52005DC0533

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 28.10.2005

COM(2005) 533 końcowy

SPRAWOZDANIE KOMISJI

SZESNASTE SPRAWOZDANIE ROCZNE NA TEMAT REALIZACJI FUNDUSZY STRUKTURALNYCH 2004 {SEC(2005)1348}

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie 3

2. Analiza realizacji funduszy strukturalnych w 2004 r. 3

3. Spójność i koordynacja 8

4. Oceny 10

5. Kontrole 10

6. Komitety wspomagające Komisję 12

SPRAWOZDANIE KOMISJI

SZESNASTE SPRAWOZDANIE ROCZNE NA TEMAT REALIZACJI FUNDUSZY STRUKTURALNYCH 2004

Niniejsze sprawozdanie przedstawione jest zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999 ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych. Jest to szesnaste sprawozdanie roczne obejmujące działania w zakresie funduszy strukturalnych w 2004 r.

Informacje zawarte w niniejszym sprawozdaniu są przedstawione bardziej szczegółowo w dokumencie roboczym służb Komisji.

1. WPROWADZENIE

W 2004 r. miały miejsce trzy ważne wydarzenia w czasie trwania obecnej generacji programów europejskich: przyznanie rezerwy na wykonanie; średniookresowy przegląd programów w UE-15; rozszerzenie Unii przyczyniające się do powstania 43 dodatkowych programów, w większości w kategorii regionów słabiej rozwiniętych. W przypadku tego ostatniego, pomoc wspólnotowa wynosząca 24 miliardy EUR (po bieżących cenach) zostało przyznana na lata 2004-2006.

Tymczasem poza ramami obecnych programów rozpoczęto negocjacje na temat nowych ram prawnych dla polityki spójności na lata 2007-2013. Projekty Komisji przedłożone Parlamentowi i Radzie mają potwierdzić rolę odgrywaną przez politykę spójności jako głównego instrumentu budżetowego na szczeblu wspólnotowym przy realizowaniu agendy lizbońskiej dotyczącej konkurencyjności, przy potrzebach budżetowych szacowanych na około 336,1 miliarda EUR w ciągu siedmiu lat z przeznaczeniem na trzy priorytetowe cele: konwergencję , w najmniej rozwiniętych regionach; konkurencyjność i zatrudnienie , w innych regionach; europejską współpracę terytorialną , ponad granicami.

2. ANALIZA REALIZACJI FUNDUSZY STRUKTURALNYCH W 2004 R.

2.1. Wykonanie budżetu

2.1.1. Zobowiązania

W 2004 r. dostępne środki na zobowiązania dla funduszy strukturalnych wyniosły 35 353 mln EUR, tj. 32 % budżetu UE. Środki na zobowiązania dla dziesięciu nowych Państw Członkowskich wyniosły 3 812 mln EUR. Faktycznie podjęte zobowiązania wyniosły 35 212 mln - praktycznie 100 % dostępnych środków (odzwierciedlając system zasadniczo automatycznych zobowiązań). Podjęto zobowiązanie na cały przydział środków przewidziany w porozumieniu z Kopenhagi dla UE-10.

2.1.2. Płatności

Płatności na zobowiązania w 2004 r. były najwyższe, jakie kiedykolwiek zarejestrowano w przypadku funduszy strukturalnych i wyniosły 31 516 mln EUR lub 99 % dostępnych środków na zobowiązania. Stanowiło to znaczące przyspieszenie realizacji obecnej generacji programów w piątym roku okresu programowania.

To odzwierciedlało bardziej proaktywne zarządzanie przez władze na szczeblu wspólnotowym, krajowym i regionalnym, pomagając w utrzymaniu programów we właściwym kierunku udanej realizacji przez siedem lat, 2000-2006.

W przypadku Celu 2, wykorzystano 100% dostępnych środków na płatności. W przypadku Celów 1 i 3, jak i inicjatyw wspólnotowych, ta liczba również była bliska 100 %. W przypadku IFOR (poza programami Celu 1) ta liczba wyniosła 83 %, świadcząc o poprawie w stosunku do wyników z poprzednich lat.. Z drugiej strony, wartość procentowa dotycząca innowacyjnych środków i pomocy technicznej spadła z 90 % w 2003 r. do 78 % w 2004 r. Na poziomie każdego funduszu, EFRR, EFOGR- sekcji gwarancji i EFS, wszystkie osiągnęły wysoki poziom wykorzystania środków (między 98 % i 100 % dostępnych środków). W przypadku IFOR ta wartość procentowa wyniosła 81 % w 2004 r., spadając z 86 % w 2003 r.

