1.   Celowe uwalnianie fluorowanych gazów cieplarnianych do atmosfery jest zakazane, w przypadku gdy uwolnienie nie jest technicznie niezbędne do zamierzonego stosowania.

2.   Operatorzy urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane, podejmują środki ostrożności, aby zapobiec niezamierzonemu uwolnieniu tych gazów („wyciekowi”). Operatorzy podejmują wszelkie środki możliwe do zastosowania z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia w celu zminimalizowania wycieku fluorowanych gazów cieplarnianych.

3.   W przypadku stwierdzenia wycieku fluorowanych gazów cieplarnianych operatorzy zapewniają, aby urządzenie zostało naprawione bez zbędnej zwłoki.

W odniesieniu do urządzenia, które objęte jest wymogiem kontroli szczelności na podstawie art. 4 ust. 1, w przypadku gdy naprawiono urządzenie, z którego nastąpił wyciek, operatorzy zapewniają, aby urządzenie zostało skontrolowane przez certyfikowaną osobę fizyczną w ciągu miesiąca od naprawy w celu sprawdzenia, czy naprawa była skuteczna.

4.   Osoby fizyczne wykonujące czynności, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. a)–c), są certyfikowane zgodnie z art. 10 ust. 4 i 7 oraz podejmują środki ostrożności zapobiegające wyciekowi fluorowanych gazów cieplarnianych.

Podmioty prowadzące instalowanie, serwisowanie, konserwację, naprawę lub likwidację urządzeń wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a)–d) są certyfikowane zgodnie z art. 10 ust. 6 i 7 oraz podejmują środki ostrożności zapobiegające wyciekowi fluorowanych gazów cieplarnianych.

1.   Operatorzy urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane w ilości 5 ton ekwiwalentu CO2 lub większej i niezawarte w piankach, zapewniają, aby urządzenia były poddawane kontrolom szczelności.

Hermetycznie zamknięte urządzenia, zawierające fluorowane gazy cieplarniane w ilościach mniejszych niż 10 ton ekwiwalentu CO2, nie podlegają kontrolom szczelności na podstawie niniejszego artykułu, pod warunkiem że urządzenia te są oznakowane jako hermetycznie zamknięte.

Rozdzielnice elektryczne nie podlegają kontrolom szczelności na podstawie niniejszego artykułu, pod warunkiem że spełniają jeden z poniższych warunków:

2.   Ust. 1 ma zastosowanie do operatorów następujących urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane:

Jeżeli chodzi o urządzenia, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a)–e), kontrole są przeprowadzane przez certyfikowane osoby fizyczne zgodnie z przepisami przewidzianymi w art. 10.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 akapit pierwszy, do dnia 31 grudnia 2016 r., urządzenia, które zawierają mniej niż 3 kg fluorowanych gazów cieplarnianych, lub hermetycznie zamknięte urządzenia, które są oznakowane jako takie i zawierają mniej niż 6 kg fluorowanych gazów cieplarnianych, nie podlegają kontrolom szczelności.

3.   Kontrole szczelności zgodnie z ust. 1 przeprowadza się z następującą częstotliwością:

4.   Obowiązki przewidziane w ust. 1 w odniesieniu do urządzeń ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w ust. 2 lit. d), uznaje się za spełnione, pod warunkiem spełnienia dwóch następujących warunków:

5.   Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, określić wymogi kontroli szczelności, które mają być prowadzone zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu w odniesieniu do każdego rodzaju urządzeń, o których mowa w tym ustępie, a także określić, w których częściach urządzeń występuje największe prawdopodobieństwo wystąpienia wycieku, oraz uchylić akty przyjęte na podstawie art. 3 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 842/2006. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

1.   Operatorzy urządzeń wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a)–d), zawierających fluorowane gazy cieplarniane w ilościach 500 ton ekwiwalentu CO2 lub większej, zapewniają, aby urządzenia te były wyposażone w system wykrywania wycieków, który alarmuje operatora lub firmę serwisową o każdym wycieku.

2.   Operatorzy urządzeń wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. f) i g), zawierających fluorowane gazy cieplarniane w ilościach 500 ton ekwiwalentu CO2 lub większej i zainstalowanych od dnia 1 stycznia 2017 r., zapewniają, aby urządzenia te były wyposażone w system wykrywania wycieków, który alarmuje operatora lub firmę serwisową o każdym wycieku.

3.   Operatorzy urządzeń wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a)–d) i g), które podlegają przepisom ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu, zapewniają, aby systemy wykrywania wycieków były kontrolowane co najmniej raz na 12 miesięcy w celu zapewnienia ich właściwego działania.

4.   Operatorzy urządzeń wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. f), które podlegają przepisom ust. 2 niniejszego artykułu, zapewniają, aby systemy wykrywania wycieków były kontrolowane co najmniej raz na 6 lat w celu zapewnienia ich właściwego działania.

