Rozporządzenie Rady (WE) nr 670/2003

z dnia 8 kwietnia 2003 r.

ustanawiające szczególne środki dotyczące rynku alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i 37,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Funkcjonowaniu i rozwojowi wspólnego rynku produktów rolnych powinno towarzyszyć ustalenie wspólnej polityki rolnej w celu włączenia w szczególności wspólnej organizacji rynków rolnych, które mogą, w zależności od produktu, przyjmować różne formy.

(2) Celem wspólnej polityki rolnej jest osiągnięcie celów wymienionych w art. 33 Traktatu. Można tego dokonać poprzez wprowadzenie narzędzi usprawniających monitorowanie rozwoju zarówno rynku wewnętrznego, jak i handlu z państwami trzecimi.

(3) Przetwarzanie niektórych surowców rolnych na alkohol etylowy jest ściśle związane z gospodarką tymi surowcami. Może to w znacznym stopniu przyczynić się do podniesienia ich wartości i może mieć szczególne znaczenie ekonomiczne i społeczne dla gospodarki niektórych regionów Wspólnoty bądź też może być znaczącym źródłem dochodów dla producentów odpowiednich surowców. Pozwala to również na zbyt produktów niedostatecznej jakości i krótkookresowych nadwyżek, które mogą powodować przejściowe problemy w niektórych sektorach.

(4) Niezbędne jest ustanowienie ram szczególnych środków dla alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego umożliwiających gromadzenie danych i analizę informacji statystycznych do celów monitorowania rynku; w zakresie, w jakim obrót alkoholem etylowym pochodzenia rolniczego jest związany z ogólnym obrotem alkoholem etylowym, należy również udostępnić informacje dotyczące obrotu alkoholem etylowym pochodzenia pozarolniczego.

(5) Do celów monitorowania rozwoju rynku alkoholu etylowego Państwa Członkowskie powinny przekazywać Komisji informacje konieczne do sporządzenia bilansu tego obrotu.

(6) Obrót alkoholem etylowym wytwarzanym z produktów rolniczych wykorzystywanych do produkcji alkoholu, wobec których zastosowano środki interwencyjne lub inne szczególne środki regulują procedury specjalne określone w przepisach dotyczących tych produktów, których celem jest zapewnienie odpowiedniej konkurencji i zapobiegnięcie wszelkim zakłóceniom na tradycyjnym rynku alkoholu.

(7) Wprowadzenie dla Wspólnoty szczególnych środków w sektorze alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego wymaga ustanowienia porozumień handlowych na granicach zewnętrznych Wspólnoty. Porozumienia handlowe obejmujące system należności celnych przywozowych powinny zasadniczo stabilizować rynek Wspólnoty. Te porozumienia handlowe powinny być oparte na porozumieniach zawieranych podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych.

(8) W celu umożliwienia stałego monitorowania ruchów w wymianie handlowej należy przewidzieć zastosowanie systemu zezwoleń na przywóz i wywóz obejmujący obowiązek składania gwarancji przeprowadzenia transakcji, dla których są składane wnioski o wydanie pozwolenia. Porozumienia te powinny obejmować również produkty luzem na bazie alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, przywożone na podstawie niektórych kodów CN 2208, które posiadają właściwości alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego.

(9) Właściwe jest przyznanie Komisji uprawnień upoważniających ją do otwarcia i zarządzania kontyngentami taryfowymi wynikającymi z międzynarodowych porozumień zawartych zgodnie z Traktatem lub wynikających z innych uchwał Rady.

(10) W uzupełnieniu do opisanego powyżej systemu oraz w zakresie niezbędnym do jego właściwego funkcjonowania należy ustanowić przepisy regulujące stosowanie umów dotyczących uszlachetniania czynnego lub, w przypadku gdy wymaga tego sytuacja panująca na rynku, zakazu stosowania takich porozumień.

(11) Dzięki systemowi należności celnych nie jest konieczne stosowanie pozostałych środków ochronnych na granicach zewnętrznych Wspólnoty. Jednakże w wyjątkowych okolicznościach, funkcjonowanie rynku wewnętrznego i mechanizmu należności celnych mogłyby okazać się niewłaściwe. W takich przypadkach, w celu zapewnienia ochrony Wspólnoty przed potencjalnymi zakłóceniami, Wspólnota powinna mieć możliwość bezzwłocznego zastosowania wszelkich niezbędnych środków. Wszystkie tego rodzaju środki powinny być zgodne z zobowiązaniami wynikającymi z Porozumień Światowej Organizacji Handlu.