W dziesięciu nowych Państwach Członkowskich, płatności w 2004 r. składały się w większości,, zgodnie z oczekiwaniami, z zaliczek na tworzenie funduszy kroczących w celu wspomożenia realizacji programów[1]. Wyniosły one 1 550 mln EUR. Całkowita kwota płatności okresowych (dotyczących jedynie programów Celu 1) wyniosła 23,7 mln EUR.

2.1.3. Realizacja przez Państwa Członkowskie (UE-15)

W 2004 r. przyspieszona realizacja pozwoliło siedmiu z piętnastu Państw Członkowskich zmniejszyć ich zobowiązania pozostające do spłaty w wartościach bezwzględnych. Bezwzględne redukcje w tej kwestii były najwyższe w przypadku Hiszpanii (500 mln EUR) i Irlandii (361 mln EUR). Redukcje zostały również osiągnięte w odniesieniu do zobowiązań skumulowanych w Danii, Finlandii, Luksemburgu, Portugalii i Szwecji. Na pięć Państw Członkowskich przypadły prawie trzy-czwarte wszystkich płatności, w następującej kolejności: Hiszpania, Niemcy, Włochy, Portugalia i Grecja. W UE-15, są to najwięksi beneficjenci polityki spójności UE.

2.1.4. Zasada „N+2”[2]

Umorzenie środków w przypadku braku ważnego wniosku o płatność z terminami określonymi przez zasadę n+2 pod koniec 2004 r. było niewielkie w odniesieniu do wszystkich uruchomionych środków. W przypadku EFRR przeznaczono szacunkową kwotę 56,1 mln EUR na 26 programów. Większość tych środków zostało przeznaczonych na programy INTERREG, które, w związku z tym, ze dotyczą uzgodnień odnoszącymi się do zarządzania ponad granicami państwowymi, są trudniejsze do realizacji. Wyniosło to jedynie 0,3 % środków rocznych na zobowiązania EFRR. Te dane będą ostateczne wraz z otrzymaniem zgody danego Państwa Członkowskiego.

Dane szacunkowe dotyczące innych funduszy strukturalnych wykazały nieznacznie wyższe stopy umorzenia zobowiązań: w przypadku EFS ta kwota wynosiła 123,5 mln EUR lub 1,3 % środków rocznych na zobowiązania, w przypadku EFOGR 44,4 mln EUR lub 1,5 środków rocznych za zobowiązania i w przypadku IFOR 70,2 mln EUR lub 12,5 % środków rocznych na zobowiązania.

W przypadku wszystkich czterech funduszy łącznie, uwolnienie środków powinno wynieść poniżej 1 % (około 0.96 %) całkowitych środków rocznych na zobowiązania na 2002 r., wskazując na fakt, że zasada n+2 odgrywa rolę, którą miała odgrywać poprzez zachęcanie do tworzenia bardziej równomiernego wzorca finansowej realizacji zadań w kolejnych latach.

2.2. Realizacja programów

2.2.1. Cele 1 i 2

2.2.1.1. UE-15

W 2004 r., ważnym wydarzeniem był przydział rezerwy na wykonanie w następstwie przeglądu średniookresowego. Ta innowacja w programach na lata 2000-2006 również umożliwiła Państwom Członkowskim dostosowanie programów do zmian w sytuacji społeczno-ekonomicznej lub do zmieniających się warunków na rynku pracy oraz do przyjęcie wyników ocen średniookresowych. Zasadniczo, stworzyło to możliwość lepszego realizowania priorytetów zmienionej Europejskiej Strategii Zatrudnienia (EES) oraz osiągania celów lizbońskich. Przegląd średniookresowy również umożliwił Państwom Członkowskim wprowadzanie zmian w strukturze programów, np. uproszczenie realizacji.

