17.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/6

(1)

Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła w dniu 31 marca 2016 r. (2) dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 15 lutego 2016 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali („EUROFER” lub „skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % ogólnej produkcji unijnej sztab i prętów zbrojeniowych.

(2)

W dniu 20 grudnia 2016 r. Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych sztab i prętów zbrojeniowych pochodzących z Republiki Białorusi („Białoruś” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/2303 (3) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”).

(3)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których podjęto decyzję o nałożeniu tymczasowego cła antydumpingowego („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), skarżący i jedyny białoruski producent eksportujący przedłożyli oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się w formie ustnej.

(4)

Odbyły się spotkania wyjaśniające z udziałem białoruskiego producenta eksportującego i producentów unijnych.

(5)

Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone przez Komisję, która w stosownych przypadkach zmieniła tymczasowe ustalenia.

(6)

W celu weryfikacji odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, o których mowa w motywach 124 i 133 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a które nie zostały zweryfikowane na wstępnym etapie procedury, przeprowadzono wizyty weryfikacyjne na miejscu dotyczące następujących przedsiębiorstw:

(7)

Komisja poinformowała wszystkie strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz sztab i prętów zbrojeniowych („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia ostatecznych ustaleń. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, w świetle wniosków określonych w motywach 18–24 dokumentu zawierającego ogólne ustalenia Komisja przeanalizowała wskaźniki szkody, z wyjątkiem danych odnoszących się do rynku włoskiego, o czym wszystkie strony zostały poinformowane (dodatkowe ujawnienie ostatecznych ustaleń). Następnie wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia dodatkowych ustaleń. Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.

(8)

Wobec braku uwag dotyczących metody przeprowadzenia kontroli wyrywkowej potwierdza się tymczasowe ustalenia zawarte w motywach 7–10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(9)

Wobec braku uwag dotyczących okresu objętego dochodzeniem i okresu badanego potwierdza się okresy ustalone w motywie 14 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(10)

Jak wskazano w motywach 15–16 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, produkt objęty dochodzeniem został zdefiniowany jako „niektóre sztaby i pręty zbrojeniowe wykonane z żeliwa lub stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, ale z włączeniem tych, które po walcowaniu zostały skręcone, oraz tych posiadających wgłębienia, żeberka, rowki lub inne odkształcenia, powstałe podczas procesu walcowania, pochodzące z Białorusi, objęte obecnie kodami CN: ex 7214 10 00, ex 7214 20 00, ex 7214 30 00, ex 7214 91 10, ex 7214 91 90, 7214 99 10, ex 7214 99 71, ex 7214 99 79 i ex 7214 99 95 (»sztaby i pręty zbrojeniowe« lub »produkt objęty postępowaniem«). Z tego zakresu wyłączone są żeliwne lub stalowe sztaby i pręty zbrojeniowe o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej”.

(11)

Już na wstępnym etapie dochodzenia producent eksportujący z Białorusi zwrócił uwagę na rzekomą sprzeczność pomiędzy skargą (odnoszącą się do dwóch kodów CN) i zawiadomieniem o wszczęciu postępowania (odnoszącym się do dziewięciu kodów CN). Po wyjaśnieniach przedstawionych w tej kwestii w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych białoruski eksporter zmienił charakter swojego wniosku i zwrócił się o włączenie dodatkowego zdania do części opisowej produktu objętego postępowaniem, aby było jasne, że okrągłe sztaby i inne rodzaje sztab bez wgłębień, żeberek lub innych odkształceń, które są również objęte dodatkowymi siedmioma kodami CN, nie są włączone do produktu objętego postępowaniem.

(12)

Z drugiej strony, w przeciwieństwie do tego, co twierdzi białoruskie przedsiębiorstwo, skarżący twierdził, że okrągłe sztaby i inne sztaby bez odkształceń powinny być objęte zakresem produktu.

(13)

Po wnikliwej analizie Komisja stwierdza, że część opisowa definicji produktu objętego postępowaniem w skardze oraz w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania wyraźnie nie obejmuje okrągłych sztab i sztab bez odkształceń, a co za tym idzie, sztaby te nie wchodzą w zakres definicji produktu. We wszystkich danych dotyczących produktu objętego postępowaniem zebranych do celów obliczenia dumpingu i analizy szkody nie uwzględniono danych dotyczących okrągłych sztab i sztab bez odkształceń. W związku z tym w definicji zakresu produktu należy jasno określić, że okrągłe sztaby i sztaby bez odkształceń nie są częścią produktu objętego postępowaniem. W związku z tym Komisja akceptuje zmiany w opisie produktu objętego postępowaniem zaproponowane przez białoruskiego producenta eksportującego. W trakcie tej oceny Komisja sprawdziła, że kody CN ex 7214 99 71 i ex 7214 99 79 odnosiły się wyłącznie do okrągłych sztab i sztab bez odkształceń, a co za tym idzie, wykluczały odniesienie do nich zawarte w definicji zakresu produktu. Komisja zauważyła również, że sztaby te zostały błędnie ujęte w informacjach określonych w motywach 62, 63, 65 i 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych (konsumpcja unijna, wielkość i udział w rynku przywozu objętego postępowaniem, ceny importowe oraz przywóz z państw trzecich) i w związku z tym dane te zostały odpowiednio skorygowane.

