[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 15.7.2008

KOM(2008)447 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY I PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

W stronę partnerstwa strategicznego pomiędzy UE a Meksykiem

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY I PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

W stronę partnerstwa strategicznego pomiędzy UE a Meksykiem

1. MEKSYK NA ARENIE MIęDZYNARODOWEJ

Gospodarka meksykańska jest jedną z dwóch największych gospodarek Ameryki Łacińskiej; obejmuje ona 105 mln ludzi, a dochód narodowy Meksyku per capita wynosi prawie 10 000 USD. Meksyk od 1994 r. jest członkiem Północnoamerykańskiego Układu Wolnego Handlu (NAFTA), jak również zawarł porozumienia o wolnym handlu ze swoimi najważniejszymi partnerami handlowymi. W chwili obecnej jest to jeden z niewielu krajów zaliczanych do gospodarek wschodzących, który ma układy o wolnym handlu z USA, UE i Japonią. Ponadto Meksyk zawarł układy o wolnym handlu z większością krajów Ameryki Łacińskiej, z krajami EFTA i z Izraelem. Układy o wolnym handlu obejmują bardzo dużą część handlu zagranicznego Meksyku.

Meksyk jest jedynym krajem Ameryki Łacińskiej należącym do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), do której przystąpił w 1994 r. Jako gospodarka wschodząca Meksyk odgrywa istotną rolę w procesie rozszerzania OECD i zwiększania jej zaangażowania w celu zbliżenia gospodarek w ramach ogólnego procesu dialogu z Heiligendamm. Meksyk jest także aktywnym członkiem Światowej Organizacji Handlu.

Podstawy makroekonomiczne gospodarki Meksyku są zdrowe. Stosunki Meksyku z międzynarodowymi instytucjami finansowymi mają prawie „modelowy” charakter na tle współczesnej Ameryki Łacińskiej. Meksyk jest jednym z głównych odbiorców zagranicznych inwestycji bezpośrednich na świecie. Meksyk przyjął najwięcej zagranicznych inwestycji bezpośrednich w całej Ameryce Łacińskiej (174 mld EUR). Ponadto staje się on jednym z niewielu krajów Ameryki Łacińskiej będących znacznym źródłem zagranicznych inwestycji bezpośrednich dla krajów trzecich (26,7 mld EUR); najważniejsze to USA, UE i niektóre inne kraje Ameryki Łacińskiej.

W ciągu ostatnich dwóch dekad w Meksyku nastąpiły poważne zmiany polityczne i społeczno-ekonomiczne oraz ważne procesy modernizacyjne, które napotykają jednak nadal wiele poważnych problemów. Meksyk musi w szczególności rozwiązać wynikający z historii problem nierówności i nieodpowiedniego podziału majątku narodowego. Ponadto w ostatnich dekadach pojawiły się różnice w tempie wzrostu gospodarczego i dochodach pomiędzy północną i południową częścią kraju. Różnice te wywołują duże wewnętrzne i zewnętrzne przepływy migracyjne; te ostatnie skierowane są głównie do USA. Bardziej ogólnie rzecz biorąc, Meksyk musi zwiększyć poziom spójności społecznej. Niezbędne są również dalsze postępy w takich dziedzinach jak sposób rządzenia i ochrona praw człowieka na poziomie lokalnym. Meksyk ma także problemy z bezpieczeństwem, czego przejawem jest fala przestępczości zorganizowanej i szerzący się przemyt narkotyków. Co się tyczy gospodarki, główne problemy w tej dziedzinie to konkurencyjność i ochrona konkurencji, głównie w najważniejszych sektorach takich jak telekomunikacja, oraz realizacja reform fiskalnych w celu zmniejszenia zależności budżetu od dochodów z eksportu ropy naftowej.

Istniejące obecnie trudności i problemy, które Meksyk powinien rozwiązać, nie powinny jednak przesłaniać znaczenia zmian, które dokonały się w tym kraju w ciągu ostatnich dwóch dekad. Meksyk rozwinął się w znacznym stopniu na wszystkich poziomach, nadal ma znaczny potencjał do wykorzystania i będzie w coraz większym stopniu ważnym podmiotem na arenie międzynarodowej.

