[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 3.10.2007

KOM(2007) 568 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI EUROPEJSKIEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, DO RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO ORAZ KOMITETU REGIONÓW

Partnerski proces komunikowania na temat Europy

{KOM(2007) 569 wersja ostateczna}{SEK(2007) 1265}{SEK(2007) 1267}

SPIS TREŚCI

WPROWADZENIE 4

1. SPÓJNY I ZINTEGROWANY PROCES KOMUNIKOWANIA 5

2. ZWIĘKSZENIE ROLI OBYWATELI 6

2.1 Działanie na poziomie lokalnym 7

2.2 Aktywne obywatelstwo europejskie 9

3. Tworzenie europejskiej sfery publicznej 10

3.1 Wymiar polityczny 10

3.2 Media i usługi informacyjne 11

3.3 Zrozumieć europejską opinię publiczną 13

4. ZACIEŚNIANIE PARTNERSTWA 14

4.1 Współpraca z państwami członkowskimi 14

4.2 Współpraca z instytucjami europejskimi 16

4.3 Porozumienie międzyinstytucjonalne w sprawie komunikowania 16

5. PODSUMOWANIE 17

KOMUNIKAT KOMISJI EUROPEJSKIEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, DO RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO ORAZ KOMITETU REGIONÓW

Partnerski proces komunikowania na temat Europy

WPROWADZENIE

Pięćdziesiąt lat po podpisaniu traktatu rzymskiego Unia Europejska nadal podlega procesom przekształceń i reform, by jak najlepiej wykorzystać i odpowiedzieć na światowe wyzwania w takich obszarach, jak globalizacja, optymalizacja wykorzystania energii i niezależność energetyczna, mobilność, konkurencyjność, migracje, bezpieczeństwo i zmiany klimatyczne. Unia Europejska, dziś większa i bardziej zróżnicowana, zajmuje się coraz bardziej złożonymi problemami, wnosząc w ich przypadku znaczącą wartość dodaną. Komunikowanie na temat tych działań nie jest jednak proste.

W tych nowych warunkach potrzebne są bardziej wyrafinowane metody działania, oparte w dużej mierze na partnerstwie między różnymi podmiotami społeczeństwa europejskiego, tak by osiągać rezultaty przydatne obywatelom Europy i właściwie z nimi uzgodnione. Dostępne informacje wskazują na to, że mieszkańcy Europy są przekonani, iż nasze społeczeństwa mogą stawić czoła współczesnym wyzwaniom jedynie działając na skalę europejską. Obecna zmiana celów i priorytetów Unii idzie zatem w parze z aspiracjami obywateli.

Coraz ważniejsze staje się, by debata nad sprawami Europy wychodziła poza instytucje do obywateli. Kwestię tę podniesiono na szczycie Rady Europejskiej w czerwcu 2007 r., kiedy to podkreślono kluczowe znaczenie wzmocnienia procesu komunikowania z obywatelami Europy, przekazywania im pełnych i kompleksowych informacji na temat Unii Europejskiej oraz włączania ich w stały dialog.[1] Proces ten będzie miał szczególne znaczenie podczas ratyfikacji traktatu reformującego oraz w okresie przed wyborami europejskimi, które odbędą się w 2009 r.

Wyzwanie to dotyczy zarówno Komisji, jak i wszystkich instytucji i organów UE oraz państw członkowskich. Jednym z istotnych obszarów polityki UE jest właściwie zaprojektowana i wyposażona w odpowiednie środki polityka komunikacji. Polityka taka musi wychodzić blisko do obywateli, a jednocześnie obejmować swoim zasięgiem nie tylko całą Unię, ale także kraje aspirujące do członkostwa i pozostałe regiony świata.

Komisja przyjęła już trzy inicjatywy, których naczelne idee to słuchanie, komunikowanie i „działanie na poziomie lokalnym”. Plan działania[2] zainicjował poważną wewnętrzną reformę sposobu wykorzystania zasobów komunikacyjnych Komisji. W ramach planu D[3] ustanowiono długofalowe ramy dialogu z obywatelami, wychodzące poza obecną debatę nad „przyszłością Europy”. Wreszcie w niedawnej Białej księdze w sprawie europejskiej polityki komunikacyjnej[4] opowiedziano się za dwukierunkowym procesem komunikowania, przy aktywnym publicznym udziale obywateli. Punkt ciężkości tej polityki przesunie się z podejścia opartego na Brukseli na „działanie na poziomie lokalnym”.

W niniejszym komunikacie wykorzystano rezultaty wyżej wymienionych inicjatyw[5], mając na celu konsolidację bieżących działań oraz sformułowanie zestawu propozycji, który mógłby posłużyć jako podstawa dla udoskonalonej polityki komunikacji Unii Europejskiej, przy poszanowaniu autonomii poszczególnych instytucji. Ogólnym celem jest poprawa spójności i synergii między działaniami podejmowanymi przez różne instytucje UE i państwa członkowskie, tak by zapewnić obywatelom lepszy dostęp do informacji i lepsze zrozumienie skutków polityki UE na poziomie europejskim, krajowym i lokalnym. Polityka ta odniesie się do zasadniczych trudności, z jakimi borykają się obywatele, którym informacje dotyczące UE wydają się chaotyczne, rozproszone i niezrozumiałe. Sprawy UE są postrzegane przeważnie w perspektywie krajowej, natomiast rzadko przedstawia się je w kontekście transnarodowym, mimo że wiele praktycznych problemów obywateli UE można rozwiązać tylko na poziomie europejskim. Ponadto wiedza obywateli na temat UE, jej instytucji i polityki jest raczej ograniczona. Sytuacją tą powinny zająć się w pierwszym rzędzie państwa członkowskie w ramach swoich systemów oświaty, które pozostają w ich kompetencjach. Problem ten należy rozwiązywać także za pośrednictwem instytucji życia demokratycznego, takich jak partie polityczne na poziomie krajowym i europejskim, mających za zadanie przekazywanie rozbieżnych poglądów w celu pobudzania i systematyzowania publicznej debaty w sprawach UE.

Ze swej strony Komisja będzie dążyć do poprawy działań w zakresie komunikowania, zapewniając informacje i włączając się w debaty i dyskusje z obywatelami w kontekście krajowym, regionalnym i lokalnym. Komisja będzie w ten sposób promować europejskie obywatelstwo oraz przyczyni się do tworzenia europejskiej sfery publicznej. Komisja uważa także, że komunikowanie w sprawach europejskich jest zadaniem wszystkich podmiotów zaangażowanych w proces podejmowania decyzji w UE. Komisja zamierza zatem, zachowując w całości swoje prerogatywy instytucjonalne, prowadzić prace nad osiągnięciem powyższego celu w ścisłej współpracy z innymi instytucjami UE, państwami członkowskimi i wszystkimi zainteresowanymi stronami w kontekście wybranych rocznych priorytetów w dziedzinie komunikowania. Mając na celu ułatwienie takiego partnerstwa, Komisja proponuje porozumienie międzyinstytucjonalne (inter-institutional agrement - IIA), które usystematyzuje proces komunikowania w UE. W porozumieniu tym wszystkie zainteresowane strony zostaną wezwane do zaangażowania się w prace w proponowanych spójnych i elastycznych ramach instytucjonalnych. Pozwoli to na opracowanie wspólnego rocznego planu prac nad wybranymi priorytetami UE w dziedzinie komunikowania.

1. SPÓJNY I ZINTEGROWANY PROCES KOMUNIKOWANIA

Działania Komisji w zakresie komunikowania mają na celu pobudzanie i rozwój wymiany poglądów, debaty i wzajemnego zrozumienia między instytucjami europejskimi, ogółem społeczeństwa, zorganizowanym społeczeństwem obywatelskim i z różnymi środowiskami na poziomie europejskim, krajowym, regionalnym i lokalnym. Co więcej, dialog z obywatelami i dalsze zwiększanie przejrzystości powinny być postrzegane jako integralny element działań we wszystkich obszarach. Należy zatem przeznaczyć na te cele odpowiedni czas i środki.