1.   Operatorzy urządzeń, które objęte są wymogiem kontroli szczelności na podstawie art. 4 ust. 1, w odniesieniu do każdego takiego urządzenia tworzą i prowadzą dokumentację zawierającą następujące informacje:

2.   Jeżeli dokumentacja, o której mowa w ust. 1, nie jest przechowywana w bazie danych utworzonej przez właściwe organy państw członkowskich, zastosowanie mają następujące zasady:

Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, udostępniana jest właściwemu organowi zainteresowanego państwa członkowskiego lub Komisji na ich wniosek. W zakresie, w jakim dokumentacja ta zawiera informacje dotyczące środowiska, zastosowanie mają dyrektywa 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (18) lub rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (19), stosownie do przypadku.

3.   Do celów art. 11 ust. 4 podmioty dostarczające fluorowane gazy cieplarniane tworzą dokumentację z odpowiednimi informacjami dotyczącymi nabywców fluorowanych gazów cieplarnianych, obejmującymi następujące informacje szczegółowe:

Podmioty dostarczające fluorowane gazy cieplarniane przechowują tę dokumentację przez co najmniej pięć lat.

Podmioty dostarczające fluorowane gazy cieplarniane udostępniają tę dokumentację właściwemu organowi zainteresowanego państwa członkowskiego lub Komisji na ich wniosek. W zakresie, w jakim dokumentacja ta zawiera informacje dotyczące środowiska, zastosowanie mają dyrektywa 2003/4/WE lub rozporządzenie (WE) nr 1367/2006, stosownie do przypadku.

4.   Komisja może, w drodze aktu wykonawczego, ustalić format dokumentacji, o której mowa w ust. 1 i 3 niniejszego artykułu, oraz określić, w jaki sposób ją tworzyć i prowadzić. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

1.   Producenci związków fluorowanych podejmują w najszerszym możliwym zakresie wszelkie środki ostrożności niezbędne do ograniczenia emisji fluorowanych gazów cieplarnianych podczas:

Niniejszy artykuł ma także zastosowanie w przypadku produkcji fluorowanych gazów cieplarnianych jako produktów ubocznych.

2.   Bez uszczerbku dla art. 11 ust. 1 zakazuje się wprowadzania do obrotu fluorowanych gazów cieplarnianych i gazów wymienionych w załączniku II, chyba że, w stosownym przypadku, w chwili wprowadzenia do obrotu producenci lub importerzy udowodnią, że trifluorometan wyprodukowany jako produkt uboczny podczas procesu produkcyjnego, w tym podczas produkowania substratów do ich produkcji, został zniszczony lub odzyskany w celu późniejszego zastosowania, zgodnie z najlepszymi dostępnymi technikami.

Niniejszy wymóg stosuje się od dnia 11 czerwca 2015 r.

1.   Operatorzy stacjonarnych urządzeń lub agregatów chłodniczych w samochodach ciężarowych chłodniach i przyczepach chłodniach, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane niezawarte w piankach, zapewniają, aby odzysk tych gazów był prowadzony przez osoby fizyczne posiadające odpowiednie certyfikaty przewidziane w art. 10, w celu zapewnienia recyklingu, regeneracji lub zniszczenia tych gazów.

Obowiązek ten ma zastosowanie do operatorów każdego z następujących urządzeń:

2.   Podmiot, który stosował pojemnik do fluorowanych gazów cieplarnianych, bezpośrednio przed jego unieszkodliwieniem zapewnia odzysk wszelkich pozostałych w nim gazów w celu zapewnienia ich recyklingu, regeneracji lub zniszczenia.

3.   Operatorzy produktów i urządzeń niewymienionych w ust. 1, w tym urządzeń ruchomych, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane, organizują odzysk tych gazów w stopniu, jaki jest technicznie wykonalny i nie wiąże się z nieproporcjonalnymi kosztami, przy pomocy odpowiednio wykwalifikowanych osób fizycznych w celu zapewnienia recyklingu, regeneracji lub zniszczenia tych gazów lub organizują ich zniszczenie bez uprzedniego odzysku.

Odzysk fluorowanych gazów cieplarnianych z urządzeń klimatyzacyjnych w pojazdach drogowych nieobjętych zakresem stosowania dyrektywy 2006/40/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (20) jest przeprowadzany przez odpowiednio wykwalifikowane osoby fizyczne.

W odniesieniu do odzysku fluorowanych gazów cieplarnianych z urządzeń klimatyzacyjnych w pojazdach silnikowych wchodzących w zakres stosowania dyrektywy 2006/40/WE – za odpowiednio wykwalifikowane uznaje się wyłącznie osoby fizyczne posiadające co najmniej zaświadczenie o odbytym szkoleniu zgodnie z art. 10 ust. 2.

1.   Państwa członkowskie, na podstawie minimalnych wymogów, o których mowa w ust. 5, ustanawiają lub dostosowują programy certyfikacji, w tym procedury oceny. Państwa członkowskie zapewniają, aby dostępne były szkolenia dla osób fizycznych wykonujących następujące czynności:

2.   Państwa członkowskie zapewniają, aby dostępne były programy szkoleń dla osób fizycznych prowadzących odzysk fluorowanych gazów cieplarnianych z urządzeń klimatyzacyjnych w pojazdach silnikowych wchodzących w zakres stosowania dyrektywy 2006/40/WE, na podstawie minimalnych wymogów, o których mowa w ust. 5.

