a) w zakresie ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 przepisów dotyczących zdrowia publicznego i zdrowia i zwierząt w odniesieniu do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych;

b) dotyczące niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych w punktach kontroli granicznej w myśl art. 16 ust. 1 lit. e) i f) dyrektywy 97/78/WE.

a) biodiesel spełniający wymogi dotyczące usuwania i wykorzystywania produktów pochodnych, określone w załączniku IV rozdział IV sekcja 3 pkt 2 lit. b);

b) przetworzona karma dla zwierząt domowych spełniająca szczegółowe wymogi dotyczące przetworzonej karmy dla zwierząt domowych określone w załączniku XIII rozdział II pkt 7 lit. a);

c) gryzaki dla psów spełniające szczegółowe wymogi dotyczące gryzaków dla psów określone w załączniku XIII rozdział II pkt 7 lit. b);

d) skóry i skórki zwierząt kopytnych spełniające szczegółowe wymogi dotyczące punktu końcowego dla tych produktów, określone w załączniku XIII rozdział V pkt C;

e) wełna i sierść, spełniające szczegółowe wymogi dotyczące punktu końcowego dla tych produktów, określone w załączniku XIII rozdział VII pkt B;

f) pióra i pierze, spełniające szczegółowe wymogi dotyczące punktu końcowego dla tych produktów, określone w załączniku XIII rozdział VII pkt C;

g) futro spełniające wymogi szczególne dotyczące punktu końcowego dla tego produktu, określone w załączniku XIII rozdział VIII;

h) olej z ryb przeznaczony do wytwarzania produktów leczniczych spełniający wymogi szczególne dotyczące punktu końcowego dla tego produktu, określone w załączniku XIII rozdział VIII;

i) benzyna i paliwa spełniające wymogi szczególne dla produktów pochodzących z wieloetapowego procesu katalitycznego służącego do produkcji paliw odnawialnych, określone w załączniku IV rozdział IV sekcja 3 pkt 2 lit. c);

j) produkty oleochemiczne uzyskane z tłuszczów wytopionych, które spełniają wymogi określone w rozdziale XI załącznika XIII.

a) w spalarniach i współspalarniach, którym udzielono pozwolenia na działalność zgodnie z dyrektywą 2000/76/WE lub

b) w przypadku zakładów, w odniesieniu do których nie jest wymagane pozwolenie w myśl dyrektywy 2000/76/WE, w spalarniach i współspalarniach zatwierdzonych przez właściwy organ na potrzeby usuwania odpadów poprzez spalanie bądź usuwania lub odzysku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych stanowiących odpady poprzez współspalanie zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

a) obiekty energetycznego spalania wchodzą w zakres zastosowania rozdziału V załącznika III do niniejszego rozporządzenia;

b) obiekty energetycznego spalania spełniają wszystkie odpowiednie ogólne warunki i szczególne wymogi określone w rozdziałach IV i V załącznika III do niniejszego rozporządzenia;

c) wprowadzono procedury administracyjne zapewniające, by spełnianie wymogów w zakresie zatwierdzania obiektów energetycznego spalania było sprawdzane corocznie.

a) wniosek o zatwierdzenie składany przez podmiot właściwemu organowi zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 musi zawierać dowody, potwierdzone przez właściwy organ lub przez organizację zawodową upoważnione przez właściwe organy państwa członkowskiego, świadczące o tym, że obiekt energetycznego spalania, w którym wykorzystuje się obornik pochodzący od drobiu jako paliwo, w pełni spełnia wymogi dotyczące dopuszczalnej wielkości emisji oraz wymogi w zakresie monitorowania określone w rozdziale V sekcja B pkt 4 w załączniku III do niniejszego rozporządzenia;

b) procedura zatwierdzenia przewidziana w art. 44 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 nie jest zakończona, dopóki w ciągu pierwszych sześciu miesięcy działania obiektu energetycznego spalania nie zostaną przeprowadzone przez właściwy organ lub przez organizację zawodową upoważnioną przez ten organ co najmniej dwie następujące po sobie kontrole, przy czym jedna z nich musi być niezapowiedziana, a wszystkie muszą obejmować niezbędne pomiary temperatury i emisji. Ostateczne zatwierdzenie może zostać przyznane po stwierdzeniu, że wyniki tych kontroli wykazują zgodność z parametrami określonymi w rozdziale V sekcja B pkt 4 załącznika III do niniejszego rozporządzenia.

a) karma dla zwierząt domowych pochodząca z przywozu lub wytworzona z materiałów pochodzących z przywozu, wyprodukowana z materiału kategorii 1, o którym mowa w art. 8 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

b) materiał kategorii 3, o którym mowa w art. 10 lit. f) i g) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, pod warunkiem że:

a) wymogi ogólne dotyczące przetwarzania, określone w sekcji 1;

b) wymogi dotyczące oczyszczania ścieków, określone w sekcji 2;

c) szczegółowe wymogi dotyczące przetwarzania materiałów kategorii 1 i 2, określone w sekcji 3;

d) szczegółowe wymogi dotyczące przetwarzania materiałów kategorii 3, określone w sekcji 4.

a) wymogi dotyczące higieny przetwarzania, określone w rozdziale II;

b) standardowe metody przetwarzania, określone w rozdziale III, o ile są one stosowane w danym przedsiębiorstwie lub zakładzie;

c) alternatywne metody przetwarzania, określone w rozdziale IV, o ile są one stosowane w danym przedsiębiorstwie lub zakładzie.

a) wymogi dotyczące wytwórni biogazu i kompostowni, określone w rozdziale I;

b) wymogi higieniczne dotyczące wytwórni biogazu i kompostowni, określone w rozdziale II;

c) standardowe parametry przekształcania, określone w rozdziale III sekcja 1;

d) standardy dotyczące pozostałości fermentacyjnych i kompostu, określone w rozdziale III sekcja 3.

a) materiały kategorii 1 i 2 oraz mączka mięsno-kostna lub tłuszcz zwierzęcy pochodzące z materiałów kategorii 1 i 2;

b) przetworzone białko zwierzęce.

a) materiały kategorii 1 i 2 oraz mączka mięsno-kostna lub tłuszcz zwierzęcy pochodzące z materiałów kategorii 1 i 2;

b) przetworzone białko zwierzęce.

a) zwierzęta z ogrodów zoologicznych;

b) zwierzęta futerkowe;

c) psy z uznanej hodowli lub sfory psów gończych;

d) psy i koty w schroniskach dla zwierząt;

e) larwy i robaki przeznaczone na przynętę;

f) zwierzęta cyrkowe.

a) zwierzęta z ogrodów zoologicznych;

b) zwierzęta futerkowe;

c) psy z uznanej hodowli lub sfory psów gończych;

d) psy i koty w schroniskach dla zwierząt;

e) larwy i robaki przeznaczone na przynętę;

f) zwierzęta cyrkowe.

a) w stacjach skarmiania – zagrożonych lub chronionych gatunków ptaków padlinożernych i innych gatunków, żyjących w ich własnym siedlisku, w celu wspierania różnorodności biologicznej, pod warunkiem spełnienia warunków określonych w załączniku VI rozdział II sekcja 2;

b) poza stacjami skarmiania (jeśli jest to właściwe – bez uprzedniego zebrania martwych zwierząt) – dzikich zwierząt, o których mowa w załączniku VI rozdział II sekcja 2 pkt 1 lit. a), pod warunkiem spełnienia warunków określonych w sekcji 3 tego rozdziału.

a) szczegółowe zasady dotyczące usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, określone w sekcji 1;

b) zasady dotyczące spopielania i grzebania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na terenach odosobnionych, określone w sekcji 2;

c) zasady dotyczące spopielania i grzebania pszczół i pszczelich produktów ubocznych, określone w sekcji 3.

a) ich zgodność z wymogami dotyczącymi gromadzenia, przewozu i identyfikowalności, określonymi w załączniku VIII rozdział I i II;

b) dołączanie do nich, na czas przewozu, dokumentów handlowych lub świadectw zdrowia, zgodnie z wymogami określonymi w załączniku VIII rozdział III.

a) rozdział I, o ile wspomniane przedsiębiorstwa lub zakłady wytwarzają karmę dla zwierząt domowych, jak określono w art. 24 ust. 1 lit. e) wspomnianego rozporządzenia;

b) rozdział II, o ile wspomniane przedsiębiorstwa lub zakłady przechowują (składują) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, w rozumieniu art. 24 ust. 1 lit. i) wspomnianego rozporządzenia, a także o ile przeprowadzają na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego, po ich zebraniu, następujące czynności, o których jest mowa w art. 24 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia:

c) rozdział III, o ile wspomniane przedsiębiorstwa lub zakłady przechowują (składują) produkty pochodne przeznaczone do określonych celów, w rozumieniu art. 24 ust. 1 lit. j) wspomnianego rozporządzenia;

d) rozdział V, o ile wspomniane przedsiębiorstwa lub zakłady przechowują (składują) w gospodarstwie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do usunięcia, o którym mowa w art. 4 tego rozporządzenia.

a) zatwierdzonych podmiotów przewożących produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne w ramach działalności pomocniczej;

b) podmiotów zarejestrowanych w celu prowadzenia działalności transportowej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 183/2005.

a) podmioty wytwarzające trofea łowieckie lub inne preparaty, o których mowa w rozdziale VI załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia, do celów prywatnych lub niekomercyjnych, bądź przeprowadzające na nich czynności;

b) podmioty zajmujące się usuwaniem próbek badawczych i diagnostycznych lub przeprowadzające czynności na takich próbkach w celach edukacyjnych;

c) podmioty transportujące suche i niepoddane obróbce wełnę i sierść, pod warunkiem że są one zamknięte w bezpiecznym opakowaniu oraz wysyłane bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym lub do zakładu przeprowadzającego działania pośrednie w warunkach, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych;

d) podmioty wykorzystujące niewielkie ilości materiałów kategorii 2 i 3, o których mowa w art. 9 i 10 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, lub ich produktów pochodnych, w celu bezpośredniej dostawy produktów w obrębie regionu do użytkowników końcowych, na rynku lokalnym lub do lokalnych zakładów detalicznych, jeżeli właściwy organ uzna, że taka działalność nie powoduje zagrożenia rozprzestrzenianiem poważnej choroby zakaźnej na ludzi lub zwierzęta; przepisy niniejszej litery nie mają zastosowania w przypadku, gdy materiały te są wykorzystywane do karmienia zwierząt innych niż zwierzęta futerkowe.

e) użytkowników nawozów organicznych lub polepszaczy gleby w miejscach, w których nie trzyma się zwierząt gospodarskich;

f) podmioty zajmujące się nawozami organicznymi lub polepszaczami gleby i ich dystrybucją wyłącznie w opakowaniach detalicznych gotowych do sprzedaży, o wadze nieprzekraczającej 50 kg, do zastosowań poza łańcuchem żywnościowym i paszowym.

a) wymogi ogólne dotyczące przetwarzania i wprowadzania do obrotu, określone w rozdziale I;

b) wymogi szczegółowe dotyczące przetworzonych białek zwierzęcych i innych produktów pochodnych, określone w rozdziale II;

c) wymogi dotyczące niektórych rodzajów karmy dla ryb i przynęt stosowanych w połowach, określone w załączniku III.

a) guana dzikich ptaków morskich, zebranego w Unii lub przywiezionego z państw trzecich;

b) gotowych do sprzedaży podłoży uprawowych, innych niż przywiezione o zawartości mniej niż:

a) dane przedsiębiorstwo lub zakład są odpowiednio wyposażone do przyjmowania produktów pośrednich w sposób zapobiegający przenoszeniu chorób zaraźliwych dla ludzi lub zwierząt;

b) produkty pośrednie nie stanowią zagrożenia zakażeniem chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta dzięki ich oczyszczeniu lub innej obróbce, której poddano produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego w danym produkcie pośrednim, dzięki odpowiedniemu stężeniu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w danym produkcie pośrednim lub dzięki zastosowaniu odpowiednich środków bezpieczeństwa biologicznego przy przeprowadzaniu czynności na produktach pośrednich;

c) dane przedsiębiorstwo lub zakład rejestrują ilości otrzymanych materiałów oraz, we właściwych przypadkach, ich kategorię, a także przedsiębiorstwo, zakład lub podmiot, do którego dane przedsiębiorstwo lub zakład dostarczają swoje produkty oraz

d) niewykorzystane produkty pośrednie lub inne nadwyżki materiałów z danego przedsiębiorstwa lub zakładu, np. produkty przeterminowane, są usuwane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009.

a) nieprzetworzony obornik;

b) niepoddane obróbce pióra i części piór oraz pierze;

c) wosk pszczeli w postaci plastrów miodu.

a) wełna i sierść poddane praniu fabrycznemu lub innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

b) futra poddane suszeniu przez okres przynajmniej dwóch dni w temperaturze otoczenia wynoszącej 18 °C i w wilgotności wynoszącej 55 %.

c) wełna i sierść wyprodukowane ze zwierząt innych niż świnie i poddane praniu fabrycznemu polegającemu na zanurzeniu wełny i sierści w szeregu kąpieli zawierających wodę, mydło oraz wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu;

d) wełna i sierść wyprodukowane ze zwierząt innych niż świnie, wysyłane bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny i sierści dla przemysłu włókienniczego i poddane obróbce co najmniej jedną z poniższych metod:

e) wełna i sierść, suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu, wyprodukowane ze zwierząt innych niż świnie, przeznaczone do wysłania do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny i sierści dla przemysłu włókienniczego i spełniające wszystkie z następujących wymogów:

a) szczegółowe wymogi określone w rozdziale I tego załącznika, dotyczące przywozu i tranzytu materiału kategorii 3 oraz produktów pochodnych do zastosowań w łańcuchu paszowym, innych niż do produkcji karmy dla zwierząt domowych lub żywienia zwierząt futerkowych;

b) szczegółowe wymogi określone w rozdziale II tego załącznika, dotyczące przywozu i tranzytu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich.

a) materiały te nie mogą być materiałami kategorii 1 pozyskanymi z jakichkolwiek wymienionych poniżej zwierząt:

b) materiały te nie mogą być przeznaczone do żadnego z następujących zastosowań:

c) materiały te muszą być przywożone z etykietami i muszą spełniać szczegółowe wymogi dotyczące niektórych przemieszczeń produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, określonych w załączniku XIV rozdział IV sekcja 1 do niniejszego rozporządzenia;

d) materiały te muszą być przywożone w sposób zgodny z wymogami dotyczącymi certyfikacji dla celów sanitarnych, ustanowionymi w ustawodawstwie krajowym.

a) na wprowadzenie przesyłki musi uprzednio wyrazić zgodę właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia oraz

b) przesyłka musi być przesyłana bezpośrednio z punktu wprowadzenia na terytorium UE do upoważnionego użytkownika.

a) przesyłka plombowana jest plombą oznaczoną numerem seryjnym w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia do UE przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, o których mowa w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej umieszcza stempel „WYŁĄCZNIE TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM WE”;

c) spełnione są wymogi proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka posiada poświadczenie, że jest dopuszczona do tranzytu, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii punktu kontroli granicznej wprowadzenia na Wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, przewidzianym w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 136/2004.

a) przesyłka jest zaplombowana plombą opatrzoną numerem seryjnym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe;

b) dokumenty towarzyszące przesyłce, o których mowa w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, opatrzone są na każdej stronie pieczęcią „WYŁĄCZNIE TRANZYT DO PAŃSTW TRZECICH PRZEZ TERYTORIUM UE” przyłożoną przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia;

c) spełnione są wymogi proceduralne określone w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka została zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnym weterynaryjnym dokumencie wejścia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 136/2004, przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe.

a) kontrole urzędowe w zakładach przetwórczych, określone w rozdziale I;

b) kontrole urzędowe innych działań obejmujących czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktach pochodnych, określone w rozdziale III sekcje 1–9.

a) przetworzone białko zwierzęce i inne produkty pochodne, o których mowa w załączniku X rozdział II do niniejszego rozporządzenia;

b) karma dla zwierząt domowych i niektóre inne produkty pochodne, o których mowa w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia;

c) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne przywożone do UE lub przewożone tranzytem przez jej terytorium, jak określono w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

a) rozporządzenie (WE) nr 811/2003;

b) decyzja 2003/322/WE;

c) decyzja 2003/324/WE;

d) rozporządzenie (WE) nr 878/2004;

e) decyzja 2004/407/WE;

f) rozporządzenie (WE) nr 79/2005;

g) rozporządzenie (WE) nr 92/2005;

h) rozporządzenie (WE) nr 181/2006;

i) rozporządzenie (WE) nr 197/2006;

j) rozporządzenie (WE) nr 1192/2006;

k) rozporządzenie (WE) nr 2007/2006.

a) pod warunkiem że są one wytworzone z jednego z następujących produktów:

b) nawet jeśli nie zostały one zmieszane ze składnikiem w celu wykluczenia stosowania tej mieszaniny do celów paszowych.