Działania w zakresie komunikowania prowadzone są przez wiele departamentów Komisji przy wykorzystaniu mediów audiowizualnych, Internetu, prasy drukowanej, publikacji, różnego rodzaju wydarzeń i punktów informacyjnych. Osiągnięcie najlepszych możliwych rezultatów wymaga skutecznego zintegrowania tych działań i spójnej mobilizacji wszelkich dostępnych środków.

Biuro Rzecznika Prasowego pozostanie kluczowym elementem polityki komunikacji Komisji, koncentrując swoją działalność na przekazywaniu wiadomości z Komisji do prasy i mediów audiowizualnych w Brukseli i poza nią, a także na udzielaniu odpowiedzi na pytania ze strony mediów. Ponadto Komisja przyjęła ostatnio Strategię komunikacji wewnętrznej i zaangażowania personelu (Internal Communication and Staff Engagement Strategy)[6], w ramach której proponuje się, by więcej pracowników kontaktowało się ze społeczeństwem i z mediami. Strategia ta obejmuje informowanie pracowników, jak też przeszkolenie grupy rzeczników służb Komisji . W szczególności należy upoważnić wyższych urzędników Komisji do informowania na temat polityki UE, udziału w debatach publicznych i odgrywania istotnej roli we współpracy z mediami oraz przeszkolić ich w tych dziedzinach. W ten sposób urzędnicy mogą zwiększać oddziaływanie medialnej działalności komisarzy.

Komisja będzie nadal współpracować z różnymi środowiskami opiniotwórczymi, wspierając ich w informowaniu obywateli w terenie. Obecnie realizowane są już liczne działania tworzące zasadnicze elementy skutecznej polityki komunikacji dzięki propagowaniu przejrzystości i otwartości („Europejska inicjatywa na rzecz przejrzystości”)[7], idei przybliżenia Europy obywatelom („Plan osiągnięcia wyników dla Europy z myślą o obywatelach”)[8], aktywnego obywatelstwa europejskiego (program „Europa dla obywateli”)[9] i kultury europejskiej („Europejska agenda kultury w dobie globalizacji świata”)[10].

Znaczenie działań UE powinno być w coraz większym stopniu eksponowane na wszystkich poziomach, przy jednoczesnym wykazywaniu użyteczności tych działań dla obywateli. Komisja współpracuje z państwami członkowskimi w zakresie informowania o działaniach UE w różnych obszarach polityki. W dziedzinie polityki spójności, ochrony środowiska i rozwoju obszarów wiejskich instytucje zarządzające muszą spełnić minimalne wymogi dotyczące komunikowania. Państwa członkowskie mają prawny obowiązek informowania o programie ogółu społeczeństwa, jak też potencjalnych beneficjentów takiego programu[11]. W przypadku braku takich przepisów Komisja zagwarantuje, że procesy komunikowania są integralną częścią wszystkich inicjatyw i programów.

Działania w zakresie komunikowania podejmowane przez Komisję w krajach trzecich mają na celu wzmocnienie wizerunku UE jako podmiotu na scenie globalnej oraz budowanie dobrych stosunków w drodze proaktywnej dyplomacji publicznej, wspierając w ten sposób Komisję w realizacji celów jej polityki zewnętrznej. Tego rodzaju działania w dziedzinie komunikowania opierają się na wspólnej strategii departamentów zajmujących się poszczególnymi obszarami polityki zewnętrznej, co zapewnia większą spójność i wzmocnienie synergii w zakresie informowania o różnych elementach polityki, a także pozwala na ich lepsze wyeksponowanie. W większości tych działań aktywny udział biorą przedstawicielstwa Komisji. Komisja przedstawi Międzyinstytucjonalnej Grupie ds. Informacji (Inter-institutional Group on Information - IGI) dokument w sprawie procesu komunikowania przez UE w krajach trzecich.

W oparciu o wieloletnie strategiczne cele Komisji w tym roku po raz pierwszy w rocznej strategii politycznej określono najważniejsze inicjatywy mające szczególne znaczenie w procesie komunikowania. Staną się one odtąd stałą częścią Strategii. Wybrane priorytety w dziedzinie komunikacji są następnie włączane do Programu działalności legislacyjnej i prac Komisji.[12] Komisja zamierza poprawić koordynację prowadzonych przez wszystkie służby działań w zakresie komunikowania na przekrojowe, istotne dla obywateli tematy, tworząc wyspecjalizowane zespoły robocze[13], których zadaniem jest opracowanie planu komunikowania określającego narzędzia pracy, zasoby i metody oceny.[14].Jedną z pierwszych prób zastosowania tego rodzaju zintegrowanego podejścia do komunikacji podjęto w związku z pakietem ze stycznia 2007 r. w sprawie energii i zmian klimatycznych. Ta metoda pracy będzie udoskonalana w oparciu o zdobyte doświadczenia oraz stosowana we wszystkich możliwych przypadkach.

Propozycje zawarte w niniejszym komunikacie mogą być realizowane w ramach obecnego wieloletniego programu finansowego[15]. Biorąc pod uwagę ograniczenie zasobów, działania te będą jednak wymagały znacznego wzrostu efektywności i osiągnięcia lepszych efektów synergii poprzez uruchomienie powyższych zasobów na potrzeby komunikowania na temat Europy, a także poprzez włączenie działań w zakresie komunikowania do rocznych planów zarządzania.

2. ZWIĘKSZENIE ROLI OBYWATELI

Więcej niż ośmiu na dziesięciu Europejczyków uważa, że bycie poinformowanym o kwestiach europejskich jest ważne. Siedemdziesiąt procent mieszkańców Europy chce lepiej poznać swoje prawa obywatelskie. Niemal dwie trzecie Europejczyków sądzi, że dostępne informacje na temat UE są użyteczne i interesujące, lecz prawie tyle samo uważa je za niewystarczające[16]. Obywatele chcieliby bardziej otwartej debaty, w ramach której mogliby wyrażać swoje poglądy i wywierać wpływ na przebieg procesu decyzyjnego na poziomie UE.

W oparciu o konkluzje ostatniego posiedzenia Rady Europejskiej Komisja pracuje nad właściwymi strukturami, środkami i umiejętnościami, które pozwolą jej wypełnić obowiązki w zakresie gwarantowania obywatelom odpowiednich informacji oraz włączania Europejczyków w dialog i debatę. W 2006 r. rozpoczęto pierwsze sześć transnarodowych projektów społeczeństwa obywatelskiego w ramach Planu D. W 2007 r. wsparcie otrzymała kolejna grupa projektów, tym razem na poziomie lokalnym, skierowanych głównie do młodzieży i kobiet. W ciągu najbliższych miesięcy Komisja podsumuje wyniki planu D i przedstawi propozycje w zakresie rozszerzenia debaty demokratycznej w Europie. Podsumowanie to zostanie przeprowadzone równolegle do procesu ratyfikacji traktatu reformującego, w okresie poprzedzającym wybory do Parlamentu Europejskiego. Trzecia grupa projektów społeczeństwa obywatelskiego, w tym inicjatywy mające na celu zwiększenie frekwencji w kolejnych wyborach europejskich, rozpocznie się do 2008/2009 r.

Odnowione ramy planu D mają objąć wielu partnerów zaangażowanych w rozwój Unii Europejskiej, w tym organizacje pozarządowe, zrzeszenia zawodowe oraz coraz liczniejsze przedsiębiorstwa, które chcą pogłębiać swoją wiedzę na temat Europy, jej polityki, programów i zachodzących w niej procesów. Mając na uwadze znaczące zasoby komunikacyjne i wiedzę, często posiadane przez te podmioty, Komisja będzie dążyć do rozwoju partnerstwa z nimi w zakresie komunikowania w takich obszarach ogólnego zainteresowania, jak zmiany klimatyczne i walka z ksenofobią.

