31998R1638

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1638/98

z dnia 20 lipca 1998 r.

zmieniające rozporządzenie nr 136/66/EWG w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W lutym 1997 r. Komisja przedłożyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie komunikat w sprawie sektora oliwek i oliwy z oliwek, stwierdzający, że obecna wspólna organizacja rynku olejów i tłuszczów wymaga reformy; ten komunikat i przedstawione w nim możliwe warianty reformy zostały poddane dyskusji w ramach instytucji Wspólnoty; w przeważającej większości opinie są zgodne co do potrzeby przeprowadzenia reformy; jednakże celem określenia najlepszego podejścia, należy zgromadzić większą ilość rzetelnych informacji, szczególnie dotyczących liczby drzew oliwnych we Wspólnocie, powierzchni nasadzeń i plonów; uwzględniając czas niezbędny na zebranie i analizę takich danych, Komisja zobowiązała się przedstawić w 2000 r. wniosek w sprawie reformy, która obowiązywałaby począwszy od roku gospodarczego 2001/02.

(2) Doświadczenie pokazało, że niektóre dostosowania wspólnej organizacji rynku należy wprowadzić w najbliższym czasie, celem zmniejszenia trudności, na jakie napotykają podmioty gospodarcze w tym sektorze, poprawy kontroli przeprowadzanych przez właściwe władze krajowe i zapewnienia lepszej ochrony budżetu Wspólnoty; należy ustanowić przepis dotyczący niezbędnych dostosowań obecnej organizacji rynku oraz określić odpowiedni poziom cen i ilości na lata gospodarcze 1998/99–2000/01.

(3) Artykuł 5 rozporządzenia Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów [4] przewiduje pomoc produkcyjną ustalaną na podstawie stawki ryczałtowej dla producentów, których średnia produkcja nie przekracza 500 kg; celem wprowadzenia tego środka było w szczególności obniżenie kosztów administracyjnych związanych ze sprawdzaniem uprawnień do takiej pomocy; jednakże zmiany w systemie pomocy produkcyjnej, w szczególności wzrost części wydatków związanych z pomocą wypłacaną niewielkim producentom i wysokości tej pomocy przyczyniły się do tego, że dwupoziomowy system pomocy dla producentów stał się źródłem nadużyć finansowych; przepisy dotyczące szczególnie pomocy dla niewielkich producentów powinny zostać skreślone.

(4) Mechanizm stabilizujący pomoc produkcyjną obecnie opiera się na maksymalnych gwarantowanych ilościach dla Wspólnoty jako całości; maksymalne gwarantowane ilości powinny zostać podwyższone, tak, by uwzględniały w szczególności tendencje w produkcji.

(5) Aby zachęcić do utrzymania produkcji w każdym z Państw Członkowskich na rozsądnym poziomie, maksymalna gwarantowana ilość powinna zostać rozdzielona między producenckie Państwa Członkowskie, w formie krajowych gwarantowanych ilości (NGQ); taki rozdział powinien być w zasadzie dokonany w oparciu wielkość produkcji w reprezentatywnym okresie, przy czym nie należy uwzględniać lat, w których wielkość produkcji osiągnęła najwyższy poziom; jednakże należy uwzględnić sytuację tego sektora w poszczególnych Państwach Członkowskich, w szczególności sposób rozdysponowania środków pomocowych przyznanych uprzednio niewielkim producentom, i potencjał produkcyjny plantacji oliwek w Hiszpanii i Portugalii.

(6) W celu złagodzenia skutków wahań poziomu produkcji, w przypadku gdy rzeczywista wielkość produkcji danego Państwa Członkowskiego jest niższa niż jego NGQ, część ilości wynikającej z różnicy można dodać do NGQ przydzielonej na następny rok gospodarczy; pozostałą część, dla podtrzymania solidarności między producentami w Unii Europejskiej, można wykorzystać na zrównoważenie nadwyżek NGQ innych Państw Członkowskich.

(7) Pomoc produkcyjna jest płatna na rzecz plantatorów oliwek; muszą oni otrzymywać pomoc w pełnej wysokości, niezależnie od różnych obniżek przewidzianych w regułach wspólnotowych.

(8) W przypadku konieczności zapewnienia pomocy dla oliwek stołowych, Państwa Członkowskie muszą mieć możliwość wykorzystania w tym celu części środków wyasygnowanych na pomoc produkcyjną w odniesieniu do oliwy z oliwek.

