zmieniające załączniki I, II i VI do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie znakowania i przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (1), w szczególności jego art. 32 ust. 1 i rozdział I pkt 8 załącznika VI do niego,

Załączniki I, II i VI do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ZAŁĄCZNIK

W załącznikach I, II i VI do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku I dodaje się punkt:

„65.	»kodowanie barwne« oznacza systematyczne użycie kolorów zgodnie z rozdziałem I załącznika II w celu umieszczenia informacji ustanowionych niniejszym rozporządzeniem, na powierzchni lub na części powierzchni opakowania, pojemnika lub pojazdu, lub na etykiecie lub symbolu którymi są opatrzone.”;

w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

rozdział I otrzymuje brzmienie:

„ROZDZIAŁ I

Identyfikacja

Należy podjąć wszystkie konieczne środki, aby:

a)	umożliwić identyfikację surowców kategorii 1, 2 i 3 oraz ich osobne przetrzymywanie, a także umożliwić ich identyfikację podczas gromadzenia i przewozu;

b)	umożliwić identyfikację produktów przetworzonych oraz osobne ich przetrzymywanie, a także umożliwić ich identyfikację podczas przewozu;

w celu identyfikacji produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów przetworzonych konkretnej kategorii stosować substancję znakującą tylko do tej kategorii, dla której stosowanie takiej substancji jest wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia lub jest ustanowione bądź określone zgodnie z pkt 4; oraz

produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz produkty przetworzone były wysłane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego w opakowaniach, pojemnikach lub pojazdach, które w widocznym miejscu i przynajmniej w czasie trwania transportu są oznakowane czytelnym barwnym kodem w następujący sposób:

(i)	w przypadku surowców kategorii 1, przy użyciu czarnego koloru;

(ii)	w przypadku surowców kategorii 2 (innych niż obornik i treść przewodu pokarmowego), przy użyciu żółtego koloru;

(iii)

w przypadku surowców kategorii 3, przy użyciu zielonego koloru z dużą zawartością niebieskiego w celu zagwarantowania, że odróżnia się on wyraźnie od innych kolorów.

Podczas transportu etykieta przymocowana do opakowania, pojemnika lub pojazdu musi:

a)	wyraźnie wskazywać kategorię produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub w przypadku produktów przetworzonych kategorię produktów, z których zostały otrzymane; oraz

zwierać następujące sformułowanie:

(i)	w przypadku surowca kategorii 3 – »nie do spożycia przez ludzi«;

(ii)

w przypadku surowca kategorii 2 (innego niż obornik i treść przewodu pokarmowego) oraz produktów przetworzonych z niego otrzymanych – »nie do spożycia przez zwierzęta«; jednak gdy surowiec kategorii 2 jest przeznaczony do żywienia zwierząt określonych w art. 23 ust. 2 lit. c) zgodnie z warunkami określonymi w przedmiotowym artykule, etykieta powinna zawierać wyrazy »do żywienia« uzupełnione nazwą określonego gatunku zwierząt, do żywienia których przeznaczony jest dany surowiec;

(iii)

w przypadku surowca kategorii 1 oraz otrzymanych z niego produktów przetworzonych – »wyłącznie do usunięcia«;

(iv)	w przypadku obornika i treści przewodu pokarmowego – »obornik«.

Państwa członkowskie mają możliwość ustanowienia systemów lub określenia przepisów w zakresie kodowania barwnego opakowań, kontenerów i pojazdów używanych do przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych na ich terytorium pochodzących z ich terytorium i pozostających na nim, pod warunkiem że tego rodzaju systemy lub przepisy nie zakłócają systemu kodowania barwnego przewidzianego w pkt 1 lit. d).

Nie naruszając przepisów pkt 3 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, państwa członkowskie mają możliwość ustanowienia systemów lub określenia przepisów w zakresie znakowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z ich terytorium i pozostających na nim, pod warunkiem że tego rodzaju systemy lub przepisy nie są sprzeczne z wymaganiami dotyczącymi znakowania ustanowionymi w rozdziale I załącznika VI do niniejszego rozporządzenia, odnoszącymi się do produktów przetworzonych.

