Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1227/2000

z dnia 31 maja 2000 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, w odniesieniu do potencjału produkcyjnego

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina [1], w szczególności jego art. 7 ust. 2, art. 10, 15, 23 i 80,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1493/1999, które z mocą od dnia 1 sierpnia 2000 r. zastąpiło rozporządzenie Rady (EWG) nr 822/87 [2], ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1677/1999 [3], zawiera, w tytule II, przepisy w sprawie potencjału produkcyjnego. Obecnie właściwe jest wypełnienie ustanowionych przez nie ram poprzez przyjęcie przepisów wykonawczych i uchylenie poprzednich rozporządzeń z tej dziedziny, mianowicie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2314/72 [4], ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2462/93 [5], (EWG) nr 940/81 [6], (EWG) nr 3800/81 [7], ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2548/1999 [8], (EWG) 2729/88 [9], ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) 2182/97 [10], (EWG) nr 2741/89 [11], oraz (EWG) nr 3302/90 [12].

(2) Państwom Członkowskim, zgodnie z art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, zezwala się na nałożenie bardziej rygorystycznych zasad krajowych w odniesieniu do nowych nasadzeń lub przesadzania winorośli albo w odniesieniu do szczepienia, od przepisów wymienionych w tytule II tego rozporządzenia, co obejmuje nałożenie takich zasad w odniesieniu do przyznawania, przenoszenia i wykorzystywania praw sadzenia.

(3) Artykuł 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje, że Państwa Członkowskie mogą w przypadkach określonych w lit. a)–d) tego przepisu udzielić zgody na produkcję wina, które może być wprowadzane do obrotu, z zastrzeżeniem kontroli. Konieczne jest ustanowienie szczegółowych zasad dotyczących wniosków i ostateczny termin uregulowania, w szczególności w celu zapewnienia skutecznego wprowadzenia w życie tych uregulowań tego porządkowania w uzasadnionych przypadkach, w szczególności poprzez wydanie zezwolenia od dnia złożenia wniosku, z jednoczesnym zapewnieniem, że producenci nie będą czerpać korzystać z nieuzasadnionych wniosków. Istnieje także potrzeba, aby wszelkie prawa sadzenia wykorzystane w procesie regulacji były ważne w dniu składania wniosku.

(4) Artykuł 2 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje obowiązkowe karczowanie obszarów obsadzonych niezgodnie z ograniczeniami dotyczącymi sadzenia. Nie należy dopuścić do tego, aby produkty sektora winiarskiego wyprodukowane z winogron pochodzących z takich obszarów przed poddaniem ich karczowaniu powodowały zakłócenia równowagi rynkowej i w związku z tym należy poddać je destylacji.

(5) Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje przyznawanie nowych praw sadzenia w przypadku środków dotyczących scalania gruntów lub środków dotyczących obowiązkowych zakupów w interesie publicznym. Przyznanie nowych praw sadzenia nie powinno przekraczać praw niezbędnych do obsadzenia obszaru równoważnego 105 % obszaru utraconego przez producentów w wyniku zastosowania tych środków tak, aby uniknąć naruszenia zakazu sadzenia zawartego w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

(6) Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje również przyznawanie nowych praw sadzenia w przypadku doświadczeń dotyczących upraw winorośli. Obszary obsadzone z wykorzystaniem takich przyznanych nowych praw sadzenia powinny być wykorzystywane jedynie do określonych celów, a produkty sektora winiarskiego wyprodukowane zarówno podczas, jak i po okresie doświadczalnym z winogron pochodzących z takich obszarów nie powinny powodować zakłócenia równowagi rynkowej. Odpowiednio, produkty winiarskie wytwarzane z winogron pochodzących z takich obszarów podczas okresu doświadczalnego nie powinny być wprowadzane do obrotu, bez uszczerbku dla ich spożycia w kontekście testowania. Po okresie doświadczalnym omawiane obszary powinny zostać wykarczowane albo należy wykorzystać prawa sadzenia w celu umożliwienia na tych obszarach normalnej produkcji. Należy zezwolić na kontynuację obecnie prowadzonych doświadczeń dotyczących uprawy winorośli, z zastrzeżeniem obowiązujących zasad.

(7) Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje również przyznawanie nowych praw sadzenia w przypadku szkółek szczepów. Obszary uprawiane stosownie do takich przyznanych nowych praw sadzenia powinny być wykorzystywane jedynie do określonych celów, a w stosunku do wyrobów winiarskich wyprodukowanych z winogron pochodzących z takich obszarów, zarówno podczas jak i po okresie produkcji szkółek szczepów, nie powinno się dopuścić do zakłócenia przez nie równowagi rynkowej. Zgodnie z tym, w okresie produkcji, winogrona pochodzące z takich obszarów nie powinny być zbierane, lub, jeżeli zostały zebrane, powinny być zniszczone. Po okresie produkcyjnym dane obszary powinny zostać wykarczowane albo należy wykorzystać prawa sadzenia w celu umożliwienia na tych obszarach normalnej produkcji. Należy zezwolić na kontynuację prowadzenia szkółek szczepów, z zastrzeżeniem obowiązujących zasad.

(8) Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje również przyznawanie nowych praw sadzenia w przypadku obszarów, z których wyprodukowane wino lub produkty winiarskie przeznaczone są wyłącznie do spożycia przez rodzinę plantatora winorośli. Jednakże, duża liczba takich przypadków w niektórych Państwach Członkowskich, mogłaby powodować nakładanie nadmiernych obciążeń administracyjnych. Państwom Członkowskim należy w związku z tym zezwolić na dopuszczenie istnienia takich obszarów nawet, jeżeli w odniesieniu do nich nie przyznano żadnych praw sadzenia, pod warunkiem, że w celu zapobieżenia zakłóceniom równowagi rynkowej obszary te będą niewielkie, a plantator winorośli nie będzie zajmował się produkcją wina na większą skalę. Omawiane obszary i producenci powinni podlegać odpowiedniemu nadzorowi i sankcjom, włączając wykarczowanie takich obszarów w przypadkach nieprzestrzegania przepisów.

(9) Artykuł 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje przyznawanie nowych praw sadzenia w odniesieniu do produkcji wina gatunkowego produkowanego w określonym regionie geograficznym (psr) lub wina stołowego opisywanego za pomocą oznaczeń geograficznych. Przyznawanie praw w takim przypadku może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy zostanie ustalone, że produkcja takiego wina jest dużo mniejsza w odniesieniu do popytu. Ustalenie takie powinno opierać się na obiektywnych kryteriach i danych.

(10) W celu zapewnienia równoważności i dokładności takich obiektywnych danych w całej Wspólnocie, powinny one obowiązkowo zawierać spis potencjału produkcyjnego przewidziany w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 lub równoważną informację.

(11) Aby zapobiec zakłóceniom równowagi rynkowej, nie powinno się przyznawać żadnych praw do przesadzania w odniesieniu do obszarów, które zostały przymusowo wykarczowane z powodu naruszenia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. W tym samym celu nie należy przyznawać żadnych praw do przesadzenia w odniesieniu do wykarczowanych obszarów, w odniesieniu do których prawa sadzenia zostały przyznane na cele inne niż produkcja rynkowa.

