52005DC0670

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 21.12.2005

COM(2005) 670 końcowy

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY, PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO ORAZ KOMITETU REGIONÓW

Strategia tematyczna w sprawie zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych

{SEC(2005) 1683}{SEC(2005) 1684}

SPIS TREŚCI

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY, PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO ORAZ KOMITETU REGIONÓW

Strategia tematyczna w sprawie zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych 4

1. Wprowadzenie 4

2. Europejska polityka ochrony środowiska i wykorzystywania zasobów – problemy oraz ich odzwierciedlenie w polityce 5

3. Wychodząc naprzeciw wyzwaniu – cel strategii 7

4. Wykorzystanie ram istniejącej polityki: Zastosowanie podejścia cyklu życiowego w obecnej polityce 8

5. Nowe inicjatywy – budowanie fundamentów na następne 25 lat 9

5.1. Budowanie podstaw wiedzy – centrum danych dla decydentów w celu wzmocnienia i ulepszenia podstaw wiedzy na temat wykorzystywania zasobów oraz jego oddziaływań na środowisko 10

5.2. Mierzenie postępu – opracowywanie wskaźników 11

5.3. Wymiar wewnętrzny – Państwa Członkowskie oraz forum wysokiego szczebla 11

5.4. Wymiar globalny – panel międzynarodowy w sprawie zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych 12

6. Spodziewane oddziaływania i rezultaty 13

7. Proces przeglądu 14

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY, PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO ORAZ KOMITETU REGIONÓW

Strategia tematyczna w sprawie zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych

1. WPROWADZENIE

Gospodarki europejskie uzależnione są od zasobów naturalnych, w tym surowców takich jak minerały, biomasa oraz zasobów biologicznych; elementów środowiska takich jak powietrze, woda i gleba; zasobów energetycznych takich jak wiatr, energia geotermalna, energia pływów oraz energia słoneczna; oraz przestrzeni (obszar lądu). Bez względu na to, czy zasoby te wykorzystuje się do produkcji wyrobów czy też jako miejsca zrzutu mające pochłaniać emisje zanieczyszczeń (gleba, powietrze i woda), mają one zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania gospodarki oraz jakości naszego życia. Sposób wykorzystywania zarówno zasobów odnawialnych jak i nieodnawialnych oraz tempo eksploatacji zasobów odnawialnych gwałtownie pogarszają zdolności naszej planety do regeneracji zasobów środowiskowych, na których opiera się nasz dobrobyt i rozwój. Jak wskazuje ostatni raport Milenijnej oceny ekosystemu[1], w ciągu ostatnich 50 lat, ludzie dokonali w ekosystemie zmian gwałtowniejszych i rozleglejszych niż w jakimkolwiek porównywalnym okresie w historii, w głównej mierze po to, by sprostać szybko rosnącemu zapotrzebowaniu na żywność, słodką wodę, drewno, włókna i paliwa.

Jeśli w Europie utrzymają się obecne wzorce wykorzystywania zasobów, nadal postępować będzie degradacja środowiska naturalnego oraz wyczerpywanie zasobów naturalnych. Sprawa ta ma także wymiar globalny. Unia Europejska jest wysoce uzależniona od zasobów pochodzących spoza Europy, a oddziaływanie na środowisko wynikające z wykorzystywania zasobów przez UE i inne potęgi gospodarcze odczuwane jest w skali światowej. Jednocześnie rosnące w siłę gospodarki krajów rozwijających się takich jak Chiny, Indie czy Brazylia w coraz szybszym tempie wykorzystują zasoby naturalne. Gdyby na całym świecie zaczęto naśladować tradycyjne wzorce konsumpcji, szacuje się, że światowe wykorzystanie zasobów wzrosłoby czterokrotnie w ciągu 20 lat. Negatywne skutki dla środowiska naturalnego byłyby ogromne. Alternatywą może być przyjęcie skoordynowanego podejścia, przewidującego potrzebę przystosowania się do bardziej zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych, co może przynieść środowiskowe i gospodarcze korzyści Europie i całemu światu.

Decydenci stanęli przed wyzwaniem, w jaki sposób ułatwiać i stymulować wzrost, jednocześnie nie dopuszczając do pogorszenia stanu środowiska naturalnego. Nie są to cele wzajemnie się wykluczające. Racjonalne wykorzystanie zasobów przyczynia się do wzrostu. Natomiast nieracjonalne wykorzystywanie zasobów oraz nadmierna eksploatacja zasobów odnawialnych stanowią długotrwałe hamulce rozwoju.

Zrównoważone wykorzystanie zasobów, obejmujące zrównoważoną produkcję i zużycie stanowi tym samym kluczowy element osiągnięcia dobrobytu w kontekście długoterminowym, zarówno na obszarze UE jak i w wymiarze światowym. Strategia UE dotycząca wzrostu i zatrudnienia[2] zatwierdzona na wiosennym szczycie UE w roku 2005 przyznaje priorytet bardziej zrównoważonemu wykorzystaniu zasobów naturalnych. Wymaga też ona od UE przejęcia inicjatywy w kierunku bardziej zrównoważonej konsumpcji i produkcji w gospodarce światowej. W związku z tym Europa potrzebuje długofalowej strategii integrującej oddziaływania na środowisko wynikające z wykorzystywania zasobów naturalnych, włączając ich zewnętrzny wymiar (tzn. oddziaływanie poza UE, w tym w krajach rozwijających się) w kreowanie polityki. Niniejsza strategia tematyczna dotycząca zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych („strategia”) stanowi odpowiedź na to wyzwanie. Powinna być postrzegana w kontekście zweryfikowanej niedawno strategii zrównoważonego rozwoju (SDS)[3], do której wnosi swój wkład.

Strategia podkreśla wagę włączania aspektów ekologicznych w politykę dotyczącą oddziaływania na środowisko wynikającego z wykorzystywania zasobów naturalnych, ale nie próbuje wdrażać konkretnych inicjatyw w dziedzinach, w których obowiązuje już przyjęta polityka. Nakreśla ona analityczne ramy w celu umożliwienia automatycznego uwzględniania oddziaływania na środowisko wynikającego z wykorzystywania zasobów przy tworzeniu polityki publicznej. Jeśli uda się je zastosować, takie podejście pomoże gospodarkom europejskim zwrócić się w kierunku takiej rzeczywistości, gdzie wzrost odbywał się będzie poprzez bardziej racjonalne wykorzystanie zasobów naturalnych, bez dalszego pogarszania bazy zasobów naturalnych.