Ważnym atutem, wyróżniającym Meksyk spośród krajów Ameryki Łacińskiej, jest jego strategiczne położenie geograficzne przy granicy z USA. Meksyk odgrywa znaczną rolę polityczną, gospodarczą i kulturalną w Ameryce Łacińskiej; oczekuje się, że jego znaczenie na arenie międzynarodowej będzie się zwiększało z upływem czasu. Gospodarka Meksyku jest w pełni zintegrowana z NAFTĄ, a jego bogata kultura znajduje silny oddźwięk w całej Ameryce Łacińskiej. Meksyk stanowi kulturalny, polityczny, a nawet fizyczny „most” pomiędzy Ameryką Północną i Ameryką Łacińską, a także, do pewnego stopnia, pomiędzy krajami uprzemysłowionymi i gospodarkami wschodzącymi. Ta specyficzna rola Meksyku jest jednym z jego głównych atutów na forum wielostronnej wielostronnej i wielokulturowej wspólnoty międzynarodowej. Ponieważ ekonomiczne znaczenie Meksyku jest coraz bardziej widoczne, kraj ten staje się bardziej asertywny i aspiruje do odgrywania bardziej aktywnej roli we współczesnym szybko zmieniającym się otoczeniu międzynarodowym.

Wzrost asertywności Meksyku to ważna zmiana w porównaniu z przeszłością, kiedy to, z powodów historycznych i geopolitycznych, Meksyk zwykle zajmował bardziej ostrożne stanowisko w polityce międzynarodowej. Jednak nawet w przeszłości Meksyk systematycznie podkreślał znaczenie multilateralizmu – a ten charakterystyczny rys polityki meksykańskiej ulegał wzmocnieniu wraz z upływem czasu. Meksyk zawsze był aktywnym członkiem ONZ i wspierał ten organizację – obecnie dostarcza on dziesiątą co do wielkości składkę do budżetu tej organizacji. Meksyk ma największy udział w finansowaniu ONZ spośród wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej; opłacana przez niego składka stanowi około 50 % składek na rzecz ONZ pochodzących z tego regionu.

2. UE I MEKSYK

W połowie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku Unia Europejska wynegocjowała umowę o partnerstwie gospodarczym oraz koordynacji politycznej i współpracy z Meksykiem, która została podpisana w 1997 r. i weszła w życie w 2000 r. Umowa – dalej zwana „umową globalną” – ustanowiła odpowiednie ramy umożliwiające zacieśnienie i wzmocnienie stosunków politycznych pomiędzy UE a Meksykiem (zob. załącznik 1). Umowa opiera się na trzech filarach: dialogu politycznym, handlu i współpracy. Pozwoliła ona także UE na wzmocnienie swojej pozycji ekonomicznej i handlowej w stosunkach z Meksykiem, która poddana została znacznej presji od momentu przystąpienia tego kraju do NAFTY w 1994 r.

Od drugiej połowy 2004 r., w oparciu o wzmocnione powiązania gospodarcze pomiędzy UE a Meksykiem, instytucje UE i Meksyk zdecydowały o połączeniu sił w celu intensyfikacji wzajemnych kontaktów na wysokim szczeblu. Kulminacja tego procesu nastąpiła w kwietniu 2007 r., kiedy to, podczas obrad Wspólnej Rady UE-Meksyk, strony uznały, że w ich stosunkach dwustronnych nastąpiła ważna zmiana jakościowa, a wzajemne więzy uległy znacznemu wzmocnieniu. W ciągu 2007 i 2008 r. miało miejsce wiele oficjalnych wizyt wysokiego szczebla przedstawicieli różnych państw UE i Komisji Europejskiej w Meksyku, w tym wizyta przewodniczącego Komisji Europejskiej w maju 2008 r. W tym samym okresie prezydent Calderón dwukrotnie udał się do Europy, odwiedzając szereg stolic europejskich oraz złożył wizytę w instytucjach UE w Brukseli w czerwcu 2007 r. Wielu meksykańskich ministrów także odbyło podróże do Europy.

