DYREKTYWA KOMISJI 2002/35/WE

z dnia 25 kwietnia 2002 r.

zmieniająca dyrektywę Rady 97/70/WE ustanawiającą zharmonizowany system bezpieczeństwa dla statków rybackich o długości 24 metrów i większej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/70/WE z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającą zharmonizowany system bezpieczeństwa dla statków rybackich o długości 24 metrów i większej1, zmienioną dyrektywą Komisji 1999/19/WE2, w szczególności jej art. 8,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Protokół Torremolinos dotyczący Międzynarodowej Konwencji Torremolinos z 1977 r. o bezpieczeństwie statków rybackich, zwany dalej "Protokołem Torremolinos" został przyjęty 2 kwietnia 1993 r.

(2) Dyrektywa 97/70/WE ustanawia zharmonizowany system bezpieczeństwa dla niektórych statków rybackich, stosując dla nich Protokół Torremolinos.

(3) Aby zagwarantować zgodność stosowania przepisów Załącznika z Protokołem Torremolinos w celu stosowania art. 3 ust. 1 dyrektywy 97/70/WE, niezbędne jest zharmonizowanie interpretacji pozostawionej w gestii administracji Państw Członkowskich niektórych z tych przepisów. Te zharmonizowane interpretacje powinny mieć zastosowanie tylko do statków rybackich zbudowanych w/lub po dniu 1 stycznia 2003 r., jako że zawierają one w sobie istotne zmiany dotyczące konstrukcji statków rybackich.

(4) Dlatego dyrektywa 97/70/WE powinna zostać zmieniona.

(5) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego w art. 12 dyrektywy Rady 93/75/EWG3, ostatnio zmienionej dyrektywą Komisji 98/74/WE4,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Załącznik I do dyrektywy 97/70/WE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie przyjmują i publikują do dnia 1 stycznia 2003 r. przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie informują o tym Komisję. Państwa Członkowskie stosują wspomniane przepisy od 1 stycznia 2003 r.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich oficjalnej publikacji. Państwa Członkowskie określają sposób dokonywania takiego odniesienia.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji przepisy prawa krajowego, które przyjmują w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie 20. dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 kwietnia 2002 r.

W imieniu Komisji

Loyola DE PALACIO

Wiceprzewodniczący

ZAŁĄCZNIK

"ZAŁĄCZNIK I

Dostosowanie przepisów Załącznika do Protokołu Torremolinos w celach stosowania art. 3 ust. 1 dyrektywy 97/70/WE

Do celów niniejszego załącznika:

1. "Nowy statek rybacki zbudowany w/lub po dniu 1 stycznia 2003 r." oznacza nowy statek rybacki, dla którego:

a) dnia 1 stycznia 2003 r. lub po upływie tej daty zawarto kontrakt dotyczący budowy bądź zasadniczego przekształcenia; lub

b) do dnia 1 stycznia 2003 r. zawarto kontrakt dotyczący budowy bądź zasadniczego przekształcenia i który dostarczony jest trzy lata lub więcej po tej dacie; lub

c) w przypadku braku kontraktu dotyczącego budowy dnia 1 stycznia 2003 r. bądź po upływie tej daty:

- zbudowany jest kil, lub

- rozpoczyna się budowa mogąca być uznana za budowę statku, lub

- zaczął się montaż liczący co najmniej 50 ton lub 1 % szacowanej masy wszystkich materiałów budowy, jeśli ta wartość jest mniejsza.

CZĘŚĆ A

Adaptacje mające zastosowanie do wszystkich statków rybackich, do których odnosi się niniejsza dyrektywa, z wyłączeniem nowych statków rybackich zbudowanych 1 stycznia 2003 r. lub po tej dacie

ROZDZIAŁ I: PRZEPISY OGÓLNE

Reguła 2: Definicje

W ust. 1 "Nowy statek" zastępuje się definicją "nowy statek rybacki" wymienioną w art. 2 niniejszej dyrektywy.

ROZDZIAŁ V: ZAPOBIEGANIE, WYKRYWANIE, GASZENIE POŻARU ORAZ WALKA Z OGNIEM

Regułaa 2: Definicje

W ust. 2 "standardowy test przeciwpożarowy" wprowadza się na końcu następujące zmiany w odniesieniu do krzywej temperatury normalnej:

"... Krzywa normalna temperatura-czas jest określona łagodną krzywą przechodzącą przez następujące punkty wewnętrznej temperatury pieca:

- początkowa wewnętrzna temperatura pieca: 20 °C

- pod koniec pierwszych 5 minut: 576 °C

- pod koniec 10 minut: 679 °C

- pod koniec 15 minut: 738 °C

- pod koniec 30 minut: 841 °C

- pod koniec 60 minut: 945 °C"

ROZDZIAŁ VII: URZĄDZENIA I NORMY RATUNKOWE

Reguła 1: Zastosowanie

Ustęp 2 otrzymuje brzmienie: "Przepisy 13 i 14 odnoszą się również do istniejących statków o długości 45 metrów i powyżej, chyba że administracja odroczy wdrożenie wymagań niniejszych przepisów do dnia 1 lutego 1999 r."

Reguła 13: Radiowe urządzenia ratunkowe

Ustęp 2 otrzymuje brzmienie: "Radiotelefoniczne urządzenia odbiorczo-nadawcze VHF zainstalowane na pokładzie istniejących statków i niezgodne ze standardami funkcjonowania przyjętymi przez organizację mogą zostać zaakceptowane przez administrację do dnia 1 lutego 1999 r., pod warunkiem że administracja uzna, że urządzenia te są zgodne z uznanymi radiotelegraficznymi urządzeniami odbiorczo-nadawczymi VHF."

ROZDZIAŁ IX: ŁĄCZNOŚĆ RADIOWA

Reguła 1: Zastosowanie

W ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

"Jednakże dla istniejących statków administracja może przenieść wdrożenie przepisów na dzień 1 lutego 1999 r."

Reguła 3: Zwolnienia z opłat

W ust. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:

"jeżeli statek będzie na stałe wycofany z eksploatacji do dnia 1 lutego 2001 r."

CZĘŚĆ B

Adaptacje mające zastosowanie do nowych statków rybackich zbudowanych dnia 1 stycznia 2003 r. lub po tej dacie

Dotychczasowy tekst następujących przepisów otrzymuje brzmienie:

ROZDZIAŁ I: PRZEPISY OGÓLNE

Reguła 2: Definicje

Ustęp 22 lit. a) ppkt ii)

Przegroda umieszczona jest w odległości od linii prostopadłej na linii wodnej dziobu: nie mniej niż 0,05L i nie więcej niż 0,05L plus 1,35 m dla statków o długości poniżej 45 metrów.