2.2.1.2. Nowe Państwa Członkowskie

Doświadczenie z pierwszego roku realizacji programów w UE-10 rozpoczętej w maju wskazuje na fakt, że w wielu przypadkach proces wyboru projektów jest bardzo zaawansowany. Co więcej, liczba wniosków dotyczących projektów w przypadku niektórych środków przekroczyła środki finansowe dostępne w programach. Jednocześnie, nadal pozostają takie wyzwania jak podwyższenie jakości projektów i zapewnienie zrównoważonego zasięgu geograficznego, jak i potrzeba wyeliminowania niedociągnięć w zakresie zarządzania.

2.2.2. Cel 3

Głównym przesłaniem wynikającym ze sprawozdań z przeglądów średniookresowych jest to, że strategia wstępnie uzgodniona dla interwencji EFS jest aktualna w większości przypadków i że nadal przyczynia się do realizacji Europejskiej Strategii Zatrudnienia. Zalecenia dotyczyły głównie dopracowania programów. Wiele z wprowadzonych zmian miało na celu uproszczenie programów, zwiększenie elastyczności w celu podjęcia wyzwań społeczno-ekonomicznych oraz redukcję przydziału dla środków, w przypadku których potrzeby wydają się być mniejsze od oczekiwanych, co wynika z niepełnego wykorzystania środków.

2.2.3. Rybołówstwo poza Celem 1

Średniookresowy przegląd zapewnił możliwość dostosowania programów do wymogów reformy wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności w odniesieniu do niekontynuowania pomocy na odnowę statków rybackich oraz trwałego przeniesienia statków wspólnotowych do krajów niebędących Państwami Członkowskimi, zabronione od 2005 r., zmian w warunkach pomocy ze strony Państw Członkowskich dla rybaków i właścicieli statków, którzy tymczasowo zaprzestali działalności w zakresie rybołówstwa, zmian w pomocy przeznaczonej na zmianę kwalifikacji zawodowych rybaków, rozszerzoną o dywersyfikację na inne działania, podczas gdy ci ostatni kontynuują działalność połowową w niepełnym wymiarze godzin.

2.2.4. Inicjatywy wspólnotowe

2.2.4.1. Interreg

Wraz z przystąpieniem dziesięciu nowych Państw Członkowskich, uruchomiono 11 nowych programów transgranicznych, a do 17 programów wprowadzono zmiany w celu włączenia nowych Państw Członkowskich do grupy państw w nich uczestniczących. Dodatkowe finansowanie z EFRR na rzecz programu INTERREG dla nowych Państw Członkowskich wynosi 479 mln EUR na okres 2004-2006. Spowodowało to, że wraz z funduszami indeksowymi na okres 2004-2006 budżet EFRR na INTERREG III sięgnął 5,8 miliarda EUR. Wiele programów zmodyfikowano w 2004 r. w wyniku procesu przeglądu średniookresowego.

2.2.4.2. Leader+

Płatności w 2004 r. na 73 programy Leader+ wyniosły 238 mln EUR z EFOGR sekcji orientacji. Od początku okresu programowania lokalne grupy działania zatwierdziły ponad dwieście tysięcy projektów, przede wszystkim w dziedzinie turystyki, wsparcia dla MŚP, odnowy i rozwoju wsi i kultywowania dziedzictwa kulturowego na wsi, podstawowych usług dla ludności wiejskiej i gospodarki obszarów wiejskich. W przypadku nowych Państw Członkowskich istnieje możliwość realizacji środka przypominającego Leader+ w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich.

2.2.4.3. URBAN

Rok 2004 został w dużym stopniu poświęcony rozpoczęciu prac nad sieciami tematycznymi (program URBACT). Zatwierdzono piętnaście sieci tematycznych z których każda jest zorganizowana wokół innego tematu. Udział był wysoki, w związku z tym, że 150 miast uczestniczyło jako partnerzy, w tym 36 miast w nowych Państwach Członkowskich. Opublikowano nowe wyniki dotyczące projektu Urban Audit (Audyt miejski)[3].

2.2.4.4. EQUAL

W 2004 r. zakończyła się pierwsza runda realizacji Partnerstwa dla Rozwoju (PDR) i rozpoczęto jego drugi etap. Wprowadzono nowy element obejmujący działania wspierające mające na celu wzmocnienie zdolności instytucjonalnej i wydajności w krajowych zespołach zarządzających EQUAL. Opracowano kilka publikacji EQUAL, które są dostępne w formie elektronicznej[4].

