20.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/1

(1)

W komunikacie Komisji zatytułowanym „Reforma wspólnej polityki rybołówstwa” skierowanym do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 13 lipca 2011 r. przedstawiono potencjalne wyzwania, cele i kierunki wspólnej polityki rybołówstwa („WPRyb”) po 2013 r. W świetle debaty, która odbyła się po publikacji tego komunikatu WPRyb została zreformowana rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (4). Reforma ta obejmuje wszystkie główne elementy WPRyb, w tym jej aspekty finansowe. Aby zrealizować cele tej reformy, należy uchylić rozporządzenie Rady (WE) nr 2328/2003 (5), rozporządzenie Rady (WE) nr 861/2006 (6), rozporządzenie Rady (WE) nr 1198/2006 (7), rozporządzenie Rady (WE) nr 791/2007 (8), oraz zastąpić je niniejszym rozporządzeniem.

W związku z tym, że wszystkie kwestie dotyczące europejskich oceanów i mórz są wzajemnie powiązane, niniejsze rozporządzenie powinno również wspierać dalszy rozwój zintegrowanej polityki morskiej (ZPM), o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 (9).

(2)

Zakres Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR) powinien obejmować wsparcie dla WPRyb na ochronę żywych zasobów morza, zarządzanie zasobami i flotami eksploatującymi te zasoby oraz na żywe zasoby słodkowodne i akwakultury, a także przetwarzanie i obrót produktów rybołówstwa i akwakultury, w przypadku gdy taka działalność jest prowadzona na terytorium państw członkowskich, przez unijne statki rybackie lub też przez obywateli państw członkowskich, bez uszczerbku dla głównej odpowiedzialności państwa bandery, z uwzględnieniem przepisów art. 117 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. (10) (UNCLOS).

(3)

Powodzenie WPRyb wymaga efektywnego systemu kontroli, inspekcji i egzekwowania prawa, a także dostępności wiarygodnych i kompletnych danych, zarówno na potrzeby opinii naukowych, jak i do celów wdrażania oraz kontroli W związku z tym EFMR powinien wspierać te obszary polityki.

(4)

Zakres EFMR powinien obejmować wsparcie dla ZPM, które dotyczy opracowywania i wdrażania skoordynowanych operacji i procesów decyzyjnych związanych z oceanami, morzami, regionami przybrzeżnymi i sektorami gospodarki morskiej, uzupełniających różne obszary polityki unijnej związane z tymi dziedzinami, zwłaszcza WPRyb oraz polityki dotyczące transportu, przemysłu, spójności terytorialnej, środowiska, energii i turystyki. Należy zapewnić spójność i integrację w zarządzaniu poszczególnymi rodzajami polityki sektorowej w obrębie basenów Morza Bałtyckiego, Morza Północnego, Morza Celtyckiego, Zatoki Biskajskiej i wybrzeża Półwyspu Iberyjskiego, Morza Śródziemnego i Morza Czarnego.

(5)

Beneficjentami EFMR w rozumieniu art. 2 pkt 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego (UE) nr 1303/2013 (11) mogą być podmioty w rozumieniu art. 4 pkt 30 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, rybacy lub organizacje rybaków, o ile nie określono inaczej w niniejszym rozporządzeniu.

(6)

Zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z dnia 17 czerwca 2010 r., na podstawie których przyjęto nową unijną strategię na rzecz zatrudnienia i inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego, opartą na komunikacie Komisji z dnia 3 marca 2010 r.. zatytułowanym „»Europa 2020« – strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” („strategia »Europa 2020«”), Unia i państwa członkowskie powinny dążyć do inteligentnego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, jednocześnie wspierając harmonijny rozwój w Unii. Należy dążyć do koncentracji zasobów w celu realizacji założeń i celów strategii „Europa 2020”, w szczególności tych związanych z zatrudnieniem, zmianą klimatu, zrównoważeniem energetycznym, zwalczaniem ubóstwa i wykluczenia społecznego, oraz do poprawy skuteczności polityki przy jednoczesnym zwiększonym nacisku na wyniki. Włączenie ZPM do EFMR przyczynia się również do realizacji głównych celów polityki określonych w strategii „Europa 2020” oraz odpowiada określonym w Traktacie o Unii Europejskiej (TUE) oraz w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) ogólnym celom dotyczącym zwiększenia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej.

(7)

Aby zapewnić, by EFMR przyczyniła się do realizacji celów WPRyb, ZPM i strategii „Europa 2020”, należy określić niewielką liczbę kluczowych priorytetów związanych ze wspieraniem rybołówstwa oraz akwakultury, które są środowiskowo zrównoważone, zasobooszczędne, innowacyjne, konkurencyjne i oparte na wiedzy, wspieraniem realizacji WPRyb, zwiększaniem zatrudnienia i spójności terytorialnej, wspieraniem obrotu i przetwarzania, a także wspieraniem realizacji ZPM.

(8)

Unia powinna na wszystkich etapach wdrażania EFMR dążyć do zniesienia nierówności i wspierania równości kobiet i mężczyzn, jak również zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

(9)

Ogólnym celem WPRyb jest zapewnienie, aby działalność w dziedzinie rybołówstwa i akwakultury przyczyniała się do tworzenia długoterminowych zrównoważonych warunków środowiskowych niezbędnych dla rozwoju gospodarczego i społecznego. Ponadto polityka ta powinna przyczyniać się do większej wydajności, odpowiedniego poziomu życia w sektorze rybołówstwa, stabilnych rynków oraz powinna zapewniać dostępność zasobów oraz zaopatrywanie konsumentów w żywność po rozsądnych cenach.

(10)

Kluczowe znaczenie ma lepsze uwzględnianie w WPRyb problemów związanych z ochroną środowiska, jako że WPRyb powinna realizować cele i założenia polityki środowiskowej Unii oraz strategii „Europa 2020”. Celem WPRyb jest taka eksploatacja żywych zasobów morza, która odbudowuje zasoby ryb i utrzymuje je powyżej poziomów umożliwiających uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu do – w miarę możliwości – 2015 r., a najpóźniej do 2020 r. WPRyb powinna realizować podejście ostrożnościowe i podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem. Dlatego też EFMR powinien przyczyniać się do ochrony środowiska morskiego zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE (12).

(11)

Finansowanie wydatków w ramach WPRyb i ZPM z jednego funduszu – EFMR – powinno uwzględniać potrzebę uproszczenia oraz zwiększania integracji obu obszarów polityki. Objęcie zarządzaniem dzielonym przetwarzania i obrotu, w tym rekompensat dla regionów najbardziej oddalonych, oraz działań związanych z kontrolą i gromadzeniem danych oraz zarządzaniem nimi, a także ZPM, powinno w dalszym ciągu przyczyniać się do uproszczenia procedur administracyjnych i zmniejszenia obciążenia administracyjnego w przypadku zarówno Komisji, jak i państw członkowskich, a także powinno wiązać się z większą spójnością i efektywnością przyznawanego wsparcia.

(12)

Wydatki w ramach WPRyb i ZPM powinny być finansowane z budżetu unijnego w ramach jednego funduszu – EFMR – albo w sposób bezpośredni, albo na zasadzie zarządzania dzielonego z państwami członkowskimi. Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi należy stosować nie tylko w odniesieniu do środków wspierających rybołówstwo, akwakulturę i rozwój lokalny kierowany przez społeczność, ale również w odniesieniu do przetwarzania i obrotu, rekompensat dla regionów najbardziej oddalonych oraz do działań związanych z kontrolą i gromadzeniem danych, a także ZPM. Zarządzanie bezpośrednie należy stosować w odniesieniu do doradztwa naukowego, szczególnych środków kontroli i egzekwowania, dobrowolnych wkładów na rzecz regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, komitetów doradczych, rozpoznania rynku, operacji na rzecz wdrożenia ZPM oraz działań komunikacyjnych. Należy określić rodzaje operacji, które kwalifikują się do finansowania w ramach EFMR.

(13)

Konieczne jest rozróżnienie kategorii środków kontroli i egzekwowania, które są współfinansowane w ramach zarządzania dzielonego, i tych, które są współfinansowane w ramach zarządzania bezpośredniego. Kluczowe jest wyodrębnienie zasobów, które mają zostać przydzielone na potrzeby kontroli i gromadzenia danych w ramach zarządzania dzielonego zezwalając na elastyczność między tymi dwiema kategoriami środków.

(14)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013 przyznawanie unijnego wsparcia finansowego w ramach EFMR ma być uzależnione od przestrzegania przepisów WPRyb przez państwa członkowskie i podmioty. Wymóg ten ma na celu odzwierciedlenie obowiązku Unii do zapewnienia w ramach WPRyb, w interesie publicznym, ochrony żywych zasobów morza zgodnie z art. 3 TFUE.

(15)

Realizacja celów WPRyb byłaby zagrożona, jeżeli unijne wsparcie finansowe w ramach EFMR otrzymałyby podmioty, które ex ante nie spełniły wymogów związanych z interesem publicznym dotyczącym ochrony żywych zasobów morza. W związku z powyższym wnioski złożone przez podmioty powinny zostać dopuszczone do pomocy w ramach EFMR tylko pod warunkiem że w ciągu konkretnego okresu przed złożeniem wniosku o przyznanie wsparcia dane podmioty nie dopuściły się poważnego naruszenia, przestępstwa lub nadużycia ani nie uczestniczyły w działalności statków rybackich znajdujących się w unijnym wykazie statków zaangażowanych w nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (NNN) lub statków pływających pod banderą państw uznanych za niewspółpracujące państwa trzecie, określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(16)

Ponadto beneficjenci po złożeniu wniosku o przyznanie wsparcia powinni przez cały okres realizacji operacji oraz w okresie 5 lat po otrzymaniu końcowej płatności przez danego beneficjenta nadal spełniać te wymogi związane z dopuszczalnością.

(17)

Jeżeli beneficjent nie spełnia warunków odnoszących się do kwalifikowalności i trwałości, należy stosować konsekwencje i korekty finansowe. W celu określenia kwoty takiej korekty finansowej należy uwzględnić charakter, wagę, czas trwania i powtarzalność naruszenia, przestępstwa lub nadużycia popełnionego przez beneficjenta i znaczenie wkładu z EFMR w działalność gospodarczą beneficjenta.

(18)

Realizacja celów WPRyb byłaby również zagrożona, jeżeli unijne wsparcie finansowe w ramach EFMR wypłacano by państwom członkowskim, które nie spełniają swoich obowiązków wynikających z przepisów WPRyb związanych z interesem publicznym dotyczącym ochrony żywych zasobów morza, takich jak gromadzenie danych i realizacja obowiązków dotyczących kontroli. Ponadto niespełnianie takich obowiązków niesie ze sobą ryzyko, że państwa członkowskie nie wykryją wniosków, które są niedopuszczalne lub operacji niekwalifikowalnych.

(19)

W ramach środków zapobiegawczych stosowanych w celu uniknięcia niekwalifikowalnych płatności, a także aby zachęcić państwa członkowskie do przestrzegania przepisów WPRyb, należy stworzyć przepisy dotyczące wstrzymania biegu terminu płatności i zawieszenia płatności, środki, które są ograniczone pod względem czasu i zakresu stosowania. Korekty finansowe o określonych i nieodwracalnych konsekwencjach, powinny mieć zastosowanie wyłącznie do tych wydatków, na które miały wpływ przypadki nieprzestrzegania.

(20)

Aby wdrażanie funduszy zapewniających wsparcie w ramach polityki spójności, czyli Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) i Funduszu Spójności, było lepiej skoordynowane i zharmonizowane z funduszami na rzecz rozwoju obszarów wiejskich oraz w sektorze morskim i rybołówstwa, czyli odpowiednio Europejskim Funduszem Rolnym na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFFROW), oraz EFMR, dla wszystkich tych funduszy („fundusze EFSI”) ustanowiono wspólne przepisy w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013. Oprócz rozporządzania (UE) nr 1303/2013 niniejsze rozporządzenie obejmuje przepisy szczegółowe i uzupełniające związane ze szczególnymi cechami sektorów objętych WPRyb i ZPM.

(21)

Zasada proporcjonalności powinna być stosowana do programu operacyjnego i w całym cyklu programu przy uwzględnieniu rozmiaru odpowiednich administracji państw członkowskich i łącznej kwoty wydatków publicznych przydzielonych dla danego programu operacyjnego.

(22)

Komisja powinna dokonać podziału dostępnych środków na zobowiązania corocznie dla każdego państwa członkowskiego, przy zastosowaniu obiektywnych i przejrzystych kryteriów. Kryteria te powinny obejmować wskaźniki mierzące wielkość sektora rybołówstwa i akwakultury, zakres obowiązków w ramach kontroli i gromadzenia danych, środki finansowe przydzielone w przeszłości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1198/2006 oraz uprzednie ich wykorzystanie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 861/2006.

(23)

W kontekście WPRyb spełnienie pewnych szczególnych uwarunkowań ex ante ma kluczowe znaczenie, zwłaszcza w odniesieniu do przedłożenia sprawozdania dotyczącego zdolności oraz wieloletniego krajowego planu strategicznego dotyczącego akwakultury oraz sprawdzonego potencjału administracyjnego do spełnienia wymogów w zakresie danych dotyczących zarządzania rybołówstwem oraz do wprowadzenia w życie unijnego systemu kontroli, inspekcji i egzekwowania.

(24)

Zgodnie z celem zakładającym uproszczenie wszystkie działania w ramach EFMR, które podlegają zarządzaniu dzielonemu, w tym gromadzenie danych i kontrola, powinny mieć formę jednego pojedynczego programu operacyjnego dla każdego państwa członkowskiego, zgodnie ze strukturą krajową danego państwa członkowskiego. Programowanie powinno obejmować okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. Każde państwo członkowskie opracowując jeden program operacyjny powinno zapewnić, aby treść i objętość ich programów operacyjnych odzwierciedlały cel polegający na uproszczeniu. W każdym programie należy określić strategię osiągania celów w odniesieniu do priorytetów Unii związanych z EFMR oraz wybór środków. Programowanie powinno być zgodne z tymi priorytetami unijnymi, a jednocześnie dostosowane do kontekstu krajowego, oraz powinno uzupełniać inne obszary polityki unijnej, w szczególności politykę rozwoju obszarów wiejskich i politykę spójności.

(25)

W celu propagowania łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego państwa członkowskie mające znaczny sektor łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego powinny załączać do swoich programów operacyjnych plan działania na rzecz rozwoju, konkurencyjności i zrównoważonego charakteru łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego.

(26)

Aby przyczynić się do realizacji celu uproszczenia podczas wdrażania EFMR oraz aby zmniejszyć koszty kontroli i wskaźnik błędów, państwa członkowskie powinny w jak największym stopniu wykorzystać możliwość stosowania uproszczonych form dotacji określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013.