(12) Artykuł 4 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje przyznawanie praw do przesadzania producentom, którzy podjęli się wykarczowania obszaru obsadzonego winoroślą. W celu uniknięcia przyznawania praw do sadzenia niewspółmiernie w stosunku do rzeczywistych potrzeb producenta, prawa te powinny być przyznane tylko w ilości niezbędnej do obsadzenia całego obszaru, który ma być obsadzony, uwzględniając wszystkie prawa sadzenia będące już w posiadaniu producenta. Przyznawaniu praw do przesadzania na podstawie takiego zobowiązania powinno towarzyszyć złożenie zabezpieczenia, mającego na celu zapewnienie, że zobowiązanie jest wykonywane. W celu uniknięcia zakłóceń równowagi rynkowej, w okresie współistnienia obszaru nowo obsadzonego i obszaru, który ma zostać wykarczowany, jedynie jeden taki obszar powinien być dopuszczony do produkcji wina, które będzie wprowadzane do obrotu.

(13) Artykuł 5 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje stworzenie krajowych i/lub regionalnych rezerw w celu usprawnienia zarządzania potencjałem produkcyjnym. W celu uniknięcia zakłóceń równowagi rynkowej, przenoszenie praw sadzenia za pośrednictwem systemu rezerw nie powinno prowadzić do ogólnego wzrostu potencjału produkcyjnego na terytorium Państw Członkowskich, jako że zapobieganie zakłóceniom równowagi rynkowej zostało już przewidziane w przypadku przenoszenia praw między gospodarstwami w art. 4 ust. 4 tego rozporządzenia. W tej sytuacji Państwom Członkowskim zezwala się na mocy art. 5 ust. 7 na zastosowanie współczynnika redukcji w odniesieniu do przenoszenia praw.

(14) Artykuł 5 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje, że Państwa Członkowskie nie muszą wprowadzać systemu rezerw, jeżeli mogą wykazać, iż na całym ich terytorium istnieje skuteczny system zarządzania prawami sadzenia. W tej sytuacji Państwo Członkowskie może przewidzieć wprowadzenie systemu rezerw na części swego terytorium i innego skutecznego systemu w innych częściach swego terytorium. Państwa Członkowskie zamierzające skorzystać z możliwości zgodnie z art. 5 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 powinny być w stanie udowodnić, że taki system istnieje i powinny wyrazić potrzebę odstępstw od przepisów tytułu II rozdział I tego rozporządzenia.

(15) Komisja może zdecydować o przyznaniu ze wspólnotowej rezerwy praw sadzenia, określonych w art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, na podstawie wniosków z Państw Członkowskich.

(16) Tytuł II rozdział II rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje przyznawanie premii w zamian za stałe zaniechanie uprawy winorośli na poszczególnych obszarach. Państwom Członkowskim zezwala się na podejmowanie decyzji, w stosunku do którego obszaru na ich terytorium, jeżeli w ogóle, należy przyznać premię. Niemniej jednak powinny zostać ustanowione wspólne szczegółowe zasady dotyczące wniosków, odpowiednich maksymalnych poziomów premii i odpowiednich terminów, jak określono w art. 10 tego rozporządzenia.

(17) We względu na potrzeby weryfikacji, wypłata premii powinna być zwykle dokonywana po wykarczowaniu. Jednakże płatność może być dokonana przed wykarczowaniem, pod warunkiem, że wniesiono zabezpieczenie w celu zapewnienia, że wykarczowanie się odbędzie.

(18) Zaprzestanie produkcji na obszarach uprawy winorośli przez producentów, którzy są członkami grup producentów, które wspólnie przetwarzają winogrona zbierane przez członków tych grup, może przyczynić się do ograniczenia ilości dostarczanych winogron i w ten sposób zwiększyć koszty przetwórstwa. W związku z tym uzasadniona jest możliwość zrekompensowania takich negatywnych skutków.

(19) Przy stosowaniu przepisów tytułu II rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 Państwa Członkowskie posiadają duży margines uznaniowości przy podejmowaniu decyzji w sprawie dokładnego zakresu i poziomów wsparcia, włączając mianowicie płatność kwot zryczałtowanych, ustalanie maksymalnych poziomów wsparcia na hektar i kształtowanie wysokości wsparcia na podstawie obiektywnych kryteriów, w ramach ograniczeń ustanowionych w tym rozdziale oraz przepisów przyjętych na jego podstawie.

(20) Niemniej jednak należy ustanowić wspólne zasady. W tym celu Państwa Członkowskie powinny przyjąć przepisy dotyczące minimalnej wielkości danej działki w celu zapewnienia rzeczywistego wpływu na potencjał produkcyjny. W celu ich wykonania i odpowiedniego nadzoru należy zdefiniować środki oraz odpowiednie terminy. Zasady te powinny także obejmować korzystanie z praw do przesadzania, które powstają w związku z karczowaniem, jak przewidziano w planie, w celu uniknięcia zakłóceń równowagi rynkowej spowodowanych wzrostem plonów, jak również w celu możliwości przyznania odpowiednio wyższych poziomów wsparcia z uwagi na podwyższone koszty.

(21) Na mocy art. 12 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, Państwa Członkowskie mogą zdecydować, że nie będą same sporządzać planów restrukturyzacji i konwersji. Ponieważ Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za zatwierdzenie planów, powinny one w tym przypadku ustanowić zasady w sprawie przedstawiania i zatwierdzania planów oraz minimalnej zawartości omawianych planów.

(22) Artykuł 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje, że system restrukturyzacji i konwersji winnic nie obejmuje normalnego odnawiania winnic, które kończą swój normalny cykl produkcyjny. Wyrażenie to należy dokładnie wyjaśnić.

(23) We względu na potrzeby weryfikacji, wypłata wsparcia powinna być zwykle dokonywana po wykonaniu określonego środka. Jednakże płatność może być dokonana przed wykonaniem środka, pod warunkiem, że wniesiono zabezpieczenie w celu zapewnienia, że środek zostanie wykonany.

(24) Należy ustanowić szczegółowe przepisy w odniesieniu do planowania finansowego i w odniesieniu do uczestniczenia w finansowaniu systemu restrukturyzacji i konwersji. W związku z tym Państwa Członkowskie powinny regularnie przekazywać Komisji sprawozdania na temat stanu finansowania systemu.

(25) Należy podjąć środki w celu zapewnienia efektywnego wydawania funduszy przeznaczonych na ten system, przewidując w szczególności przepisy dotyczące zaliczek oraz niezbędnego dostosowania przydziałów zgodnie z potrzebami i doświadczeniami wyniesionymi z przeszłości.

(26) Ogólne zasady dotyczące dyscypliny budżetowej, w szczególności odnoszące się do niekompletnych lub nieprawidłowo wypełnionych deklaracji Państw Członkowskich, powinny znajdować zastosowanie jako uzupełnienie szczególnych zasad ustanowionych niniejszym rozporządzeniem.

(27) Dane szczegółowe dotyczące zarządzania finansami w ramach systemu uregulowane zostaną przepisami przyjętymi w celu wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej [13].