2. EUROPEJSKA POLITYKA OCHRONY śRODOWISKA I WYKORZYSTYWANIA ZASOBÓW – PROBLEMY ORAZ ICH ODZWIERCIEDLENIE W POLITYCE

Wykorzystywanie zasobów to kwestia obecna w dyskusjach nad europejską polityką ochrony środowiska od trzydziestu lat. Poważną obawę w latach 70., w obliczu pierwszych kryzysów naftowych, stanowił niedostatek zasobów naturalnych oraz ograniczenia wzrostu. Jednakże, jak już wskazała Komisja w komunikacie „W kierunku Strategii Tematycznej”[4], niedostatek nie okazał się tak problematyczny pod względem środowiskowym, jak wówczas przewidywano. Na świecie nie wyczerpały się zasoby paliw kopalnych, a rynek wyregulował problem niedostatku za pomocą mechanizmu cenowego. Wykorzystywanie wielu metali i minerałów zmniejszyło się z powodu zmieniającej się technologii, a nie z powodu wyczerpania rezerw zasobów. Niemniej jednak gwałtownie rosnące zapotrzebowanie i wąskie gardła zaopatrzeniowe powodują poważne problemy ekonomiczne i środowiskowe, co uwidoczniły ostatnie podwyżki cen wielu surowców.

Tak więc kwestia uszczerbku bazy zasobów naturalnych była i nadal jest problemem. Początkowo polityka ochrony środowiska koncentrowała się na problemach widocznych z powodu emisji zanieczyszczeń i odpadów – redukowaniu zanieczyszczenia pochodzącego ze „źródeł punktowych” takich jak zakłady przemysłowe i elektrownie. W tej mierze osiągnięto sukces. Polepszyła się jakość powietrza i wód. Większa część odpadów jest ponownie przetwarzana i mniej odpadów trafia na składowiska. Analizy przepływów materiałów i odpadów w UE, łącznie z importem i eksportem, wykazały, że w ciągu ostatnich dwudziestu lat całkowite zużycie w UE w przeliczeniu na mieszkańca pozostało praktycznie niezmienione na poziomie około 16 ton rocznie, a mimo to w tym okresie wzrost gospodarczy zwiększył się o 50 %. Oznacza to, że Europie udało się znacząco poprawić wydajność materiałową. Niemniej jednak, pomimo osiągniętej poprawy, większe ilości produkcji często niwelują osiągnięte postępy odnośnie do ochrony środowiska lub zyski z wydajności, a obecna polityka nie okazała się wystarczająca, aby odwrócić zasadniczo niezrównoważone trendy w Europie czy na świecie.

Aby wywrzeć większy wpływ na odwrócenie tych niezrównoważonych trendów oraz w celu powstrzymania degradacji środowiska naturalnego i utrzymania niezbędnych funkcji, jakie pełnią zasoby naturalne, polityka ochrony środowiska musi wyjść poza kontrolowanie emisji i odpadów. Konieczne jest opracowanie sposobów rozpoznawania negatywnego oddziaływania na środowisko, jakie ma miejsce w wyniku wykorzystywania materiałów i energii przez cały okres ich cyklu życiowego (co często określa się mianem podejścia od kołyski aż po grób) oraz określenie ich odpowiedniego znaczenia. Zrozumienie globalnych i kumulacyjnych oddziaływań w związku z łańcuchem przyczynowym potrzebne jest w celu znalezienia takich środków politycznych, które byłyby najbardziej skuteczne dla środowiska naturalnego i bardziej opłacalne dla władz publicznych oraz podmiotów gospodarczych.

Poza tym nie wystarczy tylko przeanalizowanie cyklu życiowego zasobów w odizolowaniu geograficznym. W erze globalizacji i gospodarki światowej, w której Europa aktywnie uczestniczy, przy tworzeniu przemyślanej polityki niezbędna jest wiedza na temat obiegu zasobów w gospodarce światowej, sił napędzających ten proces oraz charakteru oddziaływań powstających w wyniku wydobywania i wykorzystywania zasobów.

Naprzeciw tym wymogom wyszedł szósty wspólnotowy program działań[5] (tzw. 6. EAP) wzywający do przygotowania „ strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego wykorzystywania i zarządzania zasobami …” Strategia ta oparta jest na analizie wykorzystania zasobów na obszarze UE oraz wykorzystuje istniejące ramy analityczne i polityczne. Opracowano ją w ścisłej współpracy z osobami zainteresowanymi[6].

W strategii tej kontynuuje się prace nad podejściem oferującym największy zwrot korzyści z wysiłków poczynionych na rzecz ochrony środowiska naturalnego. W ramach tego podejścia ograniczone środki pochodzące z budżetu i od podmiotów gospodarczych zostaną skoncentrowane na fundamentalnych problemach ochrony środowiska.

3. WYCHODZąC NAPRZECIW WYZWANIU – CEL STRATEGII

Strategiczne podejście ukierunkowane na bardziej zrównoważone wykorzystanie zasobów naturalnych z biegiem czasu powinno doprowadzić do lepszej wydajności zasobów i jednocześnie zredukowania negatywnego oddziaływania na środowisko wynikającego z wykorzystywania zasobów w taki sposób, aby ogólna poprawa stanu środowiska szła w parze ze wzrostem gospodarczym. W związku z powyższym, ogólnym celem strategii jest zredukowanie negatywnego oddziaływania na środowisko spowodowanego wykorzystywaniem zasobów w sytuacji wzrostu gospodarczego – koncepcja zwana rozdzieleniem ( decoupling )[7]. W praktyce oznacza to zredukowanie oddziaływania na środowisko będącego skutkiem wykorzystywania zasobów, przy jednoczesnej poprawie ogólnej wydajności zasobów w obszarze gospodarki UE. Dla zasobów odnawialnych oznacza to pozostanie poniżej progu nadmiernej eksploatacji.

Aby zrealizować ten cel, strategia przewiduje działania, które mają na celu:

- polepszenie naszego zrozumienia i pogłębienie wiedzy na temat wykorzystywania zasobów w Europie, jego negatywnego oddziaływania na środowisko oraz znaczenia w skali UE i globalnej,

- opracowanie narzędzi służących do monitorowania i przygotowywania sprawozdań na temat postępów w UE, Państwach Członkowskich i sektorach gospodarki,

- promowanie stosowania podejść i procesów strategicznych zarówno w sektorach gospodarki jak i w Państwach Członkowskich oraz wspieranie ich w opracowywaniu związanych z tym planów i programów, oraz

- zwiększanie świadomości u zainteresowanych stron i obywateli odnośnie do znacząco negatywnego oddziaływania na środowisko wynikającego z wykorzystywania zasobów.

Strategia ta pozwoli na szybsze i łatwiejsze zebranie wiedzy na temat wykorzystywania zasobów w gospodarce. Uwzględni przy tym inne inicjatywy takie jak INSPIRE[8] i odpowiednio będzie się na nich opierać. Pozwoli to na zidentyfikowanie najpoważniejszych oddziaływań na środowisko oraz na podjęcie kroków w celu rozwiązania tego problemu.