(27)

W celu egzekwowania obowiązków dotyczących kontroli w ramach WPRyb państwa członkowskie powinny opracować w ramach programu operacyjnego część dotyczącą kontroli, zgodnie z priorytetami Unii przyjętymi przez Komisję dla tego obszaru polityki. W celu dostosowania programu operacyjnego do zmieniających się potrzeb pod względem kontroli i egzekwowania część programu operacyjnego dotycząca kontroli powinna podlegać regularnym przeglądom w związku ze zmianami w priorytetach Unii dotyczących polityki kontroli i egzekwowania w ramach WPRyb. Takie zmiany powinny zostać zatwierdzone przez Komisję. Aby zachować elastyczność przy programowaniu działań z dziedziny kontroli, przegląd części kontrolnej programu operacyjnego powinien odbywać się zgodnie z procedurą uproszczoną.

(28)

Państwa członkowskie powinny opracować część programu operacyjnego dotyczącą gromadzenia danych, zgodnie z wieloletnim programem Unii, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 199/2008 (13). Aby uwzględnić konkretne potrzeby związane z działaniami dotyczącymi gromadzenia danych, państwa członkowskie powinny, zgodnie z tym rozporządzeniem, opracować plan prac który powinien podlegać zatwierdzeniu przez Komisję.

(29)

Środki finansowe w ramach zarządzania bezpośredniego z wyjątkiem pomocy technicznej udzielanej przez Komisję powinny być ustalone wcześniej w podziale na cele i z dopuszczalną elastycznością w wysokości 5 % oraz powinny być zarządzane w ramach rocznych programów prac.

(30)

Aby poprawić konkurencyjność i wynik gospodarczy działalności połowowej, konieczne jest stymulowanie inwestycji w innowacje i zapewnianie im wsparcia. Aby zachęcić do wyższego poziomu udziału, należy uprościć procedurę składania wniosków o wsparcie na rzecz innowacji.

(31)

Aby poprawić konkurencyjność i wynik gospodarczy działalności połowowej i morskiej, konieczne jest także inwestowanie w kapitał ludzki. Dlatego też EFMR powinien wspierać usługi doradcze, współpracę między naukowcami a rybakami, szkolenie zawodowe, uczenie się przez całe życie, oraz stymulować upowszechnianie wiedzy, pomagać poprawić ogólne wyniki i konkurencyjność podmiotów oraz promować dialog społeczny. Uznaje się rolę małżonków i partnerów życiowych rybaków pracujących na własny rachunek, dlatego pod pewnymi warunkami także oni powinni otrzymać wsparcie na szkolenie zawodowe, uczenie się przez całe życie i upowszechnianie wiedzy oraz tworzenie sieci kontaktów, które przyczyniają się do ich rozwoju zawodowego.

(32)

Aby pomóc młodym ludziom napotykającym trudności w dostępie do rynku pracy w sektorze rybołówstwa w latach utrzymującego się kryzysu finansowego, EFMR powinien wspierać program staży i kursy w zakresie zrównoważonych praktyk połowowych i ochrony żywych zasobów morza.

(33)

Ze względu na potencjał, jaki rybakom zajmującym się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym oferuje różnicowanie działalności, oraz w związku z ich kluczową rolą w społecznościach obszarów przybrzeżnych EFMR powinien przewidzieć wsparcie na rzecz inwestycji przyczyniających się do zróżnicowania dochodu rybaków przez rozwój działalności uzupełniającej, w tym inwestycji na statku, turystyki wędkarskiej, restauracji, usług środowiskowych w rybołówstwie oraz działań edukacyjnych związanych z połowami.

(34)

Zakładanie i rozwijanie nowej działalności gospodarczej w sektorze rybołówstwa przez młodych rybaków jest wyzwaniem pod względem finansowym i stanowi element, który należy rozważyć przy przydziale i ukierunkowywaniu środków finansowych w ramach EFMR. Taki rozwój jest kluczowy dla konkurencyjności sektora rybołówstwa w Unii. Z tego względu należy przewidzieć wsparcie dla młodych rybaków rozpoczynających swoją działalność w rybołówstwie, tak by ułatwić im początki działalności. W celu zapewnienia rentowności nowej działalności gospodarczej wspieranej w ramach EFMR wsparcie powinno być uzależnione od zdobycia koniecznych umiejętności i kompetencji. Wsparcie na rozpoczęcie działalności powinno dotyczyć wyłącznie nabycia pierwszego statku rybackiego.

(35)

Aby uwzględnić potrzeby związane ze zdrowiem i bezpieczeństwem na statku, EFMR powinien wspierać inwestycje dotyczące bezpieczeństwa, warunków pracy, zdrowia i higieny na statku, pod warunkiem że wspierane inwestycje wykraczają poza wymogi prawne Unii lub krajowe.

(36)

Należy ustalić zasady przyznawania świadczeń i rekompensat finansowych rybakom i właścicielom statków rybackich w przypadku tymczasowego zaprzestania działalności połowowej, jeżeli takie zaprzestanie działalności jest bezpośrednim skutkiem pewnych środków ochrony, z wyłączeniem ustalania i przydzielania uprawnień do połowów, jest przewidziane w pewnych unijnych lub krajowych planach zarządzania rybołówstwem lub wynika z nieprzedłużenia ważności umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów lub protokołów do tych umów. Należy także ustanowić takie zasady w przypadkach trwałego zaprzestania działalności połowowej.

(37)

Z zastrzeżeniem pewnych warunków powinna istnieć możliwość dokonywania z EFMR wkładów do wspólnych funduszy, z których przyznawane są rekompensaty finansowe dla rybaków za straty ekonomiczne spowodowane niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi, incydentem środowiskowym lub kosztami ratowania.

(38)

W celu dostosowania działalności połowowej do uprawnień do połowów powinna istnieć możliwość wspierania przez EFMR opracowywania, rozwijania, monitorowania i oceny systemów przydzielania uprawnień do połowów, a także zarządzania tymi systemami.

(39)

Istotne jest, aby do EFMR włączyć kwestie związane ze środowiskiem oraz wspierać wdrażanie środków ochrony w ramach WPRyb, z uwzględnieniem różnych uwarunkowań wód unijnych. W tym celu konieczne jest opracowanie regionalnego podejścia do środków ochrony.

(40)

Podobnie w ramach EFMR powinno być możliwe wspieranie zmniejszania oddziaływania połowów na środowisko morskie, zwłaszcza przez propagowanie innowacji ekologicznych oraz używanie bardziej selektywnych narzędzi i sprzętu, a także poprzez środki mające na celu ochronę i odbudowę morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich oraz usług, jakie takie ekosystemy zapewniają, zgodnie z unijną strategią ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r.

(41)

Zgodnie z głównym celem strategii „Europa 2020” związanym z łagodzeniem zmiany klimatu i z efektywnością energetyczną, EFMR powinien mieć możliwość wspierania inwestycji na statku i audyty energetyczne.

(42)

Aby złagodzić skutki zmian klimatu oraz poprawić efektywność energetyczną statków rybackich powinna istnieć możliwość udzielania wsparcia modernizacji i wymiany głównych i dodatkowych silników, pod warunkiem że podmioty działające w łodziowym rybołówstwie przybrzeżnym będą traktowane priorytetowo w procedurze wyboru, tak aby poprawić ich dostęp do finansowania, oraz pod warunkiem że większe statki przyczynią się do zmniejszania mocy silników.

(43)

Aby nie zagrozić realizacji celu reformy WPRyb dotyczącego zrównoważoności, należy wprowadzić górny limit kwoty wsparcia finansowego, która może zostać przyznana na środki dotyczące floty, takie jak tymczasowe i trwałe zaprzestanie działalności, a także wymiana silników, należy również ograniczyć czas, w którym można przyznać takie wsparcie finansowe na trwałe zaprzestanie działalności.

(44)

Zgodnie z zakazem odrzutów, wprowadzonym przez WPRyb, EFMR powinien wspierać inwestycje na statku mające na celu jak najlepsze wykorzystanie niechcianych połowów i waloryzowanie niedostatecznie wykorzystywanych elementów złowionych ryb. Ze względu na niewielką ilość zasobów oraz w celu zmaksymalizowania wartości złowionych ryb EFMR powinien także wspierać inwestycje na statku mające na celu zwiększenie wartości handlowej złowionych ryb.

(45)

Ze względu na znaczenie portów rybackich, miejsc wyładunku i przystani EFMR powinien wspierać odpowiednie inwestycje mające na celu zwłaszcza zwiększenie efektywności energetycznej i ochrony środowiska, podniesienie jakości wyładowanych produktów, a także poprawę bezpieczeństwa i warunków pracy.

(46)

Kluczowe znaczenie ma dla Unii osiągnięcie trwałej równowagi między zasobami słodkowodnymi a ich eksploatacją. Zatem należy przewidzieć odpowiednie środki w celu wspierania rybołówstwa śródlądowego, z należytym uwzględnieniem jego oddziaływania na środowisko i przy jednoczesnym utrzymaniu rentowności tych sektorów.

(47)

Zgodnie z komunikatem Komisji adresowanym do Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 19 września 2002 r.„Strategia zrównoważonego rozwoju europejskiej akwakultury” oraz z komunikatem Komisji adresowanym do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomicznego -Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 29 kwietnia 2013 r. zatytułowanym „Strategiczne wytyczne na rzecz zrównoważonego rozwoju unijnej akwakultury”, celami WPRyb i strategią „Europa 2020” EFMR powinien wspierać środowiskowo, gospodarczo i społecznie zrównoważony rozwój sektora akwakultury.

(48)

Ze względu na potencjalny wpływ zwierząt hodowlanych, które uciekły z terenów hodowli akwakultury na dzikie populacje morskie, EFMR nie powinien stwarzać zachęt do hodowli organizmów zmodyfikowanych genetycznie.

(49)

Akwakultura przyczynia się do wzrostu gospodarczego i powstawania miejsc pracy w regionach przybrzeżnych i wiejskich. W związku z tym kluczowe jest, by EFMR był dostępny dla przedsiębiorstw z sektora akwakultury, zwłaszcza dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), oraz przyczyniał się do przyciągania do sektora akwakultury nowych hodowców. Aby poprawić konkurencyjność i wynik gospodarczy działalności w dziedzinie akwakultury, konieczne jest stymulowanie innowacji i przedsiębiorczości. W związku z tym możliwe powinno być dla EFMR wspieranie operacji innowacyjnych, rozwoju działalności gospodarczej przedsiębiorstw z sektora akwakultury ogólnie, w tym akwakultury niezwiązanej z żywnością i prowadzoną na morzu, a także działalności uzupełniającej, takiej jak turystyka wędkarska, usługi środowiskowe dotyczące akwakultury lub działania edukacyjne.

(50)

Inwestowanie w kapitał ludzki ma kluczowe znaczenie dla poprawy konkurencyjności i wyniku gospodarczego działalności w dziedzinie akwakultury. Dlatego też możliwe powinno być dla EFMR wspieranie uczenia się przez całe życie i tworzenia sieci kontaktów w celu stymulowania procesu upowszechniania wiedzy, a także usług doradczych pomagających poprawić ogólne wyniki i konkurencyjność podmiotów.

(51)

Aby przyczynić się do rozwoju miejsc i infrastruktury hodowli akwakultury, w ramach EFMR powinna istnieć możliwość wspierania organów krajowych i regionalnych w ich strategicznych wyborach, zwłaszcza w odniesieniu do określania stref, które można uznać za najodpowiedniejsze do rozwoju akwakultury, i tworzenia map takich stref.

(52)

W celu propagowania środowiskowo, społecznie i gospodarczo zrównoważonej akwakultury w ramach EFMR powinna istnieć możliwość wspierania działalności w dziedzinie akwakultury, która jest w wysokim stopniu przyjazna dla środowiska naturalnego, przekształcania przedsiębiorstw z sektora akwakultury na przedsiębiorstwa oparte na ekozarządzaniu, wykorzystywania systemów audytu, a także przechodzenia na akwakulturę organiczną. Podobnie w ramach EFMR powinna istnieć również możliwość wspierania także akwakultury zapewniającej szczególne usługi środowiskowe.

(53)

Ze względu na znaczenie ochrony konsumentów w ramach EFMR powinna istnieć możliwość zapewniania hodowcom odpowiedniego wsparcia, aby zapobiegać zagrożeniom dla zdrowia ludzi i zwierząt, jakie mogą wiązać się z akwakulturą, oraz by łagodzić takie zagrożenia.

(54)

W odpowiedzi na ryzyko związane z inwestycjami w działalność w dziedzinie akwakultury, EFMR powinien promować bezpieczeństwo przedsiębiorstw poprzez wsparcie składek do ubezpieczeń zasobów akwakultury, a przez to ochrony dochodu producentów w przypadku nadzwyczajnych strat w produkcji wynikających w szczególności z klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk klimatycznych, nagłych zmian jakości wody, chorób lub inwazji szkodników, a także zniszczenia obiektów produkcyjnych.

(55)

Zważywszy że w ciągu kilku lat podejście do rozwoju lokalnego oparte na społeczności udowodniło swoją użyteczność w propagowaniu rozwoju rybołówstwa i akwakultury, a także obszarów wiejskich poprzez pełne uwzględnienie wielosektorowych potrzeb w zakresie rozwoju endogenicznego, należy w przyszłości kontynuować i zwiększyć takie wsparcie.

(56)

W ramach rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność sektorów rybackich i akwakultury należy zachęcać do innowacyjnego podejścia do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, zwłaszcza przez zwiększanie wartości produktów rybołówstwa i różnicowanie lokalnej gospodarki w kierunku nowych rodzajów działalności gospodarczej, w tym działalności oferowanej przez „niebieski wzrost” oraz szersze sektory gospodarki morskiej.

(57)

Zrównoważony rozwój sektora rybackiego i akwakultury powinien przyczyniać się do realizacji celów strategii „Europa 2020” w zakresie promowania włączenia społecznego i ograniczania ubóstwa, tworzenia miejsc pracy oraz wspierania innowacyjności na szczeblu lokalnym. Powinien on przyczyniać się również do osiągnięcia celu spójności terytorialnej, która stanowi jeden z głównych priorytetów zapisany w TFUE.

(58)

Rozwój lokalny kierowany przez społeczność należy realizować w drodze oddolnych metod stosowanych przez lokalne partnerstwa złożone z przedstawicieli sektora publicznego i prywatnego oraz społeczeństwa obywatelskiego i wiernie odzwierciedlające społeczność lokalną. Takie lokalne podmioty są najlepiej przygotowane do opracowania i wdrożenia wielosektorowych strategii rozwoju lokalnego kierowanych przez społeczność, mających na celu zaspokojenie potrzeb ich lokalnego obszaru rybackiego. Należy zapewnić, aby żadna z grup interesów nie posiadała więcej niż 49 % praw głosu w organach decyzyjnych rybackich lokalnych grup działania (RLGD).