1. „zwierzęta futerkowe” oznaczają zwierzęta trzymane lub hodowane do produkcji skór futerkowych i nie wykorzystywane do spożycia przez ludzi;

2. „krew” oznacza świeżą krew pełną;

3. „materiał paszowy” oznacza materiały paszowe (zgodnie z ich definicją w art. 3 ust. 2 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 767/2009) pochodzenia zwierzęcego, obejmujące przetworzone białka zwierzęce, produkty z krwi, tłuszcze wytopione, produkty jajeczne, olej z ryb, pochodne tłuszczów, kolagen, żelatynę i hydrolizat białkowy, fosforan diwapniowy, fosforan triwapniowy, mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siarę, produkty z siary oraz osad z centryfug lub separatorów;

4. „produkty z krwi” oznaczają produkty otrzymane z krwi lub jej frakcji, z wyłączeniem mączki z krwi; obejmują one osocze suszone, mrożone lub płynne, suszoną pełną krew, krwinki czerwone suszone, mrożone lub płynne bądź ich frakcje oraz mieszaniny;

5. „przetworzone białko zwierzęce” oznacza białko zwierzęce otrzymane całkowicie z materiału kategorii 3, poddane obróbce zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 1 (w tym mączkę z krwi i mączkę rybną) w celu uczynienia go zdatnym do bezpośredniego zastosowania jako materiał paszowy lub do jakichkolwiek innych zastosowań w paszach, w tym w karmie dla zwierząt domowych, bądź do wykorzystania w nawozach organicznych lub polepszaczach gleby; jednakże nie obejmuje ono produktów z krwi, mleka, produktów na bazie mleka, produktów pochodnych mleka, siary, produktów z siary, osadu z centryfug lub separatorów, żelatyny, hydrolizatów białkowych ani fosforanu diwapniowego, jaj i produktów jajecznych, w tym skorupek jaj, fosforanu triwapniowego ani kolagenu;

6. „mączka z krwi” oznacza przetworzone białko zwierzęce otrzymane w wyniku obróbki cieplnej krwi lub frakcji krwi zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 1;

7. „mączka rybna” oznacza przetworzone białko zwierzęce otrzymane ze zwierząt wodnych, z wyjątkiem ssaków morskich;

8. „tłuszcze wytopione” oznaczają tłuszcze otrzymane w wyniku przetwarzania:

9. „olej z ryb” oznacza olej otrzymany w wyniku przetwarzania zwierząt wodnych lub olej z przetwarzania ryb przeznaczonych do spożycia przez ludzi, który podmiot przeznaczył do celów innych niż spożycie przez ludzi;

10. „pszczele produkty uboczne” oznaczają miód, wosk pszczeli, mleczko pszczele, propolis lub pyłek, nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi;

11. „kolagen” oznacza produkty białkowe pochodzące ze skór, skórek, kości i ścięgien zwierząt;

12. „żelatyna” oznacza naturalne białko rozpuszczalne, żelujące lub nie, otrzymane w wyniku częściowej hydrolizy kolagenu produkowanego z kości, skór i skórek oraz ścięgien zwierząt;

13. „skwarki” oznaczają pozostałości z wytapiania, po częściowym oddzieleniu tłuszczu i wody, zawierające białko;

14. „hydrolizat białkowy” oznacza polipeptydy, peptydy i aminokwasy oraz ich mieszaniny, otrzymane w wyniku hydrolizy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

15. „biała woda” oznacza mieszaninę mleka, produktów na bazie mleka lub produktów pochodnych mleka z wodą, zebraną podczas płukania urządzeń mleczarskich, w tym pojemników na produkty mleczne, przed ich czyszczeniem i dezynfekcją;

16. „karma dla zwierząt domowych w puszkach” oznacza karmę dla zwierząt poddaną obróbce termicznej, zapakowaną w hermetycznie zaplombowany pojemnik;

17. „gryzaki dla psów” oznaczają produkty dla zwierząt domowych służące do żucia, wykonane z niegarbowanych skór i skórek zwierząt kopytnych lub z innego surowca pochodzenia zwierzęcego;

18. „dodatki smakowe” oznaczają płynny bądź odwodniony produkt pochodny pochodzenia zwierzęcego, używany do zwiększenia walorów smakowych karmy dla zwierząt domowych;

19. „karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm inny niż materiał, o którym mowa w art. 24 ust. 2, wykorzystywany jako pokarm dla zwierząt domowych oraz gryzaki dla psów składające się z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, które:

20. „przetworzona karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm dla zwierząt domowych inny niż surowy, który został przetworzony zgodnie z załącznikiem XIII rozdział II pkt 3;

21. „surowa karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm dla zwierząt domowych zawierający materiał kategorii 3, którego nie poddano żadnemu innemu procesowi konserwacji niż schłodzenie lub zamrożenie;

22. „odpady gastronomiczne” oznaczają wszystkie odpady żywnościowe, w tym zużyty olej kuchenny pochodzący z restauracji, obiektów gastronomicznych i kuchni, łącznie z kuchniami zbiorowymi i domowymi;

23. „pozostałości fermentacyjne” oznaczają pozostałości, w tym frakcję płynną, otrzymane w wyniku przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w wytwórni biogazu;

24. „treść przewodu pokarmowego” oznacza zawartość przewodu pokarmowego ssaków i bezgrzebieniowców;

25. „pochodne tłuszczów” oznaczają produkty pochodne uzyskane z tłuszczów wytopionych, które – w odniesieniu do tłuszczów wytopionych z materiałów kategorii 1 lub kategorii 2 – zostały przetworzone zgodnie z załącznikiem XIII rozdział XI;

26. „guano” oznacza produkt naturalny zebrany z odchodów nietoperzy i dzikich ptaków morskich, niezmineralizowany;

27. „mączka mięsno-kostna” oznacza białko zwierzęce uzyskane z przetwarzania materiałów kategorii 1 lub kategorii 2 zgodnie z jedną z metod przetwarzania przedstawionych w załączniku IV rozdział III;

28. „poddane obróbce skóry i skórki” oznaczają produkty pochodne uzyskane z niepoddanych obróbce skór i skórek (z wyjątkiem gryzaków dla psów), które zostały:

29. „niepoddane obróbce skóry i skórki” oznaczają wszelkie tkanki skórne i podskórne niepoddane żadnej obróbce z wyjątkiem dzielenia, chłodzenia lub zamrażania;

30. „niepoddane obróbce pióra i części piór” oznaczają pióra i ich części, które nie zostały:

31. „wełna niepoddana obróbce” oznacza wełnę, która nie została:

32. „sierść niepoddana obróbce” oznacza sierść, która nie została:

33. „szczecina niepoddana obróbce” oznacza świńską szczecinę, która nie została:

34. „przedmiot wystawowy” oznacza produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne przeznaczone na wystawy lub do celów działalności artystycznej;

35. „produkt pośredni” oznacza produkt pochodny:

36. „odczynnik laboratoryjny” oznacza produkt w opakowaniu, gotowy do wykorzystania, zawierający produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne i przeznaczony – samodzielnie lub w połączeniu z substancjami pochodzenia niezwierzęcego – do określonego zastosowania w laboratorium jako odczynnik lub produkt z odczynnikiem bądź jako wzorzec kalibracyjny lub materiał kontrolny do wykrywania, pomiaru, badania lub wytwarzania innych substancji;

37. „produkt stosowany do diagnostyki in vitro ” oznacza produkt w opakowaniu, gotowy do wykorzystania, zawierający produkt z krwi lub inny produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego i stosowany – samodzielnie lub w połączeniu z innymi substancjami – jako odczynnik, produkt z odczynnikiem, wzorzec kalibracyjny, zestaw lub w innym układzie, przeznaczony do badania in vitro próbek pochodzenia ludzkiego lub zwierzęcego, wyłącznie lub zasadniczo w celu diagnostyki stanu fizjologicznego, stanu zdrowia, chorób, wad genetycznych lub w celu określania poziomu bezpieczeństwa i zgodności z odczynnikami; pojęcie to nie obejmuje narządów lub krwi dawców;

38. „próbki badawcze i diagnostyczne” oznaczają produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne przeznaczone do badania w kontekście działań diagnostycznych lub analizy w celu stymulowania postępu naukowo-technicznego w kontekście działań edukacyjnych lub badawczych;

39. „próbki handlowe” oznaczają produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne, przeznaczone do konkretnych badań lub analiz, dozwolone przez właściwy organ zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w celu przeprowadzenia procesu produkcyjnego, w tym przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, opracowania pasz, karmy dla zwierząt domowych lub produktów pochodnych lub testowania urządzeń lub sprzętu;

40. „współspalanie odpadów” oznacza odzyskiwanie lub usuwanie we współspalarni produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, będących odpadami;

41. „spalanie” oznacza proces polegający na utlenianiu paliwa w celu wykorzystania wartości energetycznej produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, niebędących odpadami;

42. „spalanie odpadów” oznacza usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych jako odpadów w spalarni (zgodnie z jej definicją w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2000/76/WE);

43. „pozostałości spalania lub współspalania odpadów” oznaczają wszelkie pozostałości, zgodnie z ich definicją w art. 3 ust. 13 dyrektywy 2000/76/WE, powstałe w spalarniach lub współspalarniach poddających obróbce produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne;

44. „kodowanie barwne” oznacza systematyczne użycie kolorów zgodnie z załącznikiem VIII rozdział II pkt 1 lit. c) w celu umieszczenia informacji przewidzianych niniejszym rozporządzeniem na powierzchni lub na części powierzchni opakowania, kontenera lub pojazdu, lub na etykiecie lub symbolu, którymi są opatrzone;

45. „działania pośrednie” oznaczają działania, o których mowa w art. 19 lit. b), inne niż przechowywanie (składowanie);

46. „garbowanie” oznacza wyprawianie skóry surowej przy użyciu garbników roślinnych, soli chromu lub innych substancji, takich jak sole glinu, żelaza, krzemu, aldehydy, chinony, lub innych garbników syntetycznych;

47. „taksydermia” oznacza preparowanie, wypychanie i modelowanie skór zwierząt dla uzyskania realistycznego efektu, w sposób wykluczający przeniesienie niedopuszczalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt przez spreparowaną tą drogą skórę;

48. „handel” oznacza wymianę towarową pomiędzy państwami członkowskimi, w rozumieniu art. 28 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

49. „metody przetwarzania” oznaczają metody wymienione w załączniku IV rozdział III i IV;

50. „partia” oznacza jednostkę produkcyjną wytworzoną w jednym zakładzie przy zastosowaniu jednolitych parametrów produkcyjnych, takich jak pochodzenie materiałów, bądź pewną liczbę takich jednostek wytworzonych w sekwencji ciągłej w jednym zakładzie i przechowywanych łącznie jako jednostka wysyłki;

51. „hermetyczne zaplombowany pojemnik” oznacza pojemnik zaprojektowany i przeznaczony do zabezpieczania zawartości przed wtargnięciem mikroorganizmów;

52. „wytwórnia biogazu” oznacza zakład, w którym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego bądź produkty pochodne stanowią co najmniej część materiału poddawanego biodegradacji w warunkach beztlenowych;

53. „punkty gromadzenia” oznaczają budynki (inne niż zakłady przetwórcze), w których gromadzi się produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w celu ich wykorzystania do żywienia zwierząt, o których mowa w tymże artykule;

54. „kompostownia” oznacza zakład, w którym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego bądź produkty pochodne stanowią co najmniej część materiału poddawanego biodegradacji w warunkach tlenowych;

55. „współspalarnia” oznacza zakład stacjonarny lub ruchomy, którego głównym przeznaczeniem jest wytwarzanie energii lub produktów materialnych, zgodnie z definicją w art. 3 ust. 5 dyrektywy 2000/76/WE;

56. „spalarnia” oznacza każdą stacjonarną lub ruchomą jednostkę techniczną oraz wyposażenie przeznaczone do obróbki termicznej odpadów, zgodnie z definicją w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2000/76/WE;

57. „wytwórnia karmy dla zwierząt domowych” oznacza budynki lub obiekty przeznaczone do produkcji karmy dla zwierząt domowych lub dodatków smakowych, jak określono w art. 24 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

58. „zakład przetwórczy” oznacza budynki lub obiekty przeznaczone do przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, jak określono w art. 24 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w którym odbywa się przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zgodnie z załącznikiem IV lub załącznikiem X;

59. „podłoża uprawowe” oznaczają materiały, w tym ziemię doniczkową, inne niż gleba in situ, w których uprawiane są rośliny i które stosowane są niezależnie od gleby in situ.

1. W Estonii, na Łotwie i w Finlandii dopuszcza się skarmianie wymienionych poniżej zwierząt futerkowych mączką mięsno-kostną lub innymi produktami, uzyskanymi z ciał lub części ciał zwierząt tych samych gatunków i przetworzonymi zgodnie z załącznikiem IV rozdział III:

▼M1

▼B

2. W Estonii i na Łotwie dopuszcza się skarmianie zwierząt futerkowych z gatunku norka amerykańska (Mustela vison) mączką mięsno-kostną lub innymi produktami, uzyskanymi z ciał lub części ciał zwierząt tych samych gatunków i przetworzonymi zgodnie z metodami przetwarzania określonymi w załączniku IV rozdział III.

3. Skarmianie, o którym mowa w pkt 1 i 2, odbywa się pod następującymi warunkami:

a) zastosowano okres karencji wynoszący co najmniej 21 dni, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009,

b) stosowane były wyłącznie nawozy organiczne i polepszacze gleby zgodne z art. 32 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz z załącznikiem XI rozdział II do niniejszego rozporządzenia.

a) obornik i guano;

b) treść przewodu pokarmowego, mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara i produkty z siary – które w opinii właściwego organu nie stanowią zagrożenia rozprzestrzenienia żadnej poważnej choroby zwierząt.

1. Podmioty prowadzące spalarnie i współspalarnie, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia, zapewniają spełnienie w prowadzonych przez siebie zakładach następujących warunków higieny:

2. Podmiot prowadzący spalarnię lub współspalarnię podejmuje wszystkie niezbędne środki ostrożności dotyczące odbioru produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w celu zapobieżenia bezpośredniemu ryzyku dla zdrowia ludzi i zwierząt lub ograniczenia go w maksymalnym możliwym zakresie.

3. Zwierzęta nie mogą mieć dostępu do spalarni i współspalarni, a także do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych oczekujących na spalenie lub współspalenie jako odpady oraz do popiołów będących produktem spalenia lub współspalenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jako odpadów.

4. Jeżeli spalarnia lub współspalarnia znajduje się w gospodarstwie z żywym inwentarzem:

5. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne oczekujące na spalenie lub współspalenie jako odpady oraz popioły po spaleniu lub współspaleniu odpadów muszą być przechowywane w przykrytych i właściwie oznakowanych pojemnikach, w razie potrzeby uszczelnionych.

6. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które nie uległy pełnemu spaleniu jako odpady, poddaje się ponownemu spaleniu lub usuwa się w inny sposób, z wyjątkiem usunięcia na zatwierdzone składowisko odpadów, zgodnie z art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zależnie od przypadku.