(9) Nie ma możliwości zwiększenia pomocy w odniesieniu do konsumpcji, bez ryzyka nadużyć finansowych, i taka pomoc na swoim obecnym poziomie jest nieskuteczna; w przeszłości została ona w zdecydowanym stopniu ograniczona i nie miało to niekorzystnych skutków dla spożycia oliwy z oliwek we Wspólnocie; wraz ze zniesieniem tej pomocy powstałyby możliwości podniesienia poziomu kontroli systemu pomocy produkcyjnej, w szczególności przeprowadzanych przez agencje kontroli przewidziane w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2262/84 z dnia 17 lipca 1984 r. wprowadzające szczególne środki w sektorze oliwy z oliwek [5]; wobec powyższego należy uchylić rozporządzenie Rady (EWG) 3089/78 z dnia 19 grudnia 1978 r. ustanawiające ogólne zasady odnoszące się do pomocy w odniesieniu do konsumpcji oliwy z oliwek [6].

(10) Przepisy dotyczące wspierania spożycia oliwy z oliwek i oliwek stołowych w Państwach Członkowskich i państwach trzecich powinny zostać utrzymane, sformułowane w sposób bardziej przejrzysty i wzmocnione; takie środki służą zrównoważeniu rynku, i w konsekwencji odpowiednie wydatki należy uznać za interwencję w rozumieniu art. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej [7]; w związku z tymi przepisami niezbędne są pewne techniczne dostosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1970/80 z dnia 22 lipca 1980 r. ustanawiającego ogólne zasady dotyczące kampanii skierowanych na promocję spożycia oliwy z oliwek we Wspólnocie [8]; to rozporządzenie powinno zostać uchylone, a jego przepisy wraz z niezbędnymi zmianami włączone do rozporządzenia nr 136/66/EWG.

(11) System publicznego skupu oddziałuje na producentów w sposób stymulujący i może przyczynić się, do destabilizacji rynku; wobec powyższego należy zaprzestać prowadzenia skupu, a odniesienia w przepisach dotyczące ceny interwencyjnej muszą być skreślone lub zastąpione innymi.

(12) Jeżeli podaż oliwy z oliwek ma być regulowana w przypadku wystąpienia poważnych zakłóceń na rynku, należy wprowadzić system pomocy dla prywatnegoskładowania, przy czym w sposób priorytetowy należy w tym zakresie traktować umowy zawierane z organizacjami producentów i związkami takich organizacji, uznanymi zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 952/97 z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie grup i stowarzyszeń producentów [9].

(13) Definicje kategorii oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia, zawarte w załączniku do rozporządzenia nr 136/66/EWG, odwołują się do oceny organoleptycznej przeprowadzanej przy zastosowaniu konkretnej metody; metody analizy sensorycznej zostały ostatnio udoskonalone, mimo że nadal obarczone są pewnym błędem wynikającym z subiektywnej oceny; te definicje powinny zostać zmienione, by tam, gdzie jest to niezbędne, powoływały się na bardziej skuteczne metody analizy.

(14) W celu pogłębienia wiedzy na temat produkcji oliwy z oliwek i usprawnienia kontroli na poziomie indywidualnego producenta, należy szczególną uwagę poświęcić pracom nad rejestrem upraw oliwek w latach gospodarczych 1998/99–2000/01; w celu wykorzystania dotychczasowych doświadczeń, metody stosowane w odniesieniu do innych upraw w ramach Zintegrowanego Systemu Zarządzania i Kontroli powinny być również wykorzystane w przypadku rejestru upraw oliwek; Komisja musi w tym celu określić środki, jakie należy zastosować, oraz wskazać, które ustalenia i kryteria powinny być przestrzegane, by możliwe było stworzenie Systemu Informacji Geograficznej; wobec powyższego należy ustanowić odstępstwa od przepisów rozporządzenia (EWG) nr 154/75 [10] i rozporządzenia (EWG) nr 2261/84 [11].

(15) Warianty reformy mogą zachęcić producentów do nasadzeń nowych drzew oliwnych; takie tworzenie nowych plantacji może w przyszłości poważnie zagrozić równowadze na rynku, na którym już występują nadwyżki; by nie dopuścić do takiej sytuacji, należy na obecnym etapie ustanowić przepisy wyłączające uprawnienia nowych plantacji do korzystania z systemów pomocy funkcjonujących w przyszłości, chyba że będą one częścią programu zatwierdzonego przez Komisję; z uwagi na czas między zgłoszeniem wniosku Komisji jego przyjęciem, nasadzenia dokonane począwszy od miesiąca następującego po dacie powiadomienia podmiotów gospodarczych o zamiarach Komisji w tym zakresie nie powinny również być kwalifikować się do otrzymania pomocy.

