21.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 86/14

(1)

Sieci i usługi telekomunikacyjne w coraz większym stopniu stają się infrastrukturą opartą na internecie, a sieci szerokopasmowe i usługi cyfrowe są ze sobą ściśle powiązane. Internet staje się dominującą platformą dla komunikacji, usług, edukacji, uczestnictwa w życiu społecznym i politycznym, upowszechniania treści kulturowych oraz działalności gospodarczej. Szeroki dostęp do bezpiecznego internetu o dużej prędkości i usług cyfrowych w całej Europie leży zatem w interesie publicznym oraz stanowi podstawę wzrostu społecznego i gospodarczego, konkurencyjności, włączenia społecznego i rynku wewnętrznego.

(2)

W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska zatwierdziła komunikat Komisji z dnia 26 sierpnia 2010 r. w sprawie Europejskiej agendy cyfrowej, która ma na celu wytyczenie drogi umożliwiającej maksymalne wykorzystanie społecznego i ekonomicznego potencjału technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Jej celem jest pobudzanie podaży konkurencyjnej infrastruktury internetu o dużej prędkości i usług cyfrowych świadczonych przez internet oraz popytu na nie w celu dalszego rozwoju w kierunku prawdziwie jednolitego rynku cyfrowego, który ma zasadnicze znaczenie dla inteligentnego i trwałego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu.

(3)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 (4) określa warunki, metody i procedury udzielania unijnej pomocy finansowej na rzecz transeuropejskich sieci w sektorach transportu, telekomunikacji i energii i łączności elektronicznej. Zważywszy, że w sektorach objętych rozporządzeniem w sprawie instrumentu „Łącząc Europę” występują podobne wyzwania i szanse, istnieją znaczne możliwości wykorzystania synergii, w tym poprzez połączenie finansowania w ramach instrumentu „Łącząc Europę” z innymi źródłami finansowania.

(4)

Występuje duża liczba transgranicznych usług cyfrowych służących wymianie informacji pomiędzy europejskimi administracjami publicznymi w celu wsparcia polityk Unii. Przy stosowaniu nowych rozwiązań ważne jest wykorzystywanie istniejących rozwiązań realizowanych w kontekście innych inicjatyw europejskich, unikanie powielania prac oraz zapewnienie koordynacji i harmonizacji podejść i rozwiązań w ramach wszystkich inicjatyw i polityk, takich jak np. program ISA, ustanowiony decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 922/2009/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie rozwiązań interoperacyjnych dla europejskich administracji publicznych (ISA) (5), program Fiscalis ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2013 (6) i program „Horyzont 2020” ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 (7). Podobnie ważne jest, by rozwiązania były zbieżne z uzgodnionymi międzynarodowymi lub europejskimi standardami lub otwartymi specyfikacjami dotyczącymi interoperacyjności, w szczególności określonymi przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 (8), oraz innymi odpowiednimi specyfikacjami oraz wytycznymi, takimi jak europejskie ramy interoperacyjności dla europejskich usług użyteczności publicznej (EIF).

(5)

Stworzenie europejskich standardów technicznych będzie pozytywnie oddziaływać na rozwój sieci szerokopasmowych o dużej szybkości transmisji. Aby Unia mogła odgrywać wiodącą rolę w sektorze telekomunikacyjnym, konieczne są unijne programy w zakresie badań i rozwoju oraz intensywniejsze monitorowanie procedur standaryzacyjnych.

(6)

Projekty pilotażowe na dużą skalę realizowane wspólnie przez państwa członkowskie i współfinansowane ze środków programu na rzecz konkurencyjności i innowacji (9), takie jak PEPPOL, STORK, epSOS, eCODEX lub SPOCS, potwierdziły wartość kluczowych transgranicznych usług cyfrowych na rynku wewnętrznym opartych na wspólnych elementach podstawowych, które są konsolidowane przez projekt eSENS. Te projekty pilotażowe osiągnęły już lub w najbliższej przyszłości osiągną stopień dojrzałości niezbędny do wdrożenia. Istniejące projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania udowodniły już wyraźną wartość dodaną działań na poziomie europejskim, np. w dziedzinie dziedzictwa kulturowego (Europeana), ochrony dzieci (Bezpieczniejszy internet), zabezpieczenia społecznego (EESSI); zaproponowano też inne, np. w dziedzinie ochrony konsumentów (ODR).