Często będziemy mieć do czynienia z potrzebą podjęcia wysiłków w zakresie polityki innej niż środowiskowa. Podejście popierane przez niniejszą strategię wzmocni proces kształtowania polityki na wszystkich szczeblach (UE, krajowym, regionalnym i lokalnym). Lepsze zrozumienie oddziaływań na środowisko w wyniku wykorzystywania zasobów w ciągu całego okresu ich cyklu życiowego pozwoli decydentom na lepsze ustalenie priorytetów oraz skoncentrowanie się na obszarach, gdzie możliwe jest dokonanie znaczących i widocznych zmian.

Jest to proces długofalowy – w związku z tym proponuje się horyzont czasowy rzędu 25 lat. Proces ten wymaga połączenia działań, które muszą zostać podjęte na różnych poziomach władzy i przez różne zainteresowane strony. Pociąga on za sobą skuteczniejsze działanie obecnej polityki między innymi poprzez wzmocnienie wymiaru wykorzystywania zasobów, w stosownych przypadkach, oraz poprzez opracowanie szeregu nowych inicjatyw, które zagwarantują, że w proces formułowania polityki wpisane zostanie uwzględnienie oddziaływania wykorzystywania zasobów w trakcie całego ich cyklu życiowego.

Na tym początkowym etapie strategia nie ustala celów ilościowych dla „wydajności zasobów i zmniejszonego wykorzystywania zasobów”, jak zapisano w szóstym wspólnotowym programie działań, ponieważ nie ma takiej możliwości przy obecnym stanie wiedzy oraz w stadium opracowywania wskaźników. Ani podstawy danych ani wskaźniki nie pozwalają na ustalenie wartości docelowych, które w wyraźny sposób mogłyby służyć ograniczaniu oddziaływań na środowisko w sytuacji wzrostu gospodarczego. Niemniej jednak strategia ta uruchamia proces, dzięki któremu może to się okazać możliwe w perspektywie następnych pięciu czy dziesięciu lat.

4. WYKORZYSTANIE RAM ISTNIEJąCEJ POLITYKI: ZASTOSOWANIE PODEJśCIA CYKLU żYCIOWEGO W OBECNEJ POLITYCE

Podejście określone w niniejszej strategii zostanie wykorzystane w polityce ochrony środowiska zarówno tej istniejącej jak i tej dopiero powstającej (patrz załącznik 2). Negatywne oddziaływania na środowisko wynikające z wykorzystywania zasobów brano już wielokrotnie pod uwagę w polityce i będzie się je systematycznie brać pod uwagę w przyszłości. Coraz większą wagę w polityce ochrony środowiska przywiązuje się do podejść zintegrowanych i powiązań pomiędzy elementami środowiska (powietrzem, wodą i glebą), a w opracowywaniu polityki coraz większe znaczenie mają tematy przekrojowe w zakresie środowiska, w których większą uwagę zwraca się na zrównoważone wykorzystywanie zasobów (np. zmiany klimatyczne, bioróżnorodność itd.) Tego rodzaju myślenie związane z cyklami życiowymi w szczególności znajduje odzwierciedlenie w strategii tematycznej dotyczącej zapobiegania i recyklingu odpadów.

Opracowano podejścia nieustawodawcze, takie jak Zintegrowana Polityka Produktowa (IPP)[9], które zostały opracowane w celu zmniejszenia negatywnych oddziaływań na środowisko produktów we wszystkich stadiach ich cyklu życiowego, włączając produkcję, korzystanie i usuwanie. Podobnie, plan działań na rzecz technologii środowiskowych[10] (ETAP) wskazuje na liczne możliwości ograniczenia negatywnego oddziaływania na środowisko wynikającego z produkcji i konsumpcji dzięki zastosowaniu technologii przyjaznych dla środowiska.

Myślenie ukierunkowane na cykl życiowy zasobów można z powodzeniem zastosować w różnych obszarach polityki. Wszystkie te obszary polityki wiążą się z wykorzystaniem zasobów i w związku z tym muszą one w sposób skoordynowany dokonywać dalszej integracji kwestii wykorzystywania zasobów oraz wynikających z tego negatywnych oddziaływań na środowisko. Przykładowo, w dziedzinie transportu Biała Księga w sprawie Europejskiej Polityki Transportowej[11] obrała za cel promowanie zróżnicowania w kierunku sposobów transportu przyjaznych dla środowiska. W dziedzinie energetyki przyjęto środki w głównym sektorze zużycia energii (w szczególności budynki i transport), których realizacja przyniesie znaczącą poprawę w zakresie oddziaływania na środowisko. Ostatnio przeprowadzone reformy w pewnych obszarach polityki, w szczególności w sektorach rybołówstwa i rolnictwa, odegrały istotną rolę przy uwzględnianiu oddziaływań na środowisko wynikających w wykorzystywania zasobów. Co więcej, w odpowiedzi na potrzebę stworzenia polityki konsekwentnej i zintegrowanej obejmującej aspekty ekonomiczne, społeczne i środowiskowe przyjęto Strategię Zrównoważonego Rozwoju.

Komisja zamierza opracować inicjatywy sektorowe dla konkretnych sektorów gospodarczych w kontekście, między innymi, unijnej strategii na rzecz wzrostu i zatrudnienia a także komunikatu w sprawie polityki przemysłowej[12]. Przyczyniłoby się to nie tylko do wzmocnienia konkurencyjności oraz ogólnych wyników, lecz także do ograniczenia negatywnych oddziaływań na środowisko. Dążenie do większej efektywności ekologicznej może też zadziałać jako siła napędowa innowacji, lepszej wydajności i tym samym konkurencyjności i wzrostu (patrz załącznik 4).

Prowadzone przez Komisję zintegrowane oceny oddziaływań, które biorą pod uwagę gospodarcze, społeczne i środowiskowe oddziaływania różnych opcji politycznych w przypadku zasadniczych projektów polityki stanowić będą ważny sposób zastosowania myślenia w kontekście cyklu życiowego zasobów[13]. Na szczeblu krajowym Państwa Członkowskie mogą zastosować wyniki ocen oddziaływania na środowisko[14] a także strategicznych ocen środowiska[15] w celu ograniczenia negatywnych oddziaływań na środowisko wynikających z wykorzystywania zasobów, pochodzących z indywidualnych projektów lub planów a także programów i polityk.

5. NOWE INICJATYWY – BUDOWANIE FUNDAMENTÓW NA NASTęPNE 25 LAT

Nowe inicjatywy pożądane są na wszystkich poziomach władzy – na szczeblu UE, na szczeblu krajowym i międzynarodowym – jeśli ta strategia ma zostać skutecznie zrealizowana.

