25.7.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 201/31

(1)

Konwencja w sprawie ochrony Alp (zwana dalej „Konwencją Alpejską”) została zawarta w imieniu Wspólnoty Europejskiej na podstawie decyzji Rady 96/191/WE (2).

(2)

Komisja podjęła decyzję o podpisaniu, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Protokołu w sprawie ochrony gleby, Protokołu w sprawie energii i Protokołu w sprawie turystyki do Konwencji Alpejskiej (zwanych dalej „protokołami”) na podstawie decyzji Rady 2005/923/WE (3).

(3)

Protokoły stanowią ważny etap we wdrażaniu Konwencji Alpejskiej, a Wspólnota Europejska zobowiązała się do realizacji celów tej Konwencji.

(4)

Transgraniczne problemy gospodarcze, społeczne i ekologiczne Alp pozostają zasadniczym wyzwaniem, którym należy się zająć w tym bardzo wrażliwym obszarze.

(5)

Polityki Wspólnoty, szczególnie obszary priorytetowe zdefiniowane w decyzji nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiającej szósty program działań w zakresie ochrony środowiska (4), powinny być promowane i nasilane w regionie Alp.

(6)

Jednym z głównych celów Protokołu w sprawie ochrony gleby jest zapewnienie wielofunkcyjnej roli gleby w oparciu o koncepcję zrównoważonego rozwoju. Zrównoważona produktywność gleby musi być zapewniona w jej naturalnej funkcji, jako archiwum jej historii naturalnej i historii kulturowej oraz w celu zagwarantowania jej wykorzystania w rolnictwie i leśnictwie, urbanistyce i turystyce, w innych zastosowaniach gospodarczych, transporcie i infrastrukturze oraz jako źródła zasobów naturalnych.

(7)

Każde podejście do ochrony gleby powinno uwzględniać znaczną różnorodność warunków regionalnych i lokalnych, które istnieją w regionie Alp. Protokół w sprawie ochrony gleby mógłby pomóc we wdrażaniu właściwych środków na poziomie krajowym i regionalnym.

(8)

Wymogi protokołu takie jak monitorowanie gleby, określanie stref zagrożonych erozją gleby, powodziami i obsunięciami ziemi, spis miejsc skażonych oraz utworzenie zharmonizowanych baz danych, mogłyby stanowić ważne elementy polityki Wspólnoty w zakresie ochrony gleby, czego dowodem są, między innymi, dyrektywa Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (5), dyrektywa Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie (6), dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (7), dyrektywa Rady 99/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (8), rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (9) oraz dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (10).

(9)

Protokół w sprawie energii wymaga podjęcia właściwych działań w obszarze oszczędności energii, wytwarzania energii, w tym również promowania energii odnawialnej, transportu energii, dostarczania i wykorzystania energii w celu tworzenia warunków dla zrównoważonego rozwoju.

(10)

Postanowienia Protokołu w sprawie energii są zgodnie z Szóstym programem działań w zakresie ochrony środowiska w obszarze zwalczania zmian klimatycznych, jak również promowania zrównoważonego zarządzania i wykorzystania zasobów naturalnych. Postanowienia Protokołu są również zgodnie z polityką Wspólnoty w dziedzinie energii, określoną w „Białej księdze na rzecz strategii i planu działania Wspólnoty”, Zielonej Księdze „W kierunku strategii europejskiej bezpieczeństwa dostaw energii”, dyrektywie 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (11), dyrektywie 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (12) oraz decyzji nr 1230/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. przyjmującej wieloletni program działania w dziedzinie energii: „Inteligentna Energia – Europa” (2003–2006) (13).

(11)

Ratyfikacja Protokołu w sprawie energii wzmocniłaby współpracę transgraniczną ze Szwajcarią, Lichtensteinem i Monako. Pomogłoby to w zapewnieniu, że cele Wspólnoty Europejskiej są wspólne z celami partnerów regionalnych i że inicjatywy takie obejmują cały eko-region Alp.

(12)

Transeuropejskie sieci energetyczne (TEN-E) powinny być traktowane priorytetowo a środki koordynacji i wdrażania przewidziane w wytycznych TEN-E w decyzji nr 1229/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. ustanawiającej szereg wytycznych dla transeuropejskich sieci energetycznych (14) powinny być stosowane przy budowie nowych połączeń transgranicznych, w szczególności linii wysokiego napięcia.

(13)

Wspólnota Europejska, jej państwa członkowskie, Szwajcaria, Lichtenstein i Monako są stronami Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) oraz Protokołu z Kioto. UNFCCC oraz Protokół z Kioto zobowiązują strony do sformułowania, wdrażania, publikowania i systematycznej aktualizacji krajowych i regionalnych programów zawierających środki mające na celu łagodzenie zmian klimatu poprzez badanie emisji antropogenicznych ze źródeł i usuwanie przez pochłaniacze wszystkich gazów cieplarnianych nie objętych Protokołem montrealskim.

(14)

Protokół w sprawie energii przyczynia się do wypełniania wymogów UNFCCC w zakresie podejmowania środków ułatwiających właściwe dostosowanie do zmian klimatu.

(15)

Turystyka jest bardzo ważnym pod względem gospodarczym sektorem w przeważającej części Alp i jest ona ściśle związana z oddziaływaniami środowiska naturalnego i społecznymi i od nich zależna.

(16)

Ponieważ region górski jest wyjątkowy i ekologicznie bardzo wrażliwy, niezwykle istotna dla zrównoważonego rozwoju regionu jest równowaga interesów gospodarczych, potrzeb lokalnej ludności i względów ochrony środowiska.

(17)

Turystyka jest w coraz większym stopniu zjawiskiem globalnym, lecz jednocześnie pozostaje sferą odpowiedzialności głównie na poziomie lokalnym i regionalnym. W odniesieniu do Wspólnoty istotne w tym kontekście są, między innymi, dyrektywa 85/337/EWG, dyrektywa 92/43/EWG, rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. w sprawie programu przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego (15), rozporządzenie (WE) nr 761/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. dopuszczające dobrowolny udział organizacji w systemie zarządzania środowiskiem i audytu środowiskowego we Wspólnocie (EMAS) (16) oraz rezolucja Rady z dnia 21 maja 2002 r. w sprawie przyszłości turystyki europejskiej (17). Konwencja Alpejska i jej Protokół w sprawie turystyki wraz z pozostałymi protokołami, które mogą mieć wpływ na sektor turystyki, powinny stanowić instrument ramowy stymulowania i koordynacji udziału zainteresowanych stron na poziomie regionalnym i lokalnym w celu uczynienia zrównoważonego rozwoju główną siłą napędową poprawy jakości oferty turystycznej regionu Alp.

(18)

Ogólnym celem Protokołu w sprawie turystyki jest promowanie zrównoważonej turystyki, szczególnie poprzez zapewnienie rozwoju i zarządzania, które biorą pod uwagę jej oddziaływanie na środowisko. W tym celu przewiduje on specjalne środki i zalecenia, które mogą być wykorzystane jako instrumenty wzmocnienia środowiskowych aspektów innowacji i badań, monitorowania i szkolenia, jako narzędzie zarządzania i strategii, procedur planowania i zezwoleń związanych z turystyką, a w szczególności z jej rozwojem jakościowym.

(19)

Umawiające się Strony trzech protokołów powinny wspierać odpowiednią edukację i szkolenie, a ponadto powinny wspierać publiczne rozpowszechnianie informacji w zakresie celów, środków i wdrażania każdego z tych trzech protokołów.

(20)

Właściwe jest zatwierdzenie przez Wspólnotę Europejską tych protokołów,