(28) Do celów monitorowania wykonywania przepisów tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 oraz prawidłowego zarządzania rynkiem bezwzględnie konieczne jest, aby Komisja miała dostęp do stosownych danych dotyczących potencjału produkcyjnego, włączając prawa sadzenia, oraz szczegółów odnoszących się do środków podjętych przez Państwa Członkowskie w celu wykonania przepisów tego tytułu. W związku z tym istotne informacje wymagane do tych celów powinny być przesyłane Komisji w ustalonym formacie. Inne informacje niezbędne do weryfikacji i kontrolowania wykonywania przepisów tego tytułu powinny być przechowywane przez Państwa Członkowskie do celów przeprowadzenia inspekcji za właściwy okres.

(29) W tym kontekście konieczne jest ustanowienie szczegółów dotyczących informacji, które mają być zawarte w spisie, określonym w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Państwa Członkowskie, które nie zamierzają uregulować kwestii nielegalnie obsadzonych obszarów, poszerzania praw sadzenia albo wsparcia na restrukturyzację i konwersję, nie mają obowiązku sporządzania spisu.

(30) Artykuł 19 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje, że klasyfikowanie odmian winorośli powinno być przeniesione na Państwa Członkowskie. Należy przyjąć wspólne zasady dotyczące formatu klasyfikacji, zawartych w niej informacji oraz powiadamiania i publikowania klasyfikacji. System klasyfikacji nie powinien prowadzić do jakiegokolwiek wzrostu potencjału produkcyjnego.

(31) Zasadniczo, jedynie te odmiany, które mogą być wprowadzone do obrotu, w co najmniej jednym Państwie Członkowskim na mocy dyrektywy Rady 68/193/EWG z dnia 9 kwietnia 1968 r. w sprawie obrotu wegetatywnego materiałem rozmnożeniowym winorośli [14], ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji, powinny zostać włączone do klasyfikacji. Jednakże, w interesie zachowania dziedzictwa genetycznego, do zamieszczenia w tej klasyfikacji powinny być dopuszczone również inne odmiany uprawiane przed wejściem w życie tej dyrektywy.

(32) W przypadku, gdy producent zobowiązany jest do destylacji produktów z powodu naruszenia reguł wspólnotowych, nie należy przyznawać żadnego wspólnotowego wsparcia na destylację ani na destylat.

(33) Płatności dokonywane na mocy tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 powinny być dokonane w całości na rzecz beneficjentów.

(34) Za pomocą środka przejściowego, prawa sadzenia, które regulowane były przepisami rozporządzenia (EWG) nr 822/87 i które były ważne do dnia późniejszego niż dzień 31 lipca 2000 r., powinny zachować ważność aż do tego późniejszego terminu w celu zapewnienia, że nie przepadną one przy przechodzeniu do systemu regulowanego rozporządzeniem (WE) nr 1493/1999. Z tych samych powodów prawa takie, jeżeli nie zostaną wykorzystane do tego późniejszego terminu, powinny zostać przeniesione do odpowiedniej rezerwy narodowej lub regionalnej, gdy takowa zostanie utworzona.

(35) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I Zakres

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady stosowania przepisów tytułu II (potencjał produkcyjny) rozdział I (sadzenie winorośli), rozdział II (premie z tytułu zaniechania uprawy), rozdział III (restrukturyzacja i konwersja) i część rozdziału IV (informacja i przepisy ogólne) rozporządzenia 1493/1999.

ROZDZIAŁ II Uprawa winorośli

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie mogą ustanowić ostateczny termin składania przez producentów wniosków o skorzystanie z odstępstwa, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

2. W przypadku, gdy producent przedstawił wniosek o przyznanie odstępstwa, zainteresowane Państwo Członkowskie może podczas rozpatrywania wniosku zezwolić, od dnia przedstawienia wniosku, na wykorzystanie winogron pochodzących z omawianych obszarów do produkcji wina, które zostanie wprowadzone do obrotu.

3. Jeżeli w następstwie złożenia wniosku odstępstwo zostanie przyznane, jest ono skuteczne od dnia jego wniesienia.

4. Jeżeli wniosek o przyznanie odstępstwa zostanie odrzucony, Państwo Członkowskie:

a) stosuje karę finansową w kwocie równej 30 % rynkowej wartości wina wyprodukowanego z winogron pochodzących z danych obszarów, od dnia złożenia wniosku do dnia jego odrzucenia; albo

b) zobowiązuje producenta do poddania destylacji produkcji wina w ilości równej ilości wina, wytworzonego z winogron pochodzących z danych obszarów, produkcja ta od dnia złożenia wniosku i wprowadzenia do obrotu aż do dnia odrzucenia wniosku nie jest wykorzystywana do wytwarzania produktów posiadających rzeczywiste stężenie alkoholu 80 % objętościowych lub mniej.

5. Państwa Członkowskie ustalają okres, określony w art. 2 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, przewidziany dla producenta w celu uzyskania praw do przesadzania wynikających z uprawianego przez niego danego obszaru. Jednakże okres ten nie może trwać dłużej niż do 31 marca 2002 r. Państwo Członkowskie może przyznać odstępstwo, zgodnie z tym przepisem, wyłącznie w przypadku gdy dane prawa do przesadzania są ważne w dniu składania wniosku o przyznanie odstępstwa.

6. Państwa Członkowskie prowadzą rejestry wniosków o przyznanie odstępstwa, w których odnotowują wyniki rozpatrzenia takiego wniosku i wszelkie działania podjęte na mocy ust. 4 niniejszego artykułu.

7. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję, w odniesieniu do każdego roku winnego, o całkowitej powierzchni obszaru, w stosunku do którego ubiegano się o przyznanie odstępstwa, o całkowitej powierzchni obszaru, w stosunku do którego odstępstwo przyznano oraz o całkowitej powierzchni obszaru, w stosunku do którego odmówiono przyznania odstępstwa. Powiadomienia tego dokonuje się nie później niż cztery miesiące po zakończeniu danego roku winnego.

8. W przypadku, gdy obszar ma zostać wykarczowany zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, produkty wytworzone z winogron pochodzących z takich obszarów mogą zostać wprowadzone do obrotu jedynie do celów destylacji. Na zasadzie odstępstwa, Państwa Członkowskie zamiast tego mogą przewidzieć poddanie destylacji wina równoważnej wartości. W tym przypadku Państwa Członkowskie mogą również przewidzieć zastosowanie odpowiedniej kary administracyjnej. W żadnym przypadku produkty te nie mogą być wykorzystywane do przygotowania alkoholu o rzeczywistym stężeniu alkoholu wynoszącym 80 % objętościowych lub mniej.

9. Państwa Członkowskie odnotowują każdy przypadek, którym zajmowały się na mocy art. 2 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

Artykuł 3

1. W przypadku, gdy Państwa Członkowskie przyznają nowe prawa sadzenia w odniesieniu do obszarów przeznaczonych do nowych nasadzeń dokonywanych z zastosowaniem środków dotyczących scalania gruntów bądź środków dotyczących przymusowych zakupów w interesie publicznym, przyjętych na mocy ustawodawstwa krajowego, zapewniają one, że prawa te nie zostaną przyznawane na obszar większy, w przeliczeniu na czyste zbiory, niż 105 % obszaru przeznaczonego pod uprawę winorośli, który był przedmiotem zastosowania środków dotyczących scalania gruntów lub środków dotyczących przymusowych zakupów w interesie publicznym. Państwa Członkowskie odnotowują każdy przypadek, gdy nowe prawa sadzenia przyznawane są na te cele.