Na szczeblu UE wymaga to wspólnego wysiłku na rzecz budowania podstaw wiedzy i opracowania wskaźników, które będzie można wykorzystać przy omawianiu polityki i uruchamianiu inicjatyw sektorowych we współpracy z podmiotami gospodarczymi. Biorąc pod uwagę fakt, że wykorzystywanie zasobów w UE ma zasięg globalny, co należy uwzględnić przy tworzeniu polityki unijnej, zostanie ustanowione międzynarodowe forum ekspertów, którzy przyglądać się będą aspektom globalnym wykorzystywania zasobów oraz związanym z tym negatywnym oddziaływaniom na środowisko.

5.1. Budowanie podstaw wiedzy – centrum danych dla decydentów w celu wzmocnienia i ulepszenia podstaw wiedzy na temat wykorzystywania zasobów oraz jego oddziaływań na środowisko

W niektórych przypadkach występuje niedostatek informacji na temat złożonych związków przyczynowych leżących u podłoża rozprzestrzenionych zanieczyszczeń i wykorzystywania zasobów. Decydenci odpowiedzialni za tworzenie polityki nie mają dostępu do gotowych informacji w formie nadającej się do użytku. Różni dostarczyciele danych i informacji – wewnątrz Komisji DG Eurostat, Wspólne Centrum Badań (DG JRC) oraz Dyrekcja Generalna ds. Badań (DG RTD), a także Europejska Agencja Ochrony Środowiska (EEA), Agencja Wykonawcza ds. Inteligentnej Energii, instytuty i uniwersytety krajowe jak również źródła komercyjne – są zaangażowane w analizę wykorzystywania zasobów. Niemniej jednak wymiana informacji nie zawsze jest zoptymalizowana.

Istnienie elementów brakujących i pokrywających się wskazuje na potrzebę zorganizowania centrum danych dla zasobów naturalnych lub centralnego serwisu informacyjnego pełniącego rolę „węzła informacyjnego” gromadzącego wszystkie dostępne i istotne informacje. W dalszej kolejności centrum miałoby monitorować i analizować te informacje i dostarczać decydentom kształtującym politykę tylko tych informacji, które są z punktu widzenia tej polityki istotne. Dzięki zgromadzeniu istniejących podstawowych danych, wiedzy, kompetencji naukowych i zdolności tworzenia powiązań sieciowych wyżej wymienionych dostawców informacji, Komisja wyjdzie naprzeciw wezwaniu Rady Środowiska do „poprawy jakości informacji poprzez [tworzenie] strategicznych możliwości europejskich gromadzenia i zbierania wiedzy na temat wykorzystywania zasobów oraz ich oddziaływań jak również oceny związanej z tym polityki, w celu podjęcia decyzji, którymi z oddziaływań należy się zająć, oraz opracowania opcji, w jaki sposób można je ograniczać w sytuacji wzrostu gospodarczego”[16].

Dostawcy informacji będą również pełnić pewną rolę w innych elementach strategii: opracowując i konsolidując odpowiednie wskaźniki służące do pomiaru stopnia realizacji strategii, wspomagając Państwa Członkowskie w opracowywaniu konkretnych planów działań potrzebnych do realizacji celów strategii, wspierając panel międzynarodowy w wykonywaniu jego zadań, i sporządzając co pięć lat począwszy od roku 2010 sprawozdanie na temat stanu zaawansowania strategii, które zostanie włączone do procesu przeglądowego prowadzonego przez Komisję.

Badania i rozwój prowadzone na wszystkich szczeblach, włączając programy i projekty międzynarodowe, europejskie, krajowe i branżowe mogą odegrać wieloraką rolę w opracowywaniu i wdrażaniu strategii. Siódmy ramowy program badań i rozwoju technologicznego[17] będzie kładł większy nacisk na opracowywanie narzędzi służących do oceny oddziaływań środowiskowych, ekonomicznych i społecznych.

5.2. Mierzenie postępu – opracowywanie wskaźników

Działania na rzecz osiągnięcia celu strategii wymagają odpowiedniego pomiaru postępów oraz udostępniania tych informacji osobom odpowiedzialnym za kształtowanie polityki oraz obywatelom. Potrzebne jest również dalsze dopracowanie zestawu wskaźników w oparciu o podjęte już działania w dziedzinie sprawozdawczości dotyczącej środowiska, sprawozdawczości dotyczącej przepływów materiałowych oraz inwentaryzacji cyklów życiowych. Do roku 2008, Komisja opracuje:

- wskaźniki służące do pomiaru postępu skuteczności i wydajności wykorzystywania zasobów naturalnych, w tym energii,

- wskaźniki odnoszące się do konkretnych zasobów w celu dokonania oceny, w jaki sposób rozdziela się negatywne wpływy na środowisko i wykorzystywanie zasobów, oraz

- ogólny wskaźnik odnoszący się do pomiaru postępu redukcji ekologicznego obciążenia wynikającego z wykorzystywania zasobów w UE (wskaźnik skuteczności ekologicznej).

Najlepiej, jeśli wskaźniki te będą w miarę możliwości zagregowane, łatwe do zrozumienia i opierać się będą na obecnych pracach mających miejsce na szczeblu Państw Członkowskich, UE i międzynarodowym (patrz załącznik 3). W przypadku, gdy agregacja wskaźników nie będzie możliwa (na przykład z powodów trudności metodologicznych i technicznych), zamiast nich przy pomiarze postępu w kierunku zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych zastosuje się koszyki wyjściowe[18]. Wskaźniki te pomogą też w identyfikacji zastosowań zasobów naturalnych najbardziej przyczyniających się do negatywnego wpływu na środowisko. Pomogą także ustalić priorytety przy tworzeniu polityki, w szczególności przy określaniu sektorów, które powinno się zaangażować do opracowywania inicjatyw sektorowych. W fazie początkowej Komisja będzie bazować na wstępnych wynikach istniejących badań.

5.3. Wymiar wewnętrzny – Państwa Członkowskie oraz forum wysokiego szczebla

Wiele działań potrzebnych do wdrożenia niniejszej strategii najlepiej jest podejmować na szczeblu krajowym. Wyłączając rolnictwo i rybołówstwo, większość polityk dotyczących zasobów naturalnych nie podlega wyłącznej kompetencji Wspólnoty. Państwa Członkowskie dysponują pewnymi politycznymi narzędziami takimi jak instrumenty ekonomiczne, które trudno jest zainicjować na poziomie Wspólnoty. Państwa Członkowskie odpowiadają też za programy nauczania i szkoleń oraz znajdują się w dogodniejszym położeniu, jeśli chodzi o prowadzenie polityki wobec konsumentów ukierunkowanej na zmianę zachowań.

Komisja proponuje, aby każde z Państw Członkowskich UE opracowało krajowe środki i programy dotyczące zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych w celu osiągnięcia celów strategii. Wspomniane środki i programy powinny skupiać się na wykorzystywaniu zasobów, które wywiera najbardziej znaczący wpływ na środowisko. Państwa Członkowskie powinny również włączyć mechanizmy monitorowania postępu i tam, gdzie to możliwe, opracowywać wartości docelowe. W załączniku 5 znajduje się szereg propozycji środków, które Państwa Członkowskie mogłyby wziąć pod uwagę.

