25.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/8

(1)

Wnioski dotyczące stosowania parametrów specyficznych dla danego zakładu przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny być sporządzane na podstawie ostrożnych i realistycznych założeń i powinny obejmować wszystkie istotne fakty konieczne dla dokonania oceny przez organy nadzoru. Powinna ona obejmować ocenę sposobu spełnienia kryteriów w odniesieniu do kompletności, dokładności i odpowiedniości stosowanych danych.

(2)

Należy określić, jakie informacje mają zostać zawarte przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji we wniosku, tak aby zapewnić spójną podstawę do podejmowania decyzji przez organy nadzoru.

(3)

Ubieganie się o stosowanie parametrów specyficznych dla danego zakładu jest strategiczną decyzją dla celów zarządzania ryzykiem i planowania kapitału. Ze względu ostateczną odpowiedzialność organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego za przestrzeganie przepisów zgodnie z art. 40 dyrektywy 2009/138/WE należy dokładnie przeanalizować jego zaangażowanie w proces decyzyjny w sprawie wniosku.

(4)

Należy ustanowić przepisy umożliwiające organom nadzoru przyjęcie odpowiednich procedur. Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące oceny i zatwierdzania wniosków przez organy nadzoru. W celu zarządzania procesem zatwierdzania przepisy te powinny być dostosowane proporcjonalnie do stopnia złożoności wniosków. Proces zatwierdzania może być krótszy niż sześć miesięcy, jeżeli jest to proporcjonalne do złożoności.

(5)

Decyzja o ubieganiu się o stosowanie parametrów specyficznych dla danego zakładu nie może być podyktowana wyłącznie dążeniem do obniżenia wymogu kapitałowego. Stosowanie parametrów specyficznych dla danego zakładu nie powinno jednak uniemożliwiać zakładowi powrotu do stosowania parametrów standardowych, jeżeli parametry specyficzne dla danego zakładu nie odzwierciedlają już jego profilu ryzyka; w tym przypadku zakład powinien poinformować organ nadzoru o powodach, dla których parametry te nie są już adekwatne.

(6)

Procedury zatwierdzania przewidują stałą komunikację między organami nadzoru a zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji. Obejmuje to komunikację przed złożeniem formalnego wniosku organom nadzoru oraz, po zatwierdzeniu wniosku, w ramach procesu nadzoru. Stała komunikacja jest konieczna w celu zapewnienia, by ocena organu nadzoru była oparta na odpowiednich i aktualnych informacjach.

(7)

W ramach procesu zatwierdzania organy nadzoru powinny między innymi ocenić dane wykorzystywane do obliczania parametrów specyficznych dla danego zakładu i powinny sprawdzić, czy wykorzystywane dane spełniają kryteria jakości danych określone w art. 219 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35 (2). Do celów spełniania wymogu dotyczącego kompletności danych zgodnie z art. 219 wspomnianego rozporządzenia zakład powinien wykorzystywać wartość parametru specyficznego dla danego zakładu uzyskaną przy użyciu zatwierdzonej metody i na podstawie najbardziej aktualnych odpowiednich danych.

(8)

Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą zastąpić jedynie podzbiór parametrów standardowych w modułach ryzyka ubezpieczeniowego przez parametry specyficzne dla danego zakładu. Oznacza to, że część danych wejściowych wykorzystywanych do obliczania tych parametrów będzie podobna do danych wejściowych wykorzystywanych do ustalania wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych lub identyczna z tymi danymi.

(9)

Ze względu na wzajemne powiązania między poszczególnymi wnioskami o zatwierdzenie na podstawie dyrektywy 2009/138/WE, składając wniosek o zatwierdzenie parametrów specyficznych dla danego zakładu, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji powinien powiadomić organ nadzoru o innych wnioskach dotyczących pozycji wymienionych w art. 308a ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, które są obecnie rozpatrywane lub których złożenie jest przewidywane w ciągu następnych sześciu miesięcy. Taki wymóg jest konieczny w celu zapewnienia, aby oceny organów nadzoru były oparte na przejrzystych i obiektywnych informacjach.

(10)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji Europejskiej przez Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych.

(11)

Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, przeanalizował potencjalne koszty i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (3).

(12)

W celu zwiększenia pewności prawa w zakresie systemu nadzoru w fazie wprowadzenia przewidzianej w art. 308a dyrektywy 2009/138/WE, która rozpocznie się dnia 1 kwietnia 2015 r., należy zapewnić jak najszybsze wejście w życie niniejszego rozporządzenia, w dniu następującym po jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

a)

dokumentację potwierdzającą wewnętrzny proces decyzyjny zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w odniesieniu do wniosku;

b)

konkretną datę początkową, od której, zgodnie z wnioskiem, mają być stosowane parametry specyficzne dla danego zakładu;

c)

podzbiór parametrów standardowych, które, zgodnie z wnioskiem, mają być zastąpione parametrem specyficznym dla danego zakładu;

d)

w odniesieniu do każdego segmentu – stosowaną metodę standardową oraz wartość parametru specyficznego dla danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji otrzymaną przy zastosowaniu tej metody;

e)

obliczenia dla wnioskowanego przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosowania parametru specyficznego dla danego zakładu oraz informację na temat adekwatności obliczenia;

f)

dowody potwierdzające, że dane wykorzystywane do obliczania parametrów specyficznych dla danego zakładu są kompletne, dokładne i odpowiednie oraz że spełniają wymogi określone w art. 219 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35;

g)

uzasadnienie, że każda standardowa metoda obliczania parametrów specyficznych dla danego zakładu w odniesieniu do pojedynczego segmentu zapewnia najbardziej dokładny wynik w celu spełniania wymogów określonych w art. 101 dyrektywy 2009/138/WE.

a)

parametrów, które mają zostać zastąpione, rozważając, czy stosowanie parametrów specyficznych dla danego zakładu lepiej odzwierciedla profil ryzyka ubezpieczeniowego zakładu;

b)

segmentów, w odniesieniu do których obliczono parametry, rozważając, czy stosowanie parametrów specyficznych dla danego zakładu lepiej odzwierciedla profil ryzyka ubezpieczeniowego zakładu.

a)

zmiana ta wynika z wniosku organu nadzoru o dodatkowe informacje lub zmiany; lub

b)

organ nadzoru stwierdza, że zmiana nie wpływa w znaczący sposób na ocenę wniosku.

a)

zakład, który uzyskał zatwierdzenie stosowania parametrów specyficznych dla danego zakładu, przestał spełniać warunki określone w art. 101 dyrektywy 2009/138/WE oraz w art. 218, 219 i 220 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35;

b)

w należycie uzasadnionych okolicznościach, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zamierza powrócić do parametrów standardowych, kieruje wniosek do organu nadzoru, podaje przyczyny nieodpowiedniości stosowania parametrów specyficznych dla danego zakładu oraz przedstawia odpowiednią dokumentację potwierdzającą.