(59)

Niezbędną cechą tego podejścia jest tworzenie sieci kontaktów między lokalnymi partnerstwami. Współpraca między lokalnymi partnerstwami stanowi zatem ważne narzędzie rozwoju, które należy wspierać w ramach EFMR.

(60)

Wsparcie dla obszarów rybackich przyznawane w ramach EFMR powinno być skoordynowane ze wsparciem na rzecz rozwoju lokalnego oferowanym w ramach pozostałych unijnych funduszy oraz powinno obejmować wszystkie aspekty przygotowywania i wdrażania lokalnych strategii rozwoju kierowanych przez społeczność i operacji RLGD, a także koszty aktywizacji mieszkańców obszaru i koszty prowadzenia lokalnego partnerstwa.

(61)

Aby zapewnić rentowność rybołówstwa i akwakultury na wysoce konkurencyjnym rynku, konieczne jest ustanowienie przepisów umożliwiających przyznawanie wsparcia dla wdrażania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 (14) oraz dla prowadzonych przez podmioty działań związanych z obrotem i przetwarzaniem w celu zmaksymalizowania wartości produktów rybołówstwa i akwakultury. Szczególny nacisk należy położyć na propagowanie operacji, które integrują działalność w ramach łańcucha dostaw związane z produkcją, przetwarzaniem i obrotem lub które obejmują innowacyjne procesy lub metody. Przyznając wsparcie należy traktować w sposób priorytetowy organizacje producentów i stowarzyszenia organizacji producentów. Aby dostosować się do nowej polityki zakazu odrzutów, EFMR powinien także wspierać przetwarzanie niechcianych połowów.

(62)

Rozporządzenie (UE) nr 1379/2013 przewiduje mechanizm składowania produktów rybołówstwa przeznaczonych do spożycia przez ludzi w celu wsparcia stabilizacji rynków. Aby zapewnić przejście od mechanizmów interwencji rynkowej do nowego założenia skupiającego się na planowaniu działalności w zakresie produkcji i obrotu oraz zarządzaniu tą działalnością, wszelkie wsparcie przyznawane przez EFMR należy zakończyć do dnia 31 grudnia 2018 r.

(63)

W odpowiedzi na rosnącą konkurencję, z jaką zmagają się rybacy zajmujący się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym, w ramach EFMR powinno być możliwie wsparcie przedsiębiorczych inicjatyw rybaków zajmujących się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym zwiększające wartość złowionych przez nich ryb, zwłaszcza w drodze przetwarzania takich ryb lub ich bezpośredniego obrotu.

(64)

Biorąc pod uwagę, że działalność połowowa prowadzona w najbardziej oddalonych regionach Unii napotyka trudności, zwłaszcza z powodu ich oddalenia i szczególnych warunków klimatycznych, w ramach EFMR powinno być możliwe uwzględnienie tych szczególnych utrudnień w takich regionach określonych w art. 349 TFUE.

(65)

Aby utrzymać konkurencyjność niektórych produktów rybołówstwa i akwakultury pochodzących z najbardziej oddalonych regionów Unii względem podobnych produktów z innych regionów Unii, w 1992 r. Unia wprowadziła środki w celu rekompensaty takich dodatkowych kosztów ponoszonych przez sektor rybołówstwa. Środki mające zastosowanie w latach 2007–2013 określono w rozporządzeniu (WE) nr 791/2007. Należy kontynuować przyznawanie wsparcia w celu zrównoważenia dodatkowych kosztów rybołówstwa, rolnictwa, przetwórstwa i obrotu niektórymi produktami rybołówstwa i akwakultury z najbardziej oddalonych regionów Unii w okresie po dniu 1 stycznia 2014 r., tak aby rekompensata przyczyniła się do utrzymania rentowności ekonomicznej podmiotów z tych regionów.

(66)

W obliczu innych warunków obrotu w konkretnych najbardziej oddalonych regionach oraz ze względu na wahania połowów i stad, a także popytu, ustalenie, które produkty rybołówstwa kwalifikują się do rekompensaty, powinno leżeć w gestii zainteresowanych państw członkowskich, podobnie jak ustalenie odpowiednich maksymalnych ilości oraz kwot rekompensaty w ramach całkowitego przydziału środków finansowych dla danego państwa członkowskiego.

(67)

Należy upoważnić państwa członkowskie do różnicowania wykazu i ilości takich produktów rybołówstwa oraz kwoty rekompensaty w ramach całkowitego przydziału środków finansowych dla danego państwa członkowskiego. Ponadto należy upoważnić państwa członkowskie do dostosowywania planów rekompensat, jeżeli uzasadniają to zmieniające się warunki.

(68)

Państwa członkowskie powinny ustalić kwotę rekompensaty na poziomie, który pozwala na odpowiednie zrównoważenie dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych utrudnień w regionach najbardziej oddalonych. Aby uniknąć nadmiernych rekompensat, kwota ta powinna być proporcjonalna do dodatkowych kosztów, jakie taka pomoc ma zrównoważyć. W tym celu należy również wziąć pod uwagę inne rodzaje interwencji publicznej, które mają wpływ na poziom dodatkowych kosztów.

(69)

Istotne jest, aby państwa członkowskie i podmioty były wyposażone w środki niezbędne do przeprowadzania kontroli na wysokim poziomie, tym samym przestrzegając przepisów WPRyb, jednocześnie umożliwiając zrównoważoną eksploatację żywych zasobów wodnych. Powinno być zatem możliwe w ramach EFMR wsparcie państw członkowskich i podmiotów zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009 (15). Takie wspieranie tworzenia kultury przestrzegania prawa powinno przyczynić się do zrównoważonego wzrostu.

(70)

W ramach EFMR, zgodnie z koncepcją jednego funduszu, należy zwiększyć przyznawanie państwom członkowskim wsparcia na podstawie rozporządzenia (WE) nr 861/2006 w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku wdrażania unijnego systemu kontroli.

(71)

Zgodnie z celami unijnej polityki dotyczącej kontroli i egzekwowania, właściwym jest poświęcenie minimalnego czasu na kontrolę rybołówstwa w ramach wykorzystywania statków patrolowych, statków powietrznych i śmigłowców; ten minimalny czas należy dokładnie określić, aby zapewnić podstawę przyznawania wsparcia w ramach EFMR.

(72)

Zważywszy na znaczenie współpracy między państwami członkowskimi w obszarze kontroli, w ramach EFMR powinna istnieć możliwość wsparcia na rzecz tego celu.

(73)

Należy przyjąć środki umożliwiające wspieranie gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa, zarządzania takimi danymi i wykorzystywania ich, zgodnie z wieloletnim programem Unii, w szczególności w celu wspierania programów krajowych, zarządzania takimi danymi i wykorzystywania ich do analiz naukowych i wdrażania WPRyb. W ramach EFMR, zgodnie z koncepcją jednego funduszu, należy kontynuować przyznawanie państwom członkowskim wsparcia na podstawie rozporządzenia (WE) nr 861/2006 w związku z wydatkami ponoszonymi w wyniku gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa, zarządzania takimi danymi i ich wykorzystywania.

(74)

Działania w zakresie badań i współpracy, zapewnienie opinii i doradztwa naukowego i społeczno-ekonomicznego na potrzeby realizacji i rozwoju WPRyb, w tym na obszarach wrażliwych pod względem biogeograficznym, powinny stanowić wsparcie przy podejmowaniu rzetelnych i efektywnych decyzji dotyczących zarządzania rybołówstwem w ramach WPRyb.

(75)

Konieczne jest również wspieranie współpracy między państwami członkowskimi, a także, w stosownych przypadkach, z państwami trzecimi w zakresie gromadzenia danych dotyczących tego samego basenu morskiego, a także współpracy między odpowiednimi międzynarodowymi organami naukowymi.

(76)

Celem ZPM jest wspieranie zrównoważonego wykorzystywania mórz i oceanów oraz rozwijanie skoordynowanego, spójnego i przejrzystego procesu decyzyjnego w tych obszarach polityki, które mają wpływ na oceany, morza, wyspy, regiony przybrzeżne i najbardziej oddalone oraz sektory gospodarki morskiej, co znajduje odzwierciedlenie w komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów z dnia 10 października 2007 r. zatytułowanym „Zintegrowana polityka morska Unii Europejskiej”.

(77)

Konieczne jest trwałe finansowanie wdrażania i dalszego rozwijania ZPM Unii, co znajduje odzwierciedlenie w rozporządzeniu (UE) nr 1255/2011 oraz w konkluzjach Rady, rezolucjach Parlamentu Europejskiego oraz opiniach Komitetu Regionów. Oczekuje się, że postęp w dziedzinie spraw morskich przez wsparcie finansowe ZPM będzie miał znaczny wpływ na spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną.

(78)

EFMR powinien wspierać propagowanie zintegrowanego zarządzania morskiego na wszystkich szczeblach, zwłaszcza w drodze wymiany sprawdzonych rozwiązań i dalszego rozwijania i wdrażania strategii na rzecz basenów morskich. Strategie te mają na celu ustanowienie zintegrowanych ram umożliwiających zajęcie się wspólnymi wyzwaniami związanymi z basenami morskimi w Europie, zacieśnienie współpracy między zainteresowanymi stronami w celu maksymalnego wykorzystania unijnych instrumentów finansowych oraz funduszy, a także przyczynienia się do większej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unii. W świetle doświadczeń ze wspólnym mechanizmem wymiany informacji (CISE) działania i mechanizmy ukierunkowane na usprawnioną współpracę między państwami członkowskimi mogą obejmować transgraniczną i międzysektorową współpracę między służbami infrastruktury morskiej, na przykład działania w ramach Europejskiego Forum Służb Straży Wybrzeża, służące propagowaniu wymiany doświadczeń i sprawdzonych rozwiązań w celu uzyskania skuteczności i spójności, w ramach istniejącego odpowiedniego prawa unijnego.

(79)

EFMR powinien wspierać dalszy rozwój narzędzi służących tworzeniu synergii między inicjatywami realizowanymi w różnych sektorach i mających wpływ na morza, oceany i wybrzeża. Zastosowanie znajduje tu zintegrowany nadzór morski (ZNM), którego celem jest poprawa świadomości w stosunku do sytuacji na morzu przez zintensyfikowaną i bezpieczną wymianę informacji między sektorami. W ramach EFMR nie należy jednak finansować operacji związanych z nadzorem morskim wchodzących w zakres tytułu V część trzecia TFUE.

(80)

Wzajemne powiązanie niektórych systemów informacji prowadzonych przez te sektory może wymagać uruchomienia mechanizmów finansowania tych systemów, w spójny sposób i zgodnie z TFUE. Morskie planowanie przestrzenne i zintegrowane zarządzanie obszarami przybrzeżnymi mają kluczowe znaczenie dla zrównoważonego rozwoju obszarów morskich i regionów przybrzeżnych oraz przyczyniają się do realizacji celów dotyczących zarządzania opartego na ekosystemie i rozwoju powiązań między lądem a morzem. Narzędzia te są również ważne dla zarządzania różnymi sposobami wykorzystywania wybrzeży, mórz i oceanów w celu umożliwienia ich zrównoważonego rozwoju gospodarczego oraz stymulowania inwestycji transgranicznych, zaś wdrożenie dyrektywy 2008/56/WE zapewni jeszcze ściślejsze określenie granic zrównoważonego rozwoju działalności człowieka, która oddziałuje na środowisko morskie. Ponadto konieczne jest poszerzenie wiedzy na temat świata morskiego oraz stymulowanie innowacji przez ułatwianie gromadzenia, swobodnej wymiany, wielokrotnego wykorzystywania i upowszechniania danych dotyczących stanu oceanów i mórz.

(81)

EFMR powinien wspierać trwały wzrost gospodarczy, zatrudnienie i innowacje w sektorach gospodarki morskiej oraz regionach przybrzeżnych, a także konkurencyjność takich sektorów i regionów. Szczególnie ważne jest zidentyfikowanie barier regulacyjnych i braków w umiejętnościach, które utrudniają wzrost w powstających i potencjalnych sektorach gospodarki morskiej, jak również zidentyfikowanie operacji mających na celu wspieranie inwestycji w technologiczne innowacje niezbędne do zwiększenia potencjału przedsiębiorstw do działania na obszarach morskich i w sektorach gospodarki morskiej.

(82)

EFMR powinien mieć funkcję uzupełniającą wobec istniejących i przyszłych instrumentów finansowych udostępnianych przez Unię i państwa członkowskie na szczeblu krajowym i niższym niż krajowy oraz zachować spójność z takimi instrumentami, aby propagować zrównoważony rozwój gospodarczy, społeczny i terytorialny, ochronę oceanów, mórz i wybrzeży oraz zrównoważone gospodarowanie ich zasobami, jednocześnie pomagając wspierać skuteczniejszą współpracę między państwami członkowskimi a ich regionami przybrzeżnymi, wyspami i regionami najbardziej oddalonymi, a także z uwzględnieniem priorytetów i postępów w realizacji projektów krajowych i lokalnych. EFMR powinien zostać powiązany z innymi obszarami polityki Unii, które są w stanie obejmować wymiar morski, zwłaszcza z EFRR, Funduszem Spójności i EFS, jak również programem w zakresie badań naukowych „Horyzont 2020” i ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 (16).

(83)

Aby osiągnąć cele WPRyb na szczeblu globalnym, Unia bierze aktywny udział w pracach organizacji międzynarodowych. Dlatego też Unia powinna przyczyniać się do powodzenia działań tych organizacji, które pomagają zapewnić ochronę i zrównoważoną eksploatację zasobów rybnych na otwartym morzu i wodach państw trzecich. W ramach EFMR, zgodnie z koncepcją jednego funduszu, należy kontynuować przyznawanie wsparcia organizacjom międzynarodowym na podstawie rozporządzenia (WE) nr 861/2006.

(84)

Aby usprawnić zarządzanie w ramach WPRyb i zapewnić skuteczne działanie komitetów doradczych, komitety doradcze powinny otrzymywać odpowiednie i stałe finansowanie, tak by mogły nadal skutecznie pełnić swoją rolę doradczą w ramach WPRyb. Zgodnie z koncepcją jednego funduszu wsparcie przyznawane komitetom doradczym w ramach EFMR powinno zastąpić wsparcie przyznawane regionalnym komitetom doradczym na podstawie rozporządzenia (WE) nr 861/2006.

(85)

EFMR powinien, przez zapewnianie pomocy technicznej, ułatwiać wdrażanie programu operacyjnego, między innymi propagując innowacyjne podejście i praktyki przyczyniające się do prostego i przejrzystego wdrażania. Pomoc techniczna powinna również obejmować ustanowienie europejskiej sieci RLGD, których celem jest budowanie potencjału, upowszechnianie informacji, wymiana doświadczeń i wspieranie współpracy między lokalnymi partnerstwami.