3.   Programy certyfikacji i szkoleń przewidziane w ust. 1 i 2 obejmują następujące elementy:

4.   Certyfikaty przyznawane w ramach programów certyfikacji przewidzianych w ust. 1 są wydawane pod warunkiem, że kandydat pomyślnie przeszedł procedurę oceny ustanowioną zgodnie z ust. 1, 3 i 5.

5.   Minimalnymi wymogami dotyczącymi programów certyfikacji są wymogi ustanowione w rozporządzeniach (WE) nr 303/2008 – (WE) nr 306/2008 i na podstawie ust. 12. Minimalnymi wymogami dotyczącymi zaświadczeń o odbytym szkoleniu są wymogi ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 307/2008 i na podstawie ust. 12. Te minimalne wymogi określają dla każdego rodzaju urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2, wymagane umiejętności praktyczne i wiedzę teoretyczną, w stosownych przypadkach, zachowując rozróżnienie między różnymi czynnościami, które mają zostać uwzględnione, a także warunki wzajemnego uznawania certyfikatów i zaświadczeń o odbytym szkoleniu.

6.   Państwa członkowskie ustanawiają lub dostosowują programy certyfikacji na podstawie minimalnych wymogów, o których mowa w ust. 5, dla podmiotów prowadzących instalowanie, serwisowanie, konserwację, naprawę lub likwidację urządzeń wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a)–d) na rzecz innych stron.

7.   Istniejące certyfikaty i zaświadczenia o odbytym szkoleniu wydane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 842/2006 pozostają ważne, zgodnie z warunkami, na których zostały pierwotnie wydane.

8.   Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie osoby fizyczne posiadające certyfikaty wydane w ramach programów certyfikacji przewidzianych w ust. 1 i 7, miały dostęp do informacji dotyczących każdego z następujących zagadnień:

9.   Państwa członkowskie zapewniają dostępność szkoleń dla osób fizycznych, które chcą zaktualizować swoją wiedzę w odniesieniu do kwestii, o których mowa w ust. 3.

10.   Do dnia 1 stycznia 2017 r. państwa członkowskie powiadomią Komisję o programach certyfikacji i szkoleń.

Państwa członkowskie uznają certyfikaty i zaświadczenia o odbytym szkoleniu wydane w innym państwie członkowskim zgodnie z niniejszym artykułem. Państwa członkowskie nie ograniczają swobody świadczenia usług lub swobody przedsiębiorczości z powodu wydania certyfikatu w innym państwie członkowskim.

11.   Każdy podmiot, który zleca czynność, o której mowa w ust. 1, innemu podmiotowi, podejmuje uzasadnione działania służące upewnieniu się, że ten inny podmiot posiada certyfikaty niezbędne do wymaganych czynności na podstawie niniejszego artykułu.

12.   W przypadku gdy do celów stosowania niniejszego artykułu pojawi się potrzeba bardziej zharmonizowanego podejścia do szkoleń i certyfikacji, Komisja, w drodze aktów wykonawczych, dostosowuje i aktualizuje wymogi minimalne w odniesieniu do umiejętności i wiedzy, które mają być objęte ich zakresem, określa warunki certyfikacji lub zaświadczania oraz warunki wzajemnego uznawania, a także uchyla akty przyjęte na mocy art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 842/2006. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24. Komisja, przy wykonywaniu uprawnień przyznanych jej na mocy niniejszego ustępu, uwzględnia odpowiednie istniejące systemy kwalifikacji lub certyfikacji.

13.   Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, ustalić format powiadomienia, o którym mowa w ust. 10 niniejszego artykułu, i może uchylić akty przyjęte na podstawie art. 5 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 842/2006. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

14.   W przypadku gdy obowiązki określone w niniejszym artykule odnoszące się do zapewniania certyfikacji i szkoleń nakładałyby nieproporcjonalne obciążenia na państwo członkowskie z powodu niskiej liczby jego ludności i – w związku z tym – z powodu braku popytu na takie szkolenia i certyfikację, obowiązek ten można wypełnić poprzez uznanie certyfikatów wydanych w innych państwach członkowskich.

Państwa członkowskie korzystające z niniejszego ustępu informują Komisję, która informuje inne państwa członkowskie.

15.   Niniejszy artykuł w żaden sposób nie uniemożliwia państwom członkowskim ustanawiania kolejnych programów certyfikacji i szkoleń w odniesieniu do urządzeń innych niż te, o których mowa w ust. 1.

1.   Wprowadzanie do obrotu produktów i urządzeń wymienionych w załączniku III, z wyłączeniem sprzętu wojskowego, jest zakazane od dnia określonego w tym załączniku, przy dokonaniu w stosownych przypadkach rozróżnienia w zależności od typu lub współczynnika ocieplenia globalnego fluorowanych gazów cieplarnianych.