Od momentu wejścia w życie umowy globalnej, a szczególnie w ciągu ostatnich kilku lat, UE i Meksyk prowadzą aktywny i szczery dialog polityczny dotyczący kwestii, które interesują obie strony. Zmiany te przyczyniły się do powstania dobrej atmosfery w stosunkach pomiędzy UE a Meksykiem oraz stworzyły warunki polityczne umożliwiające prowadzenie bliższego dialogu dotyczącego problemów globalnych. W tym kontekście odczuwano potrzebę ustanowienia szerszych i bardziej ambitnych ram politycznych w stosunkach pomiędzy UE a Meksykiem, umożliwiających przekształcenie dialogu politycznego w skuteczny instrument koordynacji stanowisk obu stron w sprawie problemów globalnych, jak również innych kwestii interesujących obie stron, w obrębie forów i instytucji międzynarodowych.

Współpraca jest jednym z filarów umowy globalnej, dlatego UE i Meksyk realizują ważne i innowacyjne działania z zakresu współpracy na rzecz rozwoju. Rozpoczęto dialog polityczny w takich dziedzinach jak ochrona środowiska i przeciwdziałanie zmianom klimatu oraz spójność społeczna. Celem tego dialogu jest odpowiednie ukierunkowanie współpracy, jak również lepsza koordynacja pomiędzy UE i Meksykiem w kwestii trudnych problemów globalnych. Na przykład jeśli chodzi o zmiany klimatyczne Meksyk przyjął stanowisko bardzo zbliżone do stanowiska UE. Do końca tego roku prawdopodobnie zostanie również zainicjowany polityczny dialog dotyczący edukacji i kultury, uwzględniający istniejące programy współpracy w dziedzinie wyższej edukacji i polityki wobec młodzieży oraz przyjęte niedawno instrumenty współpracy w dziedzinie kultury.

Znaczny potencjał naukowo-techniczny Meksyku, jak również różnorodność jego sieci wiedzy czynią ten kraj atrakcyjnym partnerem dla Europy. Od momentu wejścia w życie umowy sektorowej z 2004 r. między UE a Meksykiem w sprawie nauki i techniki współpraca naukowa i techniczna między stronami uległa znacznej intensyfikacji. Równolegle uruchomiono wiele programów i inicjatyw w takich dziedzinach jak prawa człowieka, kultura, rozwój małych i średnich przedsiębiorstw, ułatwienia handlowe itp.

Stopniowe wzmacnianie stosunków dwustronnych pomiędzy UE a Meksykiem sprawiło, że strony stwierdziły, iż istnieje konieczność ustanowienia bliższych więzów politycznych, a szczególnie budowy „strategicznego partnerstwa”. Z punktu widzenia Meksyku stosunki z UE są ważnym czynnikiem umożliwiającym dywersyfikację powiązań politycznych tego kraju i zrównoważenie jego stosunków zewnętrznych.

3. ARGUMENTY PRZEMAWIAJąCE ZA BUDOWą STRATEGICZNEGO PARTNERSTWA UE Z MEKSYKIEM

Istnieje wiele powodów, dla których UE powinna uczynić Meksyk swoim strategicznym partnerem. Meksyk to kraj liczący się na arenie międzynarodowej, aktywnie działający w grupie G8+G5 oraz odgrywający aktywną rolę w „procesie z Heiligendamm”[1]. Znaczenie i wpływy Meksyku będą prawdopodobnie rosły wraz z upływem czasu, sięgając poza Amerykę Łacińską. UE korzysta z bogatych dwustronnych stosunków z Meksykiem, dzięki którym w ostatnich latach udało się wiele osiągnąć. Ponadto UE ma wiele wspólnych z Meksykiem podstawowych wartości; istnieją między nimi bliskie związki historyczne i kulturowe.

Chociaż umowa globalna jest instrumentem współpracy dwustronnej o bardzo dużym potencjale, status partnera strategicznego umożliwia w szczególności wykorzystanie zdolności kraju partnerskiego do wywierania znacznego wpływu na arenie międzynarodowej. Dlatego Komisja Europejska uważa, że rozsądne byłoby uznanie wszystkich członków grupy G5 za partnerów strategicznych UE.