(86)

W interesie dobrze funkcjonującego partnerstwa i właściwego propagowania pomocy unijnej należy ustanowić przepisy dotyczące prowadzenia jak najszerszej działalności informacyjnej i promocyjnej na temat wsparcia unijnego. Odpowiedzialne za taką działalność informacyjną i promocyjną powinny być także organy zarządzające pomocą, które powinny również powiadamiać Komisję o środkach podjętych w tym względzie.

(87)

W odniesieniu do wszystkich operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, zarówno w ramach zarządzania dzielonego, jak i bezpośredniego, konieczne jest zapewnienie ochrony interesów finansowych Unii w drodze prawidłowego stosowania odpowiedniego prawodawstwa dotyczącego ochrony tych interesów, a także zapewnienie, aby państwa członkowskie i Komisja przeprowadzały odpowiednie kontrole.

(88)

W celu uwzględnienia szczególnych warunków związanych z WPRyb, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013, i przyczynienia się do przestrzegania przepisów WPRyb, należy ustanowić dodatkowe przepisy dotyczące wstrzymania biegu terminu płatności oprócz przepisów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013. W przypadku gdy państwo członkowskie lub podmiot nie spełnia swoich obowiązków wynikających z WPRyb lub w przypadku gdy Komisja ma dowody sugerujące takie nieprzestrzeganie przepisów, Komisja, w ramach środka zapobiegawczego, powinna mieć możliwość wstrzymania terminów płatności.

(89)

Oprócz możliwości wstrzymania terminów płatności, w celu uniknięcia realnego ryzyka dokonania płatności w związku z wydatkiem niekwalifikowalnym, Komisja powinna mieć możliwość zawieszenia płatności w przypadku poważnego nieprzestrzegania przepisów WPRyb przez państwo członkowskie

(90)

Programy operacyjne powinny być przedmiotem monitorowania i oceny w celu poprawy ich jakości oraz zaprezentowania ich osiągnięć. Komisja powinna ustanowić ramy wspólnego monitorowania i oceny systemu, zapewniając między innymi dostępność odpowiednich danych we właściwym czasie. W tym kontekście należy ustanowić listę wskaźników a ocena wpływu EFMR powinna być dokonana przez Komisję w odniesieniu do poszczególnych celów szczegółowych.

(91)

Odpowiedzialność za monitorowanie wdrażania programu operacyjnego powinna być podzielona pomiędzy instytucję zarządzającą i utworzony w tym celu komitet monitorujący. W tym celu należy określić zakres obowiązków instytucji zarządzającej i komitetu monitorującego. Monitorowanie programu operacyjnego powinno obejmować sporządzenie rocznego sprawozdania z realizacji, które należy przesyłać Komisji.

(92)

W celu zwiększenia dostępności i przejrzystości informacji o możliwościach finansowania i beneficjentach projektu należy uruchomić jedną stronę internetową lub portal internetowy zawierający informacje na temat programu operacyjnego, w tym wykaz operacji wspieranych w ramach każdego programu operacyjnego w każdym państwie członkowskim. Poświęcone temu strony internetowe wszystkich państw członkowskich powinny być również dostępne z jedynej oficjalnej strony internetowej Unii, aby ułatwić dostęp do informacji publikowanych we wszystkich państwach członkowskich obywatelom z różnych państw członkowskich. Takie informacje powinny przekazywać szerokiemu kręgowi odbiorców, a w szczególności podatnikom w Unii, rozsądny, rzeczywisty i konkretny obraz tego, jak w ramach EFMR wydatkuje się unijne środki finansowe. W tym celu również publikacje odpowiednich danych powinny służyć dalszemu upowszechnianiu informacji na temat możliwości starania się o finansowanie przez Unię. Bez uszczerbku dla stosowania dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (17) taka publikacja może objąć nazwiska osób fizycznych, zgodnie z prawem krajowym.

(93)

W celu uzupełnienia i zmiany elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia, zgodnie z art. 290 TFUE do przyjmowania aktów dotyczących: ustalania okresu i odpowiednich dat początku lub końca tego okresu w odniesieniu do kryteriów dopuszczalności wniosków, dostosowania odsetek dotyczących orientacyjnego rozdziału środków finansowych w ramach zarządzania bezpośredniego, określenia kwalifikowalnych operacji i kosztów higieny, inwestycji dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa oraz inwestycji dotyczących warunków pracy, na statku lub inwestycji w sprzęt indywidualny, określenia kwalifikowalnych kosztów operacji mających na celu ochronę i odbudowę morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich w ramach zrównoważonej działalności połowowej, określenia kwalifikowalnych kosztów na wsparcie inwestycji w sprzęt lub na statku służących zmniejszeniu emisji substancji zanieczyszczających lub gazów cieplarnianych oraz zwiększaniu efektywności energetycznej statków rybackich, określenia kryteriów do obliczenia dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych ułomności regionów najbardziej oddalonych, określenia tych przypadków nieprzestrzegania przez państwa członkowskie, które mogą spowodować wstrzymanie terminu płatności lub zawieszenie płatności, określania kryteriów ustanawiania poziomu korekty finansowej, którą należy zastosować, i kryteriów stosowania stawek zryczałtowanych lub ekstrapolowanych korekt finansowych oraz określenia treści struktury wspólnego systemu monitorowania i oceny.

(94)

W celu ułatwienia sprawnego przejścia z systemu ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 1198/2006 na system ustanowiony niniejszym rozporządzeniem należy przekazać Komisji uprawnienia zgodnie z art. 290 Traktatu TFUE do przyjmowania aktów w odniesieniu do ustanawiania przepisów przejściowych.

(95)

Przyjmując akty delegowane na podstawie niniejszego rozporządzenia, jest szczególnie ważne, aby Komisja dokonała odpowiednich konsultacji w trakcie prac przygotowawczych, w tym na szczeblu ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane Komisja powinna zapewnić równoczesne, terminowe i właściwe przekazywanie odpowiednich dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(96)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania niniejszego rozporządzenia Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania, w drodze aktów wykonawczych, decyzji dotyczących rocznego podziału dla każdego państwa członkowskiego, globalnych zasobów dostępnych na zobowiązania w ramach zarządzania dzielonego, decyzji zatwierdzających programy operacyjne i ich zmiany, decyzji zatwierdzającej plany prac dotyczące gromadzenia danych, decyzji przyjmujących roczny program prac dotyczących technicznej pomocy z inicjatywy Komisji” decyzji uznających, że istnieją dowody nieprzestrzegania obowiązków w ramach WPRyb, decyzji uznających, że dane państwo członkowskie nie przestrzega swoich obowiązków w ramach WPRyb zawieszenia całości lub części płatności okresowych w ramach programu operacyjnego oraz decyzji dokonujących korekt finansowych w drodze odwołania całości lub części wsparcia unijnego w dany program operacyjny. Komisja powinna przyjąć te akty wykonawcze bez stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (18).

(97)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania niniejszego rozporządzenia Komisji należy przyznać uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do prezentacji elementów programu operacyjnego, zasad dotyczących procedur, formatu i harmonogramów dotyczących zatwierdzania i przedkładania programów operacyjnych i zatwierdzania zmian do programów operacyjnych, rocznego programu prac na podstawie tytułu VI rozdziały I i II, struktury planu rekompensat dla najbardziej oddalonych regionów, zastosowania różnych punktów procentowych intensywności pomocy publicznej, modelu, który państwa członkowskie powinny użyć przy przekazywaniu Komisji danych finansowych, ustalania wskaźników właściwych dla priorytetów unijnych, zasad dotyczących informacji, które mają być przesyłane przez państwa członkowskie oraz potrzeb dotyczących danych i synergii między potencjalnymi źródłami danych, formatu i prezentacji rocznych sprawozdań z realizacji oraz elementów, które należy włączyć do sprawozdań ocen ex ante. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011 oraz należy stosować procedurę sprawdzającą.

(98)

Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy przyznać również uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do przyjęcia i doprecyzowania wszelkich zmian faktycznych priorytetów Unii w zakresie egzekwowania i kontroli, ustalające zasady prezentacji danych dostarczanych przez organy zarządzające, technicznych cech środków informacyjnych i promocyjnych w odniesieniu do operacji i instrukcji w zakresie stworzenia emblematu i określenia standardowej kolorystyki powinny być przyjmowane zgodnie z procedurą doradczą określoną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011. Aby zapewnić łatwiejszą i szybszą procedurę, należy stosować procedurę sprawdzającą.

(99)

Ponieważ cele zawarte w niniejszym rozporządzeniu nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie ze względu na problemy strukturalne występujące w związku z rozwojem sektorów rybołówstwa, akwakultury i gospodarki morskiej, jak również ograniczone zasoby finansowe państw członkowskich, mogą natomiast, z uwagi na skalę i skutki operacji, które mają być finansowane w ramach programów operacyjnych, zostać w większym stopniu osiągnięte na szczeblu Unii przez zapewnienie wieloletniego wsparcia finansowego ukierunkowanego na odpowiednie priorytety, Unia może więc przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(100)

Program wsparcia określony w niniejszym rozporządzeniu zastępuje program wsparcia ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 2328/2003, rozporządzeniem (WE) nr 861/2006, rozporządzeniem (WE) nr 1198/2006, rozporządzeniem (WE) nr 791/2007, rozporządzeniem (UE) nr 1255/2011, i art. 103 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. W związku z tym wymienione rozporządzenia i przepisy należy uchylić z dniem 1 stycznia 2014 r. Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć jednak wpływu na kontynuację ani modyfikację pomocy zatwierdzonej przez Komisję na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1198/2006 lub jakichkolwiek innych aktów prawnych mających zastosowanie do tej pomocy w dniu 31 grudnia 2013 r. Aby zapewnić ciągłość, datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia powinien być także dzień 1 stycznia 2014 r., niezależnie od daty wejścia w życie.

(101)

Należy dostosować okres stosowania niniejszego rozporządzenia do okresu stosowania rozporządzenia (UE) nr 1303/2013. W związku z tym, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2014 r.,

a)

wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb);

b)

odpowiednich środków związanych z prawem morza;

c)

zrównoważonego rozwoju obszarów rybackich i obszarów akwakultury oraz rybołówstwa śródlądowego; oraz

d)

zintegrowanej polityki morskiej (ZPM).

1)

„wspólny mechanizm wymiany informacji” (CISE) oznacza sieć systemów o zdecentralizowanej strukturze stworzonych na potrzeby wymiany informacji między użytkownikami w celu poprawy znajomości sytuacji działań na morzu;

2)

„operacje międzysektorowe” oznaczają inicjatywy, które przynoszą wzajemne korzyści różnym sektorom lub politykom sektorowym, o których mowa w TFUE, oraz których nie można w pełni zrealizować wyłącznie za pomocą środków w ramach odpowiedniego obszaru polityki;

3)

„system elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania” oznacza system elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania danych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1224/2009;

4)

„europejska sieć informacji i obserwacji środowiska morskiego” oznacza sieć, która łączy odpowiednie krajowe programy dotyczące informacji i obserwacji środowiska morskiego we wspólne i dostępne zasoby europejskie;

5)

„obszar rybacki i obszar akwakultury” oznacza obszar obejmujący brzeg morza, rzeki lub jeziora, obejmujący stawy lub dorzecze i charakteryzujący się wysokim poziomem zatrudnienia w sektorze rybołówstwa lub akwakultury, który to obszar jest funkcjonalnie spójny pod względem geograficznym, gospodarczym i społecznym oraz określony jest w ten sposób przez dane państwo członkowskie;

6)

„rybak” oznacza każdą osobę zajmującą się zarobkową działalnością połowową uznaną przez dane państwo członkowskie;

7)

„rybołówstwo śródlądowe” oznacza działalność połowową prowadzoną w celach zarobkowych na wodach śródlądowych przez statki lub inne urządzenia, w tym stosowane do połowów pod lodem;

8)

„zintegrowane zarządzanie obszarami przybrzeżnymi” oznacza strategie i środki takie, jak te opisane w zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady (2002/413/WE) (19);

9)

„zintegrowane zarządzanie morskie” oznacza skoordynowane zarządzanie wszystkimi rodzajami polityki sektorowej na szczeblu Unii mającymi wpływ na oceany, morza i regiony przybrzeżne;

10)

„zintegrowana polityka morska” lub „ZPM” oznacza politykę unijną, której celem jest wspieranie skoordynowanego i spójnego procesu decyzyjnego, by zmaksymalizować zrównoważony rozwój, wzrost gospodarczy i spójność społeczną państw członkowskich, a zwłaszcza unijnych regionów przybrzeżnych, wyspiarskich i najbardziej oddalonych, jak również sektorów gospodarki morskiej, poprzez spójną politykę dotyczącą spraw morskich oraz odpowiednią współpracę międzynarodową;

11)

„zintegrowany nadzór morski” (ZNM) oznacza inicjatywę Unii mającą na celu podniesienie skuteczności i efektywności działań w dziedzinie nadzoru europejskich mórz w drodze międzysektorowej i transgranicznej wymiany informacji i współpracy;

12)

„morskie planowanie przestrzenne” oznacza proces realizowany przez właściwe organy państw członkowskich, polegający na analizie i organizacji działalności ludzkiej na obszarach morskich, służący osiągnięciu celów ekologicznych, gospodarczych i społecznych;

13)

„środek” oznacza zestaw operacji;

14)

„łodziowe rybołówstwo przybrzeżne” oznacza połowy prowadzone przez statki rybackie o długości całkowitej poniżej 12 metrów i niekorzystające z rybackich narzędzi ciągnionych, wyszczególnionych w tabeli 3 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 (20);

15)

„statki operujące wyłącznie na wodach śródlądowych” oznaczają statki wykorzystywane do połowów prowadzonych w celach zarobkowych na wodach śródlądowych i nieuwzględnione w rejestrze floty rybackiej Unii.

a)

promowanie konkurencyjnych, zrównoważonych środowiskowo, rentownych ekonomicznie i odpowiedzialnych społecznie rybołówstwa i akwakultury;

b)

wspieranie procesu wdrażania WPRyb;

c)

promowanie zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu rozwoju terytorialnego obszarów rybackich i obszarów akwakultury;

d)

wspieranie procesu opracowywania i wdrażania unijnej ZPM w sposób uzupełniający politykę spójności i WPRyb.