Reguła 6: Badania

Ustęp 1 lit. c)

W uzupełnieniu do badania okresowego, wymaganego w lit. b) ppkt i) badania przejściowe w odniesieniu do struktury i maszyn statku w odstępie dwóch lat plus/minus trzy miesiące dla statków skonstruowanych z materiałów innych niż drewno oraz w okresach sprecyzowanych przez administracje dla statków zbudowanych z drewna. Badania gwarantują, że przeróbki, które poważnie naruszyłyby bezpieczeństwo statku lub załogi, nie zostały dokonane.

ROZDZIAŁ II: KONSTRUKCJA, WODOSZCZELNOŚĆ I WYPOSAŻENIE

Reguła 1: Konstrukcja

Ustęp 1

Wytrzymałość i konstrukcja kadłuba, nadbudówek, pokładówek, obudów maszyn, zejściówek oraz wszelkich innych konstrukcji i wyposażenia statku są odpowiednie, aby oprzeć się wszelkim przewidywalnym warunkom dotyczącym planowanych usług oraz zgodne z przepisami uznanej organizacji.

Reguła 2: Drzwi wodoszczelne

Ustęp 1

Liczba otworów w wodoszczelnych przegrodach, jak określono według przepisu 1 ust. 3, zostaje zredukowana do minimum, zgodnie z ogólnymi normami i potrzebami operacyjnymi statku; otwory są dopasowane do wodoszczelnych przyrządów zamykających zgodnie z przepisami uznanej organizacji. Wytrzymałość wodoszczelnych drzwi równoważna jest przyległej niepodzielonej konstrukcji.

Reguła 2: Drzwi wodoszczelne

Ustęp3 lit. a)

Dla statków o długości 45 m i większej wodoszczelne drzwi typu przesuwnego znajdują się w:

strefach przeznaczonych do otwierania na morzu i jeżeli ich progi są umieszczone poniżej najniższej rzeczywistej linii wodnej, chyba że administracja uzna to za niepraktyczne lub niepotrzebne, biorąc pod uwagę model i przeznaczenie statku.

Zwolnienia z niniejszego przepisu dozwolone przez Państwo Członkowskie mają miejsce z zastrzeżeniem procedury określonej w art. 4 niniejszej dyrektywy.

Reguła 5: Luki włazowe

Ustęp 3

Normy dotyczące zabezpieczenia wodoszczelnego drewnianych pokryw włazowych ustanawiane są zgodnie ze standardami przedstawionymi w przepisach 14 i 15 załącznika I do Międzynarodowej Konwencji w sprawie Linii Ładunkowych z 1966 r.5

Reguła 9: Wentylatory

Ustęp 1

Dla statków o długości 45 m i większej wysokość zrębnika wentylatora pokładowego, innego niż zrębnik wentylatora maszynowni, ma co najmniej 900 mm na pokładzie roboczym i co najmniej 760 mm na pokładzie nadbudówki. Dla statków poniżej 45 m długości wysokość tychże zrębników ma odpowiednio 760 mm i 450 mm. Wysokość ta nad pokładem z otworami wentylatora maszynowni, niezbędna do nieustannej obsługi maszynowni oraz, na życzenie, do niezwłocznej obsługi pomieszczenia generatora, zazwyczaj jest zgodna z przepisem II/9(3). Jednakże jeżeli z uwagi na rozmiar statków i normy nie jest to wykonalne, mniejsze wysokości, lecz w każdym przypadku nie mniej niż 900 mm ponad pokładem roboczym i pokładem nadbudówki, mogą zostać zaakceptowane według przepisu dotyczącego przyrządów zamknięć wodoszczelnych zgodnie z przepisem II/9(2) w połączeniu z innymi stosownymi normami w celu zagwarantowania wystarczającej nieprzerwanej wentylacji tych obszarów.

Reguła 12: Włazy boczne

Ustęp 6

Administracja może zaakceptować włazy boczne bez przesłon na bocznych i tylnych grodziach nadbudówek, zlokalizowane na lub ponad pokładem roboczym, jeżeli nie osłabi to bezpieczeństwa statku, biorąc pod uwagę przepisy uznanych organizacji oparte na odnośnych normach ISO.

Reguła 15: Urządzenia kotwiczne

Zapewnia się urządzenia kotwiczne zaprojektowane do szybkiej i bezpiecznej obsługi, składające się z urządzenia kotwicznego, łańcucha lub lin stalowych do kotwicy, stoperów i windy kotwicznej lub innego sprzętu przeznaczonego do zarzucania i podnoszenia kotwicy oraz do utrzymania statku na kotwicy we wszystkich przewidywalnych warunkach obsługi. Statki wyposaża się też w odpowiedni sprzęt cumowniczy do bezpiecznego cumowania w każdych warunkach obsługi. Urządzenia kotwiczne i sprzęt cumowniczy są zgodne z przepisami uznanej organizacji.

ROZDZIAŁ III: STABILNOŚĆ I UŻYTECZNOŚĆ

Reguła 1: Przepisy ogólne

Statki projektuje i konstruuje się tak, żeby spełniały wymogi niniejszego rozdziału w warunkach obsługi wymienionych w regulacji 7. Obliczenia krzywej linii prostującej przeprowadza się zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie trwałej stateczności dla wszystkich rodzajów statków6.

Reguła 2: Kryteria stateczności

Ustęp 1

Należy spełnić następujące minimalne kryteria stateczności, chyba że doświadczenie operacyjne uzasadnia odejście od tego warunku przez administracje. Każde odchylenie od wymaganych minimalnych kryteriów stabilności, dozwalane przez Państwo Członkowskie, zachodzi z zastrzeżeniem procedury określonej w art. 4 niniejszej dyrektywy7.

Ustęp 1 lit. d)

Początkowa wysokość metacentryczna GM nie jest mniejsza niż 350 mm w przypadku jednopokładowców. Dla statków o pełnej nadbudowie wysokość metacentryczna może zostać obniżona zgodnie z wymogami administracji, lecz w żadnym przypadku nie może być mniejsza niż 150 mm. Obniżenie wymaganej wysokości metacentrycznej, dozwalane przez Państwo Członkowskie, zachodzi z zastrzeżeniem procedury określonej zgodnie z art. 4 niniejszej dyrektywy.

Ustęp 3

Tam gdzie dostarczany jest balast w celu zagwarantowania zgodności z ust. 1, jego rodzaj i rozmieszczenie są zgodne z wymogami administracji. Dla statków o długości poniżej 45 m balast ten jest stały. Stały balast jest lity i bezpiecznie przytwierdzony na statku. Administracje mogą zaakceptować balast płynny, przechowywany w całkowicie napełnionych zbiornikach niepołączonych z żadnym systemem pompującym statku. Jeżeli balast płynny stosowany jest jako balast stały, aby zapewnić zgodność z ust. 1, szczegóły zawarte są w świadectwie zgodności i ulotce dotyczącej stabilności.