W tym kontekście kluczowe znaczenie ma wielojęzyczność. W ciągu ostatnich kilku lat Komisja podwoiła liczbę języków wykorzystywanych w procesie komunikowania. Ponadto utworzono sieć biur terenowych ds. wielojęzyczności w strukturach reprezentacji Komisji. Ze względu na ograniczone zasoby nie da się uniknąć kompromisów między zwiększaniem ilości publikowanych informacji i poszerzaniem kręgu odbiorców, w związku z czym niezbędne będzie przyjęcie spójnego podejścia.

2.1 Działanie na poziomie lokalnym

Komunikowanie na poziomie regionalnym i lokalnym jest niezbędne dla włączenia obywateli w europejską debatę, co potwierdzają nasze doświadczenia związane z wdrażaniem planu działania i planu D. Projekt pilotażowy polegający na zasileniu dodatkowym personelem odpowiedzialnym za komunikowanie jedenastu reprezentacji Komisji w państwach członkowskich i ich czterech biur regionalnych umożliwił wprowadzenie dużych zmian w liczbie i jakości działań mających na celu propagowanie debaty w sprawach europejskich w ramach krajowej kultury politycznej[17]. Uważając wykorzystanie tych pozytywnych doświadczeń za istotne, Komisja, na podstawie wyników obecnej oceny wszystkich bieżących działań w dziedzinie komunikowania, rozważy, w jaki sposób skonsolidować te doświadczenia i poszerzyć zakres ich zastosowania.

Uzupełnieniem wzmocnionym działań reprezentacji objętych pilotażem jest działalność ponad 400 punktów informacyjnych Europe Direct udzielających informacji na temat UE na poziomie lokalnym i regionalnym, w tym na obszarach wiejskich. W 2008 r. Komisja otworzy nowe punkty Europe Direct w Bułgarii i Rumunii. W nadchodzącym roku Komisja opublikuje także zaproszenie do składania wniosków w sprawie odnowienia całej sieci w 27 krajach UE. Skutkiem tych zmian będzie poprawa zasięgu geograficznego punktów i zagwarantowanie, że są one w stanie udzielać informacji w obszarach objętych priorytetami w dziedzinie komunikowania, jak też i innych kwestii o zasadniczym znaczeniu dla obywateli.

Ponadto Komisja prowadzi wiele sieci informacyjnych, służących pomocą obywatelom w konkretnych obszarach polityki – m.in. EURES, ERA-MORE[18], SOLVIT[19], Ośrodki Euro Info i Centra Przekazu Innowacji[20]. Ośrodki te stanowią jedyne w swoim rodzaju środowisko opiniotwórcze i łącznik z szerokim gronem podmiotów działających na poziomie lokalnym i regionalnym (organizacje partnerów społecznych, uniwersytety, przedsiębiorstwa, służby ds. zatrudnienia, izby handlowe, ośrodki nauki języków i szkoleń). Komisja zbada możliwości lepszej koordynacji działalności tych ośrodków, która poprawiłaby zdolność Komisji w dziedzinie komunikowania. W ramach sieci komunikacji zewnętrznej dąży się do zwiększenia synergii między wymienionymi sieciami, w szczególności w zakresie wybranych priorytetów w dziedzinie komunikowania. Powołano grupę złożoną z przedstawicieli różnych służb, mającą za zadanie ustalenie możliwości współpracy różnych sieci podległych Komisji w ramach służby wsparcia jednolitego rynku.

Poza komunikowaniem się z opinią publiczną i społeczeństwem obywatelskim reprezentacje zintensyfikują swoje działania w zakresie organizacji wizyt komisarzy w regionach[21] oraz w dziedzinie dostarczania informacji dziennikarzom regionalnym i lokalnym przy pomocy nowoczesnych technologii medialnych, jak i tradycyjnych środków. Dzięki włączeniu w te działania innych organów UE, takich jak zdecentralizowane agencje UE, można wskazać konkretne przykłady inicjatyw UE w służbie obywateli. Reprezentacje Komisji i Biura Informacyjne Parlamentu Europejskiego prowadzą wspólne prace nad ustanowieniem między sobą bliższych powiązań. W większości przypadków instytucje te mieszczą się we wspólnych „domach Unii Europejskiej”, co umożliwia ich lepsze wyeksponowanie i zwiększa możliwości współdziałania, przy jednoczesnym zachowaniu ich odrębności.

W latach 2007-2008 w „domach Unii Europejskiej” w Tallinnie, Dublinie i Madrycie rozpocznie się projekt pilotażowy prowadzony wspólnie z Parlamentem Europejskim, polegający na stworzeniu europejskich przestrzeni publicznych, służących jako miejsce różnorodnych działań związanych z Europą. Pilotażowa faza takich europejskich przestrzeni publicznych przyciągnie nowe kręgi odbiorców i nada UE nowy wizerunek, w większym stopniu skierowany do młodszego pokolenia. W europejskich przestrzeniach publicznych, jako miejscu spotkań obywateli, organizacji pozarządowych, polityków i mediów, będą odbywać się wystawy, filmy, spotkania, wizyty, dyskusje, debaty i wykłady adresowane głównie do społeczeństwa obywatelskiego, środowisk politycznych, edukacyjnych i akademickich, ośrodków analitycznych i świata kultury. Będzie to konkretny wkład w realizację „Europejskiej agendy kultury w dobie globalizacji świata”. Projekt ten będzie powiązany z siecią Narodowych Instytutów Kultury (EUNIC) w celu propagowania różnych programów w dziedzinie kultury i innych inicjatyw wspieranych przez instytucje UE, przy współpracy z sieciami regionalnymi i lokalnymi, społeczeństwem obywatelskim i mediami, by dotrzeć do jak najszerszego kręgu odbiorców w miastach i na obszarach wiejskich. W ramach europejskich przestrzeni publicznych zostaną zaoferowane nowe udogodnienia, takie jak ośrodek konferencyjny, biuro informacyjne, powierzchnia wystawowa i czytelnia. Być może niektóre z nich istnieją już w tej chwili, lecz otwarcie tych przestrzeni i działania nakierowane na przyciągnięcie nowych podmiotów do współpracy z Komisją i Parlamentem wytworzą nowe środowisko.

W świetle dobrych doświadczeń związanych z komunikowaniem na temat reformy sektora wina można by przyjąć jako zasadę, że inicjatywy w zakresie polityki UE są przedstawiane zainteresowanym stronom i społeczeństwu przez specjalistów z danej dziedziny jednocześnie w Brukseli i w państwach członkowskich, w zależności od środków, którymi dysponują reprezentacje i właściwe departamenty.

2.2 Aktywne obywatelstwo europejskie

Proces konsultacji w sprawie białej księgi potwierdził, że podmioty społeczeństwa obywatelskiego odczuwają silną potrzebę większego zaangażowania w procesy europejskie. Komisja propaguje aktywne obywatelstwo europejskie poprzez programy „Europa dla Obywateli”, „Prawa Podstawowe i Obywatelstwo”[22], zachęcające do większego uczestnictwa w życiu demokratycznym UE. Programy „Młodzież w działaniu” i „Kultura” również przyczyniają się do propagowania aktywnego obywatelstwa poprzez wymiany transgraniczne.