1)

promowanie rybołówstwa zrównoważonego środowiskowo, zasobooszczędnego, innowacyjnego, konkurencyjnego i opartego na wiedzy przez realizację następujących celów szczegółowych:

2)

wspieranie akwakultury zrównoważonej środowiskowo, zasobooszczędnej, innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy przez realizację następujących celów szczegółowych:

3)

wspieranie wdrażania WPRyb przez realizację następujących celów szczegółowych:

4)

zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej przez realizację następującego celu szczegółowego: promowanie wzrostu gospodarczego, włączenia społecznego oraz tworzenia miejsc pracy oraz wspieranie zdolności do zatrudnienia i mobilności na rynku pracy w społecznościach obszarów przybrzeżnych i śródlądowych zależnych od rybołówstwa i akwakultury, w tym dywersyfikacja działalności w ramach rybołówstwa, a także w kierunku innych sektorów gospodarki morskiej;

5)

wspieranie obrotu i przetwarzania przez realizację następujących celów szczegółowych:

6)

wspieranie wdrażania ZPM.

a)

dopuścił się poważnego naruszenia określonego w art. 42 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 (21) lub art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

b)

był zaangażowany w działalność statków rybackich znajdujących się w unijnym wykazie statków NNN zgodnie z art. 40 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 lub statków pod banderą państw uznanych za niewspółpracujące państwa trzecie zgodnie z art. 33 tego rozporządzenia, zarządzał takimi statkami lub był ich właścicielem;

c)

dopuścił się poważnych naruszeń zasad WPRyb określonych jako takie w innym prawodawstwie przyjętym przez Parlament Europejski i Radę; lub

d)

popełnił którekolwiek z przestępstw określonych w art. 3 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/99/WE (22), w przypadku gdy składany wniosek dotyczy wsparcia na mocy rozdziału II, tytułu V niniejszego rozporządzenia.

a)

ustalenia okresu, o którym mowa w ust. 1 i 3 niniejszego artykułu, który to okres będzie proporcjonalny do charakteru, wagi, czasu trwania i powtarzalności poważnego naruszenia, przestępstwa lub nadużycia finansowego i który wynosi co najmniej jeden rok;

b)

odpowiednich dat rozpoczęcia lub zakończenia okresu, o którym mowa w ust. 1 i 3 niniejszego artykułu.

a)

zwiększające zdolność połowową statku lub sprzęt zwiększający zdolność statku do wyszukiwania ryb;

b)

budowa nowych statków rybackich lub przywóz statków rybackich;

c)

tymczasowe lub trwałe zaprzestanie działalności połowowej, o ile nie zostało postanowione inaczej w niniejszym rozporządzeniu;

d)

zwiad rybacki;

e)

przeniesienie własności przedsiębiorstwa;

f)

bezpośrednie zarybianie, o ile nie zostało wyraźnie przewidziane w unijnym akcie prawnym jako środek ochrony lub w przypadku zarybiania eksperymentalnego.

a)

kwoty 6 450 000 EUR dla Azorów i Madery;

b)

kwoty 8 700 000 EUR dla Wysp Kanaryjskich;

c)

kwoty 12 350 000 EUR dla francuskich regionów najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 349 TFUE.

a)

w odniesieniu do tytułu V, z wyjątkiem art. 76 i 77:

b)

w odniesieniu do art. 76 i 77:

c)

w odniesieniu do wszystkich środków – środki finansowe przyznane w przeszłości zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1198/2006 i środki wykorzystane w przeszłości zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 861/2006.

a)

analizę sytuacji pod względem mocnych i słabych stron, szans i zagrożeń oraz określenie potrzeb obszaru geograficznego objętego programem, w tym, w stosownym przypadku, basenów morskich.

Analiza ta opiera się na odnośnych priorytetach Unii określonych w art. 6 niniejszego rozporządzenia i w stosownych przypadkach jest spójna z wieloletnim krajowym planem strategicznym dla akwakultury, o którym mowa w art. 34 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, oraz na postępach w osiągnięciu dobrego stanu środowiska za pomocą opracowania i realizacji strategii morskiej, o której mowa w art. 5 dyrektywy 2008/56/WE. W odniesieniu do priorytetów Unii dokonuje się oceny szczególnych potrzeb związanych z zatrudnieniem, środowiskiem, łagodzeniem zmiany klimatu i przystosowywaniem się do niej oraz propagowaniem innowacji, aby określić najbardziej odpowiednie rozwiązania na poziomie każdego z priorytetów związanych z tymi obszarami;

b)

opis strategii w rozumieniu art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, który wykazuje, że:

c)

w stosownych przypadkach, szczególne potrzeby obszarów Natura 2000 ustanowionych dyrektywą Rady 92/43/EWG i wkład programu w ustanowienie spójnej sieci obszarów odbudowy stad ryb określonych w art. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

d)

ocenę szczególnych uwarunkowań ex ante, o których mowa w art. 9 i załączniku IV do niniejszego rozporządzenia, oraz – tam gdzie to konieczne – działań, o których mowa w art. 19 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013;

e)

opis ram wykonania w rozumieniu art. 22 i załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 1303/2013;

f)

wykaz wybranych środków w podziale na priorytety Unii;

g)

wykaz kryteriów stosowanych przy wyborze obszarów rybackich i obszarów akwakultury na podstawie tytułu V rozdział III;

h)

wykaz kryteriów wyboru strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność przewidzianych w tytule V rozdział III;

i)

w państwach członkowskich, w których ponad 1 000 statków można uznać za statki rybackie zajmujące się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym – plan działania dotyczący rozwoju, konkurencyjności i zrównoważonego charakteru łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego;

j)

wymogi oceny i plan oceny, o których mowa w art. 56 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, oraz działania, które należy podjąć w celu zaspokojenia zidentyfikowanych potrzeb;

k)

plan finansowania opracowany z uwzględnieniem przepisów art. 20 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 oraz – zgodnie z aktem wykonawczym Komisji, o którym mowa w art. 16 ust. 2 niniejszego rozporządzenia – zawierający:

l)

informacje na temat komplementarności i koordynacji z europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi (EFSI) i innymi odpowiednimi unijnymi i krajowymi instrumentami finansowania;

m)

rozwiązania dotyczące realizacji programu operacyjnego, w tym:

n)

wykaz partnerów, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, oraz wyniki konsultacji przeprowadzonych z partnerami;

o)

w celu zapewnienia lepszego przestrzegania przepisów dzięki kontroli, o której mowa w art. 6 ust. 3 lit. b), i zgodnie z faktycznymi priorytetami przyjętymi przez Komisję zgodnie z art. 17 ust. 3:

p)

w celu gromadzenia danych na potrzeby zrównoważonego zarządzania rybołówstwem, o których to danych mowa w art. 6 ust. 3 lit. a), oraz zgodnie z wieloletnim programem Unii, o którym mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 199/2008:

a)

zatwierdzania programów operacyjnych;

b)

składania i zatwierdzania zmian w programach operacyjnych, w tym ich wejścia w życie i częstotliwości składania tych wniosków w trakcie okresu programowania;

c)

składania i zatwierdzania zmian, o których mowa w art. 20 ust. 3;

d)

przedkładania planów prac dotyczących gromadzenia danych.

a)

zmian do programów operacyjnych dotyczących transferu środków finansowych między priorytetami Unii, o ile transferowane środki nie przekraczają 10 % kwoty przeznaczonej na dany priorytet Unii;

b)

zmian do programów operacyjnych dotyczących wprowadzenia lub wycofania środków lub rodzajów odpowiednich operacji oraz odnośnych informacji i wskaźników;

c)

zmian do programów operacyjnych dotyczących zmian w opisie środków, w tym zmian warunków kwalifikowalności;

d)

zmian, o których mowa w art. 20 ust. 3, a także w przypadku jakichkolwiek innych zmian wprowadzanych do części programu operacyjnego, o której mowa w art. 18 ust. 1 lit. n).

a)

opis działań podlegających finansowaniu oraz cele realizowane w ramach każdego działania, które są zgodne z celami określonymi w art. 82 i 85. Zawiera on także wskazanie kwoty przeznaczonej na poszczególne działania, orientacyjny harmonogram realizacji działań, jak również informacje na temat ich realizacji;

b)

w przypadku dotacji i powiązanych z nimi środków: najważniejsze kryteria oceny, które są ustalane tak, aby jak najbardziej przyczyniać się do osiągania celów programu operacyjnego, oraz maksymalny poziom współfinansowania.

a)

6 000 000 EUR; lub

b)

15 % unijnego wsparcia finansowego przyznanego przez państwo członkowskie na priorytety Unii, określone w art. 6 ust. 1, 2 i 5.

a)

studia wykonalności i usługi doradcze oceniające rentowność projektów potencjalnie kwalifikowalnych do wsparcia na podstawie niniejszego rozdziału;

b)

zapewnianie profesjonalnego doradztwa dotyczącego zrównoważonego środowiska, z naciskiem na ograniczanie oraz – w miarę możliwości – eliminowanie negatywnego wpływu działalności połowowej na ekosystemy morskie, lądowe i słodkowodne;

c)

zapewnianie profesjonalnego doradztwa dotyczącego strategii biznesowych i handlowych.

a)

tworzenie sieci, porozumień o partnerstwie lub stowarzyszeń przez jeden lub większą liczbę niezależnych organów naukowych i rybaków lub też jedną lub większą liczbę organizacji rybaków, w których mogą uczestniczyć organy techniczne;

b)

działania prowadzone w ramach sieci, porozumień o partnerstwie lub stowarzyszeń, o których mowa w lit. a).

a)

szkolenie zawodowe, uczenie się przez całe życie, wspólne projekty obejmujące upowszechnianie wiedzy o charakterze ekonomicznym, technicznym, regulacyjnym lub naukowym oraz innowacyjnych praktyk, zdobywanie nowych umiejętności zawodowych, zwłaszcza związanych ze zrównoważonym zarządzaniem ekosystemami morskimi, higieną, zdrowiem, bezpieczeństwem, działaniami w sektorze gospodarki morskiej, innowacjami i przedsiębiorczością;

b)

tworzenie sieci kontaktów i wymianę doświadczeń oraz sprawdzonych rozwiązań między zainteresowanymi stronami, także między organizacjami promującymi równość szans dla mężczyzn i kobiet, propagowanie roli kobiet w społecznościach rybackich i propagowanie niedostatecznie reprezentowanych grup biorących udział w łodziowym rybołówstwie przybrzeżnym lub połowach ręcznych;

c)

dialog społeczny na szczeblu unijnym, krajowym, regionalnym lub lokalnym, z udziałem rybaków, partnerów społecznych i innych odpowiednich zainteresowanych stron.

a)

przedkładają plan biznesowy dotyczący rozwoju swojej nowej działalności; oraz

b)

mają odpowiednie umiejętności zawodowe, które mogą zostać zdobyte dzięki operacjom finansowanym na podstawie art. 29 ust. 1 lit. a).

a)

którego długość całkowita wynosi mniej niż 24 metry;

b)

który jest wyposażony w sprzęt do połowów morskich;

c)

którego wiek wynosi od 5 do 30 lat; oraz

d)

który należy do segmentu floty, w stosunku do którego sprawozdanie dotyczące zdolności, o którym mowa w art. 22 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, wykazało równowagę z uprawnieniami do połowów dostępnymi dla tego segmentu.

a)

wdrażania środków Komisji lub środków nadzwyczajnych państw członkowskich, o których mowa w art. 12 i 13 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, lub środków ochrony, o których mowa w art. 7 tego rozporządzenia, w tym okresów ochronnych,

b)

nieprzedłużenia ważności umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów lub protokołów do tych umów;

c)

gdy tymczasowe zaprzestanie zostało określone w planie zarządzania przyjętym zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1967/2006 lub w planie wieloletnim przyjętym na mocy art. 9 i 10 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, gdy, na podstawie informacji naukowych, zmniejszenie nakładu połowowego jest konieczne do osiągnięcia celów, o których mowa w art. 2 ust. 2 i art. 2 ust. 5 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

a)

właścicielom unijnych statków rybackich, które są zarejestrowane jako aktywne oraz które w ostatnich dwóch latach kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o wsparcie przez co najmniej 120 dni prowadziły działalność połowową na morzu; lub

b)

rybakom, którzy w ostatnich dwóch latach kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o wsparcie przez co najmniej 120 dni pracowali na morzu na pokładzie unijnego statku rybackiego, którego dotyczy tymczasowe zaprzestanie.

a)

takie złomowanie zostało ujęte w programie operacyjnym, o którym mowa w art. 18; oraz

b)

trwałe zaprzestanie zostało przewidziane jako narzędzie planu działania, o którym mowa w art. 22 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, wskazującego, że dany segment floty nie jest skutecznie równoważony uprawnieniami do połowów, którymi dysponuje.

a)

właścicielom unijnych statków rybackich, które są zarejestrowane jako aktywne oraz które w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o wsparcie prowadziły działalność połowową na morzu przez co najmniej 90 dni w roku; lub

b)

rybakom, którzy w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o wsparcie przez co najmniej 90 dni w roku pracowali na morzu na pokładzie unijnego statku rybackiego, którego dotyczy trwałe zaprzestanie.

a)

są akredytowane przez właściwą instytucję państwa członkowskiego zgodnie z prawem krajowym;

b)

prowadzą przejrzystą politykę w odniesieniu do wpłat do funduszu i wypłat z niego; oraz

c)

mają jasne zasady podziału odpowiedzialności za długi.

a)

opracowywanie, rozwijanie i monitorowanie technicznych oraz administracyjnych środków niezbędnych do rozwijania i wdrażania środków ochrony oraz regionalizację;

b)

udział zainteresowanych stron w opracowywaniu i wdrażaniu środków ochrony i współpracę między państwami członkowskimi w tym zakresie oraz regionalizację.

a)

w sprzęt poprawiający selektywność narzędzi połowowych pod względem wielkości lub pod względem gatunków;

b)

na statku lub w sprzęt, które eliminują odrzuty przez unikanie i redukcję niechcianych połowów stad handlowych lub które zajmują się niechcianymi połowami, które mają być wyładowane zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

c)

w sprzęt ograniczający i, w miarę możliwości, eliminujący fizyczne i biologiczne oddziaływanie połowów na ekosystem lub dno morskie;

d)

w sprzęt zabezpieczający narzędzia i połowy przed ssakami i ptakami chronionymi na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG lub dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego 2009/147/WE (26), pod warunkiem że nie narusza to selektywności narzędzi połowowych i że wprowadzono wszystkie odpowiednie środki pozwalające zapobiec fizycznym szkodom wśród drapieżników.

a)

właścicielom unijnych statków rybackich, które są zarejestrowane jako aktywne i które prowadziły działalność połowową na morzu przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o wsparcie;

b)

rybakom posiadającym narzędzie podlegające wymianie, którzy pracowali na pokładzie unijnego statku rybackiego przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku o wsparcie;

c)

organizacjom rybaków uznanym przez dane państwo członkowskie.