2.   Zakaz określony w ust. 1 nie ma zastosowania do urządzeń, w odniesieniu do których w wymogach dotyczących ekoprojektu przyjętych na podstawie dyrektywy 2009/125/WE określono, że ze względu na wyższą efektywność energetyczną w trakcie ich eksploatacji emisje ekwiwalentu CO2 w całym ich cyklu eksploatacyjnym będą niższe od emisji z podobnych urządzeń, które spełniają odpowiednie wymogi dotyczące ekoprojektu i nie zawierają wodorofluorowęglowodorów.

3.   W następstwie uzasadnionego wniosku właściwego organu państwa członkowskiego i uwzględniając cele niniejszego rozporządzenia, Komisja może wyjątkowo, w drodze aktów wykonawczych, zezwolić na zwolnienie trwające maksymalnie cztery lata, umożliwiające wprowadzanie do obrotu produktów i urządzeń wymienionych w załączniku III, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane lub których działanie jest od nich uzależnione, w przypadku gdy zostanie wykazane, że:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

4.   W celu przeprowadzenia instalowania, serwisowania, konserwacji lub naprawy urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane lub których działanie jest od nich uzależnione, i w przypadku których to urządzeń na mocy art. 10 wymagany jest certyfikat lub zaświadczenie, fluorowane gazy cieplarniane są sprzedawane wyłącznie podmiotom posiadającym odpowiednie certyfikaty lub zaświadczenia, zgodnie z art. 10, lub podmiotom, które zatrudniają osoby posiadające certyfikat lub zaświadczenie o odbytym szkoleniu, zgodnie z art. 10 ust. 2 i 5, i nabywane wyłącznie przez takie podmioty. Niniejszy ustęp nie uniemożliwia nieposiadającym certyfikatu podmiotom, które nie wykonują czynności, o których mowa w pierwszym zdaniu niniejszego ustępu, zbiórki, transportowania lub dostarczania fluorowanych gazów cieplarnianych.

5.   Niehermetycznie zamknięte urządzenia napełnione fluorowanymi gazami cieplarnianymi są sprzedawane użytkownikowi końcowemu wyłącznie w przypadku, gdy przedstawione zostaną dowody, że instalowanie ma być przeprowadzone przez podmiot certyfikowany zgodnie z art. 10.

6.   Na podstawie danych udostępnianych przez państwa członkowskie Komisja gromadzi informacje dotyczące krajowych kodów, norm lub ustawodawstwa państw członkowskich w odniesieniu do technologii zastępczych stosujących rozwiązania alternatywne wobec fluorowanych gazów cieplarnianych w urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych i pompach ciepła oraz w piankach.

Komisja opublikuje do dnia 1 stycznia 2017 r. sprawozdanie zbiorcze dotyczące informacji zgromadzonych na podstawie akapitu pierwszego.

1.   Produkty i urządzenia, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane lub których działanie jest uzależnione od tych gazów, nie mogą być wprowadzane do obrotu, o ile nie zostały opatrzone etykietą. Ma to zastosowanie wyłącznie do:

2.   Produkty lub urządzenia objęte zwolnieniem na podstawie art. 11 ust. 3 muszą być opatrzone odpowiednią etykietą i zawierać informację, że te produkty lub urządzenia mogą być stosowane wyłącznie do celów, do jakich zwolnienie na mocy tego artykułu zostało przyznane.

3.   Etykieta wymagana na podstawie ust. 1 zawiera następujące informacje:

Etykieta wymagana na podstawie ust. 1 zawiera w stosowanych przypadkach następujące informacje:

4.   Etykieta musi być wyraźnie czytelna i nieusuwalna oraz umieszczona:

Etykieta jest sporządzona w językach urzędowych państwa członkowskiego, w którym produkt lub urządzenie jest wprowadzane do obrotu.

5.   Pianki i przedmieszki poliolowe, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane, są wprowadzane do obrotu jedynie w przypadku, gdy fluorowane gazy cieplarniane są określone na etykiecie za pomocą przyjętego oznakowania przemysłowego lub, w przypadku braku takiego oznakowania, za pomocą nazwy chemicznej. Na etykiecie wyraźnie wskazuje się, że pianka lub przedmieszka poliolowa zawierają fluorowane gazy cieplarniane. W przypadku płyt spienionych informacje te są oznaczone na płytach w sposób widoczny i nieusuwalny.

6.   Regenerowane lub pochodzące z recyklingu fluorowane gazy cieplarniane muszą być opatrzone etykietą ze wskazaniem, że dana substancja została zregenerowana lub pochodzi z recyklingu, z informacją o numerze partii oraz nazwie i adresie zakładu, w którym dokonano regeneracji lub poddano recyklingowi.

7.   Fluorowane gazy cieplarniane wprowadzane do obrotu w celu zniszczenia muszą być opatrzone etykietą ze wskazaniem, że zawartość pojemnika może być wyłącznie zniszczona.

8.   Fluorowane gazy cieplarniane wprowadzane do obrotu w celu bezpośredniego wywozu muszą być opatrzone etykietą ze wskazaniem, że zawartość pojemnika może być wyłącznie poddana bezpośrednio wywozowi.