(7)

W odniesieniu do infrastruktury usług cyfrowych usługi podstawowe powinny mieć pierwszeństwo przed innymi infrastrukturami usług cyfrowych, ponieważ stanowią warunek wstępny dla wdrożenia tych ostatnich. Infrastruktura usług cyfrowych powinna między innymi służyć wytworzeniu europejskiej wartości dodanej i wychodzić naprzeciw udokumentowanym potrzebom. Powinna ona pod względem technicznym, jak i operacyjnym, osiągnąć stopień dojrzałości umożliwiający wdrożenie usług, potwierdzony zwłaszcza w ramach udanych programów pilotażowych. Funkcjonowanie tej infrastruktury powinno opierać się na konkretnych planach ciągłości działania w celu zapewnienia średnio- do długoterminowej trwałości funkcjonowania platform usług podstawowych poza ramami instrumentu „Łącząc Europę”. Należy zatem w miarę możliwości stopniowo zmniejszać pomoc finansową na podstawie niniejszego rozporządzenia i pozyskiwać finansowanie, w stosownych przypadkach, ze źródeł innych niż instrument „Łącząc Europę”.

(8)

Bardzo ważne jest, aby finansować infrastrukturę usług cyfrowych, niezbędną do spełnienia prawnych zobowiązań wynikających z przepisów Unii lub służącą do opracowania lub realizacji usług podstawowych, które mogą mieć duży wpływ na rozwój ogólnoeuropejskich usług publicznych, tak aby wspierać wiele infrastruktur usług cyfrowych, a z czasem stopniowo zbudować ekosystem europejskiej interoperacyjności. W tym kontekście zobowiązania prawne oznaczają szczegółowe wymagania wiążące się z budową lub wykorzystywaniem infrastruktury usług cyfrowych lub wymagające wyników, które można uzyskać jedynie poprzez europejską infrastrukturę usług cyfrowych.

(9)

Dojrzałe systemy paneuropejskie świadczące usługi cyfrowe jak Europeana i Bezpieczniejszy internet dla dzieci powinny mieć pierwszeństwo w zagwarantowaniu finansowania. W szczególności w pierwszych latach obowiązywania wieloletnich ram finansowych na lata 2014-2020 ustanowionych w rozporządzeniu Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 (10) należy zapewnić ciągłość finansowania Unii z innych unijnych programów na rzecz instrumentu „Łącząc Europę”, tak aby umożliwić ciągłe i skuteczne świadczenie usług na takim samym poziomie jak w ramach obecnego systemu finansowania. W dniu 10 maja 2012 r. Rada podkreśliła podstawowe znaczenie zapewnienia długoterminowej możliwości kontynuowania Europeany, w tym zarządzania nią i jej finansowania (11).

(10)

Dzieci i młodzież powinny mieć dostęp do bezpiecznego, integracyjnego i pozytywnego środowiska Internetu. W tym kontekście, należy zapewnić funkcjonowanie programu Bezpieczniejszy internet w okresie po 2014 r. jako kluczowego środka służącego ochronie i propagowaniu praw dzieci w środowisku internetowym. Przy wdrażaniu niniejszego rozporządzenia należy wspierać finansowo realizację Europejskiej strategii na rzecz lepszego internetu dla dzieci na poziomie unijnym, a także na poziomie państw członkowskich, w szczególności jeżeli chodzi o centra bezpieczniejszego internetu w państwach członkowskich. Działania centrów bezpieczniejszego internetu, w tym ośrodków podnoszenia poziomu świadomości, i inne działania mające na celu podnoszenie poziomu świadomości, infolinie dla dzieci, rodziców i opiekunów, pod których numerami uzyskać można informacje na temat optymalnego wykorzystania internetu przez dzieci, a także gorące linie pozwalające na zgłaszanie obecności w internecie treści związanych z seksualnym wykorzystywaniem dzieci są jednym z kluczowych elementów i warunków wstępnych powodzenia tej strategii.

