16.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/155

(1)

Instytucje muszą spełnić wymogi kapitałowe, które w odpowiedni sposób uwzględniają ryzyka podejmowane przez te instytucje, w tym ryzyko kredytowe, biorąc pod uwagę różne konteksty geograficzne, w których prowadzą one działalność. Ryzyko kredytowe ponoszone przez instytucje, związane z ekspozycjami wobec podmiotów zlokalizowanych poza Unią, jest określone — przy założeniu, że wszystkie inne czynniki pozostają jednakowe — przez jakość odpowiednich ram regulacyjnych i nadzór stosowany w danym państwie trzecim.

(2)

Art. 107 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 umożliwia instytucjom traktowanie ekspozycji wobec firm inwestycyjnych, instytucji kredytowych i giełd z państw trzecich jako ekspozycji wobec instytucji wyłącznie wtedy, gdy państwo trzecie stosuje w odniesieniu do tego podmiotu wymogi ostrożnościowe i nadzorcze, które są co najmniej równoważne z wymogami stosowanymi w Unii.

(3)

W art. 114 ust. 7, art. 115 ust. 4 i art. 116 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 określono szczegółowe wagi ryzyka mające zastosowanie do ekspozycji wobec rządów centralnych, banków centralnych, samorządów regionalnych, władz lokalnych lub podmiotów sektora publicznego zlokalizowanych w państwach trzecich, które stosują środki nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne ze środkami stosowanymi w Unii.

(4)

W art. 153 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 ustanowiono wzór, zgodnie z którym oblicza się kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem dla ekspozycji wobec przedsiębiorstw, instytucji, rządów centralnych i banków centralnych według metody wewnętrznych ratingów (metoda IRB), oraz przedstawiono szczegółowe informacje o parametrach, które należy stosować do obliczeń, w tym współczynnik korelacji. W art. 153 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 ustalono współczynnik korelacji mający zastosowanie do dużych podmiotów sektora finansowego. Zgodnie z art. 142 ust. 1 pkt 4 lit. b) wspomnianego rozporządzenia definicja „duży podmiot sektora finansowego” oznacza podmiot sektora finansowego, jeżeli podmiot ten lub jedna z jego jednostek zależnych podlegają prawu państwa trzeciego, które stosuje wymogi nadzoru ostrożnościowego co najmniej równoważne wymogom stosowanym w Unii.

(5)

Aby określić odpowiednie ekspozycje ważone ryzykiem w celu obliczenia wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka kredytowego związanego z ekspozycjami wobec niektórych kategorii podmiotów zlokalizowanych w państwach trzecich, Komisja przeprowadziła ocenę równoważności środków nadzorczych i regulacyjnych państw trzecich z odpowiednimi środkami nadzorczymi i regulacyjnymi w Unii.

(6)

Równoważność została ustalona na podstawie opartej na wynikach analizy środków regulacyjnych i nadzorczych państwa trzeciego, w ramach której bada się ich zdolność do osiągnięcia tych samych celów ogólnych, jakie przyświecają środkom nadzorczym i regulacyjnym Unii. Cele odnoszą się w szczególności do: stabilności i spójności zarówno krajowego, jak i światowego systemu finansowego w całości; skuteczności i adekwatności ochrony deponentów i innych podmiotów korzystających z usług finansowych; współpracy między różnymi podmiotami działającymi w ramach systemu finansowego, w tym organami regulacyjnymi i nadzorczymi; niezależności i skuteczności nadzoru; oraz skutecznego wdrażania i egzekwowania stosownych norm uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym. W celu osiągnięcia tych samych celów ogólnych, jakie przyświecają środkom nadzorczym i regulacyjnym Unii, środki nadzorcze i regulacyjne państwa trzeciego powinny spełniać szereg standardów operacyjnych, organizacyjnych i nadzorczych odzwierciedlających istotne elementy wymogów nadzorczych i regulacyjnych Unii mających zastosowanie do odpowiednich kategorii instytucji finansowych. Biorąc pod uwagę niezależne oceny przeprowadzane przez organizacje międzynarodowe, takie jak te, które zostały przeprowadzone przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego, Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych, Komisja oceniła środki nadzorcze i regulacyjne niektórych państw trzecich mające zastosowanie do instytucji kredytowych, firm inwestycyjnych i giełd. Analiza ta pozwoliła Komisji na przeprowadzenie oceny równoważności środków państwa trzeciego do celów ustalenia sposobu traktowania danych kategorii ekspozycji wymienionych w art. 107, 114, 115, 116 i 142 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(7)

Do celów art. 114, 115, i 116 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 równoważność należy określić poprzez odniesienie do środków nadzorczych i regulacyjnych mających zastosowanie w odniesieniu do instytucji kredytowych, ponieważ to zgodnie z tymi środkami zwykle ustala się wagi ryzyka w celu obliczenia wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka kredytowego.