1. Zapewnia się minimalną możliwą ilość i poziom szkodliwości pozostałości spalania i współspalania odpadów. Pozostałości takie muszą być odzyskiwane, w zależności od sytuacji, bezpośrednio w spalarni lub współspalarni bądź poza nią, zgodnie z odnośnymi przepisami prawa UE, bądź usuwane na zatwierdzone składowisko odpadów.

2. Transport i tymczasowe przechowywanie suchych pozostałości, w tym pyłu, musi odbywać się w taki sposób, aby zapobiec ich rozproszeniu w środowisku naturalnym (np. w zamkniętych pojemnikach).

1. Do monitorowania parametrów i warunków procesu spalania lub współspalania wykorzystuje się odpowiednie techniki.

2. W zatwierdzeniu wystawianym przez właściwy organ lub w załączonych warunkach ustala się wymagania dotyczące pomiarów temperatury.

3. Działanie wszelkich zautomatyzowanych urządzeń monitorowania poddaje się kontroli i corocznym przeglądom.

4. Wyniki pomiarów temperatury rejestruje się i przedstawia we właściwy sposób, aby umożliwić właściwemu organowi sprawdzenie zgodności z dozwolonymi warunkami eksploatacji ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z procedurami, które ustali wspomniany organ.

a) Każda linia danej spalarni lub współspalarni musi być wyposażona w co najmniej jeden palnik pomocniczy. Palnik ten włącza się automatycznie, kiedy temperatura gazów spalinowych po ostatnim wtrysku powietrza spada poniżej 850 °C lub 1 100 °C, zależnie od przypadku. Należy go również wykorzystywać podczas rozruchu i zatrzymywania eksploatacji w celu zagwarantowania utrzymania temperatury 850 °C lub 1 100 °C, zależnie od przypadku, przez cały czas wykonywania wspomnianych czynności i tak długo, jak długo niespalony materiał pozostaje w komorze spalania lub współspalania.

b) Jeśli wprowadzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych do komory spalania lub współspalania odbywa się w sposób ciągły, zakład musi być wyposażony w automatyczny system zapobiegający wprowadzaniu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych przy rozruchu, przed osiągnięciem temperatury 850 °C lub 1 100 °C, zależnie od przypadku, oraz za każdym razem gdy temperatura odbiega od tych odpowiednich wartości.

c) Podmiot prowadzący spalarnię musi eksploatować ją w sposób zapewniający taki poziom spalenia odpadów, by zawartość węgla organicznego ogółem (CWO) w żużlu i popiołach dennych była niższa od 3 % lub ich strata w czasie zapłonu były niższa od 5 % suchej masy materiału. W razie potrzeby stosuje się odpowiednie techniki wstępnej obróbki odpadów.

1. Lokalizacje spalarni lub współspalarni o wysokiej wydajności, w tym związanych z nimi miejsc przechowywania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, projektuje się w sposób uniemożliwiający nieuprawnione i przypadkowe uwolnienie substancji zanieczyszczających do gleby, wód powierzchniowych i wód gruntowych.

2. Należy zapewnić obecność zbiornika o odpowiedniej pojemności magazynowania dla zanieczyszczonej wody deszczowej wypływającej z terenu spalarni lub współspalarni bądź dla zanieczyszczonej wody powstałej w wyniku przelewania lub gaszenia ognia.

W razie konieczności podmiot prowadzący spalarnię lub współspalarnię zapewnia w miarę potrzeb możliwość badania i oczyszczenia takich wód przed ich odprowadzeniem,.

a) są wykorzystywane jedynie do usuwania:

b) muszą być wyposażone w palnik pomocniczy, kiedy wprowadzane są do nich materiały kategorii 1, o których mowa w art. 8 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

c) muszą zapewniać całkowitą zamianę produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w popiół.

1. Podmioty prowadzące obiekty energetycznego spalania, o których mowa w art. 6 ust. 6, zapewniają w prowadzonych przez siebie obiektach energetycznego spalania spełnienie następujących warunków:

2. Podmioty prowadzące obiekty energetycznego spalania podejmują wszystkie niezbędne środki ostrożności dotyczące odbioru produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w celu zapobieżenia ryzyku dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska lub ograniczenia go w maksymalnym możliwym zakresie.

3. Zwierzęta nie mogą mieć dostępu do obiektu energetycznego spalania, do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych przeznaczonych do spalenia ani do popiołu powstałego w wyniku spalania.

4. Jeśli obiekt energetycznego spalania znajduje się na terenie gospodarstwa rolnego, w którym utrzymywane są gatunki zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność:

5. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne oczekujące na spalenie jako paliwo oraz pozostałości procesu spalania muszą być przechowywane na zamkniętym, zakrytym, przeznaczonym specjalnie do tego celu obszarze lub w zakrytych i szczelnych pojemnikach.

6. Spalanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych odbywa się w warunkach zapewniających ochronę przed zanieczyszczeniem krzyżowym paszy lub zwierząt.

1. Obiekty energetycznego spalania muszą być zaprojektowane, zbudowane, wyposażone i eksploatowane w taki sposób, aby nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne poddawane były przez co najmniej 2 sekundy działaniu temperatury 850 °C lub przez co najmniej 0,2 sekundy — działaniu temperatury 1 100 °C.

2. Temperatura gazu powstającego w wyniku tego procesu wzrasta w sposób kontrolowany i liniowy do 850 °C na czas 2 sekund lub do 1 100 °C na czas 0,2 sekundy.

Temperaturę należy mierzyć blisko wewnętrznej ściany lub w innym reprezentatywnym punkcie komory spalania, na który zezwolił właściwy organ.

3. Do monitorowania parametrów i warunków istotnych dla procesu spalania używa się technik zautomatyzowanych.

4. Wyniki pomiarów temperatury rejestruje się automatycznie i przedstawia we właściwy sposób, aby umożliwić właściwemu organowi sprawdzenie zgodności z dozwolonymi warunkami eksploatacji, o których mowa w pkt 1 i 2, zgodnie z procedurami, które ustali właściwy organ.

5. Podmiot prowadzący obiekt energetycznego spalania zapewnia spalanie paliwa w taki sposób, by zawartość całkowitego węgla organicznego w żużlu i popiołach paleniskowych nie przekraczała 3 % lub by straty podczas prażenia wynosiły poniżej 5 % suchej masy materiału.

1. Minimalizuje się ilość i szkodliwość pozostałości spalania. Tego rodzaju pozostałości należy odzyskać lub, jeśli nie jest to wskazane, usunąć lub wykorzystać zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii.

2. Suche pozostałości, w tym pył, są transportowane i tymczasowo przechowywane w zamkniętych pojemnikach lub w inny sposób zapobiegający ich rozprzestrzenieniu się do środowiska.

1. Obiekt energetycznego spalania jest wyposażony w urządzenia automatycznie zatrzymujące eksploatację w razie awarii lub nieprawidłowych warunków działania do czasu przywrócenia normalnych warunków pracy.

2. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne, które nie uległy pełnemu spaleniu, poddaje się ponownemu spaleniu lub usuwa się je w sposób określony w art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, z wyjątkiem usunięcia na zatwierdzone składowisko odpadów.

1. Materiał wyjściowy:

W tym procesie może być wykorzystywana frakcja tłuszczu pochodząca z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego należących do wszystkich kategorii, o ile spełnia ona następujące warunki:

2. Metoda:

Spalanie tłuszczu zwierzęcego jako paliwa w stacjonarnych silnikach spalinowych wewnętrznego spalania odbywa się w następujący sposób:

3. Warunki eksploatacji:

Na zasadzie odstępstwa od wymogów określonych w rozdziale IV sekcja 2 pkt 2 akapit pierwszy właściwy organ odpowiedzialny za kwestie środowiskowe może zatwierdzić wymogi oparte o inne parametry procesu zapewniające takie same skutki dla środowiska.

1. Typ instalacji:

Znajdujący się na terenie gospodarstwa obiekt energetycznego spalania o całkowitej nominalnej mocy cieplnej nieprzekraczającej 5 MW.

2. Materiał wyjściowy i zasięg:

Wyłącznie nieprzetworzony obornik pochodzący od drobiu, o którym mowa w art. 9 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i który ma być wykorzystany jako paliwo do spalenia zgodnie z wymogami określonymi w pkt 3–5.

W znajdujących się na terenie gospodarstw rolnych obiektach energetycznego spalania, o których mowa w pkt 1, nie zezwala się na spalanie jako paliwo innych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych ani obornika pochodzącego od innych gatunków lub wytworzonego poza gospodarstwem.

3. Szczegółowe wymogi dotyczące obornika pochodzącego od drobiu wykorzystywanego jako paliwo do spalania:

4. Dopuszczalne wielkości emisji i wymogi dotyczące monitorowania:

5. Zmiany w działaniu i awarie:

1. W odniesieniu do przetwarzania metodą sterylizacji ciśnieniowej lub metodami, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zakłady przetwórcze winny spełniać następujące wymogi:

2. Zakład przetwórczy musi posiadać urządzenia do czyszczenia i dezynfekcji kontenerów lub pojemników, w których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są przyjmowane, oraz środków transportu innych niż statki, w których są one przewożone.

3. Należy zapewnić odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów oraz w razie potrzeby innych ich części przy wyjeździe z sektora brudnego zakładu przetwórczego.

4. Wszystkie zakłady przetwórcze muszą posiadać kanalizację spełniającą wymogi ustalone przez właściwe organy zgodnie z prawodawstwem UE.

5. Zakład przetwórczy musi posiadać własne laboratorium lub korzystać z usług laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i zostać zatwierdzone przez właściwy organ na podstawie oceny jego zdolności do przeprowadzania tych analiz, względnie być akredytowane zgodnie z uznanymi normami międzynarodowymi lub podlegać regularnym kontrolom przeprowadzanym przez właściwy organ w celu oceny jego zdolności do przeprowadzania tych analiz.

6. Jeżeli z oceny ryzyka wynika, że ilość przetwarzanych produktów wymaga regularnej lub stałej obecności przedstawicieli właściwego organu, zakład przetwórczy musi posiadać odpowiednio wyposażone, zamykane pomieszczenie do wyłącznego użytku służby inspekcyjnej.

1. Zakłady przetwórcze przetwarzające materiał kategorii 1 i inne obiekty, gdzie usuwa się materiał szczególnego ryzyka, rzeźnie oraz zakłady przetwórcze przetwarzające materiał kategorii 2 zobowiązane są dokonywać procesu wstępnego oczyszczania w pierwszej fazie oczyszczania ścieków, celem zatrzymania i zebrania materiału pochodzenia zwierzęcego.

Wyposażenie stosowane do wstępnego oczyszczania składa się z syfonów kanalizacyjnych lub sit z otworami, gdzie wielkość porów filtrujących lub oczek nie przekracza 6 mm, umieszczonych na końcowym etapie procesu przetwórczego, lub z równoważnych systemów, zapewniających zatrzymanie stałych cząstek o rozmiarze przekraczającym 6 mm.

2. Ścieki z obiektów określonych w ust. 1 muszą zostać poddane wstępnemu oczyszczaniu zapewniającemu filtrację wszystkich ścieków przed ich odprowadzeniem z obiektów. Materiału stałego pochodzenia zwierzęcego nie wolno rozdrabniać, macerować ani poddawać żadnemu innemu przetwarzaniu ani działaniu nacisku celem ułatwienia ich przejścia przez wstępny proces przetwarzania.

3. Wszystkie materiały pochodzenia zwierzęcego zatrzymane podczas wstępnego oczyszczania w obiektach określonych w pkt 1 zbiera się i przewozi jako materiał kategorii 1 lub kategorii 2, w zależności od przypadku, oraz usuwa się je zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009.

4. Ścieki poddane wstępnemu oczyszczaniu w obiektach określonych w pkt 1 oraz ścieki z innych obiektów, w których dokonuje się przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub innych czynności na tych produktach, oczyszcza się zgodnie z prawodawstwem UE, bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

5. W uzupełnieniu wymogów ustanowionych w pkt 4 właściwy organ może zobowiązać podmioty prowadzące zakłady, aby ścieki pochodzące z sektora brudnego zakładów przetwórczych, a także z zakładów lub przedsiębiorstw prowadzących działania pośrednie na materiale kategorii 1 lub kategorii 2 lub przechowujących materiały kategorii 1 lub kategorii 2, były oczyszczane zgodnie z warunkami zapewniającymi ograniczenie zagrożeń ze strony czynników chorobotwórczych.

6. Nie naruszając przepisów zawartych w pkt 1–5 zabrania się usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w tym krwi i mleka, oraz produktów pochodnych wraz ze ściekami.

Niemniej jednak materiał kategorii 3 składający się z osadu z centryfug lub separatorów może być usuwany ze ściekami, o ile został poddany obróbce jedną z metod przewidzianych dla osadu z centryfug lub separatorów w załączniku X rozdział II sekcja 4 część III do niniejszego rozporządzenia.

1. Zakłady przetwórcze przetwarzające materiały kategorii 3 nie mogą znajdować się w tym samym miejscu, co zakłady przetwórcze przetwarzające materiały kategorii 1 lub 2, chyba że znajdują się one w całkowicie oddzielnych zabudowaniach.

2. Właściwy organ może jednak zezwolić na przetwarzanie materiału kategorii 3 w miejscu, w którym odbywa się przetwarzanie lub inne czynności na materiale kategorii 1 lub kategorii 2, o ile zapobiega się zanieczyszczeniu krzyżowemu poprzez:

3. W zakładach przetwórczych przetwarzających materiał kategorii 3 zapewnia się obecność instalacji służącej kontroli obecności ciał obcych, np. materiału opakowaniowego lub fragmentów metalowych, w produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktach pochodnych, o ile zakłady te przetwarzają materiały przeznaczone na pasze. Wspomniane ciała obce usuwa się przed przetwarzaniem lub w jego trakcie.

1. Do ciągłego monitorowania warunków przetwarzania należy używać dokładnie kalibrowanych mierników lub rejestratorów. Należy zachować dokumentację wskazującą datę ich kalibracji.

2. Materiał, który prawdopodobnie nie został poddany określonej obróbce cieplnej, np. materiał uwolniony podczas rozruchu lub wycieku z podgrzewaczy, musi zostać ponownie skierowany do obróbki cieplnej bądź zebrany i ponownie przetworzony lub usunięty zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009.

1. Dla każdej metody przetwarzania, określonej w rozdziale III, krytyczne punkty kontroli, określające zakres obróbki cieplnej stosowany w przetwarzaniu, uwzględniają następujące wskaźniki:

2. W przypadku chemicznych metod obróbki, dozwolonych przez właściwy organ jako metoda przetwarzania nr 7 zgodnie z rozdziałem III pkt G, krytyczne punkty kontroli określające zakres zastosowanej obróbki chemicznej obejmują uzyskany poziom wyregulowania odczynu pH.

3. Dla zapewnienia możliwości wykazania, że dla każdego krytycznego punktu kontroli stosowane są minimalne wartości przetwarzania, należy przechowywać dokumentację przez co najmniej dwa lata.

4. Materiał kategorii 3 przetwarza się zgodnie z którąkolwiek z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7 bądź też, w przypadku materiału pochodzącego od zwierząt wodnych, którąkolwiek z metod przetwarzania nr 1–7, o których mowa w rozdziale III.

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 50 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 50 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 50 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

2. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, w cząstkach o wielkości nieprzekraczającej 50 mm, muszą być podgrzewane do temperatury wnętrza powyżej 133 °C nieprzerwanie przez co najmniej 20 minut pod ciśnieniem (bezwzględnym) co najmniej 3 barów. Ciśnienie musi być wytworzone poprzez odprowadzenie całego powietrza z komory sterylizacyjnej i zastąpienie go parą wodną („nasycona para wodna”); obróbka cieplna może być stosowana jako proces samodzielny lub jako proces wstępny poprzedzający fazę sterylizacji lub proces końcowy występujący po niej.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 150 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 150 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 150 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury wnętrza przekraczającej 100 °C na czas co najmniej 125 minut, temperatury powyżej 110 °C na czas co najmniej 120 minut oraz temperatury powyżej 120 °C na czas najmniej 50 minut.