(11)

Przyszły akt prawny Unii w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym ma określić szczegółowe wymogi i warunki dotyczące wzajemnego uznawania głównych aktywatorów, o których w niniejszym rozporządzeniu mowa jako o elementach podstawowych infrastruktury usług cyfrowych. Ten akt będzie obejmował kilka najważniejszych elementów podstawowych, na przykład elektroniczną identyfikację i elektroniczny podpis jako część projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania zawartych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(12)

Infrastruktura usług cyfrowych wprowadzana zgodnie z decyzją nr 922/2009/WE ułatwi transgraniczną i międzysektorową elektroniczną wymianę informacji pomiędzy europejskimi administracjami publicznymi. To z kolei umożliwi świadczenie usług podstawowych, takich jak elektroniczna identyfikacja i uwierzytelnianie oraz zamówienia publiczne, transgraniczne wzajemne łączenie rejestrów przedsiębiorstw oraz interoperacyjne elektroniczne transgraniczne usługi zdrowotne, jak również umożliwi współpracę transgraniczną w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego, wnosząc w ten sposób wkład w rozwój jednolitego rynku cyfrowego. Takie współdziałanie między organami administracji zostanie osiągnięte poprzez stworzenie lub udoskonalenie interoperacyjnych platform usług podstawowych w oparciu o istniejące wspólne elementy podstawowe lub dodatkowe elementy podstawowe mające zasadnicze znaczenie dla rozwoju innych platform usług podstawowych oraz związanych z tym usług ogólnych łączących infrastruktury krajowe z platformami usług podstawowych w celu realizacji transgranicznych usług cyfrowych.

(13)

Państwa członkowskie powinny zachęcać władze lokalne i regionalne do pełnego i skutecznego zaangażowania w zarządzanie infrastrukturą usług cyfrowych, a także zapewnić, by projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania odnoszące się do transgranicznego świadczenia usług administracji elektronicznej uwzględniały zalecenia EIF.

(14)

W swojej rezolucji z dnia 6 lipca 2011 r. pt. „Internet szerokopasmowy w Europie: inwestycje na rzecz rozwoju opartego na technologiach szerokopasmowych” (12) Parlament Europejski podkreślił, że usługi szerokopasmowe są warunkiem zapewnienia konkurencyjności przemysłu unijnego i w dużej mierze przyczyniają się do wzrostu gospodarczego Unii, spójności społecznej i tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy. Jeżeli Unia ma być miejscem wdrażania innowacji, gromadzenia wiedzy i udostępniania usług, to podstawowe znaczenie mają inwestycje w nowoczesne technologie umożliwiające sprostaniu wyzwaniom przyszłości.

(15)

Europejski rynek, na którym blisko 500 milionów osób korzysta z szerokopasmowego internetu o dużej prędkości, sprzyjałby rozwojowi rynku wewnętrznego, tworząc unikatową w skali globalnej masę krytyczną użytkowników otwierającą nowe możliwości przed wszystkimi regionami i oferującą każdemu użytkownikowi większą wartość, a jednocześnie zapewniającą Unii zdolność do zyskania miana czołowej – w skali światowej – gospodarki opartej na wiedzy. Sprawna budowa sieci szerokopasmowych o dużej prędkości ma kluczowe znaczenie dla podniesienia rozwoju produktywności Unii oraz powstawania nowych i małych przedsiębiorstw, które mają szansę stać się liderami w różnych sektorach, takich jak: opieka zdrowotna, produkcja i usługi.

(16)

Nowe możliwości w dziedzinie infrastruktury w połączeniu z nowymi, innowacyjnymi i interoperacyjnymi usługami powinny zadziałać jak samonapędzający się mechanizm kreujący rosnący popyt na dostęp do szerokopasmowego internetu o dużej szybkości; względy komercyjne nakazywałyby zareagować na ten popyt.

