17.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 71/67

(1)

Decyzją Komisji 94/140/WE (1) Komisja ustanowiła przy sobie Komitet Doradczy ds. Koordynacji w zakresie Nadużyć Finansowych, zwany dalej „Komitetem”, mający jej doradzać we wszelkich sprawach związanych z zapobieganiem nadużyciom i nieprawidłowościom finansowym i z karaniem ich, a także we wszelkich sprawach dotyczących współpracy między Państwami Członkowskimi oraz między Państwami Członkowskimi a Komisją w dziedzinie zwalczania nadużyć finansowych.

(2)

Od momentu ustanowienia Komitetu podstawowe przepisy wspólnotowe dotyczące ochrony interesów finansowych Wspólnoty zostały w znacznym stopniu rozwinięte i umocnione, w szczególności poprzez wprowadzenie nowych środków legislacyjnych oraz zmian organizacyjnych w ramach Komisji.

(3)

Rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 (2) przyjęte zostały ogólne przepisy definiujące pojęcie nieprawidłowości oraz ustanawiające administracyjne środki i kary w dziedzinie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, a na mocy rozporządzenia Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 (3) przyjęto szczególne przepisy, mające zastosowanie we wszystkich obszarach działalności Wspólnot i dotyczące kontroli i inspekcji administracyjnych na miejscu przeprowadzanych przez Komisję.

(4)

Artykuł 280, wprowadzony do Traktatu WE przez Traktat Amsterdamski, stworzył dla zwalczania nadużyć finansowych nowe ramy instytucjonalne. Nowy tekst przewiduje w szczególności kompetencje dzielone pomiędzy Wspólnotą i Państwami Członkowskimi, jak również ścisłą i regularną współpracę między właściwymi władzami Państw Członkowskich a Komisją w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot.

(5)

Decyzją 1999/352/WE, EWWiS, Euratom (4) Komisja ustanowiła przy sobie Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), którego zadaniem jest przeprowadzanie dochodzeń w trybie administracyjnym w celu zwalczania nadużyć finansowych i który jest odpowiedzialny za wszelkie działania związane z ochroną interesów wspólnotowych przed nieprawidłowościami mogącymi prowadzić do wszczęcia postępowań administracyjnych lub karnych.

(6)

Rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady (5) oraz rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (6) ustaliły ramy prawne działalności OLAF, zobowiązując go w szczególności do zapewnienia współpracy pomiędzy właściwymi władzami Państw Członkowskich a Komisją w celu koordynowania działań mających na celu ochronę wspólnotowych interesów finansowych przed nadużyciami finansowymi.

(7)

W odniesieniu do ochrony euro przed fałszowaniem rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 (7) umożliwiło zorganizowanie ścisłej i regularnej współpracy, w szczególności między właściwymi władzami krajowymi a Komisją, powierzając tej ostatniej misję zapewnienia, w drodze konsultacji z odpowiednim komitetem doradczym, ogólnej ochrony wspólnej waluty europejskiej. Zgodnie z decyzją Rady 2001/923/WE (8) Komisja jest odpowiedzialna za objęcie zarządzaniem i za wprowadzenie w życie, przy współpracy Państw Członkowskich, wspólnotowego programu wymiany, pomocy i szkoleń dla ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles”).

(8)

Mając na względzie wyżej określony kierunek rozwoju przepisów wspólnotowych i biorąc pod uwagę horyzontalny zasięg oddziaływania Komitetu, należy odpowiednio dostosować zarówno jego kompetencje konsultacyjne, jak i udział w nim Państw Członkowskich, których przedstawiciele powinni móc liczyć na wsparcie właściwych władz krajowych. Aby osiągnąć lepszą elastyczność prac Komitetu, należy również przewidzieć możliwość ustanowienia grup roboczych o oddziaływaniu sektorowym.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 94/140/WE,

1)

artykuł 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Komisja może zasięgnąć opinii Komitetu we wszelkich sprawach dotyczących zapobiegania nadużyciom finansowym i ich karania oraz wszelkich innych działań niezgodnych z prawem i szkodzących interesom finansowym Wspólnoty, jak również we wszelkich sprawach dotyczących mającej na celu ochronę interesów wspólnotowych współpracy między właściwymi władzami Państw Członkowskich, a także pomiędzy tymi ostatnimi a Komisją, w celu lepszego zorganizowania ścisłej i regularnej współpracy pomiędzy właściwymi władzami w dziedzinie zwalczania nadużyć finansowych.

Komisja może zasięgnąć opinii Komitetu we wszelkich sprawach dotyczących działań związanych z ochroną interesów finansowych Wspólnoty oraz z ochroną banknotów i monet euro przed fałszowaniem.

Komisja może również zasięgnąć opinii Komitetu we wszelkich sprawach dotyczących prawnej ochrony interesów finansowych Wspólnoty, także jeśli chodzi o aspekty związane z policyjnym i sądowym wymiarem rozpoczęcia zwalczania nadużyć finansowych i współpracy w tym zakresie.”;

2)

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 6 odniesienie do art. 214 Traktatu zostaje zastąpione przez odniesienie do art. 287 Traktatu.