9.   Fluorowane gazy cieplarniane wprowadzane do obrotu w celu stosowania w sprzęcie wojskowym muszą być opatrzone etykietą ze wskazaniem, że zawartość pojemnika może być zastosowana wyłącznie do tego celu.

10.   Fluorowane gazy cieplarniane wprowadzane do obrotu w celu trawienia materiałów półprzewodnikowych lub czyszczenia komór do wytrącania z fazy gazowej pozostałości substancji chemicznych w sektorze produkcji półprzewodników muszą być opatrzone etykietą ze wskazaniem, że zawartość pojemnika może być zastosowana wyłącznie do tego celu.

11.   Fluorowane gazy cieplarniane wprowadzane do obrotu w celu stosowania jako substrat muszą być opatrzone etykietą ze wskazaniem, że zawartość pojemnika może być zastosowana wyłącznie jako substrat.

12.   Fluorowane gazy cieplarniane wprowadzane do obrotu w celu produkcji inhalatorów ciśnieniowych z odmierzonym dozowaniem do celów podawania składników farmaceutycznych muszą być opatrzone etykietą ze wskazaniem, że zawartość pojemnika może być zastosowana wyłącznie do tego celu.

13.   Informacje, o których mowa w ust. 3 i 5, muszą być zawarte w instrukcjach obsługi danych produktów i urządzeń.

W przypadku produktów i urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane o współczynniku ocieplenia globalnego równym 150 lub więcej, informacje te muszą być również zawarte w tekstach wykorzystywanych w reklamach.

14.   Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, ustalić format etykiet, o których mowa w ust. 1 i 4–12, i może uchylić akty przyjęte na podstawie art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 842/2006. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

15.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 22 aktów delegowanych zmieniających wymogi dotyczące etykietowania określone w ust. 4–12, w stosownych przypadkach, w świetle rozwoju aspektów komercyjnych lub technicznych.

1.   Zabronione jest stosowanie heksafluorku siarki w procesie odlewania ciśnieniowego magnezu i w recyklingu stopów magnezu odlewanych ciśnieniowo.

Jeżeli chodzi o odlewanie ciśnieniowe magnezu i recykling stopów magnezu odlewanych ciśnieniowo, w odniesieniu do instalacji stosujących heksafluorek siarki w ilości poniżej 850 kg rocznie, zakaz ten ma zastosowanie dopiero od dnia 1 stycznia 2018 r.

2.   Zabronione jest stosowanie heksafluorku siarki do napełniania opon pojazdów.

3.   Od dnia 1 stycznia 2020 r. zabronione jest stosowanie fluorowanych gazów cieplarnianych o współczynniku ocieplenia globalnego równym 2 500 lub więcej, do serwisowania lub konserwacji urządzeń chłodniczych o wielkości napełnienia czynnikiem chłodniczym równej 40 t ekwiwalentu CO2 lub większej.

Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do sprzętu wojskowego lub urządzeń przeznaczonych do zastosowań służących schładzaniu produktów do temperatur poniżej – 50 °C.

Zakaz, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie ma zastosowania do następujących kategorii fluorowanych gazów cieplarnianych do dnia 1 stycznia 2030 r.:

Zakaz, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie ma zastosowania do urządzeń chłodniczych, w odniesieniu do których zezwolono na zwolnienie na podstawie art. 11 ust. 3.

1.   Od dnia 1 stycznia 2017 r. urządzenia chłodnicze, klimatyzacyjne i pompy ciepła napełnione wodorofluorowęglowodorami są wprowadzane do obrotu wyłącznie w przypadku, gdy wodorofluorowęglowodory, którymi napełnione są te urządzenia, są wliczone do systemu kontyngentów, o którym mowa w rozdziale IV.

2.   Przy wprowadzaniu do obrotu fabrycznie napełnionych urządzeń, o których mowa w ust. 1, producenci i importerzy urządzeń zapewniają, aby przestrzeganie ust. 1 było w pełni udokumentowane, i sporządzają w tym względzie deklarację zgodności.

Od dnia 1 stycznia 2018 r., w przypadku gdy wodorofluorowęglowodory zawarte w urządzeniach nie zostały wprowadzone do obrotu przed napełnieniem urządzeń, importerzy tych urządzeń zapewniają, aby dokładność dokumentacji i deklaracji zgodności była co roku do dnia 31 marca, w odniesieniu do poprzedniego roku kalendarzowego, weryfikowana przez niezależnego audytora. Audytor ten musi być:

Producenci i importerzy urządzeń, o których mowa w ust. 1, przechowują dokumentację i deklarację zgodności przez okres co najmniej pięciu lat od wprowadzenia tych urządzeń do obrotu. Importerzy urządzeń, którzy wprowadzają do obrotu fabrycznie napełnione urządzenia, w przypadku gdy wodorofluorowęglowodory zawarte w tych urządzeniach nie zostały wprowadzone do obrotu przed napełnieniem nimi urządzeń, zapewniają, aby został spełniony wymóg rejestracji na mocy art. 17 ust. 1 lit. e).

3.   Sporządzając deklarację zgodności, producenci i importerzy urządzeń, o których mowa w ust. 1, przyjmują odpowiedzialność za przestrzeganie ust. 1 i 2.