(17)

W Europejskiej Agendzie Cyfrowej założono, że do 2020 r. wszyscy Europejczycy powinni mieć dostęp do internetu o prędkości przekraczającej 30 Mb/s, a co najmniej 50 % europejskich gospodarstw domowych powinna uzyskać dostęp do łączy internetowych o prędkości powyżej 100 Mb/s.

(18)

W związku z szybkim rozwojem usług cyfrowych i aplikacji wymagających coraz szybszych połączeń internetowych i z szybkim rozwojem nowoczesnych technologii je wykorzystujących należy w ramach oceny Europejskiej agendy cyfrowej rozważyć zmianę celów w zakresie internetu szerokopasmowego na 2020 r., po to aby zapewnić Unii konkurencyjne prędkości szerokopasmowego internetu w porównaniu z innymi gospodarkami na świecie.

(19)

Część projektów szerokopasmowych powinna zakładać bardziej ambitne cele w aspekcie szybkości łączy by służyć jako projekty pilotażowe szybszych połączeń i potencjalne powielane rozwiązania modelowe.

(20)

W rezolucji z dnia 12 września 2013 r. pt. „Agenda cyfrowa na rzecz wzrostu, mobilności i zatrudnienia: pora przyspieszyć” Parlament Europejski podkreślił, że celem zmienionej perspektywicznej Europejskiej agendy cyfrowej na 2020 r. ma być podłączenie wszystkich unijnych gospodarstw domowych do łączy szerokopasmowych o przepustowości co najmniej 100 Mbps, a 50 % gospodarstw domowych – do łączy o prędkości 1 Gb/s lub większej.

(21)

Sektor prywatny, wspierany przez konkurencyjne i sprzyjające inwestycjom ramy regulacyjne, powinien odgrywać przewodnią rolę we wdrażaniu i modernizacji sieci szerokopasmowych. W przypadku gdy poziom inwestycji prywatnych jest niewystarczający, państwa członkowskie powinny podejmować niezbędne działania w celu osiągnięcia celów Europejskiej agendy cyfrowej. Publiczna pomoc finansowa na rzecz internetu szerokopasmowego powinna być ograniczona do programów lub inicjatyw ukierunkowanych na projekty, które nie mogą być sfinansowane wyłącznie przez sektor prywatny, co powinno zostać potwierdzone w drodze oceny ex ante wskazującej na niedoskonałości rynku lub nieoptymalną sytuację w zakresie inwestycji, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (13).

(22)

Instrumenty finansowe na rzecz sieci szerokopasmowych nie mają nadmiernie zakłócać konkurencji, ograniczać inwestycji prywatnych ani zniechęcać prywatnych operatorów do inwestowania. W szczególności mają one być zgodne z art. 101, 102, 106 i 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a także, w stosownych przypadkach, z unijnymi wytycznymi w sprawie stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do szybkiej budowy sieci szerokopasmowych.

(23)

Środki publiczne na finansowanie sieci szerokopasmowych mają być przeznaczane wyłącznie na infrastrukturę zgodną z obowiązującym prawem, w szczególności prawem konkurencji, i obowiązkami w zakresie dostępu zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/19/WE (14).

(24)

Ponieważ zasoby finansowe dostępne w ramach instrumentu „Łącząc Europę” są ograniczone, pomoc finansowa powinna skupiać się na ustanowieniu mechanizmów finansowania na poziomie Unii w celu przyciągnięcia dodatkowych inwestycji, wspierać efekt mnożnika, a tym samym ułatwiać efektywne wykorzystywanie funduszy prywatnych i innych środków publicznych do inwestowania. Takie podejście umożliwia pozyskanie wkładów ze strony przedsiębiorstw i podmiotów instytucjonalnych znacznie przewyższających poziomy finansowania bezpośrednio dostępne w ramach instrumentu „Łącząc Europę”.