(16) Potrzeba reformy sektora oliwy z oliwek wynika z całkowitego braku możliwości utrzymania niektórych środków przewidzianych w rozporządzeniu nr 136/66/EWG; mimo przejściowego dostosowania ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, te środki powinny zostać uchylone z mocą od dnia 1 listopada 2001 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu nr 136/66/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2a ust. 2 wyrazy

"cenę interwencyjną"

zastępuje się wyrazami:

"cenę docelową produkcji, pomniejszoną o kwotę pomocy produkcyjnej oraz kwotę uwzględniającą wahania na rynku i koszty transportu oliwy z oliwek z obszarów produkcji do miejsc jej spożycia,";

2) artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 4

1. Cenę docelową produkcji ustala się dla Wspólnoty.

Tę cenę ustala się na poziomie obrotu hurtowego zwykłej oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia o zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, wyrażonych jako kwas oleinowy, wynoszącej 3,3 g/100g.

2. Na lata gospodarcze 1998/99–2000/01 docelowa cena produkcji przewidziana w ust. 1 wynosi 383,77 ECU/100 kg.

3. Z zastrzeżeniem innych decyzji Rady stanowiącej większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, rok gospodarczy dla oliwy z oliwek trwa od dnia 1 listopada do dnia 31 października następnego roku.";

3) artykuł 5 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 5

1. Przyznaje się pomoc produkcyjną w odniesieniu do oliwy z oliwek. Ta pomoc ma przyczynić się do uzyskania godziwych dochodów przez producentów.

Pomoc przyznawana jest plantatorom oliwek na podstawie ilości oliwy z oliwek, jaką rzeczywiście wytwarzają.

Bez uszczerbku dla różnych obniżek, przewidzianych w regułach wspólnotowych, pomoc wypłacana jest plantatorom oliwek w pełnej wysokości.

2. Na lata gospodarcze 1998/99–2000/01 jednostkowa kwota pomocy produkcyjnej przewidziana w ust. 1 wynosi 132,25 ECU/100 kg.

3. Maksymalna ilość oliwy z oliwek, do której stosuje się pomoc przewidzianą w ust. 1 wynosi 1777261 ton na rok gospodarczy. Tę maksymalną gwarantowaną ilość rozdziela się między Państwa Członkowskie w postaci NGQ w następujący sposób:

—Hiszpania | 760027 ton |

—Francja | 3297 ton |

—Grecja | 419529 ton |

—Włochy | 543164 ton |

—Portugalia | 51244 ton. |

4. Każde Państwo Członkowskie może, na warunkach zatwierdzonych przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38, przeznaczyć część swojej NGQ oraz pomocy produkcyjnej w odniesieniu do oliwy z oliwek na wspieranie produkcji oliwek stołowych.

W takich przypadkach NGQ wykorzystywane do celów stosowania ust. 5 i 6 jest ilością podaną w ust. 3, pomniejszoną o ilość odpowiadającą pomocy przyznanej dla oliwek stołowych.

5. W przypadku gdy rzeczywista wielkość produkcji w danym roku gospodarczym w Państwie Członkowskim jest mniejsza od jego NGQ:

a) 20 % niedoboru rozdziela się między Państwa Członkowskie, które przekroczyły swoje NGQ w ciągu tego samego roku gospodarczego; rozdziału dokonuje się proporcjonalnie do NGQ państw będących beneficjantami tych ilości; oraz

b) 80 % niedoboru dodaje się do NGQ danego Państwa Członkowskiego, jaką dysponuje ono tylko w następnym roku gospodarczym.

Pozostałe ilości rozdziela Komisja zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

6. Pomoc ustaloną w ust. 2 przyznaje się tym Państwom Członkowskim, których rzeczywista wielkość produkcji, uznana za kwalifikującą się do uzyskania pomocy, jest mniejsza lub równa ich NGQ przy uwzględnieniu wszystkich zwyżek określonych w ust. 5.

W pozostałych Państwach Członkowskich jednostkowa pomoc jest równa kwocie ustalonej w ust. 2 pomnożonej przez współczynnik. Ten współczynnik uzyskuje się w wyniku podzielenia NGQ zainteresowanego Państwa Członkowskiego, uwzględniającej wszystkie zwyżki określone w ust. 5, przez rzeczywistą wielkość produkcji uznanej za kwalifikującą się do otrzymania pomocy.

