu przewodniczących COSAC i z inicjatywy Izby Lordów Zjednoczonego Królestwa 16 izb parlamentarnych wspólnie podpisało pilotażową „zieloną kartkę”. W dokumencie tym wezwano Komisję, która zgłaszała wówczas zmieniony pakiet dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym, do przyjęcia strategicznego podejścia, którego celem będzie ograniczenie marnotrawienia żywności na obszarze Unii Europejskiej 28 . Inicjatywę w sprawie marnotrawienia żywności poparły również dwa inne parlamenty narodowe oraz jedna izba 29 . W swojej odpowiedzi Komisja podziękowała izbom za ich sugestie, które uznała za wyraźną oznakę ich gotowości do tego, by w czynny i konstruktywny sposób włączyć się w debatę polityczną na szczeblu europejskim. Część sugestii dotyczących przekazywania darowizn żywności oraz gromadzenia i monitorowania danych uwzględniono później w pakiecie dotyczącym gospodarki o obiegu zamkniętym, który przyjęto w grudniu 30 .

Ponadto zgodnie z art. 12 Traktatu o Unii Europejskiej parlamenty narodowe odgrywają szczególną rolę w ramach przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, uczestnicząc w mechanizmach oceniających wykonanie polityk Unii w tej dziedzinie oraz włączając się w polityczną kontrolę Europolu i ocenę działalności Eurojustu. W tym kontekście w 2013 r. Komisja złożyła wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie Europolu 31 , który przewiduje dostosowanie tej agencji do wymogów traktatu lizbońskiego. We wniosku zaproponowano między innymi wprowadzenie mechanizmu, który umożliwiałby Parlamentowi Europejskiemu przeprowadzanie wraz z parlamentami narodowymi kontroli działalności Europolu. Po niemal trzech latach negocjacji międzyinstytucjonalnych współprawodawcy osiągnęli porozumienie. Ostateczny kompromis przewiduje utworzenie grupy ds. wspólnej kontroli parlamentarnej (GWKP), którą ustanowi właściwa komisja Parlamentu Europejskiego i parlamenty narodowe.

4.    Kontakty dwustronne i wizyty

Członkowie Komisji odpowiedzieli na wezwanie przewodniczącego Junckera do „zaangażowania w nowe partnerstwo z parlamentami narodowymi” poprzez złożenie w 2015 r. ponad 200 wizyt w parlamentach narodowych. Przewodniczący Juncker, wiceprzewodniczący lub komisarze odwiedzili niemal wszystkie 28 parlamentów narodowych, przy czym wiele izb przyjęło więcej niż jedną wizytę. Ponadto niektóre parlamenty narodowe wysłały delegacje do Brukseli lub zwołały tam spotkania komisji oraz skorzystały z możliwości spotkania z członkami Komisji.

Na szczególną uwagę zasługują wizyty w państwach członkowskich, jakie złożyli członkowie Komisji, by przedstawić kluczowe inicjatywy zainteresowanym stronom i obywatelom. Przykładowo, wiceprzewodniczący Jyrki Katainen promował plan inwestycyjny dla Europy (będący jednym z głównych priorytetów Komisji w pierwszym roku urzędowania), przeprowadzając prezentacje dla potencjalnych inwestorów w niemal wszystkich państwach członkowskich, w tym w ramach wizyt w parlamentach narodowych. Wiceprzewodniczący Maroš Šefčovič w podobny sposób wykorzystał swoją obszerną podróż poświęconą unii energetycznej, aby omówić z parlamentami narodowymi niemal wszystkich państw członkowskich korzyści wynikające z nowej polityki Komisji 32 . Ponadto, w związku z wysokim poziomem zainteresowania opinii publicznej sprawami związanymi z handlem, komisarz Cecilia Malmström odwiedziła wiele parlamentów narodowych w celu omówienia kwestii takich jak transatlantyckie partnerstwo handlowo-inwestycyjne negocjowane przez Unię Europejską i Stany Zjednoczone.

Z punktu widzenia Komisji te bezpośrednie kontakty z członkami parlamentów narodowych są bezcenne w kontekście sprzyjania lepszemu rozumieniu strategii politycznych Unii i poparciu tych strategii. Kwestię tę podkreślił pierwszy wiceprzewodniczący Timmermans w swoich uwagach na temat posiedzenia przewodniczących COSAC z lipca 2015 r., które odbyło się w Luksemburgu (zob. sekcja poniżej).