(25)

W świetle ograniczonych zasobów finansowych w ramach instrumentu „Łącząc Europę” i po to aby zapewnić odpowiednie finansowanie infrastruktury usług cyfrowych, całkowity przydział środków budżetowych na internet szerokopasmowy nie powinien przekroczyć minimum niezbędnego do ustanowienia racjonalnych pod względem kosztów interwencji, które powinny być określane na podstawie oceny ex ante uwzględniającej między innymi rodzaj przewidywanych instrumentów finansowych, potencjalny efekt dźwigni w odniesieniu do minimalnej skuteczności portfela projektów oraz warunki rynkowe.

(26)

Wsparcie budowy internetu szerokopasmowego w ramach instrumentu „Łącząc Europę” powinno stanowić uzupełnienie pomocy zapewnianej ze środków innych unijnych programów i inicjatyw, w tym europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych (funduszy ESI), w przypadku gdy ocena ex ante wykaże niedoskonałości rynku lub nieoptymalną sytuację w zakresie inwestycji oraz w przypadku podjęcia takiej decyzji przez instytucje zarządzające. Pomoc finansowa w ramach instrumentu „Łącząc Europę” na rzecz budowy internetu szerokopasmowego powinna wesprzeć wysiłki państw członkowskich zarówno bezpośrednio, jak i poprzez stworzenie narzędzia inwestycyjnego dla dobrowolnych wydzielonych wkładów z innych źródeł, w tym z funduszy ESI, co umożliwi państwom członkowskim korzystanie z know-how i korzyści skali z instrumentów zarządzanych przez Unię w celu zwiększenia efektywności wydatków publicznych.

(27)

Aby zapewnić jak największe korzyści przy jak najniższych kosztach i przy ograniczonych zasobach, finansowanie w ramach instrumentu „Łącząc Europę” powinno być dostępne dla tych projektów, które opierają się na technologii najlepiej dopasowanej do danego projektu, mogą pomóc w pobudzaniu innowacyjnych modeli działalności gospodarczej i charakteryzują się wysoką odtwarzalnością. W przypadku gdy projekty są finansowane z dobrowolnych wkładów w ramach instrumentu „Łącząc Europę”, takich jak fundusze ESI, lub z krajowych lub regionalnych środków finansowych, kryteria kwalifikowalności powinny być bardziej elastyczne i uwzględniać szczególną sytuację i warunki w dziedzinach, którym takie środki finansowe mają służyć.

(28)

Unia może wspierać budowę sieci szerokopasmowych przyczyniających się do osiągnięcia celów europejskiej agendy cyfrowej we wszystkich rodzajach obszarów. Zmniejszenie przepaści cyfrowej i zwiększenie włączenia cyfrowego należą do ważnych celów Europejskiej agendy cyfrowej. Wszystkie działania Unii w obszarze internetu szerokopasmowego powinny w związku z tym uwzględniać szczególne potrzeby podmiejskich, wiejskich, a w szczególności mniej zaludnionych i słabiej rozwiniętych regionów, które powinny zostać objęte łączami. Wsparcie to obejmuje pomoc na budowę sieci szerokopasmowych w celu połączenia wysp, obszarów bez dostępu do morza, rejonów górskich, odległych i peryferyjnych, w tym wyspiarskich państw członkowskich, z centralnymi regionami Unii lub działania zmierzające do poprawy wiarygodności lub wydajności połączeń między tymi regionami a centralnymi regionami Unii.

(29)

Aby zakończyć tworzenie jednolitego rynku cyfrowego, należy zachęcać do kompatybilności między instrumentem „Łącząc Europę” a krajowymi i regionalnymi działaniami w zakresie internetu szerokopasmowego.

(30)

Przy wdrażaniu niniejszego rozporządzenia należy dostosować rodzaje pomocy finansowej do charakteru przedmiotowych działań. W dziedzinie infrastruktury usług cyfrowych platformom usług podstawowych, które nie mogą być finansowane z innych źródeł, należy przyznać pierwszeństwo w dostępie do finansowania w formie zamówień lub – wyjątkowo – dotacji, podczas gdy usługi ogólne powinny uzyskiwać jedynie ograniczone wsparcie finansowe z instrumentu „Łącząc Europę”. Ponadto wszelka pomoc finansowa z instrumentu „Łącząc Europę” powinna zmierzać do efektywnego wykorzystania środków unijnych, dlatego też sieci szerokopasmowe należy wspierać za pomocą instrumentów finansowych zapewniających większy efekt dźwigni niż dotacje.