(14)

Biorąc pod uwagę powyższe, Komisja wyjaśnia definicję produktu objętego postępowaniem, jak następuje:

„Produktem objętym postępowaniem są niektóre sztaby i pręty zbrojeniowe wykonane z żeliwa lub stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, skręcone lub nieskręcone po walcowaniu, posiadające wgłębienia, żeberka, rowki lub inne odkształcenia, powstałe podczas procesu walcowania, pochodzące z Białorusi i objęte obecnie kodami CN: ex 7214 10 00, ex 7214 20 00, ex 7214 30 00, ex 7214 91 10, ex 7214 91 90, 7214 99 10 i ex 7214 99 95 (»produkt objęty postępowaniem«). Z tego zakresu wyłączone są żeliwne lub stalowe sztaby i pręty zbrojeniowe o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej i pozostałe wyroby długie, takie jak okrągłe sztaby”.

(15)

Wobec braku uwag w odniesieniu do szczegółów dotyczących obliczeń dumpingu potwierdza się tymczasowe ustalenia i wnioski zawarte w motywach 19–55 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(16)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących przemysłu unijnego potwierdza się tymczasowe ustalenia i wnioski zawarte w motywach 56–59 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(17)

Jak wspomniano w motywach 13 i 14, okrągłe sztaby i sztaby bez odkształceń nie są częścią produktu objętego postępowaniem. Produkty te są obecnie objęte kodami CN ex 7214 99 71 i ex 7214 99 79. Zaktualizowane informacje zawarte w tabelach, jak określono w motywach 62, 63 oraz 65 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przedstawiają się następująco:

(18)

Korekta danych liczbowych wymienionych powyżej nie miała żadnego wpływu na ocenę szkody. W istocie obserwowane tendencje były takie same, a zatem ustalenia Komisji zawarte w motywach 62–66 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(19)

Jak opisano w motywie 132 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, białoruski producent eksportujący i jeden z importerów unijnych nieobjętych próbą poruszyli kwestię rzekomej zmowy cenowej wśród producentów unijnych, która spowodowałaby, że dane o szkodzie stałyby się niewiarygodne. Wniosek ten został dodatkowo doprecyzowany przez białoruskie przedsiębiorstwo w jego oświadczeniu po ujawnieniu tymczasowych ustaleń. Białoruski producent eksportujący wskazał, że włoski organ ds. konkurencji (Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato zwany dalej „AGCM”) prowadził w tym czasie dochodzenie w sprawie kartelu w odniesieniu do niektórych przedsiębiorstw posiadających siedziby w północnych Włoszech. Jedno z przedsiębiorstw objętych tym postępowaniem zostało włączone do próby producentów unijnych w bieżącym dochodzeniu antydumpingowym.

(20)

Po otrzymaniu wniosku Komisja zwróciła się o stosowne informacje do AGCM, aby ocenić, czy i w jakim zakresie okoliczności te wpływają na wiarygodność danych dotyczących szkody przemysłu unijnego w niniejszym postępowaniu antydumpingowym.

(21)

Zgodnie z orzecznictwem, w sytuacji gdy krajowy organ ds. konkurencji prowadzi dochodzenie w sprawie zachowania antykonkurencyjnego, Komisja musi rozważyć, czy przemysł unijny, poprzez takie zachowanie, przyczynił się do poniesionej szkody i ustalić, czy szkoda, na której opiera ona swoje wnioski, nie wynikała z zachowania antykonkurencyjnego. Komisja może w takiej sytuacji nie czekać aż właściwy organ krajowy zakończy swoje postępowanie, lecz musi wystąpić o przekazanie właściwych informacji odpowiednio do stron oraz do organów krajowych, w stosownych przypadkach, zgodnie z zasadami proceduralnymi dla postępowań antydumpingowych i przeprowadzić ocenę tych informacji (4).

(22)

W następstwie wniosku złożonego na podstawie art. 6 ust. 3 rozporządzenia podstawowego AGCM poinformowało Komisję, że w dniu 21 października 2015 r. wszczęło formalne dochodzenie w odniesieniu do sześciu włoskich producentów sztab zbrojeniowych i drutu spawanego pod kątem domniemanego naruszenia art. 101 TFUE (5). Jednym z tych przedsiębiorstw jest włoski producent objęty próbą w obecnym dochodzeniu antydumpingowym. We wrześniu 2016 r. AGCM rozszerzyło postępowanie tak, by dochodzenie objęło również dwóch kolejnych producentów włoskich. Po dokonaniu dogłębnej oceny wszystkich dostępnych informacji AGCM wydało pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, które zostało przekazane odpowiednim przedsiębiorstwom w dniu 18 stycznia 2017 r. Badane zachowanie antykonkurencyjne dotyczy domniemanej wymiany informacji i zmowy cenowej pomiędzy ośmioma włoskimi przedsiębiorstwami, które mogły obejmować kilka etapów łańcucha wartości dodanej ich działalności, począwszy od zakupu środków produkcji, poprzez poziomy zdolności produkcyjnych i rzeczywistej produkcji, aż po sprzedaż produktów. Działania miały być prowadzone w latach 2010–2016. Ze względu na swoje właściwości po stronie podaży i po stronie popytu, właściwy rynek geograficzny został zdefiniowany jako rynek krajowy w formalnej decyzji o wszczęciu dochodzenia.

(23)

Informacje przedstawione przez AGCM pokazują, że produkt objęty postępowaniem w niniejszym dochodzeniu, tj. sztaby i pręty zbrojeniowe, pokrywa się z produktami, których dotyczy postępowanie wyjaśniające w zakresie przepisów prawa ochrony konkurencji, a także że domniemany kartel działał przez cały okres objęty dochodzeniem. W tych okolicznościach Komisja uważa, że dane objętego próbą producenta włoskiego nie są wiarygodne do celów analizy szkody.