(8)

Do celów art. 142 ust. 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 ocenę równoważności ogranicza się do środków nadzorczych i regulacyjnych mających zastosowanie do przedsiębiorstw z państwa trzeciego mających główny przedmiot działalności porównywalny z głównym przedmiotem działalności instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej, zgodnie z definicją zawartą w art. 4 ust. 1 pkt 27 wspomnianego rozporządzenia.

(9)

Po dokonaniu oceny wydaje się, że Australia, Brazylia, Kanada, Chiny, Guernsey, Hongkong, Indie, Wyspa Man, Japonia, Jersey, Meksyk, Monako, Arabia Saudyjska, Singapur, Republika Południowej Afryki, Szwajcaria i USA wprowadziły środki nadzorcze i regulacyjne, które spełniają szereg standardów operacyjnych, organizacyjnych i nadzorczych odzwierciedlających istotne elementy środków nadzorczych i regulacyjnych Unii mających zastosowanie do instytucji kredytowych. W związku z tym właściwe jest uznanie wymogów nadzorczych i regulacyjnych dla instytucji kredytowych zlokalizowanych w tych państwach trzecich i na tych terytoriach trzecich za co najmniej równoważne z wymogami mającymi zastosowanie w Unii do celów art. 107 ust. 4 i art. 142 ust. 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(10)

Po dokonaniu oceny wydaje się, że Australia, Brazylia, Kanada, Chiny, Meksyk, Arabia Saudyjska, Singapur, Republika Południowej Afryki i USA wprowadziły środki nadzorcze i regulacyjne, które spełniają szereg standardów operacyjnych, organizacyjnych i nadzorczych odzwierciedlających istotne elementy środków nadzorczych i regulacyjnych Unii mających zastosowanie do firm inwestycyjnych. W związku z tym właściwe jest uznanie wymogów nadzorczych i regulacyjnych dla firm inwestycyjnych zlokalizowanych w tych państwach trzecich i na tych terytoriach trzecich za co najmniej równoważne z wymogami mającymi zastosowanie w Unii do celów art. 107 ust. 4 i art. 142 ust. 1 pkt 4 lit. b).

(11)

Po dokonaniu oceny wydaje się, że Brazylia, Kanada, Chiny, Indie, Japonia, Meksyk, Arabia Saudyjska, Singapur, Republika Południowej Afryki i USA wprowadziły środki nadzorcze i regulacyjne, które spełniają szereg standardów operacyjnych odzwierciedlających istotne elementy środków nadzorczych i regulacyjnych Unii mających zastosowanie do giełd. W związku z tym właściwe jest uznanie wymogów nadzorczych i regulacyjnych tych państw trzecich, stosowanych w odniesieniu do giełd, za co najmniej równoważne z wymogami stosowanymi w Unii do celów art. 107 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 ograniczonymi do ekspozycji wobec giełd zlokalizowanych w tych państwach trzecich.

(12)

Jedynym celem niniejszej decyzji jest ustalenie równoważności do celów przypisywania wag ryzyka zgodnie z art. 107, 114, 115, 116 i 142 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(13)

Wykaz państw trzecich i terytoriów trzecich, których wymogi uznaje się za równoważne do celów niniejszej decyzji, nie jest ostateczny. Komisja, przy wsparciu ze strony Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, będzie w dalszym ciągu regularnie monitorować rozwój środków regulacyjnych i nadzorczych państw trzecich i terytoriów trzecich w celu zaktualizowania, stosownie do przypadku i co najmniej raz na 5 lat, wykazu państw trzecich i terytoriów trzecich określonego w niniejszej decyzji, w szczególności w świetle stałego rozwoju środków nadzorczych i regulacyjnych w Unii i na całym świecie, a także z uwzględnieniem nowych dostępnych źródeł odpowiednich informacji.

(14)

Regularny przegląd wymogów ostrożnościowych i nadzorczych mających zastosowanie w państwach trzecich i na terytoriach trzecich wymienionych w załącznikach powinien pozostać bez uszczerbku dla możliwości dokonania przez Komisję szczegółowego przeglądu dotyczącego danego państwa trzeciego lub terytorium trzeciego w dowolnym czasie poza okresem ogólnego przeglądu, w przypadku gdy rozwój sytuacji sprawia, że konieczne jest, by Komisja dokonała ponownej oceny uznania przyznanego na mocy niniejszej decyzji. Taka ponowna ocena może doprowadzić do wycofania uznania równoważności.

(15)

Przepisy niniejszej decyzji są blisko powiązane, ponieważ dotyczą one równoważności wymogów nadzorczych i regulacyjnych niektórych państw trzecich i terytoriów trzecich do celów traktowania ekspozycji zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013. Aby zapewnić spójność między tymi przepisami, które powinny wejść w życie jednocześnie, oraz aby ułatwić instytucjom podlegającym tym obowiązkom całościowy wgląd w te przepisy i łatwy dostęp do nich, wskazane jest włączenie niektórych powiązanych aktów wykonawczych, wymaganych na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013, do jednej decyzji.

(16)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Bankowego.

(17)

W celu uniknięcia nagłego zwiększenia wymogów kapitałowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych w Unii, niniejsza decyzja powinna wejść w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.,