W 2004 r. przyjęto 27 nowych decyzji w celu włączenia zmian wynikających z przeglądu średniookresowego i indeksacji lub w celu utworzenia nowych programów inicjatywy wspólnotowej (PIC) dla nowych Państw Członkowskich.

2.2.5. Działania innowacyjne

2.2.5.1. EFRR

Zatwierdzono 139 programów o łącznej kwocie 660 mln EUR, z czego 344 mln EUR w ramach EFRR. Ważnym wydarzeniem w 2004 r. była ceremonia rozdania nagród zwycięzcom konkursu Europejskie Nagrody za Innowacje w Regionach.[5] W trakcie 2004 r przygotowano wyczerpujące listy kontrolne i modele zmiany lub możliwego zamknięcia programów. jako element zapewniania należytego zarządzania finansami i pomoc w określeniu najlepszych praktyk.

2.2.5.2. EFS

Zakończono około 35 projektów w dziedzinie dialogu społecznego. W ramach pierwszej rundy zaproszenia do składania wniosków w ramach “ Innowacyjnych podejść do zarządzania zmianą” wybrano 33 projekty. W celu wsparcia upowszechniania wyników, Komisja ogłosiła zaproszenie do składania wniosków w ramach „ przekazywania i rozpowszechniania innowacji opracowanych w wyniku realizacji projektów Europejskiego Funduszu Społecznego na mocy art. 6” .

2.2.5.3. IFOR

W 2004 r. realizowano głównie projekty wybrane w poprzednich latach. Trzy projekty zostały zakończone. Rozpoczęto ocenę ex-post wyników projektów wybranych w ramach środka „Działania innowacyjne”.

3. SPÓJNOść I KOORDYNACJA

3.1. Spójność z innymi politykami Wspólnoty

3.1.1. Konkurencja

Rozporządzenie (WE) 1260/1999 stanowi, że pomoc zatwierdzona przez Komisję musi zawierać wszystkie elementy wymagane do oceny ex-ante spójności pomocy państwa ze wspólnym rynkiem. W związku z powyższym, w trakcie 2004 r., Komisja zwracała szczególną uwagę na zapewnienie zgodności z zasadami pomocy państwa, w pierwszej kolejności, w programach dla nowych Państw Członkowskich na lata 2004-2006, i w drugiej kolejności w programach dla UE-15, włączając ocenę aspektów polityki konkurencji niektórych większych projektów w rozumieniu art. 25 i 26 rozporządzenia 1260/1999.

3.1.2. Środowisko

W przypadku dziesięciu nowych Państw Członkowskich, szacuje się, że około 720 mln EUR zostanie wydanych na priorytety związane z ochroną środowiska w okresie 2004-2006, co stanowi 4,8 % kwoty 15 miliardów EUR przydzielonych na fundusze strukturalne dla nowych Państw Członkowskich w porównaniu z 13 % kwoty 196 miliardów w UE-15 w okresie 2000-2006. W przypadku wszystkich nowych Państw Członkowskich projekty związane z gospodarką wodną i odpadami są ważnymi priorytetami.

Szczególnym wyzwaniem dla nowych Państw Członkowskich jest stosowanie dyrektywy w sprawie oceny wpływu na środowisko oraz dyrektyw siedliskowej i dotyczącej ptaków (dla sieci Natura 2000).

3.1.3. Rynek wewnętrzny

Wprowadzono większą decentralizację w zarządzaniu funduszami strukturalnymi, zwiększając odpowiedzialność Państw Członkowskich w udzielaniu zamówień finansowanych z funduszy wspólnotowych. W celu zapewniania zgodności tych procedur z zasadami wspólnotowymi, Komisja zachęcała władze krajowe do przyjęcia różnych środków zapobiegawczych, takich jak odpowiednie szkolenia dla personelu zajmującego się udzielaniem zamówień i wydała wytyczne proceduralne.

