E-handel – podstawowe przepisy unijne

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2000/31/WE – handel elektroniczny w UE

STRESZCZENIE

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

Ustanawia ona podstawowe przepisy obowiązujące w UE dotyczące różnych kwestii związanych z handlem elektronicznym.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Do usług on-line objętych dyrektywą zalicza się:

• serwisy informacyjne (np. internetowe strony informacyjne),
• sprzedaż (książek, usług finansowych, usług turystycznych itp.),
• reklamy,
• usługi świadczone w ramach wolnych zawodów (prawnicy, lekarze, agenci nieruchomości),
• usługi rozrywkowe,
• podstawowe usługi pośrednictwa (dostęp do internetu, przekaz i hosting informacji),
• darmowe usługi finansowane z reklam, przez sponsorów itp.

Dyrektywa ustanawia zasadę stanowiącą, że operatorzy tych usług objęci są przepisami (związanymi z podejmowaniem i prowadzeniem działalności usługowej) wyłącznie w kraju UE, w którym znajduje się ich główna siedziba – nie zaś w kraju, w którym znajdują się wykorzystywane przez nich serwery, adresy e-mail lub skrzynki pocztowe.

Rządy krajowe muszą zapewnić, aby operatorzy publikowali podstawowe informacje na temat swojej działalności (nazwę, adres, numer rejestru handlowego itp.) w trwałej i łatwo dostępnej formie.

Reklama

Rządy krajowe muszą zagwarantować, aby reklamy podlegały określonym zasadom:

• były rozpoznawalne jako reklamy,
• osoba lub firma za nie odpowiedzialna była wyraźnie rozpoznawalna,
• promocyjne oferty, gry i konkursy były wyraźnie rozpoznawalne, a warunki były łatwo dostępne i przedstawione w jasny i przystępny sposób.

Spam

Niechciane wiadomości e-mail („spam”) również muszą być wyraźnie rozpoznawalne. Firmy, które wysyłają wiadomości spam, muszą regularnie sprawdzać zawartość rejestrów wyłączających i przestrzegać prawa wyboru rejestrów, w których osoby, które nie życzą sobie otrzymywania tego typu wiadomości, mogą się wpisać.

Umowy zawierane w internecie

W każdym kraju UE umowom elektronicznym musi zostać przyznany równoważny status prawny z umowami na papierze.

W umowach tych muszą zostać sprecyzowane, w jasny i zrozumiały sposób, następujące warunki:

• etapy techniczne, które muszą przejść konsumenci, aby zawrzeć umowę,
• informacje o tym, czy tekst umowy po jej zawarciu będzie przez usługodawcę zapisany oraz czy będzie on dostępny dla konsumenta,
• sposoby, w jakie konsumenci mogą określić i usunąć błędy popełniane przy wpisywaniu danych przed złożeniem zamówienia,
• języki, w których umowa może zostać podpisana.

Konsumenci muszą być w stanie zachować i wydrukować umowy i warunki ogólne.

Patrz również dyrektywa 2011/83/UE w sprawie praw konsumentów.

Zamówienia internetowe

Muszą one spełniać następujące wymogi:

• usługodawca musi potwierdzić przyjęcie zamówienia bez zbędnej zwłoki, drogą elektroniczną (wiadomością e-mail lub inną elektroniczną wiadomością),
• uznaje się, że zamówienie/potwierdzenie przyjęcia zostało przyjęte w przypadku, gdy kupujący (konsument) ma do niego dostęp.

Patrz również rozporządzenie (UE) 910/2014 w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania.

Egzekwowanie istniejących przepisów

Dyrektywa zachęca zarówno do samoregulacji przeprowadzanej przez operatorów, jaki i współregulacji przy udziale rządów. Zalicza się do nich:

• kodeksy postępowania na szczeblu UE,
• internetowe systemy służące do rozwiązywania sporów poza sądami, w szczególności gdy sprzedawca i kupujący znajdują się w różnych krajach.

Kraje UE muszą też zapewnić szybkie i skuteczne rozwiązania problemów natury prawnej w środowisku internetowym oraz zagwarantować, aby sankcje były skuteczne, stosowne i odstraszające.

Odpowiedzialność usługodawców

Dostawcy usług on-line, którzy udostępniają zwykły przekaz, oraz dostawcy usług cachingowych i hostingowych, jeżeli spełniają określone warunki, nie odpowiadają za przesyłane lub przechowywane informacje. Dostawcy usług hostingowych są zwolnieni z odpowiedzialności, pod warunkiem że:

• nie posiadają wiarygodnych wiadomości o bezprawnym charakterze działalności lub informacji ,
• podejmują niezwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia lub uniemożliwienia dostępu do informacji, gdy uzyskają takie wiadomości lub zostaną o nich powiadomieni.

Rządy krajowe nie mogą nakładać na tych pośredników obowiązku nadzoru o charakterze ogólnym mającego zastosowanie do wysyłanych lub przechowywanych informacji w celu wykrywania i zapobiegania bezprawnej działalności.

KONTEKST

Dyrektywa w sprawie e-handlu

AKT

Dyrektywa 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym)

AKTY POWIĄZANE

Rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów („Rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów”) (Dz.U. L 364, 9.12.2004, s. 1–11)

Ostatnia aktualizacja: 13.10.2015