a)

zbieranie przez rybaków odpadów z morza, jak na przykład usuwanie utraconych narzędzi połowowych i innych odpadów morskich;

b)

budowę, instalację lub modernizację stałych lub ruchomych urządzeń służących ochronie i rozwojowi fauny i flory morskiej, w tym ich przygotowanie pod względem naukowym, oraz ocenę;

c)

przyczynianie się do lepszego zarządzania żywymi zasobami morza lub do ich lepszej ochrony;

d)

przygotowanie obejmujące analizy, opracowywanie, monitorowanie i aktualizowanie planów w zakresie ochrony i zarządzania do celów działań związanych z rybołówstwem i odnoszących się do obszarów sieci Natura 2000 i obszarów ochrony przestrzennej, o których mowa w dyrektywie 2008/56/WE, oraz innych specjalnych siedlisk;

e)

zarządzanie obszarami sieci Natura 2000, ich odbudowę i monitorowanie, zgodnie z dyrektywami 92/43/EWG i 2009/147/WE, zgodnie z traktowanymi priorytetowo ramowymi programami ustalonymi na podstawie dyrektywy 92/43/EWG;

f)

zarządzanie morskimi obszarami chronionymi, ich odbudowę i monitorowanie celem wdrażania środków ochrony przestrzennej, o których mowa w art. 13 ust. 4 dyrektywy 2008/56/WE;

g)

zwiększanie świadomości w kwestiach środowiska, włączające rybaków, w odniesieniu do ochrony i odbudowy morskiej różnorodności biologicznej;

h)

systemy rekompensaty za szkody wyrządzone połowom przez ssaki i ptaki chronione na mocy dyrektyw 92/43/EWG oraz 2009/147/WE;

i)

udział w innych działaniach mających na celu zachowanie i zwiększenie różnorodności biologicznej oraz usług ekosystemowych, takich jak odbudowa szczególnych siedlisk morskich i przybrzeżnych w celu wspierania zrównoważonych stad ryb, w tym ich przygotowanie pod względem naukowym, oraz ocenę.

a)

inwestycje w sprzęt lub inwestycje na statku mające na celu zmniejszanie emisji substancji zanieczyszczających lub gazów cieplarnianych oraz zwiększanie efektywności energetycznej statków rybackich. Inwestycje w narzędzia połowowe są także kwalifikowalne, pod warunkiem że nie naruszają selektywności tych narzędzi;

b)

audyty efektywności energetycznej i programy związane z efektywnością energetyczną;

c)

analizy służące ocenie wkładu alternatywnych systemów napędzania i projektów kadłubów w efektywność energetyczną statków rybackich.

a)

statkom o długości całkowitej do 12 m, pod warunkiem że nowy lub zmodernizowany silnik ma moc nie większą niż moc obecnego silnika;

b)

statkom o długości całkowitej między 12 m a 18 m, pod warunkiem że moc w kW nowego lub zmodernizowanego silnika jest co najmniej o 20 % mniejsza niż moc obecnego silnika;

c)

statkom o długości całkowitej między 18 m a 24 m, pod warunkiem że moc w kW nowego lub zmodernizowanego silnika jest co najmniej o 30 % mniejsza niż moc obecnego silnika.

a)

1 500 000 EUR; lub

b)

3 % unijnego wsparcia finansowego przyznanego przez dane państwo członkowskie na priorytety Unii określone w art. 6 ust. 1, 2 i 5.

a)

inwestycje podnoszące wartość produktów rybołówstwa, w szczególności przez umożliwianie rybakom przetwarzania, obrotu oraz bezpośredniej sprzedaży własnych połowów;

b)

innowacyjne inwestycje na statku poprawiające jakość produktów rybołówstwa.

a)

propagowanie kapitału ludzkiego, tworzenia miejsc pracy i dialogu społecznego, o których mowa w art. 29, i zgodnie z warunkami określonymi w tym artykule;

b)

inwestycje na statku lub w sprzęt indywidualny, o których mowa w art. 32, i zgodnie z warunkami określonymi w tym artykule;

c)

inwestycje w sprzęt i rodzaje operacji, o których mowa w art. 38 i 39, i zgodnie z warunkami określonymi w tych artykułach;

d)

poprawa efektywności energetycznej oraz łagodzenie zmian klimatu, o których mowa w art. 41, i na mocy warunków określonych w tym artykule;

e)

poprawa wartości lub jakości złowionych ryb, o czym mowa w art. 42, i zgodnie z warunkami określonymi w tym artykule;

f)

inwestycje w porty rybackie, przystanie i miejsca wyładunku, o których mowa w art. 43, i zgodnie z warunkami określonymi w tym artykule.

a)

odniesienia do statków rybackich zawarte w art. 30, 32, 38, 39, 41 i 42 uznaje się za odniesienia do statków operujących wyłącznie na wodach śródlądowych;

b)

odniesienia do środowiska morskiego zawarte w art. 38 uznaje się za odniesienia do środowiska, w którym działają statki rybackie wykorzystywane do rybołówstwa śródlądowego.

a)

zarządzanie obszarami sieci Natura 2000, ich odbudowę i monitorowanie, gdy jej obszary są związane z działalnością połowową, oraz rekultywację wód śródlądowych zgodnie z dyrektywą 2000/60/UE Parlamentu Europejskiego i Rady (28), w tym na tarliskach i szlakach migracyjnych gatunków migrujących, bez uszczerbku dla art. 40 ust. 1 lit. e) niniejszego rozporządzenia i w stosownych przypadkach z udziałem rybaków śródlądowych;

b)

budowę, modernizację lub instalację stałych lub ruchomych urządzeń służących ochronie i rozwojowi fauny i flory wodnej, w tym ich przygotowanie pod względem naukowym, monitorowanie i ocenę.

a)

rozwijanie w gospodarstwach akwakultury wiedzy technicznej, naukowej lub organizacyjnej, która, w szczególności, ograniczy oddziaływanie na środowisko, zmniejszy uzależnienie od mączki rybnej i oleju rybnego, będzie wspierać zrównoważone gospodarowanie zasobami w sektorze akwakultury, poprawi dobrostan zwierząt lub ułatwi nowe zrównoważone metody produkcji;

b)

rozwijanie lub wprowadzanie do obrotu nowych gatunków akwakultury o dobrym potencjale rynkowym, nowych lub znacznie ulepszonych produktów, nowych lub ulepszonych procesów, lub nowych lub ulepszonych systemów zarządzania i organizacji;

c)

badanie innowacyjnych produktów lub procesów pod względem ich wykonalności technicznej lub ekonomicznej.

a)

inwestycje produkcyjne w akwakulturę;

b)

różnicowanie produkcji akwakultury i hodowanych gatunków;

c)

modernizację jednostek akwakultury, w tym poprawę warunków pracy i bezpieczeństwa pracowników sektora akwakultury;

d)

usprawnienia i modernizację w odniesieniu do zdrowia i dobrostanu zwierząt, w tym zakup sprzętu służącego ochronie gospodarstw przed dzikimi drapieżnikami;

e)

inwestycje zmniejszające negatywne lub zwiększające pozytywne oddziaływanie na środowisko oraz poprawę efektywnego gospodarowania zasobami;

f)

inwestycje służące poprawie jakości produktów akwakultury lub stanowiące dla nich wartość dodaną;

g)

odbudowę istniejących stawów lub zalewów w sektorze akwakultury przez usuwanie mułu lub inwestycje mające na celu zapobieganie odkładaniu się mułu;

h)

różnicowanie dochodów przedsiębiorstw z sektora akwakultury przez rozwój działalności uzupełniającej;

i)

inwestycje skutkujące znacznym zmniejszeniem oddziaływania przedsiębiorstw z sektora akwakultury na zużycie i jakość wody, w szczególności przez zmniejszanie ilości wykorzystywanych wody lub chemikaliów, antybiotyków i innych leków lub poprzez poprawę jakości wody wyjściowej, w tym przez zakładanie multitroficznych systemów dla akwakultury;

j)

propagowanie akwakultury z zamkniętym obiegiem, w przypadku której produkty akwakultury są hodowane w zamkniętych systemach recyrkulacyjnych, minimalizując tym samym zużycie wody;

k)

inwestycje zwiększające efektywność energetyczną i propagowanie przejścia przedsiębiorstw z sektora akwakultury na korzystanie z odnawialnych źródeł energii.

a)

zapewnianie usług z zakresu zarządzania, zastępstw i doradztwa dla gospodarstw akwakultury;

b)

zakup usług doradczych o charakterze technicznym, naukowym, prawnym, środowiskowym lub gospodarczym, związanych z prowadzeniem gospodarstwa.

a)

potrzeby związane z zarządzaniem mające na celu umożliwienie gospodarstwom akwakultury przestrzeganie przepisów prawa unijnego i krajowego dotyczących środowiska, a także wymogów wynikających z planowania przestrzennego obszarów morskich;

b)

ocenę oddziaływania na środowisko, o której mowa w dyrektywach 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (29) i 92/43/EWG;

c)

potrzeby związane z zarządzaniem mające na celu umożliwienie gospodarstwom akwakultury przestrzeganie przepisów prawa unijnego i krajowego dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt wodnych lub zdrowia publicznego;

d)

standardy bezpieczeństwa i higieny pracy wynikające z prawa unijnego i krajowego;

e)

strategie dotyczące obrotu i strategie biznesowe.

a)

szkolenie zawodowe, uczenie się przez całe życie, upowszechnianie wiedzy naukowej i technicznej oraz innowacyjnych praktyk, a także zdobywanie nowych umiejętności zawodowych związanych z sektorem akwakultury i w odniesieniu do zmniejszenia środowiskowego oddziaływania operacji w sektorze akwakultury;

b)

poprawę warunków pracy i promowanie bezpieczeństwa pracy;

c)

tworzenie sieci kontaktów i wymianę doświadczeń oraz sprawdzonych rozwiązań między przedsiębiorstwami lub organizacjami zawodowymi z sektora akwakultury i innymi zainteresowanymi stronami, w tym organami naukowymi i technicznymi lub organami propagującymi równe szanse mężczyzn i kobiet.

a)

identyfikowanie i tworzenie map obszarów o warunkach najlepiej dopasowanych do rozwoju akwakultury, z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, procesów związanych z planowaniem przestrzennym, oraz identyfikowanie i tworzenie map obszarów, na których akwakultura powinna być wykluczona, aby utrzymać rolę takich obszarów w funkcjonowaniu ekosystemu;

b)

poprawę i rozwijanie urządzeń i infrastruktur wspierających, niezbędnych do zwiększenia potencjału terenów hodowli w ramach akwakultury i zmniejszenia negatywnego oddziaływania akwakultury na środowisko, w tym inwestycje w scalanie gruntów, dostawy energii lub gospodarkę wodną;

c)

działania podejmowane i wdrażane przez właściwe instytucje na podstawie art. 9 ust. 1 dyrektywy 2009/147/WE lub art. 16 ust. 1 dyrektywy 92/43/WE w celu zapobiegania poważnemu szkodliwemu oddziaływaniu na akwakulturę;

d)

działania przyjmowane i realizowane przez właściwe instytucje w następstwie wykrycia podwyższonej śmiertelności lub chorób określonych w art. 10 dyrektywy Rady 2006/88/WE (30). Działania te mogą obejmować przyjęcie planów działania dotyczących skorupiaków lub mięczaków i służących ochronie, odbudowie i zarządzaniu, w tym wsparciu producentów skorupiaków lub mięczaków na rzecz utrzymania naturalnych stanowisk skorupiaków lub mięczaków i miejsc połowu.

a)

mają oni odpowiednie umiejętności i kompetencje zawodowe;

b)

po raz pierwszy zakładają w sektorze akwakultury mikroprzedsiębiorstwo lub małe przedsiębiorstwo w charakterze osoby zarządzającej takim przedsiębiorstwem; oraz

c)

przedkładają plan biznesowy dotyczący rozwoju swojej działalności w sektorze akwakultury.

a)

przejście od tradycyjnych metod produkcji stosowanych w akwakulturze do akwakultury ekologicznej w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 (31) oraz zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 710/2009 (32);

b)

udział w unijnych systemach ekozarządzania i audytu (EMAS) ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 761/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (33).

a)

utraty dochodu lub dodatkowych kosztów poniesionych w trakcie okresu przechodzenia od tradycyjnej produkcji do produkcji ekologicznej – w przypadku kwalifikowalnych operacji na podstawie ust. 1 lit. a); lub

b)

dodatkowych kosztów wynikających z zastosowania systemu EMAS i przygotowania się do udziału w systemie EMAS – w przypadku kwalifikowalnych operacji na podstawie ust. 1 lit. b).

a)

metody akwakultury zgodne ze szczególnymi potrzebami środowiskowymi i podlegające szczególnym wymogom w zakresie zarządzania wynikającym z wyznaczenia obszarów sieci Natura 2000, zgodnie z dyrektywą 92/43/EWG oraz 2009/147/WE;

b)

udział, w odniesieniu do kosztów bezpośrednio z nim związanych, w ochronie i rozmnażaniu ex situ zwierząt wodnych w ramach programów ochrony środowiska i odbudowy różnorodności biologicznej, opracowanych przez organy publiczne lub prowadzonych pod ich nadzorem;

c)

operacje w ramach akwakultury, obejmujące ochronę i poprawę środowiska i różnorodności biologicznej, a także zarządzanie krajobrazem i tradycyjne cechy terenów akwakultury.

a)

takie zanieczyszczenie trwa dłużej niż cztery następujące po sobie miesiące; lub

b)

strata poniesiona w wyniku zawieszenia zbiorów wynosi więcej niż 25 % rocznego obrotu takiego przedsiębiorstwa, obliczanego na podstawie średniego obrotu danego przedsiębiorstwa z okresu trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym nastąpiło zawieszenie zbiorów.

a)

koszty kontroli i zwalczania chorób w sektorze akwakultury zgodnie z warunkami decyzji Rady 2009/470/WE (34), w tym koszty operacyjne niezbędne do wypełnienia obowiązków zawartych w planie zwalczania;

b)

opracowanie ogólnych i zorientowanych na poszczególne gatunki sprawdzonych rozwiązań lub kodeksów postępowania dotyczących bezpieczeństwa biologicznego lub potrzeb w zakresie zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt w akwakulturze;

c)

inicjatywy mające na celu zmniejszenie zależności akwakultury od leków weterynaryjnych;

d)

badania weterynaryjne lub farmaceutyczne oraz upowszechnianie i wymianę informacji i sprawdzonych rozwiązań w zakresie chorób weterynaryjnych w akwakulturze, mając na uwadze propagowanie odpowiedniego korzystania z leków weterynaryjnych;

e)

ustanawianie i funkcjonowanie grup ochrony zdrowia w sektorze akwakultury, uznawanych przez państwa członkowskie;

f)

rekompensaty dla hodowców mięczaków za tymczasowe zawieszenie ich działalności z powodu wyjątkowej masowej śmiertelności, gdy wskaźnik śmiertelności przekracza 20 % lub gdy strata spowodowana zawieszeniem działalności wynosi ponad 35 % rocznego obrotu danego przedsiębiorstwa, obliczanego na podstawie średniego obrotu przedsiębiorstwa z trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym nastąpiło zawieszenie działalności.