Wymienione temperatury wnętrza mogą być osiągane kolejno lub poprzez jednoczesne wystąpienie wymienionych okresów.

3. Przetwarzanie musi być prowadzone systemem wsadowym.

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 30 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 30 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury wnętrza przekraczającej 100 °C na czas co najmniej 95 minut, temperatury powyżej 110 °C na czas co najmniej 55 minut oraz temperatury powyżej 120 °C na czas co najmniej 13 minut.

Wymienione temperatury wnętrza mogą być osiągane kolejno lub poprzez jednoczesne wystąpienie wymienionych okresów.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 30 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 30 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą zostać umieszczone w naczyniu z dodatkiem tłuszczu, a następnie podgrzewane w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury wnętrza przekraczającej 100 °C na czas co najmniej 16 minut, temperatury powyżej 110 °C na czas co najmniej 13 minut, temperatury powyżej 120 °C na czas co najmniej 8 minut oraz temperatury powyżej 130 °C na czas co najmniej 3 minut.

Wymienione temperatury wnętrza mogą być osiągane kolejno lub poprzez jednoczesne wystąpienie wymienionych okresów.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 20 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 20 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 20 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do momentu koagulacji, a następnie wytłaczane w celu usunięcia tłuszczu i wody z materiału białkowego. Materiał białkowy należy następnie podgrzewać w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury wnętrza przekraczającej 80 °C na czas co najmniej 120 minut i temperatury powyżej 100 °C na czas co najmniej 60 minut.

Wymienione temperatury wnętrza mogą być osiągane kolejno lub poprzez jednoczesne wystąpienie wymienionych okresów.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być rozdrobnione do wielkości cząstek nieprzekraczającej:

Następnie należy je zmieszać z kwasem mrówkowym w celu obniżenia odczynu pH do wartości nieprzekraczającej 4,0 i utrzymania go na tym poziomie. Mieszanina musi być przechowywana przez co najmniej 24 godziny, zanim poddana zostanie dalszej obróbce.

2. Po rozdrobnieniu mieszaninę należy podgrzewać:

W przypadku stosowania systemu o ciągłym przepływie przemieszczanie się produktu w konwertorze cieplnym musi być kontrolowane za pomocą sterowania mechanicznego, ograniczającego przesunięcia produktu w sposób gwarantujący, że przy końcu obróbki cieplnej produkt przeszedł cykl obróbki wystarczający pod względem czasu i temperatury.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

1. Dowolna metoda przetwarzania dopuszczona przez właściwy organ, o ile podmiot wykazał właściwemu organowi, że zapewniono:

2. Szczegółowe dane dotyczące krytycznych punktów kontroli, w których każdy zakład przetwórczy zadowalająco spełnia normy mikrobiologiczne, muszą być rejestrowane i przechowywane, tak aby umożliwić podmiotowi oraz właściwemu organowi monitorowanie działalności zakładu przetwórczego. Rejestrowane i monitorowane informacje muszą obejmować wielkość cząstek oraz, gdy jest to właściwe, temperaturę przemiany, czas bezwzględny, wykres ciśnienia, szybkość podawania surowca i stopień odzysku tłuszczu.

3. W drodze odstępstwa od pkt 1 właściwy organ może zezwolić na stosowanie metod przetwarzania zatwierdzonych przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z załącznikiem V rozdział III do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.

4. Właściwy organ zakazuje stosowania metod przetwarzania, o których mowa w pkt 1 i 3, bądź zawiesza ich stosowanie, jeśli otrzyma dowody, że jakiekolwiek okoliczności określone w pkt 1 lit. a) lub b) uległy istotnej zmianie.

5. Właściwy organ, na wniosek właściwego organu innego państwa członkowskiego, przekazuje mu dostępne informacje w zakresie pkt 1 i 2, dotyczące dopuszczonej metody przetwarzania.

1. Materiały będące wynikiem przetwarzania materiałów kategorii 1 i 2 muszą być trwale oznakowane zgodnie z wymogami dotyczącymi znakowania niektórych produktów pochodnych, ustanowionymi w załączniku VIII rozdział V.

Znakowanie to nie jest jednak wymagane w przypadku następujących materiałów, o których mowa w sekcji 2:

2. W przypadku gdy dana metoda alternatywna jest stosowana w danym państwie członkowskim po raz pierwszy, właściwy organ tego państwa członkowskiego udostępnia wyniki kontroli urzędowych właściwemu organowi innego państwa członkowskiego, na jego wniosek, w celu ułatwienia wdrożenia nowej metody alternatywnej.

a) Należy stosować roztwór wodorotlenku sodu (NaOH) lub wodorotlenku potasu (KOH) (lub połączenie tych substancji) w takich ilościach, aby stanowiły przybliżony równoważnik molowy dla produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, które mają być poddane wytrawianiu, stosownie do ich wagi, typu i składu.

W przypadku wysokiej zawartości tłuszczu neutralizującego zasadę w produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego ilość dodanej zasady dostosowuje się dla osiągnięcia wspomnianego równoważnika molowego.

b) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być umieszczane w pojemnikach ze stali stopowej. Odmierzoną ilość zasady należy dodawać w postaci stałej lub w postaci roztworu zgodnie z lit. a).

c) Pojemnik musi być zamknięty, a mieszaninę produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i zasady należy podgrzewać do temperatury wnętrza co najmniej 150 °C pod ciśnieniem (bezwzględnym) co najmniej 4 barów przez okres co najmniej:

d) Proces musi być przeprowadzany systemem wsadowym, a materiał w zbiorniku należy stale mieszać dla ułatwienia procesu wytrawiania do momentu rozpuszczenia tkanek oraz zmiękczenia kości i zębów oraz

e) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy poddawać obróbce w taki sposób, aby wymagania dotyczące czasu, temperatury i ciśnienia były spełnione jednocześnie.

a) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzać do temperatury wnętrza wynoszącej przynajmniej 180 °C przez co najmniej 40 minut bez przerwy pod ciśnieniem (bezwzględnym) przynajmniej 12 barów, wytworzonym przez pośredni dopływ pary do reaktora biolitycznego;

b) Przetwarzanie należy przeprowadzać systemem wsadowym, a materiał w zbiorniku należy nieprzerwanie mieszać oraz

c) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy poddawać obróbce w taki sposób, aby wymagania dotyczące czasu, temperatury i ciśnienia były spełnione jednocześnie.

a) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy uprzednio poddać przetwarzaniu metodą nr 1 (sterylizacji ciśnieniowej) opisaną w rozdziale III w zatwierdzonym zakładzie przetwórczym;

b) Po przeprowadzeniu procesu, o którym mowa w lit. a), odtłuszczone materiały należy poddać temperaturze przynajmniej 220 °C przez co najmniej 20 minut pod ciśnieniem (bezwzględnym) przynajmniej 25 barów; podgrzewanie należy przeprowadzać w dwóch etapach: najpierw przez bezpośredni wtrysk pary wodnej, a następnie pośrednio we współosiowym wymienniku ciepła;

c) Przetwarzanie należy przeprowadzać systemem wsadowym lub ciągłym, a materiał należy nieprzerwanie mieszać;

d) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy poddawać obróbce w taki sposób, aby wymagania dotyczące czasu, temperatury i ciśnienia były spełnione jednocześnie;

e) Otrzymany materiał należy następnie zmieszać z wodą i fermentować w warunkach beztlenowych (przekształcanie w biogaz) w reaktorze biogazowym;

f) W przypadku materiału wyjściowego kategorii 1 cały proces musi odbywać się w jednym miejscu, w systemie zamkniętym, a biogaz uzyskany w wyniku procesu należy poddać niezwłocznemu spaleniu w tym samym zakładzie w temperaturze co najmniej 900 °C, a następnie gwałtownie schłodzić („gaszenie”).

a) O ile nie stosuje się oleju z ryb ani tłuszczu wytopionego, wytworzonych zgodnie z załącznikiem III sekcja odpowiednio VIII lub XII do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, frakcję tłuszczową uzyskaną z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego należy najpierw poddać przetwarzaniu:

b) Przetworzony tłuszcz należy następnie dalej przetwarzać z wykorzystaniem jednej z następujących metod:

a) Komorę dopalania należy podgrzać za pomocą gazu ziemnego;

b) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy umieścić we wstępnej komorze zgazowania i zamknąć drzwi. Komora wstępna musi być pozbawiona palników i ogrzewana za pomocą ciepła prowadzonego z komory dopalania, która musi znajdować się pod komorą wstępną. W celu zwiększenia skuteczności procesu powietrze należy przepuszczać do komory wstępnej wyłącznie przez trzy zawory wlotowe zamontowane na głównych drzwiach;

c) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy zgazować do formy złożonych węglowodorów, a powstałe gazy powinny przedostawać się z komory wstępnej przez wąski otwór na szczycie tylnej ściany do stref mieszających i rozdrabniających, w których powinny zostać rozbite na pierwiastki składowe. Na koniec gazy powinny przejść do komory dopalania, gdzie powinny zostać spalone w płomieniu palnika gazu ziemnego w obecności nadmiaru powietrza.

d) Każda jednostka przeprowadzająca proces musi być wyposażona w dwa palniki i dwa dodatkowe wentylatory dla zapewnienia rezerwy na wypadek uszkodzenia palnika lub wentylatora. Komora wtórna musi być zaprojektowana w sposób zapewniający minimalny czas przebywania cząstek w temperaturze co najmniej 950 °C wynoszący 2 sekundy, jeżeli spełnione są wszystkie warunki spalania;

e) Po opuszczeniu komory wtórnej gazy spalinowe powinny przechodzić przez tłumik barometryczny, znajdujący się u podstawy komina, który je schładza i rozpuszcza w powietrzu, utrzymując stałe ciśnienie w komorze pierwszej i wtórnej;

f) Proces musi odbywać się w 24-godzinnym cyklu, który obejmuje wprowadzanie, przetwarzanie, schładzanie i usuwanie popiołu. Na zakończenie cyklu pozostały popiół należy usunąć ze wstępnej komory zgazowania przy zastosowaniu systemu ekstrakcji próżniowej do zamkniętych worków, które następnie plombuje się przed transportem;

g) Gazyfikacja materiałów innych niż produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nie jest dozwolona.

a) O ile nie stosuje się oleju z ryb ani tłuszczu wytopionego, wytworzonych zgodnie z załącznikiem III sekcja, odpowiednio, VIII lub XII do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, frakcję tłuszczową uzyskaną z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego należy najpierw poddać przetwarzaniu:

b) Frakcję tłuszczową należy oddzielić od białka, a w przypadku tłuszczu pochodzącego od przeżuwaczy, przewidzianego do spalenia w innym zakładzie, usunąć nierozpuszczalne zanieczyszczenia przekraczające 0,15 % wagowo;

c) W następstwie procesu, o którym mowa w lit. a) i b), tłuszcz musi być:

d) Spalanie materiału pochodzenia zwierzęcego innego niż tłuszcz zwierzęcy jest niedozwolone.

e) Spalanie tłuszczu pochodzącego z materiałów kategorii 1 i 2 musi się odbywać w tym samym zakładzie, w którym tłuszcz jest wytapiany w celu wykorzystania energii wytworzonej w procesie wytapiania. Jednakże właściwy organ może zezwolić na przemieszczenie wspomnianego tłuszczu do innych zakładów w celu spalenia, pod warunkiem że:

f) Spalanie musi odbywać się zgodnie z prawodawstwem UE dotyczącym ochrony środowiska, w szczególności z uwzględnieniem ustalonych w tym prawodawstwie norm dotyczących najlepszych dostępnych technologii ograniczania i monitorowania emisji.

a) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy umieścić w konwertorze, a następnie poddawać działaniu temperatury 80 °C przez okres ośmiu godzin. W tym czasie materiał należy ciągle rozdrabniać przy użyciu właściwych urządzeń do mechanicznego ścierania.

b) Następnie materiał należy poddawać działaniu temperatury 100 °C przez co najmniej dwie godziny.

c) Wielkość cząstek powstałego w ten sposób materiału nie może przekraczać 20 mm;

d) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy poddawać obróbce w taki sposób, aby wymagania dotyczące czasu, temperatury i ciśnienia, opisane w lit. a) i b), były spełnione jednocześnie;

e) Podczas obróbki cieplnej materiału parującą wodę należy stale odprowadzać z przestrzeni powyżej biopaliwa i przeprowadzać przez kondensator ze stali nierdzewnej. Kondensat należy przetrzymywać w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 1 godzinę, zanim zostanie uwolniony jako ścieki;

f) Po przeprowadzeniu obróbki cieplnej materiału uzyskane w ten sposób biopaliwo należy uwolnić z konwertora i automatycznie przetransportować w całkowicie zakrytym i zablokowanym przenośniku do spalenia lub współspalenia jako odpady w tym samym zakładzie;

g) Proces musi być prowadzony systemem wsadowym.

a) Zawartość suchej masy w oborniku należy określić metodą zawartą w normie CEN EN 12880:2000 ( 53 ) dotyczącej charakterystyki osadu i określania zawartości suchej masy i wody.

Dla celów tego procesu zawartość suchej masy musi wynosić między 15 % a 70 %.

b) Należy dodać taką ilość wapna, żeby osiągnąć jedno z połączeń czasu i temperatury, o których mowa w lit. f).

c) Wielkość cząstek przetwarzanych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nie może przekraczać 12 mm.

W razie potrzeby należy zmniejszyć wielkość cząstek, aby osiągnąć wymaganą maksymalną wielkość.

d) Obornik należy zmieszać z wapnem palonym (CaO) o reaktywności średniej do wysokiej w ciągu maksymalnie sześciu minut, tak aby zgodnie z kryteriami badania reaktywności nr 5.10 metodą określoną w normie CEN EN 459-2:2002 ( 54 ) osiągnąć wzrost temperatury o 40 °C.

Mieszanie musi być wykonane przez dwa mieszalniki ustawione w linii, każdy wyposażony w dwie śruby.

Oba mieszalniki muszą:

Średni czas mieszania powinien wynosić około dwóch minut.

e) Mieszaninę należy mieszać przez co najmniej sześć godzin aż do uzyskania co najmniej dwutonowej pryzmy.

f) W wyznaczonych w pryzmie punktach monitorowania należy dokonywać ciągłych pomiarów, aby stwierdzić, że wartość pH mieszaniny w pryzmie wyniosła co najmniej 12 w ciągu jednego z poniższych przedziałów czasu, podczas którego należy osiągnąć jedną z odpowiednich poniższych temperatur:

g) Proces musi być prowadzony systemem wsadowym.

h) Należy wprowadzić procedurę pisemną w oparciu o zasady Analizy Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli (HACCP).

i) Drogą walidacji zgodnej z wymogami przedstawionymi poniżej podmioty mogą wykazać przed właściwym organem, że proces, w którym użyto mieszalnika innego niż ten określony w lit. d), lub z użyciem wapna tlenkowo-magnezowego (CaOMgO) zamiast wapna palonego, jest skuteczny co najmniej w tym samym stopniu, co proces opisany w lit. a)–h).

Walidacja ta musi:

a) W tym procesie można stosować następujące materiały:

b) Stosowanie w tym procesie tłuszczów wytopionych uzyskanych z materiału kategorii 1 jest niedozwolone.

a) Dany tłuszcz wytopiony należy poddać wstępnej obróbce polegającej na:

b) Wstępnie obrobione materiały należy poddać wieloetapowemu procesowi katalitycznemu, który składa się z hydrodeoksygenacji, po którym następuje izomeryzacja.

Materiały te należy poddać ciśnieniu co najmniej 20 barów w temperaturze co najmniej 250 °C przez co najmniej 20 minut.

a) materiały kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. f) ppkt (i) i (iii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

b) materiały kategorii 3.