Odpowiedzialność za kształcenie i szkolenie w zakresie aktywnego obywatelstwa ponoszą państwa członkowskie. Prawa i obowiązki obywateli europejskich stanowią element programu nauczania w mniej niż połowie państw członkowskich UE, a historii integracji europejskiej uczy się w 20 krajach[23]. Prace w zakresie koordynacji wymiany dobrych praktyk, prowadzone na poziomie europejskim, wniosą wartość dodaną w tej dziedzinie. Wszystkie zainteresowane strony powinny w pełni wykorzystać europejskie zalecenie w sprawie kluczowych kompetencji w uczeniu się przez całe życie, dostarczające państwom członkowskim narzędzi do propagowania kompetencji społecznych i obywatelskich jako elementu zestawu kompetencji niezbędnych każdemu obywatelowi do dobrego funkcjonowania w społeczeństwie opartym na wiedzy. Dotyczy to m.in. nauki języków obcych, cennej w procesie zdobywania kompetencji międzykulturowych, które są z kolei ważną częścią składową aktywnego obywatelstwa europejskiego. Komisja wykorzysta wyniki publicznych konsultacji z 2007 r., w ramach których zostaną określone te aspekty kształcenia szkolnego, w których wspólne działanie na poziomie UE mogłoby wesprzeć państwa członkowskie. Komisja będzie analizować na przykład najlepsze metody gwarantujące nabycie przez uczniów w szkołach kompetencji kluczowych oraz sposoby, w jaki wspólnoty szkolne mogą przygotować młodych ludzi do bycia odpowiedzialnymi obywatelami, zgodnie z podstawowymi europejskimi wartościami.

W ramach programu „Uczenie się przez całe życie” wspierane są projekty mające odniesienie do kształcenia i szkolenia w zakresie aktywnego obywatelstwa i propagowania kompetencji obywatelskich. Komisja będzie także sprzyjać wymianie między nauczycielami najlepszych praktyk w tej dziedzinie. Komisja udzieli pomocy w zakresie tworzenia pakietów informacyjnych na tematy związane z Unią Europejską, zawierających odnośniki do odpowiednich publikacji, do pobrania ze strony internetowej EUROPA i wykorzystania przez zainteresowane szkoły i nauczycieli.

Mając w planach organizację wizyt przeznaczonych w większym stopniu dla studentów i dzieci w wieku szkolnym, Komisja rozpatrzy możliwości osiągnięcia tego celu. Reprezentacje Komisji i punkty Europe Direct będą także zapraszać grupy z różnych środowisk społecznych (w tym studentów) na odbywające się w ich pomieszczeniach seminaria i debaty, wykorzystując istniejące materiały informacyjne. Dużym sukcesem okazały się wizyty około 400 niemieckich urzędników Unii Europejskiej w ich dawnych szkołach, które odbyły się w czasie prezydencji niemieckiej w 2007 r., pobudzając debatę w szkołach, jak i zainteresowanie lokalnych mediów. Komisja zamierza kontynuować te działania podczas kolejnych prezydencji. Komisja będzie także nadal prowadzić „Inicjatywę 9 maja w szkołach”, wdrażaną w ścisłej współpracy z lokalnymi i regionalnymi władzami, członkami Parlamentu Europejskiego i społeczeństwem obywatelskim.[24]

W ramach swoich programów i polityki i przy wsparciu wewnętrznej sieci kontaktów ze społeczeństwem obywatelskim Komisja sprzyja zacieśnianiu stosunków z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego oraz ich transgranicznym sieciom, mając na celu wymianę dobrych praktyk, refleksję nad wspólnymi problemami i wypracowanie przez działy Komisji spójnego podejścia do stosunków ze społeczeństwem obywatelskim. Komisja ułatwi organizacjom społeczeństwa obywatelskiego dostęp do swoich służb, wyznaczając w każdym departamencie specjalny punkt do kontaktów ze społeczeństwem obywatelskim.

3. TWORZENIE EUROPEJSKIEJ SFERY PUBLICZNEJ

Wiele decyzji politycznych o znaczącym oddziaływaniu na codzienne życie Europejczyków zapada na poziomie europejskim. UE może najlepiej wykazać swoją przydatność dla obywateli w tych obszarach polityki, które są postrzegane jako wychodzące naprzeciw oczekiwaniom Europejczyków (w dziedzinie rynku wewnętrznego, zmian klimatycznych, mobilności zgodnej z zasadami zrównoważonego rozwoju, handlu, polityki energetycznej, czy migracji) i opierają się na szeroko zakrojonych konsultacjach. Komunikowanie na temat tych obszarów polityki musi wykraczać poza granice krajowe, z wykorzystaniem kanałów komunikacji transgranicznej w celu propagowania debaty i dialogu na temat wspólnych problemów i przy uwzględnieniu europejskiego programu działania.

Tylko osiąganie przez Unię celów jej polityki może prowadzić do pogłębienia debaty na temat UE i poszerzenia jej zakresu. Przedmiotem europejskiego procesu decyzyjnego, któremu nierzadko towarzyszy ożywiona debata, są m.in. następujące kwestie: konieczność zapewnienia bezpieczeństwa chemikaliów stosowanych w europejskich produktach, otwarcie rynku usług, zmniejszanie barier dla płatności transgranicznych, rozwój praw konsumenta, poprawa bezpieczeństwa transportu lotniczego, propagowanie bezpieczeństwa i jakości żywności, ochrona obszarów wiejskich i środowiska naturalnego oraz obniżenie kosztów zagranicznych połączeń z sieci komórkowych. Należy pobudzać taką debatę, która może mieć miejsce tylko pod warunkiem, że proces kształtowania polityki w danym obszarze jest postrzegany jako odpowiadający na zapotrzebowanie i stanowiący wartość dodaną w stosunku do procesów prawodawczych w poszczególnych państwach członkowskich.

3.1. Wymiar polityczny

Poziom frekwencji w wyborach do Parlamentu Europejskiego i stopień uwzględnienia kwestii polityki europejskiej w kampanii wyborczej do tej instytucji są miarą wyzwania, jakim jest tworzenie europejskiej sfery publicznej. Krajowe i europejskie partie polityczne oraz przedstawiciele różnych środowisk politycznych, którzy uzyskali mandat wyborczy, znajdują się w uprzywilejowanej pozycji, by podejmować kwestie europejskie w debatach na poziomie krajowym i przyczyniać się do stymulowania debaty publicznej w skali europejskiej. To właśnie rywalizacyjny charakter relacji między partiami politycznymi, często spolaryzowanych, pobudza zainteresowanie sprawami europejskimi i tworzy zwiększone zapotrzebowanie na informacje w tej dziedzinie. W ostatnich latach miało miejsce wiele głośnych przykładów publicznego zainteresowania kwestiami polityki europejskiej, które pojawiło się w związku z podziałami politycznymi i wyborczymi w tych sprawach[25].

Komisja angażuje się we wspieranie wysiłków na rzecz zwiększenia wskaźnika frekwencji w najbliższych wyborach do Parlamentu Europejskiego. Jest to jeden z celów kolejnych projektów społeczeństwa obywatelskiego w ramach planu D. Ponadto w czerwcu 2007 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie zmiany obowiązującego rozporządzenia o europejskich partiach politycznych[26], aby umożliwić tworzenie europejskich fundacji politycznych. To również przyczyni się do wzmocnienia świadomej i autentycznej debaty w sprawach europejskich i do rozwoju europejskiej sfery publicznej.

Komisja będzie także zmierzać do maksymalizacji swojego potencjału w zakresie komunikowania w swoich stosunkach z parlamentami krajowymi. Działając na podstawie propozycji Parlamentu Europejskiego, Komisja pracuje nad stworzeniem pilotażowych sieci informacyjnych (PIN - Pilot Information Networks) – sieci internetowych forów dyskusyjnych dla członków Parlamentu Europejskiego, parlamentarzystów krajowych, dziennikarzy i przedstawicieli środowisk opiniotwórczych, którą uzupełniać będą spotkania odbywane w całej UE. Sieci te znacząco przyczynią się do wprowadzenia debaty europejskiej do parlamentów krajowych. Będą one również propagować debatę między parlamentarzystami krajowymi na tematy europejskie i wspomogą istniejące w parlamentach krajowych elektroniczne systemy wymiany informacji.

3.2. Media i usługi informacyjne

Do końca bieżącego roku Komisja przedstawi konkretne propozycje mające na celu lepsze reagowanie na wyzwania związane z nowymi technologiami w mediach[27]. Media audiowizualne nadal są preferowanym źródłem informacji o sprawach europejskich. Telewizja i radio przedstawiają sprawy europejskie w formie wiadomości i debat w momentach, gdy zapadają ważne decyzje dotyczące polityki europejskiej. Ponadto wymienione środki przekazu nadają materiały w ramach kampanii informacyjnych na temat konkretnych obszarów polityki UE. Jednakże krajowe media przekazują niedostateczne informacje na temat UE, co wykazują badania[28], z którymi zgadza się dwie trzecie Europejczyków.

Komisja będzie dążyć do tego, by istniejące stacje telewizyjne i radiowe w większym stopniu i w bardziej zrównoważony sposób uwzględniały sprawy UE na swoich antenach, a także będzie zachęcać nadawców do tworzenia sieci europejskich. Konsultacje w sprawie białej księgi wykazały silne poparcie dla działań Komisji polegających na dostarczaniu państwom członkowskim UE w ramach misji publicznej programów informacyjnych, edukacyjnych i rozrywkowych na tematy europejskie. Misja ta musi być wykonywana w sposób gwarantujący całkowitą niezależność redakcyjną nadawców.

Istniejąca polityka współfinansowania programów radiowych i telewizyjnych zachęciła dziesiątki stacji do tworzenia audycji na tematy związane z UE. Mając na celu podniesienie skuteczności tej polityki, Komisja zaoferuje sieciom nadawców w Europie umowy wieloletnie. Sieci te będą niezależnie produkować i nadawać programy dotyczące spraw UE zgodnie z własnymi standardami redakcyjnymi, ale przy wykorzystaniu wspólnych formatów programowych. Częścią tych umów będzie wiążący statut redakcji, gwarantujący swobodę redakcyjną nadawców.

Również Europe by Satellite (EbS), służba Komisji do spraw obsługi medialnej UE, będzie wnosić wkład do omawianej wyżej misji publicznej i ułatwiać jej realizację. Zapotrzebowanie na czas w ramach EbS osiągnęło punkt nasycenia – trudno pogodzić relacje na żywo z takich wydarzeń, jak posiedzenia plenarne Parlamentu Europejskiego i posiedzenia komitetów PE, z przekazem pakietów materiałów informacyjnych dla dziennikarzy zawodowych i nadawaniem konferencji prasowych. Komisja zaproponuje zatem innym instytucjom europejskim dwukrotne zwiększenie potencjału EbS, aby objąć jego zakresem szerszą gamę działań UE.

Internet jest głównym medium, które pozwala łączyć tekst, dźwięk i obraz, a także umożliwia uzyskanie opinii użytkowników i dyskusję między nimi. Już w tej chwili jest to najważniejsze medium w debacie transgranicznej. Trwają prace nad zmianami na stronie internetowej EUROPA, jednej z największych na świecie, polegające na zwiększeniu interaktywności i ulepszeniu funkcji nawigacyjnych i wyszukiwania.[29] Treść stron internetowych zostanie zorganizowana w sposób bardziej przystępny i przyjazny dla użytkownika. Na portalu znajdzie się także więcej grafiki oraz materiałów audio i wideo. Dzięki temu EUROPA pozostanie ważnym europejskim punktem odniesienia w sprawach UE, uzupełniając strony internetowe prowadzone przez organy krajowe. Propozycje w zakresie rozwoju strony EUROPA będą oparte na wynikach sondażu przeprowadzonego wśród użytkowników w 2007 r.

UE musi być obecna w coraz większym stopniu także na innych stronach internetowych. Wspierając strony internetowe poświęcające szczególną uwagę sprawom europejskim i stymulujące debatę na temat polityki UE, Komisja pragnie zachęcać do tworzenia sieci stron internetowych społeczeństwa obywatelskiego oraz stron sektora prywatnego i publicznego, sprzyjających kontaktom z obywatelami Europy lub pomiędzy nimi. Sama Komisja powinna również coraz częściej angażować się w wywiady i brać udział w dyskusjach na innych stronach. Powyższe zmiany zostaną szczegółowo opisane w dokumentach dotyczących Internetu i strategii audiowizualnej, które Komisja przedstawi odpowiednio przed końcem 2007 r. i na początku 2008 r.

Publikacje papierowe nadal będą odgrywać pewną rolę w procesie komunikowania w UE. Pomimo rosnącej dominacji Internetu wzrasta zapotrzebowanie na publikacje papierowe. Niezbędne jest zatem opracowanie polityki wydawniczej wykorzystującej najnowsze osiągnięcia w dziedzinie technologii komunikacyjnych i obejmującej wszystkie media, a więc dotyczącej zarówno publikacji papierowych, jak i tych zamieszczanych na stronach internetowych oraz w formatach audiowizualnych.[30]

3.3. Zrozumieć europejską opinię publiczną

Badanie opinii publicznej jest niezbędne, by dowiedzieć się, co Europejczycy sądzą o UE i czego od niej oczekują.

Badania Eurobarometru są pomocne w analizie społecznych oczekiwań co do różnych obszarów polityki, w ocenie ich skutków, jak też rozpoznaniu wiązanych z nimi obaw i sposobu ich postrzegania w społeczeństwie, co pozwala udoskonalać zarówno kształtowanie polityki, jak i proces komunikowania.

W odpowiedzi na wyniki konsultacji w sprawie białej księgi Komisja wprowadzi zmiany do metod stosowanych w Eurobarometrze[31], tak by poprawić swoje zdolności w zakresie zapoznawania się z opinią publiczną i reagowania na jej głos. Komisja stawia sobie za cel bardziej strategiczne wykorzystywanie wyników badań opinii na odpowiednich etapach procesu kształtowania polityki, takich jak formułowanie jej założeń i ocena skutków, a także na potrzeby planowania i oceny działań w dziedzinie komunikowania.

Konkretne zmiany będą polegały na szerszym wykorzystaniu narzędzi badań jakościowych, w tym innowacyjnych metod z niektórych projektów w ramach planu D, a także połączeniu analizy danych ilościowych i jakościowych, co umożliwi uzyskanie pełniejszego obrazu oczekiwań społecznych. Dla celów oceny oddziaływania procesu komunikowania w większym stopniu będą wykorzystywane ukierunkowane metody badania opinii publicznej. Udoskonalona zostanie analiza wyników badań dzięki szybszemu reagowaniu, silniejszemu skoncentrowaniu na rzeczywistym sposobie ich wykorzystania oraz uwzględnianiu również wyników regionalnych i lokalnych. Częstsze zastosowanie będzie miała wtórna analiza (na żądanie) dostępnych danych w celu uzyskania odpowiedzi na ukierunkowane pytania. Wyniki badań będą szybciej i szerzej rozpowszechniane. Powstanie sieć krajowych ekspertów ds. badania opinii publicznej, pełniąca rolę doradczą i mająca za zadanie wymianę najlepszych praktyk, sprzyjanie synergii i doradzanie w kwestiach metodologicznych.

Punkt kontaktowy Europe Direct[32] to serwis informacyjny dla obywateli, nieodpłatnie odpowiadający na pytania we wszystkich językach urzędowych UE. Placówka ta będzie promowana jako główny punkt pierwszego kontaktu dla obywateli poszukujących informacji na temat UE. Będzie ona rozwijać swoją zdolność do informowania właściwych departamentów Komisji i innych instytucji UE o zgłaszanych problemach.

Konsultacje są niezbędnym i użytecznym narzędziem, pozwalającym konfrontować wnioski Komisji z rzeczywistością. Jednakże spełnią one swoje zadanie tylko wtedy, gdy będą dostatecznie szerokie i nie wykluczą żadnego z zainteresowanych. Od czasu przyjęcia minimalnych standardów przeprowadzania konsultacji[33] Komisja zasięgała opinii zainteresowanych stron i obywateli UE w sprawie szeregu inicjatyw politycznych. Konsultacje internetowe są standardowo prowadzone za pośrednictwem portalu „Your Voice in Europe” („Twój głos w Europie” - europa.eu/yourvoice ), który pomaga zachować przejrzystość procesu konsultacji i zachęca departamenty Komisji do konsekwentnego przestrzegania standardów. Stosowana od niedawna praktyka włączania reprezentacji w propagowanie konsultacji w państwach członkowskich zostanie wzmocniona, by zachęcać do szerszego udzielania informacji zwrotnej i stymulować wzrost pluralizmu oraz otwartość na poglądy i zainteresowanie wyrażane przez podmioty krajowe, regionalne i lokalne na wczesnym etapie kształtowania polityki. Reprezentacje będą na przykład nawiązywać kontakty z zainteresowanymi stronami na wczesnym etapie i organizować z nimi spotkania, zachęcając ich do wniesienia wkładu w najważniejsze konsultacje związane z priorytetami w dziedzinie komunikowania.