2. Państwa Członkowskie odnotowują każdy przypadek, w którym przyznają nowe prawa sadzenia w odniesieniu do obszarów przeznaczonych do doświadczeń dotyczących uprawy winorośli. Takie nowe prawa sadzenia znajdują zastosowanie jedynie podczas okresu doświadczalnego.

W czasie tego okresu produkty wytworzone z winogron pochodzących z takich obszarów nie mogą być wprowadzane do obrotu.

Po tym okresie:

a) producent wykorzystuje nowe prawa sadzenia przyznane na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, prawa do przesadzania lub prawa sadzenia przyznane z rezerwy w celu dopuszczenia danego obszaru do produkcji wina, które zostanie wprowadzone do obrotu; lub

b) winorośl uprawiana na takich obszarach zostaje wykarczowana. Koszty takiego karczowania ponoszone są przez zainteresowanego producenta. Do czasu wykarczowania danego obszaru produkty wytworzone z winogron pochodzących z takiego obszaru mogą być wprowadzone do obrotu jedynie w celach destylacji. Produkty te nie mogą być wykorzystywane do przygotowania alkoholu o rzeczywistym stężeniu wynoszącym 80 % objętościowych lub mniej.

3. Nowe prawa sadzenia oraz wszelkie warunki dotyczące wykorzystywania takich praw lub obszarów obsadzonych na podstawie takich praw, przyznanych przed dniem 1 sierpnia 2000 r. do celów doświadczeń dotyczących uprawy winorośli, stosuje się nadal podczas okresu doświadczalnego. Po zakończeniu okresu doświadczalnego do takich obszarów stosuje się zasady określone w ust. 2 akapit trzeci.

4. Państwa Członkowskie odnotowują każdy przypadek, w którym przyznają nowe prawa sadzenia w odniesieniu do obszarów przeznaczonych na szkółki szczepów. Takie nowe prawa sadzenia wykorzystuje jedynie w trakcie okresu produkcji szkółek szczepów.

Podczas tego okresu winogrona z takich winorośli nie są zbierane, a jeżeli zostały zebrane, są zniszczone.

Po tym okresie:

5. Nowe prawa sadzenia oraz wszelkie warunki dotyczące wykorzystywania takich praw lub obszarów obsadzonych na podstawie takich praw, przyznanych przed dniem 1 sierpnia 2000 r. w odniesieniu do obszarów przeznaczonych na szkółki szczepów stosuje się nadal podczas okresu produkcji szkółek szczepów. Po zakończeniu okresu produkcji szkółek szczepów do takich obszarów stosuje się zasady określone w ust. 4 akapit trzeci.

6. Państwa Członkowskie odnotowują każdy przypadek przyznania nowych praw sadzenia w odniesieniu do obszarów, z których wino lub inne produkty przeznaczone są wyłącznie do spożycia przez rodzinę plantatora winorośli.

7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 6, w celu uniknięcia nakładania nadmiernych obciążeń administracyjnych, Państwo Członkowskie może zamiast tego przewidzieć, że obszary, z których wino lub inne produkty przeznaczone są wyłącznie do spożycia przez rodzinę plantatora winorośli, nie podlegają obowiązkowi wykarczowania na mocy art. 2 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Państwa Członkowskie mogą uczynić tak jedynie pod warunkiem, że:

a) obszar odnoszący się do każdego plantatora nie przekracza maksymalnego obszaru, który zostanie określony przez to Państwo Członkowskie; oraz

b) dany plantator winorośli nie zajmuje się produkcją wina na większą skalę.

8. Wprowadzanie do obrotu wina lub innych produktów pochodzących z obszarów, określonych ust. 6 i 7, jest zakazane. Państwa Członkowskie stosują odpowiedni system w celu monitorowania tego zakazu. Jeżeli stwierdzono naruszenie tego zakazu, poza karami nałożonymi przez Państwo Członkowskie, dany obszar karczowany jest na koszt zainteresowanego plantatora winorośli, którego to dotyczy. Do czasu wykarczowania danego obszaru produkty wytworzone z winogron pochodzących z takich obszarów mogą być wprowadzone do obrotu jedynie do celów destylacji. Produkty te nie mogą być wykorzystywane do przygotowania alkoholu o rzeczywistym stężeniu wynoszącym 80 % objętościowych lub mniej. Państwa Członkowskie odnotowują wszystkie przypadki, którymi zajmują się na mocy niniejszego ustępu.

9. Państwa Członkowskie mogą przyznać nowe prawa sadzenia w odniesieniu do obszarów do produkcji wina gatunkowego produkowanego w określonym regionie geograficznym (psr) lub wina stołowego opisywanego za pomocą oznaczenia geograficznego, w przypadku gdy przeprowadziły one ocenę, która potwierdza, że produkcja danego wina jest dużo mniejsza od popytu. Państwa Członkowskie opierają tę ocenę na obiektywnych kryteriach i danych. Obiektywne dane obejmują spis potencjału produkcyjnego danego regionu, lub równoważne informacje. Państwa Członkowskie prowadzą rejestr, w którym odnotowują wszystkie oceny oraz obiektywne kryteria i dane. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie stwierdziło, że produkcja takiego wina jest znacznie mniejsza od popytu, odnotowuje każdy przypadek przyznania dla takiego wina nowych praw sadzenia.

10. Państwo Członkowskie, w odniesieniu do każdego roku winiarskiego, podaje Komisji następujące informacje:

a) całkowitej powierzchni obszarów, w stosunku do których przyznano nowe prawa sadzenia na mocy każdego z ust. 1, 2 i 4;

b) całkowitej powierzchni obszaru, w stosunku do którego przyznano nowe prawa sadzenia na mocy ust. 6. Jednakże, w przypadku gdy Państwo Członkowskie korzysta z odstępstwa, przewidzianego w ust. 7, podaje ono zamiast tego szacunek dotyczący danego łącznego obszaru, który powinien być oparty na wynikach przeprowadzonego nadzoru;

c) całkowitej powierzchni obszaru, w stosunku do którego przyznano nowe prawa sadzenia na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w odniesieniu do każdego danego wina oraz szczegóły przeprowadzonej oceny, włącznie z wykorzystywanymi obiektywnymi kryteriami i danymi; oraz

d) czy producenci zapłacili za przyznanie nowych praw sadzenia.

Powiadomienia tego dokonuje się nie później niż cztery miesiące po zakończeniu danego roku winnego.