2.1. Materiały, które mają zostać przetworzone są zbierane w gospodarstwach akwakultury oraz zakładach przetwórstwa żywności codziennie i bez zbędnych opóźnień, mielone lub siekane, a następnie poddawane kiszeniu przy wartości pH 4 lub niższej, przy użyciu kwasu mrówkowego lub innego kwasu organicznego dozwolonego zgodnie z prawodawstwem dotyczącym pasz. Otrzymana kiszonka z ryb stanowi zawiesinę części zwierząt wodnych utworzoną przez działanie enzymów endogennych w obecności dodanego kwasu. Białka zwierząt wodnych muszą zostać zredukowane do mniejszych rozpuszczalnych cząstek przez enzymy i kwas, aby zapobiec ich zepsuciu pod wpływem drobnoustrojów. Kiszony materiał jest przewożony do zakładu przetwórczego.

2.2. W zakładzie przetwórczym kiszony materiał ze zwierząt wodnych musi zostać przepompowany do zamkniętych zbiorników. Czas inkubacji musi wynosić przynajmniej 24 godziny przy wartości pH 4 lub niższej, zanim będzie można przeprowadzić obróbkę cieplną. Przed obróbką cieplną kiszonka ze zwierząt wodnych musi mieć pH o wartości 4 lub niższej, a wielkość jej cząstek musi być mniejsza niż 10 mm po filtracji lub maceracji w zakładzie. Podczas przetwarzania należy poddać ją wstępnemu podgrzewaniu do temperatury powyżej 85 °C, a następnie inkubacji w kontenerze izolowanym do uzyskania 85 °C w całym materiale rybnym przez 25 minut. Proces ten musi odbywać się w zamkniętej linii produkcyjnej obejmującej zbiorniki i przewody.

2.3. Przed wydaniem zezwolenia stała pisemna procedura podmiotu, o której mowa w art. 29 ust. 1–3 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 musi zostać oceniona przez właściwy organ.

1. Produkty pochodne uzyskane z przetwarzania:

2. Materiały uzyskane w drodze przetwarzania poprzez:

▼M1

▼M9

▼M9

3. Wszelkie odpady, inne niż produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne, o których mowa w pkt 2, powstałe wskutek przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zgodnie z niniejszą sekcją, jak osad, zawartość filtrów, popiół i pozostałości fermentacyjne, należy usuwać zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 oraz z niniejszym rozporządzeniem.

1. Wytwórnia biogazu musi być wyposażona w urządzenie do pasteryzacji lub oczyszczania, którego nie mogą ominąć wprowadzane do wytwórni produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne składające się z cząstek o wielkości maksymalnie 12 mm przed wprowadzeniem do urządzenia, wraz z:

2. W drodze odstępstwa od pkt 1 urządzenie do pasteryzacji lub oczyszczania nie jest obowiązkowe dla wytwórni biogazu, które przekształcają wyłącznie:

▼M4

▼B

3. Jeżeli wytwórnia biogazu znajduje się w miejscu lub w sąsiedztwie miejsca, w którym trzyma się zwierzęta gospodarskie, i nie wykorzystuje ona wyłącznie obornika, mleka lub siary pochodzących od tych zwierząt, wówczas wytwórnia musi znajdować się w odpowiedniej odległości od obszaru, na którym trzyma się zwierzęta.

Odległość tę ustala się tak, aby wykluczyć niedopuszczalne zagrożenie przeniesienia z wytwórni biogazu choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta.

W każdym przypadku konieczne jest zapewnienie całkowitego fizycznego oddzielenia wytwórni biogazu od zwierząt, ich paszy i ściółki, w razie potrzeby także za pomocą ogrodzenia.

4. Każda wytwórnia biogazu musi dysponować własnym laboratorium lub korzystać z laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i zostać zatwierdzone przez właściwy organ, względnie być akredytowane zgodnie z uznanymi normami międzynarodowymi lub podlegać regularnym kontrolom przeprowadzanym przez właściwy organ.

1. Kompostownia musi być wyposażona w zamknięty reaktor do kompostowania lub zamknięty obszar, którego nie mogą ominąć wprowadzane do kompostowni produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne, a także w:

2. W drodze odstępstwa od pkt 1 dopuszcza się stosowanie innych urządzeń do kompostowania, pod warunkiem że:

3. Jeżeli kompostownia znajduje się w miejscu lub w sąsiedztwie miejsca, w którym trzyma się zwierzęta gospodarskie, i nie wykorzystuje ona wyłącznie obornika, mleka lub siary pochodzących od tych zwierząt, wówczas kompostownia musi znajdować się w odpowiedniej odległości od obszaru, na którym trzyma się zwierzęta.

Odległość tę ustala się tak, aby wykluczyć niedopuszczalne zagrożenie przeniesienia z kompostowni choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta.

W każdym przypadku konieczne jest zapewnienie całkowitego fizycznego oddzielenia kompostowni od zwierząt, ich paszy i ściółki, w razie potrzeby także za pomocą ogrodzenia.

4. Każda kompostownia musi dysponować własnym laboratorium lub korzystać z laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i zostać zatwierdzone przez właściwy organ, względnie być akredytowane zgodnie z uznanymi normami międzynarodowymi lub podlegać regularnym kontrolom przeprowadzanym przez właściwy organ.

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy przekształcać jak najszybciej po ich przybyciu do wytwórni biogazu lub kompostowni. Do momentu rozpoczęcia obróbki muszą one być odpowiednio przechowywane.

2. Kontenery, pojemniki i pojazdy używane do przewożenia nieprzetworzonego materiału muszą zostać wyczyszczone i odkażone w miejscu do tego przeznaczonym.

Miejsce to musi być tak zlokalizowane lub zaprojektowane, aby zapobiec zakażaniu produktów poddanych obróbce.

3. Systematycznie muszą być podejmowane środki zapobiegawcze przeciwko ptakom, gryzoniom, owadom lub innym szkodnikom.

Do tego celu należy wykorzystywać program zwalczania szkodników poparty dokumentacją.

4. Dla wszystkich części pomieszczeń muszą być ustanowione procedury czyszczenia, poparte dokumentacją. Do czyszczenia należy zapewnić odpowiednie wyposażenie i środki czystości.

5. Kontrola higieny musi obejmować regularne inspekcje środowiska i wyposażenia. Harmonogram inspekcji i ich wyniki muszą być udokumentowane.

6. Instalacje i urządzenia muszą być utrzymywane w dobrym stanie technicznym, a urządzenia pomiarowe muszą być poddawane kalibracji w regularnych odstępach czasu.

7. Czynności na pozostałościach fermentacyjnych i kompoście oraz ich przechowywanie muszą odbywać się w danej wytwórni biogazu lub kompostowni w taki sposób, aby zapobiec powtórnemu zanieczyszczeniu.

1. Materiał kategorii 3 wykorzystywany jako surowiec w wytwórni biogazu wyposażonej w urządzenia do pasteryzacji lub oczyszczania musi podlegać następującym minimalnym wymaganiom:

Jednakże mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara i produkty z siary stanowiące materiał kategorii 3 mogą być stosowane jako surowiec w wytwórni biogazu bez pasteryzacji ani oczyszczania, jeżeli właściwy organ uzna, że nie stanowią one zagrożenia rozprzestrzeniania poważnej choroby zakaźnej na ludzi lub zwierzęta.

Minimalne wymogi określone w lit. b) i c) niniejszego punktu stosuje się również do materiału kategorii 2 wprowadzanego do wytwórni biogazu bez uprzedniego przetworzenia w sposób określony w art. 13 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

2. Materiał kategorii 3 wykorzystywany jako surowiec w kompostowni musi podlegać następującym minimalnym wymaganiom:

Minimalne wymogi określone w lit. b) i c) niniejszego punktu stosuje się również do materiału kategorii 2 kompostowanego bez uprzedniego przetworzenia w sposób określony w art. 13 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

1. Właściwy organ może zezwolić na stosowanie parametrów innych niż określone w rozdziale I sekcja 1 pkt 1 i innych niż standardowe parametry przekształcania, pod warunkiem że wnioskujący o stosowanie takich parametrów wykaże, że zapewniają one odpowiednie ograniczenie zagrożenia biologicznego. W tym celu niezbędna jest walidacja, przeprowadzana zgodnie z następującymi wymogami:

2. W drodze odstępstwa od pkt 1, do czasu przyjęcia odpowiednich zasad, jak określono w art. 15 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, właściwy organ może zezwolić na stosowanie szczegółowych wymagań innych niż te ustanowione w niniejszym rozdziale, pod warunkiem że gwarantują one uzyskanie równoważnego skutku dotyczącego zmniejszenia ilości czynników chorobotwórczych, w odniesieniu do:

3. W przypadku gdy materiały, o których mowa w pkt 2 lit. b), lub produkty pochodne, o których mowa w art. 10 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, stanowią jedyny materiał wyjściowy pochodzenia zwierzęcego poddawany obróbce w wytwórni biogazu lub w kompostowni, właściwy organ może zezwolić na stosowanie szczegółowych wymagań innych niż określone w niniejszym rozdziale, pod warunkiem że:

▼M9

▼B

4. Podmioty mogą wprowadzać do obrotu pozostałości fermentacyjne lub kompost wytworzone zgodnie z parametrami dopuszczonymi przez właściwy organ:

gdzie, w odniesieniu do lit. a) i b):

2. Pozostałości fermentacyjne lub kompost, które nie spełniają wymagań określonych w niniejszej sekcji, należy poddać powtórnemu przekształcaniu lub kompostowaniu, a w przypadku Salmonelli poddać odpowiednim czynnościom lub usunąć zgodnie z instrukcjami właściwego organu.

3. W przypadku gdy produkty uboczne są przekształcane w biogaz lub kompostowane wraz z materiałami pochodzenia innego niż zwierzęce, właściwy organ może zezwolić podmiotom ma pobieranie reprezentatywnych próbek po pasteryzacji, o której mowa w rozdziale I sekcja 1 pkt 1 lit. a), lub po kompostowaniu, o którym mowa w sekcji 2 pkt 2, i przed wymieszaniem z materiałami pochodzenia innego niż zwierzęce w celu monitorowania skuteczności przekształcania lub kompostowania danych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

1. Operatorzy dopilnowują, aby wysyłkom próbek badawczych i diagnostycznych towarzyszył dokument handlowy, który musi:

2. Użytkownicy mający kontakt z próbkami badawczymi i diagnostycznymi podejmują wszelkie niezbędne środki dla uniknięcia rozprzestrzenienia chorób przenoszonych na ludzi lub zwierzęta przy obchodzeniu się z powierzonymi im materiałami, w szczególności poprzez stosowanie dobrych praktyk laboratoryjnych.

3. Próbki badawcze i diagnostyczne nie mogą następnie być stosowane do żadnych celów innych niż wymienione w załączniku I pkt 38.

4. Próbki badawcze i diagnostyczne oraz wszelkie produkty uzyskane ze stosowania tych próbek – o ile nie są przechowywane do celów referencyjnych – należy usuwać:

5. Użytkownicy dokonujący czynności na próbkach badawczych i diagnostycznych prowadzą rejestr przesyłek tych próbek.

Rejestr ten zawiera informacje, o których mowa w pkt 1, oraz datę i metodę usunięcia próbek i wszelkich produktów pochodnych.

6. W drodze odstępstwa od art. 1, 4 i 5 właściwy organ może zezwolić, aby próbki badawcze i diagnostyczne stosowane do celów edukacyjnych podlegały czynnościom lub usuwaniu w innych warunkach, zapewniających wyeliminowanie niedopuszczalnego zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

1. Transport, wykorzystywanie i usuwanie próbek handlowych i przedmiotów wystawowych może odbywać się tylko w sposób zgodny z Sekcją 1 pkt 1–4 i 6.

2. Po zakończeniu danych badań lub analiz próbki handlowe – o ile nie są przechowywane do celów odniesienia – należy:

3. Po zakończeniu danej wystawy lub działań artystycznych przedmioty wystawowe należy wysłać z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia bądź wysłać lub usunąć zgodnie z pkt 2.

1. Transport produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do użytkowników lub punktów gromadzenia musi odbywać się zgodnie z załącznikiem VIII rozdział I sekcje 1 i 3.

2. Właściwy organ rejestruje punkty gromadzenia, pod warunkiem że:

3. Państwa członkowskie mogą wyrazić zgodę na wykorzystywanie zakładów przetwórczych materiałów kategorii 2 jako punktów gromadzenia.

4. Podmioty prowadzące punkty gromadzenia dostarczające użytkownikom końcowym materiał inny niż produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego pochodzące od zwierząt wodnych i bezkręgowców wodnych muszą dopilnować, aby materiał ten został poddany obróbce jednym z wymienionych sposobów:

1. Właściwy organ może wyrazić zgodę na stosowanie materiału kategorii 1, o którym mowa w art. 18 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, do skarmiania wymienionych poniżej gatunków zagrożonych i chronionych w stacjach skarmiania, przy zachowaniu wymienionych poniżej warunków.

2. W ramach wniosku składanego do Komisji o włączenie do wykazu w pkt 1 lit. a) dane państwo członkowskie przedstawia:

1. Właściwy organ musi mieć pewność, na podstawie oceny konkretnej sytuacji danych gatunków i ich siedlisk, że stan ochrony tych gatunków ulegnie poprawie;

2. Właściwy organ musi w wydanej zgodzie określić gospodarstwa lub stada w ramach określonego geograficznie obszaru skarmiania pod następującymi warunkami:

a) Właściwy organ musi uprzednio wydać zgodę podmiotowi odpowiedzialnemu za skarmianie. Właściwy organ wydaje taką zgodę, pod warunkiem że:

b) Zgoda wydana przez właściwy organ musi być natychmiast zawieszona w przypadku:

c) Podmiot odpowiedzialny za skarmianie:

1. Jeśli właściwy organ wyrazi zgodę na usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na miejscu zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. a), b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, usuwanie takie może się odbywać:

2. Spopielanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w miejscach, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, musi odbywać się w sposób zapewniający ich spopielanie:

3. Grzebanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w miejscach, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. a), b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, musi odbywać się w sposób zapewniający ich zakopanie:

4. W przypadku usuwania zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. a), b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 przemieszczanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z miejsca pochodzenia do miejsca usuwania musi odbywać się przy zachowaniu następujących warunków:

a) 10 % populacji bydła danego państwa członkowskiego;

b) 25 % populacji owiec i kóz danego państwa członkowskiego;

c) 10 % populacji trzody chlewnej danego państwa członkowskiego oraz

d) takiego odsetka populacji innych gatunków, jaki został ustalony przez właściwy organ na podstawie oceny ewentualnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, wynikających z usuwania zwierząt tych gatunków poprzez spopielanie lub grzebanie na miejscu.

a) ilość takich materiałów nie przekracza 20 kg na tydzień z danego przedsiębiorstwa lub zakładu, w którym materiały te są gromadzone, niezależnie od tego, od jakiego gatunku pochodzą;

b) materiały są gromadzone, transportowane i usuwane środkami zapobiegającymi przenoszeniu niedopuszczalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt;

c) właściwy organ prowadzi regularne kontrole, w tym kontrole dokumentacji prowadzonej przez podmioty, w przedsiębiorstwach i zakładach, w których gromadzone są materiały, w celu zapewnienia zgodności z przepisami niniejszej sekcji.

1. Wnioski o dopuszczenie alternatywnej metody stosowania lub usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, przewidziane w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 (wnioski), składa się w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej, określonych w art. 1 rozporządzenia nr 1 z 1958 r.

2. Zainteresowane strony składające wnioski w języku innym niż angielski zatwierdzają urzędowe tłumaczenie swojego wniosku, które zapewnia EFSA, przed oceną wniosku.

Bieg okresu, o którym mowa w art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, rozpoczyna się dopiero po zatwierdzeniu przez zainteresowaną stronę urzędowego tłumaczenia wniosku.

1. Wnioski winny zawierać wszelkie niezbędne informacje umożliwiające EFSA ocenę bezpieczeństwa proponowanej metody alternatywnej, a w szczególności zawierać opis:

2. Ponadto we wniosku, o którym mowa w pkt 1, należy:

3. Dokonanie zwalidowanych pomiarów bezpośrednich, o których mowa w pkt 2 lit. d) powyżej, oznacza:

4. Plan HACCP, o którym mowa w ust. 2 lit. b), musi być oparty na kluczowych parametrach, które są stosowane dla zmniejszenie ryzyka, w szczególności na:

Należy określić wartości graniczne zachowane w planie HACCP, oparte na wynikach walidacji eksperymentalnej lub na dostarczonym modelu.