Tak jak w poprzednich latach urzędnicy Komisji uczestniczyli w różnych spotkaniach komisji parlamentów narodowych. Ponadto urzędnicy Komisji byli regularnie zapraszani do przedstawiania kluczowych inicjatyw podczas spotkań, w których brali udział stali przedstawiciele parlamentów narodowych w Brukseli. Co więcej, urzędnicy odpowiedzialni za europejski semestr w ramach przedstawicielstw Komisji w państwach członkowskich pozostawali w kontakcie z parlamentami narodowymi w sprawie europejskiego semestru oraz w innych sprawach gospodarczych.

5.    Najważniejsze spotkania i konferencje

Współpraca Komisji z parlamentami narodowymi trwała przez cały 2015 r., w trakcie którego brała ona udział w wielu ważnych spotkaniach i konferencjach międzyparlamentarnych.

COSAC

Posiedzenia Konferencji Komisji do Spraw Unijnych Parlamentów Unii Europejskiej (COSAC) odbywały się zgodnie z regularnym cyklem, tj. dwa razy na semestr. W jednym posiedzeniu uczestniczą przewodniczący komisji parlamentarnych, a drugie ma formę posiedzenia plenarnego. Jako członek COSAC Parlament Europejski uczestniczył we wszystkich posiedzeniach. Komisja, która ma w COSAC status obserwatora, również uczestniczyła we wszystkich posiedzeniach. Zgodnie ze swoją standardową praktyką Komisja ustosunkowała się na piśmie do ustaleń przyjętych przez COSAC podczas dwóch posiedzeń plenarnych, które odbyły się w ciągu roku.

Podczas lutowego posiedzenia przewodniczących COSAC, w którym brał udział pierwszy wiceprzewodniczący Timmermans, delegaci omawiali priorytety łotewskiej prezydencji oraz Partnerstwa Wschodniego przed szczytem Partnerstwa Wschodniego w Rydze, który odbył się w maju. W ramach LIII posiedzenia plenarnego COSAC, które trwało od dnia 31 maja do dnia 2 czerwca, uczestnicy omawiali wiele kwestii takich jak polityka energetyczna i handlowa Unii z udziałem odpowiednio wiceprzewodniczącego Šefčoviča oraz komisarz Malmström. Innym ważnym punktem porządku obrad była kontrola parlamentarna spraw dotyczących Unii Europejskiej 33 .

Podczas posiedzenia przewodniczących COSAC, które odbyło się w trakcie prezydencji Luksemburga w Radzie, delegaci omawiali, w obecności pierwszego wiceprzewodniczącego Timmermansa, możliwe sposoby wzmocnienia dialogu politycznego (zob. sekcja 3 powyżej). LIV posiedzenie COSAC w Luksemburgu, które trwało od dnia 30 listopada do dnia 2 grudnia, stanowiło forum do dyskusji na temat Europejskiego programu w zakresie migracji, strategii jednolitego rynku cyfrowego (na temat którego główne przemówienie wygłosił wiceprzewodniczący Andrus Ansip) oraz polityki rozszerzenia 34 .

Europejski Tydzień Parlamentarny oraz konferencje na podstawie art. 13

Trzeci Europejski Tydzień Parlamentarny odbył się w Parlamencie Europejskim w dniach 3–4 lutego 2015 r. W wydarzeniu tym uczestniczyli wspólnie parlamentarzyści z całej Europy, którzy spotkali się, by omówić kwestie gospodarcze, budżetowe i społeczne. Pierwszym wydarzeniem tygodnia było spotkanie międzyparlamentarne w sprawie cyklów europejskiego semestru w latach 2014 i 2015, w trakcie którego głos zabrał przewodniczący Juncker, a wiceprzewodniczący Katainen i komisarz Marianne Thyssen wygłosili dodatkowo przemówienia. Drugie wydarzenie, międzyparlamentarna konferencja na podstawie art. 13 Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej (zwanego również pakietem fiskalnym), zostało zorganizowane wspólnie przez łotewską Saeimę i Parlament Europejski i odbywało się pod ich wspólnym przewodnictwem. Po przyjęciu głównych zasad na Konferencji Przewodniczących Parlamentów Unii Europejskiej, która odbyła się w Rzymie w kwietniu 2015 r., międzyparlamentarna konferencja przyjęła regulamin wewnętrzny podczas posiedzenia w Luksemburgu, które odbyło się w dniach 9–10 listopada 2015 r.