(24)

W związku z tym Komisja przeanalizowała konsumpcję w Unii, wielkość i udział w rynku przywozu objętego postępowaniem, a także makroekonomiczne i mikroekonomiczne wskaźniki szkody, z wyłączeniem danych odnoszących się do rynku włoskiego. Dla zachowania przejrzystości poniżej przedstawiono odpowiednie dane z wyłączeniem włoskich przedsiębiorstw.

(25)

Wskaźniki makroekonomiczne (tabele):

(26)

Wskaźniki mikroekonomiczne (tabele – dla zachowania poufności ujęte w postaci wskaźników):

(27)

Na tej podstawie Komisja stwierdza, że zmiana wskaźników szkody bez danych dotyczących Włoch jest praktycznie taka sama, jak zmiana odzwierciedlająca sytuację na rynku w całej Unii, uwzględniając Włochy. W związku z tym można stwierdzić, że po wyłączeniu danych odnoszących się do rynku włoskiego z analizy szkody przemysł unijny nadal znajduje się w sytuacji, w której ponosi istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(28)

Jeśli chodzi o podcięcie, Komisja w pierwszej kolejności zauważa, że margines podcięcia cenowego na etapie środków tymczasowych wyniósł 4,5 %. Komisja ponownie zbadała istnienie podcięcia cenowego w świetle ustaleń w powyższych motywach 19–23. Podcięcie cenowe zostało ustalone przy wykorzystaniu danych pochodzących od objętych próbą przedsiębiorstw. W związku z tym Komisja wyłączyła z obliczeń podcięcia cenowego dane dotyczące objętego próbą producenta włoskiego. Margines podcięcia cenowego ustalony w oparciu o wszystkie przedsiębiorstwa objęte próbą oprócz jednego producenta włoskiego jest nadal znaczący i wynosi 4,4 %.

(29)

Białoruski producent eksportujący twierdził również, że obliczenia podcięcia cenowego (oraz zaniżania cen) nie powinny odbywać się poprzez porównanie z cenami wszystkich transakcji objętych próbą producentów unijnych, lecz jedynie poprzez porównanie z tymi transakcjami, w których pojawia się zjawisko konkurencji ze strony przywozu z Białorusi. Obliczenia podcięcia cenowego są zazwyczaj prowadzone na podstawie wielkości przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem do Unii ze wszystkich porównywalnych transakcji sprzedaży przemysłu unijnego. Jednak ze względu na szczególne okoliczności niniejszego przypadku i szczególne właściwości produktu objętego postępowaniem Komisja obliczyła również margines podcięcia cenowego poprzez ograniczenie analizy do tych państw członkowskich, w których białoruskie produkty były najpierw sprzedawane, głównie w Niderlandach, Niemczech, Polsce i na Litwie. Podejście to opiera się na konserwatywnym założeniu, że natychmiastowa i bezpośrednia presja wywierana przez przywóz po cenach dumpingowych na unijne ceny sprzedaży po raz pierwszy wystąpiła w tych państwach członkowskich. Wszelkie późniejsze rozszerzanie się wpływu na inne państwa członkowskie zostało tym samym celowo pominięte. W tym scenariuszu odpowiednio skorygowane średnie ważone ceny sprzedaży przywozu z Białorusi po cenach dumpingowych porównano z odpowiadającymi im cenami sprzedaży unijnych producentów objętych próbą, z wyjątkiem jednego z siedzibą we Włoszech, stosowanymi wobec niepowiązanych klientów w tych regionach, w których produkty konkurowały bezpośrednio z produktami z Białorusi. To doprowadziło do przyjęcia marginesu podcięcia ceny wynoszącego 2,8 %, a nie 4,5 %, jak ustalono w motywie 68 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(30)

Produkt objęty niniejszym dochodzeniem można uznać za towar, który jest bardzo wrażliwy na ceny. Należy zatem stwierdzić, że nawet margines podcięcia cenowego wynoszący 2,8 % jest znaczący i wystarczający, aby spowodować spadek cen, jak wyjaśniono w motywach 83, 84 oraz 98 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(31)

W następstwie ostatecznego ujawnienia informacji białoruski producent eksportujący twierdził również, że ustalenia w powyższych motywach 19–23 miałyby najprawdopodobniej skutki uboczne dla innych państw członkowskich, w szczególności Francji, w której spółka dominująca jednego z włoskich producentów posiada spółkę zależną o silnej pozycji rynkowej. Jednakże w odniesieniu do domniemanego zachowania antykonkurencyjnego we Włoszech właściwy rynek geograficzny został zdefiniowany przez AGCM jako rynek krajowy. Co więcej, dowody z akt sprawy podsumowane w motywach 19–23 same w sobie nie uzasadniają takiego twierdzenia. W związku z powyższym twierdzenie to zostaje odrzucone.