(31)

Interwencja na mocy niniejszego rozporządzenia powinna mieć na celu osiągnięcie synergii i interoperacyjności między różnymi projektami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania, określonymi w załączniku, jak również z innymi rodzajami infrastruktury, w tym infrastruktury transportowej i energetycznej wspieranej w ramach instrumentu „Łącząc Europę”, odpowiedniej infrastruktury badawczej korzystającej między innymi ze wsparcia z programu „Horyzont 2020” i stosownej infrastruktury współfinansowanej z funduszy ESI, przy jednoczesnym unikaniu powielania działań oraz eliminowaniu nadmiernych obciążeń administracyjnych.

(32)

Uzupełnieniem pomocy finansowej dla projektów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania powinny być działania horyzontalne – w tym na wsparcie techniczne, środki służące pobudzeniu popytu i koordynacja – których celem powinna być maksymalizacja oddziaływania interwencji ze strony Unii.

(33)

W przypadku przyznawania środków na interwencje w zakresie sieci szerokopasmowych Komisja powinna należycie wziąć pod uwagę wyniki ocen istniejących instrumentów finansowych Unii.

(34)

Komisję powinna wspomagać grupa ekspertów będących przedstawicielami wszystkich państw członkowskich, z którą powinny być prowadzone konsultacje i która powinna między innymi uczestniczyć w monitorowaniu wdrażania niniejszego rozporządzenia, w planowaniu, ocenie i rozwiązywaniu problemów związanych z ich wdrażaniem.

(35)

Grupa ekspertów powinna również współpracować z takimi podmiotami zaangażowanymi we wdrażanie niniejszego rozporządzenia, jak władze lokalne i regionalne, dostawcy usług internetowych, operatorzy sieci publicznych oraz producenci części składowych, a także krajowe organy regulacyjne i Organ Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (BEREC) ustanowiony w drodze rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1211/2009 (15).

(36)

Rozporządzenie (UE) nr 1316/2013 w sprawie instrumentu „Łącząc Europę” ustanawia komitet koordynacyjny instrumentu „Łącząc Europę”, który jest także komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (16). Rozporządzenie (UE) nr 1316/2013 w sprawie instrumentu „Łącząc Europę” powierza także Komisji uprawnienia do przyjmowania, zgodnie z procedurą sprawdzającą, rocznych i wieloletnich programów prac, w tym w sektorze telekomunikacyjnym, przy czym te ostatnie podlegają niniejszemu rozporządzeniu. Ważne jest, aby wyjaśnić w tym względzie, że państwa członkowskie, omawiając kwestie związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności projekty rocznych i wieloletnich programów prac, powinny być reprezentowane w komitecie koordynacyjnym instrumentu „Łącząc Europę” przez ekspertów z sektora infrastruktury telekomunikacyjnej.

(37)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, w szczególności skoordynowany rozwój transeuropejskich sieci w dziedzinie infrastruktury telekomunikacyjnej nie może być osiągnięty w sposób wystarczający jedynie przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na transgraniczny charakter wspieranej infrastruktury i skutków na całe terytorium Unii możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(38)

Aby wspierać projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w sektorze transportu, infrastruktury telekomunikacyjnej i energii rozporządzenie (UE) nr 1316/2013 określa warunki, metody i procedury udzielania pomocy finansowej sieciom transeuropejskim. Ustanawia ono także podział środków, jakie maja być dostępne na mocy rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1311/2013 we wszystkich trzech sektorach. Rozporządzenie (UE) nr 1316/2013 stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r. W związku z tym, właściwe jest dostosowanie okresu rozpoczęcia obowiązywania niniejszego rozporządzenia z obowiązywaniem rozporządzenia (UE) nr 1316/2013 oraz rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1311/2013. Dlatego niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014.