Artykuł 4

1. W przypadku, gdy obszar jest karczowany zgodnie z art. 2 ust. 7 lub art. 19 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 lub art. 3 ust. 2 lit. b) akapit trzeci, art. 3 ust. 4 lit. b) akapit trzeci lub art. 3 ust. 8 tego rozporządzenia, nie przyznaje się praw do przesadzania. Ponadto, nie przyznaje praw do przesadzania w przypadku wykarczowania:

a) obszaru winorośli przy wykonywaniu środków dotyczących scalania gruntów lub środków dotyczących przymusowych zakupów w interesie publicznym, w przypadku gdy nowe prawa sadzenia zostały przyznane w stosunku do takich obszarów na mocy art. 3 ust. 1;

b) obszarów przeznaczonych do doświadczeń dotyczących uprawy winorośli, w czasie okresu doświadczalnego;

c) obszarów przeznaczonych na szkółki szczepów, w czasie okresu produkcyjnego szkółek szczepów; lub

d) obszarów, z których produkty przeznaczone są wyłącznie do spożycia przez rodzinę plantatora winorośli.

2. Państwo Członkowskie może przyznać prawa do przesadzania jedynie producentowi, który zobowiązuje się do wykarczowania obszaru winorośli przed końcem trzeciego roku od obsadzenia tego obszaru, w przypadku gdy producent ten może wykazać, że nie posiada praw sadzenia albo posiada je w stopniu niewystarczającym, które to prawa mogą być wykorzystane do obsadzenia całego obszaru winoroślą. Państwo Członkowskie przyznaje producentowi nie więcej praw, niż jest to konieczne do obsadzenia całego danego obszaru winoroślą, biorąc pod uwagę prawa, które producent już posiada. Producent określa poszczególny obszar, który ma być wykarczowany.

3. Przy podejmowaniu zobowiązania, określonego w ust. 2, producent składa zabezpieczenie. Zobowiązanie do wykarczowania danego obszaru stanowi "zobowiązanie pierwotne" w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 [15]. Kwota zabezpieczenia ustalana jest przez zainteresowane Państwo Członkowskie w oparciu o obiektywne kryteria. Zabezpieczenie ustala się na poziomie, który jest proporcjonalny i wystarczający, aby uniknąć zaniechania przez producentów wykonania ich zobowiązań.

4. Do momentu wykonania zobowiązania dotyczącego wykarczowania Państwa Członkowskie zapewniają, że nie jest prowadzona jednocześnie produkcja wina do celów handlowych z obszaru, który ma być wykarczowany oraz z obszaru nowo obsadzonego, poprzez zapewnienie, że:

a) produkty wytworzone z winogron pochodzących z obszarów nowo obsadzonych mogą być wprowadzone do obrotu jedynie do celów destylacji. Produkty te nie mogą być wykorzystane do przygotowania alkoholu o rzeczywistym stężeniu wynoszącym 80 % objętościowych lub mniej; albo

b) produkty wytworzone z winogron pochodzących z obszaru, który ma być wykarczowany, mogą zostać wprowadzone do obrotu jedynie do celów destylacji. Produkty te nie mogą być wykorzystane do przygotowania alkoholu o rzeczywistym stężeniu wynoszącym 80 % objętościowych lub mniej.

5. Jeżeli zobowiązanie do wykarczowania nie zostanie wypełnione w ustalonym terminie końcowym, dany obszar, który nie został wykarczowany traktuje się jako obszar obsadzony z naruszeniem ograniczeń w sadzeniu przewidzianych w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

6. Państwa Członkowskie monitorują obsadzanie oraz karczowanie danych obszarów.

7. Państwa Członkowskie prowadzą rejestr każdego przypadku, którym zajmują się na mocy niniejszego artykułu.

8. Państwa Członkowskie prowadzą rejestr przypadków każdego przeniesienia prawa do przesadzenia między gospodarstwami.

9. Państwo Członkowskie powiadamia Komisję, gdy zamierza skorzystać z możliwości przedłużenia okresu wykorzystania praw do przesadzania, z pięciu lat winnych od zakończenia sezonu, podczas którego miało miejsce karczowanie, do ośmiu lat winnych.

Artykuł 5

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że przeniesienie praw za pośrednictwem rezerwy narodowej i/lub rezerw regionalnych nie doprowadzi do ogólnego wzrostu potencjału produkcyjnego na ich terytorium.

2. Przy stosowaniu ust. 1 Państwa Członkowskie mogą:

a) korzystać ze współczynnika redukcji, określonego w art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999; oraz

b) stosować równoważny współczynnik redukcji w odniesieniu do pozostałych przypadków przeniesienia praw za pośrednictwem rezerwy narodowej i/lub rezerw regionalnych.

3. Przy stosowaniu art. 4 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 Państwa Członkowskie mogą stosować równoważny współczynnik redukcji w odniesieniu do przenoszenia praw między gospodarstwami.

4. Państwo Członkowskie powiada Komisję o utworzeniu rezerwy narodowej i/lub rezerw regionalnych praw sadzenia lub, odpowiednio do przypadku, o wyborze niewprowadzania systemu rezerw.

5. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie zdecydowało się nie wprowadzać systemu rezerw, przedstawia ono Komisji dowód, że na całym jego terytorium istnieje skuteczny system zarządzania prawami sadzenia. Odnosi się to w szczególności do dowodu potrzeby odstępstw od odpowiednich przepisów tytułu II rozdział I rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

6. Państwo Członkowskie prowadzi rejestr wszystkich przypadków, w których prawa sadzenia są przyznawane z rezerw, wszystkich przypadków, w których prawa sadzenia są przenoszone między rezerwami oraz wszystkich przypadków, w których prawa sadzenia są przydzielane do rezerw. W rejestrze odnotowuje się również płatności dokonane w zamian za przydzielenie praw do rezerwy lub za przyznanie praw z rezerwy.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o danych szczegółowych dotyczących przydziału nowoutworzonych praw sadzenia do rezerwy lub rezerw, uwzględniając wszystkie nowoutworzone prawa sadzenia przydzielone już na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

2. Państwa Członkowskie mogą złożyć Komisji wniosek o przydzielenie im nowoutworzonych praw sadzenia, znajdujących się we wspólnotowej rezerwie. Komisja może dokonać takich przydziałów zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 75 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

ROZDZIAŁ III Premie z tytułu zaniechania uprawy

Artykuł 7

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich obszarach, które wyznaczyły w celu przyznana premii z tytułu stałego zaniechania uprawy winorośli oraz o wszystkich warunkach dotyczących takiego wyznaczania.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie ustanawiają procedurę składania wniosków, która w szczególności przewiduje:

a) terminy końcowe składania wniosków i informacje dodatkowe, wymagane przy składaniu wniosku;

b) następujące po złożeniu wniosku sprawdzenie istnienia danych winnic na danym obszarze i ich średnich plonów lub zdolności produkcyjnej;

c) dokonywane po złożeniu wniosku powiadomienie danego producenta o przysługującej premii przyznanej;

d) możliwość ponownego rozpatrzenia zgłoszonej przysługującej premii, jeżeli dany producent złoży w tym celu uzasadniony wniosek, oraz powiadomienie o wyniku tego ponownego rozpatrzenia;

e) sprawdzenie wykonania karczowania.