4. ZACIEŚNIANIE PARTNERSTWA

Wszystkie instytucje i organy UE, państwa członkowskie oraz organy regionalne i lokalne w całej Europie prowadzą proces komunikowania w sprawach polityki europejskiej, czyniąc to wieloma drogami i w różnym stopniu. Te z nich, które są bardziej bezpośrednio zaangażowane w europejski proces decyzyjny, są zobowiązane do informowania i udzielania wyjaśnień. Wszystkie te podmioty powinny zachować swoją autonomię i prerogatywy w dziedzinie komunikowania w obrany przez siebie sposób, mogą one jednak w znacznym zakresie prowadzić partnerską współpracę w celu propagowania debaty i dyskusji na temat Europy. Dotychczasowe próby promowania wspólnych działań w dziedzinie komunikowania były podejmowane ad hoc i w ograniczonym zakresie. Niezbędne okazało się uzgodnienie wspólnych tematów i bardziej efektywna współpraca. Konsultacja w sprawie białej księgi jednoznacznie wykazała zapotrzebowanie na zwiększenie współpracy między instytucjami i organami UE oraz państwami członkowskimi w zakresie informowania na temat Europy. Komisja zaproponuje zatem porozumienie międzyinstytucjonalne (IIA), dążąc do zacieśnienia partnerstwa na wszystkich poziomach wokół wspólnie wybranych priorytetów w dziedzinie komunikowania na temat UE.

4.1. Współpraca z państwami członkowskimi

Rządy krajowe odpowiadają za wyznaczanie kierunków polityki europejskiej w Radzie oraz informowanie obywateli o swoich stanowiskach i polityce. Zgodnie z wynikami sondaży obywatele oczekują od rządów krajowych informacji o działaniach, jakie UE podejmuje w ich interesie, oraz wpływie tych działań na życie codzienne. W sprawach, o których decyduje UE, ponad dwie trzecie obywateli europejskich woli zwracać się do organów krajowych.

Komisja może jednak udzielić wszystkim zainteresowanym państwom członkowskim cennej pomocy. Proponuje się zatem wzmocnienie wzajemnych relacji w drodze regularnych spotkań z właściwymi „krajowymi dyrektorami ds. komunikowania” ze wszystkich państw członkowskich w celu ustalenia najważniejszych priorytetów w dziedzinie komunikowania, zapewnienia monitorowania procesu komunikowania oraz wymiany informacji na temat działań w dziedzinie komunikowania[34]. Komisja dąży także do rozwoju „partnerstwa w zarządzaniu” z zainteresowanymi państwami członkowskimi. Ten rodzaj partnerstwa, nadający zindywidualizowane ramy współpracy między Komisją, Parlamentem i państwem członkowskim, udowodnił już swoją skuteczność w Niemczech. Podobne uzgodnienia przyjęto z Węgrami i Słowenią, a z kilkoma innymi państwami członkowskimi, które formalnie o to wystąpiły, prowadzone są negocjacje w tej sprawie[35]. Tego rodzaju partnerstwo mogłoby posłużyć jako instrument prowadzenia wspólnych działań dotyczących wybranych priorytetów w dziedzinie komunikowania na poziomie centralnym, regionalnym i lokalnym.

Partnerstwo w zarządzaniu poprawi koordynację działań w dziedzinie komunikowania podejmowanych w związku z wybranymi priorytetami w oparciu o wspólne plany komunikowania.[36] Plany te są negocjowane na poziomie politycznym między Komisją, Parlamentem Europejskim i właściwymi władzami państw członkowskich, mającymi kompetencje w sprawach komunikowania. Zatem działania w dziedzinie komunikowania prowadzone w ramach wspólnego planu komunikowania są otwarte pod względem politycznym i gwarantują reprezentację różnych poglądów w debacie o sprawach europejskich. W konsekwencji taka współpraca pomoże w dostosowaniu procesu komunikowania do lokalnych okoliczności oraz zapewni jego uwzględnienie w krajowych politycznych programach działania (np. przy okazji wyborów, najważniejszych wydarzeń w danym kraju i w związku z jego specyficznymi obszarami zainteresowania). Odpowiedzialność za wdrażanie partnerstwa w zarządzaniu jest podzielona między Komisję i właściwe organy państwa członkowskiego. Komisja zapewnia finansowanie, podczas gdy zasoby ludzkie i infrastruktura pozostają w gestii państwa członkowskiego.[37]

Dobrym przykładem jest trwające obecnie partnerstwo w zarządzaniu z niemieckim rządem federalnym, postrzegane jako cenne narzędzie realizacji wspólnych pomysłów państw członkowskich i instytucji europejskich. Od 2005 r. podjęto dwanaście ważniejszych inicjatyw, które stały się dowodem udanego funkcjonowania tego rodzaju bliskiej współpracy.[38]

Organy regionalne i lokalne, indywidualnie lub zorganizowane w stowarzyszeniach, mogą odegrać znaczącą rolę w promowaniu komunikowania na temat Europy. Proces komunikowania musi iść w parze z wykazywaniem lokalnego znaczenia decyzji i polityki UE.[39] We współpracy z Komitetem Regionów Komisja zapewni wspomnianym organom dostęp do stosownych informacji oraz stworzy właściwe mechanizmy, pozwalające pozyskiwać informacje o ich pomysłach i sugestiach w zakresie poprawy komunikowania w Europie na poziomie lokalnym i regionalnym. Działania regionalne i lokalne mogłyby być także włączane w ramy partnerstwa w zarządzaniu, równolegle do działań podjętych już na podstawie partnerstwa strategicznego (oddzielne, uzupełniające finansowanie projektów). Poza działalnością reprezentacji, punktów informacyjnych Europe Direct i agencji UE w tym obszarze[40] Komisja nawiąże bliższe stosunki z tymi spośród 250 brukselskich biur reprezentujących organy regionalne i lokalne, które będą skłonne przystąpić do takiej współpracy.

4.2. Współpraca z instytucjami europejskimi

Międzyinstytucjonalna Grupa ds. Informacji (IGI) jest strukturą polityczną, w ramach której uzgadnia się strategię UE w zakresie komunikowania i dokonuje wyboru wspólnych priorytetów w tej dziedzinie dla instytucji UE i państw członkowskich. Grupie przewodniczą wspólnie Parlament Europejski, Komisja i Prezydencja. Należy jednak wzmocnić i poszerzyć jej status polityczny i legitymizację, tak by Grupa mogła skutecznie tworzyć wytyczne dotyczące priorytetów UE w dziedzinie komunikowania, czyniąc to na tyle wcześnie, by wykryć synergię między programami komunikowania instytucjami UE i państw członkowskich. Decyzje IGI muszą pociągać za sobą kompleksowe i konsekwentne działania, zarówno na poziomie politycznym, jak i administracyjnym. Grupa Robocza Rady ds. Informacji będzie monitorować proces komunikowania przy wsparciu Prezydencji.

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów uczestniczą w pracach IGI w charakterze obserwatorów. Współpracę z nimi zacieśnia się także poprzez addenda dotyczące polityki informacyjnej do obowiązujących protokołów o współpracy. Addenda te podkreślają wolę polityczną Komisji i obu Komitetów w zakresie ustanowienia długofalowego partnerstwa i wspólnych prac nad zdecentralizowanym procesem informowania obywateli europejskich i komunikowania się z nimi. Współpraca ta będzie opierać się na jasno określonych priorytetach w dziedzinie komunikowania, wdrażanych w zdecentralizowany sposób na poziomie regionalnym i lokalnym.