(32)

Wobec braku jakichkolwiek dodatkowych uwag dotyczących szkody poniesionej przez przemysł unijny potwierdza się tymczasowe ustalenia i wnioski zawarte w motywach 70–95 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(33)

Wobec braku jakichkolwiek uwag w odniesieniu do wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na sytuację ekonomiczną przemysłu unijnego potwierdza się ustalenia i wnioski zawarte w motywach 97–100 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(34)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących wyników wywozu przemysłu unijnego potwierdza się wniosek zawarty w motywie 101 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(35)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących sprzedaży stronom powiązanym potwierdza się wnioski zawarte w motywach 102–103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(36)

Jak wspomniano w motywach 13 i 14, okrągłe sztaby i sztaby bez odkształceń nie są częścią produktu objętego postępowaniem. Zaktualizowane informacje zawarte w tabelach, jak określono w motywie 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przedstawiają się następująco:

(37)

Korekta danych liczbowych wymienionych powyżej nie miała żadnego wpływu na ustalenia w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Rzeczywiście przez cały okres badany ceny przywozu z państw trzecich były średnio zawsze wyższe niż ceny przemysłu unijnego. W OD jedynym państwem wywozu z niższymi średnimi cenami niż przemysł unijny była Białoruś; w tym samym roku odnotowano najszybszy wzrost wielkości przywozu z Białorusi. Wobec tego za potwierdzone uznaje się ustalenia Komisji sformułowane w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(38)

W odniesieniu do przywozu z państw trzecich, białoruski producent eksportujący nie zgodził się z wnioskiem Komisji, że indywidualne udziały w rynku państw trzecich, z wyjątkiem Ukrainy, wzrosły tylko nieznacznie. Białoruski producent eksportujący poparł swoją opinię statystykami przywozu za rok 2016, który stanowił okres następujący po OD. Ponadto zwrócił on uwagę na rzekomą rozbieżność między danymi dotyczącymi przywozu przedstawionymi w tabeli 6.3.3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i dostępnymi danymi statystycznymi Eurostatu.

(39)

W odpowiedzi na ten argument należy przede wszystkim zauważyć, że dane i tendencje, które miały miejsce po OD, zwykle nie są brane pod uwagę w ramach analizy szkody i związku przyczynowego. O ile Komisja zgodziła się w motywie 111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zebrać niektóre dane z okresu po OD i poddać je weryfikacji, zrobiono to w kontekście wniosków dotyczących wpływu tzw. mechanizmu oszustwa związanego z VAT, domniemanej późniejszej luki między popytem a podażą produktu objętego postępowaniem na rynkach w Polsce i państwach bałtyckich, oraz nadzwyczaj wysokiego poziomu wielkości wywozu w OD z Białorusi rzekomo wynikającego z tego mechanizmu.

(40)

Po drugie, Komisja nie może oprzeć swoich ustaleń dotyczących wpływu przywozu z państw trzecich na danych liczbowych dotyczących przywozu w okresie po OD przedstawionych przez zainteresowaną stronę, ponieważ powinna ona analizować wyłącznie tendencje zaobserwowane w badanym okresie (lata 2012–2015) i co do których zgromadziła informacje w trakcie dochodzenia. Jak wyjaśniono w motywie 39, w niniejszym dochodzeniu Komisja oceniła ograniczone dane z okresu po OD, by uwzględnić wyjątkową sytuację, tj. mechanizm oszustwa związanego z VAT. W związku z tym ustalenia zawarte w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, które odnoszą się do zmian udziałów w rynku państw trzecich w badanym okresie, który kończy się w 2015 r., zostały potwierdzone.

(41)

Nawet gdyby wzięto pod uwagę zmiany wielkości przywozu z państw trzecich po OD, nie zmieniłoby to wniosku Komisji w sprawie potencjalnego wpływu tego przywozu na sytuację przemysłu unijnego, jako że ceny te były wciąż wyższe niż ceny przywozu z Białorusi.

(42)

Wreszcie, co się tyczy rzekomej rozbieżności między wartościami liczbowymi dotyczącymi przywozu podanymi w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych a statystykami Eurostatu, należy zauważyć, że statystyki te obejmują również wielkość przywozu tzw. sztab i prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej, które nie są objęte zakresem produktu w niniejszym postępowaniu i nie zostały przedstawione w tabeli 6.3.3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych (6). Biorąc pod uwagę powyższe, twierdzenia białoruskiego producenta eksportującego odnoszące się do wpływu przywozu z państw trzecich zostały odrzucone.

(43)

Wobec braku innych uwag dotyczących przywozu z państw trzecich potwierdza się wnioski zawarte w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(44)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących zmian kosztów potwierdza się wniosek zawarty w motywie 105 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(45)

Białoruski producent eksportujący powtórzył w swoim piśmie uwagi zgłoszone na etapie tymczasowym dochodzenia w odniesieniu do wpływu tzw. mechanizmu oszustwa związanego z VAT na rynku unijnym i stwierdził, że Komisja nie przestrzegała ciążącego na niej obowiązku zbadania sprawy. Według producenta eksportującego mechanizm ten był główną przyczyną trudności finansowych niektórych producentów unijnych. W wyniku tego mechanizmu dwóch producentów mających siedzibę na Łotwie (na początku 2013 r.) i na Słowacji (pod koniec 2014 r.) ogłosiło upadłość i zaprzestało produkcji produktu podobnego. Ponadto jeden producent unijny w Polsce zaprzestał produkcji produktu podobnego przez okres trzech miesięcy w 2014 r. ze względu na modernizację swojego sprzętu. Wszystkie te wydarzenia łącznie rzekomo doprowadziły do niedoboru podaży głównie na rynku polskim i rynkach państw bałtyckich począwszy od 2013 r. Ta domniemana luka miała zostać zapełniona przez białoruski eksport.