Konferencje ds. WPZiB/WPBiO

Innym ważnym forum wymiany informacji między parlamentami narodowymi a instytucjami Unii Europejskiej pozostała Międzyparlamentarna Konferencja ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (WPZiB/WPBiO). Szósta sesja konferencji, której gospodarzem była łotewska Saeima, odbyła się w marcu, po siódmym posiedzeniu we wrześniu 2015 r., którego gospodarzem była luksemburska Chambre des Députés. Federica Mogherini, Wysoki Przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Wiceprzewodnicząca Komisji, wzięła udział w obu konferencjach, podczas których omawiano priorytety i strategie Unii w obu obszarach polityki.

6.    Wnioski i perspektywy

Podczas swojego pierwszego pełnego roku urzędowania pod przewodnictwem Jeana-Claude'a Junckera nowy skład Komisji poczynił znaczące postępy na rzecz wypełnienia zobowiązania do wypracowania nowego partnerstwa z parlamentami narodowymi. Liczba opinii otrzymanych w ramach dialogu politycznego oraz mechanizmu kontroli zasady pomocniczości rzeczywiście spadła, co wynika z nowego podejścia Komisji, która koncentruje się na mniejszej liczbie kluczowych inicjatyw. Mimo to członkowie Komisji zapewnili wysoki poziom interakcji personalnych z członkami parlamentów narodowych, składając liczne wizyty w państwach członkowskich oraz uczestnicząc w spotkaniach międzyparlamentarnych i innych wydarzeniach.

Komisja uznaje, że jako przedstawiciele obywateli Europy na szczeblu krajowym parlamenty narodowe odgrywają istotną rolę w wypełnianiu luki między instytucjami europejskimi a społeczeństwem. Komisja w dalszym ciągu będzie dbać o równowagę między instytucjami działającymi na szczeblu europejskim i jest świadoma przysługującego jej prawa inicjatywy. Komisja pokazała jednak, że jest skłonna rozważać sugestie przedstawione przez parlamenty narodowe, takie jak wspólna inicjatywa dotycząca marnotrawienia żywności, wskazujące obszary, w których działania na szczeblu europejskim mogą przynieść dodatkowe korzyści.

Komisja zamierza podejmować dalsze działania w oparciu o podstawy, jakie stworzyła w pierwszym pełnym roku urzędowania, w celu zacieśnienia współpracy z parlamentami narodowymi. W programie prac na 2016 r. Komisja wyraziła zamiar przeanalizowania dalszych kroków w celu zapewnienia, by parlamenty narodowe miały silną pozycję w polityce europejskiej. Komisja oczekuje na pozytywny wkład, jaki parlamenty narodowe wniosą w tę ważną debatę.

(1)

     Nowy początek dla Europy: Mój program na rzecz zatrudnienia, wzrostu, sprawiedliwości oraz zmian demokratycznych – Wytyczne polityczne na następną kadencję Komisji Europejskiej ( http://ec.europa.eu/priorities/docs/pg_pl.pdf ).

(2)

     COM(2016) 469 final.

(3)

     Z uwzględnieniem ośmiu uzasadnionych opinii otrzymanych w ramach mechanizmu kontroli zasady pomocniczości.

(4)

     COM(2014) 910 final z dnia 16 grudnia 2014 r.

(5)

     COM(2015) 450 final z dnia 9 września 2015 r.

(6)

     COM(2015) 177 final z dnia 22 kwietnia 2015 r.

(7)

     COM(2015) 10 final z dnia 13 stycznia 2015 r.

(8)

     COM(2015) 135 final z dnia 18 marca 2015 r.

(9)

     Po rozmowach z innymi instytucjami Komisja potwierdziła wycofanie 73 oczekujących na przyjęcie wniosków, Dz.U. C 80 z 7.3.2015, s. 17.

(10)

     Chorwacki Hrvatski sabor, czeski Senát, francuska Assemblée nationale, francuski Sénat, niemiecki Bundesrat, węgierskie Országgyűlés, włoski Senato della Repubblica, litewski Seimas, polski Senat, portugalska Assembleia da República, szwedzki Riksdag oraz House of Lords Zjednoczonego Królestwa.