W celu ułatwienia opracowywania środków na szczeblu krajowym, Komisja ustanowi forum wysokiego szczebla złożone z wyższych rangą urzędników odpowiedzialnych za opracowywanie polityki dotyczącej zasobów naturalnych w Państwach Członkowskich, przedstawicieli Komisji oraz, w stosownych przypadkach, organizacji konsumenckich, organizacji pozarządowych zajmujących się środowiskiem, przemysłu oraz środowiska akademickiego, a także innych zainteresowanych osób posiadających określone interesy i znajomość omawianych kwestii.

Równolegle Komisja określi także środki podjęte w Państwach Członkowskich, które można by z korzyścią zastosować w skali UE, i zachęci Państwa Członkowskie do rozpoznawania problemów dotyczących środowiska, które ich zdaniem można by skutecznie rozwiązać za pomocą instrumentów rynkowych, ale nie pozwala na to brak skoordynowanego działania na szczeblu UE. Zastosowanie instrumentów rynkowych w zarządzaniu zasobami naturalnymi zostanie poddane pod szczególną rozwagę Komisji w kontekście forum wysokiego szczebla, jak również w procesie przeglądowym przewidzianym dla niniejszej strategii, przedstawionym w punkcie 7.

5.4. Wymiar globalny – panel międzynarodowy w sprawie zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych

Wykorzystywanie zasobów zyskuje coraz większą uwagę i popularność na szczeblu międzynarodowym[19]. W szczególności OECD wyznaczyła cel w postaci rozdzielenia nacisków środowiskowych i wzrostu gospodarczego[20]. OECD/DAC opublikowała również wspólny dokument[21] na temat reformy podatkowej w dziedzinie środowiska (EFR), który podkreśla w jaki sposób EFR może przyczynić się do bardziej zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych oraz zawiera przydatne wskazówki do działania.

Ponadto w ramach DCECI[22] Komisja zaproponuje od roku 2007 tematyczny program dla środowiska i zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi, w tym energią.

Ponadto podczas szczytu światowego w sprawie zrównoważonego rozwoju w roku 2002, wszystkie kraje zobowiązały się do zmiany niezrównoważonych modeli konsumpcji i produkcji.

W celu utrzymania tej orientacji, niniejszy komunikat proponuje powołanie panelu międzynarodowego zajmującego się zrównoważonym wykorzystywaniem zasobów naturalnych we współpracy z Programem Ochrony Środowiska NZ, a także z innymi partnerami i inicjatywami międzynarodowymi, np. UNIDO oraz Międzynarodową Agencją Energii (IEA). Będzie on oceniał i dostarczał informacji na temat globalnych aspektów wykorzystywania zasobów oraz oddziaływania na środowisko. Panel będzie (patrz załącznik 6):

- służył Komisji niezależną radą w sprawie wpływu na środowisko, jaki ma wykorzystywanie naturalnych zasobów w kontekście globalnym, biorąc także pod uwagę wpływy ekonomiczne i społeczne;

- przyczyniał się do budowania podstaw wiedzy i monitorowania postępów;

- opracowywał kryteria zrównoważenia dla wydobycia, zbiorów, transportu i przechowywania materiałów i produktów pochodzących spoza UE, obejmujące nie tylko standardy jakości materiałów, lecz także standardy jakości produkcji, uwzględniając kwestie społeczne i środowiskowe;

- doradzał krajom rozwijającym się, w jaki sposób mogą rozwijać swoje możliwości oceny wpływu na środowisko, jaki ma wykorzystywanie przez nich zasobów naturalnych oraz polityka zarządzania zasobami (które można wtedy wdrożyć jako część programów współpracy z krajami trzecimi);

- doradzał w kwestiach wpływu na środowisko, jaki ma wykorzystywanie zasobów naturalnych w szerszym, globalnym kontekście, w tym w ramach inicjatyw Programu Ochrony Środowiska NZ odnośnie do zrównoważonej produkcji i konsumpcji.

6. SPODZIEWANE ODDZIAłYWANIA I REZULTATY

Wdrożenie niniejszej strategii stworzy warunki dla lepszego i ekologicznie racjonalnego wykorzystania zasobów oraz motywację do przejścia do bardziej zrównoważonej produkcji i konsumpcji. Będzie to miało pozytywny wpływ na gospodarkę, szczególnie z tego względu, iż bodźce te pomogą przedsiębiorstwom dokonać innowacji i poprawić konkurencyjność. Pozwoli to też osobom odpowiedzialnym za kształtowanie polityki dokonywać bardziej przemyślanych wyborów odnośnie do opcji polityki oraz dostarczy środków (wskaźników, danych) do mierzenia postępów. Ocena wpływu towarzysząca niniejszemu komunikatowi określa opcje i dokonuje oceny ich oddziaływania, zarówno w stosunku do działań przedstawionych powyżej jak i działań, których nie uznano za stosowne.

7. PROCES PRZEGLąDU

Komisja podda przeglądowi postępy poczynione w osiąganiu celu strategii w roku 2010, a następnie będzie to robić co pięć lat. Przegląd ten zostanie włączony do końcowej oceny szóstego wspólnotowego programu działań.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1. TYTUŁ WNIOSKU:

Strategia tematyczna dotycząca zrównoważonej eksploatacji zasobów naturalnych („strategia”).

2. STRUKTURA ABM/ABB

Dziedzina polityki 07 - Środowisko

Działanie: 07 04 – Wdrożenie polityki środowiskowej

3. POZYCJE W BUDŻECIE

3.1. Pozycje w budżecie (pozycje operacyjne i powiązane pozycje pomocy technicznej i administracyjnej (dawniej pozycje B..A)), wraz z treścią:

07 01 04 01 - Inicjatywy prawodawcze, działania podnoszące stan wiedzy i inne działania podejmowane w oparciu o wspólnotowe programy działań w dziedzinie środowiska – wydatki na administrację i zarządzanie.

07 04 02 - Działania podnoszące stan wiedzy i inne działania podejmowane w oparciu o wspólnotowe programy działań w dziedzinie środowiska.

07 02 01 – Wkład w międzynarodowe działania w dziedzinie środowiska.

Od roku 2007 aspekty finansowe odnoszące się do celów „węzeł informacyjny” oraz „wskaźniki” zostaną włączone do programu “LIFE +”. Aspekty finansowe związane z celem „Międzynarodowy panel” będą objęte dodatkowym instrumentem pomocy zewnętrznej w ramach działu 4 proponowanych ram finansowych.

3.2. Czas trwania działania i wpływu finansowego:

Strategia przewidziana jest na okres 25 lat (2006-2030). Proces zostanie rozpoczęty bezpośrednimi działaniami przewidzianymi w komunikacie. Niniejsza ocena skutków finansowych regulacji obejmuje aspekty finansowe dotyczące pierwszych sześciu lat (2006-2011).