(46)

Białoruski producent eksportujący twierdził ponadto, że ze względu na mechanizm VAT 2015 r. (OD) był „rokiem nadzwyczajnym”, jeśli chodzi o duże ilości produktu objętego postępowaniem wywożonego do Unii oraz, że wielkość wywozu zaczęła spadać już pod koniec OD i nadal zmniejszała się po OD.

(47)

W odpowiedzi na te argumenty Komisja w pierwszej kolejności zwróciła uwagę na dane dotyczące wywozu dostarczone przez białoruski urząd statystyczny i stwierdziła, co następuje. Wzrost wielkości wywozu dokonywanego przez producenta eksportującego do Unii zbiegł się ze spadkiem wielkości wywozu dokonywanego przez producenta eksportującego na rynek rosyjski. Jak przedstawiono w poniższej tabeli, pomiędzy 2013 a 2015 r. białoruski producent eksportujący znacząco zmniejszył swoją sprzedaż do Rosji o około 370 000 ton i znacznie zwiększył swoją sprzedaż na rynek unijny o mniej więcej taką samą wielkość, tj. 380 000 ton.

(48)

Po drugie, Komisja dokonała analizy sytuacji na polskim rynku i rynkach państw bałtyckich. Jeśli chodzi o rok 2013, rynki Polski i państw bałtyckich stanęły przed problemem spadku produkcji jednego polskiego producenta i zaprzestania produkcji przez jednego producenta z Łotwy. Ponadto od dnia 1 października 2013 r. rząd polski stosował mechanizm odwrotnego obciążenia VAT wobec ok. 40 wyrobów stalowych, od ogrodzeń i przewodów rurowych do gotowych produktów z blachy oraz sztab i prętów zbrojeniowych, walcząc w ten sposób z mechanizmem oszustwa związanego z VAT. Analiza sprzedaży eksportowej z Białorusi na rynek Unii wykazała, że sprzedaż białoruskiego producenta eksportującego do Polski i państw bałtyckich utrzymywała się na stałym poziomie i wynosiła około 110 000 ton, w porównaniu z rokiem 2012. Stwierdza się zatem, że białoruski producent eksportujący nie wykorzystał rzekomego niedoboru podaży ze strony produkcji unijnej w 2013 r. i że pozostali producenci unijni obecni na rynku byli w stanie zaopatrywać rynek czy to z zapasów, czy też przekierowując sprzedaż eksportową na te rynki (7).

(49)

Jeśli chodzi o rok 2014, jeden polski producent zaprzestał produkcji na jeden kwartał, aby zmodernizować swoje maszyny, a jeden ze słowackich producentów zaprzestał produkcji w sierpniu 2014 r. (przedsiębiorstwo ogłosiło upadłość w lutym 2015 r.). Ilość produktu niedostępną w wyniku tych zdarzeń szacuje się na około 133 000 ton.

(50)

Analiza sprzedaży eksportowej z Białorusi na rynek Unii wykazała, że sprzedaż białoruskiego producenta eksportującego do Polski i państw bałtyckich rzeczywiście wzrosła o ok. 75 000 ton. Producent eksportujący zwiększył jednak również swoją sprzedaż na inne rynki unijne, takie jak Niemcy, z zasadniczo minimalnych ilości do ok. 120 000 ton. W związku z tym argument, że białoruski producent eksportujący zwiększył swoją sprzedaż na rynek unijny tylko ze względu na wyjątkową sytuację na rynku w Polsce i państwach nadbałtyckich zostaje odrzucony, ponieważ zwiększył on również (w jeszcze większym tempie) swoją sprzedaż do innych części rynku unijnego, gdzie nie występowały wyjątkowe okoliczności.

(51)

W odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem, łotewski producent wznowił działalność w marcu 2015 r. Produkcja w Polsce powróciła do normalnego stanu. W związku z tym w tych częściach rynku unijnego nie występowała już wyjątkowa sytuacja rynkowa.

(52)

Mimo to w porównaniu z 2014 r. białoruski producent eksportujący jeszcze bardziej zwiększył swoją sprzedaż do Polski i utrzymywał poziom sprzedaży do państw bałtyckich. Ponadto największy wzrost miał miejsce w innych częściach rynku unijnego (głównie w Bułgarii, Niderlandach i Niemczech).

(53)

W związku z tym stwierdza się, że wzrost białoruskiego wywozu do Unii Europejskiej nie wynikał z luki między popytem a podażą na rynku unijnym, ale z przekierowania wielkości sprzedaży utraconej na rynku rosyjskim. W związku z tym zarzut niewłaściwej oceny wpływu mechanizmu oszustwa związanego z VAT w ustaleniach tymczasowych jest nieuzasadniony i co za tym idzie, zostaje odrzucony.

(54)

Zgodnie z motywem 111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja oceniła wielkość przywozu po okresie objętym dochodzeniem. Z danych wynika, że przywóz z Białorusi zmniejszył się nieznacznie, ale był nadal znacznie powyżej poziomów z 2013 r. i mniej więcej na poziomie z 2014 r. W związku z tym argument, że wzrost przywozu z Białorusi miał charakter tymczasowy i był tłumaczony szczególną sytuację rynkową w niektórych segmentach rynku unijnego, zostaje odrzucony.

