EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32017R2459
Council Implementing Regulation (EU) 2017/2459 of 5 December 2017 amending Implementing Regulation (EU) No 282/2011 laying down implementing measures for Directive 2006/112/EC on the common system of value added tax
Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2017/2459 z dnia 5 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej
Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2017/2459 z dnia 5 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej
OJ L 348, 29.12.2017, p. 32–33
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
In force
|
29.12.2017 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 348/32 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2017/2459
z dnia 5 grudnia 2017 r.
zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), w szczególności jej art. 397,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 (2) określono szczegółowe przepisy w zakresie domniemania dotyczącego miejsca, w którym znajduje się usługobiorca, w celu określenia miejsca świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług świadczonych drogą elektroniczną na rzecz osób niebędących podatnikami. |
|
(2) |
Z oceny wymogów odnoszących się do stosowania takich domniemań wynika, że w przypadku podatników mających siedzibę w państwie członkowskim i świadczących takie usługi na rzecz osób niebędących podatnikami w innych państwach członkowskich uzyskanie, w pewnych okolicznościach, dwóch dowodów, które nie są ze sobą sprzeczne, potwierdzających siedzibę danego usługobiorcy, jego stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, jest niezwykle trudne. |
|
(3) |
Ta trudność jest szczególnie uciążliwa dla małych i średnich przedsiębiorstw. Wymóg przewidujący przedstawienie tylko jednego dowodu powinien uprościć obowiązki dla tych przedsiębiorstw, w przypadku których wartość wewnątrzwspólnotowych usług świadczonych na rzecz konsumentów w innych państwach członkowskich nie przekracza określonego progu. |
|
(4) |
Uproszczenie wymogu dotyczącego potwierdzenia miejsca, w którym znajduje się usługobiorca, stanowi uzupełnienie zmian wprowadzonych na podstawie art. 1 dyrektywy Rady (UE)2017/2455 (3) do procedur szczególnych ustanowionych w tytule XII rozdział 6 dyrektywy 2006/112/WE; powinno zatem mieć zastosowanie od tego samego dnia. |
|
(5) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Artykuł 24b rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 282/2011 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 24b
Do celów stosowania art. 58 dyrektywy 2006/112/WE w przypadku świadczenia na rzecz osoby niebędącej podatnikiem usług telekomunikacyjnych, nadawczych lub usług świadczonych drogą elektroniczną:
|
a) |
za pomocą jej łącza stacjonarnego, przyjmuje się, że usługobiorca ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w miejscu, w którym zainstalowane jest to łącze stacjonarne; |
|
b) |
za pomocą sieci telefonii komórkowej, przyjmuje się, że usługobiorca ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwie ustalonym na podstawie kodu MCC kraju, w którym wydano kartę SIM wykorzystywaną podczas odbioru tych usług; |
|
c) |
wymagających stosowania dekodera lub podobnego urządzenia lub karty, i gdy nie wykorzystuje się łącza stacjonarnego, przyjmuje się, że usługobiorca ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w miejscu, w którym znajduje się ten dekoder lub podobne urządzenie, lub, jeżeli miejsce to nie jest znane, w miejscu, do którego została przesłana karta z zamiarem wykorzystywania jej w tym miejscu; |
|
d) |
w okolicznościach innych niż te, o których mowa w art. 24a oraz w lit. a), b) i c) niniejszego artykułu, przyjmuje się, że usługobiorca ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w miejscu ustalonym jako takie przez usługodawcę na podstawie dwóch dowodów, które nie mogą być ze sobą sprzeczne, wymienionych w art. 24f niniejszego rozporządzenia. |
Bez uszczerbku dla akapitu pierwszego lit. d) w przypadku usług objętych tym przepisem – świadczonych przez podatnika z jego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej znajdujących się w państwie członkowskim – o całkowitej wartości, z wyłączeniem VAT, w bieżącym i poprzednim roku kalendarzowym nieprzekraczającej 100 000 EUR lub równowartości tej kwoty wyrażonej w walucie krajowej, przyjmuje się, że usługobiorca ten ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w miejscu wskazanym jako takie przez usługodawcę na podstawie jednego dowodu przedstawionego przez osobę uczestniczącą w świadczeniu usług inną niż usługodawca lub usługobiorca, zgodnie z wykazem w art. 24f lit. a)–e).
Jeżeli w trakcie roku kalendarzowego przekroczony zostanie próg przewidziany w akapicie drugim, akapit ten nie ma zastosowania od tego czasu i do czasu, kiedy ponownie zostaną spełnione warunki ustanowione w tym akapicie.
Równowartość odnośnej kwoty w walucie krajowej oblicza się przez zastosowanie kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny w dniu przyjęcia rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2017/2459 (*1).
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2019 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 5 grudnia 2017 r.
W imieniu Rady
T. TÕNISTE
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.
(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 77 z 23.3.2011, s. 1).
(3) Dyrektywa Rady (UE) 2017/2455 z dnia 5 grudnia 2017 r. zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE i dyrektywę 2009/132/WE w odniesieniu do niektórych obowiązków wynikających z podatku od wartości dodanej w przypadku świadczenia usług i sprzedaży towarów na odległość (Dz.U. L 348 z 29.12.2017, s. 7).