3.3. Informacje budżetowe:

Pozycja w budżecie | Rodzaj wydatków | Nowe | Wkład EFTA | Wkład krajów ubiegających się o członkostwo | Dział w perspektywie finansowej |

07 04 02 | Obowiązkowe/nieobowiązkowe | Zróżnicowane[23] | NIE | NIE | NIE | Nr 3 |

07 02 01 | Obowiązkowe/nieobowiązkowe | Zróżnicowane | NIE | NIE | NIE | Nr 4 |

4. ZESTAWIENIE ZASOBÓW

Potrzeby na zasoby ludzkie i administracyjne zostaną pokryte z przydziału przyznanego zarządzającej DG (DG ds. Środowiska i inne) w ramach corocznej procedury budżetowej.

4.1. Zasoby finansowe

4.1.1. Zestawienie środków na zobowiązania (CA) i środków na płatności (PA)

mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Rodzaj wydatków | Sekcja nr | Rok 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 i później | Razem |

Wydatki operacyjne[24] - 07 04 02 |

Środki na zobowiązania (CA) | 8.1 | a | 0,200 | 0,580 | 0,980 | 1,780 | 1,630 | 1,600 | 6,7706 |

Środki na płatności (PA) | b | 0,133 | 0,427 | 0,796 | 1,460 | 1,573 | 2,381 | 6,770 |

Wydatki operacyjne[25] - 07 04 01 |

Środki na zobowiązania (CA) | 8.1 | a | 0,240 | 0,610 | 0,640 | 0,750 | 0,600 | 0,710 | 3,550 |

Środki na płatności (PA) | b | 0,160 | 0,455 | 0,581 | 0,709 | 0,635 | 1,010 | 3,550 |

Wydatki administracyjne w ramach kwoty referencyjnej[26] |

Pomoc techniczna i administracyjna (NDA) | 8.2.4 | c | 0,150 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0,150 |

KWOTA REFERENCYJNA OGÓŁEM |

Środki na zobowiązania | a+c | 0,590 | 1,190 | 1,620 | 2,530 | 2,230 | 2,310 | 10,470 |

Środki na płatności | b+c | 0,443 | 0,881 | 1,377 | 2,169 | 2,209 | 3,391 | 10,470 |

Wydatki administracyjne nieuwzględnione w kwocie referencyjnej[27] |

Wydatki na zasoby ludzkie i powiązane wydatki (NDA) | 8.2.5 | d | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 4,698 |

Wydatki administracyjne, inne niż koszty zasobów ludzkich i powiązane koszty, nieuwzględnione w kwocie referencyjnej (NDA) | 8.2.6 | e | 0,002 | 0,026 | 0,056 | 0,058 | 0,058 | 0,060 | 0,260 |

Indykatywne koszty finansowe interwencji ogółem

OGÓŁEM CA w tym koszty zasobów ludzkich | a+c+d+e | 1,375 | 1,999 | 2,459 | 3,371 | 3,071 | 3,153 | 15,428 |

OGÓŁEM PA w tym koszty zasobów ludzkich | b+c+d+e | 1,228 | 1,690 | 2,216 | 3,010 | 3,050 | 4,234 | 15,428 |

Szczegółowe informacje dotyczące współfinansowania

Jeżeli wniosek obejmuje współfinansowanie przez Państwa Członkowskie lub inne organy (należy określić które), w poniższej tabeli należy przedstawić szacowany poziom współfinansowania (można dodać kolejne rubryki, jeżeli współfinansowanie mają zapewniać różne organy):

mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Organ współfinansujący | Rok n | n + 1 | n + 2 | n + 3 | n +4 | n + 5 i później | Razem |

…………………… | f |

OGÓŁEM CA w tym współfinansowanie | a+c+d+e+f |

Jedno z działań przewidzianych w strategii (patrz pkt 3 sekcja 5.3 niniejszej oceny skutków finansowych regulacji) zostanie przeprowadzone we współpracy z UNEP i będzie wymagało ustanowienia sekretariatu. Praca sekretariatu będzie finansowana poprzez „fundusz powierniczy”, który może być zasilany przez różne zainteresowane podmioty i organizacje. Jednakże na tym etapie nie można przewidzieć poziomu współfinansowania ze strony Państw Członkowskich lub innych podmiotów.

4.1.2. Zgodność z programowaniem finansowym

X Wniosek jest zgodny z istniejącym programowaniem finansowym.

( Wniosek wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu w perspektywie finansowej.

( Wniosek może wymagać zastosowania postanowień porozumienia międzyinstytucjonalnego[28] (tzn. instrumentu elastyczności lub zmiany perspektywy finansowej).

4.1.3. Wpływ finansowy na dochody

X Wniosek nie ma wpływu finansowego na dochody.

( Wniosek ma następujący wpływ finansowy na dochody:

mln EUR (do 1 miejsca po przecinku)

Przed rozpoczęciem działania [rok n-1] | Sytuacja po zakończeniu działania |

Zasoby ludzkie ogółem | 7,25 | 7,25 | 7,25 | 7,25 | 7,25 | 7,25 |

5. OPIS I CELE

5.1. Potrzeba, która ma zostać zaspokojona w perspektywie krótko- lub długoterminowej

W celu rozwiązania problemów dotyczących eksploatacji zasobów naturalnych (np. surowców i ziemi) strategia wprowadzi działania obejmujące rejestrację i kontrolę eksploatacji zasobów naturalnych przez cały okres ich użytkowania „od kołyski po grób” oraz opracuje działania konieczne do zmniejszenia ich wpływu na środowisko. Zasadniczym celem strategii jest określenie, w trakcie 25 lat jej realizacji, najpoważniejszych dla środowiska skutków eksploatacji zasobów naturalnych oraz promowanie rozwiązań i działań mających na celu ich przezwyciężenie dzięki pomnażaniu wiedzy na ich temat oraz zapewnianiu łatwego do niej dostępu.

5.2. Wartość dodana z tytułu zaangażowania Wspólnoty i spójność wniosku z innymi instrumentami finansowymi oraz możliwa synergia.

Biorąc pod uwagę, że czynnikiem powodującym eksploatację zasobów w Europie jest wzrost gospodarczy, a jednocześnie wzrost gospodarczy jest głównym celem polityki UE, jedynym sposobem osiągnięcia redukcji wpływu na środowisko jest uwolnienie i oddzielenie eksploatacji zasobów i powiązanych wpływów na środowisko naturalne od tego czynnika: wzrostu gospodarczego i dokonanie tego na poziomie europejskim. Handel zasobami jest znaczący (w zakresie kompetencji UE), a wykorzystanie produktów i usług należy do wspólnych kompetencji; w związku z tym istnieje jasny powód zaangażowania Wspólnoty.

