Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document E2015J0003

Wyrok Trybunału z dnia 2 października 2015 r. w sprawie E-3/15 – Liechtensteinische Gesellschaft für Umweltschutz przeciwko Gemeinde Vaduz (gminie Vaduz) (Dyrektywa 2011/92/UE w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko – Art. 11 – Prawo dostępu do sądowej procedury odwoławczej – Skutek prawa EOG w krajowych porządkach prawnych – Zasady równoważności i skuteczności)

OJ C 457, 8.12.2016, p. 11–11 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

8.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 457/11

WYROK TRYBUNAŁU

z dnia 2 października 2015 r.

w sprawie E-3/15

Liechtensteinische Gesellschaft für Umweltschutz przeciwko Gemeinde Vaduz (gminie Vaduz)

(Dyrektywa 2011/92/UE w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko – Art. 11 – Prawo dostępu do sądowej procedury odwoławczej – Skutek prawa EOG w krajowych porządkach prawnych – Zasady równoważności i skuteczności)

(2016/C 457/08)

W sprawie E-3/15 – Liechtensteinische Gesellschaft für Umweltschutz i Gemeinde Vaduz (gmina Vaduz) – WNIOSEK skierowany do Trybunału na mocy art. 34 Porozumienia pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości przez Sąd Krajowy Księstwa Liechtenstein (Staatsgerichtshof des Fürstentums Liechtenstein) dotyczący wykładni art. 11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko, Trybunał w składzie: Carl Baudenbacher (prezes) oraz sędziowie: Per Christiansen (sędzia sprawozdawca) i Páll Hreinsson, wydał w dniu 2 października 2015 r. wyrok zawierający sentencję następującej treści:

1.

Liechtenstein miał obowiązek wdrożenia dyrektywy 2011/92/UE zgodnie z decyzją nr 230/2012 Wspólnego Komitetu EOG z dnia 7 grudnia 2012 r. i zastosowania jej w procedurze oceny oddziaływania na środowisko, będącej przedmiotem głównego postępowania.

2.

Przyjęcie ogólnej decyzji w zakresie oceny oddziaływania na środowisko przy jednoczesnym odroczeniu rozwiązania kluczowych kwestii odnoszących się do skutków projektu dla środowiska, takich jak opisane w art. 5 ust. 3 dyrektywy 2011/92/UE, w późniejszych procedurach udzielania zezwoleń bez dostępu organizacji pozarządowych zajmujących się ochroną środowiska do procedury odwoławczej przed organem sądowym nie jest zgodne z art. 11 dyrektywy 2011/92/UE. Decyzja, czy w tej sprawie chodzi o kwestie kluczowe, leży w gestii sądu krajowego.

3.

Prawo EOG nie zawiera wymogu, aby można było powoływać się na niewdrożone przepisy EOG bezpośrednio przed sądami krajowymi w państwach EFTA. Jednakże z prawa EOG wynika, że przy dokonywaniu wykładni przepisów krajowych sąd krajowy zobowiązany jest do stosowania, w miarę możliwości, metod wykładni uznanych w prawie krajowym w celu osiągnięcia rezultatu wytyczonego w dyrektywie 2011/92/UE. Obowiązek ten powstaje z dniem włączenia danego aktu prawnego do Porozumienia EOG.

4.

Do sądu odsyłającego należy decyzja, jakie środki odwoławcze, w świetle zasad równoważności i skuteczności, są dostępne w przypadku naruszenia art. 11 dyrektywy 2011/92/UE.
Top