(39)

Decyzja nr 1336/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (17) powinna zostać uchylona,

a)

cele projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania i priorytety operacyjne dotyczące tych projektów;

b)

identyfikację projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania,

c)

kryteria, zgodnie z którymi działania przyczyniające się do realizacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania kwalifikują się do pomocy finansowej Unii zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1316/2013 w zakresie ich rozwoju, realizacji, wdrażania, wzajemnych połączeń i interoperacyjności;

d)

priorytety w zakresie finansowania projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.

a)

„infrastruktura telekomunikacyjna” oznacza sieci szerokopasmowe i infrastrukturę usług cyfrowych;

b)

„infrastruktura usług cyfrowych” oznacza infrastrukturę umożliwiającą elektroniczne świadczenie usług sieciowych, zazwyczaj przez internet, zapewniające obywatelom, przedsiębiorstwom lub organom administracji transeuropejskie interoperacyjne usługi realizowane w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, które składają się z platformy usług podstawowych i z usług ogólnych;

c)

„usługi podstawowe” oznaczają podstawowe komponenty infrastruktury usług cyfrowych, które są kluczowymi elementami możliwymi do dalszego wykorzystania w bardziej złożonych infrastrukturach usług cyfrowych;

d)

„platformy usług podstawowych” oznaczają główne węzły infrastruktury usług cyfrowych zmierzające do zapewnienia łączności, dostępu i interoperacyjności w skali transeuropejskiej i które są otwarte dla państw członkowskich i mogą być otwarte dla innych podmiotów;

e)

„usługi ogólne” oznaczają usługi bramki łączące infrastrukturę krajową lub większą liczbę takich infrastruktur z jedną lub kilkoma platformami usług podstawowych;

f)

„sieci szerokopasmowe” oznaczają przewodowe i bezprzewodowe sieci dostępu, infrastrukturę pomocniczą oraz sieci bazowe zdolne do zapewnienia połączeń o bardzo dużej prędkości;

g)

„działania horyzontalne” oznaczają analizy i działania wspierające program, określone odpowiednio w art. 2 pkt 6 i 7 rozporządzenia (UE) nr 1316/2013.

a)

wzrostu gospodarczego i wspomagania tworzenia i funkcjonowania wewnętrznego rynku cyfrowego w celu wspierania konkurencyjności gospodarki europejskiej, w tym małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP);

b)

poprawy codziennego życia obywateli, przedsiębiorstw i organów administracji na każdym poziomie poprzez propagowanie sieci szerokopasmowych, wzajemnych połączeń i interoperacyjności krajowych, regionalnych i lokalnych sieci szerokopasmowych, a także niedyskryminacyjnego dostępu do takich sieci oraz włączenia cyfrowego.

a)

interoperacyjność, połączenia, trwałe wdrażanie, eksploatacja i modernizacja transeuropejskiej infrastruktury usług cyfrowych, jak również koordynacja na szczeblu europejskim;

b)

skuteczny przepływ inwestycji prywatnych i publicznych w celu pobudzania budowy i modernizacji sieci szerokopasmowych służący osiągnięciu celów dotyczących internetu szerokopasmowego określonych w Europejskiej agendzie cyfrowej.

a)

mają na celu stworzenie lub udoskonalenie interoperacyjnych oraz, w miarę możliwości, kompatybilnych w skali międzynarodowej platform usług podstawowych, wraz z usługami ogólnymi dla infrastruktury usług cyfrowych;

b)

dostarczają skutecznych instrumentów inwestycyjnych dotyczących sieci szerokopasmowych, przyciągają nowe kategorie inwestorów i projektodawców oraz zachęcają do opracowywania odtwarzalnych, innowacyjnych projektów i modeli biznesowych.

a)

zamówienia; lub

b)

dotacje;

a)

instrumenty finansowe określone w rozporządzeniu (UE) nr 1316/2013, które pozostają otwarte na dodatkowe wkłady z innych sektorów instrumentu „Łącząc Europę”, innych instrumentów, programów oraz pozycji budżetowych w budżecie Unii, od państw członkowskich, w tym władz lokalnych i regionalnych oraz od wszelkich innych inwestorów, w tym inwestorów prywatnych, zgodnie z art. 15 ust. 2 rozporządzenia r (UE) nr 1316/2013, lub

b)

połączenie instrumentów finansowych i dotacji ze źródeł publicznych innych niż instrument „Łącząc Europę”, niezależnie od tego, czy pochodzą ze środków Unii czy krajowych.