Jeśli właściwe działanie procesu można wykazać tylko w odniesieniu do parametrów technicznych, które związane są bezpośrednio z urządzeniami stosowanymi w danym procesie, w planie HACCP należy również zawrzeć ograniczenia techniczne, których należy przestrzegać, w szczególności pobór energii, liczba suwów pompy i dozowanie chemikaliów.

Należy podać informacje o wartościach granicznych i parametrach technicznych, które muszą być monitorowane i rejestrowane w sposób ciągły lub w określonych odstępach czasu, oraz o metodach dokonywania pomiarów i monitorowania.

Należy wziąć pod uwagę zmienność parametrów w typowych warunkach produkcji.

Plan HACCP musi odzwierciedlać normalne i nietypowe lub kryzysowe warunki działania, w tym awarię procesu, i określać możliwe środki zaradcze, które należy przedsięwziąć w przypadku nietypowych lub kryzysowych warunków działania.

5. Wniosek musi również zawierać wyczerpujące informacje na temat:

6. Do wniosku należy dołączyć dokumentację zawierającą w szczególności:

7. Wniosek powinien zawierać dane kontaktowe zainteresowanej strony, w tym nazwę lub nazwisko, pełen adres, a także numer telefonu, faksu lub adres poczty elektronicznej osoby odpowiedzialnej jako zainteresowana strona lub w jej imieniu.

1. Począwszy od punktu wyjściowego w łańcuchu produkcji, o którym mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne muszą być gromadzone i przewożone w nowych zaplombowanych opakowaniach lub zakrytych, szczelnych kontenerach lub pojazdach.

2. Pojazdy i kontenery wielokrotnego użytku, a także wszystkie pozostałe elementy wyposażenia lub sprzęt wielokrotnego użytku, który styka się z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego lub produktami pochodnymi, innymi niż produkty pochodne, które są wprowadzane do obrotu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 767/2009 oraz przechowywane i przewożone zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 183/2005, muszą być utrzymywane w czystości.

W szczególności pojazdy i kontenery te, o ile nie są przeznaczone wyłącznie do przewozu określonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w sposób wykluczający zanieczyszczenie krzyżowe, muszą:

3. Kontenery wielokrotnego użytku muszą być przeznaczone wyłącznie do przewozu określonego produktu ubocznego pochodzenia zwierzęcego lub produktu pochodnego w zakresie niezbędnym do uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego.

Niemniej jednak kontenery wielokrotnego użytku mogą być stosowane (o ile właściwy organ wyraził zgodę na takie zastosowanie):

4. Opakowania muszą być usuwane poprzez spalenie jako odpady bądź za pomocą innych środków zgodnie z prawodawstwem UE.

1. Przewóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do produkcji materiału paszowego lub surowej karmy dla zwierząt domowych musi odbywać się we właściwej temperaturze w celu uniknięcia wszelkiego zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt; w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z mięsa i produktów mięsnych, przeznaczonych do celów innych niż spożycie przez ludzi, temperatura ta może wynosić najwyżej 7 °C, chyba że produkty te przeznaczone są do celów paszowych zgodnie z załącznikiem II rozdział I.

2. Nieprzetworzony materiał kategorii 3 przeznaczony do produkcji materiału paszowego lub karmy dla zwierząt domowych musi być przechowywany i przewożony w formie schłodzonej, zamrożonej lub zakiszonej, chyba że:

3. Konstrukcja pojazdów używanych do transportu chłodniczego musi zapewniać utrzymanie właściwej temperatury przez cały czas przewozu i umożliwiać monitorowanie temperatury.

1. Należy podjąć wszystkie konieczne środki, aby:

2. Podczas przewozu i przechowywania etykieta przymocowana do opakowania, kontenera lub pojazdu musi:

3. Państwa członkowskie mogą ustanowić systemy lub określić przepisy w zakresie kodowania barwnego opakowań, kontenerów i pojazdów używanych do przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych pochodzących z ich terytorium i pozostających na nim, pod warunkiem że tego rodzaju systemy lub przepisy nie zakłócają systemu kodowania barwnego przewidzianego w pkt 1 lit. c).

4. Państwa członkowskie mogą ustanowić systemy lub określić przepisy w zakresie znakowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z ich terytorium i pozostających na nim, pod warunkiem że tego rodzaju systemy lub przepisy nie są sprzeczne z wymaganiami dotyczącymi znakowania ustanowionymi w odniesieniu do produktów pochodnych w rozdziale V niniejszego załącznika.

5. W drodze odstępstwa od pkt 3 i 4 państwa członkowskie mogą stosować systemy lub przepisy, o których mowa w tych punktach, dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z ich terytorium, ale nieprzeznaczonych do pozostania na nim, jeżeli państwo członkowskie lub państwo trzecie przeznaczenia udzieliło swojej zgody.

6. Jednakże:

1. Podczas przewozu produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego lub produktom pochodnym musi towarzyszyć dokument handlowy zgodny ze wzorem zamieszczonym w niniejszym rozdziale lub, w przypadkach gdy wymagane jest to niniejszym rozporządzeniem, świadectwo zdrowia.

Wspomniany dokument lub świadectwo mogą jednak nie być wymagane, pod warunkiem że:

2. Dokument handlowy musi być wystawiony co najmniej w trzech egzemplarzach (jeden oryginał i dwie kopie). Oryginał musi towarzyszyć przesyłce do ostatecznego miejsca przeznaczenia. Zachowuje go odbiorca. Producent i przewoźnik muszą zachować po jednej kopii.

Państwa członkowskie mogą wymagać przedstawienia dowodu dotarcia przesyłki przez system TRACES lub w postaci czwartego egzemplarza dokumentu handlowego, odsyłanego przez odbiorcę do producenta.

3. Świadectwa zdrowia muszą zostać wystawione i podpisane przez właściwy organ.

4. Dokument handlowy zgodny ze wzorem przedstawionym w pkt 6 towarzyszy produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego i produktom pochodnym od punktu wyjściowego w łańcuchu produkcji, o którym mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w trakcie przewozu na terytorium UE.

Jednakże w uzupełnieniu zezwolenia na przekazywanie informacji za pomocą alternatywnego systemu, o czym mowa w art. 21 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, właściwy organ może zezwolić na to, aby do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, przewożonych na jego terytorium, dołączano:

5. Dokumentację i powiązane dokumenty handlowe bądź świadectwa zdrowia przechowuje się przez okres co najmniej dwóch lat celem ich przedłożenia właściwemu organowi.

6. Wzór dokumentu handlowego

Uwagi

1. Rejestry, o których mowa w art. 22 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 w odniesieniu do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, innych niż mieszanki paszowe zdefiniowane w art. 3 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 767/2009, wytworzone z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych i wprowadzane do obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 767/2009, zawierają:

2. W drodze odstępstwa od pkt 1 niniejszej sekcji podmioty nie są zobowiązane do osobnego przechowywania informacji, o których mowa w pkt 1 lit. a) oraz lit. b) ppkt (i), lit. c) ppkt (i) i (iii) oraz lit. d) ppkt (ii) i (iii), o ile przechowują kopię dokumentu handlowego określonego w rozdziale III w odniesieniu do każdej przesyłki oraz udostępniają te informacje w powiązaniu z innymi informacjami wymaganymi na podstawie pkt 1 niniejszej sekcji.

3. Podmioty prowadzące spalarnie i współspalarnie prowadzą rejestry ilości i kategorii produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, poddanych odpowiednio spalaniu lub współspalaniu jako odpady, oraz dat przeprowadzenia tych działań.

1. w przypadku użytkowników końcowych – wykorzystane ilości, zwierzęta, jakie mają być skarmiane, oraz data zastosowania;

2. w przypadku punktów gromadzenia:

a) liczbę futer i tusz zwierząt skarmianych materiałami pochodzącymi z ich własnego gatunku oraz

b) każdą przesyłkę w celu zapewnienia identyfikowalności materiału.

1. ilość zastosowanych nawozów organicznych i polepszaczy gleby;

2. data, kiedy zastosowano nawozy organiczne i polepszacze gleby, a także miejsca ich zastosowania;

3. daty dopuszczenia zwierząt gospodarskich do wypasu na danym terenie lub pozyskania roślin ciętych w celu skarmiania zwierząt po zastosowaniu danych nawozów organicznych i polepszaczy gleby.

a) ilość wyprodukowana każdego dnia;

b) gatunki pochodzenia wraz z określeniem, czy dane zwierzęta wodne schwytano w naturalnym środowisku, czy pochodzą one z gospodarstw akwakultury;

c) w przypadku mączki rybnej z ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich, przeznaczonej do skarmiania ryb innego gatunku, utrzymywanych w gospodarstwach rybackich – naukowa nazwa gatunku pochodzenia.

a) ilość, kategorie i gatunki produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego spopielanych lub grzebanych;

b) data i miejsce spopielania i grzebania.

1. W zakładach przetwórczych przetwarzających materiał kategorii 1 lub kategorii 2 produkty pochodne należy trwale znakować triheptanianem glicerolu (GTH) w następujący sposób:

2. Podmioty prowadzące zakłady przetwórcze, o których mowa w pkt 1, prowadzą system monitorowania i rejestrowania parametrów, umożliwiający wykazanie właściwemu organowi, że osiągnięte jest wymagane jednorodne minimalne stężenie GTH.

Wspomniany system monitorowania i rejestrowania obejmuje oznaczenie zawartości nienaruszonego GTH jako triglicerydu w oczyszczonym wyciągu GTH z eteru naftowego 40-70 w próbkach pobranych w regularnych odstępach czasu.

3. Znakowanie GTH nie jest wymagane w przypadku:

a) całkowicie bezpiecznego przechowywania i obróbki otrzymywanych materiałów oraz

b) usuwania niezużytych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pozostałych po produkcji produktów zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; w innym wypadku materiał ten należy wysyłać do spalarni, współspalarni, zakładu przetwórczego lub, w przypadku materiału kategorii 3, do wytwórni biogazu lub kompostowni zgodnie z art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz z niniejszym rozporządzeniem.

a) sortowanie;

b) dzielenie;

c) chłodzenie;

d) zamrażanie,

e) solenie lub inne procesy konserwujące;

f) usuwanie skór i skórek;

g) usuwanie materiału szczególnego ryzyka;

h) czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego prowadzone zgodnie z wymogami określonymi w przepisach weterynaryjnych UE, np. badanie poubojowe lub pobieranie próbek;

i) oczyszczanie lub pasteryzacja produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przekształcenia w biogaz lub do kompostowania, przed takim przekształceniem lub kompostowaniem w innym przedsiębiorstwie lub zakładzie zgodnie z załącznikiem V do niniejszego rozporządzenia;

j) przesiewanie.

1. Pomieszczenia i urządzenia, gdzie prowadzone są działania pośrednie, muszą spełniać co najmniej następujące wymagania:

2. Zakład musi być odpowiednio wyposażony do czyszczenia i dezynfekcji kontenerów lub pojemników, w których przyjmowane są produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, oraz pojazdów, innych niż statki, w których są przewożone. Muszą być dostępne odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów.

1. Sortowanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego musi odbywać się w taki sposób, aby wykluczyć wszelkie ryzyko rozprzestrzeniania się chorób zwierząt.

2. Przez cały czas przechowywania wszelkie czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego i ich przechowywanie muszą zapewniać ich oddzielenie od innych towarów oraz muszą odbywać się w taki sposób, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych.

3. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy przechowywać w odpowiedni sposób, w tym w odpowiednich warunkach termicznych, do chwili ponownej wysyłki.

1. Pomieszczenia i urządzenia do przechowywania produktów pochodnych uzyskanych z materiału kategorii 3 nie mogą znajdować się w tym samym miejscu, w którym znajdują się pomieszczenia do przechowywania produktów pochodnych uzyskanych z materiału kategorii 1 lub 2, chyba że zapobiega się zanieczyszczeniu krzyżowemu poprzez odpowiedni układ pomieszczeń i zarządzanie nimi, np. poprzez przechowywanie w całkowicie oddzielnych budynkach.

2. Zakład musi:

3. Zakład musi być odpowiednio wyposażony do czyszczenia i dezynfekowania kontenerów lub pojemników, w których produkty uboczne są przyjmowane, oraz pojazdów, innych niż statki, w których są one przewożone.

4. Produkty pochodne muszą być właściwie przechowywane do chwili ponownej wysyłki.

1. Przechowywanie produktów, o których mowa w załączniku X rozdział II sekcja 4 część II, odbywa się w odpowiedniej temperaturze w celu wykluczenia zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, w przeznaczonym do tego celu, zatwierdzonym lub zarejestrowanym przedsiębiorstwie lub zakładzie przechowywania bądź w przeznaczonym do tego celu oddzielnym miejscu w zatwierdzonym lub zarejestrowanym przedsiębiorstwie lub zakładzie przechowywania.

2. Próbki produktów gotowych pobrane podczas przechowywania lub w momencie wycofywania z przechowywania muszą spełniać co najmniej normy mikrobiologiczne określone w załączniku X rozdział I.

1. Podmioty prowadzące zarejestrowane zakłady lub przedsiębiorstwa bądź inne zarejestrowane podmioty prowadzą wszelkie czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktach pochodnych zgodnie z następującymi warunkami:

2. Podmioty prowadzą rejestry w formie dostępnej dla właściwego organu.

3. Zarejestrowane podmioty przewożące produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne (z wyjątkiem przewozu pomiędzy różnymi obiektami tego samego podmiotu) winny w szczególności:

1. Materiały otrzymane w wyniku zastosowania metody kontenerowej mogą być stosowane lub usuwane wyłącznie w państwie członkowskim, w którym dana metoda została zatwierdzona przez właściwy organ.

2. W przypadku gdy dana metoda kontenerowa jest stosowana w danym państwie członkowskim po raz pierwszy, właściwy organ tego państwa członkowskiego udostępnia wyniki kontroli urzędowych właściwemu organowi innego państwa członkowskiego, na jego wniosek, w celu ułatwienia wdrożenia nowej metody kontenerowej.

a) materiały kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. f) ppkt (i)–(iii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

b) materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

a) podjąć środki zapobiegawcze przed dostępem zwierząt i wprowadzić program zwalczania szkodników poparty dokumentacją;

b) wprowadzić procedury w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób;

c) wprowadzić procedury w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się zużytych trocin poza system zamknięty.

a) jeżeli temperatura 55 °C lub wyższa była utrzymywana przez 3 kolejne dni, stos może zostać usunięty po upływie 3 kolejnych miesięcy fazy dojrzewania lub może być nadal przechowywany w pomieszczeniach w oczekiwaniu na późniejsze usunięcie;

b) jeżeli temperatura 55 °C nie była utrzymywana przez 3 kolejne dni, podmiot musi wprowadzić środki określone w stałej pisemnej procedurze, o której mowa w art. 29 ust. 1–3 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009; w razie potrzeby właściwy organ może wstrzymać metodę przetwarzania i materiał musi zostać usunięty zgodnie z art. 13 wspomnianego rozporządzenia.

a) materiały kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. f) ppkt (i)–(iii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

b) materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. h) wspomnianego rozporządzenia.

a) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy — po ich zgromadzeniu w gospodarstwie, w którym właściwy organ zezwolił na stosowanie przedmiotowej metody przetwarzania na podstawie oceny zagęszczenia pogłowia w tym gospodarstwie, prawdopodobnego współczynnika upadkowości i potencjalnych zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt — umieścić w pojemniku skonstruowanym zgodnie z lit. b) — dalej zwanym „pojemnikiem” — i umieszczonym w specjalnie do tego przeznaczonym miejscu zgodnie z lit. c) i d) — dalej zwanym „miejscem przetwarzania”;

b) Pojemnik

c) Pojemnik należy umieścić w specjalnie do tego przeznaczonym miejscu, które jest fizycznie oddzielone od gospodarstwa.