5.3. Cele, spodziewane wyniki oraz wskaźniki związane z wnioskiem w kontekście ABM (zarządzania opartego na zadaniach).

Celem strategii jest ustanowienie serii działań, które w perspektywie długoterminowej, pod warunkiem właściwego stosowania, pozwolą na oddzielenie wpływu na środowisko od wzrostu gospodarczego.

Aby to osiągnąć przewiduje się konkretne działania:

1) Ustanowienie centrum danych w celach naukowych,

2) Opracowanie wskaźników na potrzeby strategii,

3) Ustanowienie międzynarodowego panelu do spraw zrównoważonej eksploatacji zasobów naturalnych.

Więcej szczegółów dotyczących oczekiwanych rezultatów oraz ich wpływu znajduje się odpowiednio w komunikacie i załączonej do niego ocenie wpływu.

5.4. Metoda realizacji (indykatywna)

X Zarządzanie scentralizowane

X bezpośrednio przez Komisję

X pośrednio przez:

( agencje wykonawcze

X ustanowione przez Wspólnotę organy określone w art. 185 rozporządzenia finansowego

( krajowe organy sektora publicznego/organy pełniące misję służby publicznej

( Zarządzanie dzielone lub zdecentralizowane

( z Państwami Członkowskimi

( z państwami trzecimi

X Zarządzanie wspólne z organizacjami międzynarodowymi (należy wyszczególnić)

Uwagi: Większość środków przewidzianych w ramach strategii będzie wdrażana bezpośrednio przez Komisję (rozpoczęcie badań, organizacja spotkań, zamówienia na usługi itp.).

Jednakże jedno z przewidzianych działań (panel międzynarodowy - patrz pkt 3 sekcja 5.3 niniejszej oceny skutków finansowych regulacji) zostanie przeprowadzone we współpracy z UNEP. Biorąc pod uwagę fachową wiedzę i doświadczenie w zarządzaniu międzynarodowymi sekretariatami w przeszłości (np. sekretariatem IPCC w Genewie), przewiduje się wstępnie, że Komisja udzieli UNEP grantu na ustanowienie sekretariatu panelu. W drugiej fazie prowadzenie sekretariatu może wymagać zgromadzenia funduszy pochodzących od wielu darczyńców, co będzie się wiązało z rzeczywistą niemożnością lub niestosownością przypisywania wkładu każdego z darczyńców do konkretnego rodzaju wydatków.

Kolejne działanie przewidziane w strategii (centrum danych - patrz pkt 1 sekcja 5.3 niniejszej oceny skutków finansowych regulacji) zostanie przeprowadzone we współpracy z EEA (Europejską Agencją Środowiska) biorąc pod uwagę jej fachową wiedzę i doświadczenie w dziedzinie zasobów naturalnych i ustanawiania sieci ekspertów.

6. MONITOROWANIE I OCENA

6.1. System monitorowania

Komisja proponuje przegląd skuteczności strategii co pięć lat od dnia publikacji komunikatu. W tym celu Komisja przygotuje sprawozdanie, które zostanie opublikowane i przedłożone instytucjom.

6.2. Ocena

6.2.1. Ocena ex-ante

Strategia była przedmiotem oceny wpływu, która zostanie opublikowana jednocześnie z przyjęciem komunikatu.

6.2.2. Działania podjęte w wyniku oceny pośredniej/ex-post (wnioski wyciągnięte z podobnych doświadczeń w przeszłości)

Podejście polegające na tworzeniu polityki przy użyciu strategii tematycznej jako narzędzia jest nowością wynikającą z szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego[30]. Niemniej jednak środki zawarte w tej konkretnej strategii nie wychodzą poza standardową praktykę administracyjną (rozpoczęcie badań, organizacja spotkań ekspertów, umowy o świadczenie usług opiewające na stosunkowo niskie kwoty), dla której istnieją stosowne procedury zabezpieczenia finansowego.

6.2.3. Warunki i częstotliwość przyszłych ocen

Komisja proponuje przegląd skuteczności strategii co pięć lat od dnia publikacji komunikatu. W tym celu Komisja przygotuje sprawozdanie, które zostanie opublikowane i przedłożone instytucjom.

7. ŚRODKI ZWALCZANIA NADUŻYĆ FINANSOWYCH

Proponowane działania obejmują wyłącznie wydatki na personel, spotkania ekspertów oraz umowy na prace badawcze. Te ostatnie będą przedmiotem rutynowych kontroli ze strony Komisji i z tego względu nie zachodzi potrzeba stosowania dodatkowych środków zwalczania nadużyć finansowych.

Zwłaszcza potencjalni beneficjenci oraz wykonawcy są zobowiązani do przestrzegania przepisów rozporządzenia finansowego i do dostarczenia dowodów potwierdzających ich dobrą kondycję finansową i prawną. W celu uzyskania dotacji są oni zobowiązani dostarczyć zestawienie planowanych przychodów i wydatków związanych z projektem/działalnością, o dotowanie których się ubiegają. Wypłaty dokonywane są w oparciu o uzgodnienia i warunki objęte umową o przyznanie dotacji oraz na podstawie zestawienia wydatków i przychodów odpowiednio udokumentowanego przez beneficjenta i sprawdzonego przez właściwe służby Komisji. Możliwe jest również przeprowadzenie kontroli na miejscu i beneficjenci są zobowiązani do przechowywania wszelkich danych szczegółowych oraz dokumentacji uzupełniającej przez okres pięciu lat od momentu zakończenia realizacji projektu.

8. SZCZEGÓŁOWE INFORMACJE DOTYCZĄCE ZASOBÓW

8.1. Cele wniosku z uwzględnieniem ich kosztu finansowego

Środki na zobowiązania w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Rok 2006 | Rok 2007 | Rok 2008 | Rok 2009 | Rok 2010 | Rok 2011 |

Urzędnicy lub pracownicy czasowi[32] (XX 01 01) | A*/AD | 5,25 | 5,25 | 5,25 | 5,25 | 5,25 | 5,25 |

B*, C*/AST | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 |

Pracownicy finansowani[33] w ramach art. XX 01 02 |

Inni pracownicy[34] finansowani w ramach art. XX 01 04/05 |

OGÓŁEM | 7,25 | 7,25 | 7,25 | 7,25 | 7,25 | 7,25 |

W niniejszej tabeli ujęte są wszystkie zasoby ludzkie potrzebne do wdrożenia strategii w różnych służbach Komisji (np. DG ds. Środowiska , Wspólne Centrum Badawcze, Eurostat).[35]

8.2.2. Opis zadań związanych z działaniem

Zadania przewidziane do wykonania nie wychodzą poza ramy standardowej praktyki administracyjnej i obejmują rozpoczęcie badań, organizację spotkań ekspertów, zarządzanie zamówieniami na usługi itp.

8.2.3. Źródła zasobów ludzkich (stosunek pracy)

X Stanowiska obecnie przypisane do zarządzania programem, które zostaną utrzymane lub przekształcone.

( Stanowiska wstępnie przyznane w ramach rocznej strategii politycznej/wstępnego projektu budżetu (APS/PDB) na rok n

( Stanowiska, o które zostanie złożony wniosek w ramach następnej procedury APS/PDB

( Przesunięcia w ramach istniejącej kadry kierowniczej (przesunięcia wewnętrzne)

( Stanowiska wymagane na rok n, które nie zostały przewidziane w APS/PDB w danym roku

8.2.4. Inne wydatki administracyjne uwzględnione w kwocie referencyjnej (XX 01 04/05 – wydatki na administrację i zarządzanie)

mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Pozycja w budżecie (numer i treść) | Rok 2006 | Rok 2007 | Rok 2008 | Rok 2009 | Rok 2010 | Rok 2011 i później | RAZEM |

Inna pomoc techniczna i administracyjna |

wewnętrzna |

zewnętrzna | 0,150 | 0,150 |

Pomoc techniczna i administracyjna ogółem | 0,150 | 0,150 |

8.2.5. Koszt finansowy zasobów ludzkich i powiązane koszty nieuwzględnione w kwocie referencyjnej

mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Rodzaj zasobów ludzkich | Rok 2006 | Rok 2007 | Rok 2008 | Rok 2009 | Rok 2010 | Rok 2011 i później |

Urzędnicy i pracownicy czasowi (XX 01 01) | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 |

Pracownicy finansowani w ramach artykułu XX 01 02 (personel pomocniczy, oddelegowani eksperci krajowi (END), personel kontraktowy itp.) (należy określić pozycję w budżecie) |

Koszt zasobów ludzkich i koszty powiązane (nieuwzględnione w kwocie referencyjnej) ogółem | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 | 0,783 |

Kalkulacja – urzędnicy i pracownicy czasowi

Każdy etat pełny jest wyceniony na 108 000 EUR rocznie.

Kalkulacja – pracownicy finansowani w ramach art. XX 01 02

8.2.6 Inne wydatki administracyjne nieuwzględnione w kwocie referencyjnej mln EUR (do 3 miejsc po przecinku) |

Rok 2006 | Rok 2007 | Rok 2008 | Rok 2009 | Rok 2010 | Rok 2011 i później | RAZEM |

XX 01 02 11 01 – podróże służbowe | 0,002 | 0,006 | 0.006 | 0,008 | 0,008 | 0,010 | 0,040 |

XX 01 02 11 02 – spotkania i konferencje | 0,020 | 0.050 | 0,050 | 0,050 | 0,050 | 0,220 |

XX 01 02 11 03 – komitety[37] |

XX 01 02 11 04 – badania i konsultacje |

XX 01 02 11 05 – systemy informatyczne |

2 Inne wydatki na zarządzanie ogółem (XX 01 02 11) | 0,002 | 0,026 | 0.056 | 0,058 | 0,058 | 0,060 | 0,260 |

3 Inne wydatki o charakterze administracyjnym (należy wskazać jakie, odnosząc się do pozycji w budżecie) |

Ogółem wydatki administracyjne inne niż wydatki na zasoby ludzkie i powiązane koszty (nieuwzględnione w kwocie referencyjnej) | 0,002 | 0,026 | 0.056 | 0,058 | 0,058 | 0,060 | 0,260 |

Kalkulacja – inne wydatki administracyjne nieuwzględnione w kwocie referencyjnej

Zakłada się, że koszt przeciętnej podróży służbowej wynosi 1000 EUR.

[1] Milenijna ocena ekosystemu i dobrobytu ludzi: synteza, wyd. Island Press, Waszyngton, DC, 2005, str. 1-6 (http://www.milleniumassessment.org/en/index.aspx).

[2] COM(2005) 141.

[3] COM(2001) 264 i COM(2005) 658.

[4] COM(2003) 572.

[5] Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego (Dz.U. L 242 z 10.9.2002, str. 1).

[6] http://www.europa.eu.int/comm/environment/natres/index.htm

[7] Ilustrujący przykład procesu rozdzielania w kategoriach wydajności zasobów znajduje się w załączniku 1.

[8] SEC(2004) 980 ; http://www.ec-gis.org/inspire/

[9] COM(2003) 302.

[10] COM(2004) 38.

[11] COM(2001) 370.

[12] COM(2005) 474.

[13] COM(2002) 276.

[14] Dyrektywa Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko, z późniejszymi zmianami.

[15] Dyrektywa 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko.

[16] Konkluzje przyjęte przez Radę (Środowiska) na spotkaniu 28 czerwca 2004 r. (dok. 10988/04 z 1.7.2004).

[17] COM(2005) 119.

[18] Przykłady wskaźników wyjściowych to emisje CO2, NOx i SO2, zwiększenie ilości terenów zabudowanych, zanieczyszczenie wody, przekroczenie krytycznych wielkości zanieczyszczeń, itd.

[19] Dla Japonii patrz: http://www.env.go.jp/en/pol/wemj/outline.pdf a dla Chin http://eng.cciced.org/cn/ company/Tmxxb143/card143.asp?lmid=5209&siteid=1&tmid=320&flbh=143.

[20] “Environmental Strategy for the First Decade of the 21st Century” [Strategia ochrony środowiska na pierwszą dekadę XXI wieku], OECD, 16 maja 2001 r.

[21] We współpracy z Bankiem Światowym, DFID, Komisją i wieloma innymi organizacjami.

[22] Instrument współpracy w zakresie rozwoju oraz współpracy gospodarczej

[23] Środki zróżnicowane

[24] Wydatki niewchodzące w zakres rozdziału xx 01 w tytule xx.

[25] Wydatki niewchodzące w zakres rozdziału xx 01 w tytule xx.

[26] Wydatki w ramach art. xx 01 04 w tytule xx.

[27] Wydatki w ramach rozdziału xx 01 z wyłączeniem artykułu xx 01 04 lub xx 01 05.

[28] Patrz na punkty od 19 do 24 dotyczącego porozumienia Międzyinstytucjonalnego.

[29] W razie potrzeby, tzn. gdy czas trwania działania przekracza 6 lat, należy wprowadzić dodatkowe kolumny.

[30] Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego (Dz.U. L 242 z 10.9 2002, str. 1).

[31] Zgodnie z opisem w pkt 5.3

[32] Koszty te NIE są uwzględnione w kwocie referencyjnej.

[33] Koszty te NIE są uwzględnione w kwocie referencyjnej.

[34] Koszty te są uwzględnione w kwocie referencyjnej.

[35] Udział DG ds. Środowiska wynosi 2,25 dla A*/AD i 1 dla B*/AST.

[36] Należy odnieść się do oceny skutków finansowych regulacji dla danej agencji wykonawczej/danych agencji wykonawczych.

[37] Należy określić rodzaj komitetu i grupę, do której należy.