Wspólne ramy dla wspólnego wieloletniego programowania
Niniejszy komunikat proponuje wspólne ramy dla programowania pomocy dla rozwoju w celu poprawy jej efektywności. Program ten jest jednym z elementów planu działania Unii Europejskiej (UE) w celu zapewnienia skutecznej pomocy.
AKT
Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 2 marca 2006 r. „Wzmocnienie oddziaływania europejskiego: wspólne ramy opracowywania krajowych dokumentów strategicznych i wspólnego wieloletniego programowania” [COM(2006) 88 wersja ostateczna – Dz. U. C 130 z 3.6.2006].
STRESZCZENIE
Ramy programowania krajowych dokumentów strategicznych (KDS) są narzędziem programowania wieloletniego, które zostało przyjęte w 2000 r. w ramach reformy zarządzania pomocą zewnętrzną Komisji. W latach 2002–2006 r. zostały one przyjęte w programowaniu KDS i regionalnych dokumentów strategicznych (RDS) dla wszystkich krajów rozwijających się korzystających z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) oraz programów ALA, MEDA, TACIS i CARDS. Korzystanie z KDS/RDS umożliwiło poprawę jakości procesu programowania Komisji. Ponadto jakość i efektywność KDS zostały wzmocnione poprzez przeglądy śródokresowe w latach 2004 i 2005, regionalne strategie zostały poddane przeglądowi w 2005 r.
Niniejszy komunikat proponuje aktualizację ram programowania KDS z 2000 r. w celu wdrożenia wspólnego programowania wieloletniego w celu:
- ułatwienia stopniowego dostosowywania donatorów do wieloletnich cyklów programowania kraju partnerskiego,
- zwiększenia możliwości synchronizacji procesów programowania Państw Członkowskich i Komisji.
Wspólne wieloletnie programowanie jest jednym z elementów planu działania Unii Europejskiej (UE) w celu zapewnienia skuteczności pomocy oraz zasad wymienionych w „Konsensusie europejskim w sprawie rozwoju”.
Zasady skutecznego programowania
Komisja zaleca, aby struktura KDS i ich kluczowych elementów była oparta na następujących zasadach:
- przestrzeganie porozumień o współpracy i partnerstwie oraz zgodności ze strategiami regionalnymi,
- przestrzeganie celów konsensusu europejskiego (likwidacja ubóstwa, zrównoważony rozwój, promowanie demokracji itp.),
- spójność między celami polityki rozwoju i innych polityk, które określają relacje z krajem partnerskim,
- uwzględnienie różnorodności partnerów, zarówno w polityce ogólnej jak i w programach współpracy, jak również zagadnień przekrojowych, takich jak równość płci, prawa człowieka i trwałość środowiska naturalnego,
- wymiana informacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami i komplementarność między działaniami Komisji i państw członkowskich oraz działaniami innych donatorów międzynarodowych,
- stosowanie ogólnego i sektorowego wsparcia budżetowego jako środka realizacji,
- skupienie się na ograniczonej liczbie obszarów działań,
- przygotowanie strategii i programowania na podstawie programu państwa partnerskiego,
- stosowanie wskaźników wydajności w planowaniu, realizacji i ocenie w celu pomiaru wpływu pomocy,
- udział społeczeństwa obywatelskiego, sektora prywatnego, władz lokalnych i parlamentu w rozwoju strategii na rzecz współpracy i jej realizacji,
- regularna oceny skuteczności KDS w celu reorientacji strategii w zależności od wyników.
Kluczowe składniki dla KDS
Komisja proponuje, by KDS zawierały elementy, które uważa za kluczowe, a mianowicie:
- ramy stosunków pomiędzy donatorem i krajem partnerskim (w tym porozumienia o stowarzyszeniu i partnerstwie),
- diagnozę dla kraju:
- całościowy przegląd współpracy, przeszłej i obecnej, donatora,
- opis stanu partnerstwa z państwami partnerskimi,
- strategię współpracy donatora, jej szczególne cele, spójność z innymi instrumentami i politykami dotyczącymi pomocy zewnętrznej, a także jej komplementarność z innymi donatorami,
- krajowy program orientacyjny (KPO), tj. program prac obejmujący kilka lat i określający wymierne cele, grupy docelowe, programy realizowane dla osiągnięcia tych celów, wkład donatorów, charakter i zakres mechanizmów wsparcia, oczekiwane rezultatów i harmonogram realizacji,
- załączniki, w tym tabelę synoptyczną, krótką charakterystykę środowiskową, przewidywaną strukturę finansową donatorów, charakterystykę migracyjną, opis konsultacji z podmiotami niepaństwowymi oraz mapę drogową harmonizacji.
W oparciu o powyższe elementy Komisja będzie opracowywać stopniowo swoje KDS: najpierw dla krajów Afryki, Karaibów i Pacyfiku (krajów AKP), następnie dla regionów Azji i Ameryki Łacińskiej, dla krajów objętych europejską polityką sąsiedztwa oraz Rosji.
Proces opracowywania KDS
Wspólne planowanie powinno być procesem:
-
elastycznym, dostosowującym się do sytuacji w krajach partnerskich i sytuacji donatorów, którzy mogą być bardziej lub mniej gotowi do harmonizacji,
-
stopniowym, poprzez stopniowe etapy integracji według stadium rozwoju sytuacji,
-
otwartym, który nie jest ograniczony tylko do państw członkowskich i który może być łączony z ewentualnymi istniejącymi procesami mającymi na celu tworzenie wspólnego programowania,
-
w którym państwo partnerskie jest siłą napędową w przygotowaniu i koordynacji wspólnego programowania. Kraje, które nie są zdolne tego zapewnić powinny otrzymać wsparcie niezbędne w uzyskaniu takich możliwości,
-
wypływającym od delegacji Komisji i innych partnerów miejscowych zapewniających częste wymiany między siedzibą a przedstawicielstwami lokalnymi.
Etapy wspólnego programowania
Pierwszym krokiem w procesie wspólnego planowania jest wymiana elementów analizy mających zasadnicze znaczenie dla określenia strategii współpracy, a mianowicie:
- oceny globalnej sytuacji politycznej,
- oceny sytuacji makroekonomicznej, społecznej i ekologicznej państwa,
- przedstawienia priorytetów państwa partnerskiego,
- analizy doświadczeń nabytych w czasie wcześniejszej współpracy oraz analizy spójności innych polityk w państwie partnerskim.
Drugim krokiem jestopracowanie wspólnej odpowiedzi strategicznej poprzez:
- wspólne określenie celów współpracy z partnerem,
- określenie dziedzin działania, w tym podział pracy pomiędzy partnerami (przewidywana struktura finansowa donatorów),
- zarys przydziałów finansowych i analizy ryzyka oraz zobowiązania państw partnerskich przyjęte we wspólnym porozumieniu.
AKTY POWIĄZANE
Konkluzje Rady „Finansowanie rozwoju i efektywności pomocy: więcej, lepiej i szybciej”. Rada do Spraw Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych – 11 kwietnia 2006 r. [Nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym].
Komisja zatwierdza wniosek Komisji w sprawie wieloletniego programowania i przyjmuje model odniesienia dla wspólnych ram dla opracowania dokumentów strategicznych oraz zasady wspólnego wieloletniego programowania.
Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 2 marca 2006 r. „Finansowanie na rzecz rozwoju i skuteczności pomocy – Wyzwania w zakresie intensyfikacji pomocy UE 2006–2010” [COM(2006) 85 wersja ostateczna – Dz. U. C 130 z 3.6.2006].
Komunikat komisji z dnia 2 marca 2006 r. „Udzielanie pomocy przez UE – więcej, lepiej i szybciej” [COM(2006) 87 wersja ostateczna – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].
Ostatnia aktualizacja: 31.08.2007