Balastu stałego nie usuwa się ze statku i nie przemieszcza bez zgody administracji.

Reguła 4: Szczególne metody połowów

Statki podejmujące szczególne metody połowów, gdzie podczas czynności połowów nakładają się na statek dodatkowe siły zewnętrzne, spełniają kryteria stateczności zgodnie z przepisem 2 ust. 1, podnoszone, jeżeli to konieczne, zgodnie z wymogami administracji. Statki podejmujące trałowanie boczne spełniają następujące podwyższone kryteria stabilności:

a) kryteria strefy pod dźwignią prostującą i dla dźwigni prostujących, jak podano według przepisu 2 ust. 1 lit. a) i b), podnosi się o 20 %;

b) wysokość metacentryczna nie może być mniejsza niż 500 mm;

c) kryteria podane według lit. a) stosuje się jedynie do statków z zainstalowaną mocą napędową nieprzekraczającą wartości w kilowatach przedstawionej w następujących formułach:

- N = 0,6 Ls2 dla statków o długości 35 m lub mniejszej, oraz

- N = 0,7 Ls2 dla statków o długości 37 m i większej,

- przy średniej długości statku współczynnik dla Ls otrzymuje się przez interpolację między 0,6 a 0,7,

- Ls jest długością całkowitą zgodnie ze świadectwem tonażu.

Jeżeli zainstalowana moc napędowa przekracza wartości standardowej mocy napędowej podanej według powyższych formuł, kryteria wspomniane zgodnie z lit. a) podnosi się odpowiednio proporcjonalnie do wyższej mocy napędowej.

Zgodnie z wymogami administracji powyższe podniesione kryteria stateczności dla trawlerów bocznych są spełnione w warunkach działalności wymienionych w przepisie 7 ust. 1 niniejszego rozdziału.

W celu wyliczenia stabilności belki podnosi się do kąta 45 stopni do poziomu.

Reguła 5: Ostry wiatr i kołysanie

Statki są w stanie oprzeć się efektom ostrego wiatru i kołysania towarzyszących morskim warunkom, biorąc pod uwagę sezonowe warunki klimatyczne, obszary mórz terytorialnych, w których będzie działać statek, typ statku i tryb działania. Stosowne wyliczenia wykonuje się zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie trwałej stateczności dla wszystkich rodzajów statków.

Reguła 8: Obrastanie lodu

Niniejszy przepis stosuje się, z wyjątkiem gdy nie pozwala się na modyfikację dotyczącą tolerancji lodu, pozostawioną w gestii administracji, według zalecenia 28.

Reguła 9: Test nachylenia

Ustęp 2

Gdy na statku dokonane są przeróbki mające wpływ na stan obciążenia statku i/lub na położenie środka ciężkości, statek, jeżeli administracja uzna to za konieczne, biorąc pod uwagę marginesy stateczności statków, jest ponownie nachylany, a informacja dotycząca stateczności korygowana. Jednakże jeżeli odchylenie przeciętnej deklinacji przekracza 2 % początkowej przeciętnej deklinacji i nie można dowieść obliczeniem, że statek nadal spełnia kryteria stabilności, statek jest ponownie nachylany.

Reguła 12: Wysokość dziobu

Wysokość dziobu jest wystarczająca, aby zapobiec nadmiernemu nabieraniu wody.

Dla statków działających w strefach ograniczonych, nie dalej niż 10 mil od linii brzegowej, minimalna wysokość dziobu jest zgodna z wymogami administracji i jest wyznaczana z uwzględnieniem sezonowych warunków klimatycznych, obszarów mórz terytorialnych, w których statek będzie prowadzić działalność, typu statku i trybu jego działania.

Dla statków prowadzących działalność we wszystkich innych strefach:

1. Jeśli podczas przeprowadzania połowów połów musi być umieszczany w ładowni poprzez włazy znajdujące się na odsłoniętym pokładzie roboczym z przodu pokładówki lub nadbudówki, minimalną wysokość dziobu wylicza się zgodnie ze sposobami obliczania, zawartymi w zaleceniu 4 załącznika III do Aktu Końcowego Konferencji Torremolinos;

2. Jeżeli połów musi być umieszczany w ładowni poprzez właz znajdujący się na odsłoniętym pokładzie roboczym osłoniętym przez pokładówkę lub nadbudówkę, minimalna wysokość dziobu jest zgodna z przepisem 39 załącznika I do Międzynarodowej Konwencji w sprawie Linii Ładunkowych z 1966 r., lecz nie jest mniejsza niż 2000 mm. Pod tym względem maksymalne dopuszczalne zanurzenie rzeczywiste obserwuje się zamiast wyznaczania wolnego pokładu w sezonie letnim.

Reguła 14: Podpodział i stabilność w przypadku uszkodzeń

Statki o długości 100 m i większej, jeśli łączna liczba przewożonych osób wynosi 100 lub powyżej, są zdolne do unoszenia się na wodzie z dobrą statecznością, po wylaniu wszystkich przegród uznanych za uszkodzone, uwzględniając typ statku, planowaną działalność i strefę operacyjną9. Obliczeń dokonuje się zgodnie z informacją w sprawie podpodziału i oszacowania stateczności w przypadku uszkodzeń zawartą w zaleceniu 5 załącznika III do Aktu Końcowego Konferencji Torremolinos (jak w przypisie).

ROZDZIAŁ IV: MASZYNY I INSTALACJE ELEKTRYCZNE ORAZ OKRESOWO NIEOBSŁUGIWANE MASZYNOWNIE

Przepis 3: Przepisy ogólne

Ustęp 1

Napęd główny, regulacja, rury parowe, olej opałowy, skompresowane powietrze, systemy elektryczne i chłodzące; maszyny pomocnicze; kotły i inne pojemniki ciśnieniowe; układy rurociągów i pomp; urządzenie sterowe oraz przekładnie, wały i sprzęgła transmisji mocy projektuje, konstruuje, testuje, instaluje i naprawia się zgodnie z przepisami uznanej organizacji. Wspomniane maszyny i wyposażenie, jak również wyciągarka, windy, sprzęt do połowów i przetwarzania ryb zabezpiecza się tak, by zredukować do minimum jakiekolwiek zagrożenie dla osób na pokładzie. Szczególną uwagę należy zwrócić na części ruchome, gorące powierzchnie i inne niebezpieczeństwa.

Ustęp 7

Stosownie do wymogów administracji regulacje 16-18 są jednolicie wykonywane i stosowane zgodnie z zasadami uznanej organizacji10.