a)

zamówienia; lub

b)

dotacje.

a)

osiągnąć poziom dojrzałości wystarczający do wdrożenia, potwierdzony w szczególności poprzez skuteczne programy pilotażowe w ramach takich programów jak programy Unii związane z innowacjami i badaniami;

b)

przyczynić się do realizacji polityk i działań Unii wspierających funkcjonowanie rynku wewnętrznego,

c)

wypracowywać europejską wartość dodaną i dysponować strategią, która jest w stosownych przypadkach aktualizowana, i której jakość należy wykazać w oparciu o ocenę wykonalności i analizę kosztów i korzyści oraz planami dotyczącymi długoterminowej stabilności, w stosownych przypadkach poprzez finansowanie ze źródeł innych niż instrument „Łącząc Europę”;

d)

zachować zgodność z międzynarodowymi lub europejskimi standardami lub otwartymi specyfikacjami i wytycznymi w zakresie interoperacyjności, takimi jak europejskie ramy interoperacyjności, i w pełni wykorzystywać istniejące rozwiązania.

a)

wnosić znaczący wkład w realizację celów Europejskiej agendy cyfrowej;

b)

wykazywać wystarczająco zaawansowany poziom rozwoju projektu i etapów przygotowawczych wsparty skutecznymi mechanizmami wdrażania;

c)

rozwiązywać kwestie niedoskonałości rynku lub nieoptymalnej sytuacji w zakresie inwestycji;

d)

nie prowadzić do zakłóceń rynkowych lub wypierania z rynku inwestycji prywatnych;

e)

stosować technologię, która wydaje się najodpowiedniejsza do sprostania potrzebom geograficznym istniejącym w danej dziedzinie z uwzględnieniem czynników geograficznych, społecznych i gospodarczych w oparciu o obiektywne kryteria i zgodnie z zasadą neutralności technologicznej;

f)

wykorzystywać technologię najlepiej dopasowaną do konkretnego projektu, proponując najlepiej wyważone proporcje między nowoczesnymi technologiami pod względem wydajności przepływu danych, bezpieczeństwa transmisji, odporności sieci oraz opłacalności;

g)

charakteryzować się wysoką odtwarzalnością lub opierać się na nowoczesnych modelach działalności gospodarczej.

a)

przygotowywać lub wspierać działania wdrażające w zakresie ich realizacji, zarządzania nimi i rozwiązywania problemów istniejących lub powstających w toku realizacji projektu;

b)

tworzyć nowy popyt na infrastruktury usług cyfrowych.

a)

monitorowanie wdrażania niniejszego rozporządzenia;

b)

uwzględnianie w stosownych przypadkach planów lub strategii krajowych;

c)

podejmowanie działań zmierzających do oceny realizacji programów prac na poziomie finansowym i technicznym;

d)

rozwiązywanie problemów istniejących lub powstających w toku realizacji projektu;

e)

definiowanie strategicznych wytycznych przed sporządzeniem rocznych i wieloletnich programów prac, o których mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1316/2013, w szczególności w dziedzinie wyboru i wycofywania działań przyczyniających się do realizacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania i określenia podziału środków budżetowych, oraz zmiany tych programów prac.

a)

dostępności infrastruktury usług cyfrowych, mierzonej liczbą państw członkowskich połączonych z każdą infrastrukturą usług cyfrowych;

b)

odsetka obywateli i podmiotów gospodarczych korzystających z infrastruktury usług cyfrowych oraz dostępność takich usług w wymiarze transgranicznym;

c)

wielkości inwestycji w dziedzinie internetu szerokopasmowego oraz efektu dźwigni, w przypadku projektów finansowych z wkładów ze źródeł publicznych, o którym mowa w art. 5 ust. 5 lit. b).