3.1.4. Transport

Zmienione wytyczne wspólnotowe dotyczące rozwoju sieci transeuropejskiej zostały przyjęte w dniu 29 kwietnia 2004 r.[6] Wspomniane wytyczne obejmowały 30 ogólnoeuropejskich projektów priorytetowych obejmujących UE-25, których koszt wynosi 225 miliardów EUR. Ze względu na to, że są to projekty ogólnoeuropejskie, pomagają w skoncentrowaniu finansowania z funduszy strukturalnych w tej dziedzinie, w szczególności w regionach objętych Celem 1.

3.2. Koordynacja instrumentów

3.2.1. Fundusze strukturalne i fundusz spójności

Obecnie trzynaście Państw Członkowskich kwalifikuje się do wsparcia w ramach Funduszu Spójności (dziesięć nowych Państw Członkowskich, Portugalia, Hiszpania i Grecja). Irlandia nie kwalifikuje się już do wsparcia od czasu przeglądu w 2003 r., w którym ustalono, że DNB na osobę przekroczył poziom progowy.

Głównym instrumentem koordynacji między interwencjami w ramach funduszu spójności i funduszy strukturalnych są strategiczne ramy odniesienia (SRO). Dziesięć nowych Państw Członkowskich przedstawiło swoje SRO w pierwszej połowie 2004 r.

3.2.2. Fundusze strukturalne i EBI/EFI

W 2004 r. współpraca między Komisją i EBI została wzmocniona w kontekście dialogu i prac przygotowawczych do wzmocnionej współpracy w następnym okresie programowania 2007-2013. Bank wspomagał Komisję w dokonaniu oceny piętnastu większych projektów EFRR i dwudziestu pięciu projektów w ramach Funduszu Spójności. Pod koniec 2004 r., zainicjowano negocjacje techniczne między Komisją a EBI na temat wzmocnienia współpracy w celu zaoferowania Państwom Członkowskim dodatkowej pomocy w przygotowaniu wysokojakościowych projektów w celu przyspieszenia realizacji. Negocjacje mają się zakończyć w 2005 r.

W 2004 r. Europejski Bank Inwestycyjny pożyczył łącznie 43,2 miliarda EUR (w 2003 r. 42,3 miliarda EUR) na projekty mające na celu wzmocnienie celów politycznych Unii Europejskiej. Finansowanie w UE-25 sięgnęło 39,7 miliarda EUR.

W 2004 r. Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI) nabył udziały warte 358 milionów EUR w funduszach kapitału podwyższonego ryzyka, podnosząc swój łączny portfel do 2,8 miliarda EUR i zapewnił łączną kwotę 1,4 miliarda EUR w gwarancjach dla portfeli MŚP u pośredników finansowych.

Łączna kwota pożyczek na rozwój regionalny wyniosła 28,5 miliarda EUR, stanowiąc około 72 % łącznej kwoty pożyczek EBI w ramach UE-25.

4. OCENY

4.1. Ocena średniookresowa

Oceny średniookresowe zostały oparte na połączeniu różnych metodologii, w tym na badaniu źródeł wtórnych, badaniach podstawowych i w przypadku większych programów, modelowaniu makroekonomicznemu. Znacząca poprawa była zauważalna w jakości i dokładności ocen. Wyniki zostały wykorzystane do poprawy realizacji funduszy strukturalnych, w szczególności do opracowania dalszych wskaźników, w celu wspomożenia realizacji priorytetów horyzontalnych oraz poprawy kryteriów wyboru projektu.

4.2. Rezerwa na wykonanie

Rezerwa na wykonanie jest innowacją w okresie 2000-2006. W sumie, ponad 8 miliardów EUR zostało przydzielonych na programy funduszy strukturalnych (z wyłączeniem inicjatyw wspólnotowych)[7]. Oceniono wyniki każdego programu, priorytetu lub środka na podstawie wskaźników finansowych, wydajności i zarządzania. Zasadniczo większość programów i priorytetów miało wystarczające dobre wyniki, aby zasługiwać na przydział środków z rezerwy, pomimo, że wypłacone sumy były zróżnicowane w zależności od wyników przeglądu.

Ważną zaletą tego procesu było stworzenie zachęty do tworzenia zdolności w zakresie dobrych praktyk zarządzania. Wystąpiło pewne zróżnicowanie między Państwami Członkowskimi w odniesieniu do metod wykorzystanych w ocenie wyników oraz przy przydzielaniu środków ze względu na różniące się okoliczności.

4.3. Inne oceny

W 2004 r. Komisja przeprowadziła lub zakończyła serię ocen ex-post, jak i ocenę strategiczną dotyczącą wkładu funduszy strukturalnych w strategię lizbońską.

5. KONTROLE

5.1. EFRR

Zakończone audyty zamykające dotyczące okresu 1994-99 w odniesieniu do 56 programów obejmujących wszystkie Państwa Członkowskie. W ograniczonej liczbie przypadków, ustalenia z audytów prowadziły do zawieszenia procesu zamknięcia.

Wszczęto nowe badanie audytowe dotyczące okresu 2000-2006 w celu sprawdzenia czy systemy działają skutecznie w praktyce. Przeprowadzono osiem kontroli w 2004 r. w różnych Państwach Członkowskich.

Zorganizowano spotkania koordynacyjne w ciągu pierwszej połowy roku z Państwami Członkowskimi UE-15 w celu omówienia kwestii dotyczących kontroli z krajowymi organami kontroli obejmujące wszystkie fundusze.

W odniesieniu do nowych Państw Członkowskich, prace związane z audytem dotyczyły oceny opisów systemów złożonych na mocy art. 5 rozporządzenia 438/2001.

5.2. EFS

Ocena ryzyka w 2004 r. koncentrowała się przede wszystkim na tych programach, które miały największy czynnik wpływu finansowego. Przeprowadzono czterdzieści dwie kontrole w Państwach Członkowskich UE-15 i siedemnaście spotkań koordynacyjnych zostało zorganizowanych przez wyznaczone na mocy art. 10 i 15 organy kontrolne.

Dokonano przeglądu opisów systemów w następstwie sprawozdań na mocy art. 5, uzupełnionych o misje informacyjne na miejscu w nowych Państwach Członkowskich. Przeprowadzono w ciągu tego roku trzy audyty zamykające dotyczące programów na lata 1994-99.

5.3. EFOGR

W 2004 r. przeprowadzono pięć misji w Państwach Członkowskich mających na celu przeprowadzenie audytów zamykających dotyczących programów na lata 1994-99 i obejmujących największe krajowe programy w ramach środków Celu 5a.

Przeprowadzono około siedemnaście misji audytowych w Państwach Członkowskich w celu określenia niektórych sytuacji, które uznano za niezadowalające (stanowiąc 2-3 % płatności w ramach EFOGR w 2004 r.), w stosunku do których wprowadzone zostaną odpowiednie korekty.

5.4. IFOR

Przeprowadzono łącznie osiem kontroli na miejscu w 2004 r. Pięć audytów na miejscu dotyczyło sprawdzenia systemów zarządzania i kontroli w programach na lata 2000-2006 (407 mln EUR) w czterech Państwach Członkowskich. Jeden audyt IFOR dotyczył zamknięcia programów 1994-1999 (1,1 mln EUR). Przeprowadzono audyty dwóch projektów dotyczących działań innowacyjnych na kwotę 236,000 EUR pomocy IFOR. W sumie przeprowadzono audyty w stosunku do dziewiętnastu projektów strukturalnych (5,35 mln EUR), przy czym pomoc IFOR wyniosła 1,8 mln EUR.

5.5. OLAF

W 2004 r. OLAF podjął dwadzieścia dziewięć misji operacyjnych w Państwach Członkowskich. Przeprowadzono dwadzieścia dwie misje związane z kontrolami i sprawdzaniem na miejscu przeprowadzonym przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych WE przeciwko nadużyciom finansowym i innym nieprawidłowościom. Siedem innych misji miało służyć administracjom krajowym lub organom prawnym.

Szesnaście misji dotyczyło EFS, trzy misje dotyczyły EFRR, dwie IFOR a jedna sekcji orientacji EFOGR.