2. Wypłaty premii dokonuje się po sprawdzeniu, że przeprowadzono karczowanie. Jednakże, Państwa Członkowskie mogą przewidzieć zaliczkową wypłatę premii producentowi jeszcze przed złożeniem zobowiązania do wykarczowania, pod warunkiem, że producent złoży zabezpieczenie w wysokości równej 120 % sumy premii. Do celów rozporządzenia (EWG) nr 2220/85, zobowiązaniem tym jest zobowiązanie do wykarczowania danego obszaru. W tym przypadku wykarczowanie przeprowadza się nie później niż na koniec roku winnego następującego po roku, w którym została wypłacona premia.

3. Państwa Członkowskie mogą postanowić, że w odniesieniu do producentów, którzy są członkami "organizacji producentów", określonej w art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, premię obniża się o sumę do 15 %. W takich przypadkach wypłaca się danej organizacji producentów sumy odpowiednie do stopnia obniżenia.

4. Premia może być przyznawana jedynie w odniesieniu do obszarów nie mniejszych niż 10 arów, ale nie większych niż 25 arów, w przypadku gdy dany obszar jest całym obszarem uprawy winorośli danego gospodarstwa. W takim przypadku maksymalny poziom premii na hektar nie przekracza 4300 EUR.

5. W odniesieniu do obszarów większych niż 25 arów, maksymalny poziom premii na hektar nie przekracza:

a) 1450 EUR, jeżeli średni plon z hektara jest nie większy niż 20 hektolitrów;

b) 3400 EUR, jeżeli średni plon z hektara jest większy niż 20 hektolitrów, ale nie większy niż 30 hektolitrów;

c) 4200 EUR, jeżeli średni plon z hektara jest większy niż 30 hektolitrów, ale nie większy niż 40 hektolitrów;

d) 4600 EUR, jeżeli średni plon z hektara jest większy niż 40 hektolitrów, ale nie większy niż 50 hektolitrów;

e) 6300 EUR, jeżeli średni plon z hektara jest większy niż 50 hektolitrów, ale nie większy niż 90 hektolitrów;

f) 8600 EUR, jeżeli średni plon z hektara jest większy niż 90 hektolitrów, ale nie większy niż 130 hektolitrów;

g) 11100 EUR, jeżeli średni plon z hektara jest większy niż 130 hektolitrów, ale nie większy niż 160 hektolitrów;

h) 12300 EUR, jeżeli średni plon z hektara jest większy niż 160 hektolitrów.

6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 4, Państwo Członkowskie może podjąć decyzję o przyznaniu premii w odniesieniu do obszarów nie mniejszych niż 10 arów, ale nie większych niż 25 arów, w przypadku gdy dany obszar nie stanowi całego obszaru uprawy winorośli danego gospodarstwa. W tym przypadku stosuje się maksymalne poziomy premii określone w ust. 5.

Artykuł 9

Okres określony w art. 9 lit. a), c) i d) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, wynosi w każdym przypadku 10 lat winnych od zakończenia danego roku winnego.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie odnotowują dane szczegółowe dotyczące każdego wniosku oraz wynik jego rozpatrzenia.

2. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję, w odniesieniu do każdego roku winnego, o:

a) całkowitej powierzchni obszaru, który został wykarczowany w zamian za premię na mocy tytułu II rozdział II rozporządzenia (WE) nr 1493/1999; oraz

b) szacunkach dotyczących następnego roku winnego.

Powiadomienia tego dokonuje się nie później niż cztery miesiące po zakończeniu danego roku winnego.

Artykuł 11

W przypadku, gdy Państwa Członkowskie przyznają krajową pomoc przeznaczoną do osiągania celów podobnych do celów, przewidzianych w tytule II rozdział II rozporządzenia (WE) nr 1493/1999:

a) odnotowują one szczegółowe dane dotyczące każdego wniosku oraz wynik jego rozpatrzenia;

b) powiadamiają Komisję, w odniesieniu do każdego roku winiarskiego, o całkowitej powierzchni obszaru, który został wykarczowany wyłącznie w zamian za pomoc krajową oraz o łącznej kwocie wypłaconej pomocy. Powiadomienia tego dokonuje się nie później niż cztery miesiące po zakończeniu danego roku winnego; oraz

c) zapewniają, że powiadomienie dokonane na mocy art. 10 ust. 2 niniejszego rozporządzenia określa, jaka część danego obszaru została wykarczowana w zamian za pomoc krajową, poza premią przyznawaną na mocy tytułu II rozdział II rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, oraz łączną kwotę pomocy krajowej wypłaconej w tym kontekście.

ROZDZIAŁ IV Restrukturyzacja i konwersja

Artykuł 12

Do celów art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, zwykłe odnawianie winnic, które kończą swój naturalny cykl produkcyjny, oznacza ponowne obsadzanie tej samej działki ziemi tą samą odmianą, zgodnie z tym samym systemem uprawy winorośli.

Artykuł 13

Państwa Członkowskie ustanawiają:

a) minimalną wielkość działki, na którą można przyznać wsparcie w odniesieniu do restrukturyzacji i konwersji oraz minimalną wielkość działki wynikającą z restrukturyzacji i konwersji;

b) definicje środków, które zostaną zawarte w planach, terminy ich wykonania, które nie powinny przekraczać pięciu lat, wymóg, aby wszystkie plany podawały, w odniesieniu do każdego roku budżetowego, środki, które mają być wykonane w tym roku budżetowym oraz obszar, którego dotyczy każdy środek i procedury monitorowania takiego wykonania;

c) zasady ograniczające, przy wprowadzaniu planu, korzystanie z praw do przesadzania, wynikających w związku z karczowaniem, jak to określono w planie, jeżeli takie postępowanie prowadziłoby do ewentualnego wzrostu plonów na obszarze objętym planem. Zasady te mają na celu zapewnienie, że cel systemu zostanie spełniony oraz zapewnienie, w szczególności, że nie dojdzie do ogólnego wzrostu potencjału produkcyjnego w zainteresowanym Państwie Członkowskim; oraz

d) zasady regulujące szczegółowo zakres i poziomy przyznawanego wsparcia. Z zastrzeżeniem przepisów tytułu II rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 oraz niniejszego rozdziału, zasady te mogą przewidywać w szczególności wypłatę kwot zryczałtowanych, maksymalne poziomy wsparcia na hektar i kształtowanie wsparcia w oparciu o obiektywne kryteria. Zasady te przewidują w szczególności odpowiednio podwyższone poziomy wsparcia w przypadkach, w których prawa do przesadzenia powstające w związku z wykarczowaniem, przewidziane w planie, są wykorzystywane przy wprowadzaniu planu.

Artykuł 14

W przypadku, gdy Państwo Członkowskie zadecyduje, że samo sporządza plan restrukturyzacji i konwersji, określa ono wówczas:

a) które organy lub osoby fizyczne mogą przedkładać projekty planów;

b) treść projektów planów, które powinny zawierać szczegółowe opisy proponowanych środków i proponowane terminy końcowe ich wykonania;

c) minimalny obszar, który zostanie objęty planami restrukturyzacji i konwersji oraz wszelkie odstępstwa od tego wymogu, które powinny być należycie uzasadnione i oparte na obiektywnych kryteriach; oraz

d) procedurę przedstawiania i zatwierdzania planów, która przewiduje w szczególności terminy końcowe składania projektów planów i obiektywne kryteria dotyczące nadawania im pierwszeństwa.