a)

klęskami żywiołowymi;

b)

niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi;

c)

nagłymi zmianami jakości i ilości wody, za które dany podmiot nie jest odpowiedzialny;

d)

chorobami w akwakulturze, awarią lub zniszczeniem obiektów produkcyjnych, za które dany podmiot nie ponosi odpowiedzialności.

a)

maksymalizowania udziału sektorów rybołówstwa i akwakultury w zrównoważonym rozwoju przybrzeżnych i śródlądowych obszarów rybackich i obszarów akwakultury;

b)

zapewnienia, aby lokalne społeczności w pełni wykorzystywały możliwości oferowane przez rozwój gospodarki morskiej i śródlądowej oraz obszarów przybrzeżnych, a także czerpały z tych możliwości korzyści, w szczególności udzielały małym i upadającym portom rybackim pomocy w celu maksymalizacji ich potencjału morskiego poprzez rozwój zróżnicowanej infrastruktury.

a)

w szerokim ujęciu odzwierciedlają główny nacisk swoich strategii i społeczno-gospodarczy układ obszaru przez zrównoważoną reprezentację głównych zainteresowanych stron, w tym stron z sektora prywatnego, sektora publicznego i społeczeństwa obywatelskiego;

b)

zapewniają istotną reprezentację sektorów rybołówstwa lub akwakultury.

a)

wsparcie przygotowawcze;

b)

realizacja lokalnych strategii rozwoju kierowanych przez społeczność;

c)

działania prowadzone w ramach współpracy;

d)

koszty bieżące i aktywizacja.

a)

podnoszenie wartości produktów, tworzenie miejsc pracy, zachęcanie młodych ludzi i propagowanie innowacji na wszystkich etapach łańcucha dostaw produktów w sektorze rybołówstwa i akwakultury;

b)

wspieranie różnicowania działalności w ramach rybołówstwa przemysłowego i poza nim, wspieranie uczenia się przez całe życie i tworzenia miejsc pracy na obszarach rybackich i obszarach akwakultury;

c)

wspieranie i wykorzystywanie atutów środowiska na obszarach rybackich i obszarach akwakultury, w tym operacje na rzecz łagodzenia zmiany klimatu;

d)

propagowanie dobrostanu społecznego i dziedzictwa kulturowego na obszarach rybackich i obszarach akwakultury, w tym dziedzictwa kulturowego rybołówstwa i akwakultury oraz morskiego dziedzictwa kulturowego;

e)

powierzenie społecznościom rybackim ważniejszej roli w rozwoju lokalnym oraz zarządzaniu lokalnymi zasobami rybołówstwa i działalnością morską.

a)

projekty współpracy międzyterytorialnej lub transnarodowej;

b)

techniczne wsparcie przygotowawcze dla projektów współpracy międzyterytorialnej i transnarodowej, pod warunkiem że RLGD mogą wykazać, iż planują realizację konkretnego projektu.

a)

kwota dopłat do składowania nie przekracza kwoty technicznych i finansowych kosztów działań koniecznych do stabilizacji i składowania danych produktów;

b)

ilości kwalifikowalne do dopłat do składowania nie przekraczają 15 % rocznych ilości danych produktów przeznaczonych do sprzedaży przez organizację producentów;

c)

wsparcie finansowe przyznawana rocznie nie przekracza 2 % średniej rocznej wartości produkcji wprowadzonej do obrotu przez członków organizacji producentów w okresie 2009–2011.

a)

koszty techniczne oblicza się każdego roku na podstawie bezpośrednich kosztów związanych z działaniami wymaganymi do stabilizacji i składowania danych produktów;

b)

koszty finansowe oblicza się każdego roku na podstawie stopy procentowej określanej co roku w każdym państwie członkowskim.

a)

tworzenie organizacji producentów, stowarzyszeń organizacji producentów lub organizacji międzysektorowych, które mają być uznane na podstawie rozdziału II sekcja II rozporządzenia (UE) nr 1379/2013;

b)

znalezienie nowych rynków i poprawa warunków wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury, w tym również:

c)

propagowanie jakości i wartości dodanej przez ułatwianie:

d)

przyczynianie się do przejrzystości produkcji i rynków oraz przeprowadzanie badań rynku i analiz zależności Unii od przywozu;

e)

przyczynianie się do identyfikowalności produktów rybołówstwa lub akwakultury i, w stosownych przypadkach, rozwój ogólnounijnego ekologicznego oznakowania produktów rybołówstwa i akwakultury, o którym mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1379/2013;

f)

sporządzanie standardowych, zgodnych z prawem Unii, umów dla MŚP;

g)

prowadzenie regionalnych, krajowych lub transnarodowych kampanii komunikacyjnych i promocyjnych służących podniesieniu poziomu publicznej świadomości na temat zrównoważonych produktów rybołówstwa i akwakultury.

a)

przyczyniają się do oszczędzania energii lub zmniejszania oddziaływania na środowisko, w tym unieszkodliwianie odpadów;

b)

poprawiają bezpieczeństwo, higienę, zdrowie i warunki pracy;

c)

wspierają przetwarzanie połowów ryb ze stad przemysłowych, które nie mogą być przeznaczone do spożycia przez ludzi;

d)

dotyczą przetwarzania produktów ubocznych powstałych na skutek głównej działalności związanej z przetwarzaniem;

e)

dotyczą przetwarzania produktów akwakultury ekologicznej zgodnie z art. 6 i 7 rozporządzenia (WE) nr 834/2007;

f)

powstanie nowych lub udoskonalonych produktów, nowych lub udoskonalonych procesów lub też nowych lub udoskonalonych systemów zarządzania i organizacji.

a)

złowionych przez statki państw trzecich z wyjątkiem statków rybackich pływających pod banderą Wenezueli i prowadzących działalność na wodach Unii;

b)

złowionych przez statki rybackie Unii, które nie są zarejestrowane w jednym z portów znajdujących się w regionach, o których mowa w ust. 1;

c)

przywiezionych z państw trzecich.

a)

osoby fizyczne lub prawne wykorzystujące środki produkcji do uzyskania produktów rybołówstwa lub akwakultury z zamiarem obrotu nimi;

b)

właściciele lub operatorzy statków zarejestrowanych w portach regionów, o których mowa w ust. 1, i działających w tych regionach lub stowarzyszenia takich właścicieli lub operatorów;

c)

podmioty w sektorze przetwarzania i obrotu lub stowarzyszenia takich podmiotów.

a)

dla każdego produktu rybołówstwa lub akwakultury lub kategorii produktów – dodatkowe koszty wynikające ze szczególnych utrudnień występujących w danych regionach, oraz

b)

wszelkie inne rodzaje interwencji publicznej mające wpływ na poziom dodatkowych kosztów.

a)

zakup, instalacja i opracowywanie technologii, w tym sprzętu komputerowego i oprogramowania, systemów wykrywania statków (VDS), systemów telewizji przemysłowej (CCTV) oraz sieci informatycznych umożliwiających gromadzenie danych dotyczących rybołówstwa, administrowanie nimi, ich zatwierdzanie, analizowanie, zarządzanie ryzykiem w odniesieniu do tych danych, ich prezentowanie (na stronach internetowych dotyczących kontroli) i ich wymianę, a także opracowywanie metod pobierania próbek takich danych, oraz wzajemne połączenia z międzysektorowymi systemami wymiany danych;

b)

opracowanie, zakup i instalacja podzespołów, w tym sprzętu i oprogramowania komputerowego, niezbędnych do zapewnienia transmisji danych od podmiotów zajmujących się połowami i wprowadzaniem do obrotu produktów rybołówstwa do odpowiednich organów państw członkowskich i Unii, w tym niezbędnych podzespołów do systemów elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania (ERS), systemów monitorowania statków (VMS) oraz systemów automatycznej identyfikacji (AIS) stosowanych na potrzeby kontroli;

c)

opracowanie, zakup i instalacja podzespołów, w tym sprzętu i oprogramowania komputerowego, niezbędnych do zapewnienia identyfikowalności produktów rybołówstwa i akwakultury, o których mowa w art. 58 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

d)

wdrażanie programów służących wymianie danych między państwami członkowskimi oraz ich analizie;

e)

modernizacja i zakup statków patrolowych, statków powietrznych i śmigłowców, pod warunkiem że używa się ich na potrzeby kontroli rybołówstwa przez co najmniej 60 % całkowitego okresu użytkowania w roku;

f)

zakup innych środków kontroli, w tym urządzeń umożliwiających pomiar mocy silnika i sprzętu ważącego;

g)

opracowanie innowacyjnych systemów kontroli i monitorowania oraz realizacja pilotażowych projektów dotyczących kontroli rybołówstwa, w tym analiza DNA ryb lub tworzenie stron internetowych dotyczących kontroli;

h)

szkolenia i programy wymiany – także pomiędzy państwami członkowskimi – personelu odpowiedzialnego za działania w zakresie monitorowania, kontroli i nadzorowania działalności połowowej;

i)

analizy kosztów i korzyści, oraz oceny poniesionych wydatków i audytów dokonanych przez właściwe instytucje w ramach monitorowania, kontroli i nadzoru;

j)

inicjatywy, łącznie z seminariami i narzędziami medialnymi, skierowane zarówno do rybaków, jak i innych uczestników, takich jak inspektorzy, prokuratura i sędziowie, jak również do ogółu społeczeństwa, prowadzone w celu lepszego uświadomienia im konieczności zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów oraz stosowania przepisów WPRyb;

k)

koszty operacyjne poniesione w trakcie wykonywania wzmocnionej kontroli stad podlegających indywidulanym programom kontroli i inspekcji ustanowionym zgodnie z art. 95 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, a także z zastrzeżeniem koordynacji kontroli zgodnie z art. 15 rozporządzenia Rady (WE) nr 768/2005 (36);

l)

programy związane z wdrożeniem planu działania ustanowionego zgodnie z art. 102 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, w tym również wszelkie poniesione koszty operacyjne.

a)

gromadzenie danych, zarządzanie nimi i ich wykorzystywanie na potrzeby analizy naukowej i wdrażania WPRyb;

b)

krajowe, transnarodowe i realizowane na szczeblu niższym niż krajowy wieloletnie programy pobierania próbek, pod warunkiem że odnoszą się one do stad objętych WPRyb;

c)

prowadzone na morzu monitorowanie rybołówstwa przemysłowego i połowów rekreacyjnych, w tym monitorowanie przyłowów organizmów morskich, takich jak ssaki i ptaki morskie;

d)

prowadzenie badań na morzu;

e)

udział przedstawicieli państw członkowskich, a także przedstawicieli władz regionalnych, w regionalnych posiedzeniach koordynujących” posiedzeniach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem, w których Unia jest umawiającą się stroną lub ma status obserwatora lub w posiedzeniach międzynarodowych gremiów odpowiedzialnych za zapewnianie doradztwa naukowego;

f)

usprawnienie gromadzenia danych i systemów zarządzania danymi oraz realizacja badań pilotażowych w celu usprawnienia istniejących systemów gromadzenia danych i zarządzania danymi.

a)

środki pomocy technicznej, o których mowa w art. 59 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013;

b)

ustanowienie krajowych sieci, których celem jest upowszechnianie informacji, budowanie potencjału, wymiana sprawdzonych rozwiązań i wspieranie współpracy między RLGD na terytorium państwa członkowskiego.

a)

integrację nadzoru morskiego (ZNM), a w szczególności wprowadzenie wspólnego mechanizmu wymiany informacji (CISE) dla obszarów morskich Unii;

b)

propagowanie ochrony środowiska morskiego, w szczególności jego różnorodności biologicznej i morskich obszarów chronionych, takich jak obszary Natura 2000, bez uszczerbku dla art. 37 niniejszego rozporządzenia, oraz zrównoważonej eksploatacji zasobów morskich i przybrzeżnych, a także określenie w sposób bardziej szczegółowy granic zrównoważonego charakteru działalności człowieka, która oddziałuje na środowisko morskie, w szczególności w ramach dyrektywy 2008/56/WE.

a)

umożliwiające osiągnięcie celów ZNM, a w szczególności CISE;

b)

ochrona środowiska morskiego, w szczególności jego różnorodności biologicznej i morskich obszarów chronionych, takich jak obszary Natura 2000 zgodnie z obowiązkami ustanowionymi w dyrektywach 92/43/EWG i 2009/14/WE;

c)

poprawa wiedzy na temat stanu środowiska morskiego z myślą o ustanowieniu programów monitorujących i programów środków określonych w dyrektywie 2008/56/WE, zgodnie z obowiązkami ustanowionymi w tej dyrektywie.

a)

promuje się rozwój i realizację zintegrowanego zarządzania kwestiami dotyczącymi obszarów morskich i przybrzeżnych, w szczególności przez:

b)

przyczynia się do rozwoju międzysektorowych inicjatyw przynoszących wzajemne korzyści różnym sektorom gospodarki morskiej lub politykom sektorowym, z uwzględnieniem i wykorzystaniem istniejących narzędzi i inicjatyw, takich jak:

c)

wspiera się trwały wzrost gospodarczy, zatrudnienie, innowacje i nowe technologie w powstających i przyszłych sektorach gospodarki morskiej, a także w regionach przybrzeżnych, wyspiarskich i najbardziej oddalonych w Unii, w sposób uzupełniający ustalone działania sektorowe i krajowe;

d)

promuje się ochronę środowiska morskiego, w szczególności jej różnorodność biologiczną i chronione obszary morskie, takie jak obszary Natura 2000, oraz zrównoważoną eksploatację zasobów morskich i przybrzeżnych, a także w sposób bardziej szczegółowy określa się granice zrównoważonego charakteru działań prowadzonych przez ludzi, które mają wpływ na środowisko morskie, zgodnie z celami polegającymi na osiągnięciu i utrzymaniu dobrego stanu środowiska zgodnie z wymogami dyrektywy 2008/56/WE.

a)

badania;

b)

projekty, w tym projekty testowe i projekty współpracy,

c)

powszechne udostępnianie informacji i wymiana najlepszych praktyk, kampanie służące podnoszeniu świadomości i pokrewne działania w zakresie komunikacji i upowszechniania informacji, w tym kampanie promocyjne, jak również imprezy oraz opracowywanie i prowadzenie stron internetowych, i platformy zainteresowanych stron;

d)

konferencje, seminaria, fora i warsztaty;

e)

działania w zakresie koordynacji, w tym sieci umożliwiające wymianę informacji, i wsparcie w zakresie rozwoju dla strategii na rzecz basenu morskiego;

f)

rozwój, funkcjonowanie i utrzymanie systemów i sieci informatycznych umożliwiających gromadzenie danych, administrowanie nimi, ich zatwierdzanie, analizowanie i wymianę, a także rozwój metod pobierania próbek danych i połączenia między międzysektorowymi systemami wymiany danych;

g)

projekty szkoleniowe na rzecz rozwijania wiedzy, zdobywania kwalifikacji zawodowych i działania sprzyjające rozwojowi zawodowemu w sektorze morskim.