Ustęp 9

Stosownie do wymogów administracji podejmuje się środki w celu zagwarantowania, iż całe wyposażenie funkcjonuje w sposób niezawodny w każdych warunkach działania, włącznie z manewrowaniem, oraz że ustanowione są normy zgodnie z przepisami uznanej organizacji dotyczące regularnych inspekcji i rutynowych testów w celu zagwarantowania ciągłego niezawodnego działania.

Ustęp 10

Statki zaopatrzone są w dokumentację dowodową, spełniającą przepisy uznanej organizacji, dotyczące ich sprawności do działania z okresowo nieobsługiwanymi maszynowniami.

Reguła 6: Kotły parowe, układy systemów zasilania i rur parowych

Ustęp 1

Każdy kocioł parowy i każdy generator pary nieuwolnionej wyposażone są w nie mniej niż dwa zawory bezpieczeństwa odpowiedniej wydajności. Jednakże administracja może, uwzględniając wydajność lub jakiekolwiek inne właściwości dowolnego kotła parowego lub generatora pary nieuwolnionej, zezwolić na dopasowanie tylko jednego zaworu bezpieczeństwa, jeżeli zapewnia to odpowiednie zabezpieczenie przed nadciśnieniem zgodnie z przepisami uznanej organizacji.

Reguła 8: Nadzór nad sterownią

Ustęp 1 lit. b)

Jeżeli ze sterowni zapewniony jest zdalny nadzór maszyn napędowych, stosuje się, co następuje: zdalny nadzór wymieniony w niniejszym akapicie lit. a) przeprowadza się za pomocą urządzenia nadzorczego zgodnego z przepisami uznanej organizacji, a gdzie konieczne, wraz ze środkami zapobiegania przeciążeniu maszyn napędowych.

Reguła 10: Normy dotyczące oleju opałowego, oleju smarującego i innych olejów łatwopalnych

Ustęp 4

Rury do oleju opałowego, które, jeżeli uległy uszkodzeniu, dopuściłyby wyciek oleju z miejsca przechowywania, zbiornik regulacji lub codziennej obsługi położony nad podwójnym dnem, są wyposażone w kran lub zawór zbiornika nadający się do zamykania z bezpiecznego stanowiska spoza odnośnej strefy w przypadku powstania pożaru w strefie umieszczenia zbiorników. W szczególnym przypadku dotyczącym zbiorników głębokich umiejscowionych w jakimkolwiek tunelu wałów, rur lub podobnym obszarze zawory zbiornika są zamontowane, lecz nadzór w przypadku pożaru może być realizowany poprzez dodatkowy zawór umieszczony na rurze lub na rurach na zewnątrz tunelu lub podobnego obszaru. Jeżeli taki dodatkowy zawór jest zamontowany w maszynowni, jest on zdatny do obsługi dokonywanej spoza strefy.

Ustęp 7 lit. a)

Rury do oleju opałowego, ich zawory i instalacje wykonane są ze stali lub z innego równoważnego materiału, zapewniając, iż wykorzystywana ilość rur giętkich może być minimalna. Takie rury giętkie oraz nasadki końcówek mają wystarczającą wytrzymałość oraz są skonstruowane z zatwierdzonego ognioodpornego materiału lub posiadają powłokę ognioodporną zgodnie z przepisami uznanej organizacji. Instalacja tychże rur giętkich pozostaje w zgodności z okólnikiem 647 MOM (Międzynarodowej Organizacji Morskiej) MSC "Wytyczne dotyczące zminimalizowania przecieków z systemów cieczy łatwopalnych".

Ustęp 10

Normy dotyczące składowania, dystrybucji oraz wykorzystywania oleju stosowanego w ciśnieniowych systemach smarowania są zgodne z przepisami uznanej organizacji. Normy takie w stosunku do maszynowni kategorii A oraz, zawsze gdy są wykonalne, w przypadku innych maszynowni są co najmniej zgodne z przepisami ust. 1, 3, 6 i 7 oraz, tak dalece jak to konieczne, zgodne z przepisami uznanej organizacji, według ust. 2 i 4. Nie wyklucza to korzystania z bocznych szklanych kontrolek przepływu w systemach smarowania, pod warunkiem że pokazywane są one testowo w celu zapewnienia odpowiedniego stopnia odporności na ogień.

Ustęp 11

Normy dotyczące składowania, dystrybucji i korzystania z olejów łatwopalnych stosowanych pod ciśnieniem w systemach transmisji mocy innych niż olej określony w ust. 10 w systemach nadzoru i aktywowania oraz systemach grzewczych są zgodne z przepisami uznanej organizacji. W miejscach gdzie obecne są środki zapłonu, normy takie są co najmniej zgodne z przepisami ust. 2 i 6 oraz z przepisami ust. 3 i 7 dotyczącymi wytrzymałości oraz konstrukcji.

Reguła 12: Ochrona przed hałasem

Podejmuje się stosowne środki, aby zredukować efekty hałasu personelu maszynowni do poziomów podanych według Kodeksu MOM w sprawie poziomów hałasu na pokładach statków11.

Reguła 13: Układ sterujący

Ustęp 1

Statki wyposaża się w główny układ sterujący oraz pomocnicze środki uruchamiania steru zgodnie z przepisami uznanej organizacji. Główny układ sterujący oraz pomocnicze środki uruchamiania steru organizuje się tak, że tak dalece jak to celowe i wykonalne, pojedyncza niewydolność jednego z nich nie powoduje wyłączenia drugiego.

Reguła 16: Główne źródło energii elektrycznej

Ustęp 1 lit. a)

Jeśli energia elektryczna tworzy jedyny środek podtrzymania obsługi pomocniczej istotnej dla napędu oraz bezpieczeństwa statku, zapewnia się główne źródło energii elektrycznej zawierające co najmniej dwa zestawy generujące, jeden z nich napędzany silnikiem głównym. Zgodnie z przepisami uznanej organizacji mogą zostać zaakceptowane inne układy posiadające równoważny potencjał elektryczny.

ROZDZIAŁ V: OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA, WYKRYWANIE I GASZENIE POŻARU ORAZ WALKA Z OGNIEM

Reguła 1: Przepisy ogólne

Litera c)

Metoda IIIF: Dopasowanie automatycznego alarmu przeciwpożarowego i systemu wykrywającego do wszystkich stref, w których ogień mógłby powstać, zazwyczaj bez ograniczeń co do typu wewnętrznych przegród podziału, z zastrzeżeniem, iż w żadnym wypadku strefa dowolnego obszaru mieszkalnego lub stref ograniczonych podziałem klas "A" lub "B" nie przekracza 50 m2. Jednakże administracja może zwiększyć tę strefę dla obszarów publicznych do 75 m2.

Reguła 2: Definicje

Ustęp 1

"Materiał niepalny" oznacza materiał, który nigdy nie pali się ani nie wydziela łatwopalnych oparów w ilości wystarczającej do samozapłonu, gdy zostanie podgrzany do temperatury w przybliżeniu 750°C, definicja ta określona jest zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie stosowania procedur testu przeciwpożarowego12. Każdy inny materiał jest materiałem łatwopalnym.