4.3. Porozumienie międzyinstytucjonalne w sprawie komunikowania

Mając na celu stworzenie właściwych ram dla lepszej współpracy w zakresie komunikowania w UE, przy poszanowaniu autonomii instytucji UE i państw członkowskich, Komisja proponuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zawarcie porozumienia międzyinstytucjonalnego (IIA). Zachęca się wszystkie pozostałe instytucje i organy UE, by wsparły Komisję, Parlament Europejski i Radę w realizacji tego zadania. Celem porozumienia międzyinstytucjonalnego jest wypracowanie spójnego stanowiska na temat głównych priorytetów Unii Europejskiej w dziedzinie komunikowania, określenie wartości dodanej podejścia UE do komunikowania na temat konkretnych priorytetowych kwestii, rozwój synergii w zakresie wykorzystania zasobów przez poszczególne instytucje; przeprowadzenie działań odnoszących się do wspomnianych priorytetów oraz zachęcenie państw członkowskich do współpracy. Takie porozumienie nie stałoby nie przeszkodzie prowadzeniu przez każdą instytucję UE osobnych, specyficznych dla niej działań w dziedzinie komunikowania, dostosowanych do jej roli i partnerów.

Komisja uznaje rolę każdego z państw członkowskich w komunikowaniu na temat Europy w wymiarze krajowym, regionalnym i lokalnym oraz w odpowiednich językach urzędowych. Porozumienie międzyinstytucjonalne będzie zawierać zobowiązanie polityczne instytucji UE i państw członkowskich do przyjęcia odpowiedzialności za informowanie i proces komunikowania z obywatelami na temat spraw UE. Takie porozumienie na poziomie politycznym podkreśli główne zasady i prawa, których należy przestrzegać w kontekście komunikowania na temat Europy oraz określi sposoby współpracy pomiędzy partnerami, gwarantując jednocześnie prawidłowy monitoring i odpowiedzialność polityczną. U podstaw każdego działania w zakresie komunikowania na temat Europy powinny leżeć zasady otwartości, pluralizmu i uczestnictwa. Porozumienie międzyinstytucjonalne doprowadzi do przyjęcia wspólnego rocznego planu prac, który zostanie przygotowany przez Komisję. Plan ten, wyznaczający priorytety UE w zakresie komunikowania w oparciu o dyskusje nad priorytetami w tej dziedzinie określonymi w rocznej strategii politycznej, będzie przedkładany pozostałym instytucjom i organom doradczym UE.

5. PODSUMOWANIE

Komisja zmobilizuje wszystkie swoje zasoby na potrzeby skutecznego i zintegrowanego komunikowania.

Komisja proponuje w szczególności:

- porozumienie międzyinstytucjonalne, które stworzy ramy lepszej współpracy w zakresie komunikowania w UE, przy poszanowaniu autonomii instytucji UE i państw członkowskich,

- dobrowolne partnerstwo w zarządzaniu z państwami członkowskimi jako główny instrument wspólnych inicjatyw w dziedzinie komunikowania,

- rozwój sieci europejskich przestrzeni publicznych w reprezentacjach,

- określenie aspektów kształcenia szkolnego, w których wspólne działanie na poziomie UE mogłoby wesprzeć państwa członkowskie,

- wzmocnienie Eurobarometru,

- stworzenie pilotażowych sieci informacyjnych (PIN) w celu udoskonalenia procesu komunikowania między politykami europejskimi i krajowymi oraz innymi przedstawicielami środowisk opiniotwórczych.

W nadchodzących miesiącach Komisja podejmie także następujące kroki:

- przyjęcie nowej strategii w dziedzinie Internetu w celu wsparcia sieci społeczeństwa obywatelskiego oraz stron internetowych sektora prywatnego lub publicznego dotyczących spraw UE i sprzyjających kontaktom z europejskimi obywatelami lub pomiędzy nimi,

- przyjęcie nowej strategii audiowizualnej wspierającej ogólnoeuropejskie sieci nadawców w produkcji i nadawaniu programów poświęconych sprawom UE,

- przygotowanie komunikatu dotyczącego wyników planu D oraz rozpoczęcie nowej grupy projektów społeczeństwa obywatelskiego w ramach planu D w kontekście ogólnego celu, jakim jest wsparcie procesu ratyfikacji traktatu reformującego i zwiększenie frekwencji w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 r.,

- zbadanie możliwości konsolidacji i poszerzenia ostatnio zdobytych pozytywnych doświadczeń w zakresie wspierania działalności reprezentacji.

Ocena wpływu na budżet

DZIEDZINA POLITYKI: TYTUł 16 – KOMUNIKACJA RODZAJE DZIAłALNOśCI: WSZYSTKIE RODZAJE DZIEDZIN POLITYKI |

KOMUNIKAT W SPRAWIE PARTNERSKIEGO PROCESU KOMUNIKOWANIA NA TEMAT EUROPY |

1. Pozycje w budżecie (zgodnie z nazewnictwem we WPB 2008)

1.1. Pozycje operacyjne

16 02 02 Działania multimedialne

16 02 03 Informowanie mediów

16 02 04 Studia radiowe i telewizyjne oraz sprzęt audiowizualny - obsługa

16 03 01 Punkty informacyjne

16 03 02 Działania lokalne

16 03 04 Konkretne działania w kwestiach priorytetowych, w tym program PRINCE

16 03 06 Projekt pilotażowy dotyczący pilotażowych sieci informacyjnych (PIN)

16 04 01 Badanie opinii publicznej

16 04 02 Internetowe narzędzia informacji i komunikacji

16 04 03 Publikacje ukierunkowane

1.2. Pozycja związana z pomocą techniczną i administracyjną

16 01 04 01 Działania komunikacyjne – Wydatki na administrację i zarządzanie

2. PODSTAWA PRAWNA

Zadania wynikające z prerogatyw Komisji na poziomie instytucjonalnym, zgodnie z art. 49 ust. 6 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1), zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1995/2006 (Dz.U. L 390 z 30.12.2006, str. 1).

3. INFORMACJE BUDŻETOWE

Pozycja w budżecie | Rodzaj wydatków | Nowe | Wkład EFTA | Wkład krajów ubiegających się o członkostwo | Dział w perspektywie finansowej |

16 01 04 01 Działania komunikacyjne – Wydatki na administrację i zarządzanie | Nieobowiązkowe | Niezróżnicowane | NIE | NIE | NIE | Nr [3b] |

16 02 04 Studia radiowe i telewizyjne oraz sprzęt audiowizualny - obsługa | Nieobowiązkowe | Zróżnicowane | NIE | NIE | NIE | Nr [5] |

16 02 02 do 16 04 03 (z wyjątkiem 16 02 04) Pozycje w budżecie operacyjnym DG COMM | Nieobowiązkowe | Zróżnicowane | NIE | NIE | NIE | Nr [3b] |

4. SZACUNKI DOTYCZĄCE WPŁYWU FINANSOWEGO W PODZIALE NA GŁÓWNE CELE I REALIZACJE

W odniesieniu do środków konsekwencje tego komunikatu pozostają ujęte w ramach wieloletniego programowania finansowego (zgodnie z ustaleniami SEC(2007) 500).

3.1. Zestawienie środków finansowych

Zobacz tabela 1 w załączniku.

3.2 Szczegółowe szacunki wpływu finansowego głównych działań

Zobacz tabela 2 w załączniku.

5. WYDATKI ADMINISTRACYJNE – SZCZEGÓLNE POTRZEBY

Potrzeby związane z zasobami ludzkimi i administracją zostaną zaspokojone ze środków przydzielonych zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków.