Artykuł 15

1. Wsparcie wypłaca się po sprawdzeniu wykonania określonego środka.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, Państwa Członkowskie mogą przewidzieć zaliczkową wypłatę wsparcia dla producenta jeszcze przed realizacją określonego środka, pod warunkiem, że:

a) wykonywanie określonego środka zostało rozpoczęte;

b) producent złożył zabezpieczenie w kwocie równej 120 % wsparcia. Do celów rozporządzenia (EWG) nr 2220/85 zobowiązanie wykonania danego środka należy wypełnić w terminie dwóch lat od otrzymania zaliczki; oraz

c) w przypadku gdy dany producent otrzymał wcześniej zaliczkę wsparcia w odniesieniu do innego środka, ten inny środek został wykonany.

3. W przypadku, gdy wszystkie środki w odniesieniu do gospodarstwa, jak określono w planie, nie są wykonane w terminach ustanowionych zgodnie z art. 13 lit. b), producent zwraca całe wsparcie przyznane w ramach planu w odniesieniu do danego gospodarstwa. Jednakże, jeżeli więcej niż 80 % tych środków wykonano w przewidzianych terminach, zwrot równy jest dwukrotności dodatkowego wsparcia, które zostałoby przyznane na dokończenie wszystkich środków przewidzianych w planie.

Artykuł 16

1. Państwa Członkowskie przekazują Komisji, nie później niż do dnia 30 czerwca każdego roku, w odniesieniu do systemu restrukturyzacji i konwersji:

a) oświadczenie o faktycznie poniesionych wydatkach w bieżącym roku budżetowym;

b) wszelkie wnioski o późniejsze finansowanie, w bieżącym roku budżetowym, wydatków przekraczających przydział środków finansowych, dokonany zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, i w każdym przypadku podają całkowitą powierzchnię obszaru; oraz

c) zmienione prognozy wydatków oraz całkowitą powierzchnię obszaru, w odniesieniu do następnych lat budżetowych, aż do końca przewidywanego okresu realizacji planów restrukturyzacji i konwersji, zgodnie z przydziałem dla każdego Państwa Członkowskiego.

2. Bez uszczerbku dla ogólnych przepisów ustanowionych w odniesieniu do dyscypliny budżetowej, w przypadku gdy informacje, które Państwa Członkowskie mają obowiązek przekazać Komisji zgodnie z ust. 1 są niekompletne lub, gdy nie dotrzymano terminu, przy księgowaniu wydatków rolnych Komisja zmniejsza zaliczki tymczasowo i według jednolitej stawki ryczałtowej.

Artykuł 17

1. W odniesieniu do każdego Państwa Członkowskiego wydatki faktycznie poniesione i zadeklarowane na dany rok budżetowy finansowane są aż do limitów kwot zgłoszonych Komisji na mocy art. 16 ust. 1 lit. a), pod warunkiem, że kwoty te nie przekraczają ogółem kwoty przydzielonej temu Państwu Członkowskiemu zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

2. Wnioski składane przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 16 lit. b) przyjmowane są na zasadzie pro rata, z zastosowaniem kwoty dostępnej po odjęciu, w stosunku do wszystkich Państw Członkowskich, całkowitej kwoty zgłoszonej zgodnie z art. 16 lit. a) od całkowitej kwoty finansowej przydzielonej Państwom Członkowskim, zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Komisja powiadamia Państwa Członkowskie możliwie najszybciej po dniu 30 czerwca o stopniu, w jakim ich wnioski mogą zostać przyjęte.

3. Bez względu na ust. 1 i 2, w przypadku gdy całkowita powierzchnia obszaru zgłoszonego zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 jest mniejsza niż liczba hektarów wskazanych w przydziale na dany rok budżetowy, dokonanym na rzecz Państw Członkowskich zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, wówczas wydatki zadeklarowane na dany rok budżetowy finansowane są jedynie do limitu, który został obliczony poprzez obniżenie limitu, określonego w ust. 1, proporcjonalnie do spadku zgłoszonej całkowitej powierzchni.

4. W przypadku, gdy wydatki faktycznie poniesione przez Państwo Członkowskie w danym roku budżetowym są mniejsze niż 75 % kwot, określonych w ust. 1, wydatki, które będą uznane dla następnego roku budżetowego i odpowiednia całkowita powierzchnia obszaru zmniejsza się o jedną trzecią różnicy między tym progiem a faktycznymi wydatkami poniesionymi w trakcie danego roku budżetowego.

5. Obniżki tej nie uwzględnia się w odniesieniu do wydatków, które mają być uznane dla roku budżetowego następującego po roku, w którym dokonano obniżki.

6. Kwotę zwracaną przez producentów, zgodnie z art. 15 ust. 3, odejmuje się od wydatków, które mają być finansowane.

7. Odniesienia do danego roku budżetowego odnoszą się do wypłat faktycznie dokonanych przez Państwa Członkowskie między dniem 16 października a dniem 15 października następnego roku.

Artykuł 18

1. Państwa Członkowskie odnotowują dane szczegółowe dotyczące wszystkich planów, zatwierdzonych lub nie oraz wszystkich środków realizowanych stosownie do tych planów.

2. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję, w odniesieniu do każdego roku winnego, w podziale na każdy plan, obszar początkowo objęty planem oraz jego średni plon oraz obszar powstały w wyniku restrukturyzacji i konwersji i jego szacowany średni plon. Powiadomienia tego dokonuje się nie później niż cztery miesiące po zakończeniu danego roku winnego.

ROZDZIAŁ V Informacja i przepisy ogólne

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tym czy zdecydowały się sporządzić spis potencjału produkcyjnego na podstawie narodowej, czy regionalnej.

2. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie decyduje się na sporządzenie spisu na podstawie regionalnej oraz w przypadku gdy tworzy ono rezerwy regionalne na mocy tytułu II rozdział I rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, regiony wykorzystywane do obu celów są tymi samymi regionami.

3. Informacje zawarte w spisie:

a) w przypadku obszarów przeznaczonych pod uprawę winorośli sklasyfikowanych jako odmiany winorośli do produkcji wina, podaje się w podziale na kategorię wina [wina gatunkowe produkowane w określonym regionie geograficznym (psr) i wina stołowe], włączając obszar nadający się do produkcji win opisywanych za pomocą oznaczenia geograficznego. Jeżeli udział obszaru obsadzonego daną odmianą winorośli w całkowitej powierzchni jest znaczny, informację taką podaje się w spisie;

b) w przypadku zapasów istniejących praw sadzenia, podaje się w podziale, aby wskazać:

i) szacunkowe ilości nowych praw sadzenia, w hektarach, przydzielonych na rzecz producentów, ale jeszcze niewykorzystanych,

ii) szacunkowe ilości praw do przesadzenia, w hektarach, będących w posiadaniu producentów, ale jeszcze niewykorzystanych,

iii) szacunkowe ilości nowoutworzonych praw sadzenia, w hektarach, nieprzydzielonych jeszcze do rezerwy lub rezerw lub na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, oraz

iv) ilość praw sadzenia, w hektarach, znajdujących się w rezerwie bądź rezerwach; oraz

c) w przypadku spisu sporządzanego na podstawie krajowej, podaje się zgodnie z odpowiednim poziomem regionalnym.