Ustęp 2

"Standardowy test przeciwpożarowy" otrzymuje brzmienie:

"Standardowy test przeciwpożarowy" to taki, w którym próbki odpowiednich przegród lub pokładów wystawione są w piecu kontrolnym na temperatury w przybliżeniu odpowiadające standardowej krzywej temperatury. Metody testu powinny być zgodne z Kodeksem MOM w sprawie procedur testu przeciwpożarowego.

Ustęp 3 (zdanie ostatnie)

Administracja nakazuje test prototypu przegrody lub pokładu w celu zagwarantowania, że spełniają one wymogi co do integralności i wzrostu temperatury zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie procedur testu przeciwpożarowego.

Ustęp 4 (zdanie ostatnie)

Administracja nakazuje test prototypu sekcji w celu zagwarantowania, że spełnia ona powyższe wymogi co do integralności i wzrostu temperatury zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie procedur testu przeciwpożarowego.

Ustęp 6 (zdanie ostatnie)

Ustęp 9

Niski zasięg płomienia oznacza, że powierzchnia w ten sposób opisana dostatecznie ogranicza rozprzestrzenianie się płomienia, co jest zdefiniowane zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie procedur testu przeciwpożarowego.

Reguła 4: Przegrody wewnątrz obszarów mieszkalnych i służbowych

Ustęp 4

Metoda IIIF: Nie stosuje się ograniczeń odnośnie do konstrukcji przegród niewymaganych tym lub innymi przepisami niniejszej części, by były sekcją klas "A" lub "B". W żadnym przypadku jakakolwiek strefa mieszkalna lub obszary ograniczone przez sekcję ciągłą klasy "A" lub "B" nie przekraczają 50 m2, z wyjątkiem przypadków indywidualnych, gdzie przegród klasy "C" wymaga się zgodnie z tabelą 1 według przepisu 7. Jednakże administracja może zwiększyć obszar przeznaczony dla stref publicznych do 75 m2.

Reguła 7: Integralność przeciwpożarowa przegród i pokładów

Ostatni przypis dotyczący tabel

(*) Jeżeli w tabeli pojawi się znak gwiazdki, wymaga się, by sekcja wykonana była ze stali lub równoważnego materiału, lecz nie wymaga się, by była ona standardu klasy "A".

Jeżeli pokład jest przeszyty przejściem kabli elektrycznych, rur i kanałów wentylacyjnych, przejścia takie wykonuje się szczelnie, aby zapobiec przedostaniu się płomienia i dymu.

Reguła 8: Szczegóły konstrukcji

Ustęp 3, metody IF, IIF i IIIF

a) Z wyjątkiem obszarów cargo lub chłodzonych przedziałów stref służbowych materiały izolujące są niepalne. Zapory parowe i kleiste zastosowane w połączeniu z izolacją, jak również izolacja instalacji rur do systemów wyposażenia chłodzącego nie muszą być z materiału niepalnego, lecz należy je stosować w minimalnej możliwej do wprowadzenia ilości a ich odsłonięte (narażone) powierzchnie mają niskie charakterystyki płomienia, co zdefiniowane jest zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie procedur testów przeciwpożarowych. W strefach gdzie możliwe jest przenikanie produktów olejnych, powierzchnia izolacji jest niedostępna dla oleju bądź oparów oleju.

Reguła 9: Systemy wentylacyjne

Ustęp 1 lit. a)

Kanały wentylacyjne wykonuje się z materiału niepalnego. Krótkie kanały, jednakże zazwyczaj nieprzekraczające długości 2 m oraz kanały z sekcją łączącą nieprzekraczającą 0,02 m2, nie muszą być z materiału niepalnego, z zastrzeżeniem następujących warunków:

i) kanały te wykonuje się z materiału o niskich charakterystykach zasięgu płomienia, co określone jest zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie procedur testów przeciwpożarowych.

Reguła 11: Przepisy różne

Ustęp 2

Farby, lakiery i inne składniki wykończeniowe użyte na narażonych powierzchniach wewnętrznych nie są zdolne do wytwarzania nadmiernych ilości dymu, gazów toksycznych bądź oparów, co ustala się zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie procedur testów przeciwpożarowych.

Reguła 12: Przechowywanie butli gazowych i materiałów niebezpiecznych

Ustęp 4

Z wyjątkiem potrzeby obsługi wewnątrz strefy nie dozwala się na okablowanie i instalację elektryczną w przedziałach używanych do przechowywania łatwopalnych cieczy i gazów w stanie ciekłym. Tam gdzie takie instalacje elektryczne są zamontowane, mają one certyfikowany typ bezpieczeństwa i spełniają stosowne wymogi Międzynarodowego Standardu Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej (ang. skrót IEC) publikacji 79 "Aparatura elektryczna przeznaczona do atmosfery gazów wybuchowych". Źródła ciepła zachowuje się wolne od takich stref, a ostrzeżenia "Zakaz palenia" oraz "Zakaz używania otwartego ognia" należy wystawić w widocznym miejscu.

Reguła 13: Droga ewakuacyjna

Ustęp 1

Schody i drabiny prowadzące do i ze wszystkich stref kwaterunkowych oraz ze stref, gdzie normalnie zatrudniona jest załoga, innych niż maszynownie, należy zorganizować tak, by zapewnić gotową drogę ucieczki na otwarty pokład, a stamtąd do szalupy ratunkowej. W szczególności w odniesieniu do tych obszarów:

e) ciągłość drogi ewakuacyjnej spełnia wymagania władz administracyjnych. Schody i korytarze używane jako drogi ewakuacyjne mają nie mniej niż 700 mm wolnej szerokości i posiadają poręcz przynajmniej po jednej stronie. Wejścia dające dostęp do schodów mają nie mniej niż 700 mm wolnej szerokości.

Ustęp 2

Z każdej strefy maszyn o kategorii A należy zapewnić dwie drogi ewakuacyjne za pomocą jednego z następujących środków:

a) dwa komplety drabinek stalowych oddalonych od siebie tak daleko, jak to tylko możliwe, prowadzących do drzwi w górnej części obszaru podobnie oddalonego od drugiego takiego obszaru, a z którego zapewniony jest dostęp na otwarty pokład. Zazwyczaj jeden z kompletów tych drabinek zapewnia stałą osłonę przeciwpożarową od niższej części obszaru do bezpiecznego stanowiska poza tym obszarem. Jednakże administracja może nie wymagać takiej osłony, jeżeli z uwagi na szczególne normy lub wymiary obszaru maszyn bezpieczne wyjście ewakuacyjne z niższej części tegoż obszaru jest zapewnione. Osłona ta wykonana jest ze stali, odizolowanej według standardu klasy "A-60" i posiada samozamykające się drzwi stalowe klasy "A-60" na granicy niższego poziomu; lub

Reguła 14: Automatyczne systemy zraszania i alarmu przeciwpożarowego oraz systemy wykrywania ognia (Metoda IIF)

Ustęp 11

Dla każdej sekcji zraszaczy zapewnione są zapasowe główki do zraszaczy.

Zapasowe główki do zraszaczy zawierają wszystkie typy i kategorie zainstalowane na statku i należy je zapewnić następująco:

- przy mniej niż 100 główek zraszaczy: 3 główki zapasowe,

- przy mniej niż 300 główek zraszaczy: 6 główek zapasowych,

- przy 300-1000 główek zraszaczy: 12 główek zapasowych.

Reguła 15: Automatyczne systemy alarmu przeciwpożarowego i systemy wykrywania ognia (Metoda IIIF)

Ustęp 4

System działa przy odbiegającej od normy temperaturze powietrza, anormalnym stężeniu dymu lub innych czynnikach wskazujących początek pożaru w jakimkolwiek z obszarów podlegających ochronie. Systemy czułe na temperaturę powietrza nie zadziałają przy temperaturze mniejszej niż 54 °C, a działają przy nie większej niż 78 °C, gdy wzrost temperatury do tych poziomów jest nie większy niż 1 °C na minutę. Według uznania władz administracyjnych dozwolona temperatura działania może zostać zwiększona do 30 °C powyżej maksymalnej temperatury pokładu w pomieszczeniach osuszanych oraz w podobnych miejscach o normalnie wysokiej temperaturze otoczenia. Systemy czułe na stężenie dymu działają przy zmniejszeniu intensywności transmitowanej wiązki światła. Wykrywacze dymu opatrzone są certyfikatem, aby prowadzić działania, zanim gęstość dymu przekroczy 12,5 % zaciemnienia na metr, ale dopóki gęstość dymu nie przekroczy 2 % zaciemnienia na metr. Inne równie efektywne metody działania mogą zostać zaakceptowane według uznania administracji. Systemu wykrywania nie używa się do celów innych niż wykrywanie pożaru.

Reguła 17: Pompy przeciwpożarowe

Ustęp 2

Jeżeli pożar w jakimkolwiek przedziale mógłby wyłączyć wszystkie pompy przeciwpożarowe, zapewnione są alternatywne środki dostarczenia wody do walki z ogniem. Dla statków o długości 75 m i większej te alternatywne środki stanowi awaryjna pompa przeciwpożarowa napędzana niezależnie. Ta awaryjna pompa przeciwpożarowa jest zdolna zaopatrzyć dwa rozpylacze wody o minimalnym ciśnieniu 0,25 N/mm2.

Reguła 20: Gaśnice przeciwpożarowe

Ustęp 2

1. Dla każdego typu posiadanej gaśnicy, zdatnej do ponownego napełnienia należy zapewnić 100 % napełnień zapasowych dla pierwszych dziesięciu gaśnic i 50 % dla pozostałych gaśnic, lecz nie więcej niż dla 60.

2. W przypadku gaśnic przeciwpożarowych, których nie można napełniać na pokładzie, należy dostarczyć co najmniej 50 % dodatkowych gaśnic przeciwpożarowych tego samego typu i objętości w miejsce napełnień zapasowych.

3. Instrukcje ponownego naładowania powinny być przechowywane na pokładzie. Jedynie wkłady zatwierdzone dla omawianych gaśnic przeciwpożarowych mogą być wykorzystane do ponownego napełnienia.

Ustęp 4

Gaśnice przeciwpożarowe kontrolowane są corocznie przez kompetentną osobę, autoryzowaną przez administrację. Każda gaśnica zaopatrzona jest w oznaczenie wskazujące, iż była ona kontrolowana. Wszystkie pojemniki na gaśnice przeciwpożarowe o stale podniesionym ciśnieniu oraz butle zasilające gaśnice o niepodwyższonym ciśnieniu testuje się ciśnieniem hydraulicznym co 10 lat.

Reguła 21: Przenośne gaśnice przeciwpożarowe w stacjach kontrolnych oraz pomieszczeniach mieszkalnych i służbowych

Ustęp 2

1. Do gaśnic przeciwpożarowych, nadających się do ponownego napełniania na pokładzie należy dostarczyć 100 % zapasowych napełnień dla pierwszych dziesięciu gaśnic, a 50 % dla pozostałych gaśnic, nie więcej jednak niż dla 60.

2. W przypadku gaśnic przeciwpożarowych, które nie mogą być napełniane na pokładzie, należy dostarczyć co najmniej 50 % dodatkowych gaśnic przeciwpożarowych tego samego typu i pojemności w miejsce zapasowych napełnień.

3. Instrukcje ponownego napełniania powinny być przechowywane na pokładzie. Jedynie wkłady zatwierdzone dla omawianych gaśnic przeciwpożarowych mogą zostać wykorzystane do ponownego napełniania.

Reguła 24: Wyposażenie do walki z ogniem

Ustęp 1

Przechowywane są co najmniej dwa zestawy wyposażenia do walki z ogniem. Zestawy wyposażenia do walki z ogniem są zgodne z Kodeksem MOM w sprawie Systemów Bezpieczeństwa Przeciwpożarowego, według rozdziału III, przepisów 2.1, 2.1.1 oraz 2.1.2. Zapewnia się dwa zapasowe napełnienia dla każdego wymaganego aparatu oddechowego.

Reguła 25: Plan postępowania w razie pożaru

Plan postępowania w razie pożaru jest stale umieszczony w widocznym miejscu. Zawartość takiego planu jest zgodna z uchwałą MOM A.654(16) "Symbole graficzne planów postępowania w razie pożaru" oraz uchwałą MOM A.756(18) "Wytyczne odnośnie do informacji dostarczanej z planem postępowania w razie pożaru".

Reguła 28: Strukturalne zabezpieczenie przeciwpożarowe

Ustęp 2 lit. a)

Dla statków o kadłubie skonstruowanym z materiałów niepalnych pokłady i przegrody oddzielające maszynownie kategorii A od obszarów mieszkalnych, obszarów służbowych lub stacji kontrolnych konstruuje się według standardu klasy "A-60", jeśli maszynownia kategorii A nie jest wyposażona w stały system gaszenia przeciwpożarowego, i według standardu klasy "A-30", jeśli taki jest zainstalowany. Pokłady i przegrody oddzielające inne maszynownie od obszarów mieszkalnych, służbowych i stacji kontrolnych konstruuje się według standardu klasy "A-0".

Pokłady i przegrody oddzielające stacje kontrolne od obszarów mieszkalnych i służbowych konstruuje się według standardu klasy "A" zgodnie z tabelami 1 i 2 według przepisu 7 niniejszego rozdziału, z wyjątkiem tych, w których administracja może zezwolić na instalację odcinków klasy "B-15" do oddzielania takich stref, jak kabina kapitana od sterowni, jeśli strefy takie uważane są za część sterowni.

Reguła 31: Przepisy różne

Ustęp 1

Odsłonięte powierzchnie w granicach obszarów mieszkalnych, stref służbowych, stacji kontrolnych, ogrodzenia korytarza i schodów oraz powierzchnie ukryte za przegrodami, stropami, boazeriami i okładzinami w obszarach mieszkalnych, strefach służbowych, stacjach kontrolnych mają niskie charakterystyki zasięgu płomienia, jak określono zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie procedur testów przeciwpożarowych.

Ustęp 3

Farby, lakiery i inne składniki wykończeniowe użyte na narażonych powierzchniach wewnętrznych nie są zdolne do wytwarzania nadmiernych ilości dymu, gazów toksycznych bądź oparów, co definiuje się zgodnie z Kodeksem MOM w sprawie procedur testów przeciwpożarowych.

Reguła 32: Przechowywanie butli gazowych i materiałów niebezpiecznych

Ustęp 4

Z wyjątkiem potrzeby naprawy wewnątrz strefy okablowanie i instalacja elektryczna nie są dozwolone w przedziałach używanych do przechowywania łatwopalnych cieczy i gazów w stanie ciekłym. Jeśli takie instalacje elektryczne są zainstalowane, ich typ bezpieczeństwa jest certyfikowany i spełniają one stosowne wymogi Międzynarodowego Standardu publikacji 79 Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej (IEC) "Aparatura elektryczna przeznaczona do atmosfery gazów wybuchowych". Źródła ciepła są wolne od takich stref, a ostrzeżenia "Zakaz palenia" oraz "Zakaz używania otwartego ognia" należy wystawić w widocznym miejscu.

Reguła 38: Gaśnice przeciwpożarowe

Ustęp 2

1. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w pkt 2 dla każdego typu posiadanych gaśnic, zdatnych do ponownego napełnienia na pokładzie, zapewnia się 100 % zapasowych napełnień dla pierwszych dziesięciu gaśnic i 50 % dla pozostałych gaśnic, lecz nie więcej niż dla 60.

2. Dla statków o długości poniżej 45 m i w przypadku gaśnic przeciwpożarowych nienadających się do ponownego napełnienia na pokładzie zapewnia się co najmniej 50 % dodatkowych gaśnic przeciwpożarowych tego samego typu i pojemności w miejsce zapasowych napełnień gaśnic.

3. Instrukcje ponownego napełnienia przechowuje się na pokładzie. Jedynie wkłady zatwierdzone dla omawianych gaśnic przeciwpożarowych mogą być wykorzystane do ponownego napełniania.

Ustęp 4

Gaśnice przeciwpożarowe są corocznie kontrolowane przez właściwą osobę, autoryzowaną przez administracje. Każdą gaśnicę zaopatruje się w oznaczenie wskazujące, iż była ona kontrolowana. Wszystkie pojemniki na gaśnice przeciwpożarowe o stale podniesionym ciśnieniu oraz butle zasilające gaśnice o niepodwyższonym ciśnieniu testuje się ciśnieniem hydraulicznym co 10 lat.

Reguła 39: Przenośne gaśnice przeciwpożarowe w stacjach kontrolnych oraz pomieszczeniach mieszkalnych i służbowych

Ustęp 2

1. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w pkt 2 dla każdego typu przechowywanej gaśnicy przeciwpożarowej, zdatnej do ponownego napełnienia na pokładzie zapewnia się co najmniej 100 % zapasowych napełnień dla pierwszych dziesięciu gaśnic, a 50 % dla pozostałych gaśnic, nie więcej jednak niż dla 60.

2. Dla statków o długości poniżej 45 m i dla gaśnic niezdatnych do ponownego napełnienia na pokładzie zapewnia się co najmniej 50 % dodatkowych gaśnic przeciwpożarowych tego samego typu i pojemności w miejsce zapasowych napełnień.

3. Instrukcje ponownego napełnienia powinny być przechowywane na pokładzie. Jedynie wkłady zatwierdzone dla omawianych gaśnic przeciwpożarowych mogą zostać wykorzystane do ponownego napełniania.

Reguła 41: Wyposażenie do walki z ogniem

Statki o długości 45 m i większej zaopatruje się w co najmniej dwa zestawy wyposażenia do walki z ogniem, przechowywane w łatwo dostępnych i szeroko oddzielonych stanowiskach, których odcięcie w przypadku pożaru jest mało prawdopodobne. Wyposażenie do walki z ogniem jest w zgodzie z Kodeksem MOM w sprawie Systemów Bezpieczeństwa Przeciwpożarowego, według rozdziału III, przepisów 2.1, 2.1.1 i 2.1.2.

Zapewnia się co najmniej dwa zapasowe napełnienia dla każdego wymaganego aparatu oddechowego.

Reguła 42: Plan postępowania w razie pożaru

Istnieje niezmiennie wyeksponowany plan postępowania w razie pożaru.

Treść takiego planu jest zgodna z uchwałą MOM A.654(16) "Symbole graficzne planów postępowania w razie pożaru" oraz uchwałą MOM A.756(18) "Wytyczne odnośnie do informacji dostarczanej z planem postępowania w razie pożaru".

W przypadku statków o długości poniżej 45 m administracja może zwolnić z niniejszego wymagania.

ROZDZIAŁ VI: OCHRONA ZAŁOGI

Reguła 3: Mury, barierki i osłony

Ustęp 2

Minimalna pionowa odległość od najniższej rzeczywistej linii wodnej do najniższego punktu na szczycie muru lub do krawędzi pokładu roboczego, jeżeli barierki ochronne są dopasowane, gwarantuje odpowiednią ochronę załogi przed wlewającą się na pokład wodą, biorąc pod uwagę obszary mórz terytorialnych oraz warunki klimatyczne, w których może operować statek, strefy działalności, typ statku i jego metodę połowów. Wolny pokład odmierzany w śródokręciu od krawędzi pokładu roboczego, z którego podejmowane są połowy, nie jest krótszy niż 300 mm lub nie mniejszy niż wolny pokład odpowiadający maksymalnemu dopuszczalnemu zanurzeniu, uwzględniając większe z nich. Dla statków o osłoniętych pokładach roboczych, rozplanowanych tak, że woda nie wejdzie do osłoniętych stref roboczych, nie wymaga się żadnego minimalnego wolnego pokładu poza tym, który odpowiada maksymalnemu dopuszczalnemu zanurzeniu.

