3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/19

(1)

W dniu 18 stycznia 1977 r. Europejska Wspólnota Gospodarcza oraz Syryjska Republika Arabska zawarły umowę o współpracy (1) (zwaną dalej „umową o współpracy”), aby wspierać ogólną współpracę w celu zacieśnienia stosunków między stronami.

(2)

Umowa o współpracy oparta jest na wspólnym pragnieniu zachowania i wzmocnienia przyjaznych wzajemnych stosunków zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, wyrażonym przez strony.

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 Traktatu o Unii Europejskiej w stosunkach zewnętrznych Unia przyczynia się w szczególności do pokoju, bezpieczeństwa i ochrony praw człowieka, jak również do ścisłego przestrzegania i rozwoju prawa międzynarodowego, w szczególności zasad Karty Narodów Zjednoczonych.

(4)

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej działania Unii na arenie międzynarodowej oparte są na zasadach, które leżą u podstaw jej utworzenia, rozwoju i rozszerzenia oraz które zamierza wspierać na świecie: demokracji, państwa prawnego, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowania godności ludzkiej, zasad równości i solidarności oraz poszanowania zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego.

(5)

Od marca 2011 r. nasiliły się protesty przeciwko konkretnym przypadkom nadużyć ze strony władz syryjskich na tle narastającego niezadowolenia z sytuacji gospodarczej i politycznej. Ostrożne protesty zapoczątkowane w regionach marginalizowanych przerodziły się w powstanie obejmujące cały obszar państwa. Władze syryjskie odpowiedziały na nie w sposób bardzo brutalny, również strzelając do pokojowo nastawionych manifestantów.

(6)

W dniu 18 sierpnia 2011 r. Wysoka Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka, wydała oświadczenie skierowane do Rady Praw Człowieka (siedemnaste posiedzenie specjalne) w sprawie „Sytuacji w zakresie praw człowieka w Syryjskiej Republice Arabskiej”, w którym przypomniała, że sprawozdanie z misji informacyjnej w Syrii przeprowadzonej na zlecenie Rady Praw Człowieka, opublikowane w dniu 18 sierpnia, zawiera dane dotyczące szeroko zakrojonych lub systematycznych przypadków naruszania praw człowieka przez syryjskie siły bezpieczeństwa oraz jednostki militarne, w tym morderstw, wymuszonych zaginięć, tortur, pozbawiania wolności oraz prześladowań. Wysoka Komisarz uznała, że skala i charakter tych działań mogą nosić znamiona zbrodni przeciwko ludzkości i wezwała członków Rady Bezpieczeństwa do rozważenia możliwości zwrócenia się do Międzynarodowego Trybunału Karnego odnośnie do obecnej sytuacji w Syrii.

(7)

W tym samym dniu Unia potępiła brutalną kampanię prowadzoną przez Baszara Al-Assada i jego reżim przeciw swojemu własnemu narodowi, która doprowadziła do tego, że wielu obywateli Syrii poniosło śmierć lub doznało obrażeń. Unia wielokrotnie podkreślała, że należy zaprzestać brutalnych represji, uwolnić zatrzymanych demonstrantów, zapewnić swobodny dostęp międzynarodowym organizacjom humanitarnym i organizacjom strzegącym praw człowieka oraz rozpocząć prawdziwy, pluralistyczny dialog narodowy. Jednak przywódcy syryjscy bez skrupułów ignorowali apele Unii i szerokiej społeczności międzynarodowej.

(8)

W dniu 23 sierpnia 2011 r. Rada Praw Człowieka przyjęła rezolucję w sprawie poważnych naruszeń praw człowieka w Syryjskiej Republice Arabskiej, w której zdecydowanie potępiła systematyczne i rażące przypadki naruszania praw człowieka przez władze syryjskie, ponownie wezwała władze syryjskie do wypełnienia ich obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego, podkreśliła potrzebę przeprowadzenia międzynarodowego, przejrzystego, niezależnego oraz natychmiastowego dochodzenia w sprawie przypadków domnienamnych naruszeń prawa międzynarodowego, w tym działań mogących nosić znamiona zbrodni przeciwko ludzkości oraz pociągnięcia winnych do odpowiedzialności; zdecydowała również o wysłaniu do Syrii niezależnej międzynarodowej komisji śledczej w celu zbadania naruszeń prawa międzynarodowego w zakresie praw człowieka.

(9)

Zgodnie z preambułą umowy o współpracy, przystępując do tej umowy, obydwie strony pragnęły zamanifestować wspólne pragnienie zachowania i wzmocnienia przyjaznych wzajemnych stosunków zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych. W obecnych okolicznościach Unia uważa, że bieżąca sytuacja w Syrii stanowi jawne pogwałcenie zasad Karty Narodów Zjednoczonych, która jest podstawą współpracy między Syrią a Unią

(10)

Uznając ogromną powagę naruszeń popełnionych przez Syrię w pogwałceniu ogólnego prawa międzynarodowego i zasad Karty Narodów Zjednoczonych, Unia zdecydowała o przyjęciu dodatkowych środków ograniczających wobec reżimu syryjskiego.

(11)

W tym kontekście stosowanie umowy o współpracy powinno zostać częściowo zawieszone do chwili, gdy władze Syrii położą kres regularnie występującym przypadkom łamania praw człowieka i gdy będzie można uznać, że postępują one zgodnie z ogólnym prawem mięczynarodowym i zasadami będącymi podstawą umowy o współpracy.

(12)

Zważywszy, że zawieszenie powinno być ukierunkowane wyłącznie na władze Syrii, a nie ludność Syrii, powinno ono mieć ograniczony charakter. Ponieważ handel ropą naftową i produktami ropopochodnymi przynosi obecnie reżimowi Syrii największe korzyści i tym samym wspiera jego represyjną politykę, zawieszenie umowy powinno ograniczać się do ropy naftowej i produktów ropopochodnych,