9.3.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 62/20 |
ZALECENIE KOMISJI (UE) 2016/336
z dnia 8 marca 2016 r.
w sprawie stosowania dyrektywy Rady 2008/120/WE ustanawiającej minimalne normy ochrony świń, w odniesieniu do środków ograniczających potrzebę obcinania ogonów
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 292,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dyrektywie Rady 2008/120/WE (1) nakłada się na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, by obcinania ogona nie dokonywano rutynowo, lecz tylko w przypadkach, gdy istnieją dowody na to, że wystąpiły obrażenia wymion loch albo uszu lub ogonów pozostałych świń. |
(2) |
Praktykę obcinania ogona u świń stosuje się w celu zapobieżenia obgryzaniu ogonów, będącemu osobliwym zjawiskiem powodowanym przez szereg czynników. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że praktyka ta sprawia świniom ból, a co za tym idzie, ma negatywny wpływ na ich dobrostan. |
(3) |
W dyrektywie 2008/120/WE przewidziano, że przed obcięciem ogona należy wprowadzić inne środki w celu zapobieżenia obgryzaniu ogonów i innym zachowaniom, biorąc pod uwagę cechy środowiska i zagęszczenie hodowli. Z tego powodu należy zmienić nieodpowiednie warunki środowiskowe lub systemy zarządzania. |
(4) |
W dyrektywie 2008/120/WE nałożono ponadto na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, by świnie miały stały dostęp do wystarczającej ilości materiału, którym mogą ruszać i w którym mogą grzebać, takiego jak słoma, siano, drewno, trociny, kompost grzybniowy, torf lub mieszanki takich materiałów („materiał wzbogacający”), nienarażającego zdrowia zwierząt na szwank. |
(5) |
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wydał opinie naukowe na temat zagrożeń związanych z obgryzaniem ogonów u świń oraz możliwych środków ograniczających potrzebę obcinania ogonów (2) oraz opinię naukową dotyczącą wieloaspektowego podejścia do stosowania środków związanych ze zwierzętami i środków niezwiązanych ze zwierzętami w celu oceny dobrostanu świń (3). Ustalenia tych opinii naukowych należy uwzględnić w najlepszych praktykach, o których mowa w niniejszym zaleceniu. |
(6) |
Systemy gospodarskie stosowane w państwach członkowskich różnią się między sobą. Należy zatem zalecić ogólnounijne najlepsze praktyki mające na celu ograniczenie potrzeby obcinania ogonów oraz stosowanie optymalnych rozwiązań w zakresie materiałów wzbogacających. |
(7) |
Niniejsze zalecenie należy stosować zgodnie z przepisami dyrektywy 2008/120/WE i innych przedmiotowych przepisów unijnych mających zastosowanie do dobrostanu świń, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
1. |
Stosując ogólne wymogi dotyczące zapobiegania obgryzaniu ogonów i, co za tym idzie, ograniczania rutynowego obcinania ogonów, przewidziane w załączniku I do dyrektywy 2008/120/WE, państwa członkowskie powinny uwzględnić wytyczne w sprawie najlepszych praktyk opartych na wiedzy naukowej, określone w pkt 2 do 7. |
2. |
Państwa członkowskie powinny:
|
3. |
Przy przeprowadzaniu oceny ryzyka należy sprawdzić następujące kryteria:
Na podstawie wyników oceny ryzyka należy ocenić wprowadzenie odpowiednich zmian w zarządzaniu, takich jak zapewnienie świniom odpowiednich materiałów wzbogacających, wygodnych warunków środowiskowych, zapewnienie dobrego statusu zdrowotnego lub zrównoważonej diety. |
4. |
Materiały wzbogacające powinny umożliwić świniom zaspokojenie ich podstawowych potrzeb bez narażenia na szwank ich zdrowia. Aby spełnić ten cel, materiały wzbogacające powinny być bezpieczne i posiadać następujące cechy: a) być jadalne– by świnie mogły je jeść lub obwąchiwać – a o ile to możliwe powinny one też mieć walory odżywcze; b) nadawać się do żucia– by świnie mogły je gryźć; c) nadawać się do badania– by świnie mogły je badać; d) nadawać do manipulacji– by świnie mogły zmieniać ich położenie, wygląd lub strukturę. |
5. |
Oprócz tego, że materiały wzbogacające powinny posiadać cechy wymienione w pkt 4, powinny one być wykładane w taki sposób, by:
|
6. |
Aby zaspokoić podstawowe potrzeby świń, materiały wzbogacające powinny posiadać wszystkie cechy wymienione w pkt 4 i 5. W tym celu materiały wzbogacające należy podzielić na następujące kategorie: a) materiały optymalne– materiały posiadające wszystkie cechy wymienione w pkt 4 i 5 i z tego powodu nadające się do stosowania samoistnego; b) materiały suboptymalne– materiały posiadające większość cech wymienionych w pkt 4 i 5 i z tego powodu nadające się do stosowania w połączeniu z innymi materiałami; c) materiały marginalnego zainteresowania– materiały odwracające uwagę świń, co do których nie należy uznać, że zaspokajają one podstawowe potrzeby świń; w przypadku tych materiałów należy zapewnić także materiały optymalne lub suboptymalne. |
7. |
Aby skontrolować, czy świnie mają dostęp do odpowiednich materiałów wzbogacających w wystarczającej ilości, państwa członkowskie powinny zapewnić stosowanie przez rolników najlepszych praktyk w odniesieniu do odpowiednich wskaźników służących monitorowaniu dobrostanu świń znajdujących się pod ich pieczą. Ta metoda oceny w celu kontroli dostępu do materiałów wzbogacających powinna obejmować kontrole oparte na:
|
8. |
Komisja powinna monitorować stosowanie niniejszego zalecenia i udostępnić bardziej szczegółowe informacje na temat najlepszych praktyk, o których mowa w pkt 2 do 7, zgodnych z najnowszą i najistotniejszą wiedzą naukową, na publicznie dostępnej stronie Komisji. |
9. |
Państwa członkowskie powinny, przy aktywnym udziale rolników, upowszechnić najlepsze praktyki, o których mowa w pkt 2 do 7. |
Sporządzono w Brukseli dnia 8 marca 2016 r.
W imieniu Komisji
Vytenis ANDRIUKAITIS
Członek Komisji
(1) Dyrektywa Rady 2008/120/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiająca minimalne normy ochrony świń (Dz.U. L 47 z 18.2.2009, s. 5).
(2) http://www.efsa.europa.eu/en/efsajournal/pub/611.
(3) http://www.efsa.europa.eu/en/efsajournal/pub/3702.