Reguła 4: Schody i drabiny

Dla bezpieczeństwa załogi zapewnione są schody i drabiny o odpowiednim rozmiarze i wytrzymałości z poręczami i stopniami antypoślizgowymi, skonstruowane w zgodzie z odnośnymi normami ISO.

ROZDZIAŁ VII: PRZYRZĄDY I NORMY DOTYCZĄCE RATOWNICTWA

Reguła 3: Ocena, testowanie i zatwierdzanie urządzeń i norm dotyczących ratownictwa

Ustęp 2

Przed wydaniem zatwierdzenia dla urządzeń i norm dotyczących ratownictwa administracja gwarantuje, że takie urządzenia i normy dotyczące ratownictwa są przetestowane w celu potwierdzenia, iż spełniają wymogi niniejszego rozdziału, zgodnie z wymaganiami dyrektywy Rady 96/98/WE13 w sprawie wyposażenia statków, zawierającej zalecenia MOM w sprawie testowania przyrządów ratowniczych.

Ustęp 6

Wymagane według niniejszego rozdziału przyrządy ratunkowe, dla których szczegółowe specyfikacje nie są zawarte w części C, spełniają wymagania administracji, biorąc pod uwagę szczegółowe specyfikacje podane dla tychże przyrządów w rozdziale III Kodeksu z Solas 1974, z późniejszymi zmianami, oraz w Międzynarodowym Kodeksie MOM w sprawie Przyrządów Ratowniczych.

Reguła 6: Dostępność i usytuowanie szalup i łodzi ratunkowych

Ustęp 4 lit. a)

Każda szalupa ratunkowa jest składowana:

- tak że ani szalupa ratunkowa, ani układ jej usytuowania nie kolidują z operacją jakiejkolwiek innej szalupy lub łodzi ratunkowej w jakimkolwiek innym miejscu wodowania,

- tak blisko powierzchni wody, jak jest to bezpieczne i wykonalne oraz w przypadku szalupy ratunkowej innej niż tratwa ratunkowa przeznaczona do wodowania wyrzucaniem przez pokład w takim stanowisku, że szalupa ratunkowa w warunkach zaokrętowania jest nie mniej niż 2 m ponad linią wody w warunkach pełnego obciążenia statku przy niedogodnych warunkach trymowania do 10° i przechyle do 20°, w którykolwiek sposób lub do kąta, przy którym krawędź pokładu nawietrznej statku zanurza się według najniższej wartości,

- w stanie ciągłej gotowości, tak by członkowie załogi mogli przeprowadzić przygotowania do zaokrętowania i wodowania w czasie krótszym niż 5 minut,

- w pełni wyposażona, zgodnie z wymaganiami niniejszego rozdziału.

Reguła 23: Łodzie ratunkowe

Ustęp 1 lit. b)

Łodzie ratunkowe mogą mieć zarówno konstrukcję nieugiętą, jak i podniesioną lub kombinację ich obu oraz:

i) są długości nie mniejszej niż 3,8 m i nie większej niż 8,5 m, z wyjątkiem przeznaczonych dla statków o długości mniejszej niż 45 m tam gdzie, w zależności od rozmiaru statku, lub innych powodów, dla których transport takich łodzi uważa się za nierozsądny lub niepraktyczny, administracja może zaakceptować łódź ratunkową o długości mniejszej, lecz nie krótszej niż 3,3 m;

ii) są zdolne do przenoszenia co najmniej pięciu osób siedzących i jednej osoby leżącej lub dla statków o długości mniejszej niż 45 m, w przypadku łodzi ratunkowej krótszej niż 3,8 m, są zdolne do przenoszenia co najmniej czterech osób siedzących i jednej osoby leżącej.

Ustęp 1 lit. c)

Liczbę osób, którą pozwala się umieścić w łodzi, określa administracja za pomocą testu siadania. Minimalne obciążenie przewozowe przedstawione jest w przepisach 23 ust. 1 lit. b) ppkt ii). Miejsca siedzące, z wyjątkiem miejsca dla sternika, mogą być przewidziane na dnie łodzi. Żadna część pozycji siedzącej nie znajduje się na okrężnicy, dźwigarze lub na podniesionej boi z boków łodzi.

1 Dz.U. L 34 z 9.2.1998, str. 1.

2 Dz.U. L 83 z 27.3.1999, str. 48.

3 Dz.U. L 247 z 5.10.1993, str. 19.

4 Dz.U. L 276 z 13.10.1998, str. 7.

5 Międzynarodowa Konwencja w sprawie Linii Ładunkowych z 1966 r. ustanowiona przez Międzynarodową Konferencję w sprawie Linii Ładunkowych 5 kwietnia 1966 r. i przyjęta przez Międzynarodową Organizację Morską (MOM) zgodnie z jej uchwałą A.133(V) dnia 25 października 1967 r.

6 Kodeks MOM w sprawie trwałej stateczności dla wszystkich rodzajów statków omówiony dokumentami MOM przyjęty przez Międzynarodową Organizację Morską zgodnie z uchwałą A.749(18) dnia 4 listopada 1993 r., zmienioną uchwałą MSC.75(69).

7 Kryteria stateczności dla morskich statków dostawczych według ust. 4.5.6.2.1-4.5.6.2.4, zawarte w Kodeksie MOM w sprawie trwałej stateczności dla wszystkich rodzajów statków można uważać za równoważne kryteriom stateczności według przepisu 2 ust. 1 lit. a)-c). Równoważność ta może mieć zastosowanie jedynie z zastrzeżeniem spełniania wymogów władz administracyjnych dla statków rybackich o formie kadłuba podobnej do formy kadłuba morskich statków dostawczych.

8 Dla stref morskich, gdzie może nastąpić obrastanie lodu i zaleca się modyfikacje tolerancji lodu, sprawdzić należy informacje związane z obrastaniem lodu zawarte w zaleceniu 2 załącznika 3 do Aktu Końcowego Konferencji Torremolinos.

9 Patrz informacje w sprawie podpodziału i oszacowania stabilności w przypadku uszkodzeń zawarte w zaleceniu 5 załącznika 3 do Aktu Końcowego Konferencji Torremolinos.

10 Patrz też zalecenie opublikowane przez Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną, w szczególności publikację 92 "Instalacje elektryczne na statkach" (ang. "Electric installations in ships").

11 Kodeks dotyczący poziomów hałasu na pokładach statków przyjęty przez Międzynarodową Organizację Morską, zgodnie z jej uchwałą A.468(XII) dnia 19 listopada 1981 r.

12 Międzynarodowy Kodeks w sprawie Stosowania Procedur Testu Przeciwpożarowego (Kod FTP), przyjęty przez Komitet Bezpieczeństwa na Morzu Międzynarodowej Organizacji Morskiej zgodnie z uchwałą MSC. 61(67).

13 Dz.U. L 46 z 17.2.1997, str. 25.

32002L0035