(55)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących mechanizmu oszustwa związanego z VAT i zmian po okresie objętym dochodzeniem potwierdza się ustalenia i wnioski zawarte w motywach 106–111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(56)

Podsumowując, Komisja uznaje, że żaden z argumentów przedstawionych przez zainteresowane strony po ujawnieniu ustaleń tymczasowych nie jest w stanie podważyć ustaleń tymczasowych, które doprowadziły do ustanowienia związku przyczynowego między przywozem produktów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny w OD. Dlatego też potwierdza się wnioski zawarte w motywach 112–115 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(57)

Komisja uznała, że jedynym innym czynnikiem, który mógł mieć wpływ na sytuację przemysłu unijnego, był przywóz z państw trzecich, jak stwierdzono w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja stwierdziła jednak, że przywóz ten nie mógł spowodować zerwania związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Białorusi a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny i że przywóz po cenach dumpingowych z Białorusi jest nadal główną przyczyną szkody.

(58)

Na podstawie powyższej analizy, w której rozróżniono wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego i oddzielono go od szkodliwego wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych, stwierdza się, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Białorusi przynosił istotną szkodę przemysłowi unijnemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(59)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących interesu przemysłu unijnego potwierdza się wnioski zawarte w motywach 117–122 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(60)

Białoruski producent eksportujący stwierdził w swoich uwagach, że w dokonanej przez Komisję ocenie interesu Unii nie wzięto pod uwagę szczególnych problemów użytkowników i importerów mających siedziby w państwach bałtyckich. Twierdził on, że ze względów logistycznych (takich jak połączenia kolejowe lub wymogi w zakresie certyfikatów) Białoruś jest jedynym źródłem sztab i prętów zbrojeniowych dla tych przedsiębiorstw.

(61)

W związku z tym Komisja potwierdziła, że jedyny współpracujący użytkownik mający siedzibę w państwach bałtyckich odnotował pewne problemy techniczne związane z dostawami od producentów unijnych (z których żaden nie miał siedziby w państwach bałtyckich). Z drugiej strony przedsiębiorstwo to stwierdziło, że zakupy z Białorusi mogły być, a w okresie następującym po okresie objętym dochodzeniem rzeczywiście zostały, zastąpione przez zakupy z Rosji i w pewnym stopniu również z Ukrainy.

(62)

Ponadto Komisja spotkała się z bardzo niskim poziomem współpracy ze strony przedsiębiorstw posiadających siedziby w państwach bałtyckich, co zdaje się wskazywać, że nie uważają one, iż odczułyby w sposób negatywny wpływ potencjalnych środków antydumpingowych dotyczących przywozu produktu objętego postępowaniem z Białorusi.

(63)

Wobec braku dodatkowych uwag dotyczących interesu użytkowników i importerów potwierdza się wnioski zawarte w motywach 123–131 i w motywie 134 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(64)

W oświadczeniu złożonym po ujawnieniu tymczasowych ustaleń skarżący stwierdził, że poziom cła antydumpingowego (12,5 %) proponowany na etapie środków tymczasowych nie byłby wystarczający, gdyż środek ten mógłby zostać łatwo zaabsorbowany przez białoruskiego producenta eksportującego, który jest przedsiębiorstwem państwowym, położonym w państwie nieposiadającym gospodarki rynkowej, rzekomo posiadającym uprzywilejowany dostęp do subsydiowanego surowca w postaci złomu metali.

(65)

W odniesieniu do tego stwierdzenia należy podkreślić, że potencjalna absorpcja może być wyłącznie przedmiotem odrębnego dochodzenia w sprawie absorpcji na podstawie art. 12 rozporządzenia podstawowego i nie może wpływać z góry na poziom środków antydumpingowych wprowadzonych wskutek pierwotnego dochodzenia. Ponadto dowody dostępne w niniejszym dochodzeniu nie potwierdzają zarzutu łatwego dostępu białoruskiego producenta do subsydiowanego surowca; w rzeczywistości Komisja stwierdziła, że przedsiębiorstwo nabywa większość surowców z Rosji i Ukrainy, państw uznawanych za kraje o gospodarce rynkowej.

(66)

W oświadczeniu złożonym po ujawnieniu tymczasowych ustaleń białoruski producent eksportujący i władze białoruskie odnieśli się do strategicznego znaczenia współpracy z UE w sektorze przemysłu stalowego oraz faktu, że środki mogą negatywnie wpłynąć na białoruskie zakupy dóbr kapitałowych w Unii, tworzenie sieci powiązanych przedsiębiorstw handlowych w Unii oraz wszelką współpracę z europejskimi instytucjami finansowymi.

(67)

W odpowiedzi na ten punkt Komisja podkreśla, że środki mają na celu wyłącznie przywrócenie równych warunków działania na unijnym rynku. Nie mają one charakteru represyjnego. Jeśli producent eksportujący w sposób trwały podniesie swoje ceny w taki sposób, że przestanie istnieć dumping, będzie mógł on ubiegać się o zwrot oraz o przegląd okresowy. W związku z tym Komisja nie uważa tych rozważań za istotne dla oceny interesu Unii.

(68)

Podsumowując, żaden z argumentów przedstawionych przez zainteresowane strony nie dowodzi istnienia istotnych powodów, dla których środki nie mogłyby zostać nałożone na przywóz z Białorusi produktu objętego postępowaniem. Dostępność alternatywnych źródeł podaży może ograniczyć wszelkie negatywne skutki dla użytkowników niepowiązanych i importerów. Ponadto, rozważając ogólny wpływ środków antydumpingowych na rynek Unii, wydaje się, że pozytywne skutki, w szczególności odnoszące się do przemysłu unijnego, przeważają nad możliwymi negatywnymi skutkami dla pozostałych zainteresowanych stron. Dlatego też potwierdza się wnioski zawarte w motywach 135–137 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(69)

W następstwie ujawnienia ustaleń tymczasowych przedstawiciele przemysłu unijnego zakwestionowali wartość docelowego zysku zastosowaną w celu określenia poziomu usuwającego szkodę, jak wskazano w motywie 143 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń te same twierdzenia zostały powtórzone.