Z czysto politycznego punktu widzenia podniesienie stosunków dwustronnych do poziomu partnerstwa strategicznego zwiększyłoby znaczenie i wagę stosunków pomiędzy UE i Meksykiem oraz umożliwiłoby zwiększenie dynamiki współpracy stron. Jednak głównym powodem ustanowienia partnerstwa strategicznego z Meksykiem jest możliwość dalszego umocnienia współpracy na najważniejszych forach i w instytucjach międzynarodowych. Partnerstwo strategiczne oznaczałoby, że współpraca pomiędzy UE a Meksykiem dotycząca problemów globalnych uległaby dalszej intensyfikacji. Koordynacja polityki z Meksykiem byłaby szczególnie użyteczna, jeżeli weźmie się pod uwagę rolę „mostu”, którą kraj ten odgrywa w wielu dziedzinach. Meksyk posiada zdolność uwzględniania zarówno punktu widzenia OECD, jak i obaw krajów rozwijających się, co może być bardzo użyteczne przy wypracowywaniu konsensusu na poziomie globalnym. Bliższe stosunki z Meksykiem ułatwiłyby także budowę konsensusu dotyczącego problemów regionalnych pomiędzy UE a jej partnerami w Ameryce Łacińskiej.

W kontekście stosunków wielostronnych UE i Meksyk powinny zatem dążyć do osiągnięcia wzajemnego zrozumienia problemów globalnych i regionalnych oraz wspólnie podejmować praktyczne działania mające na celu lepsze ukształtowanie globalizacji.

4. PARTNERSTWO STRATEGICZNE: MECHANIZM DWUPOZIOMOWY

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, głównym celem strategicznego partnerstwa będzie współdziałanie Meksyku i UE jako partnerów na arenie globalnej na wszystkich najważniejszych międzynarodowych forach i w instytucjach.

Z praktycznego punktu widzenia partnerstwo strategiczne będzie miało skutki na dwóch poziomach. Po pierwsze, polepszy ono koordynację działań podejmowanych przez UE i Meksyk na arenie międzynarodowej i dotyczących problemów globalnych. Po drugie, partnerstwo nada dodatkowy polityczny impet rozwojowi stosunków i inicjatyw dwustronnych.

W rezultacie partnerstwo strategiczne będzie funkcjonowało w oparciu o samonapędzający się dwupoziomowy mechanizm: dialog dwustronny i współpraca będą miały miejsce w prawnym i operacyjnym kontekście istniejącego porozumienia, a jednocześnie zostaną wzmocnione dzięki nowozawartej umowie politycznej i zmianom z niej wynikającym. Dialog i współpraca doprowadzą do wzajemnego zbliżenia UE i Meksyku oraz ułatwią kontakty między ekspertami, urzędnikami i decydentami. To z kolei doprowadzi to polepszenia współpracy dotyczącej problemów globalnych w poszczególnych dziedzinach.

W nowym kontekście politycznym strategicznego partnerstwa UE i Meksyk będą miały więcej możliwości, aby poradzić sobie z trudnymi problemami, w tym nawet problemami wewnętrznymi. Dzięki temu strony będą mogły ze zwiększoną energią działać na rzecz zapewnienia poszanowania wspólnych wartości takich jak prawa człowieka, demokracja, praworządność, dobre rządy i pewność prawa.

5. DODATKOWA KORZYść: KOORDYNACJA POLITYKI DOTYCZąCEJ PROBLEMÓW GLOBALNYCH POMIęDZY UE A MEKSYKIEM

UE i Meksyk już w chwili obecnej mają liczne wspólne wartości, poglądy i koncepcje. Z perspektywy UE Meksyk jest „podobnie myślącym krajem”. W ramach forów międzynarodowych Meksyk w wielu przypadkach zajmuje stanowisko, które jest bardzo zbliżone do stanowiska UE. Partnerstwo strategiczne pomogłoby we wzmocnieniu tej tendencji dzięki budowie mocnych ram politycznych i tym samym wzmocnieniu dialogu i koordynacji pomiędzy UE a Meksykiem.

Partnerstwo strategiczne z Meksykiem, którego cele wykraczają poza opracowanie wspólnego programu czy konkretnego planu działań, będzie sprzyjało uregulowaniu zasad wspólnych konsultacji i koordynacji prowadzonej polityki. Dzięki temu we wzajemnych stosunkach powinna pojawić się większa wrażliwość, dzięki której obie strony będą zwracały należytą uwagę na wzajemne interesy i obawy zawsze, gdy będzie chodziło o zajęcie stanowiska wobec problemów globalnych.