4. Spis podaje źródło lub źródła informacji w nim zawartych.

5. Przy okazji pierwszego sporządzania spisu, włącza się do niego informacje odnoszące się do sytuacji z dnia, który zostanie wybrany przez Państwo Członkowskie w poprzedzającym roku winnym. Włącza się również informacje odnoszące się do danego referencyjnego roku winnego wybranego przez Państwo Członkowskie, który:

a) określany jest, w miarę możliwości, na tej samej podstawie co informacje w pozostałej części spisu; oraz

b) w miarę potrzeby, może być oparty na szacunkach.

6. Spis jest następnie aktualizowany w odstępach rocznych w stosunku do sytuacji z danego wybranego dnia.

Artykuł 20

1. Przy klasyfikowaniu odmian winorośli do produkcji wina, Państwa Członkowskie dokonują klasyfikacji odmian według nazwy, włączając wszelkie nazwy bliskoznaczne oraz kolor winogron.

2. Decyzje w sprawie klasyfikacji odmian podejmuje się w oparciu o obiektywne kryteria, uwzględniając kwestię uwarunkowań kulturowych oraz cechy analityczne i organoleptyczne wina wyprodukowanego z danych odmian.

3. Nazwy i nazwy bliskoznaczne klasyfikowanych odmian opowiadają nazwom ustanowionymi przez:

a) Międzynarodowe Biuro ds. Wina (OIV),

b) Związek Ochrony Odmian Roślin (UPOV), i/lub

c) Międzynarodową Radę Roślinnych Zasobów Genetycznych (IBPGR).

4. W odniesieniu do każdej odmiany wymienionej w klasyfikacjach jako odmiana do produkcji wina, podaje się również czy dana odmiana posiada jedno z następujących innych sposobów wykorzystania:

a) odmiana winogron deserowych,

b) odmiana do produkcji spirytusu winnego,

c) odmiana do produkcji winogron przeznaczonych do suszenia, oraz

d) pozostałe.

5. Klasyfikacja objaśnia także wszystkie przypadki nazw homonimicznych odmian.

6. Jedynie odmiany, które mogą być wprowadzone do obrotu w co najmniej jednym Państwie Członkowskim na mocy dyrektywy 68/193/EWG, mogą być objęte klasyfikacją Państw Członkowskich.

7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 6, Państwo Członkowskie może również włączyć do swej klasyfikacji odmiany winorośli, które były produkowane przed wejściem w życie dyrektywy 68/193/EWG i które wciąż są uprawiane na jego terytorium.

8. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie, w którym stosuje się przepisy tytułu II rozdział II rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, włącza do klasyfikacji odmianę winorośli przeznaczoną do produkcji wina, która nie była wcześniej sklasyfikowana jako taka odmiana w danej jednostce administracyjnej, na mocy przepisów wspólnotowych lub krajowego, obszary obsadzone już tą odmianą nie mogą być wykorzystane do produkcji wina. Państwa Członkowskie stosują odpowiedni system monitorowania tego zakazu. Na zasadzie odstępstwa, Państwa Członkowskie mogą zezwolić zainteresowanemu producentowi na wykorzystanie nowych praw sadzenia przyznanych na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, praw do przesadzania lub praw sadzenia przyznawanych z rezerwy, w celu dopuszczenia danego obszaru do produkcji wina. Państwa Członkowskie prowadzą rejestr takich przypadków.

9. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o swoich klasyfikacjach w trakcie każdego roku winnego, objaśniając wszelkie dokonane zmiany. Państwo Członkowskie powiadamia Komisję, do dnia 31 lipca 2001 r., o każdym przypadku skorzystania z odstępstwa, określonego w ust. 7, podając czy zamierza ono zastosować odstępstwo, określone ust. 8.

10. Komisja udostępnia klasyfikacje w takim formacie i przy pomocy takich środków, które uzna za stosowne.

Artykuł 21

1. Jeżeli Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o przyjętych środkach, stosownie do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 oraz niniejszego rozporządzenia, sporządzają one również zwięzłe streszczenie takich przepisów.

2. Państwa Członkowskie przechowują informacje zarejestrowane na mocy niniejszego rozporządzenia przez okres, co najmniej 10 lat winnych od roku, podczas którego zostały zarejestrowane.

3. Powiadomienia, dokonywane na mocy niniejszego rozporządzenia, przekazywane są w formacie ustalonym w załączniku.

ROZDZIAŁ VI Przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 22

W przypadku, gdy na mocy tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 lub niniejszego rozporządzenia, producent ma obowiązek poddania destylacji jakiegokolwiek produktu, nie przyznaje się wspólnotowej pomocy finansowanej ani na destylację, ani na destylat.

Artykuł 23

Wypłaty na mocy tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1439/19999 oraz niniejszego rozporządzenia dokonywane są w całości na rzecz beneficjentów.

Artykuł 24

Rozporządzenia (EWG) nr 2314/72, (EWG) nr 940/81, (EWG) nr 3800/81, (EWG) nr 2729/88, (EWG) nr 2741/89 oraz (EWG) nr 3302/90 niniejszym tracą moc.

Artykuł 25

1. Prawa sadzenia, regulowane rozporządzeniem (EWG) nr 822/87, które na mocy tego rozporządzenia były ważne do dnia 31 lipca 2000 r., zachowują ważność do takiego późniejszego terminu.

2. Po tym późniejszym terminie określonym w ust. 1, prawa te przydzielane są automatycznie do odpowiedniej rezerwy narodowej lub regionalnej. Jeżeli do tego dnia nie została utworzona odpowiednia rezerwa, prawa pozostają w stanie zawieszenia aż do czasu utworzenia takiej rezerwy. Wówczas prawa te przydzielane są automatycznie do rezerwy.

Artykuł 26

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 sierpnia 2000 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 31 maja 2000 r.

W imieniu Komisji

Franz Fischler

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1.

[2] Dz.U. L 84 z 27.3.1999, str. 1.

[3] Dz.U. L 199 z 30.7.1999, str. 8.

[4] Dz.U. L 248 z 1.11.1972, str. 53.

[5] Dz.U. L 226 z 7.9.1993, str. 1.

[6] Dz.U. L 96 z 8.4.1981, str. 10.

[7] Dz.U. L 381 z 31.12.1981, str. 10.

[8] Dz.U. L 308 z 3.12.1999, str. 5.

[9] Dz.U. L 241 z 1.9.1988, str. 108.

[10] Dz.U. L 299 z 4.11.1997, str. 3.

[11] Dz.U. L 264 z 12.9.1989, str. 5.

[12] Dz.U. L 317 z 16.11.1990, str. 25.

[13] Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1.

[14] Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1.

[15] Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

Format powiadomień dokonywanych na mocy niniejszego rozporządzenia

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------

32000R1227