W 2004 r. Państwa Członkowskie powiadomiły Komisję, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1681/94, o około 3037[8] przypadkach nieprawidłowości dotyczących 431 mln EUR, które wpłynęły na płatności poniesione w obu okresach 1994-1999 i 2000-2006. Zarówno kwoty jak i liczba przypadków wzrosły w porównaniu z 2003 r. To prawdopodobnie wpłynie na finalizację procesu prowadzącego do zamknięcia programów dotyczących okresu 1994-1999. Wykazuje sto jednocześnie zachęcający wzrost świadomości Państw Członkowskich dotyczącej ich zobowiązań w tej dziedzinie, co prowadzi do lepszego wykrywania i zgłaszania prawidłowości raczej niż wskazuje na ich częstsze występowanie.

6. KOMITETY WSPOMAGAJąCE KOMISJę

6.1. Komitet ds. Rozwoju i Rekonwersji Regionów (CDCR)

CDCR jako komitet zarządzający wydał pozytywne opinie na temat zmiany wytycznych do INTERREG III i INTERREG IIIC oraz na temat rozporządzenia Komisji (WE) nr 448/2004 w sprawie kwalifikowania się wydatków na operacje współfinansowane z funduszy strukturalnych. Jako komitet konsultacyjny, CDCR rozważył środki pomocy technicznej planowane na 2005 r., zatwierdzenie listy obszarów kwalifikujących się w ramach Celu 2 w dziesięciu nowych Państwach Członkowskich oraz zatwierdzenie dokumentów programowych dla nowych Państw Członkowskich.

6.2. Komitet EFS

Komitet przyjął trzy opinie; w sprawie przyjęcia rozporządzenia Komisji (WE) nr 448/2004, w sprawie dokumentów programowych nowych Państw Członkowskich oraz w sprawie przyszłych ram prawnych dla funduszy strukturalnych.

6.3. Komitet ds. Struktury Agrarnej i Rozwoju Obszarów Wiejskich (STAR)

Komitet STAR miał jedenaście posiedzeń w 2004 r. i wydał pozytywne opinie dotyczące pięćdziesięciu dwóch zmian w programach rozwoju obszarów wiejskich zgodnie z art. 44 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 i pięć pozytywnych opinii w sprawie programów rozwoju regionalnego na mocy art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1268/1999.

6.4. Komitet ds. Struktur Rybołówstwa i Akwakultury (CSFA)

Komitet został skonsultowany w zakresie następujących kwestii: projektu rozporządzenia nr 448/2004, dokumentów programowania IFOR dziesięciu nowych Państw Członkowskich, projektów działań innowacyjnych, konferencji na temat przyszłości IFOR, interpretacji art. 16 rozporządzenia 2797/99 i projektu regulaminu Komitetu.

[1] Kwoty zaliczkowe dla programów funduszy strukturalnych dla UE-10 sięgają 16 % całej kwoty zobowiązań wynoszącej 16 miliardów € w latach 2004-2006 lub 2,56 miliarda €, podzielonej między 2004 r. (10 %) a 2005 r. (6 %).

[2] Artykuł 31 ust. 2 akapit 2 rozporządzenia nr 1260/1999 zawiera definicję zasady „N+2”: Komisja automatycznie anuluje każdą część zobowiązania, która nie została uregulowana w drodze wpłaty na rachunek lub dla której Komisja nie otrzymała odpowiedniego wniosku o płatność, określonego w art. 32 ust. 3, do końca drugiego roku po roku dokonania zobowiązania lub, gdzie sytuacja tego wymaga i dla właściwych kwot, po terminie późniejszej decyzji Komisji wymaganej dla zatwierdzenia środka lub działania, albo po upłynięciu nieprzekraczalnego terminu przekazania końcowego sprawozdania, określonego w art. 37 ust. 1; wkład pochodzący z funduszy na tę pomoc zostanie zmniejszony o tą kwotę.

[3] (http://www.urbanaudit.org)

[4] www.europa.eu.int/equal

[5] http://europa.eu.int/comm/regional_policy/innovation/concours_en.htm

[6] Decyzja nr 884/2004/WE zmieniająca decyzę nr 1692/96/WE.

[7] Patrz załącznik-część 5. Rezerwa wykonawcza: Zakres przydziału procentowego, Cel 1 i Cel 2.

[8] Patrz również Sprawozdanie roczne dotyczące ochrony interesów finansowych Wspólnoty – zwalczanie nadużyć finansowych; http://europa.eu.int/comm/anti_fraud/reports/index_en.html.