W przypadku problemów globalnych mamy do czynienia z wciąż nowymi zagadnieniami. W ostatnich latach wspólnota międzynarodowa musiała poradzić sobie z szeregiem problemów o zasięgu globalnym, od terroryzmu przez zmiany klimatu i niestabilność międzynarodowego rynku finansowego do wzrostu cen ropy naftowej i żywności itd. Ważniejsze od sporządzenia listy obszarów współpracy jest na obecnym etapie kultywowanie zwyczaju konsultowania i koordynowania prowadzonej polityki oraz przyzwyczajenie się do uwzględniania poglądów i obaw drugiej strony w trakcie wypracowywania i przyjmowania stanowisk politycznych dotyczących poszczególnych problemów globalnych. Istnieje kilka problemów globalnych, w przypadku których szczególnie silnie odczuwana jest potrzeba koordynacji polityki pomiędzy UE a Meksykiem i, w niektórych przypadkach, wprowadzono już pewien poziom koordynacji na mocy istniejącej umowy. Tym niemniej z powodów podanych wyżej lista ta nie jest i nie może być wyczerpująca. W chwili obecnej główne obszary, które należy uwzględnić w ramach koordynacji, to:

1. kwestie polityczne , takie jak multilateralizm, demokracja, prawa człowieka, praworządność, dialog międzykulturowy, Ameryka Łacińska, integracja regionalna, grupa z Rio;

2. kwestie związane z bezpieczeństwem , takie jak zwalczanie terroryzmu, państwa upadłe, przestępczość zorganizowana, przemyt narkotyków i ludzi;

3. kwestie związane z ochroną środowiska , takie jak zwalczanie zmian klimatu, klęski żywiołowe, zwalczanie nadmiernych połowów;

4. kwestie społeczno-ekonomiczne , takie jak polityka rozwoju, inwestycje i odpowiedzialność społeczna przedsiębiorstw, innowacje i prawa własności intelektualnej, otwarte rynki, polityka społeczna, godna praca/ochrona społeczna, migracje, ubóstwo, globalna stabilność makrofinansowa, dobre zarządzanie w dziedzinie podatków, bezpieczeństwo energetyczne, zrównoważony rozwój i poprawa efektywności, ceny żywności, rybactwo, polityka morska i zarządzanie zasobami oceanicznymi, problemy związane z transportem, które interesują obie strony.

6. POZYTYWNY WPłYW NA STOSUNKI DWUSTRONNE

Oczekuje się, że zawarcie umowy o strategicznym partnerstwie pomiędzy UE a Meksykiem zwiększy dynamikę wzajemnych stosunków politycznych i będzie miało pozytywny wpływ na poszczególne zagadnienia w ramach stosunków dwustronnych. Oczekuje się, że postępy będą miały miejsce w takich dziedzinach jak współpraca społeczna i gospodarcza, współpraca dotycząca praw człowieka, wymian kulturalnych, edukacji, handlu, konkurencji i lotnictwa cywilnego. Dzięki partnerstwu strategicznemu możliwe byłoby także lepsze wykorzystanie potencjału w dziedzinie handlu i inwestycji oferowanego przez umowę globalną.

7. UREGULOWANIA INSTYTUCJONALNE

Struktura instytucjonalna ustanowiona na mocy umowy globalnej pomiędzy UE a Meksykiem okazała się trwała i skuteczna. W ramach tej struktury udało się wiele osiągnąć, o czym świadczą obecne, bardzo dobre stosunki pomiędzy UE a Meksykiem.

Partnerstwo strategiczne powinno wzmocnić dotychczasowe ramy współpracy. Strony nie powinny tworzyć dodatkowych komitetów i struktur, o ile nie jest to naprawdę niezbędne. Wspólne Rady i Wspólne Komitety to odpowiednie mechanizmy umożliwiające koordynację polityki. Jedyne zmiany, które zostaną wprowadzone po wejściu w życie partnerstwa strategicznego pomiędzy UE a Meksykiem, będą polegać na dostosowaniu planów działań w celu poświęcenia dodatkowej uwagi najważniejszym problemom globalnym. Ponadto należy utworzyć „oszczędny” stały mechanizm bezpośredniego dialogu na poziomie urzędników wysokiego szczebla w ramach Wspólnego Komitetu w celu zagwarantowania odpowiedniej ciągłości działań. Należy również pozostawić możliwość zwoływania specjalnych bieżących spotkań koordynacyjnych , w przypadku gdy istnieje potrzeba skoordynowania stanowisk stron w ramach forów międzynarodowych.

Spotkania na szczycie UE-Meksyk powinny nadal być organizowane jak dotychczas i odbywać się co dwa lata oraz powinny zostać zinstytucjonalizowane. Ich program oraz czas trwania należy rozszerzyć, aby umożliwić prowadzenie szeroko zakrojonego dialogu politycznego oraz zagwarantować odpowiednią polityczną koordynację działań dotyczących problemów istotnych w danym momencie.

Poza instytucjonalizacją spotkań na szczycie UE-Meksyk główna zmiana, która zostanie wprowadzona, polegać będzie na częstszym organizowaniu wymian na poziomie operacyjnym. Ambasadorzy UE i Meksyku powinni częściej kontaktować się ze sobą w krajach ich przyjmujących, nawet jeżeli placówki te nie znajdują się Ameryce Łacińskiej ani w Europie. Ambasadorzy, szefowie misji i eksperci pracujący w placówkach dyplomatycznych znajdujących się stolicach krajów należących do ONZ powinni zwracać szczególną uwagę na koordynację stanowisk na forach związanych z ONZ i podczas debat prowadzonych w ramach tej organizacji. Wraz z upływem czasu dialog na poziomie ambasad pomiędzy dyplomatami i ekspertami dotyczący konkretnych zagadnień umożliwi im wzajemne poznanie się i przyczyni się do przyjęcia w perspektywie długoterminowej podobnych poglądów wobec problemów. Dotyczy to także kontaktów i wymian na poziomie urzędników lub ekspertów w ramach dotychczasowej współpracy pomiędzy UE a Meksykiem.

8. WNIOSKI

Na podstawie powyższej analizy i przedstawionych powyżej argumentów Komisja niniejszym zaleca zawarcie umowy o strategicznym partnerstwie pomiędzy Unią Europejską a Meksykiem.

ZAŁĄCZNIK 1

PRAWNE, INSTYTUCJONALNE I OPERACYJNE RAMY

WSPÓŁPRACY POMIĘDZY UE A MEKSYKIEM

Z prawnego punktu widzenia stosunki dwustronne reguluje umowa globalna, która umożliwia instytucjonalizację regularnego dialogu politycznego wysokiego szczebla. Meksyk i Unia Europejska mają dwa fora, w ramach których stosunki te można koordynować, monitorować i nadawać im impet polityczny: Wspólne Rady na poziomie ministrów, które odbywają się co dwa lata, oraz Wspólne Komitety na poziomie wiceministrów lub urzędników wysokiego szczebla, które odbywają się co roku.

Ponadto UE i Meksyk wprowadziły praktykę organizowania spotkań na szczycie w celu podniesienia politycznego znaczenia ich stosunków dwustronnych oraz utrzymywania regularnych kontaktów na najwyższym szczeblu.

UE i Meksyk prowadzą także aktywny dialog międzyparlamentarny w ramach Międzyparlamentarnego Wspólnego Komitetu UE-Meksyk, który spotyka się dwa razy do roku.

Na mocy umowy globalnej pomiędzy Meksykiem a UE powstał obszar wolnego handlu, obejmujący przepływ towarów i usług. W okresie po wejściu w życie umowy wolumen handlu pomiędzy UE a Meksykiem zwiększył się o ponad 100 %. W rezultacie Meksyk stał się jednym z najważniejszych partnerów handlowych UE w Ameryce Łacińskiej o znacznym potencjale wzrostu. UE jest drugim co do wielkości partnerem handlowym Meksyku po Stanach Zjednoczonych.

Poza handlem umowa globalna pomiędzy UE a Meksykiem dotyczy szerokiego spektrum zagadnień gospodarczych. Napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych pochodzących z UE zwiększył się o 120 %, a UE jest w tej chwili drugim co do wielkości inwestorem zagranicznym w Meksyku po Stanach Zjednoczonych. W 2006 r. zostało podpisane nowe porozumienie ramowe pomiędzy Meksykiem a EIB, które ustanawia ramy współpracy w dziedzinie infrastruktury i ochrony środowiska.

Ponadto umowa zawiera szereg klauzul przeglądowych umożliwiających dalsze zliberalizowanie stosunków handlowych pomiędzy UE a Meksykiem w dziedzinie usług, inwestycji i produktów rolnych. W listopadzie 2004 r. strony zgodziły się na rozpoczęcie negocjacji w celu wykorzystania tych klauzul. Po zakończeniu negocjacji powstanie bardziej dynamiczne środowisko dla przedsiębiorców, uzupełniające istniejące możliwości uzyskania dostępu do rynku.

UE i Meksyk aktywnie współpracują na rzecz rozwoju. W latach 2007-2013, uwzględniając fakt, że Meksyk jest obecnie krajem o dochodach lokujących się w górnej strefie dochodów średnich, na jego rzecz zarezerwowano wstępnie w ramach instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju 55 mln EUR. Wskazano trzy główne dziedziny współpracy: spójność społeczną, zrównoważoną gospodarkę i konkurencyjność oraz edukację i kulturę. Te trzy główne dziedziny powiązane są z problemami, które należy włączyć do głównego nurtu współpracy, w tym w szczególności prawami człowieka, problematyką płci oraz ochroną środowiska. Współpraca pomiędzy UE a Meksykiem koncentruje się wokół innowacyjnego instrumentu dialogu politycznego, a jej celem jest wsparcie rozwoju Meksyku za pomocą wymiany i transferu doświadczenia oraz najlepszych praktyk, które mogą zostać dostosowane do konkretnych lokalnych warunków. W dniu 6 czerwca 2007 r. podpisany został protokół ustaleń, umożliwiający realizację współpracy w latach 2007-2013.

ZAŁĄCZNIK 2

Nazwa oficjalna | Meksykańskie Stany Zjednoczone |

Stolica: | Meksyk (dystrykt federalny) |

Powierzchnia: | 1 972 550 km2 |

Ludność: | 105 790 725 (2007) |

Język oficjalny: | hiszpański / 56 języków lokalnych |

Waluta: | peso |

Ustrój: | republika federacyjna |

Podział administracyjny: | 31 stanów i 1 dystrykt federalny |

Szef rządu (prezydent) | Felipe Calderón (PAN) |

Wybory prezydenckie i parlamentarne" | wybory parlamentarne – lipiec 2009 r., wybory prezydenckie – lipiec 2012 r. |

PKB per capita: | 9669 USD (2007) |

Całkowity PKB: | 1022,93 mld USD |

Tempo wzrostu PKB: | 3,2 % |

Inflacja: | 3,8 % |

[1] W Heiligendamm przywódcy krajów G8 oraz Brazylii, Chin, Indii, Meksyku i Afryki Południowej, wchodzącymi w skład tak zwanej grupy O5 (obecnie G5), podjęli decyzję o rozpoczęciu nowej formy sformalizowanego dialogu dotyczącego określonej grupy zagadnień. Dialog ten, później nazwany „procesem z Heiligendamm”, ma służyć wzmocnieniu wzajemnego zrozumienia swoich racji dotyczących najważniejszych kwestii związanych z zarządzaniem gospodarką światową oraz opracowywaniu wspólnych stanowisk i przygotowywaniu praktycznych działań w celu wspólnych wysiłków na rzecz lepszego ukształtowania globalizacji. Grupa G8+O5 zdecydowała, że proces dialogu powinien obejmować cztery zagadnienia: innowacje i prawa ochrony własności intelektualnej (wspieranie i ochrona innowacji); inwestycje i odpowiedzialność społeczną przedsiębiorstw (wspieranie inwestycji transgranicznych i odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej); rozwój (wzajemne zrozumienie, efektywność pomocy); efektywność energetyczną (wymianę wiedzy umożliwiającej poprawę efektywności energetycznej i współpracę technologiczną w celu zmniejszenia emisji CO2).