4.   Komisja określa, w drodze aktów wykonawczych, szczegółowe warunki dotyczące deklaracji zgodności i weryfikacji prowadzonej przez niezależnego audytora, o której mowa w ust. 2 akapit drugi niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

1.   Komisja zapewnia, by ilość wodorofluorowęglowodorów, jaką producenci i importerzy mogą wprowadzić do obrotu w Unii każdego roku, nie przekraczała maksymalnej ilości na dany rok, obliczonej zgodnie z załącznikiem V.

Producenci i importerzy zapewniają, aby ilość wodorofluorowęglowodorów, jaką każdy z nich wprowadził do obrotu, obliczona zgodnie z załącznikiem V, nie przekroczyła ich kontyngentu przydzielonego na podstawie art. 16 ust. 5 lub przeniesionego na podstawie art. 18.

2.   Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do producentów lub importerów produkujących lub importujących wodorofluorowęglowodory w ilości mniejszej niż 100 ton ekwiwalentu CO2 rocznie.

Niniejszy artykuł nie ma również zastosowania do następujących kategorii wodorofluorowęglowodorów:

3.   Niniejszy artykuł oraz art. 16, 18, 19 i 25 stosuje się również do wodorofluorowęglowodorów zawartych w przedmieszkach poliolowych.

4.   W następstwie uzasadnionego wniosku właściwego organu państwa członkowskiego i uwzględniając cele niniejszego rozporządzenia, Komisja może wyjątkowo, w drodze aktów wykonawczych, zezwolić na zwolnienie trwające maksymalnie cztery lata, wyłączające z wymogu dotyczącego kontyngentów ustanowionego w ust. 1 wodorofluorowęglowodory do użycia w szczególnych zastosowaniach lub szczególne kategorie produktów lub urządzeń, w przypadku gdy zostanie wykazane, że:

Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

1.   Do dnia 31 października 2014 r. Komisja, w drodze aktów wykonawczych, ustali dla każdego producenta lub importera, który zgłosił dane zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 842/2006, wartość odniesienia na podstawie średniej rocznej ilości wodorofluorowęglowodorów, jakie producent lub importer, według swojego sprawozdania, wprowadził do obrotu w latach 2009–2012. Wartości odniesienia oblicza się zgodnie z załącznikiem V do niniejszego rozporządzenia.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

2.   Producenci i importerzy, którzy nie zgłosili wprowadzenia do obrotu wodorofluorowęglowodorów zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 842/2006 dla okresu odniesienia, o którym mowa w ust. 1, mogą zadeklarować swój zamiar wprowadzenia wodorofluorowęglowodorów do obrotu w roku następnym.

Deklaracja, kierowana do Komisji, zawiera określenie rodzajów wodorofluorowęglowodorów i ilości, jakie mają być wprowadzone do obrotu.

Komisja wydaje powiadomienie o terminie przekazywania takich deklaracji. Przed przekazaniem deklaracji na mocy ust. 2 i 4 niniejszego artykułu podmioty rejestrują się w rejestrze przewidzianym w art. 17.

3.   Do dnia 31 października 2017 r., a następnie co trzy lata, Komisja dokonuje przeliczenia wartości odniesienia dla producentów i importerów, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, na podstawie średniej rocznej ilości wodorofluorowęglowodorów wprowadzonych zgodnie z prawem do obrotu od dnia 1 stycznia 2015 r., zgłoszonych zgodnie z art. 19, w odniesieniu do lat, dla których dane są dostępne. Komisja określa te wartości odniesienia w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

4.   Producenci i importerzy, dla których ustalono wartości odniesienia, mogą zadeklarować dodatkowe przewidywane ilości zgodnie z procedurą określoną w ust. 2.

5.   Komisja przydziela kontyngenty na wprowadzanie wodorofluorowęglowodorów do obrotu każdemu producentowi i importerowi na każdy rok, począwszy od 2015 r., stosując mechanizm przydziału określony w załączniku VI.

Kontyngenty są przydzielane wyłącznie producentom lub importerom, którzy mają siedzibę na terytorium Unii lub którzy wyznaczyli wyłącznego przedstawiciela mającego siedzibę na terytorium Unii do celów zgodności z wymogami niniejszego rozporządzenia. Wyłącznym przedstawicielem może być przedstawiciel wyznaczony na podstawie art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (22).

Wyłączny przedstawiciel wypełnia wszystkie obowiązki producentów i importerów nałożone na nich na podstawie niniejszego rozporządzenia.

1.   Do dnia 1 stycznia 2015 r. Komisja ustanowi i zapewni działanie elektronicznego rejestru kontyngentów na wprowadzanie wodorofluorowęglowodorów do obrotu („rejestr”).

Rejestracja w rejestrze jest obowiązkowa dla:

Rejestracja następuje za pomocą wniosku do Komisji zgodnie z procedurami, które ma ustalić Komisja.