(11)

     Jedno pismo obejmujące 14 opinii przesłane przez niderlandzką Tweede Kamer, które podpisały również chorwacki Hrvatski sabor, cypryjski Vouli ton Antiprosopon, czeska Poslanecká sněmovna i Senát, niderlandzki Eerste Kamer, węgierskie Országgyűlés, włoski Senato della Repubblica, litewski Seimas, polski Senat, portugalska Assembleia da República, rumuńska Camera Deputaților, słowacka Národná Rada oraz House of Lords Zjednoczonego Królestwa.

(12)

     COM(2015) 240 final z dnia 13 maja 2015 r.

(13)

     Czeska Poslanecká sněmovna (uzasadniona opinia), czeski Senát (dwie opinie, jedna z nich jest uzasadnioną opinią), niemiecki Bundesrat, węgierskie Országgyűlés (uzasadniona opinia), włoska Camera dei Deputati, włoski Senato della Repubblica, polski Senat, rumuńska Camera Deputaților (dwie opinie, jedna z nich jest uzasadnioną opinią), słowacka Národná Rada (uzasadniona opinia) oraz hiszpańskie Congreso de los Diputados i Senado. W 2016 r. otrzymano również kolejną opinię od cypryjskiego Vouli ton Antiprosopon.

(14)

     Uzasadnione opinie złożyły niderlandzka Tweede Kamer oraz hiszpańskie Congreso de los Diputados i Senado. Belgijska Chambre des représentants / Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers również złożyła opinię, w której zakwestionowała zgodność wniosku z zasadą pomocniczości. Komisja otrzymała jednak tę opinie po upłynięciu ośmiotygodniowego okresu przewidzianego w protokole nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności. Pozostałe dziewięć opinii złożyły austriacki Bundesrat, bułgarskie Narodno Sabranie, chorwacki Hrvatski sabor, cypryjski Vouli ton Antiprosopon, czeski Senát, niemiecki Bundesrat, irlandzkie Houses of the Oireachtas, portugalska Assembleia da República oraz rumuński Senat.

(15)

     Zob. załącznik III do programu prac Komisji na 2016 r.: Czas na nieprzeciętne działania.

(16)

     Austriacki Bundesrat, czeski Senát, niemiecki Bundesrat, francuska Assemblée nationale, włoski Senato della Repubblica, włoska Camera dei Deputati, portugalska Assembleia da República, rumuńska Camera Deputaților. rumuński Senat, słowacka Národná Rada oraz hiszpańskie Congreso de los Diputados i Senado.

(17)

     COM(2014) 903 final z dnia 26 listopada 2014 r.

(18)

      https://ec.europa.eu/priorities/sites/beta-political/files/201606_eu_wide_en.pdf .

(19)

     Wydawana podatnikowi przez odpowiednie organy interpretacja podatkowa jest potwierdzeniem sposobu obliczania podatków. O takie interpretacje często ubiegają się przedsiębiorstwa przed utworzeniem dużych lub złożonych struktur handlowych.

(20)

     Pozostałe dziewięć opinii złożyły belgijskie Chambre des représentants, francuska Assemblée nationale, niemiecki Bundesrat, włoski Senato della Repubblica, portugalska Assembleia da República, rumuńska Camera Deputaților, rumuński Senat, słowacka Národná Rada oraz hiszpańskie Congreso de los Diputados i Senado.

(21)

     Niemiecki Bundesrat i rumuńska Camera Deputaților.

(22)

     Niemiecki Bundesrat, włoski Senato della Repubblica i rumuński Senat.

(23)

     Dyrektywa Rady (UE) 2015/2376 z dnia 8 grudnia 2015 r., Dz.U. L 332 z 18.12.2015, s. 1.

(24)

     Informacje dotyczące uprzednich interpretacji indywidualnych prawa podatkowego o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych, które wydano, zmieniono lub odnowiono w okresie od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., należy przedstawić wyłączenie w przypadku, gdy nadal obowiązywały w dniu 1 stycznia 2014 r. Informacje dotyczące interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz uprzednich porozumień cenowych, które wydano w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., należy przedstawić bez względu na to, czy nadal obowiązują.

(25)

     Te trzy sprawozdania stanowiły „Dwadzieścia trzy zalecenia dotyczące wzmocnienia roli parlamentów narodowych w zmieniającym się europejskim systemie rządów” wydane przez duński Folketing, „Rola parlamentów narodowych w Unii Europejskiej” wydane przez House of Lords Zjednoczonego Królestwa oraz „W czołówce Europy – o roli Tweede Kamer i parlamentów narodowych w Unii Europejskiej” wydane przez niderlandzka Tweede Kamer. Zob. sprawozdanie roczne Komisji za 2014 r. na temat stosunków między Komisją Europejską a parlamentami narodowymi, aby uzyskać bardziej szczegółowy opis treści tych trzech sprawozdań.

(26)

     Pomysł „zielonej kartki” określono w sprawozdaniu Izby Lordów Zjednoczonego Królestwa na temat roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej jako sposób umożliwienia grupie parlamentów narodowych „przedstawiania konstruktywnych sugestii w zakresie polityki lub prawodawstwa”.

(27)

      http://www.cosac.eu/54-luxembourg-2015/cosac-working-group-30-october-2015/

(28)

     Tę wspólną opinię podpisały: bułgarskie Narodno Sabranie, chorwacki Hrvatski sabor, cypryjski Vouli ton Antiprosopon, czeska Poslanecká sněmovna, niderlandzka Tweede Kamer, francuskie Assemblée nationale i Sénat, węgierskie Országgyűlés, włoski Senato della Repubblica, łotewska Saeima, litewski Seimas, luksemburska Chambre des Députés, maltańska Kamra tad-Deputati, portugalska Assembleia da República, słowacka Národná Rada oraz House of Lords Zjednoczonego Królestwa.

(29)

     Duński Folketing, irlandzkie Houses of the Oireachtas oraz czeski Senát.

(30)

     Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 2 grudnia 2015 r. „Zamknięcie obiegu – plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym”, COM(2015) 614 final.

(31)

     COM(2013) 173 final.

(32)

      http://ec.europa.eu/priorities/energy-union-tour_pl

(33)

      http://www.cosac.eu/53-latvia-2015/

(34)

     http://www.cosac.eu/54-luxembourg-2015/

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 15.7.2016

COM(2016) 471 final

ZAŁĄCZNIKI

do

SPRAWOZDANIA KOMISJI

Sprawozdanie roczne za rok 2015
na temat stosunków między Komisją Europejską a parlamentami narodowymi

Załącznik 1

Liczba opinii otrzymanych przez Komisję w 2015 r. w podziale na parlamenty narodowe/izby (dialog polityczny oraz mechanizm kontroli zasady pomocniczości)

Państwo członkowskie	Izba	Łączna liczba opinii 1	Liczba uzasadnionych opinii (Protokół nr 2) 2
Portugalia	Assembleia da República	55	0
Rumunia	Camera Deputaților	47	1
Republika Czeska	Senát	25	1
Włochy	Senato della Repubblica	25	0
Francja	Assemblée nationale	23	0
Zjednoczone Królestwo	House of Lords	22	0
Niemcy	Bundesrat	20	0
Rumunia	Senat	14	0
Hiszpania	Congreso de los Diputados i Senado (obie izby)	11 3	1 4
Republika Czeska	Poslanecká sněmovna	10	1
Szwecja	Riksdag	10	1
Irlandia	Dáil Éireann i Seanad Éireann (obie izby)	9 5	0
Francja	Sénat	8	0
Zjednoczone Królestwo	House of Commons	8	0
Austria	Bundesrat	7	0
Włochy	Camera dei Deputati	7	0
Słowacja	Národná Rada	7	1
Niderlandy	Tweede Kamer	6	1
Chorwacja	Hrvatski sabor	5	0
Węgry	Országgyűlés	5	1
Litwa	Seimas	4	0
Cypr	Vouli ton Antiprosopon	4	0
Polska	Senat	3	0
Belgia	Chambre des représentants / Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers	2	0 6
Bułgaria	Narodno Sabranie	2	0
Dania	Folketing	2	0
Niemcy	Bundestag	2	0
Luksemburg	Chambre des Députés	2	0
Niderlandy	Eerste Kamer	2	0
Finlandia	Eduskunta	1	0
Łotwa	Saeima	1	0
Malta	Kamra tad-Deputati	1	0
Austria	Nationalrat	0	0
Belgia	Sénat de Belgique / Senaat	0	0
Estonia	Riigikogu	0	0
Grecja	Vouli ton Ellinon	0	0
Polska	Sejm	0	0
Słowenia	Državni zbor	0	0
Słowenia	Državni svet	0	0
OGÓŁEM		350	8

Załącznik 2

Dokumenty Komisji, których dotyczyła największa liczba opinii 7 otrzymanych przez Komisję w 2015 r. (dialog polityczny oraz mechanizm kontroli zasady pomocniczości)

	Dokument Komisji	Tytuł	Łączna liczba opinii 8	Liczba uzasadnionych opinii (Protokół nr 2) 9
1	COM(2014) 910	Komunikat „Programu prac Komisji na 2015 r. Nowy początek”	26 10	0
2	COM(2015) 450 11	Wniosek dotyczący rozporządzenia ustanawiającego kryzysowy mechanizm relokacji i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca	12 12	5
3	COM(2015) 177	Wniosek dotyczący rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 w odniesieniu do umożliwienia państwom członkowskim ograniczenia lub zakazu stosowania genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy na swoim terytorium	12 13	2
4	COM(2015) 10 14	Wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013	11 15	0
5	COM(2015) 135 16	Wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania	10 17	1
6	COM(2015) 80 18	Komunikat „Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu”	9	0
7	COM(2015) 452 19	Wniosek dotyczący rozporządzenia ustanawiającego unijny wspólny wykaz bezpiecznych krajów pochodzenia do celów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej, oraz zmieniającego dyrektywę 2013/32/UE	8 20	0
8	COM(2015) 63	Zielona księga „Tworzenie unii rynków kapitałowych”	7	0
9	COM(2015) 46	Wniosek dotyczący rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego w odniesieniu do zwiększenia kwoty początkowych płatności zaliczkowych wypłacanych na rzecz programów operacyjnych wspieranych w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych	7 21	0
10	COM(2015) 216 22	Komunikat „Wniosek dotyczący porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa”	7	0
11	COM(2015) 82 23	Komunikat „Osiągnięcie docelowego poziomu 10 % w zakresie elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych. Przygotowanie europejskiej sieci elektroenergetycznej na 2020 r.”	7	0
12	COM(2014) 903	Komunikat „Plan inwestycyjny dla Europy”	6 24	0
13	COM(2015) 240	Komunikat „Europejski program w zakresie migracji”	6	0
14	COM(2015) 192	Komunikat „Strategia jednolitego rynku cyfrowego dla Europy”	6	0
15	COM(2015) 451 25	Wniosek w sprawie decyzji Rady wprowadzającej środki tymczasowe w dziedzinie ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch, Grecji i Węgier	5	0
16	COM(2015) 453 26	Komunikat „Plan działania UE w zakresie powrotów”	5	0
17	COM(2015) 337 27	Wniosek dotyczący dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych	5 28	0
18	COM(2015) 81 29	Komunikat „Protokół paryski – plan przeciwdziałania zmianie klimatu na świecie po 2020 r.”	5	0
19	COM(2015) 340 30	Komunikat „Zainicjowanie procesu publicznych konsultacji na temat nowej struktury rynku energii”	5	0

Załącznik 3

Liczba opinii otrzymanych przez Komisję w 2015 r. w podziale na kierujące służby Komisji (dialog polityczny oraz mechanizm kontroli zasady pomocniczości)

Kierująca służba Komisji	Łączna liczba opinii 31
Dyrekcja Generalna ds. Migracji i Spraw Wewnętrznych	63
Sekretariat Generalny	58
Dyrekcja Generalna ds. Gospodarczych i Finansowych	29
Dyrekcja Generalna ds. Środowiska	28
Dyrekcja Generalna ds. Energii	25
Dyrekcja Generalna ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności	18
Dyrekcja Generalna ds. Stabilności Finansowej, Usług Finansowych i Unii Rynków Kapitałowych	14
Dyrekcja Generalna ds. Podatków i Unii Celnej	13
Dyrekcja Generalna ds. Rynku Wewnętrznego, Przemysłu, Przedsiębiorczości i MŚP	10
Dyrekcja Generalna ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa	10
Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego	9
Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich	8
Europejska Służba Działań Zewnętrznych 32	8
Dyrekcja Generalna ds. Sprawiedliwości i Konsumentów	8
Dyrekcja Generalna ds. Polityki Sąsiedztwa i Negocjacji w sprawie Rozszerzenia	8
Dyrekcja Generalna ds. Handlu	8
Dyrekcja Generalna ds. Sieci Komunikacyjnych, Treści i Technologii	7
Dyrekcja Generalna ds. Działań w dziedzinie Klimatu	5
Dyrekcja Generalna ds. Mobilności i Transportu	5
Dyrekcja Generalna ds. Edukacji i Kultury	4
Dyrekcja Generalna ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej	4
Dyrekcja Generalna ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju	2
Służba ds. Instrumentów Polityki Zagranicznej	2
Służba Prawna	2
Dyrekcja Generalna ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności	1
Eurostat	1
OGÓŁEM	350

(1)

     Podana liczba obejmuje zarówno opinie, jak i uzasadnione opinie otrzymane od parlamentów narodowych.

(2)

     Zgodnie z definicją zawartą w protokole nr 2 opinię można zakwalifikować jako uzasadnioną, jeżeli zawiera ona wyraźne stwierdzenie naruszenia zasady pomocniczości i została przesłana Komisji w terminie ośmiu tygodni od daty przekazania wniosku ustawodawczego parlamentom narodowym.

(3)

     Liczone jako jedenaście opinii obu izb.

(4)

     Liczone jako jedna uzasadniona opinia obu izb.

(5)

     Liczone jako dziewięć opinii obu izb.

(6)

     The Chambre des Représentants / Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers przedłożyła opinię stwierdzającą naruszenie zasady pomocniczości. Opinię tę przekazano jednak po terminie ośmiu tygodni od przekazania wniosku ustawodawczego parlamentom narodowym przez Komisję.

(7)

     W tabeli wymieniono wszystkie dokumenty Komisji, w odniesieniu do których otrzymano co najmniej pięć opinii.

(8)

     Podana liczba obejmuje zarówno opinie, jak i uzasadnione opinie otrzymane od parlamentów narodowych.

(9)

     Zgodnie z definicją zawartą w protokole nr 2 opinię można zakwalifikować jako uzasadnioną, jeżeli zawiera ona wyraźne stwierdzenie naruszenia zasady pomocniczości i została przesłana Komisji w terminie ośmiu tygodni od daty przekazania wniosku ustawodawczego parlamentom narodowym.

(10)

     Spośród których 14 opinii obliczono na podstawie pism, które przesłały następujące izby: Tweede Kamer w imieniu własnym (Niderlandy), Vouli ton Antiprosopon (Cypr), Poslanecká sněmovna i Senat (Republika Czeska), Hrvatski sabor (Republika Chorwacji), Országgyűlés (Węgry), Seimas (Litwa), Senato della Repubbilca (Włochy), Eerste Kamer (Niderlandy), Senat (Polska), Assembleia da República (Portugalia), Camera Deputaților (Rumunia), Národná Rada (Słowacja) oraz House of Lords (Zjednoczone Królestwo).

(11)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez czeski Senát, dotyczyła także COM(2015) 451, COM(2015) 452, COM(2015) 453 oraz JOIN(2015) 40. Jedna opinia, przesłana przez włoską izbę Camera dei Deputati, dotyczyła także COM(2015) 451 oraz COM(2015) 452.

(12)

   Z których jedna opinia została wydana wspólnie przez obie izby parlamentu Hiszpanii, a inna – przez obie izby parlamentu Irlandii Oireachtas. Każda z nich jest liczona jako jedna opinia obu izb.

(13)

   Z których jedną opinię wydały wspólnie obie izby parlamentu hiszpańskiego – jest ona liczona jako jedna opinia obu izb.

(14)

Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez francuską izbę Assemblée nationale, dotyczyła także COM(2015) 11 oraz COM(2015) 12. Jedna opinia, przesłana przez włoską izbę Camera dei Deputati, dotyczyła także COM(2014) 903; a kolejna, przesłana przez portugalską Assembleia da República dotyczyła także COM(2015) 11.

(15)

     Z których jedną opinię wydały wspólnie obie izby parlamentu hiszpańskiego – jest ona liczona jako jedna opinia obu izb.

(16)

     Jedna z opinii dotyczących niniejszego dokumentu Komisji, wydana przez włoski Senato della Repubblica, dotyczyła także COM(2015) 129.

(17)

     Z których jedną opinię wydały wspólnie obie izby parlamentu hiszpańskiego – jest ona liczona jako jedna opinia obu izb.

(18)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez czeski Senát, dotyczyła także COM(2015) 82. Jedna opinia, przesłana przez czeską izbę Poslanecká sněmovna, dotyczyła także COM(2015) 82; jedna opinia, przesłana przez włoski Senato della Repubblica, dotyczyła także COM(2015) 81 oraz COM(2015) 82; jedna opinia, przesłana przez włoską izbę Camera dei Deputati, dotyczyła także COM(2015) 81 oraz COM(2015) 82; i jedna opinia, przesłana przez rumuński Senat, dotyczyła także COM(2015) 81 oraz COM(2015) 82.

(19)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez czeski Senát, dotyczyła także COM(2015) 450, COM(2015) 451, COM(2015) 453 oraz JOIN(2015) 40. Druga opinia wydana przez czeski Senát dotyczyła także COM(2015) 453 oraz JOIN(2015) 40. Jedna opinia, przesłana przez włoską izbę Camera dei Deputati, dotyczyła także COM(2015) 450 oraz COM(2015) 451.

(20)

     Z których jedną opinię wydały wspólnie obie izby parlamentu hiszpańskiego – jest ona liczona jako jedna opinia obu izb.

(21)

     Z których jedną opinię wydały wspólnie obie izby parlamentu hiszpańskiego – jest ona liczona jako jedna opinia obu izb.

(22)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez czeski Senát, dotyczyła także COM(2015) 215. Jedna opinia, przesłana przez francuski Sénat, dotyczyła także COM(2015) 215; jedna opinia, przesłana przez francuską izbę Assemblée nationale, dotyczyła także COM(2015) 215; jedna opinia, przesłana przez brytyjską izbę House of Lords, dotyczyła także COM(2015) 215; i jedna opinia, przesłana przez włoski Senato della Repubblica, dotyczyła także COM(2015) 215.

(23)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez czeski Senát, dotyczyła także COM(2015) 80; jedna opinia, przesłana przez czeską izbę Poslanecká sněmovna, dotyczyła także COM(2015) 80; jedna opinia, przesłana przez włoski Senato della Repubblica, dotyczyła także COM(2015) 80 oraz COM(2015) 81; jedna opinia, przesłana przez włoską izbę Camera dei Deputati, dotyczyła także dokumentów COM(2015) 80 oraz COM(2015) 81; i jedna opinia, przesłana przez rumuński Senat, dotyczyła także COM(2015) 80 oraz COM(2015) 81.

(24)

     W 2014 r. francuski Sénat przesłał kolejną opinię dotyczącą tego dokumentu Komisji.

(25)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez czeski Senát, dotyczyła także COM(2015) 450, COM(2015) 452 and COM(2015) 453 oraz JOIN(2015) 40. Jedna z opinii, przesłana przez włoską izbę Camera dei Deputati, dotyczyła także dokumentów COM(2015) 450 oraz COM(2015) 452.

(26)

     Dwie z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji zostały przesłane przez czeski Senát. Pierwsza z nich dotyczyła także COM(2015) 450, COM(2015) 451, COM(2015) 452 oraz JOIN(2015) 40. Druga dotyczyła także COM(2015) 452 oraz JOIN(2015) 40.

(27)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez czeski Senát, dotyczyła także COM(2015) 339, COM(2015) 340 oraz COM(2015) 341.

(28)

     Z których jedną opinię wydały wspólnie obie izby parlamentu hiszpańskiego – jest ona liczona jako jedna opinia obu izb.

(29)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez włoski Senato della Repubblica, dotyczyła także COM(2015) 80 oraz COM(2015) 82.

(30)

     Jedna z opinii dotyczących tego dokumentu Komisji, wydana przez czeski Senát, dotyczyła także COM(2015) 337, COM(2015) 339 oraz COM(2015) 341. Jedna opinia przesłana przez włoską izbę Camera dei Deputati dotyczyła także COM(2015) 339.

(31)

     Podana liczba obejmuje zarówno opinie, jak i uzasadnione opinie otrzymane od parlamentów narodowych.

(32)

     ESDZ nie jest służbą Komisji, ale niezależnym organem.