a)

opracowywanie i wdrażanie narzędzi technicznych służących ZMP, w szczególności w celu wspierania uruchomienia, funkcjonowania i utrzymania CISE, z myślą o propagowaniu międzysektorowej i transgranicznej wymiany informacji o nadzorze, obejmującej wzajemne połączenie wszystkich społeczności użytkowników, przy uwzględnieniu postępów polityk sektorowych w odniesieniu do nadzoru oraz, w stosownych przypadkach, wnoszeniu wkładu w ich niezbędną ewolucję;

b)

działania związane z koordynacją i współpracą w obrębie państw członkowskich lub regionów i między nimi służące rozwojowi morskiego planowania przestrzennego i zintegrowanego zarządzania obszarami przybrzeżnymi, w tym wydatki związane z systemami i praktykami w dziedzinie wymiany i monitorowania danych, działania związane z oceną, zakładanie i obsługa sieci ekspertów, oraz tworzenie programu mającego na celu budowanie potencjału państw członkowskich w zakresie wdrażania morskiego planowania przestrzennego;

c)

inicjatywy na rzecz współfinansowania, zakupu i utrzymywania systemów obserwacji morskiej i narzędzi technicznych służących projektowaniu, ustanawianiu i obsłudze operacyjnej systemu europejskiej sieci informacji i obserwacji środowiska morskiego mającej na celu ułatwianie gromadzenia, nabywania, składania, przetwarzania, kontroli jakości, wielokrotnego wykorzystania i dystrybucji danych morskich i wiedzy w drodze współpracy między danymi instytucjami państw członkowskich lub instytucjami międzynarodowymi.

a)

gromadzenia i upowszechniania doradztwa naukowego w ramach WPRyb oraz zarządzania nim;

b)

szczególnych środków kontroli i egzekwowania w ramach WPRyb;

c)

dobrowolnych wkładów na rzecz organizacji międzynarodowych;

d)

komitetów doradczych;

e)

rozpoznania rynku;

f)

działań komunikacyjnych dotyczących WPRyb i ZPM.

a)

badania i projekty pilotażowe konieczne do wdrożenia i rozwoju WPRyb, w tym alternatywne rodzaje zrównoważonych technik zarządzania rybołówstwem i akwakulturą, w tym w ramach komitetów doradczych;

b)

przygotowanie i zapewnienie opinii i ekspertyz naukowych przez organy naukowe, w tym międzynarodowe organy doradcze odpowiedzialne za sporządzanie ocen zasobów, przez niezależnych ekspertów i instytucje badawcze;

c)

udział ekspertów w eksperckich grupach roboczych dotyczących kwestii naukowych i technicznych w zakresie rybołówstwa takich jak STECF” a także w międzynarodowych organach doradczych oraz w posiedzeniach, podczas których wymagany jest wkład ekspertów w dziedzinie rybołówstwa i akwakultury;

d)

połowy kontrolne na morzu, o których mowa w art. 12 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 199/2008, w obszarach, na których statki unijne działają w ramach umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

e)

wydatki ponoszone przez Komisję w zakresie usług związanych z gromadzeniem danych, zarządzaniem nimi i ich wykorzystywaniem, z organizowaniem posiedzeń ekspertów w dziedzinie rybołówstwa i zarządzaniem nimi, a także zarządzaniem rocznymi programami prac związanymi z wiedzą naukową i techniczną w zakresie rybołówstwa, z przetwarzaniem połączeń w celu transmisji danych i przetwarzaniem zbiorów danych oraz z pracami przygotowawczymi mającymi na celu dostarczenie opinii i doradztwa naukowego;

f)

działania w zakresie współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie gromadzenia danych, z uwzględnieniem różnych zainteresowanych stron na szczeblu regionalnym oraz z uwzględnieniem ustanawiania i obsługi regionalnych baz danych do przechowywania danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania, które przyniosą korzyści dla współpracy regionalnej i poprawią skuteczność działań z zakresu gromadzenia danych i zarządzania nimi, jak również poprawa ekspertyz naukowych wspierających zarządzanie rybołówstwem.

a)

wspólny zakup lub czarter przez kilka państw członkowskich o terytoriach znajdujących się na tym samym obszarze geograficznym statków patrolowych, statków powietrznych i śmigłowców, pod warunkiem że używane są do celów kontroli rybołówstwa przez co najmniej 60 % całkowitego okresu użytkowania w roku;

b)

wydatki związane z oceną i rozwojem nowych technologii kontroli, a także procesami służącymi wymianie danych;

c)

wszystkie wydatki operacyjne związane z kontrolą i oceną wdrażania WPRyb, przeprowadzanymi przez Komisję, w szczególności z misjami związanymi z weryfikacją, inspekcją i audytem, sprzętem i szkoleniami urzędników Komisji, organizacją spotkań lub udziałem w nich, w tym wymianą między państwami członkowskimi informacji i sprawdzonych rozwiązań, badaniami, usługami i dostawcami informatycznymi, oraz z czarterem lub zakupem przez Komisję środków dotyczących inspekcji określonych w tytułach IX i X rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

a)

międzynarodowe programy szkoleń pracowników odpowiedzialnych za zadania polegające na monitorowaniu, kontroli i nadzorowaniu działalności połowowej;

b)

inicjatywy, w tym seminaria i narzędzia medialne mające na celu ujednolicenie w Unii interpretacji regulacji i wynikających z nich kontroli.

a)

dobrowolne wkłady finansowe na rzecz ONZ, organizacji, jak również dobrowolne finansowanie członkostwa w dowolnej organizacji międzynarodowej aktywnie działającej w dziedzinie prawa morza;

b)

dobrowolne wkłady finansowe na rzecz przygotowania powstania nowych organizacji międzynarodowych lub sporządzania nowych traktatów międzynarodowych będących przedmiotem zainteresowania Unii;

c)

dobrowolne wkłady finansowe na rzecz prac lub programów przeprowadzanych przez organizacje międzynarodowe i będących przedmiotem szczególnego zainteresowania Unii;

d)

wkłady finansowe na rzecz dowolnych działań (w tym roboczych, nieformalnych lub nadzwyczajnych posiedzeń zainteresowanych stron), które wspierają interesy Unii w organizacjach międzynarodowych i wzmacniają współpracę z jej partnerami w ramach tych organizacji. W związku z tym, gdy uczestnictwo przedstawicieli z państw trzecich w negocjacjach i posiedzeniach forów i organizacji międzynarodowych jest niezbędne w interesie Unii, koszty takiego uczestnictwa mogą być pokrywane ze środków EFMR.

a)

koszty działań informacyjnych i komunikacyjnych związanych WPRyb i ZPM, w tym:

b)

koszty podróży i zakwaterowania ekspertów i przedstawicieli zainteresowanych stron zaproszonych przez Komisję na spotkania;

c)

koszty komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii, o ile są one związane z ogólnymi celami niniejszego rozporządzenia.

a)

środki pomocy technicznej wyszczególnione w art. 58 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013;

b)

przygotowanie, monitorowanie i ocenę porozumień w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem i uczestnictwo Unii w regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa. Odnośne środki obejmują badania, posiedzenia, zaangażowanie ekspertów, koszty personelu tymczasowego, działania informacyjne oraz wszelkie inne koszty administracyjne lub koszty wynikające z pomocy naukowej lub technicznej, zapewnianej przez Komisję;

c)

utworzenie europejskiej sieci RLGD, której celem jest budowanie potencjału, upowszechnianie informacji, wymiana doświadczeń i sprawdzonych rozwiązań oraz wspieranie współpracy między RLGD. Sieć ta współpracuje z podmiotami zaangażowanymi w tworzenie sieci kontaktów i pomoc techniczną w dziedzinie rozwoju lokalnego, utworzonymi przez EFRR, EFS i EFRROW w odniesieniu do ich działań w zakresie rozwoju lokalnego i współpracy transnarodowej.

a)

100 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku wsparcia w ramach dopłat do składowania, o którym mowa w art. 67;

b)

100 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku systemu rekompensat, o którym mowa w art. 70;

c)

50 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku wsparcia, o którym mowa w art. 33, 34 i art. 41 ust. 2;

d)

70 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku wsparcia, o którym mowa w art. 76 ust. 2 lit. e);

e)

90 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku wsparcia, o którym mowa w art. 76 ust. 2 lit. a)–d) oraz f)–l);

f)

80 % kwalifikowalnych wydatków w przypadku wsparcia, o którym mowa w art. 77.

a)

beneficjent jest podmiotem prawa publicznego lub przedsiębiorstwem zobowiązanym do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym, o którym mowa w art. 106 ust. 2 TFUE, gdy pomoc jest przyznawana na zarządzanie takimi usługami;

b)

operacja dotyczy dopłat do składowania, o których mowa w art. 67;

c)

operacja dotyczy systemu rekompensat, o którym mowa w art. 70;

d)

operacja dotyczy gromadzenia danych, o którym mowa w art. 77;

e)

operacja dotyczy wsparcia na mocy art. 33 lub art. 34 lub rekompensaty na mocy art. 54, 55 lub 56;

f)

operacja dotyczy środków ZPM, o których mowa w art. 80.

a)

operację przeprowadza się na podstawie tytułu V rozdziały I, II, lub IV i spełnia ona wszystkie poniższe kryteria:

b)

operację przeprowadza się na podstawie tytułu V rozdział III, spełnia ona jedno z kryteriów, o których mowa lit. a) ppkt (i), (ii) lub (iii) niniejszego ustępu, a także zapewnia publiczny dostęp do jej wyników.

a)

do dnia 31 marca każdego roku przekazywanie Komisji odpowiednich zbiorczych danych dotyczących operacji wybranych do finansowania do końca poprzedniego roku kalendarzowego, w tym najważniejszych cech beneficjenta i samej operacji;

b)

zapewnienie reklamy programu operacyjnego poprzez informowanie potencjalnych beneficjentów, organizacji zawodowych, partnerów gospodarczych i społecznych, podmiotów zaangażowanych w propagowanie równości kobiet i mężczyzn oraz zainteresowanych organizacji pozarządowych, w tym organizacji zajmujących się kwestiami środowiska naturalnego, o możliwościach oferowanych przez program i zasadach uzyskania dostępu do finansowania w ramach programu;

c)

zapewnienie reklamy programu operacyjnego przez informowanie beneficjentów o wkładzie Unii oraz ogółu społeczeństwa – o roli odgrywanej przez Unię w programie.

a)

wydatek ujęty w poświadczonej deklaracji wydatków jest związany z przypadkami, gdy beneficjent nie przestrzega obowiązków, o których mowa w art. 10 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, i nie został skorygowany przez państwo członkowskie przed wszczęciem procedury korekty na podstawie niniejszego ustępu;

b)

wydatek ujęty w poświadczonej deklaracji wydatków jest związany z innymi przypadkami poważnego nieprzestrzegania przez państwo członkowskie przepisów WPRyb, które skutkowały zawieszeniem płatności na mocy art. 101 niniejszego rozporządzenia i gdy dane państwo członkowskie nadal nie jest w stanie wykazać, że podjęło konieczne działania naprawcze, by zapewnić zgodność z mającymi zastosowanie przepisami i ich egzekwowanie w przyszłości.

a)

zaprezentowanie postępów i osiągnięć w dziedzinie WPRyb i ZPM, rozważenie ogólnego wpływu oraz dokonanie oceny efektywności, skuteczności i znaczenia operacji w ramach EFMR;

b)

przyczynianie się do lepszego ukierunkowania wsparcia na rzecz WPRyb i ZPM;

c)

wspieranie wspólnego procesu uczenia się w odniesieniu do monitorowania i oceny;

d)

zapewnienie solidnych, opartych na dowodach ocen operacji w ramach EFMR, które zostaną uwzględnione w procesie decyzyjnym.

a)

w terminie sześciu miesięcy od wydania decyzji zatwierdzającej program, uczestniczy w konsultacjach i zatwierdza kryteria wyboru dla finansowanych operacji kryteria wyboru podlegają weryfikacji zgodnie z potrzebami programowania;

b)

bada działania i produkty związane z planem ewaluacji programu;

c)

bada działania w ramach programu związane ze spełnieniem konkretnych uwarunkowań ex ante;

d)

bada i zatwierdza roczne sprawozdania z realizacji przed wysłaniem ich do Komisji;

e)

bada działania mające na celu propagowanie równouprawnienia mężczyzn i kobiet, równych szans i niedyskryminacji, w tym dostępności dla osób niepełnosprawnych.

a)

informacje na temat zobowiązań finansowych i wydatków w podziale na środki;

b)

podsumowanie działań podjętych w odniesieniu do planu ewaluacji;

c)

informacje o działaniach podjętych w przypadkach poważnych naruszeń, o których mowa w art. 10 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz o nieprzestrzeganiu warunków, określonych w ust. 10 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i o działaniach naprawczych;

d)

informacje na temat działań podjętych w celu spełnienia art. 41 ust. 10 niniejszego rozporządzenia;

e)

informacje na temat działań podjętych w celu zapewnienia publikacji beneficjentów zgodnie z załącznikiem V do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do osób fizycznych zgodnie z krajowym ustawodawstwem, w tym z uwzględnieniem wszelkich obowiązujących progów.

a)

zapewnienie stworzenia jednej strony internetowej lub jednego portalu internetowego dostarczającego informacje na temat programu operacyjnego w każdym państwie członkowskim oraz dostępu do niego;

b)

informowanie potencjalnych beneficjentów o możliwościach finansowania w ramach programu operacyjnego;

c)

upowszechnianie wśród obywateli Unii roli i osiągnięć EFMR przez działania informacyjne i komunikacyjne na temat rezultatów i oddziaływania umów partnerstwa, programów operacyjnych i operacji;

d)

zapewnienie, aby do publicznej wiadomości podane zostało podsumowanie dotyczące środków mających na celu zapewnienie zgodności z przepisami WPRyb, w tym przypadków nieprzestrzegania przez państwa członkowskie lub beneficjentów, a także działań naprawczych, takich jak korekty finansowe.

a)

nie później niż do dnia 31 marca 2017 r., sprawozdanie z oceny okresowej dotyczące uzyskanych wyników oraz jakościowych i ilościowych aspektów realizacji operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia;

b)

nie później niż do dnia 31 sierpnia 2018 r. komunikat na temat kontynuacji operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia.