KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 15.7.2015

COM(2015) 337 final

2015/148(COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

{SWD(2015) 135 final}
{SWD(2015) 136 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Aby skutecznie sprostać zmianie klimatu i osiągnąć długoterminowe cele UE w zakresie dekarbonizacji, polegające na obniżeniu emisji co najmniej o 80 % do 2050 r., konieczne są dalsze działania w celu stworzenia gospodarki niskoemisyjnej oferującej nowe możliwości w zakresie wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Ważnym krokiem na tej drodze było uzgodnienie przez Radę Europejską w październiku 2014 r. ram politycznych dotyczących klimatu i energii na okres do 2030 r.

Wdrożenie tych ram polityki klimatyczno-energetycznej do 2030 r. jest kluczowym elementem służącym budowaniu stabilnej unii energetycznej z przyszłościową polityką klimatyczną, która jest nadrzędnym priorytetem Komisji na nadchodzące lata. Jednocześnie z uzgodnieniem ram polityki do 2030 r. i ich wdrożeniem za pośrednictwem niniejszego wniosku UE poczyniła ważny krok w kierunku zawarcia międzynarodowego porozumienia klimatycznego, które ma zostać przyjęte w Paryżu w grudnia 2015 r.

Głównym elementem ram polityki do 2030 r. jest wiążący cel redukcji emisji gazów cieplarnianych w UE o co najmniej 40 % poniżej poziomów z 1990 r. do 2030 r. Aby osiągnąć ten cel w opłacalny sposób, sektory objęte unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) będą musiały zmniejszyć emisje o 43 % w porównaniu z 2005 r., natomiast sektory nieobjęte ETS będą musiały zmniejszyć emisje o 30 % w porównaniu z 2005 r. Rada Europejska określiła najważniejsze zasady redukcji emisji w ramach EU ETS 1 . Niniejszy wniosek ustanawia niezbędne ramy prawne wdrażające zasady określone przez Radę Europejską i przedstawia trzy główne zagadnienia:

1) Cel redukcji emisji z systemu EU ETS o 43 % do 2030 r. przełożono na pułap malejący o 2,2 % rocznie począwszy od 2021 r., co odpowiada dodatkowej redukcji o około 556 mln ton dwutlenku węgla w latach 2021-2030 w porównaniu z obecnym rocznym spadkiem o 1,74 %.

2) We wniosku wykorzystano pozytywne doświadczenia wynikające z ujednoliconych przepisów wdrażanych od 2013 r. poprzez dalszy rozwój przewidywalnych, stabilnych i sprawiedliwych reguł w odniesieniu do przydziału bezpłatnych uprawnień dla przemysłu, w celu odpowiedniego uwzględnienia ewentualnego ryzyka ucieczki emisji. Proponowane przepisy mają służyć ochronie międzynarodowej konkurencyjności energochłonnych sektorów przemysłu UE podczas stopniowego przejścia na gospodarkę niskoemisyjną, o ile w innych ważnych gospodarkach nie są podejmowane porównywalne wysiłki, oraz utrzymać zachęty do długoterminowych inwestycji w technologie niskoemisyjne. Zważywszy, że Rada Europejska zdecydowała, iż udział uprawnień sprzedawanych na aukcji nie powinien zostać zmniejszony, liczba bezpłatnych uprawnień dla przemysłu jest ograniczona, co wymaga precyzyjnego określenia dotyczących ich przepisów. Można to osiągnąć przede wszystkim na trzy sposoby: Częstsze dostosowanie przydziału bezpłatnych uprawnień do danych dotyczących produkcji zapewni wsparcie dla rozwijających się przedsiębiorstw i sektorów. Aktualizacja wskaźników odniesienia stosowanych do obliczania bezpłatnych uprawnień będzie odzwierciedlać zdolności technologiczne przemysłu i postępy w ciągu minionej dekady. Wykaz sektorów otrzymujących największą ilość bezpłatnych uprawnień zostanie bardziej ukierunkowany na sektory najbardziej narażone na ryzyko ucieczki emisji. Chociaż przepisy w zakresie ucieczki emisji dotyczą głównie rekompensaty bezpośrednich kosztów emisji dwutlenku węgla, wniosek uwzględnia również pośrednie koszty emisji.

Przy uwzględnieniu różnych koszyków energetycznych państw członkowskich, wpływy z EU ETS należy wykorzystać na rekompensatę pośrednich kosztów emisji, zgodnie z zasadami pomocy państwa. Państwa członkowskie powinny udzielać częściowej rekompensaty niektórym instalacjom w sektorach lub podsektorach, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu kosztów związanych z emisjami gazów cieplarnianych i wliczanych w ceny energii elektrycznej, jeśli taka pomoc jest konieczna i proporcjonalna oraz przy zachowaniu motywacji do oszczędzania energii i stymulowania zmian w strukturze popytu – z „brudnej” na „czystą” energię elektryczną.

Protokół i towarzyszące mu decyzje, które zostaną podjęte przez Konferencję Stron w Paryżu powinny zapewniać dynamiczną mobilizację środków na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, transfer technologii oraz budowanie zdolności w odniesieniu do kwalifikujących się stron, w szczególności tych posiadających najmniejsze możliwości. Finansowanie działań w związku ze zmianą klimatu przez sektor publiczny będzie w dalszym ciągu odgrywać ważną rolę w mobilizowaniu zasobów po 2020 r. Zatem dochody z aukcji powinny być również wykorzystywane do finansowania działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym adaptacji do skutków zmiany klimatu. Kwota na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, która ma zostać uruchomiona, będzie również zależeć od ambicji i jakości proponowanych zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów stron, dalszych planów inwestycyjnych i krajowych procesów planowania działań przystosowawczych.

Wpływy z EU ETS powinny również być wykorzystywane do wspierania nabywania umiejętności i przenoszenia się pracowników, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej, w ścisłej współpracy z partnerami społecznymi.

3) Wniosek zawiera kilka mechanizmów finansowania w celu wspierania podmiotów gospodarczych w sektorze energetyki i przemysłu w sprostaniu wyzwaniom w zakresie innowacji i inwestycji w procesie przechodzenia na gospodarkę niskoemisyjną. Dokładniej rzecz biorąc niniejszy wniosek uzupełnia istniejące wsparcie na demonstracje innowacyjnych technologii i rozszerza je do przełomowych innowacji w przemyśle. Przydziały bezpłatnych uprawnień pozostają dostępne w celu modernizacji sektora energetycznego w mniej zamożnych państwach członkowskich; ustanawia się także specjalny fundusz w celu ułatwienia inwestycji w modernizację systemów energetycznych i poprawy efektywności energetycznej, tak aby przyczynić się do ograniczania emisji. Te dodatkowe środki są wynikiem doświadczeń ze współpracy między Komisją a Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI) w kontekście EU ETS oraz, w stosownych przypadkach, korzystają z elementów Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS).

Niniejszy wniosek dostosowuje również dyrektywę i wszystkie uprawnienia przekazane uprzednio Komisji w celu stosowania procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą do systemu aktów delegowanych i wykonawczych uzgodnionego na mocy Traktatu z Lizbony 2 . W związku z zaangażowaniem UE na rzecz lepszych uregulowań prawnych, delegacje i akty wykonawcze są utrzymywane jedynie, jeżeli są one niezbędne dla skutecznego działania systemu EU ETS.

Niniejszy wniosek nie porusza kwestii dotyczących objęcia lotnictwa systemem EU ETS. Dostosowanie związane z objęciem działań lotniczych zakresem dyrektywy powinno nastąpić po zawarciu międzynarodowego porozumienia podczas Zgromadzenia ICAO w 2016 r. w sprawie globalnego środka rynkowego, który miałby wejść w życie do 2020 r.

Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Pod względem spójności z innymi obszarami polityki związanymi z działaniami w dziedzinie klimatu, najbardziej istotna jest polityka w zakresie energii odnawialnej i efektywności energetycznej. Oba te obszary w pełni wspierają skuteczność systemu EU ETS w ochronie środowiska, a synergia między tymi politykami i EU ETS została wzmocniona dzięki uzgodnionej ostatnio rezerwie stabilności rynkowej. W szczególności zgodnie z analizą dokonaną w ocenie skutków towarzyszącej ramom polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030, efektywne pod względem kosztów osiągnięcie ogólnego celu redukcji emisji o 40 % w stosunku do 1990 r. wymaga znacznych wkładów pochodzących ze środków w zakresie odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej.

Pod względem spójności z międzynarodową polityką przeciwdziałania zmianie klimatu, należy zauważyć, że system EU ETS skutecznie ustala cenę emisji dwutlenku węgla i jest powszechnie stosowany jako model dla systemów handlu uprawnieniami do emisji na całym świecie, które korzystają z doświadczeń UE.

Spójność z innymi politykami Unii

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

Podstawa prawna

Artykuły 191–193 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) potwierdzają i precyzują kompetencje UE w dziedzinie zmiany klimatu. Podstawę prawną niniejszego wniosku stanowi art. 192 TFUE.

Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Dyrektywa w sprawie EU ETS jest obowiązującym instrumentem polityki UE, który dotyczy również okresu po roku 2020. Zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, cele wniosku zmieniającego niniejszy instrument mogą zostać osiągnięte jedynie przez wniosek Komisji na poziomie UE.

Zmiana klimatu jest problemem transgranicznym, dlatego niezbędna jest koordynacja działań w dziedzinie klimatu na poziomie europejskim oraz, w miarę możliwości, globalnym. Dokładniej rzecz ujmując, działania na poziomie UE będą najskuteczniejsze w realizacji reform rynku dwutlenku węgla po 2020 r., co zachęci przemysł do inwestowania w technologie niskoemisyjne, przy jednoczesnym zachowaniu międzynarodowej konkurencyjności i rynku wewnętrznego UE.

Cele niniejszej dyrektywy nie mogą zatem być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające jednostronnie, ale ze względu na zakres i skutki dyrektywy możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii.

Proporcjonalność

Jak określono w ocenie skutków, wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności, ponieważ nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w UE na 2030 r. w sposób opłacalny przy jednoczesnym zapewnieniu właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

   Wybór instrumentu

Cele niniejszego wniosku można najlepiej osiągnąć za pomocą dyrektywy. Jest to najodpowiedniejszy instrument prawny, pozwalający wprowadzić zmiany do obowiązującej dyrektywy w sprawie EU ETS (dyrektywa 2003/87/WE).

Dyrektywa nakłada na państwa członkowskie obowiązek osiągnięcia celów i wdrożenia środków do ich krajowych systemów prawa materialnego i procesowego. Jest to podejście, które daje państwom członkowskim większą swobodę w zakresie wdrażania środka UE niż rozporządzenie, ponieważ pozostawia im wybór najodpowiedniejszych sposobów wdrażania środków przewidzianych w dyrektywie. Dzięki temu państwa członkowskie mogą zapewnić zgodność zmienionych przepisów z istniejącym prawem materialnym i procesowym wdrażającym EU ETS, w szczególności z przepisami regulującymi wydawanie zezwoleń dla instalacji, środki egzekucyjne oraz sankcje.

Wybór dyrektywy jako właściwego instrumentu prawnego jest również zgodny z zasadą ograniczania interwencji do minimum, o ile osiągnięte zostaną założone cele.

3.WYNIKI OCEN EX-POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

Oceny ex-post/kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa

Wstępne wyniki badania oceniającego obowiązującą dyrektywę w sprawie EU ETS pod względem adekwatności, skuteczności, efektywności, wartości dodanej dla UE oraz spójności z innymi politykami Unii wskazują, że system EU ETS jako narzędzie polityczne łączące regulacje środowiskowe z mechanizmem rynkowym ogólnie rzecz biorąc dobrze funkcjonuje w praktyce i realizuje założone cele. Ma on duże znaczenie dla osiągnięcia przez UE jej celów klimatycznych, ponieważ stanowi opłacalny sposób redukcji emisji. Emisje z objętych nim sektorów stopniowo maleją, a chociaż system EU ETS nie jest wyłącznie odpowiedzialny za całość redukcji emisji, istnieją dowody, że skutecznie przyczynia się do ich zmniejszenia.

EU ETS ułatwia internalizację kosztów emisji CO2. Ma on znaczenie przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych, chociaż przy obecnych niskich cenach emisji dwutlenku węgla, koszty CO2 są często uwzględnione w ogólnej kopercie kosztów energii. Mniejsze usprawnienia w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych stały się powszechną praktyką, lecz większe inwestycje pozostają wyjątkiem.

Ponadto EU ETS ma wyraźną unijną wartość dodaną, ponieważ różne systemy lub inne strategie polityki klimatycznej na szczeblu państw członkowskich doprowadziłyby do rozdrobnienia i większych kosztów dla podmiotów objętych regulacją, a także do różnych poziomów ambicji oraz cen emisji dwutlenku węgla w UE, co spowodowałoby również zawiłości administracyjne. Zharmonizowany system EU ETS wprowadzający ogólnounijną cenę emisji dwutlenku węgla korzysta z synergii, jakie zapewnia działanie na szczeblu UE.

Jednak realizacja celu redukcji emisji do 2030 r. oraz ustalenie pułapu emisji na poziomie prowadzącym do redukcji o 43 % w stosunku do 2005 r. wymaga zmiany obowiązujących ram prawnych. Zmiany obejmą przede wszystkim roczny liniowy współczynnik redukcji, który ogranicza pułap EU ETS począwszy od 2021 r., przydział bezpłatnych uprawnień, kwestię ucieczki emisji, odsetek uprawnień przeznaczonych do sprzedaży aukcyjnej oraz mechanizmy finansowania inwestycji niskoemisyjnych.

Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Państwa członkowskie, przedstawiciele przemysłu, organizacje pozarządowe, instytucje naukowe i badawcze, związki zawodowe i obywatele byli zaangażowani na różnych etapach przygotowywania niniejszego wniosku. W uzupełnieniu konsultacji społecznych dotyczących ram na 2030 r. przeprowadzono szeroko zakrojone konsultacje z zainteresowanymi stronami dotyczące różnych aspektów technicznych przepisów dotyczących ucieczki emisji po 2020 r., jak również wsparcia dla innowacji. Komisja uzyskała istotne informacje z pisemnych konsultacji, do których można było zgłaszać uwagi od maja do lipca 2014 r. 3 oraz z trzech spotkań z zainteresowanymi stronami w czerwcu, lipcu i wrześniu 2014 r. 4 , których tematem była ucieczka emisji. Wyniki konsultacji są dostępne publicznie na stronie internetowej:

http://ec.europa.eu/clima/policies/ets/cap/leakage/documentation_en.htm  

Następnie przeprowadzono internetowe konsultacje społeczne, na które można było odpowiadać od grudnia 2014 r. do marca 2015 r., które koncentrowały się głównie na innych aspektach EU ETS, takich jak utrzymanie bezpłatnych uprawnień dla sektora energetycznego, doświadczenia zdobyte w ramach NER300 mające zastosowanie do przyszłego funduszu na rzecz innowacji i jego rozszerzenia na finansowanie innowacyjnych projektów przemysłowych, struktura zarządzania funduszu na rzecz modernizacji, doświadczenia z fakultatywnego wykluczenia małych źródeł emisji z systemu EU ETS na etapie 3, opłaty za rejestr Unii i ogólna ocena systemu EU ETS. Komisja otrzymała ponad 500 odpowiedzi od szerokiego grona zainteresowanych stron. Wyniki drugiego etapu konsultacji przedstawiono w sekcji 1.3.2 i w załączniku 3 oceny skutków towarzyszącej niniejszemu wnioskowi 5 i zostały one w największym możliwym stopniu uwzględnione w niniejszym wniosku.

Zasadniczo konsultacje społeczne pokazały szerokie poparcie dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji jako instrumentu politycznego.

W odniesieniu do przydziału bezpłatnych uprawnień i przeciwdziałania ryzyku ucieczki emisji, niektóre zainteresowane strony preferują ograniczone zmiany w obecnym systemie, a inne, w tym państwa członkowskie i społeczeństwo obywatelskie, sądzą, że niezbędne jest większe ukierunkowanie działań lub dalsza harmonizacja. Uwzględniając powyższe uwagi, niniejszy wniosek przewiduje ograniczone zmiany w obecnie obowiązujących przepisach, ale zakłada bardziej ukierunkowane podejście do przydziału bezpłatnych uprawnień i aktualizację wskaźników odniesienia opartych na postępie technicznym osiągniętym w miarę upływu czasu, przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej ochrony międzynarodowej konkurencyjności przemysłu. Jednocześnie wniosek pozwala na lepsze dostosowanie bezpłatnych przydziałów do obecnych poziomów produkcji poprzez częstsze obliczanie indywidualnych przydziałów.

Jeśli chodzi o fundusz na rzecz innowacji, zainteresowane strony z sektora energii i przemysłu na ogół z zadowoleniem przyjęły dalsze wsparcie dla niskoemisyjnych innowacji i rozszerzenie jego zakresu na przemysł przewidziane we wniosku. Wyrażono zróżnicowane poglądy co do sposobu, w jaki podejście do podziału ryzyka mogłoby być dostosowane do poszczególnych branż lub do wymogów wychwytywania i składowania dwutlenku węgla, tak aby zapewnić poprawę skuteczności w porównaniu do obecnego mechanizmu NER 300. Wniosek reguluje te kwestie, umożliwiając wsparcie na wcześniejszym etapie cyklu życia projektu oraz wyższy stopień wsparcia.

Jeśli chodzi o fundusz na rzecz modernizacji, opinie na temat odpowiednich struktur zarządzania również różniły się do pewnego stopnia. Niektóre zainteresowane strony opowiadają się za kluczową rolą państw członkowskich będących beneficjentami w zarządzaniu funduszem, zaś inne domagają się silniejszej roli wszystkich państw członkowskich, Komisji i Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Wniosek jest rozsądnym kompromisem między potrzebą zapewnienia skutecznego finansowania projektów w państwach członkowskich będących beneficjentami, a potrzebą zabezpieczenia interesów wszystkich państw członkowskich oraz korzystania ze specjalistycznej wiedzy EBI w celu modernizacji systemów energetycznych.

W odniesieniu do opcjonalnego przydziału bezpłatnych uprawnień dla sektora energetycznego, uczestnicy rynku na ogół popierają usprawnione i uproszczone przepisy, a także zharmonizowane wytyczne w zakresie sprawozdawczości w celu zwiększenia przejrzystości tego mechanizmu. Wspomniana potrzeba większej przejrzystości i jaśniejszych zasad została należycie uwzględniona we wniosku, w szczególności poprzez umożliwienie Komisji publikowania otrzymanych od państw członkowskich informacji na temat inwestycji.

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

Jeśli chodzi o ekspertyzy zewnętrzne, Komisja opiera się na coraz liczniejszych danych pochodzących ze zweryfikowanych badań empirycznych dotyczących EU ETS. Ponadto Komisja uzyskała wiedzę fachową w wyniku badania dotyczącego oceny EU ETS, zleconego w 2014 r. i zrealizowanego przez konsorcjum pod kierownictwem ICF International 6 . W 2014 r. zlecono również badanie 7 w celu oceny kwestii kosztów przenoszonych z sektorów przemysłowych na klientów na rynku niższego szczebla oraz określenia czynników wpływających na takie możliwości przenoszenia kosztów, dokonując jednocześnie kwantyfikacji tych możliwości w odniesieniu do energochłonnych sektorów przemysłu. Inne badanie 8 zostało zlecone w celu oceny doświadczeń związanych ze zharmonizowaną procedurą przydziału opartą na wskaźnikach odniesienia, a w szczególności oceny, czy wskaźniki doprowadziły do osiągnięcia zamierzonych celów. W 2013 r. zostało zlecone badanie 9 mające na celu dokonanie oceny dowodów na ucieczkę emisji w okresie 2005–2012 dla dziesięciu najbardziej energochłonnych sektorów przemysłu. Wnioski z powyższych badań zostały omówione w ocenie skutków dołączonej do niniejszego wniosku.

Zweryfikowane dane otrzymane od państw członkowskich w celu określenia przydziału bezpłatnych uprawnień na etapie 3 zostały również wykorzystane w analizie przeprowadzonej w ocenie skutków.

•Ocena skutków

Dyrektywie, której dotyczy wniosek, towarzyszy ocena skutków, która została w dużym stopniu oparta na wynikach kompleksowej oceny skutków dotyczącej ram polityki do roku 2030 10 , koncentrując się na pewnych elementach metodologicznych dotyczących EU ETS, które nie zostały jeszcze ocenione.

Arkusz streszczenia oceny skutków, streszczenie oraz pozytywna opinia Rady ds. Ocen Skutków zostaną udostępnione publicznie. Ocenę skutków przeprowadzono w odniesieniu do szeregu aspektów, w odniesieniu do których Rada Europejska wydała strategiczne wytyczne w swoich konkluzjach dotyczących ram do roku 2030. Obejmuje to zajęcie się potencjalnym ryzykiem ucieczki emisji, utworzenie funduszu na rzecz modernizacji i funduszu na rzecz innowacji, fakultatywne przydziały bezpłatnych uprawnień na modernizację sektora energii elektrycznej w państwach członkowskich o niższym poziomie dochodów, jak również kwestie opierające się na doświadczeniach zdobytych od 2013 r., takie jak ważność uprawnień do emisji, zagwarantowanie stabilnego i bezpiecznego rejestru oraz kontynuacja opcjonalnego wyłączenia małych podmiotów uczestniczących w systemie.