Ponieważ Komisja w grudniu 2006 r. wydała pierwszą pozytywną ocenę, załączona tabela zawiera pozycję zatytułowaną „reprezentacje objęte projektem pilotażowym”. Tym niemniej Komisja stara się korzystać z pozytywnych doświadczeń i przeanalizuje wyniki oceny wszystkich obecnie realizowanych działań komunikacyjnych, w tym wartość dodaną „reprezentacji objętych projektem pilotażowym” i możliwość ich rozszerzenia w nadchodzących latach.

Załącznik

TABELA 1

[pic]

Załącznik

[pic]

TABELA 2 (STRONA 2 / 2)

[pic]

[pic]

[1] SI(2007) 500.

[2] SEC(2005) 985.

[3] COM(2005) 494.

[4] COM(2006) 35.

[5] SEC(2007) 1265

[6] SEC(2007) 912

[7] COM(2006) 194.

[8] COM(2006) 211.

[9] Decyzja nr 1904/2006/WE, Dz.U. L 378 z 27.12.2006.

[10] COM(2007) 242.

[11] Na przykład, w odniesieniu do okresu 2007-2013, rozporządzenie Komisji nr 1828/2006 z dnia 8 grudnia 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące funduszy strukturalnych oraz rozporządzenie nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) ustanawiają następujące wymogi dotyczące komunikowania dla instytucji zarządzających: publikacja wykazu beneficjentów, umieszczanie tablic informacyjnych w miejscach realizacji projektu oraz organizacja krajowych i regionalnych wydarzeń inaugurujących lub dorocznych imprez informacyjnych w państwach członkowskich i regionach. Przedstawicielstwa Komisji mogą wesprzeć te działania, rozpowszechniając informacje wśród potencjalnych beneficjentów.

[12] Niektóre z tych priorytetów będą omawiane w ramach Międzyinstytucjonalnej Grupy ds. Informacji, poszukującej możliwości wspólnego działania (zob. pkt 4.2).

[13] Przykładem takiego podejścia jest kampania dotycząca reformy rynku wina.

[14] Dyrekcja Generalna ds. Komunikacji Społecznej przeznaczy zasoby ludzkie i budżetowe na realizację priorytetów w dziedzinie komunikowania i wystąpi do reprezentacji Komisji o podjęcie takich samych kroków w odniesieniu do ich rocznych planów zarządzania.

[15] Określony w SEC(2007 ) 500 i SEC(2007) 530.

[16] Wszystkie wyniki badań opinii publicznej przywoływane w niniejszym komunikacie pochodzą z Flash Eurobarometr dotyczącego białej księgi, nr 189a: komunikowanie w UE i obywatele. Badania terenowe przeprowadzono we wrześniu 2006 r.

[17] W 2006 r. reprezentacje objęte projektem pilotażowym zorganizowały ponad 830 seminariów, wydały 4000 oświadczeń dla prasy, w tym na konferencjach prasowych, a także uczestniczyły w ponad 370 wizytach komisarzy.

[18] EURES — Europejskie Służby ds. Zatrudnienia; ERA-MORE — Europejska Sieć Ośrodków Mobilności.

[19] SOLVIT to internetowa sieć służąca rozwiązywaniu problemów, w ramach której państwa członkowskie UE bez uciekania się do kroków prawnych wspólnie poszukują rozwiązań spraw związanych z nieprawidłowym stosowaniem przez organy publiczne przepisów dotyczących rynku wewnętrznego.

[20] Zadania obecnych Ośrodków Euro Info i Centrów Przekazu Innowacji przejmie w 2008 r. nowa sieć wsparcia biznesu i innowacji. W jej skład wejdzie około 600 ośrodków obejmujących swoim zasięgiem większość terytorium 27 krajów UE.

[21] Zostaną tu wykorzystane przede wszystkim, choć nie wyłącznie, doświadczenia zebrane w związku z cieszącymi się dużym powodzeniem wizytami komisarzy w różnych regionach kraju sprawującego prezydencję UE, przeprowadzanych przy okazji spotkań Komisji i Prezydencji tradycyjnie odbywających się na początku danego półrocza.

[22] Decyzja Rady 16505/06/WE z dnia 27 marca 2007 r.

[23] Citizenship Education at School in Europe (Edukacja obywatelska w europejskiej szkole), Eurydice, 2005 r.

[24] W 2007 r. EuropeAid zorganizował wizyty 75 „ambasadorów” w szkołach w 44 regionach 18 państw członkowskich, aby włączyć je w debatę na temat współpracy zewnętrznej. Działania te dotarły bezpośrednio do 97 tys. uczniów. Podobną inicjatywą, choć nie ograniczającą się wyłącznie do szkół, jest stworzony przez DG AGRI „Zielony zespół” (Green Team), złożony z około 80 „ambasadorów”, mających rozwiewać publiczne obawy i udzielać wyjaśnień na temat WPR i polityki rozwoju obszarów wiejskich.

[25] Dotyczy to np. traktatu konstytucyjnego, rozszerzenia i takich propozycji w sprawach gospodarczych, jak dyrektywa usługowa.

[26] COM(2007) 364.

[27] Propozycje zawarte w niniejszym dziale opierają się na zaleceniach konferencji zainteresowanych podmiotów „Europe in Vision”, która odbyła się 4 i 5 grudnia 2006 r. w Helsinkach.

[28] L’information relative à l’Europe et la télévision, Etude qualitative auprès de téléspectateurs dans les 27 Etats-Membres de l’Union Européenne, Komisja Europejska, kwiecień 2007 r.

[29] Mając na celu sformułowanie zaleceń dotyczących strategii w zakresie globalnego wyszukiwania i pozyskiwania danych w Komisji, Dyrekcja Generalna ds. Informatyki przeprowadziła stosowne badanie.

[30] Główna odpowiedzialność za publikacje tradycyjne oraz internetowe spoczywa na Urzędzie Publikacji. Zarządza nim międzyinstytucjonalny Komitet Zarządzający. Urząd Publikacji prowadzi Księgarnię UE, która jest zbiorczym punktem dostępu obywateli do wszystkich publikacji UE.

[31] Jak sugerowano na konferencji „Zrozumieć europejską opinię publiczną”, która odbyła się w Madrycie dnia 27 października 2006 r.

[32] Z siedzibą w Brukseli.

[33] COM(2002) 704.

[34] Istniejąca sieć pomiędzy państwami członkowskimi i instytucjami UE (UE-Infonet) będzie rozwijana na potrzeby tego celu.

[35] Austria, Belgia, Francja, Łotwa, Polska, Portugalia i Włochy.

[36] Komisja może proponować państwom członkowskim również inne rodzaje partnerstwa (COM (2004) 196).

[37] Partnerstwo w zarządzaniu nie jest przeszkodą w kontynuowaniu lub nawiązywaniu przez Komisję innych form partnerstwa w dziedzinie komunikowania, takich jak partnerstwo strategiczne czy porozumienia ad hoc. Instrumenty te, cechujące się znaczną elastycznością, dowiodły swojej wartości w specyficznych obszarach, takich jak wprowadzenie euro.

[38] Ogólnokrajowa kampania informacyjna „Europe turns 50 — 50 cities are having a party” („50 miast świętuje 50-te urodziny Europy”) w Niemczech i „Training seminars for editors of high school magazines” („Seminaria szkoleniowe dla redaktorów czasopism szkół wyższych”), mające skłonić do poruszania spraw UE w czasopismach szkół wyższych, to tylko dwa przykłady udanych projektów zrealizowanych w ramach partnerstwa w zarządzaniu.

[39] Szkockie doświadczenia z Regionalnym Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego, w ramach którego konsultowane są te grupy społeczne, których bezpośrednio dotyczy polityka rybacka, podobnie jak w przypadku innych Regionalnych Komitetów Doradczych utworzonych w kontekście wspólnej polityki rybackiej, pokazują, że obywatele są zainteresowani sprawami mającymi bezpośrednie oddziaływanie na ich życie.

[40] Na przykład sieć wsparcia biznesu w skali UE, która zostanie uruchomiona na początku 2008 r.