W drodze odstępstwa od pkt 3 i 4 państwa członkowskie mogą stosować systemy lub przepisy, o których mowa w tych punktach, dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z ich terytorium, ale nieprzeznaczonych do pozostania na nim, jeżeli państwo członkowskie lub kraj trzeci przeznaczenia udzieliło swojej zgody.”;

w rozdziale X pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Dokument handlowy zgodny ze wzorem określonym w niniejszym rozdziale jest dołączony do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów przetworzonych podczas ich przewozu. Jednak do celów transportu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych na ich własnym terytorium państwa członkowskie mogą zażądać:

a)	stosowania innego dokumentu handlowego, w formie papierowej lub elektronicznej, pod warunkiem że taki dokument handlowy spełnia wymagania określone w rozdziale III pkt 2;

b)	aby ilość surowca, o której mowa rozdziale III pkt 2 lit. c), była wyrażona w dokumencie handlowym jako waga surowca;

c)	aby kopia dokumentu handlowego została odesłana przez odbiorcę do producenta w celu przechowywania jej przez tego producenta zgodnie z rozdziałem V na dowód nadejścia danej przesyłki.”;

w załączniku VI wprowadza się następujące zmiany:

a)	tytuł otrzymuje brzmienie:

w rozdziale I wprowadza się następujące zmiany:

(i)	tytuł otrzymuje brzmienie:

(ii)

w części C dodaje się punkty w brzmieniu:

„10.

W zakładach przetwórczych zatwierdzonych zgodnie z art. 13 produkty przetworzone, o których mowa w art. 4 pkt 2 lit. b) i c) oraz art. 5 pkt 2 lit. b) i c), są trwale oznaczane:

a)	za pomocą zapachu w przypadkach, gdy jest to technicznie możliwe; oraz

za pomocą triheptanianu glicerolu (GTH) w taki sposób, aby:

(i)	GTH było dodawane do produktów przetworzonych, które zostały poddane uprzedniemu procesowi termicznego odkażania przy temperaturze rdzenia wynoszącej co najmniej 80 °C i następnie były chronione przed powtórnym zakażeniem; oraz

(ii)	wszystkie produkty przetworzone zawierały minimalne stężenie wynoszące co najmniej 250 mg GTH na kg tłuszczu jednorodnie rozłożone w całej substancji.

11.

Kierownictwo zakładów przetwórczych zatwierdzonych zgodnie z art. 13 wprowadza system stałego monitorowania i zapisu parametrów, na podstawie którego możliwe jest wykazanie właściwym władzom, że wymagane jednolite minimalne stężenie GTH określone w pkt 10 lit. b) zostało osiągnięte w produktach przetworzonych, o których mowa w pkt 10.

Wspomniany system monitorowania i zapisu umożliwia oznaczenie, na podstawie próbek pobranych w regularnych odstępach czasu, zawartości nienaruszonego GTH jako triglicerydu w oczyszczonym wyciągu GTH z eteru naftowego 40-70.

12.	Właściwe władze sprawdzają skuteczność działania systemu monitorowania i zapisu, określonego w pkt 11, aby zagwarantować zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz w stosownych przypadkach mogą zażądać zbadania dodatkowych prób zgodnie z metodą, o której mowa w pkt 11 akapit drugi.

13.

Znakowanie za pomocą GTH nie jest wymagane w odniesieniu do produktów przetworzonych zgodnie z art. 4 pkt 2 lit. b) i c) oraz art. 5 pkt 2 lit. b) i c), gdy takie produkty są:

przemieszczane za pomocą zamkniętego systemu przenośnikowego, w przypadku gdy taki system uzyskał zgodę właściwych władz, z zakładu przetwórczego w celu:

(i)	natychmiastowego bezpośredniego spopielania lub współspopielania; lub

(ii)	natychmiastowego wykorzystania zgodnie z metodą zatwierdzoną dla produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 1 i 2 zgodnie z art. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 92/2005; albo

b)	przeznaczone do celów badawczych lub naukowych dopuszczonych przez właściwe władze.”.