Do miejsca tego muszą prowadzić specjalne drogi dostępu przeznaczone do transportu materiałów i przejazdu pojazdów odbierających;

d) Pojemnik i miejsce przetwarzania muszą być zaprojektowane i skonstruowane zgodnie z przepisami unijnymi dotyczącymi ochrony środowiska w celu zapobiegania powstawaniu zapachów i zagrożeń dla gleby i wód podziemnych;

e) Do pojemnika musi być podłączona rura odprowadzająca gazy, wyposażona w odpowiednie filtry w celu zapobiegania przenoszeniu chorób zakaźnych ludzi i zwierząt;

f) Pojemnik musi być zamknięty podczas hydrolizy na okres co najmniej trzech miesięcy w sposób uniemożliwiający nieuprawnione otwarcie;

g) Podmiot musi wprowadzić procedury mające na celu zapobieżenie przenoszeniu chorób zakaźnych ludzi lub zwierząt przez personel;

h) Podmiot musi:

i) Podmiot musi prowadzić dokumentację dotyczącą:

j) Podmiot musi opróżniać pojemnik w regularnych odstępach czasu:

k) Po zakończonej hydrolizie materiały należy zgromadzić, stosować i usuwać zgodnie z art. 13 lit. a), b) i c) lub art. 13 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub art. 14 tego rozporządzenia dla materiałów kategorii 3;

l) Proces musi być prowadzony systemem wsadowym;

m) Jakiekolwiek inny sposób przetwarzania lub stosowania zhydrolizowanych materiałów, w tym ich stosowanie w glebie, jest niedozwolony.

Salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0

Enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g;

1. Przetworzone białko zwierzęce pochodzące od ssaków musi być poddane przetwarzaniu metodą nr 1 (sterylizacja ciśnieniowa) opisaną w załączniku IV rozdział III.

Jednakże:

2. Przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż ssaki, z wyjątkiem mączki rybnej, musi być poddane przetworzeniu dowolną z metod nr 1–5 lub nr 7, opisanych w załączniku IV rozdział III.

3. Mączka rybna musi być poddana przetwarzaniu:

1. Przetworzone białko zwierzęce musi być pakowane i przechowywane w nowych lub sterylizowanych workach lub też przechowywane we właściwie skonstruowanych zbiornikach lub magazynach.

Należy podjąć odpowiednie środki w celu zredukowania do minimum kondensacji pary wewnątrz zbiorników, przenośników lub wyciągów.

2. Produkty w przenośnikach, wyciągach i zbiornikach muszą być zabezpieczone przed przypadkowym zanieczyszczeniem.

3. Urządzenia mające z racji przeznaczenia kontakt z przetworzonym białkiem zwierzęcym muszą być utrzymywane w stanie czystym i suchym oraz winny posiadać odpowiednie punkty kontrolne umożliwiające badanie czystości.

Wszystkie pomieszczenia i urządzenia do przechowywania muszą być regularnie opróżniane i czyszczone w zakresie koniecznym do zapobieżenia zanieczyszczeniu.

4. Przetworzone białko zwierzęce musi być utrzymywane w stanie suchym.

Należy zapobiegać wyciekom i kondensacji pary w miejscu przechowywania.

a) dowolną z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7 opisanych w załączniku IV rozdział III lub

b) inną metodą gwarantującą, że dany produkt z krwi jest zgodny z normami mikrobiologicznymi dla produktów pochodnych, określonymi w rozdziale I niniejszego załącznika.

a) z zastosowaniem metody przetwarzania nr 1–7, określonych w załączniku IV rozdział III, lub

b) zgodnie z inną metodą gwarantującą zgodność produktu z normami mikrobiologicznymi dla produktów pochodnych, określonymi w rozdziale I niniejszego załącznika.

1. Mleko musi być poddane obróbce jedną z następujących metod:

2. Produkty na bazie mleka i produkty pochodne mleka muszą zostać poddane obróbce co najmniej jedną z metod określonych w pkt 1 albo być wyprodukowane z mleka poddanego obróbce zgodnie z pkt 1.

3. Serwatka służąca do skarmiania zwierząt gatunków podatnych na pryszczycę i wyprodukowana z mleka poddanego obróbce zgodnie z pkt 1 musi:

4. W uzupełnieniu do wymogów ustanowionych w pkt 1, 2 i 3 mleko, produkty na bazie mleka i produkty pochodne mleka muszą spełniać następujące wymogi:

5. Surowe mleko musi być wytwarzane w warunkach dających odpowiednie gwarancje dotyczące do zdrowia zwierząt.

6. Siara i produkty z siary muszą:

1. Wymogi określone w pkt 2 i 3 niniejszej części mają zastosowanie do przetwarzania, stosowania i przechowywania mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka będących materiałem kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, innych niż osad z centryfug lub separatorów, oraz mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka o których mowa w art. 10 lit. f) i h) tego rozporządzenia, które nie zostały poddane przetwarzaniu zgodnie z częścią I niniejszej sekcji.

2. Właściwy organ zezwala zakładom przetwarzającym mleko, zatwierdzonym lub zarejestrowanym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004, na dostarczanie mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka do celów, o których mowa w pkt 3 niniejszej części, pod warunkiem zapewnienia przez dane przedsiębiorstwo identyfikowalności tych produktów.

3. Mleko, produkty na bazie mleka i produkty pochodne mleka mogą być dostarczane i stosowane jako materiał paszowy:

4. Właściwy organ może zezwolić na dostarczanie siary niespełniającej warunków określonych w części I pkt B.6 przez jednego rolnika innemu rolnikowi w tym samym państwie członkowskim w celu skarmiania, na warunkach zapobiegających przenoszeniu zagrożeń dla zdrowia.

1. O ile żelatyna nie została wytworzona zgodnie z załącznikiem III sekcja XIV do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, musi być produkowana w procesie, który gwarantuje poddanie nieprzetworzonego materiału kategorii 3 traktowaniu kwasem lub zasadą, a następnie jednokrotnemu lub kilkakrotnemu płukaniu.

Następnie konieczne jest wyregulowanie odczynu pH. Żelatynę należy uzyskiwać poprzez jednokrotne lub wielokrotnie ogrzewanie, a następnie oczyszczanie poprzez przefiltrowanie i sterylizację.

2. Po poddaniu żelatyny procesom określonym w pkt 1 można ją poddać suszeniu i, w odpowiednich przypadkach, procesowi proszkowania lub uwarstwiania.

3. Używanie konserwantów innych niż dwutlenek siarki i nadtlenek wodoru jest zabronione.

a) należy zapewnić pomieszczenie do przechowywania materiałów przeznaczonych do pakowania;

b) pakowanie musi odbywać się w pomieszczeniu lub miejscu specjalnie przeznaczonym do tego celu.

a) odczynu pH powyżej 11 przez ponad trzy godziny w temperaturze ponad 80 °C, a następnie obróbce cieplnej w temperaturze ponad 140 °C przez 30 minut pod ciśnieniem wyższym niż 3,6 bara lub

b) odczynu pH 1–2, następnie powyżej 11, a następnie obróbce cieplnej w temperaturze 140 °C przez 30 minut pod ciśnieniem 3 barów.

1. Fosforan diwapniowy musi być wytwarzany w procesie obejmującym następujące trzy etapy:

2. Jeżeli fosforan diwapniowy pochodzi z odtłuszczonych kości, musi on pochodzić z kości, o których mowa w art. 10 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

a) rozkruszenie wszelkich kości stanowiących materiał kategorii 3 na drobne cząstki i odtłuszczenie ich przy zastosowaniu przepływu przeciwprądowego gorącej wody (odłamki kostne muszą być mniejsze niż 14 mm);

b) gotowanie ciągłe na parze w temperaturze 145 °C przez 30 min pod ciśnieniem 4 barów;

c) oddzielenie bulionu białkowego od hydroksyapatytu (fosforanu triwapniowego) przez odwirowanie;

d) granulację fosforanu triwapniowego po wysuszeniu w złożu fluidalnym powietrzem w temperaturze 200 °C.

1. O ile kolagen nie został wytworzony zgodnie z wymogami dotyczącymi kolagenu opisanymi w załączniku III sekcja XV do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, musi on być produkowany w procesie, który gwarantuje poddanie nieprzetworzonego materiału kategorii 3 obróbce obejmującej mycie, wyregulowanie pH przy użyciu kwasu lub zasady, a następnie jednokrotne lub kilkakrotne płukanie, filtrowanie i wytłaczanie.

Po takiej obróbce kolagen może być poddany procesowi suszenia.

2. Zabrania się stosowania konserwantów innych niż dozwolone przez prawodawstwo UE.

a) należy zapewnić pomieszczenie do przechowywania materiałów przeznaczonych do pakowania;

b) pakowanie musi odbywać się w pomieszczeniu lub miejscu specjalnie przeznaczonym do tego celu.

a) poddane dowolnej z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7 opisanych w załączniku IV rozdział III;

b) poddane innej metodzie i parametrom, które zapewniają spełnienie przez produkty norm mikrobiologicznych dla produktów pochodnych, określonych w rozdziale I lub

c) poddane obróbce zgodnie z wymogami dla jaj i produktów jajecznych, określonymi w załączniku III sekcja X rozdziały I, II i III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

(i) został poddany przetwarzaniu zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004 lub zgodnie z tym rozporządzeniem;

(ii) składa się z jednego lub wielu następujących materiałów kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, lub materiały takie zawiera:

(iii) nie wchodził w kontakt z jakimkolwiek innym materiałem kategorii 3; oraz

(iv) podjęto wszelkie niezbędne środki ostrożności dla zapobieżenia zanieczyszczeniu materiału.

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego z ryb lub bezkręgowców wodnych oraz produkty pochodne z nich uzyskane, przeznaczone na karmę dla ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich lub zwierząt akwakultury innych gatunków, muszą:

2. Właściwy organ może ustanowić warunki mające na celu zapobieżenie niedopuszczalnemu zagrożeniu zakażeniem chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta w odniesieniu do stosowania zwierząt wodnych oraz bezkręgowców wodnych i lądowych:

1. Handel między państwami członkowskimi nieprzetworzonym obornikiem innym niż pochodzący od drobiu lub koniowatych podlega, oprócz zgody państwa członkowskiego przeznaczenia, o której mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, następującym warunkom:

2. Handel między państwami członkowskimi nieprzetworzonym obornikiem pochodzącym od drobiu podlega, oprócz zgody państwa członkowskiego przeznaczenia, o której mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, następującym warunkom:

3. Wzór poświadczenia zdrowia, dodawanego do dokumentu handlowego:

4. Nieprzetworzony obornik pochodzący od koniowatych może być przedmiotem handlu między państwami członkowskimi, pod warunkiem że państwo członkowskie przeznaczenia wydało zgodę na taki handel, o czym mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, oraz że obornik ten nie pochodzi z gospodarstwa objętego ograniczeniami dotyczącymi zdrowia zwierząt ze względu na nosaciznę, pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej, wąglik lub wściekliznę, zgodnie z art. 4 ust. 5 dyrektywy 2009/156/WE.

5. Zgodnie z art. 48 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia może zażądać od podmiotu wysyłającego nieprzetworzony obornik z innego państwa członkowskiego:

6. Właściwy organ może zezwolić na wysyłkę obornika przewożonego między dwoma punktami w tym samym gospodarstwie, pod warunkiem kontrolowania ewentualnych zagrożeń dla zdrowia, np. zobowiązania zainteresowanych podmiotów do prowadzenia rejestrów.

a) Produkty te muszą pochodzić z zakładu wytwarzającego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym lub z wytwórni biogazu lub kompostowni, albo z zakładu wytwarzającego nawozy organiczne lub polepszacze gleby.

b) Produkty te muszą być poddane obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 60 minut oraz obróbce zmniejszającej ilość bakterii tworzących formy przetrwalnikowe i powstawanie toksyn, kiedy produkty te uważane są za istotne zagrożenie.

c) Właściwy organ może jednak zezwolić na stosowanie innych znormalizowanych parametrów procesu, niż te opisane w lit. b), o ile wnioskodawca wykaże, iż takie parametry zapewniają minimalizację ryzyka biologicznego.

W tym celu niezbędna jest walidacja, która odbywa się w następujący sposób:

Szczegóły dotyczące istotnych parametrów procesu wykorzystywanych w zakładzie, a także innych krytycznych punktów kontroli, muszą być rejestrowane i przechowywane tak, aby właściciel, podmiot prowadzący lub ich przedstawiciel oraz właściwy organ mogły monitorować działalność zakładu. Informacje dotyczące procesu zatwierdzonego na mocy niniejszego punktu muszą być udostępniane Komisji na jej żądanie.

d) reprezentatywne próbki obornika pobrane podczas przetwarzania lub bezpośrednio po nim w zakładzie w celu monitorowania procesu muszą być zgodne z następującymi normami:

gdzie:

Przetworzony obornik lub produkty z przetworzonego obornika niespełniające powyższych norm są uznawane za nieprzetworzone.

e) Produkty te muszą być przechowywane w taki sposób, aby zminimalizować zanieczyszczenie lub wtórne zanieczyszczenie i zawilgocenie po przetworzeniu. W związku z powyższym należy je przechowywać w:

1. Nawozy organiczne i polepszacze gleby, inne niż obornik, treść przewodu pokarmowego, kompost, mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara, produkty z siary oraz pozostałości fermentacyjne z przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w biogaz, produkuje się:

▼M4

▼B

2. Nawozy organiczne i polepszacze gleby, składające się lub wyprodukowane z mączki mięsno-kostnej pozyskanej z materiału kategorii 2 lub z przetworzonego białka zwierzęcego, miesza się w zarejestrowanym przedsiębiorstwie lub zakładzie w wystarczających minimalnych proporcjach ze składnikiem zatwierdzonym przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym produkt ma być stosowany w glebie, w celu wykluczenia dalszego stosowania mieszaniny do produkcji pasz.

3. Właściwy organ zatwierdza składnik, o którym mowa w pkt 2, zgodnie z następującymi warunkami:

Właściwy organ udostępnia Komisji i pozostałym państwom członkowskim, na ich żądanie, wykaz zatwierdzonych składników.

4. Wymogi, o którym mowa w pkt 2, nie mają jednak zastosowania:

5. Producenci nawozów organicznych i polepszaczy gleby zapewniają ich oczyszczenie z czynników chorobotwórczych przed dopuszczeniem do obrotu zgodnie z:

a) masowo, w odpowiednich warunkach zapobiegających zanieczyszczeniu;

b) w opakowaniach lub w dużych workach, w przypadku nawozów organicznych lub polepszaczy gleby przeznaczonych do sprzedaży użytkownikom końcowym lub

c) w przypadku przechowywania w gospodarstwie – w odpowiednim miejscu, do którego nie mają dostępu zwierzęta gospodarskie.

a) posiadały odpowiednie urządzenia do przechowywania przywożonych składników w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu krzyżowemu i uniknięcia zanieczyszczenia podczas przechowywania;

b) usuwały niewykorzystane produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne zgodnie z art. 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

1. przywóz i tranzyt produktów pośrednich jest dozwolony, jeżeli:

2. Przedsiębiorstwo lub zakład mogą zostać zarejestrowane lub zatwierdzone przez właściwe organy państwa trzeciego, o których mowa w pkt 1 lit. e), jeżeli:

3. Produkty pośrednie przywożone do Unii są poddawane kontroli w punkcie kontroli granicznej zgodnie z art. 4 dyrektywy 97/78/WE i przewożone bezpośrednio z punktu kontroli granicznej do:

▼B

4. Produkty pośrednie przewożone przez terytorium Unii są transportowane zgodnie z art. 11 dyrektywy 97/78/WE.

5. Urzędowy lekarz weterynarii w danym punkcie kontroli granicznej informuje władze właściwe dla przedsiębiorstwa lub zakładu w miejscu przeznaczenia o przesyłce za pośrednictwem systemu TRACES.