(12) Przyznanie niektórych typów pomocy stanowiłoby zagrożenie dla urzeczywistnienia jednolitego rynku. Przepisy Traktatu dotyczące oceny pomocy przyznanej przez Państwa Członkowskie i zakazu udzielenia pomocy niezgodnej z zasadami wspólnego rynku powinny również objąć alkohol etylowy pochodzenia rolniczego. Biorąc pod uwagę szczególną sytuację Niemiec, gdzie pomoc krajową przyznaje się dużej liczbie mniejszych producentów tego rodzaju alkoholu na warunkach szczególnych dla niemieckiego monopolu alkoholowego, konieczne jest zezwolenie na kontynuację takiej pomocy w ograniczonym przedziale czasu. Istnieje również potrzeba wprowadzenia wymogu składania, z upływem tego okresu, sprawozdania z funkcjonowania takiego odstępstwa, do którego to sprawozdania byłyby załączone właściwe wnioski.

(13) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji [4].

(14) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny jednocześnie w odpowiedni sposób uwzględniać cele wymienione w art. 33 i 131 Traktatu.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny spełniać warunki uzgodnień dokonanych zgodnie z art. 300 ust. 2 Traktatu, w szczególności uzgodnień stanowiących część Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu, w szczególności Porozumienia w sprawie Barier Technicznych w Handlu.

(16) W celu zagwarantowania swobodnego stosowania tych porozumień należy zezwolić Komisji na przyjęcie środków przejściowych. Należy również pozwolić Komisji na rozwiązywanie szczególnych problemów o charakterze przejściowym i wyjątkowym.

(17) Środki związane ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia nie powinny powodować nierównego traktowania alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego w stosunku do alkoholu etylowego pochodzenia pozarolniczego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres zastosowania

1. Ustanawia się szczególne środki w sektorze alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego obejmujące następujące produkty:

Kod CN | Opis |

ex22071000 | Alkohol etylowy nieskażony o zawartości alkoholu w objętości większej lub równej 80 %, uzyskiwany z produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu |

ex22072000 | Alkohol etylowy i inne napoje spirytusowe, skażone, o dowolnej zawartości alkoholu, uzyskiwane z produktów rolnych wymienionych z załączniku I do Traktatu. |

i | poniżej 80 %, uzyskiwany z produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu |

2. Artykuł 4 stosuje się również wobec produktów na bazie alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego wchodzących w zakres kodu 2208 CN, umieszczonych w opakowaniach o objętości przekraczającej dwa litry i posiadających wszelkie właściwości alkoholu etylowego opisanego w ust. 1.

Artykuł 2

Metoda produkcji

Metoda produkcji i właściwości alkoholu etylowego uzyskiwanego z określonego produktu rolnego wymienionego w załączniku I do Traktatu mogą być ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2.

Artykuł 3

Informacje

1. Państwa Członkowskie przekazują Komisji informacje dotyczące:

- produkcji alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego podanej w hektolitrach czystego alkoholu, w podziale według użytego produktu wykorzystywanego do produkcji alkoholu,

- ilości zbytego alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, podanej w hektolitrach czystego alkoholu, w podziale według sektora miejsca przeznaczenia,

- zapasów alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego dostępnych w Państwie Członkowskim na koniec poprzedniego roku,

- przewidywanej produkcji na rok bieżący.

Zasady przekazywania tych informacji oraz, w szczególności, częstotliwość komunikacji oraz definicje sektorów miejsca przeznaczenia są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2.

2. Na podstawie niniejszych informacji i innych dostępnych informacji Komisja opracowuje wspólnotowy bilans obrotu alkoholem etylowym pochodzenia rolniczego na rok poprzedni i szacunkowy bilans na rok bieżący.

3. Bilans wspólnotowy zawiera również informacje na temat alkoholu etylowego pochodzenia pozarolniczego. Dokładna treść i sposoby gromadzenia tego typu informacji są ustalane zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2.

Za "alkohol etylowy pochodzenia pozarolniczego" uważa się produkty objęte kodami CN 2207, 22089091 i 22089099, które nie są uzyskiwane z określonego produktu rolniczego wymienionego w załączniku I do Traktatu.

4. Komisja powiadamia Państwa Członkowskie o odpowiednich bilansach.

Artykuł 4

Pozwolenia na przywóz i wywóz

1. Przywóz do Wspólnoty któregokolwiek z produktów wymienionych w art. 1 może podlegać obowiązkowi przedstawienia pozwolenia na przywóz. Wywóz tych produktów może zostać objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na wywóz.

2. Państwa Członkowskie wydają pozwolenia wszystkim wnioskodawcom, bez względu na miejsce ich siedziby na terenie Wspólnoty, bez uszczerbku dla przepisów przyjętych w celu stosowania art. 6. Pozwolenie jest ważne na terenie całej Wspólnoty.

3. Pozwolenia takie są wydawane po złożeniu zabezpieczenia gwarantującego, że produkty zostaną wywiezione lub przywiezione w okresie ważności pozwolenia; z wyjątkiem przypadków wystąpienia siły wyższej zabezpieczenie przepada w części lub całości, jeżeli w ciągu tego okresu wywóz lub przywóz nie mają miejsca lub mają miejsce tylko częściowo.

4. Okres ważności pozwolenia oraz inne szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2.

Artykuł 5

Stosowanie ceł Wspólnej Taryfy Celnej

O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, do produktów wymienionych w art. 1 mają zastosowanie stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej.

Artykuł 6

Kontyngenty taryfowe

1. Kontyngenty taryfowe dla produktów wymienionych w art. 1 wynikające z uzgodnień dokonanych zgodnie z art. 300 Traktatu lub z jakichkolwiek innych przepisów Rady powinny być otwarte i zarządzane przez Komisję zgodnie ze szczegółowymi zasadami przyjętymi zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2.

2. Kontyngenty mogą być zarządzane poprzez zastosowanie jednej z następujących metod lub ich kombinacji:

a) metody opartej na chronologicznej kolejności składania wniosków (zasada "kto pierwszy, ten lepszy");

b) metody proporcjonalnego podziału wnioskowanych ilości po złożeniu wniosków (metoda badania równoczesnego);

c) metody opartej na uwzględnieniu tradycyjnych struktur handlowych (metoda "przywozów tradycyjnych i nowych").

Mogą być stosowane inne odpowiednie metody. Zastosowanie tych metod nie może wiązać się ze zróżnicowanym traktowaniem zainteresowanych podmiotów gospodarczych.

3. W miarę potrzeby metoda zarządzania powinna uwzględniać potrzeby w zakresie zaopatrzenia rynku Wspólnoty i potrzebę zachowania jego równowagi i być oparta na metodach stosowanych w przeszłości dla kontyngentów podobnych do tych, jakie zostały określone w ust. 1, bez uszczerbku dla praw wynikających z umów zawartych podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych.

4. Szczegółowe zasady określone w ust. 1 przewidują kontyngenty roczne, w razie konieczności odpowiednio rozłożone w ciągu całego roku, określają zalecaną metodę przydzielania kontyngentów oraz, w zależności od potrzeb, zawierają przepisy dotyczące:

a) gwarancji obejmujących charakter, pochodzenie i źródło produktu;

b) uznania dokumentu używanego do sprawdzenia gwarancji określonych w lit. a);

c) warunków na jakich pozwolenia na przywóz mają być wydawane oraz ich okres ważności.

Artykuł 7

Porozumienia dotyczące uszlachetniania czynnego

W zakresie koniecznym dla właściwego funkcjonowania rynku alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2, może zabronić stosowania w całości lub w części uzgodnień dotyczących uszlachetniania czynnego w odniesieniu do produktów wymienionych w art. 1.

Artykuł 8

Wykładnia Nomenklatury Scalonej

1. Ogólne zasady wykładni Nomenklatury Scalonej, jak również szczegółowe zasady jej stosowania stosuje się do klasyfikacji taryfowej produktów objętych niniejszym rozporządzeniem; nomenklatura taryfowa wynikająca ze stosowania niniejszego rozporządzenia jest częścią Nomenklatury Scalonej.

2. Z wyjątkiem przypadków gdy niniejsze rozporządzenie lub przepisy przyjęte na jego podstawie stanowią inaczej, w handlu z państwami trzecimi zabronione jest:

a) nakładanie jakiejkolwiek opłaty o skutku równoważnym do opłaty celnej;

b) stosowanie jakichkolwiek ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równorzędnym.

Artykuł 9

Środki natychmiastowe

1. Jeżeli we Wspólnocie, na rynku jednego lub kilku produktów, określonych w art. 1, w następstwie przywozu lub wywozu wystąpią poważne zakłócenia mogące zagrozić celom określonym w art. 33 Traktatu, bądź zaistnieje ryzyko ich wystąpienia, możliwe jest zastosowanie odpowiednich środków w handlu z państwami trzecimi, aż do ustąpienia zakłóceń lub ryzyka ich wystąpienia.

Przy podejmowaniu decyzji, czy sytuacja wymaga zastosowania takich środków w szczególności należy wziąć pod uwagę ilości, na jakie pozwolenia na przywóz zostały wydane lub o jakie wnioskowano oraz liczby podane w bilansie na dany rok gospodarczy.

Rada, działając zgodnie z procedurą głosowania przewidzianą w art. 37 ust. 2 Traktatu, ustanawia ogólne zasady stosowania przepisów niniejszego ustępu oraz określa przypadki i granice, w jakich Państwa Członkowskie mogą podejmować środki ochronne.

2. W sytuacji określonej w ust. 1 Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję w sprawie koniecznych środków, o których Państwa Członkowskie zostają powiadomione i które zostają niezwłocznie zastosowane. Komisja podejmuje decyzje na wniosek Państw Członkowskich w terminie trzech dni roboczych od dnia otrzymania wniosku.

3. Informacja o środkach, w sprawie których zadecydowała Komisja, mogą być przekazane Radzie przez Państwo Członkowskie w terminie trzech dni roboczych od dnia otrzymania powiadomienia. Rada zbiera się niezwłocznie. Może ona, stanowiąc większością kwalifikowaną, zatwierdzić, zmienić lub uchylić dany środek w okresie jednego miesiąca od daty przekazania.

4. Niniejszy artykuł stosuje się z uwzględnieniem zobowiązań wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 ust. 2 Traktatu.

Artykuł 10

Pomoc krajowa

1. Artykuł 87, 88 i 89 Traktatu mają zastosowanie do produkcji i handlu produktami objętymi niniejszym rozporządzeniem.

2. Bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia (EWG) nr 26/62 określającego niektóre zasady konkurencji dotyczące produkcji i handlu produktami rolnymi [5] ust. 1 nie stosuje się wobec pomocy przyznanej do dnia 31 grudnia 2010 r. przez Niemcy w ramach Niemieckiego Monopolu Alkoholowego na produkty wprowadzone do obrotu, po dalszym przetworzeniu, przez Monopol jako alkohol etylowy pochodzenia rolniczego wymieniony w załączniku I do Traktatu. Całkowita wartość tej pomocy nie może przekroczyć 110 milionów EUR rocznie.

3. Każdego roku przed dniem 30 czerwca Niemcy składają Komisji sprawozdanie na temat funkcjonowania systemu. Do dnia 31 grudnia 2009 r. Komisja złoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat zastosowania uchyleń, wraz z oceną pomocy przyznanej w ramach Niemieckiego Monopolu Alkoholowego, wraz z właściwymi wnioskami.

Artykuł 11

Wymiana informacji

Państwa Członkowskie i Komisja przekazują sobie wszelkie informacje niezbędne do stosowania niniejszego rozporządzenia. Szczegółowe zasady dotyczące ich przekazywania, w tym rodzaju i sposobu przedstawienia, terminu przesłania i rozpowszechniania otrzymanych informacji, są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2.

Artykuł 12

Procedura Komitetu

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet Zarządzający ds. Wina (zwany dalej Komitetem), ustanowiony na mocy art. 74 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 [6].

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego artykułu mają zastosowanie art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 13

Komitet może rozpatrywać każdą inną sprawę skierowaną do niego przez przewodniczącego z jego własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

Artykuł 14

Zgodność z Traktatem i umowami międzynarodowymi

Niniejsze rozporządzenie stosuje się przy jednoczesnym uwzględnieniu celów wymienionych w art. 33 i 131 Traktatu.

Artykuł 15

Środki przejściowe

Zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2 Komisja podejmuje:

a) środki wymagane dla ułatwienia przejścia do porozumień podjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia;

b) środki, których zastosowanie jest konieczne i uzasadnione w celu rozwiązania praktycznych, szczególnych i nieprzewidzianych problemów, w przypadku wystąpienia pilnej potrzeby.

Artykuł 16

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 8 kwietnia 2003 r.

W imieniu Rady

G. Drys

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 180 E z 26.6.2001, str. 146.

[2] Opinia wydana dnia 13 czerwca 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

[3] Dz.U. C 260 z 17.9.2001, str. 33.

[4] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

[5] Dz.U. C 30 z 20.4.1962, str. 993/62.

[6] Rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2585/2001 (Dz.U. L 345 z 29.12.2001, str. 10).

--------------------------------------------------