(70)

Poziom docelowego zysku zastosowany w celu obliczenia marginesu szkody na etapie tymczasowym wyniósł 4,8 %. Wielkość ta była oparta na marży zysku z 2012 r. ustalonej dla bardzo podobnego produktu, sztab i prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej i wykorzystanej w niedawnym postępowaniu antydumpingowym dotyczącym przywozu sztab i prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (8).

(71)

Skarżący zakwestionował w swoich uwagach użycie tego samego docelowego zysku, który zastosowano w dochodzeniu dotyczącym sztab i prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej i stwierdził, że te dwa produkty i ich poszczególne rynki są różne. Skarżący zaproponował zastosowanie zysku docelowego nawet wyższego niż pierwotnie zaproponowano w skardze, 16 % lub 17 %, co stanowiło zysk osiągnięty przez producentów unijnych w 2006 r. lub który był uznawany za „pożądany w perspektywie długoterminowej dla przemysłu stalowego” (9).

(72)

W związku z tym docelowy zysk wykorzystany w niniejszym postępowaniu, który Komisja uznała za najbardziej odpowiedni, opiera się na wartości faktycznie osiągniętej w 2012 r. (tj. w badanym okresie) przez producentów unijnych bardzo podobnego produktu wytwarzanego w dużej mierze z wykorzystaniem tych samych urządzeń, które stosowane są do produkcji produktu objętego niniejszym dochodzeniem. Należy również przypomnieć, że w skardze EUROFER zwrócił się o określenie zysku docelowego wynoszącego 9,9 %, który został wykorzystany w dochodzeniu w sprawie walcówki, produktu z pewnością bardziej oddalonego od produktu objętego postępowaniem niż sztaby i pręty zbrojeniowe o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej. Wreszcie, celem określenia marginesu szkody jest usunięcie części szkody spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych, ale nie przez inne czynniki, takie jak kryzys gospodarczy. Chociaż poziom zysku w wysokości 1,3 %, który był jedynym zyskiem osiągniętym przez przemysł unijny w okresie badanym (10), uznano za nieodpowiedni ze względu na wpływ mechanizmu oszustwa związanego z VAT, bardziej harmonijne wydaje się zastosowanie marży zysku uzyskanej przez przemysł w tym samym okresie, zweryfikowanej i uznanej za odpowiednią dla bardzo podobnego produktu w postępowaniu antydumpingowym obejmującym głównie pokrywające się okresy. Z tego względu odrzuca się skargę przemysłu unijnego.

(73)

We wstępnym obliczeniu marginesu szkody zastosowano korektę w wysokości 2 % w odniesieniu do kosztów poniesionych po przywozie (11). W swoim oświadczeniu po ujawnieniu tymczasowych ustaleń białoruski producent eksportujący stwierdził, że w tym szczególnym przypadku należy zastosować wyższą wartość, tj. 4–6 %, ponieważ ten poziom korekty lepiej odzwierciedlałby rzeczywiste koszty ponoszone po przywozie przez importerów/użytkowników.

(74)

Po tym stwierdzeniu Komisja zapoznała się bliżej z poziomem i strukturą kosztów ponoszonych przy przywozie i po przywozie zadeklarowanymi przez współpracującego importera i użytkowników, o których mowa w motywie 6.

(75)

W oparciu o wyniki wizyt weryfikacyjnych w tych przedsiębiorstwach Komisja nie widzi podstaw do zmiany poziomu korekty. Rzeczywiste koszty ponoszone po przywozie przez importera oraz jednego z użytkowników wyniosły (średnio w całym OD) poniżej 2 %. Tylko w przypadku jednego przedsiębiorstwa (użytkownika niemieckiego) koszty ponoszone po przywozie były wyższe niż 2 %, w sugerowanym przedziale 4–6 %. Przedsiębiorstwo to prowadziło jednak niestandardowe operacje transportowe po przywozie produktu objętego postępowaniem – był on przewożony z magazynów do zakładów produkcyjnych w głębi kraju. Nie są to standardowe koszty ponoszone po przywozie, wspólne dla importerów, lecz bardzo specyficzne koszty właściwe dla sposobu funkcjonowania tego przedsiębiorstwa. Należy podkreślić, że do celów obliczenia marginesu szkody ceny eksportowe zostały określone na poziomie cen na granicy Unii (skorygowane o koszty poniesione po przywozie) oraz porównane z cenami ex-works producentów unijnych. Koszty transportu produktu do miejsc produkcji należących do użytkowników nie mają w tym kontekście znaczenia, a zatem nie są brane pod uwagę. Na podstawie powyższych ustaleń Komisja potwierdza koszt ponoszony po przywozie ustalony na etapie środków tymczasowych i wynoszący 2 % jako uzasadniony. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(76)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń zarówno skarżący, jak i białoruski producent eksportujący zwrócili uwagę na kilka dodatkowych mniej istotnych punktów w odniesieniu do obliczenia marginesu szkody.