6. Podmiot lub właściciel przedsiębiorstwa lub zakładu w miejscu przeznaczenia lub jego przedstawiciel przechowuje dokumentację zgodnie z art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i dostarcza właściwym organom, na żądanie, niezbędnych szczegółowych informacji dotyczących zakupu, sprzedaży, wykorzystania, zapasów i usuwania nadwyżek produktów pośrednich dla celów sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

7. Zgodnie z dyrektywą 97/78/WE właściwe organy dopilnowują, aby przesyłki zawierające produkty pośrednie zostały wysłane z państwa członkowskiego, w którym musi być przeprowadzona kontrola w punkcie kontroli granicznej, do zakładu przeznaczenia, o którym mowa w pkt 3, lub w przypadku tranzytu do punktu kontroli granicznej, przez który przesyłka opuszcza terytorium.

8. Właściwe organy prowadzą regularne kontrole dokumentacji w celu uzgodnienia, z jednej strony, ilości przywiezionych produktów pośrednich, zaś z drugiej strony – produktów składowanych, wykorzystanych, wysłanych lub usuwanych, w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

9. W przypadku przesyłek produktów pośrednich przewożonych w tranzycie właściwe organy odpowiedzialne, odpowiednio, za punkt kontroli granicznej, przez który przesyłka została wprowadzona do Unii, i punkt, przez który przesyłka opuszcza jej terytorium, współpracują w razie konieczności w celu zapewnienia prowadzenia skutecznych kontroli i możliwości śledzenia tych przesyłek.

a) przechowywania i obróbki dostarczanego do nich materiału w warunkach zapobiegających pojawieniu się zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt;

b) usuwania niezużytych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych pozostających po produkcji, chyba że wspomniany niezużyty materiał jest wysyłany w celu przetworzenia lub usunięcia do innego przedsiębiorstwa lub zakładu, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

a) materiału kategorii 3 innego niż materiał, o którym mowa w art. 10 lit. n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz

b) w przypadku karmy dla zwierząt domowych pochodzącej z przywozu lub wytwarzanej z materiałów pochodzących z przywozu – z materiału kategorii 1 obejmującego produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego uzyskane od zwierząt poddanych nielegalnym zabiegom zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 2 lit. d) dyrektywy 96/22/WE lub nielegalnemu leczeniu zgodnie z jego definicją w art. 2 lit. b) dyrektywy 96/23/WE;

a) Karma dla zwierząt domowych w puszkach musi zostać poddana obróbce cieplnej do wartości Fc wynoszącej minimum 3.

b) Przetworzona karma dla zwierząt domowych inna niż karma dla zwierząt domowych w puszkach musi:

Po zakończeniu produkcji należy podjąć wszelkie środki ostrożności w celu wykluczenia narażenia przetworzonej karmy dla zwierząt domowych na zanieczyszczenie.

Przetworzona karma dla zwierząt domowych musi być umieszczona w nowym opakowaniu.

1. Do produkcji płynnych lub odwodnionych produktów pochodnych używanych do zwiększenia walorów smakowych karmy dla zwierząt domowych podmioty mogą stosować wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które mogą być stosowane jako surowiec do produkcji przetworzonej karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów zgodnie z rozdziałem II pkt 2.

2. Dodatki smakowe muszą być poddane obróbce z zastosowaniem metody i parametrów zapewniających zgodność produktu z normami mikrobiologicznymi opisanymi w rozdziale II pkt 5 niniejszego załącznika. Po obróbce należy podjąć wszelkie środki ostrożności w celu wykluczenia narażenia produktu na zanieczyszczenie.

3. Produkt końcowy musi:

1. Krew może być wprowadzana do obrotu w takich celach pod warunkiem, że została pozyskana:

2. Produkty z krwi mogą być wprowadzane do obrotu w takich celach, pod warunkiem że:

3. Krew i produkty z krwi koniowatych muszą być pakowane w zaplombowane, szczelne pojemniki, oznaczone w przypadku krwi koniowatych numerem identyfikacyjnym rzeźni lub punktu pobierania, o którym mowa w pkt 1 lit. b).

a) dany zakład dysponuje magazynami z twardymi podłogami i gładkimi ścianami, które są łatwe do oczyszczenia i dezynfekcji oraz, w razie potrzeb, wyposażone w urządzenia chłodnicze;

b) magazyny są utrzymywane w zadowalającym stanie higienicznym i technicznym, aby nie stanowiły źródła zanieczyszczenia surowców;

c) w przypadku przechowywania lub przetwarzania w tych pomieszczeniach surowca, który nie spełnia wymogów niniejszego rozdziału, przez cały czas odbierania, przechowywania, przetwarzania i wysyłania musi on być oddzielony od surowców spełniających te wymogi;

d) skrawki i obrzynki pochodzące ze skór wapnowanych poddaje się obróbce zapewniającej eliminację wszelkich zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt przed wykorzystaniem tych skrawków i obrzynków do produkcji:

1. Niepoddane obróbce skóry i skórki mogą być wprowadzane do obrotu z zachowaniem warunków zdrowotnych mających zastosowanie do świeżego mięsa zgodnie z dyrektywą 2002/99/WE.

2. Poddane obróbce skóry i skórki mogą być wprowadzane do obrotu, pod warunkiem że:

1. Skóry i skórki kopytnych, przeznaczone decyzją danego podmiotu do celów innych niż spożycie przez ludzi i spełniające wymogi rozporządzenia (WE) nr 853/2004 dotyczące surowców w odniesieniu do żelatyny lub kolagenu przeznaczonych do stosowania w żywności, mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

2. Następujące skóry i skórki poddane obróbce mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem:

3. W drodze odstępstwa od pkt C.2 właściwy organ może nakazać, aby wysyłkom poddanych obróbce skór i skórek o których mowa w pkt 2 lit. c) i d), towarzyszył dokument handlowy zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku VIII rozdział III pkt 6 w przypadku ich dostawy do przedsiębiorstw lub zakładów wytwarzających karmę dla zwierząt domowych, nawozy organiczne lub polepszacze gleby bądź przekształcających te materiały w biogaz.

1. Niepoddana obróbce wełna, niepoddana obróbce sierść, niepoddana obróbce szczecina oraz niepoddane obróbce pióra i części piór oraz pierze muszą być materiałami kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. b) ppkt (iii), (iv) i (v) oraz lit. h) i n) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Muszą one być suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu.

Jednakże w przypadku niepoddanych obróbce piór i części piór oraz pierza, przewożonych bezpośrednio z rzeźni do zakładu przetwórczego, właściwy organ może zezwolić na odstępstwo od wymogu suszenia materiałów przewożonych na jego terytorium, pod warunkiem że:

2. Przemieszczanie świńskiej szczeciny oraz wełny i sierści świń z regionów, w których afrykański pomór świń stanowi chorobę endemiczną, jest zabronione z wyjątkiem świńskiej szczeciny oraz wełny i sierści świń, która:

3. Przepisy pkt 1 nie mają zastosowania do piór ozdobnych lub piór:

a) zostały poddane praniu fabrycznemu polegającemu na zanurzeniu wełny i sierści w szeregu kąpieli zawierających wodę, mydło oraz wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu; albo

b) są wysyłane bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny i sierści dla przemysłu włókienniczego oraz zostały poddane obróbce co najmniej jedną z poniższych metod:

1. nie mogą pochodzić z obszaru, który jest objęty zakazem ze względu na pojawienie się:

2. muszą spełniać wymagania zawarte w art. 8 lit. a) dyrektywy 92/65/EWG.

1. Tłuszcze wytopione uzyskane z materiałów kategorii 1 lub kategorii 2, przeznaczone do celów oleochemicznych, muszą być wytworzone z zastosowaniem dowolnej z metod przetwarzania nr 1–5, opisanych w załączniku IV rozdział III.

2. Tłuszcze wytopione pochodzące od przeżuwaczy muszą być oczyszczone w taki sposób, aby maksymalny poziom wszystkich pozostałych nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nie przekraczał 0,15 % wagowo.

1. Do wytwarzania pochodnych tłuszczów z tłuszczów wytopionych, otrzymanych z materiału kategorii 1 lub kategorii 2, można wykorzystywać następujące procesy:

2. Pochodne tłuszczów wytworzone zgodnie z niniejszym rozdziałem mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie:

3. Punkt końcowy dla produktów uzyskanych z tłuszczów wytopionych:

zgodnie z niniejszym rozporządzeniem pochodne tłuszczów, które zostały przetworzone w procesach, o których mowa w pkt 1, mogą być bez ograniczeń wprowadzane do obrotu do zastosowań, o których mowa w pkt 2.

a) produkty te muszą pochodzić od zwierząt, które:

b) produkty te muszą zostać poddane obróbce cieplnej przez 1 godzinę w temperaturze wnętrza wynoszącej co najmniej 80 °C;

c) rogi muszą zostać usunięte bez otwierania jamy czaszki;

d) na każdym etapie przetwarzania, przechowywania lub transportu należy przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego;

e) muszą one być zapakowane w nowe opakowania lub kontenery albo transportowane w pojazdach lub kontenerach zbiorczych, które przed załadunkiem zostały zdezynfekowane za pomocą środka zatwierdzonego przez właściwy organ;

f) opakowania lub kontenery muszą:

a) muszą one zawierać materiał kategorii 3, o którym mowa w kolumnie „Surowce” w tabeli 1, lub być z niego wyprodukowane, zależnie od przypadku;

b) muszą one spełniać warunki dotyczące przywozu i tranzytu ustanowione w kolumnie „Warunki przywozu i tranzytu” w tabeli 1;

c) muszą one pochodzić z państwa trzeciego lub części państwa trzeciego, wymienionych w kolumnie „Wykazy państw trzecich” w tabeli 1;

d) muszą one pochodzić z przedsiębiorstwa lub zakładu, który jest zarejestrowany lub zatwierdzony przez właściwy organ państwa trzeciego, w zależności od danego przypadku, i który jest zawarty w wykazie przedsiębiorstw i zakładów, o którym mowa w art. 30; oraz

e) musi im towarzyszyć:

1. Przed zwolnieniem przesyłki do swobodnego obrotu w Unii właściwy organ musi pobrać próbki przetworzonego białka zwierzęcego z przywożonych przesyłek w punkcie kontroli granicznej w celu zapewnienia zgodności z ogólnymi wymogami określonymi w załączniku X rozdział I.

Właściwy organ musi:

2. W drodze odstępstwa od pkt 1, w przypadku gdy sześć kolejnych badań przesyłek produktów luzem pochodzących z danego państwa trzeciego da wynik ujemny, właściwy organ punktu kontroli granicznej może przeprowadzać losowe pobieranie próbek następnych przesyłek produktów luzem z tego państwa trzeciego.

Jeżeli jedna z tych próbek losowych da wynik dodatni, właściwy organ pobierający próbki musi poinformować właściwy organ państwa trzeciego pochodzenia, tak aby mógł on podjąć właściwe środki w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji.

Właściwy organ państwa trzeciego pochodzenia musi poinformować o tych środkach właściwy organ pobierający próbki.

W przypadku uzyskania dalszych wyników dodatnich z tego samego źródła właściwy organ punktu kontroli granicznej musi pobrać próbki z każdej przesyłki pochodzącej z tego samego źródła do chwili uzyskania ponownie wyniku ujemnego w sześciu kolejnych badaniach.

3. Właściwe organy muszą przechowywać przez co najmniej trzy lata dokumentację wyników pobierania próbek przeprowadzonego na wszystkich przesyłkach, które były nim objęte.

4. Jeżeli badanie przesyłki przywożonej do Unii da wynik dodatni dla salmonelli lub jeżeli przesyłka nie spełnia norm mikrobiologicznych dla enterobakterii, ustanowionych w załączniku X rozdział I, musi ona:

a) być pozyskane, całkowicie lub częściowo, z surowca wieprzowego i pochodzić z państwa trzeciego lub części terytorium państwa trzeciego wolnego od pryszczycy w okresie poprzedzających 24 miesięcy oraz od klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń w okresie poprzedzających 12 miesięcy;

b) być pozyskane, całkowicie lub częściowo, z surowca drobiowego i pochodzić z państwa trzeciego lub części terytorium państwa trzeciego wolnego od rzekomego pomoru drobiu oraz grypy ptaków w okresie poprzedzających sześciu miesięcy;

c) być pozyskane, całkowicie lub częściowo, z surowca pochodzącego od przeżuwaczy i pochodzić z państwa trzeciego lub części terytorium państwa trzeciego wolnego od pryszczycy w okresie poprzedzających 24 miesięcy oraz od księgosuszu w okresie poprzedzających 12 miesięcy; albo

d) w przypadku wykrycia ogniska jednej z chorób wymienionych w lit. a), b) lub c) w odpowiadającym jej okresie, o którym mowa w tych literach – być poddane obróbce cieplnej jedną z następujących metod:

Szczegóły zarejestrowane w krytycznych punktach kontroli są rejestrowane i przechowywane przez podmioty, tak aby właściciel, podmiot lub ich przedstawiciel oraz, w stosownych przypadkach, właściwy organ, mógł monitorować działanie zakładu; zarejestrowane informacje obejmują informacje na temat wielkości cząstek, temperatury przemiany oraz, stosownie do przypadku, czasu absolutnego, profilu ciśnienia, szybkości podawania surowca oraz stopnia odzysku tłuszczu.

A. Do przywozu mleka, produktów na bazie mleka, produktów pochodnych mleka, siary oraz produktów z siary mają zastosowanie następujące wymagania:

B. Do przywozu siary i produktów z siary mają zastosowanie następujące wymagania:

a) zostać poddane obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 80 °C w całej substancji, a sucha krew i osocze krwi mają nie więcej niż 8 % wilgoci przy aktywności wody (Aw) poniżej 0,60;

b) być przechowywane w suchych warunkach magazynowych w temperaturze pokojowej przez przynajmniej 6 tygodni.

a) muszą one zawierać produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w kolumnie „Surowce” w tabeli 2, lub być z nich wyprodukowane;

b) muszą one spełniać warunki dotyczące przywozu i tranzytu ustanowione w kolumnie „Warunki przywozu i tranzytu” w tabeli 2;

c) muszą one pochodzić z państwa trzeciego lub części państwa trzeciego, wymienionych w kolumnie „Wykazy państw trzecich” w tabeli 2;

d) muszą one pochodzić z przedsiębiorstwa lub zakładu, który jest zarejestrowany lub zatwierdzony przez właściwy organ państwa trzeciego, w zależności od danego przypadku, i który jest zawarty w wykazie przedsiębiorstw i zakładów, o którym mowa w art. 30; oraz

e) musi im towarzyszyć:

1. Produkty z krwi muszą pochodzić z zakładu wytwarzającego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, który spełnia szczegółowe warunki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, lub z przedsiębiorstwa gromadzenia.

2. Krew, z której produkowane są produkty z krwi do wytwarzania produktów pochodnych do wykorzystania poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, musi być pobrana pod kontrolą weterynaryjną:

3.1. Produkty z krwi do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, które pochodzą od zwierząt z rzędów: parzystokopytnych (Artiodactyla), nieparzystokopytnych (Perissodactyla) i trąbowców (Proboscidea), a także od ich krzyżówek, muszą spełniać warunki zawarte w lit. a) albo b):

3.2. W uzupełnieniu do pkt 3.1 lit. b) ppkt (i) oraz (ii), w przypadku zwierząt innych niż świniowate (Suidae) i pekari (Tayassuidae) spełniony musi być jeden z następujących warunków:

3.3. W uzupełnieniu do pkt 3.1 lit. b) ppkt (i) oraz (ii), w przypadku świniowatych (Suidae) i pekari (Tayassuidae) w okresie co najmniej 12 miesięcy w państwie trzecim lub regionie pochodzenia nie odnotowano żadnego przypadku choroby pęcherzykowej świń, klasycznego pomoru świń ani afrykańskiego pomoru świń, a także w okresie co najmniej 12 miesięcy nie prowadzono szczepień przeciwko tym chorobom oraz spełniony jest jeden z poniższych warunków: