KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 6.12.2017

JOIN(2017) 44 final

2017/0327(NLE)

Wspólny wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu ustanowionego na podstawie Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia decyzji dotyczących regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu oraz przyjęcia zakresu uprawnień podkomitetów i grup roboczych

UZASADNIENIE

1.Przedmiot wniosku

Niniejszy wniosek dotyczy decyzji ustanawiającej stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu ustanowionego na podstawie Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony.

2.Kontekst wniosku

2.1.Umowa o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między UE a Nową Zelandią

Umowa o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony („Umowa”) ma na celu ustanowienie zacieśnionego partnerstwa między UE i jej państwami członkowskimi a Nową Zelandią oraz pogłębienie i usprawnienie współpracy w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, odzwierciedlających wspólne wartości i zasady, między innymi przez nasilenie dialogu na wysokim szczeblu. Umowa ta stworzy spójne, prawnie wiążące ramy stosunków UE z Nową Zelandią. Jest ona stosowana tymczasowo i częściowo od dnia 12 stycznia 2017 r.

2.2.Wspólny Komitet

Wspólny Komitet ustanowiono na mocy art. 53 Umowy. Do jego głównych zadań należy ułatwianie wdrażania Umowy i realizacja jej ogólnych celów, a także zachowanie ogólnej spójności w stosunkach między UE a Nową Zelandią. Inne zadania Wspólnego Komitetu obejmują: monitorowanie rozwoju stosunków między UE i NZ; prowadzenie wymiany poglądów i przedstawianie sugestii dotyczących wszelkich kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania; dążenie do rozstrzygnięcia sporów, które mogą powstać w obszarach objętych Umową.

Wspólny Komitet ma wydawać zalecenia i przyjmować decyzje, w stosownych przypadkach, w celu realizowania poszczególnych aspektów Umowy. Wspólny Komitet działa na zasadzie konsensusu, a w jego posiedzeniach uczestniczą urzędnicy wysokiego szczebla. Wspólny Komitet ma przyjąć regulamin wewnętrzny. Wspólny Komitet może tworzyć podkomitety i grupy robocze w celu zbadania konkretnych kwestii.

2.3.Planowany akt Wspólnego Komitetu

Podczas swojego pierwszego posiedzenia Wspólny Komitet powinien podjąć decyzje dotyczące przyjęcia regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu oraz zakresu uprawnień podkomitetów i grup roboczych („planowane akty”).

Celem planowanych aktów jest przyjęcie, zgodnie z art. 53 ust. 4 Umowy, regulaminu wewnętrznego stanowiącego podstawy funkcjonowania Wspólnego Komitetu oraz zakresu uprawnień podkomitetów i grup roboczych, w celu wdrożenia Umowy.

3.Stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii

Celem stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii, powinno być przyjęcie regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu UE–Nowa Zelandia oraz zakresu uprawnień podkomitetów i grup roboczych. Stanowisko to powinno opierać się na projektach decyzji Wspólnego Komitetu.

4.Podstawa prawna

4.1.Proceduralna podstawa prawna

4.1.1.Zasady

Art. 218 ust. 9 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przewiduje decyzje ustalające „stanowiska, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy”.

Pojęcie „akty mające skutki prawne” obejmuje akty, które mają skutki prawne na mocy przepisów prawa międzynarodowego dotyczących danego organu. Obejmuje ono ponadto instrumenty, które nie są wiążące na mocy prawa międzynarodowego, ale mogą „w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów przyjętych przez prawodawcę Unii” 1 .

4.1.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie

Wspólny Komitet to organ ustanowiony na mocy Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony.

Akty, do których przyjęcia wzywa się Wspólny Komitet, stanowią akty mające skutki prawne. Wynika to z faktu, że zgodnie z art. 53 ust. 3 lit. i) Umowy Wspólny Komitet przyjmuje decyzje, które są wiążące dla stron Umowy.

Planowane akty nie uzupełniają, ani nie zmieniają ram instytucjonalnych Umowy.

Proceduralną podstawą prawną proponowanej decyzji jest zatem art. 218 ust. 9 TFUE.

4.2.Materialna podstawa prawna

4.2.1.Zasady

Materialna podstawa prawna decyzji na mocy art. 218 ust. 9 TFUE zależy w pierwszej kolejności od celu i treści planowanego aktu, którego dotyczy stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii. Jeżeli planowany akt ma dwojaki cel lub dwa elementy składowe, a jeden z tych celów lub elementów da się określić jako główny, zaś drugi ma jedynie pomocniczy charakter, decyzja przyjęta na mocy art. 218 ust. 9 TFUE musi mieć jedną materialną podstawę prawną, tj. podstawę, której wymaga główny lub dominujący cel lub element składowy.

W odniesieniu do planowego aktu, który zmierza do osiągnięcia wielu celów jednocześnie lub ma kilka elementów składowych, które są związane w sposób nierozłączny, a żaden z nich nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych, materialna podstawa prawna decyzji na mocy art. 218 ust. 9 TFUE musi zawierać, wyjątkowo, poszczególne odpowiednie podstawy prawne.

4.2.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie

Planowane akty mają służyć realizacji celów Umowy oraz ułatwieniu jej wykonania.

Umowa zmierza do osiągnięcia różnych celów i obejmuje elementy z obszarów wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz wspólnej polityki handlowej i współpracy z krajami rozwiniętymi. Te aspekty Umowy są związane w sposób nierozłączny, a żaden z nich nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych. Umowę podpisano na podstawie art. 37 TUE, art. 207 TFUE i art. 212 ust. 1.

Planowane akty prawne powinny w związku z tym opierać się na tych samych materialnych podstawach prawnych.

4.3.Wniosek

W świetle powyższego podstawą prawną proponowanej decyzji powinien być zatem art. 37 TUE, art. 207 TFUE i art. 212 ust. 1 TFUE w związku z art. 218 ust. 9 TFUE.

2017/0327 (NLE)

Wspólny wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu ustanowionego na podstawie Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia decyzji dotyczących regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu oraz przyjęcia zakresu uprawnień podkomitetów i grup roboczych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 i 212 ust. 1 w związku z jego art. 218 ust. 9,

uwzględniając wspólny wniosek Komisji Europejskiej i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Umowa o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony („Umowa”) została podpisana w dniu 5 października 2016 r. w Brukseli i jest tymczasowo stosowana od dnia 12 stycznia 2017 r.

(2)W art. 53 ust. 1 Umowy ustanawia się Wspólny Komitet odpowiedzialny za ułatwianie wdrażania Umowy.

(3)Art. 53 ust. 4 Umowy stanowi, że Wspólny Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny oraz że może tworzyć podkomitety i grupy robocze w celu zbadania konkretnych kwestii.

(4)Art. 53 ust. 5 Umowy stanowi, że strony wspólnie przewodniczą Wspólnemu Komitetowi.

(5)Aby zapewnić skuteczne wdrożenie Umowy, regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu powinien zostać jak najszybciej przyjęty.

(6)Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu powinno zatem być oparte na dołączonych projektach decyzji Wspólnego Komitetu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii podczas pierwszego posiedzenia Wspólnego Komitetu UE–Nowa Zelandia, opiera się na projektach decyzji Wspólnego Komitetu dołączonych do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa przewodniczy Wspólnemu Komitetowi przewidzianemu w art. 53 Umowy. Unia lub, w stosownych przypadkach, Unia i państwa członkowskie są reprezentowane we Wspólnym Komitecie w zależności od przedmiotu sprawy.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Komisji oraz do Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)    Wyrok w sprawie C-399/12 Niemcy przeciwko Radzie (OIV), ECLI:EU:C:2014:2258, pkt 61–64.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia6.12.2017

JOIN(2017) 44 final

Wspólny wniosek

ZAŁĄCZNIK

do

Decyzja Rady

w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu ustanowionego na podstawie Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia decyzji dotyczących regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu oraz przyjęcia zakresu uprawnień podkomitetów i grup roboczych

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA nr 1/... WSPÓLNEGO KOMITETU UE–NOWA ZELANDIA

z dnia ...

w sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego

WSPÓLNY KOMITET UE–NOWA ZELANDIA,

uwzględniając Umowę o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony („Umowa”), a w szczególności jej art. 53,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Części Umowy są tymczasowo stosowane od dnia 12 stycznia 2017 r.

(2)Wspólny Komitet powinien zatem przyjąć swój regulamin wewnętrzny,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Niniejszym przyjmuje się regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu UE–Nowa Zelandia zamieszczony w załączniku.

Sporządzono w … dnia … r.

Załącznik

Umowa o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską a Nową Zelandią

REGULAMIN WEWNĘTRZNY WSPÓLNEGO KOMITETU

Zadania i skład

1.Wspólny Komitet wykonuje zadania określone w art. 53 Umowy.

2.Wspólny Komitet składa się z przedstawicieli Stron na odpowiednim szczeblu.

Przewodniczący

3.Wspólnemu Komitetowi przewodniczy na zmianę każda ze Stron, przez okres jednego roku kalendarzowego.

4.Na zasadzie odstępstwa od pkt 3 pierwszy okres rozpoczyna się w dniu pierwszego posiedzenia Wspólnego Komitetu, a kończy w dniu 31 grudnia tego samego roku.

Posiedzenia

5.O ile Strony nie postanowią inaczej, posiedzenia Wspólnego Komitetu odbywają się zazwyczaj raz do roku. Posiedzenia Wspólnego Komitetu są zwoływane przez przewodniczącego i odbywają się na zmianę w Wellington i w Brukseli w terminie uzgodnionym przez Strony. Za zgodą Stron posiedzenia nadzwyczajne Wspólnego Komitetu mogą odbywać się na żądanie jednej ze Stron.

6.Posiedzenia Wspólnego Komitetu odbywają się zazwyczaj na szczeblu urzędników wyższego szczebla, chyba że Strony postanowią inaczej.

Jawność

7.O ile nie postanowiono inaczej, posiedzenia Wspólnego Komitetu nie są jawne.

Uczestnicy

8.Przed każdym posiedzeniem sekretarze informują przewodniczącego o planowanym składzie delegacji danej Strony.

9.W stosownych przypadkach i za zgodą Stron na posiedzenia Wspólnego Komitetu mogą zostać zaproszeni eksperci lub przedstawiciele innych organów w charakterze obserwatorów albo w celu udzielenia informacji na określony temat.

Sekretarze

10.Przedstawiciel Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych i przedstawiciel Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Handlu Nowej Zelandii wspólnie sprawują funkcję sekretarzy Wspólnego Komitetu. Wszystkie komunikaty skierowane do przewodniczącego Wspólnego Komitetu oraz od niego wychodzące przekazywane są sekretarzom.

Porządek obrad

11.Przewodniczący sporządza wstępny porządek obrad każdego posiedzenia. Wstępny porządek obrad, wraz z odpowiednimi dokumentami, przekazywany jest drugiej Stronie nie później niż 15 dni przed terminem rozpoczęcia posiedzenia.

12.Wstępny porządek obrad zawiera punkty przedstawione przewodniczącemu nie później niż 21 dni przed terminem rozpoczęcia posiedzenia.

13.Wspólny Komitet przyjmuje ostateczny porządek obrad na początku każdego posiedzenia. Punkty inne niż punkty już zawarte we wstępnym porządku obrad mogą zostać w nim umieszczone, jeżeli obie Strony tak postanowią.

14.W porozumieniu ze Stronami przewodniczący może skrócić terminy określone w pkt 11 i 12, jeżeli jest to konieczne.

Protokół

15.Sekretarze wspólnie opracowują projekt protokołu każdego posiedzenia, zwykle w ciągu 30 dni kalendarzowych od zakończenia posiedzenia. Podstawą projektu protokołu jest podsumowanie wniosków Wspólnego Komitetu dokonane przez przewodniczącego.

16.Projekt protokołu jest zatwierdzany przez obie Strony w terminie 45 dni kalendarzowych od zakończenia posiedzenia lub w dowolnym innym terminie uzgodnionym przez Strony. Po uzgodnieniu projektu protokołu przewodniczący i sekretarze podpisują oryginał w dwóch egzemplarzach. Każda Strona otrzymuje jeden egzemplarz oryginału.

Decyzje i zalecenia

17.Wspólny Komitet może wyrazić zgodę na przyjęcie decyzji lub zaleceń. Są one zatytułowane „decyzja” lub „zalecenie”, po czym następuje sygnatura, ich data przyjęcia oraz opis przedmiotu. Każda decyzja zawiera datę jej wejścia w życie.

18.Wspólny Komitet może zdecydować o przyjęciu decyzji lub zaleceń w drodze procedury pisemnej. W takich przypadkach Strony ustalają okres trwania procedury. Jeśli po upływie tego okresu żadna ze Stron nie wyrazi sprzeciwu wobec proponowanej decyzji lub proponowanego zalecenia, przewodniczący Wspólnego Komitetu ogłasza, że decyzję lub zalecenie przyjęto za porozumieniem.

19.Decyzje i zalecenia przyjęte przez Wspólny Komitet są uwierzytelniane za pomocą dwóch autentycznych egzemplarzy podpisanych przez przewodniczącego Wspólnego Komitetu.

20.Każda Strona może zdecydować o publikacji decyzji i zaleceń Wspólnego Komitetu w swojej odpowiedniej publikacji urzędowej.

Korespondencja

21.Korespondencja adresowana do Wspólnego Komitetu jest kierowana do sekretarza tej Strony, której podlega autor, a następnie sekretarz ten informuje drugiego sekretarza.

22.Sekretarze zapewniają przekazanie przewodniczącemu korespondencji adresowanej do Wspólnego Komitetu oraz rozesłanie jej, w stosownych przypadkach, zgodnie z pkt 25.

23.Korespondencja od przewodniczącego jest przesyłana Stronom przez sekretarzy i, w stosownych przypadkach, rozsyłana jako dokumenty, o których mowa w pkt 25.

24.Korespondencja skierowana do przewodniczącego oraz od niego wychodząca może mieć dowolną formę pisemną, w tym wiadomości elektronicznej.

Dokumenty

25.Jeżeli obrady Wspólnego Komitetu opierają się na dokumentach, dokumenty takie są numerowane i przekazywane uczestnikom przez sekretarzy.

Koszty

26.Każda Strona pokrywa wszelkie poniesione przez siebie wydatki wynikające z uczestnictwa w posiedzeniach Wspólnego Komitetu dotyczące kosztów personelu, podróży i pobytu, a także opłat pocztowych i telekomunikacyjnych.

27.Koszty związane z organizacją posiedzeń oraz powielaniem dokumentów ponosi Strona, która organizuje posiedzenie.

Podkomitety i grupy robocze

28.Wspólny Komitet może podjąć decyzję o powołaniu podkomitetów i grup roboczych wspierających go w wykonywaniu jego obowiązków.

29.Wspólny Komitet może podjąć decyzję o rozwiązaniu dowolnego podkomitetu lub dowolnej grupy roboczej, które powołał, lub o ustaleniu lub zmianie zakresu uprawnień takiego podkomitetu lub grupy roboczej.

30.Po każdym swoim posiedzeniu podkomitety i grupy robocze składają Wspólnemu Komitetowi sprawozdania.

31.Grupy robocze nie mają uprawnień decyzyjnych, mogą jednak przedkładać Wspólnemu Komitetowi zalecenia.

Zmiany w regulaminie wewnętrznym

32.Zgodnie z pkt 17–20 Strony mogą uzgodnić wprowadzenie zmian do regulaminu wewnętrznego.

DECYZJA nr 2/... WSPÓLNEGO KOMITETU UE–NOWA ZELANDIA

z dnia ...

w sprawie przyjęcia zakresu uprawnień podkomitetów i grup roboczych

WSPÓLNY KOMITET UE–NOWA ZELANDIA,

uwzględniając Umowę o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony („Umowa”), a w szczególności jej art. 53, a także pkt 28–31 regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu,

a także mając na uwadze, co następuje:

Zgodnie z pkt 28 regulaminu wewnętrznego Wspólny Komitet może powołać podkomitety i grupy robocze wspierające go w wykonywaniu jego obowiązków,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Zakres uprawnień podkomitetów i grup roboczych Wspólnego Komitetu określono w załączniku.

Sporządzono w …dnia … r.

Załącznik

Zakres uprawnień
podkomitetów i grup roboczych

1.Podkomitety i grupy robocze omawiają wykonanie Umowy w dziedzinach, którymi się zajmują, w sposób określony przez Wspólny Komitet. Mogą też prowadzić dyskusje o kwestiach lub konkretnych projektach dotyczących odpowiednich obszarów współpracy dwustronnej.

2.Podkomitety i grupy robocze wykonują swoje zadania pod nadzorem Wspólnego Komitetu. Przekazują swoje protokoły i zalecenia Wspólnemu Komitetowi w ramach czasowych określonych przez Wspólny Komitet.

3.W skład podkomitetów i grup roboczych wchodzą przedstawiciele obu Stron.

4.Podkomitety i grupy robocze mogą zapraszać na swoje posiedzenia ekspertów i zasięgać ich opinii na temat konkretnych punktów porządku obrad.

5.Podkomitetom i grupom roboczym przewodniczy Strona, która pełni funkcję przewodniczącego we Wspólnym Komitecie.

6.Przedstawiciele każdej Strony pełnią wspólnie funkcję sekretarzy każdego podkomitetu i grupy roboczej. Wspomniani sekretarze mają takie same funkcje jak sekretarze Wspólnego Komitetu.

7.Podkomitety i grupy robocze spotykają się co najmniej tak często, jak ustali to Wspólny Komitet. Za zgodą Stron posiedzenia nadzwyczajne mogą odbywać się na żądanie jednej ze Stron. Każde posiedzenie odbywa się w terminie i w miejscu wspólnie uzgodnionym przez Strony.

8.Podkomitety i grupy robocze działają zgodnie z regulaminem wewnętrznym Wspólnego Komitetu w odniesieniu do porządków dziennych, protokołów, zaleceń, korespondencji, dokumentów i kosztów, chyba że Wspólny Komitet postanowi inaczej.

9.O ile Strony nie postanowią inaczej, posiedzenia nie są jawne.