Jeśli chodzi o potencjalne ryzyko ucieczki emisji, rozważono szereg wariantów dotyczących aktualizacji wskaźników odniesienia, dostosowania poziomu produkcji, klasyfikacji sektorów do grup ucieczki emisji i rekompensaty kosztów pośrednich. W odniesieniu do funduszu innowacji warianty dotyczyły sposobów oceny i wyboru projektów oraz sposobu udzielania wsparcia finansowego. W odniesieniu do funduszu na rzecz modernizacji, rozważono warianty strategiczne dotyczące zarządzania nim. W odniesieniu do opcjonalnego przydziału bezpłatnych uprawnień dla sektora energetycznego, opracowano warianty w celu poprawy warunków ich przydzielania i zwiększenia przejrzystości w porównaniu z obecną praktyką.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

•Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

EU ETS generuje znaczne przychody dla budżetów państw członkowskich. Wniosek ma wpływ na budżety krajowe i administracje, głównie z racji tego powiązania. Bezpieczne funkcjonowanie rejestru Unii jest finansowane z budżetu Unii. Istnieje również niewielki i ograniczony wpływ na budżet UE, który zostanie jednak w pełni pokryty przez obecne wieloletnie ramy finansowe 2014-2020.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Dokumenty wyjaśniające

Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Główne elementy dyrektywy w sprawie EU ETS, które zostają zmienione na podstawie wniosku, są następujące:

Liniowy współczynnik redukcji (art. 9)

Liniowy współczynnik redukcji zostaje zmieniony na 2,2 % począwszy od 2021 r. Zapewni to, że całkowita ilość uprawnień („pułap”) będzie się zmniejszać w szybszym rocznym tempie, co doprowadzi do ogólnej redukcji emisji w sektorach objętych systemem EU ETS o 43 % do roku 2030.

Udział uprawnień sprzedawanych na aukcji (art. 10)

Zgodnie z wytycznymi z posiedzenia Rady Europejskiej z października 2014 r., zgodnie z którymi udział uprawnień sprzedawanych na aukcji nie powinien zostać zmniejszony, we wniosku określa się odpowiedni udział jako wartość procentową, biorąc pod uwagę różne elementy ustalania tego udziału w latach 2013–2020. Jeśli chodzi o podział, 10 % uprawnień EU ETS, które państwa członkowskie mają sprzedać na aukcji, będzie nadal rozdzielane z korzyścią dla niektórych mniej zamożnych państw członkowskich w interesie solidarności, wzrostu i połączeń międzysystemowych, natomiast pozostałe uprawnienia zostaną rozdzielone pomiędzy wszystkie państwa członkowskie.

Przydział bezpłatnych uprawnień i przepisy dotyczące ucieczki emisji (art. 10a i 10b)

We wniosku przewidziano, że wskaźniki odniesienia dla określenia przydziału bezpłatnych uprawnień dla przemysłu będą aktualizowane w celu uwzględnienia postępu technologicznego osiągniętego w odpowiednich sektorach. W tym celu zastosowane zostanie wskaźnik standardowy, z możliwością jego zmiany, jeżeli faktyczny wskaźnik postępu technologicznego w sektorze będzie znacznie różny od założonego wskaźnika standardowego.

Sektory uznane za narażone na ryzyko ucieczki emisji będą nadal otrzymywać wyższe przydziały niż inne sektory, które mają większą zdolność do przeniesienia odpowiednich kosztów w cenach produktów. Zmieniona metoda określania sektorów i podsektorów narażonych na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji opiera się na dwóch połączonych kryteriach: intensywności emisji i intensywności handlu.

Ponadto przydzielanie bezpłatnych uprawnień zostanie lepiej dostosowane do rzeczywistych poziomów produkcji sektorów. W tym celu przydział bezpłatnych uprawnień będzie okresowo aktualizowany, a jednocześnie zostaną w pełni utrzymane zachęty do innowacji, a obciążenia administracyjne i koszty dla państw członkowskich, operatorów i Komisji zostaną utrzymane na rozsądnym poziomie.

Przydziały dla nowych instalacji oraz w związku ze znacznym wzrostem produkcji będą pochodzić ze specjalnej rezerwy. Ta rezerwa dla nowych instalacji zostanie utworzona z wykorzystaniem 250 mln nieprzydzielonych uprawnień z rezerwy stabilności rynkowej i uzupełniona o uprawnienia, które pozostają niewykorzystane ze względu na zamknięcie instalacji lub znaczne zmiany w produkcji w okresie od 2021 r. Do rezerwy dla nowych instalacji dodane zostaną również uprawnienia nie przydzielone bezpłatnie, pochodzące z części dla przemysłu do 2020 r. i nie wprowadzone do rezerwy stabilności rynkowej.

Pośrednie koszty emisji (art. 10a ust. 6)

W odniesieniu do pośrednich kosztów emisji dwutlenku węgla wynikających z przeniesienia kosztów emisji na cenę energii elektrycznej, we wniosku przewidziano, że państwa członkowskie powinny zapewniać rekompensatę zgodnie z przepisami dotyczącymi pomocy państwa, oraz że na ten cel powinny zostać wykorzystane przychody ze sprzedaży aukcyjnej.

Instalacje o niskim poziomie emisji (małe podmioty uczestniczące w systemie) (art. 27 i art. 11 ust. 1)

W odniesieniu do instalacji o niskim poziomie emisji, biorąc pod uwagę ich relatywnie wyższe koszty administracyjne w ramach systemu EU ETS, zasadne jest zachowanie możliwości wyłączenia ich z systemu. W związku z tym wniosek przewiduje, że instalacje wyłączone obecnie mogą pozostać wyłączone, pod warunkiem że wniosą równoważny wkład w obniżenie emisji. Państwa członkowskie mogą również wyłączyć dalsze instalacje począwszy od 2021 r.

Wspieranie innowacji (art. 10a ust. 8)

Istniejące unijne wsparcie na rzecz innowacji ma zostać uzupełnione dzięki przeznaczeniu na ten cel 400 mln uprawnień. Do tego dodane zostanie 50 mln uprawnień, które nie zostaną wykorzystane w latach 2013–2020 i które w przeciwnym wypadku zostałyby przeniesione do rezerwy stabilności rynkowej w 2020 r. Chociaż takie wsparcie innowacji jest obecnie ograniczone do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla oraz do projektów dotyczących energii odnawialnej, niniejszy wniosek rozszerza wsparcie na przemysł w celu zwiększenia zachęt do innowacji w dziedzinie technologii niskoemisyjnych.

Modernizacja systemów energetycznych w państwach członkowskich o niższym poziomie dochodów (art. 10c i 10d)

W celu wsparcia modernizacji systemów energetycznych w państwach członkowskich o niższym poziomie dochodów oraz pełnego wykorzystania potencjału sektorów energetyki w zakresie przyczynienia się do opłacalnych redukcji emisji, wniosek przewiduje dwa środki: utrzymanie bezpłatnych uprawnień dla sektora energetycznego i utworzenie funduszu na rzecz modernizacji.

Jak często wskazywały zainteresowane strony, główną przeszkodę dla oceny efektywności systemu przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień dla sektora energetycznego w niektórych państwach członkowskich stanowi brak przejrzystości w odniesieniu do obowiązujących przepisów oraz realizacji inwestycji. We wniosku zwiększono tę przejrzystość, zobowiązując państwa członkowskie do wyboru inwestycji powyżej pewnego progu pieniężnego na podstawie procedury przetargowej zgodnej z zasadami konkurencji. Wniosek określa także jasne wymogi publikacji dla państw członkowskich i umożliwia Komisji upublicznienie ważnych informacji na temat prowadzonych inwestycji.

Fundusz na rzecz modernizacji jest utworzony z 2 % całkowitej ilości uprawnień. Uprawnienia te zostaną sprzedane na aukcji zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie sprzedaży na aukcji w systemie EU ETS w celu wygenerowania niezbędnych funduszy na projekty, które mają być przeprowadzone. Środki zostaną rozdzielone pomiędzy kwalifikujące się państwa członkowskie zgodnie z ustalonym wcześniej kluczem określonym w załączniku do wniosku. Szczególna uwaga zostanie poświęcona finansowaniu projektów prowadzonych na małą skalę.

Ważność uprawnień (art. 13)

Aby zmniejszyć koszty administracyjne, wniosek przewiduje, że przydziały wydane dla jednego okresu rozliczeniowego zachowują ważność w kolejnych okresach.

Przejście na system aktów delegowanych i wykonawczych („lizbonizacja”)

Przyjęto istotne przepisy wykonawcze, w tym rozporządzenie w sprawie sprzedaży na aukcji, rozporządzenie ustanawiające rejestr Unii, jak również decyzje w sprawie zasad dotyczących przyznawania bezpłatnych uprawnień i ucieczki emisji. W celu dostosowania przepisów dyrektywy do postanowień Traktatu z Lizbony, wniosek upoważnia Komisję do przyjmowania aktów delegowanych i wykonawczych zgodnie z odpowiednią procedurą, jeżeli uprawnienia te zostały wcześniej przyznane Komisji.

2015/148 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej 12 ,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 13 ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów 14 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)W dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 15 ustanowiono system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii w celu wspierania zmniejszania emisji gazów cieplarnianych w racjonalny pod względem kosztów oraz skuteczny gospodarczo sposób.

(2)W październiku 2014 r. Rada Europejska zobowiązała się do zmniejszenia łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii o co najmniej 40 % poniżej poziomów z 1990 r. do roku 2030. Wszystkie sektory gospodarki powinny przyczyniać się do osiągnięcia wspomnianego ograniczenia emisji, zaś wyznaczony cel zostanie zrealizowany w sposób najbardziej racjonalny pod względem kosztów za pośrednictwem unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), który pozwoli na osiągnięcie redukcji o 43 % poniżej poziomu z 2005 r. do roku 2030. Zostało to potwierdzone przez przekazanie do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu w dniu 6 marca 2015 r zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym zobowiązań redukcyjnych Unii i jej państw członkowskich 16 .

(3)Rada Europejska potwierdziła, że sprawnie funkcjonujący, zreformowany EU ETS zawierający instrument służący stabilizacji rynku będzie głównym instrumentem europejskim wykorzystywanym do osiągnięcia tego celu; zakłada on roczny współczynnik redukcji w wysokości 2,2 % począwszy od 2021 r., zachowanie obecnych środków w zakresie bezpłatnych uprawnień po roku 2020, by zapobiec ucieczce emisji wynikającej z polityki przeciwdziałania zmianie klimatu, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania, oraz zachowanie obecnego udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji. Udział przeznaczony do sprzedaży na aukcji powinien zostać wyrażony w prawodawstwie jako wartość procentowa w celu zwiększenia pewności planowania w odniesieniu do decyzji inwestycyjnych, zwiększenia przejrzystości oraz uproszczenia i zwiększenia zrozumiałości całego systemu.

(4)Stworzenie stabilnej unii energetycznej w celu zapewnienia bezpiecznej, zrównoważonej i konkurencyjnej energii po przystępnych cenach dla obywateli UE jest priorytetem Unii. Osiągnięcie tego celu wymaga kontynuowania ambitnych działań klimatycznych, z wykorzystaniem EU ETS jako podstawy europejskiej polityki klimatycznej, jak również postępów w zakresie innych aspektów unii energetycznej 17 . Realizacja ambitnych celów ustalonych w ramach do roku 2030 przyczynia się do zapewnienia rozsądnej ceny emisji dwutlenku węgla oraz dalszego pobudzania racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji gazów cieplarnianych.

(5)Art. 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że polityka Unii opiera się na zasadzie „zanieczyszczający płaci” i na tej podstawie dyrektywa 2003/87/WE przewiduje ostateczne przejście na sprzedaż na aukcji wszystkich uprawnień. Unikanie ucieczki emisji jest usprawiedliwieniem dla odkładania pełnego przejścia na taki system, zaś ukierunkowane przydziały bezpłatnych uprawnień dla przemysłu są uzasadnione celem zapobiegania rzeczywistemu ryzyku wzrostu emisji gazów cieplarnianych w państwach trzecich, w których przemysł nie podlega porównywalnym ograniczeniom w zakresie emisji dwutlenku węgla, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania.

(6)Sprzedaż uprawnień na aukcji pozostaje ogólną zasadą, od której wyjątkiem jest przydział bezpłatnych uprawnień. W konsekwencji, jak potwierdziła Rada Europejska, nie należy ograniczać udziału uprawnień, które mają zostać sprzedane na aukcji, wynoszącego 57 % w latach 2013-2020. Przeprowadzona przez Komisję ocena skutków 18 dostarcza informacji na temat aukcji i wyjaśnia, że wspomniany udział wynoszący 57 % składa się z uprawnień sprzedawanych na aukcji w imieniu państw członkowskich, w tym uprawnień zarezerwowanych dla nowych instalacji, lecz nierozdzielonych, uprawnień na modernizację wytwarzania energii elektrycznej w niektórych państwach członkowskich oraz uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji w późniejszym terminie z powodu ich umieszczenia w rezerwie stabilności rynkowej ustanowionej decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/... 19 .

(7)Aby utrzymać korzyści dla środowiska płynące ze zmniejszenia emisji w Unii, podczas gdy działania innych państw nie oferują porównywalnych zachęt do zmniejszania emisji przez przemysł, należy zachować przydziały bezpłatnych uprawnień dla instalacji w sektorach i podsektorach realnie narażonych na ryzyko ucieczki emisji. Doświadczenie zgromadzone w trakcie funkcjonowania EU ETS potwierdza, że sektory i podsektory są narażone na ryzyko ucieczki emisji w różnym stopniu, oraz że przydział bezpłatnych uprawnień zapobiega ucieczce emisji. Niektóre sektory i podsektory mogą zostać uznane za szczególnie zagrożone ucieczką emisji, zaś inne są w stanie przenieść znaczną część kosztów uprawnień pokrywających ich emisje na ceny produktów bez utraty udziału w rynku i ponoszą jedynie pozostałą część kosztów, w związku z czym ryzyko ucieczki emisji w tych sektorach jest niewielkie. Komisja powinna określić i zróżnicować odpowiednie sektory w oparciu i ich intensywność handlu i intensywność emisji, aby lepiej zidentyfikować te sektory, które są rzeczywiście narażone na ryzyko ucieczki emisji. Jeżeli na podstawie tych kryteriów próg określony przez uwzględnienie możliwości odpowiednich sektorów i podsektorów w zakresie przeniesienia kosztów na ceny produktów zostanie przekroczony, dany sektor lub podsektor należy uznać za narażony na ryzyko ucieczki emisji. W odniesieniu do innych sektorów należy uznać, że ryzyko to jest niskie albo nie występuje. Uwzględnienie możliwości w zakresie przenoszenia kosztów na ceny produktów w odniesieniu do sektorów i podsektorów niezajmujących się wytwarzaniem energii elektrycznej powinno również obniżyć nieoczekiwany zysk.

(8)W celu uwzględnienia postępu technologicznego w przedmiotowych sektorach oraz dostosowania tych sektorów w odpowiednich okresach przydziału, należy przewidzieć wartości wskaźników odniesienia dotyczących przydziałów bezpłatnych uprawnień dla instalacji, określane na podstawie danych z lat 2007–2008 i aktualizowane zgodnie z odnotowanymi średnimi usprawnieniami. Z myślą o zapewnieniu przewidywalności należy tego dokonać przez zastosowanie współczynnika opartego na najlepszej ocenie postępów we wszystkich sektorach, która powinna uwzględniać rzetelne, obiektywne i zweryfikowane dane pochodzące z instalacji, tak aby w sektorach, w których wskaźnik usprawnień różni się znacząco od wskaźnika założonego we współczynniku, zastosowano wartość wskaźnika zbliżoną do rzeczywistego wskaźnika usprawnień. Jeżeli dane wskazują na różnice współczynnika redukcji o ponad 0,5 % rocznie w danym okresie (dodatnie lub ujemne) w porównaniu z wartością z 2007–2008 r., wartość odpowiedniego wskaźnika odniesienia koryguje się o tę wartość procentową. Aby zapewnić równe warunki produkcji związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego w rafineriach i zakładach chemicznych, wartości wskaźnika odniesienia dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego powinny nadal być dostosowane do wskaźników dotyczących rafinerii.

(9)Państwa członkowskie powinny częściowo rekompensować, zgodnie z zasadami pomocy państwa, niektóre instalacje w sektorach lub podsektorach, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu kosztów związanych z emisjami gazów cieplarnianych przeniesionych na ceny energii elektrycznej. Protokół i towarzyszące mu decyzje, podjęte przez Konferencję Stron w Paryżu powinny zapewniać dynamiczną mobilizację środków na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, transfer technologii oraz budowanie zdolności w odniesieniu do kwalifikujących się stron, w szczególności tych posiadających najmniejsze możliwości. Finansowanie działań przeciwdziałających zmianie klimatu przez sektor publiczny będzie w dalszym ciągu odgrywało istotną rolę w mobilizowaniu zasobów po roku 2020. Zatem dochody z aukcji powinny być również wykorzystywane do finansowania działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym adaptacji do skutków zmiany klimatu. Kwota na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, która ma zostać uruchomiona, będzie również zależeć od ambicji i jakości proponowanych zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów, dalszych planów inwestycyjnych i krajowych procesów planowania działań przystosowawczych. Państwa członkowskie powinny wykorzystywać przychody z aukcji do wspierania pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej.

(10)Główną długoterminową zachętę płynącą z niniejszej dyrektywy dla wychwytywania i składowania CO2 (CCS), nowych technologii w zakresie energii odnawialnej i przełomowych innowacji w niskoemisyjne technologie i procesy stanowi sygnał cenowy dotyczący emisji dwutlenku węgla wynikający z dyrektywy oraz fakt, że nie będzie trzeba umarzać uprawnień w przypadku emisji CO2, które są trwale składowane lub których uniknięto. Ponadto, w celu uzupełnienia środków już wykorzystywanych do przyspieszenia działań demonstracyjnych dotyczących obiektów komercyjnych CCS oraz innowacyjnych technologii energii odnawialnej, uprawnienia w ramach systemu EU ETS powinny być wykorzystywane w celu zapewnienia gwarantowanych nagród za stosowanie obiektów CCS, nowych technologii energii odnawialnej i innowacji przemysłowych w niskoemisyjne technologie i procesy w Unii w odniesieniu do CO2 składowanego lub którego emisji uniknięto w wystarczającej skali, pod warunkiem zawarcia porozumienia w sprawie wymiany wiedzy. Większość tego rodzaju wsparcia powinna być uzależniona od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, a pewne wsparcie może zostać udzielone po osiągnięciu wcześniej ustalonych celów pośrednich, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię. Maksymalny odsetek kosztów projektów, którym udziela się wsparcia, może się różnić w zależności od rodzaju projektu.

(11)Należy utworzyć fundusz na rzecz modernizacji z 2 % całkowitej liczby uprawnień do emisji w ramach systemu EU ETS, które to uprawnienia należy sprzedać na aukcji zgodnie z przepisami dotyczącymi aukcji prowadzonych na wspólnej platformie aukcyjnej ustanowionej w rozporządzeniu 1031/2010. Państwa członkowskie, których PKB na mieszkańca w 2013 r. na podstawie kursów rynkowych wynosił mniej niż 60 % średniej unijnej, powinny kwalifikować się do finansowania z funduszu na rzecz modernizacji i powinny zostać wyłączone, do 2030 r., z obowiązku pełnej sprzedaży aukcyjnej w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej poprzez wykorzystanie możliwości przydziału bezpłatnych uprawnień w celu przejrzystego promowania rzeczywistych inwestycji w modernizację sektora energetycznego przy unikaniu zakłóceń na wewnętrznym rynku energii. Przepisy regulujące fundusz na rzecz modernizacji powinny stanowić spójne, kompleksowe i przejrzyste ramy zapewniające możliwie najsprawniejszą realizację, przy uwzględnieniu potrzeby łatwego dostępu dla wszystkich uczestników. Struktura zarządzania powinna być współmierna do celu polegającego na zapewnieniu właściwego wykorzystania środków finansowych. Struktura zarządzania powinna składać się z rady inwestycyjnej i komitetu zarządzającego, należy również uwzględnić doświadczenie EBI w procesie decyzyjnym, chyba że zapewnia się wsparcie dla małych projektów poprzez pożyczki udzielane przez krajowe banki prorozwojowe lub poprzez dotacje w ramach programu krajowego podzielającego cele funduszu na rzecz modernizacji. Inwestycje finansowane z funduszu powinny być proponowane przez państwa członkowskie. W celu właściwego uwzględnienia potrzeb inwestycyjnych w państwach członkowskich o niskich dochodach, podział środków będzie uwzględniać w równym stopniu kryteria w zakresie zweryfikowanych emisji i PKB. Pomoc finansowa funduszu na rzecz modernizacji mogłaby przyjąć różne formy.

(12)Rada Europejska potwierdziła, że należy usprawnić przepisy (w tym ich przejrzystość) dotyczące fakultatywnych przydziałów bezpłatnych uprawnień w celu modernizacji sektora energetycznego w niektórych państwach członkowskich. Inwestycje o wartości 10 mln EUR lub większej powinny być wybierane przez dane państwo członkowskie w drodze procedury przetargowej zgodnej z zasadami konkurencji w oparciu o jasne i przejrzyste zasady w celu zagwarantowania, że przydział bezpłatnych uprawnień jest stosowany dla promowania realnych inwestycji służących modernizacji sektora energetycznego zgodnie z celami unii energetycznej. Inwestycje o wartości mniejszej niż 10 mln EUR powinny również kwalifikować się do finansowania z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień. Zainteresowane państwo członkowskie powinno wybierać takie inwestycje w oparciu o jasne i przejrzyste kryteria. Wyniki procesu selekcji powinny być poddawane konsultacji społecznej. Ogół społeczeństwa powinien być odpowiednio informowany na etapie wyboru projektów inwestycyjnych, a także podczas ich wdrażania.

(13)Finansowanie w ramach EU ETS powinno być spójne z innymi programami finansowania unijnego, w tym z europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, tak aby zagwarantować efektywność wydatków publicznych.

(14)Obecne przepisy, które obowiązują dla małych instalacji wyłączonych z EU ETS umożliwiają instalacjom, które zostały wyłączone utrzymanie tej sytuacji; należy umożliwić państwom członkowskim aktualizację wykazu wyłączonych instalacji, a państwom członkowskim, które obecnie nie korzystają z tej opcji, należy umożliwić uczynienie tego na początku każdego okresu rozliczeniowego.

(15)W październiku 2014 r. Rada Europejska uzgodniła, że 10 % uprawnień w ramach systemu EU ETS, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, należy rozdzielić między niektóre państwa członkowskie w interesie solidarności, wzrostu i połączeń międzysystemowych, natomiast pozostałe uprawnienia zostaną rozdzielone pomiędzy wszystkie państwa członkowskie w proporcjach odpowiadających udziałom stosowanym w latach 2013–2020, łącznie z państwami członkowskimi, które przystąpiły do Unii w tym okresie. Państwa członkowskie, których PKB na mieszkańca wynosi poniżej 90 % średniej unijnej w 2013 r. powinny skorzystać z tej zasady solidarności, a odpowiedni załącznik do niniejszej dyrektywy powinien zostać odpowiednio uaktualniony. Odstępstwo od wkładów do takiego rozdziału uprawnień na lata 2013–2020 dla niektórych państw członkowskich, w których średni dochód na mieszkańca jest o 20 % wyższy niż średnia unijna, powinno wygasnąć.

(16)Decyzja (UE) 2015/... ustanawia rezerwę stabilności rynkowej dla EU ETS w celu zapewnienia bardziej elastycznej podaży uprawnień do sprzedaży aukcyjnej i zwiększenia odporności systemu. Decyzja ta przewiduje, że uprawnienia nieprzydzielone dla nowych instalacji do 2020 r. i nieprzydzielone z powodu zaprzestania działalności i częściowego zaprzestania działalności, mają zostać wprowadzone do rezerwy stabilności rynkowej.

(17)W celu przyjmowania aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego, uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej powinny zostać przekazane Komisji w odniesieniu do art. 3d ust. 3, art. 10 ust. 4, art. 10a ust. 1 i 8, art. 10b, art. 10d, art. 14 ust. 1, art. 15, art. 19 ust. 3, art. 22, art. 24, art. 24a i art. 25a dyrektywy 2003/87/WE. W celu ograniczenia do minimum przekazywania uprawnień, skreśla się istniejące uprawnienia w odniesieniu do funkcjonowania specjalnej rezerwy, przyznawania ilości międzynarodowych jednostek emisji, które mogą być wymieniane oraz wprowadzania dalszych norm dotyczących jednostek, które można wymieniać i dodatkowych przepisów dotyczących podwójnego liczenia w art. 3f ust. 9, art. 11a ust. 9 i art. 11b ust. 7 dyrektywy 2003/87/WE. Akty przyjęte na podstawie tych przepisów mają nadal zastosowanie. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Jeśli chodzi o przekazanie uprawnień w odniesieniu do art. 10 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE, państwa członkowskie niekorzystające ze wspólnej platformy aukcyjnej mogą nadal tego nie robić.

(18)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania art. 10a ust. 2 akapit trzeci i art. 16 ust. 12 dyrektywy 2003/87/WE, należy przekazać Komisji uprawnienia wykonawcze. Te niezbędne uprawnienia wykonawcze powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 20 . Aby ograniczyć akty wykonawcze do minimum, należy skreślić obowiązujące uprawnienia przewidziane w art. 11a ust. 8 dyrektywy 2003/87/WE dotyczące doprecyzowania ilości międzynarodowych jednostek emisji przeznaczonych do wymiany. Akty przyjęte na podstawie tych przepisów mają nadal zastosowanie.

(19)Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających 21 państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji, jednego lub więcej dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy prawodawca uznaje, w stosownych przypadkach, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.

(20)Celem niniejszej dyrektywy jest wniesienie wkładu w zapewnienie wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, w najbardziej racjonalny pod względem kosztów sposób, przy jednoczesnym zapewnieniu instalacjom wystarczającej ilości czasu na dostosowanie się oraz zadbanie o lepszą ochronę interesów osób, na które te zmiany mają największy wpływ, w proporcjonalny sposób i w największym możliwym stopniu zgodny z pozostałymi celami dyrektywy.

(21)Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i zasad uznanych w szczególności przez Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej.

(22)Ponieważ cele niniejszej dyrektywy nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na ich zakres i skutki możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie unijnym, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, zakres niniejszej dyrektywy nie wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia powyższych celów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1
Zmiany dyrektywy 2003/87/WE

W dyrektywie 2003/87/WE wprowadza się następujące zmiany:

(1)art. 3d ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”;

(2)skreśla się art. 3f ust. 9;

(3)art. 9 akapity drugi i trzeci otrzymują brzmienie:

„Począwszy od 2021 r. współczynnik liniowy wynosi 2,2 %.”; 

(4)w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 dodaje się trzy nowe akapity:

„Począwszy od 2021 r., udział uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, wynosi 57 %.

2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia funduszu na rzecz zwiększenia efektywności energetycznej i modernizacji systemów energetycznych niektórych państw członkowskich, określonego w art. 10d niniejszej dyrektywy („fundusz na rzecz modernizacji”).

Całkowita pozostała ilość uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, jest rozdzielana zgodnie z ust. 2.”;

b) w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

   (i) w lit. a) „88 %” zastępuje się „90 %”;

(ii) lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b) 10 % całkowitej liczby uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, rozdzielonych między określone państwa członkowskie w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie, zwiększając w ten sposób liczbę uprawnień, które te państwa członkowskie sprzedają na aukcji na mocy lit. a), o wartości procentowe określone w załączniku IIa.”; oraz

(iii) skreśla się lit. c);

(iv) akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Jeśli jest to konieczne, wartości procentowe, o których mowa w lit. b), dostosowuje się proporcjonalnie, aby zapewnić rozdzielenie w wysokości 10 %.”;

c) w ust. 3 dodaje się lit. j), k) i l) w brzmieniu:

„j)finansowanie środków na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, o ile środki te spełniają warunki określone w art. 10a ust. 6;

k)finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym przystosowania się do zmiany klimatu;

l)wspieranie pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej, w ścisłej współpracy z partnerami społecznymi.”;

d) ust. 4 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”;

(5)w art. 10a wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23. Akt ten przewiduje również dodatkowe przydziały uprawnień z rezerwy dla nowych instalacji w przypadku znaczącego wzrostu produkcji poprzez stosowanie tych samych progów i dostosowań, które stosuje się w odniesieniu do częściowego zaprzestania działalności.”;

b) w ust. 2 dodaje się akapit trzeci w brzmieniu:

„Wartości wskaźników dla przydziału bezpłatnych uprawnień dostosowuje się w celu uniknięcia nieoczekiwanych zysków i uwzględnienia postępu technologicznego w latach 2007-2008 oraz w każdym późniejszym okresie, w odniesieniu do którego przydziały bezpłatnych uprawnień zostały określone zgodnie z art. 11 ust. 1. Dostosowanie to obniża wartości wskaźników określonych w akcie przyjętym zgodnie z art. 10a o 1 % wartości, która została ustalona w oparciu o dane za okres 2007–2008 w odniesieniu do każdego roku między 2008 r. a połową stosownego okresu przydziału bezpłatnych uprawnień, chyba że:

(i) na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11, Komisja określa, czy wartości dla każdego wskaźnika obliczonego według zasad przedstawionych w art. 10a różnią się od dorocznych zmniejszeń, o których mowa powyżej, o więcej niż 0,5 % wartości z okresu 2007–2008 rocznie (o wartość dodatnią lub ujemną). Jeśli tak, ta wartość wskaźnika zostaje dostosowana o 0,5 % lub 1,5 % za każdy rok w okresie od 2008 r. do połowy okresu przydziału bezpłatnych uprawnień;

(ii) w drodze odstępstwa dotyczącego wartości wskaźników dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego, wartości te są dostosowywane o tę samą wartość procentową, co wskaźniki dotyczące rafinerii, aby zachować równe warunki dla producentów tych produktów.

Komisja przyjmuje w tym celu akt wykonawczy zgodnie z art. 22a.”;

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„W celu zachowania udziału sprzedaży aukcyjnej określonego w art. 10, w każdym roku, gdy suma bezpłatnych uprawnień nie osiąga maksymalnego poziomu zachowującego udział uprawnień danego państwa członkowskiego, które mają zostać sprzedane na aukcji, pozostałe uprawnienia niezbędne do osiągnięcia tego poziomu wykorzystuje się do zapobiegania zmniejszeniu lub ograniczania zmniejszania przydziału bezpłatnych uprawnień, w celu zachowania udziału uprawnień tego państwa członkowskiego, które mają zostać sprzedane na aukcji w kolejnych latach. Jeżeli jednak maksymalny poziom został osiągnięty, przydziały bezpłatnych uprawnień są odpowiednio dostosowywane. Wszelkich takich dostosowań dokonuje się w jednolity sposób.”;

d) ust. 6 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie powinny przyjąć środki finansowe na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, przy uwzględnieniu wszelkich skutków dla rynku wewnętrznego. Takie środki finansowe na pokrycie części tych kosztów muszą być zgodne z zasadami pomocy państwa. ”;

e) w ust. 7 wprowadza się następujące zmiany:

(i) akapit pierwszy zdanie pierwsze i drugie otrzymują brzmienie:

„Uprawnienia pochodzące z maksymalnej liczby, o której mowa w art. 10a ust. 5 niniejszej dyrektywy, które nie zostały przydzielone bezpłatnie do 2020 r. są rezerwowane dla nowych instalacji oraz dla znaczącego wzrostu produkcji, łącznie z 250 mln uprawnień wprowadzonych do rezerwy stabilności rynkowej zgodnie z art. 1 ust. 3 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/...(*).

Począwszy od 2021 r. uprawnienia nieprzydzielone instalacjom w wyniku zastosowania ust. 19 i 20 są dodawane do rezerwy”.

_____

(*) [insert the full title of the Decision and the OJ reference].”;

(ii) skreśla się akapit piąty;

f) ust. 8 akapit pierwszy, drugi i trzeci otrzymują brzmienie:

„400 mln uprawnień udostępnia się w celu wsparcia innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów w sektorach przemysłowych wymienionych w załączniku I oraz w celu pobudzania budowy i eksploatacji komercyjnych projektów demonstracyjnych, których celem jest bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2 (CCS) oraz projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energii odnawialnej na terytorium Unii.

Uprawnienia zostają udostępnione w odniesieniu do innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów oraz wsparcia dla projektów demonstracyjnych służących rozwojowi szeregu technologii CCS oraz innowacyjnych technologii energii odnawialnej, które nie są jeszcze ekonomicznie opłacalne, w zrównoważonych pod względem geograficznym lokalizacjach. W celu promowania innowacyjnych projektów, wspierane może być maksymalnie 60 % odpowiednich kosztów projektów, z czego maksymalnie 40 % może nie być uzależnione od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, pod warunkiem że wcześniej ustalone cele pośrednie zostały osiągnięte, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię.

Ponadto 50 mln nieprzydzielonych uprawnień z rezerwy stabilności rynku ustanowionej decyzją (UE) 2015/... stanowi uzupełnienie istniejących zasobów pozostałych na mocy niniejszego ustępu w odniesieniu do projektów, o których mowa powyżej, we wszystkich państwach członkowskich, w tym projektów na małą skalę, przed rokiem 2021. Projekty wybierane są na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów.

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”;

g) skreśla się ust. 9 i 10;

h) w ust. 11 skreśla się słowa „w celu osiągnięcia całkowitej likwidacji przydziałów bezpłatnych uprawnień w roku 2027”;

i) skreśla się ust. 12–18;

(6)art. 10b i 10c otrzymują brzmienie:

„Artykuł 10b

Środki wsparcia niektórych sektorów energochłonnych w przypadku ucieczki emisji

1.Sektory i podsektory, w których wynik pomnożenia ich intensywności handlu z państwami trzecimi określonej jako stosunek między całkowitą wartością eksportu do państw trzecich powiększoną o wartość importu z państw trzecich, a całkowitą wielkością rynku w Europejskim Obszarze Gospodarczym (roczny obrót plus całkowita wartość importu z państw trzecich) przez ich intensywność emisji, mierzoną w kg ekwiwalentu CO2 podzielonych przez ich wartość dodaną brutto (w EUR) przekracza 0,2, uznaje się za narażone na ryzyko ucieczki emisji. Takim sektorom lub podsektorom przydziela się bezpłatne uprawnienia w okresie do roku 2030 w wysokości 100 % ilości określonej zgodnie ze środkami przyjętymi zgodnie z art. 10a.

2.Sektory i podsektory, w których wynik pomnożenia ich intensywności handlu z państwami trzecimi o ich intensywność emisji przekracza 0,18, mogą być włączone do grupy, o której mowa w ust. 1, na podstawie oceny jakościowej przy zastosowaniu następujących kryteriów:

a)    zakres, w jakim poszczególne instalacje w danym sektorze lub podsektorach mogą zmniejszyć poziomy emisji lub zużycie energii elektrycznej;

b)    obecna i prognozowana charakterystyka rynku;

c)    marża jako potencjalny wskaźnik inwestycji długoterminowej lub decyzji o przeniesieniu produkcji.

3.Inne sektory lub podsektory uznaje się za zdolne do przeniesienia większej ilości kosztów uprawnień na ceny produktów i przydziela się im bezpłatne uprawnienia w okresie do roku 2030 w wysokości 30 % ilości określonej zgodnie ze środkami przyjętymi zgodnie z art. 10a.

4.Do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja przyjmuje akt delegowany dotyczący poprzednich ustępów w odniesieniu do działań na poziomie 4-cyfrowym (kod NACE-4) odnośnie do ust. 1, zgodnie z art. 23, w oparciu o dostępne dane z trzech ostatnich lat kalendarzowych.

Artykuł 10c

Możliwość przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień na modernizację sektora energii

1.W drodze odstępstwa od art. 10a ust. 1–5, państwa członkowskie, w których w 2013 r. PKB na mieszkańca w EUR według cen rynkowych wynosił poniżej 60 % średniej unijnej, mogą przydzielić przejściowo bezpłatne uprawnienia instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w celu modernizacji sektora energetycznego.

2.Zainteresowane państwo członkowskie organizuje konkurencyjną procedurę przetargową w przypadku projektów o łącznej kwocie inwestycji powyżej 10 mln EUR w celu wyboru inwestycji, która będzie finansowana z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień. Konkurencyjna procedura przetargowa:

a)    jest zgodna z zasadami przejrzystości, niedyskryminacji, równego traktowania i należytego zarządzania finansami;

b)    zapewnia, że do składania ofert kwalifikują się tylko projekty, które przyczyniają się do dywersyfikacji koszyka energetycznego i źródeł dostaw, koniecznej restrukturyzacji, aktualizacji i modernizacji infrastruktury pod kątem ochrony środowiska, stosowania czystych technologii i modernizacji sektorów produkcji energii, przesyłu i dystrybucji;

c)    określa jasne, obiektywne, przejrzyste i niedyskryminujące kryteria wyboru w odniesieniu do rankingu projektów, aby zapewnić wybór projektów, które:

(i) na podstawie analizy kosztów i korzyści, zapewniają wyraźne korzyści netto w zakresie redukcji emisji i osiągają wcześniej ustalony znaczący poziom redukcji emisji CO2;

(ii) są dodatkowe, stanowią wyraźną odpowiedź na potrzeby w zakresie wymiany i modernizacji i nie powodują rynkowego wzrostu zapotrzebowania na energię;

(iii) oferują najlepszą relację wartości do ceny.

Do dnia 30 czerwca 2019 r. każde państwo członkowskie zamierzające skorzystać z fakultatywnego przydziału bezpłatnych uprawnień publikuje szczegółowe krajowe ramy określające konkurencyjną procedurę przetargową i kryteria wyboru w celu umożliwienia obywatelom przedstawienia swoich uwag.

W przypadku wsparcia inwestycji o wartości poniżej 10 mln EUR z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień, państwo członkowskie wybiera projekty na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów. Wyniki procesu selekcji są publikowane w celu zebrania opinii obywateli. Na tej podstawie zainteresowane państwa członkowskie ustanawiają wykaz inwestycji i przedkładają go Komisji do dnia 30 czerwca 2019 r.

3.Wartość planowanych inwestycji jest co najmniej równa wartości rynkowej bezpłatnych uprawnień, przy jednoczesnym uwzględnieniu potrzeby ograniczenia bezpośrednio z tym związanych podwyżek cen. Wartość rynkowa oznacza średnią cenę uprawnień na wspólnej platformie aukcyjnej w poprzednim roku kalendarzowym.

4.Przydzielone przejściowo bezpłatne uprawnienia są odejmowane od liczby uprawnień, jakie dane państwo członkowskie mogłoby w przeciwnym razie sprzedać na aukcji. Całkowity przydział bezpłatnych uprawnień wynosi nie więcej niż 40 % liczby uprawnień, jakie dane państwo członkowskie otrzymuje w latach 2021–2030 na podstawie art. 10 ust. 2 lit. a) rozłożonych na równe roczne wolumeny w latach 2021–2030.

5.Przydziałów dla operatorów dokonuje się po wykazaniu, że przeprowadzono inwestycję wybraną zgodnie z zasadami konkurencyjnej procedury przetargowej.

6.Państwa członkowskie wymagają od wytwórców energii elektrycznej i operatorów sieci będących beneficjentami składania do 28 lutego każdego roku sprawozdania z realizacji wybranych inwestycji. Państwa członkowskie składają Komisji sprawozdania w tej sprawie, a Komisja podaje je do publicznej wiadomości.”;

(7)dodaje się art. 10d w brzmieniu:

„Artykuł 10d

Fundusz na rzecz modernizacji

1.Fundusz mający na celu wspieranie inwestycji w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej w państwach członkowskich o PKB na mieszkańca poniżej 60 % średniej unijnej w 2013 r. zostaje ustanowiony na okres 2021–2030 i jest on finansowany zgodnie z art. 10.

Wspierane inwestycje są spójne z celami niniejszej dyrektywy i Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych.

2.Fundusz finansuje także projekty inwestycyjne na małą skalę służące modernizacji systemów energetycznych i efektywności energetycznej. W tym celu rada inwestycyjna opracowuje wytyczne i kryteria wyboru inwestycji dotyczące takich projektów.

3.Przy rozdzielaniu środków finansowych uwzględnia się w 50 % zweryfikowane emisje i w 50 % kryteria w zakresie PKB, co prowadzi do rozdziału określonego w załączniku IIb.

4.Funduszem zarządza rada inwestycyjna i komitet zarządzający, które składają się z przedstawicieli państw członkowskich będących beneficjentami, Komisji, EBI i trzech przedstawicieli wybieranych przez pozostałe państwa członkowskie na okres 5 lat. Rada inwestycyjna jest odpowiedzialna za ustalenie polityki inwestycyjnej na szczeblu Unii, odpowiednich instrumentów finansowania i kryteriów wyboru inwestycji. Komitet zarządzający jest odpowiedzialny za bieżące zarządzanie funduszem.

Rada inwestycyjna wybiera przedstawiciela Komisji jako przewodniczącego. Rada inwestycyjna dąży do podejmowania decyzji w drodze konsensusu. Jeśli rada inwestycyjna nie jest w stanie zadecydować w drodze konsensusu w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego, podejmuje ona decyzję zwykłą większością głosów.

Komitet zarządzający składa się z przedstawicieli mianowanych przez radę inwestycyjną. Decyzje komitetu zarządzającego podejmowane są zwykłą większością głosów.

Jeżeli EBI zaleca, aby nie finansowano inwestycji i przedstawi powody tego zalecenia, decyzja może zostać przyjęta jedynie większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków za jej przyjęciem. Państwo członkowskie, w którym inwestycja będzie miała miejsce oraz EBI nie są uprawnione do głosowania w przedmiotowej sprawie. W odniesieniu do małych projektów finansowanych z pożyczek udzielanych przez krajowe banki prorozwojowe lub z dotacji, przyczyniających się do realizacji krajowego programu służącego osiągnięciu określonych celów zgodne z założeniami funduszu na rzecz modernizacji, pod warunkiem że w ramach programu wykorzystuje się nie więcej niż 10 % udziału państw członkowskich określonego w załączniku IIb, dwa poprzednie zdania nie mają zastosowania.

5.Państwa członkowskie będące beneficjentami składają komitetowi zarządzającemu coroczne sprawozdania dotyczące inwestycji finansowanych przez fundusz. Sprawozdanie, podawane do wiadomości publicznej, zawiera:

(a)informacje na temat inwestycji finansowanych przez państwo członkowskie będące beneficjentem;

(b)ocenę wartości dodanej pod względem efektywności energetycznej lub modernizacji systemu energetycznego, osiągniętej dzięki inwestycji.

6.Każdego roku komitet zarządzający przedstawia Komisji sprawozdanie na temat doświadczeń z oceny i wyboru inwestycji. Komisja dokonuje przeglądu podstawy wyboru projektów do dnia 31 grudnia 2024 r. oraz, w stosownych przypadkach, przedstawia wnioski komitetowi zarządzającemu.

7.Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23 w celu wykonania niniejszego artykułu.”;

(8)w art. 11 ust. 1 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:

„Wykaz instalacji objętych niniejszą dyrektywą na okres pięciu lat rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2021 r., jest przedkładany do dnia 30 września 2018 r., a wykazy na kolejne okresy pięciu lat przedkłada się co pięć lat po tej dacie. Każdy wykaz zawiera informacje na temat działalności produkcyjnej, transferów ciepła i gazów, wytwarzania energii elektrycznej oraz emisji na poziomie podinstalacji w ciągu pięciu lat kalendarzowych poprzedzających jego przedłożenie. Bezpłatne uprawnienia przydziela się jedynie instalacjom, co do których dostarczone zostały te informacje.”

(9)skreśla się art. 11a ust. 8 i 9;

(10)skreśla się art. 11b ust. 7;

(11)art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 13

Ważność uprawnień

Uprawnienia wydawane począwszy od dnia 1 stycznia 2013 r. są ważne bezterminowo. Uprawnienia wydawane począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. zawierają informację wskazującą, w jakim dziesięcioletnim okresie po dniu 1 stycznia 2021 r. zostały wydane i są one ważne w odniesieniu do emisji począwszy od pierwszego roku tego okresu.”;

(12)art. 14 ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”;

(13)art. 15 akapit piąty otrzymuje brzmienie:

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”;

(14)art. 16 ust. 12 otrzymuje brzmienie:

„12.W odpowiednich przypadkach ustanawia się szczegółowe zasady dotyczące procedur, o których mowa w niniejszym artykule. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22a.”;

(15)art. 19 ust. 3 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:

„Obejmuje ono również przepisy mające na celu wprowadzenie w życie zasady wzajemnego uznawania uprawnień w umowach w celu powiązania systemów handlu uprawnieniami do emisji. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”;

(16)art. 22 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”;

(17)dodaje się art. 22a w brzmieniu:

„Artykuł 22a
Procedura komitetowa

1.Komisję wspomaga komitet ustanowiony na mocy art. 8 decyzji 93/389/EWG. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.”;

(18)art. 23 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 23
Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 3d ust. 3, art. 10 ust. 4, art. 10a ust.1 i 8, art. 10b, art. 10d, art. 14 ust. 1, art. 15, art. 19 ust. 3, art. 22, art. 24, art. 24a i art. 25a powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia (*).

(*) data wejścia w życie podstawowego aktu ustawodawczego.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w ust. 2, może w dowolnym momencie zostać odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie poprzednich ustępów wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”;

(19)w art. 24 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie mogą od 2008 r. stosować handel uprawnieniami do emisji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy do działań oraz gazów cieplarnianych, które nie są wymienione w załączniku I, uwzględniając wszystkie odpowiednie kryteria, w szczególności skutki dla rynku wewnętrznego, potencjalne zakłócenia konkurencji, integralność środowiskową systemu wspólnotowego oraz wiarygodność planowanego systemu monitorowania oraz raportowania, pod warunkiem że włączenie takich działań oraz gazów cieplarnianych jest zatwierdzone przez Komisję.

Zgodnie z aktami delegowanymi, do których przyjęcia Komisja jest uprawniona zgodnie z art. 23, jeżeli włączenie dotyczy działań i gazów cieplarnianych, które nie są wymienione w załączniku I.”;

b) ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących takiego rozporządzenia w sprawie monitorowania i raportowania emisji oraz danych dotyczących działań zgodnie z art. 23.”;

(20)w art. 24a wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Środki takie są zgodne z aktami przyjętymi zgodnie z art. 11b ust. 7. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”;

b) skreśla się ust. 2;

(21)skreśla się art. 25 ust. 2;

(22)art. 25a ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„W przypadku gdy państwo trzecie przyjmuje środki mające na celu zmniejszenie wpływu lotów rozpoczynających się w tym państwie i kończących się we Wspólnocie na zmiany klimatu, Komisja, po przeprowadzeniu konsultacji z tym państwem trzecim i z państwami członkowskimi w ramach komitetu, o którym mowa w art. 23 ust. 1, rozważa dostępne rozwiązania zapewniające optymalną interakcję systemu wspólnotowego i środków tego państwa.

W razie konieczności Komisja może przyjąć zmiany, tak by loty rozpoczynające się w danym państwie trzecim zostały wyłączone z działań lotniczych wymienionych w załączniku I lub by przewidzieć jakiekolwiek inne zmiany w działaniach lotniczych wymienionych w załączniku I wymagane zgodnie z umową, o której mowa w akapicie czwartym. Komisja jest uprawniona do przyjmowania takich zmian zgodnie z art. 23.”;

(23)w załączniku IIa wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy;

(24)w załączniku IIb wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy;

(25)w załączniku IV wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2
Transpozycja

1.Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2018 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3
Przepisy przejściowe

Wypełniając zobowiązania określone w art. 2 ust. 1 akapit pierwszy niniejszej dyrektywy, państwa członkowskie zapewniają, że ich przepisy krajowe transponujące art. 10, art. 10a ust. 5–7, art. 10a ust. 8 akapit pierwszy i drugi, art. 10a ust. 12–18, art. 10c i art. 11a ust. 8 i 9 oraz załączniki IIa i IIb do dyrektywy 2003/87/WE ostatnio zmienionej decyzją (UE) 2015/..., stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

Artykuł 4
Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5
Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Dziedziny polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa 22  

1.3.Charakter wniosku/inicjatywy

◻Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania 

◻Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 23  

◻Wniosek/inicjatywa wiąże się z przedłużeniem bieżącego działania 

✓Wniosek/inicjatywa dotyczy działania, które zostało przekształcone pod kątem nowego działania

1.4.Cele

1.4.1.Wieloletnie cele strategiczne Komisji wskazane we wniosku/inicjatywie

1.4.2.Cele szczegółowe i działania ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

1.4.3.Oczekiwane wyniki i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

1.4.4.Wskaźniki wyników i wpływu

Należy określić wskaźniki, które umożliwią monitorowanie realizacji wniosku/inicjatywy.

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.5.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej

1.5.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej

1.5.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

1.5.4.Spójność z innymi właściwymi instrumentami oraz możliwa synergia:

1.6.Okres trwania działania i jego wpływ finansowy

◻ Wniosek/inicjatywa o ograniczonym okresie trwania

–◻Okres trwania wniosku/inicjatywy: od RRRR r. do RRRR r.

–◻Okres trwania wpływu finansowego: od RRRR r. do RRRR r.

✓Wniosek/inicjatywa o nieograniczonym okresie trwania

–Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od RRRR r. do RRRR r.,

–po którym następuje faza operacyjna.

1.7.Przewidywane tryby zarządzania 24  

◻ Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

–✓w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

–◻    przez agencje wykonawcze;

◻ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

✓ Zarządzenie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

–◻ państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

–◻ organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

–✓ EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

–◻ organom, o których mowa w art. 208 i 209 rozporządzenia finansowego;

–◻ organom prawa publicznego;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile zapewniają one odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego oraz które zapewniają odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

–W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Należy określić częstotliwość i warunki.

2.2.System zarządzania i kontroli

2.2.1.Zidentyfikowane ryzyko

2.2.2.Informacje dotyczące struktury wewnętrznego systemu kontroli.

2.2.3.Oszacowanie kosztów i korzyści wynikających z kontroli i ocena prawdopodobnego ryzyka błędu

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

Dział wieloletnich ram finansowych	Linia budżetowa	Rodzaj środków	Wkład
	Numer	Zróżnicowane /niezróżnicowane 25	państw EFTA 26	krajów kandydujących 27	państw trzecich	w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego
2	34 01 04 01	Niezróżnicowane	NIE	NIE	NIE	NIE
2	34 02 01	Zróżnicowane	NIE	NIE	NIE	NIE

Nowe linie budżetowe, o których utworzenie się wnioskuje: Nie dotyczy.

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

Dział wieloletnich ram finansowych	Linia budżetowa	Rodzaj środków	Wkład
	Numer[Treść…...….]	Zróżnicowane /niezróżnicowane	państw EFTA	krajów kandydujących	państw trzecich	w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego
	[XX.YY.YY.YY]		TAK/ NIE	TAK/ NIE	TAK/ NIE	TAK/ NIE

3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki

3.2.1.Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

DG: CLIMA				2018 28	2019	2020	2021 i kolejne lata	OGÓŁEM
Numer linii budżetowej 34 02 01	Środki na zobowiązania		(1)	0,750	n.d.	n.d.	n.d.	0,750
	Środki na płatności		(2)	0,250	0,500	n.d.	n.d.	0,750
Numer linii budżetowej 34 01 04 01	Środki na zobowiązania		(1a)	0,27	0,27	0,27	0,27	2,7
	Środki na płatności		(2a)	0,27	0,27	0,27	0,27	2,7
OGÓŁEM środki dla DG CLIMA	Środki na zobowiązania		=1+1a +3	0,27	0,27	0,27	0,27	2,7
	Środki na płatności		=2+2a +3	0,27	0,27	0,27	0,27	2,7
•OGÓŁEM środki operacyjne	Środki na zobowiązania		(4)
	Środki na płatności		(5)
•OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne			(6)
OGÓŁEM środki na DZIAŁ 2 wieloletnich ram finansowych	Środki na zobowiązania		=4+ 6	1,020	0,27	0,27	0,27	3,450
	Środki na płatności		=5+ 6	0,520	0,770	0,27	0,27	3,450

Jeżeli wpływ wniosku/inicjatywy nie ogranicza się do jednego działu:

Dział wieloletnich ram finansowych

5

„Wydatki administracyjne”

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

				2018 29		2019		2020		2021 i kolejne lata		OGÓŁEM
•Zasoby ludzkie				0,4		0,4		0,4		0,792		6,744
•Pozostałe wydatki administracyjne				0,539		0,539		0,539		0,404		4,445
OGÓŁEM DG CLIMA	Środki

OGÓŁEM środki na DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych

(Środki na zobowiązania ogółem = środki na płatności ogółem)

0,939

0,939

0,939

1,196

11,189

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

			2018 30	2019	2020	2021		OGÓŁEM
OGÓŁEM środki na DZIAŁY 1 do 5 wieloletnich ram finansowych	Środki na zobowiązania		1,959	1,209	1,209	1,466	14,639
	Środki na płatności		1,959	1,209	1,209	1,466		14,639

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–✓    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych 31 , jak określono poniżej:

Środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Określić cele i produkty ⇩			2018		2019		2020		2021 i kolejne lata			OGÓŁEM
	Rodzaj 32	Średni koszt	Liczba	Koszt	Liczba	Koszt	Liczba	Koszt	Liczba	Koszt		Liczba ogółem	Koszt całkowity
CEL SZCZEGÓŁOWY nr 1 33
Produkt	Liczba badań	0,250	1	0,250	-	-	-	-	-	-		-	-
Cel szczegółowy nr 1 – suma cząstkowa			1	0,250	-	-			-	-		-	-
CEL SZCZEGÓŁOWY nr 2 ...
Produkt	Liczba badań	0,250	1	0,250	-	-	-	-	-	-		-	-
Cel szczegółowy nr 2 – suma cząstkowa			1	0,250	-	-	-	-	-		-	-	-
CEL SZCZEGÓŁOWY nr 3 ...
Produkt	Liczba badań	0,250	1	0,250	-	-	-	-	-		-	-	-
Cel szczegółowy nr 3 – suma cząstkowa			1	0,250	-	-			-		-	-	-
KOSZT OGÓŁEM			3	0,750	-	-	-	-	-	-		-	-

3.2.3.Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

3.2.3.1.Streszczenie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–✓    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

2018 34

2019

2020

2021 i kolejne lata

OGÓŁEM

DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych
Zasoby ludzkie	0,4	0,4	0,4	0,792	6,744
Pozostałe wydatki administracyjne	0,539	0,539	0,539	0,404	5,195
DZIAŁ 5 – SUMA CZĄSTKOWA wieloletnich ram finansowych	0,939	0,939	0,939	1,196	11,939

Poza DZIAŁEM 5 35 wieloletnich ram finansowych
Zasoby ludzkie	-	-	-	-	-
Pozostałe wydatki administracyjne	0,270	0,270	0,270	0,270	2,7
Suma cząstkowa poza DZIAŁEM 5 wieloletnich ram finansowych	0,270	0,270	0,270	0,270	2,7

OGÓŁEM

1,209

1,209

1,209

1,466

14,639

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne środki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

3.2.3.2.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–✓    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

		2018 36	2019			2020	2021 i kolejne lata
34 01 01 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji)		3		3	3			6
XX 01 01 02 (w delegaturach)
XX 01 05 01 (pośrednie badania naukowe)
10 01 05 01 (bezpośrednie badania naukowe)
34 01 02 01 (CA, SNE, INT z globalnej koperty finansowej)
34 01 02 02 (CA, LA, SNE, INT i JED w delegaturach)
34 01 04 01  37	w centrali
	w delegaturach
XX 01 05 02 (CA, SNE, INT - pośrednie badania naukowe)
10 01 05 02 (CA, SNE, INT – bezpośrednie badania naukowe)
Inna linia budżetowa (określić)
OGÓŁEM		3		3	3			6

XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony	Zbieranie danych, obliczanie przydziałów dla przemysłu i przygotowanie odpowiednich decyzji Komisji, monitorowanie i ocena krajowych planów dostarczonych przez państwa członkowskie, publikowanie sprawozdań, zarządzanie funduszem na rzecz modernizacji.
Personel zewnętrzny

3.2.4.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

–✓    Wniosek/inicjatywa jest zgodny(-a) z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi.

–◻    Wniosek wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu w wieloletnich ramach finansowych.

–◻    Wniosek/inicjatywa wymaga zastosowania instrumentu elastyczności lub zmiany wieloletnich ram finansowych.

3.2.5.Udział osób trzecich w finansowaniu

–Wniosek/inicjatywa nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich

–Wniosek/inicjatywa przewiduje współfinansowanie szacowane zgodnie z poniższym:

Środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

	Rok N	Rok N+1	Rok N+2	Rok N+3	Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6)			Ogółem
Określić organ współfinansujący
OGÓŁEM środki objęte współfinansowaniem

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody

–✓    Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody.

–◻    Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

–◻    wpływ na zasoby własne

–◻    wpływ na dochody różne

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Linia budżetowa po stronie dochodów	Środki zapisane w budżecie na bieżący rok budżetowy	Wpływ wniosku/inicjatywy 38
		Rok N	Rok N+1	Rok N+2	Rok N+3	Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6)
Artykuł …

W przypadku wpływu na dochody różne „przeznaczone na określony cel” należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.

Należy określić metodę obliczania wpływu na dochody.

(1) http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/ec/145397.pdf

(2) Rozporządzenie (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r.

(3) Podsumowanie ustaleń oraz indywidualnych uwag znajduje się na stronie internetowej DG ds. Działań w dziedzinie Klimatu http://ec.europa.eu/clima/consultations/articles/0023_en.htm

(4) Sprawozdania ze spotkań oraz prezentacje znajdują się na stronie internetowej DG ds. Działań w dziedzinie Klimatu: http://ec.europa.eu/clima/policies/ets/cap/leakage/documentation_en.htm

(5) SEC(2015) XXX.

(6) ICF International, Umweltbundesamt, SQ Consult, Ecologic Institut, Vivid Economics i ZEW – prace w toku.

(7) „Study on different pass-through factors to assess the impact of the EU ETS carbon cost” – prace w toku.

(8) „Assessment of the first years of the functioning of the new allocation system based on benchmarks” – prace w toku.

(9) Carbon Leakage and Competitiveness Assessment, Ecorys, 2014. ( http://ec.europa.eu/clima/policies/ets/cap/leakage/docs/cl_evidence_factsheets_en.pdf )

(10) SWD(2014) 15 final.

(11) Dz.U. C 326 z 26.10.2012, s. 391.

(12) Dz.U. C […] z […], s. […].

(13) Dz.U. C […] z […], s. […].

(14) Dz.U. C […] z […], s. […].

(15) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).

(16) http://www4.unfccc.int/submissions/indc/Submission%20Pages/submissions.aspx

(17) Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu (COM(2015)80).

(18) SEC(2015) XX.

(19) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/... z dnia [...] r. dotycząca ustanowienia i funkcjonowania rezerwy zapewniającej stabilność rynku dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE (Dz.U. L [...] z [...], s. [...]).

(20) Rozporządzenie (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(21) Dz.U. C 369 z 17.12.2011, s. 14.

(22) ABM: activity-based management: zarządzanie kosztami działań; ABB: activity-based budgeting: budżet zadaniowy.

(23) O którym mowa w art. 54 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(24) Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: http://www.cc.cec/budg/man/budgmanag/budgmanag_en.html

(25) Środki zróżnicowane/ środki niezróżnicowane

(26) EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu

(27) Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

(28) Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(29) Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(30) Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(31) Art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1293/2013 dotyczącego programu LIFE 2014–2020, opublikowanego w Dzienniku Urzędowym L 347/185 z dnia 20 grudnia 2013 r.

(32) Produkty odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itp.).

(33) Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cele szczegółowe …”

(34) Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(35) Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(36) Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(37) W ramach pułapu cząstkowego na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne linie „BA”).

(38) W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 25 % na poczet kosztów poboru.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 15.7.2015

COM(2015) 337 final

ZAŁĄCZNIKI

do

DYREKTYWY PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych

{SWD(2015) 135 final}
{SWD(2015) 136 final}

ZAŁĄCZNIKI

do

DYREKTYWY PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych

Załącznik I

Załącznik II do dyrektywy 2003/87/WE otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK IIa

Wzrost udziału procentowego uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a), w interesie solidarności i wzrostu w celu redukcji emisji i adaptacji do skutków zmian klimatu.

	Udział państwa członkowskiego
Bułgaria		53%
Republika Czeska		31 %
Estonia		42 %
Grecja		17 %
Hiszpania		13 %
Cypr		20 %
Łotwa		56 %
Litwa		46 %
Węgry		28 %
Malta		23 %
Polska		39 %
Portugalia		16 %
Rumunia		53%
Słowenia		20 %
Słowacja		41 %”.

Załącznik II

Załącznik IIb do dyrektywy 2003/87/WE otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK IIb

Podział środków z funduszu na rzecz modernizacji do dnia 31 grudnia 2030 r.

	Udział funduszu na rzecz modernizacji
Bułgaria		5,84 %
Republika Czeska		15,59 %
Estonia		2,78 %
Chorwacja		3,14 %
Łotwa		1,44 %
Litwa		2,57 %
Węgry		7,12 %
Polska		43,41 %
Rumunia		11,98 %
Słowacja		6,13 %”.

Załącznik III

W części A załącznika IV do dyrektywy 2003/87/WE akapit pod czwartym nagłówkiem zatytułowanym „Monitorowanie emisji innych gazów cieplarnianych” otrzymuje brzmienie:

„Wykorzystywane są znormalizowane lub zatwierdzone metody, opracowane przez Komisję we współpracy z wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami oraz przyjęte zgodnie z art. 14 ust. 1.”.