(77)

Skarżący wskazał, że ustalenie ceny CIF do celów obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen nie powinno się opierać na cenie transferowej na rzecz importerów powiązanych, lecz powinno zostać obliczone ponownie na podstawie niezależnych transakcji odsprzedaży. Komisja potwierdza niniejszym, że w rzeczywistości cena CIF użyta do obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen na etapie środków tymczasowych jest oparta na niezależnych transakcjach odsprzedaży.

(78)

Skarżący zaproponował „alternatywną” metodę podziału kosztów pomiędzy różne rodzaje produktu do celów obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen. Jednakże wniosek ten został złożony po wprowadzeniu środków tymczasowych, po zweryfikowaniu na miejscu wszystkich odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i po zakończeniu obliczeń. W każdym razie podział kosztów nie ma znaczenia dla obliczenia marginesu szkody w tym przypadku, ponieważ margines szkody ustalono na podstawie cen ex-works w podziale na rodzaj produktu, a nie kosztów w podziale na rodzaj produktu. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(79)

Skarżący zaproponował ponadto, aby oprzeć margines szkody nie na danych z całego OD, lecz na wybranym kwartale w OD, w którym margines byłby „bardziej reprezentatywny”. Jednakże skarżący nie dostarczył żadnych dowodów na to, że istnieją w tej sprawie szczególne okoliczności, które uzasadniałyby odejście od standardowej praktyki Komisji, tj. oparcia obliczenia marginesu szkody na całym OD. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(80)

Komisja postanowiła zastosować ostrożność w odniesieniu do obliczenia marginesu szkody. W rzeczywistości, biorąc pod uwagę niewiarygodność niektórych danych z przyczyn przedstawionych powyżej w motywach 19–23 i specyfikę tej sprawy, Komisja dokonała korekty obliczenia poziomu usuwającego szkodę poprzez wyłączenie danych otrzymanych od objętego próbą producenta włoskiego i ograniczenie obliczenia do sprzedaży w Niderlandach, Niemczech, Polsce i na Litwie. Obliczenie to jest powieleniem obliczenia podcięcia, o którym mowa powyżej w motywie 29, które doprowadziło do przyjęcia marginesu podcięcia wynoszącego 2,8 %. Na tej podstawie skorygowany margines szkody ustala się na poziomie 10,6 %.

(81)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń skarżący zakwestionował metodę zastosowaną przez Komisję w niniejszej sprawie ze względu na to, że Komisja musiała de facto zawęzić zakres dochodzenia w celu ograniczenia go do dochodzenia regionalnego. Stwierdził on również, że powyższy poziom usuwający szkodę nie doprowadzi do usunięcia szkody ponoszonej przez cały przemysł Unii. Skarżący zauważył ponadto, że przywóz po cenach dumpingowych z Białorusi miał miejsce w 16 różnych państwach członkowskich, tj. w znacznie większej liczbie państw niż ta, którą zastosowała Komisja do celu ustalenia marginesu szkody.

(82)

W tym względzie należy zauważyć, że Komisja w rzeczywistości oparła swoją analizę szkody na sytuacji całego przemysłu unijnego i stwierdziła, że usunięcie Włoch z oceny nie ma wpływu na obraz szkody. W odniesieniu do poziomu usuwającego szkodę, mimo że przywóz z Białorusi faktycznie miał miejsce w szeregu państw członkowskich (w rzeczywistości w trzynastu), ze względów wyjaśnionych w motywie 29 Komisja oparła obliczenia poziomu usuwającego szkodę na danych odnoszących się jedynie do przedsiębiorstw objętych próbą, które sprzedawały produkt podobny w bardziej ograniczonej liczbie państw. Pozostaje to bez uszczerbku dla możliwości złożenia przez wszystkie zainteresowane strony wniosku o przeprowadzenie przeglądu okresowego, gdy przedstawione zostaną ustalenia z dochodzenia w sprawie kartelu i w zależności od sytuacji panującej w tym momencie.

(83)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących poziomu usuwającego szkodę ostateczny poziom usuwający szkodę ustalono na poziomie 10,6 %.

(84)

W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem na poziomie marginesu szkody, zgodnie z zasadą niższego cła.

(85)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń białoruski producent eksportujący twierdził, że okoliczności sprawy uzasadniały nałożenie środków w formie częściowej ilości bezcłowej, zgodnie z czym pierwsze przywiezione 200 000 ton byłoby zwolnione z cła, oraz że okres obowiązywania środków powinien zostać ograniczony do dwóch lat.

(86)

Należy przypomnieć, że dumping wynika z dyskryminacji cenowej i w związku z tym środek zaradczy powinien składać się z ceł antydumpingowych lub zobowiązania cenowego. Bezcłowy kontyngent, o który wnioskuje eksporter z Białorusi, nie zawiera żadnego elementu cenowego, który umożliwiałby zaradzenie szkodliwemu dumpingowi i dlatego nie może być przyjęty. W tym przypadku nie ma również uzasadnienia dla skrócenia okresu stosowania środków. Gdy okoliczności ulegną zmianie, białoruski producent będzie mieć możliwość złożenia wniosku o dokonanie przeglądu środków zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Dlatego powyższe argumenty zostają odrzucone. Należy również przypomnieć, że Komisja może dokonać przeglądu ustaleń, jeśli dochodzenie w sprawie kartelu podda w wątpliwość ostateczne ustalenia przedstawione w niniejszym rozporządzeniu.

(87)

Na podstawie powyższego ustala się następujące stawki nakładanych ceł:

(88)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł unijny, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych.

(89)

Komitet ustanowiony na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036 nie wydał opinii,