2.   Komisja może, w niezbędnym zakresie, w drodze aktów wykonawczych, zapewniać sprawne działanie rejestru. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

3.   Komisja zapewnia, aby zarejestrowani producenci i importerzy byli informowani za pośrednictwem rejestru o przydzielonych kontyngentach oraz wszelkich ich zmianach w okresie objętym przydziałem kontyngentów.

4.   Właściwe organy, w tym organy celne, państw członkowskich mają dostęp do rejestru w celach informacyjnych.

1.   Każdy producent lub importer, dla którego ustalono wartość odniesienia zgodnie z art. 16 ust. 1 lub 3 i którym przydzielono kontyngent zgodnie z art. 16 ust. 5, może przenieść w rejestrze, o którym mowa w art. 17 ust. 1, ten kontyngent w całości lub w części na rzecz innego producenta lub importera w Unii lub innego producenta lub importera, który jest reprezentowany w Unii przez wyłącznego przedstawiciela, o którym mowa w art. 16 ust. 5 akapit drugi i trzeci.

2.   Każdy producent lub importer, któremu przydzielono kontyngent na podstawie art. 16 ust. 1 i 3 lub na rzecz którego przeniesiono kontyngent na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu, może upoważnić inny podmiot do wykorzystania jego kontyngentu do celów art. 14.

Każdy producent lub importer, któremu przydzielono kontyngent wyłącznie na podstawie deklaracji na podstawie art. 16 ust. 2, może upoważnić inny podmiot do wykorzystania jego kontyngentu do celów art. 14 wyłącznie pod warunkiem, że odpowiednie ilości wodorofluorowęglowodorów zostaną fizycznie dostarczone przez upoważniającego producenta lub importera.

Do celów art. 15, 16 i art. 19 ust. 1 i 6 przedmiotowe ilości wodorofluorowęglowodorów uznaje się za wprowadzone do obrotu przez upoważniającego producenta lub importera w momencie udzielenia upoważnienia. Komisja może wymagać od upoważniającego producenta lub importera dowodu, że aktywnie zajmuje się dostarczaniem wodorofluorowęglowodorów.

1.   Do dnia 31 marca 2015 r., a następnie co rok, każdy producent, importer i eksporter, który w poprzednim roku kalendarzowym wyprodukował, przywiózł lub wywiózł co najmniej jedną tonę metryczną lub 100 ton ekwiwalentu CO2 fluorowanych gazów cieplarnianych i gazów wymienionych w załączniku II, przedkłada Komisji sprawozdanie zawierające dane określone w załączniku VII dotyczące każdej z tych substancji za ten rok kalendarzowy. Niniejszy ustęp ma także zastosowanie do podmiotów otrzymujących kontyngenty na podstawie art. 18 ust. 1.

2.   Do dnia 31 marca 2015 r., a następnie co rok, każdy podmiot, który w poprzednim roku kalendarzowym zniszczył co najmniej jedną tonę metryczną lub 1 000 ton ekwiwalentu CO2 fluorowanych gazów cieplarnianych i gazów wymienionych w załączniku II, przedkłada Komisji sprawozdanie zawierające dane określone w załączniku VII dotyczące każdej z tych substancji za ten rok kalendarzowy.

3.   Do dnia 31 marca 2015 r., a następnie co rok, każdy podmiot, który w poprzednim roku kalendarzowym stosował jako substrat co najmniej 1 000 ton ekwiwalentu CO2 fluorowanych gazów cieplarnianych, przedkłada Komisji sprawozdanie zawierające dane określone w załączniku VII dotyczące każdej z tych substancji za ten rok kalendarzowy.

4.   Do dnia 31 marca 2015 r., a następnie co rok, każdy podmiot, który w poprzednim roku kalendarzowym wprowadził do obrotu co najmniej 500 ton ekwiwalentu CO2 fluorowanych gazów cieplarnianych i gazów wymienionych w załączniku II zawartych w produktach lub urządzeniach, przedkłada Komisji sprawozdanie zawierające dane określone w załączniku VII dotyczące każdej z tych substancji za ten roku kalendarzowy.

5.   Każdy importer urządzeń, który wprowadza do obrotu fabrycznie napełnione urządzenia, w przypadku gdy wodorofluorowęglowodory zawarte w tych urządzeniach nie zostały wprowadzone do obrotu przed napełnieniem nimi urządzeń, przedkłada Komisji dokument weryfikacyjny wydany na mocy art. 14 ust. 2.

6.   Do dnia 30 czerwca 2015 r., a następnie co rok, każdy podmiot, który na podstawie ust. 1 składa sprawozdanie z wprowadzenia do obrotu co najmniej 10 000 ton ekwiwalentu CO2 wodorofluorowęglowodorów w poprzednim roku kalendarzowym, zapewnia dodatkowo, by dokładność tych danych była weryfikowana przez niezależnego audytora. Audytor ten musi być:

Podmiot przechowuje sprawozdanie z weryfikacji przez co najmniej pięć lat. Sprawozdanie to jest udostępniane właściwemu organowi zainteresowanego państwa członkowskiego i Komisji na ich wniosek.

7.   Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, ustalić format i sposób przekazywania sprawozdań, o których mowa w niniejszym artykule.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24.

8.   Komisja wprowadza odpowiednie środki w celu ochrony poufności informacji przedłożonych jej zgodnie z niniejszym artykułem.

1.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 22, aktów delegowanych dotyczących aktualizacji załączników I, II oraz IV na podstawie nowych sprawozdań oceniających przyjętych przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu lub nowych sprawozdań Zespołu ds. Oceny Naukowej ustanowionego na mocy protokołu montrealskiego, dotyczących współczynnika ocieplenia globalnego wymienionych substancji.

2.   Na podstawie informacji dotyczących wprowadzania do obrotu gazów wymienionych w załącznikach I i II, zgłoszonych zgodnie z art. 19, oraz dotyczących emisji fluorowanych gazów cieplarnianych, udostępnionych zgodnie z art. 20, a także na podstawie wszelkich odpowiednich informacji otrzymanych od państw członkowskich, Komisja monitoruje stosowanie niniejszego rozporządzenia i jego skutki.

Nie później niż do dnia 31 grudnia 2020 r. Komisja opublikuje sprawozdanie na temat dostępności wodorofluorowęglowodorów na rynku unijnym.

Nie później niż do dnia 31 grudnia 2022 r. Komisja opublikuje całościowe sprawozdanie na temat skutków niniejszego rozporządzenia, w tym w szczególności:

3.   Nie później niż do dnia 1 lipca 2017 r. Komisja opublikuje sprawozdanie oceniające zakaz na podstawie załącznika III pkt 13, dotyczące w szczególności dostępności racjonalnych pod względem kosztów, technicznie możliwych do zastosowania, energooszczędnych i wiarygodnych alternatyw względem wieloagregatowych scentralizowanych układów chłodniczych, o których mowa w tym przepisie. W świetle tego sprawozdania Komisja przedstawi, w stosownym przypadku, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy mający na celu zmianę przepisu na mocy załącznika III pkt 13.

4.   Nie później niż do dnia 1 lipca 2020 r. Komisja opublikuje sprawozdanie oceniające, czy istnieją racjonalne pod względem kosztów, technicznie wykonalne, energooszczędne i wiarygodne rozwiązania alternatywne, umożliwiające zastąpienie fluorowanych gazów cieplarnianych w nowych rozdzielnicach średniego napięcia i nowych niewielkich pojedynczych dzielonych układach klimatyzacyjnych, oraz przedstawi, w stosownym przypadku, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy mający na celu zmianę wykazu zawartego w załączniku III.

5.   Nie później niż do dnia 1 lipca 2017 r. Komisja opublikuje sprawozdanie oceniające metodę przydziału kontyngentów, w tym skutki przydzielania kontyngentów bezpłatnie, a także koszty wykonywania niniejszego rozporządzenia w państwach członkowskich i ewentualnej umowy międzynarodowej w sprawie wodorofluorowęglowodorów, w stosownym przypadku. W świetle tego sprawozdania Komisja przedstawi, w stosownym przypadku, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy mający na celu:

6.   Nie później niż do dnia 1 stycznia 2017 r. Komisja opublikuje sprawozdanie analizujące prawodawstwo Unii w odniesieniu do szkolenia osób fizycznych w zakresie bezpiecznego obchodzenia się z alternatywnymi czynnikami chłodniczymi, aby zastąpić lub zmniejszyć stosowanie fluorowanych gazów cieplarnianych, i przedstawi, w stosownym przypadku, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy mający na celu zmianę odpowiedniego prawodawstwa Unii.

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 12 ust. 15 i art. 21 ust. 1, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 10 czerwca 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na dalsze pięcioletnie okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego takiego okresu.

3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 12 ust. 15 i art. 21 ust. 1, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 12 ust. 15 i art. 21 ust. 1 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

1.   Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

1.   Państwa członkowskie ustanawiają przepisy w sprawie sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki konieczne do zapewnienia ich wprowadzania w życie. Sankcje takie muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję najpóźniej do dnia 1 stycznia 2017 r. i bezzwłocznie powiadamiają ją o wszystkich późniejszych ich zmianach.

2.   Oprócz sankcji, o których mowa w ust. 1, podmiotom, które przekroczyły kontyngent na wprowadzenie do obrotu wodorofluorowęglowodorów, przydzielony im zgodnie z art. 16 ust. 5 lub przeniesiony na ich rzecz zgodnie z art. 18, na tę część okresu objętego przydziałem, która rozpoczyna bieg od stwierdzenia przekroczenia kontyngentu, można przyznać wyłącznie zredukowany kontyngent.

Wielkość redukcji oblicza się jako 200 % ilości, o którą został przekroczony kontyngent. Jeżeli wielkość redukcji jest większa niż ilość do przydzielenia zgodnie z art. 16 ust. 5 jako kontyngent na tę część okresu objętego przydziałem, która rozpoczyna bieg od stwierdzenia przekroczenia kontyngentu, nie przydziela się żadnego kontyngentu na ten okres przydziału, a kontyngent na następne okresy przydziału zostaje zmniejszony w podobny sposób do czasu potrącenia całkowitej wielkości redukcji.