7. Do celów kontroli ilości oliwy z oliwek kwalifikującej się do otrzymania pomocy ustala się wydajność oliwek i oliwy z oliwek dla jednorodnego obszaru produkcji w każdym roku gospodarczym.

8. Uznane organizacje producentów i związki tych organizacji mogą być włączone do prac nad określaniem rzeczywistej wielkości produkcji, zgodnie z ust. 5 i ustalania wydajności, określonej w ust. 7.

9. Pewną część pomocy produkcyjnej przyznanej wszystkim lub niektórym producentom wykorzystuje na finansowanie regionalnych środków poprawy jakości produkcji oliwy i wpływu tej produkcji na środowisko we wszystkich producenckich Państwach Członkowskich.

W latach gospodarczych 1998/99 i 2000/01 wspomniana wyżej część wynosi 1,4 % pomocy produkcyjnej, przyznawanej producentom oliwy z oliwek.

10. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, ustala ogólne zasady w celu stosowania niniejszego artykułu.

11. Plony określone w ust. 7 i szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38 niniejszego rozporządzenia oraz, stosownie do przypadku, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13 rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej [12].";

4) skreśla się art. 5a, 7 i 8;

5) artykuł 11 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 11

1. Wspólnota może, bezpośrednio lub pośrednio, podjąć środki w celu przekazywania informacji lub wspierania w Państwach Członkowskich i państwach trzecich spożycia oliwy z oliwek i oliwek stołowych produkowanych we Wspólnocie.

Środki określone w akapicie pierwszym mogą obejmować:

a) upowszechnianie obecnej wiedzy, w szczególności dotyczącej właściwości odżywczych oliwy z oliwek;

b) badania rynkowe mające na celu rozszerzenie rynku oliwy z oliwek;

c) reklamę, public relations oraz kampanie promocyjne zachęcające do spożywania oliwy z oliwek, mające w szczególności na celu podkreślenie jej jakości, oraz do spożywania produktów przygotowywanych z wykorzystaniem oliwy z oliwek;

d) prace badawcze, obejmujące w szczególności badania naukowe nad odżywczymi wartościami oliwy z oliwek;

e) badania oceniające wyniki kampanii promocyjnych.

2. Komisja przesyła Radzie program środków, które zamierza zastosować w ciągu następnego roku gospodarczego (następnych lat gospodarczych). W celu opracowania programu Komisja może w szczególności przeprowadzić konsultacje z instytucjami specjalizującymi się w badaniach rynkowych, kampaniach reklamowych i z instytutami badawczymi.

3. Komisja podejmuje decyzje w sprawie środków wymienionych w ust. 1 po konsultacji z Komitetem Zarządzającym ds. Olejów i Tłuszczów, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 39.

4. Wydatki poniesione w związku z środkami wymienionymi w ust. 1 mogą być w 100 % finansowane przez Wspólnotę i są uznawane za interwencję w rozumieniu art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 729/70.

5. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 38.";

6) w art. 11a akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

"Poszczególne Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu uznania za karalne przypadków naruszenia systemu pomocy określonego w art. 5. Jeżeli o naruszeniach poinformują agencje kontroli przewidziane w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2262/84 z dnia 17 lipca 1984 r. wprowadzającym szczególne środki w sektorze oliwy z oliwek [*] Dz.U. L 208 z 3.8.1984, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2599/97 (Dz.U. L 351 z 23.12.1997, str. 17)., Państwa Członkowskie podejmują decyzje w sprawie działań, jakie należy podjąć w ciągu 12 miesięcy od uzyskania takiej informacji.";

7) skreśla się art. 12;

8) artykuł 12a otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 12a

W przypadku poważnych zakłóceń na rynku w niektórych regionach Wspólnoty w celu regulacji rynku może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38, zostać podjęta decyzja upoważniająca instytucje, udzielające wystarczających gwarancji i zatwierdzone przez Państwa Członkowskie, do zawierania umów na składowanie oliwy z oliwek, którą sprzedają. Pierwszeństwo wśród takich instytucji mają organizacje producentów i związki tych organizacji, uznane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 952/97 [*] Dz. U. L 142 z 2.6.1997, str. 30..

Środki określone w akapicie pierwszym mogą być stosowane między innymi w przypadku gdy średnia cena odnotowana na rynku w reprezentatywnym okresie kształtuje się na poziomie niższym niż 95 % ceny interwencyjnej obowiązującej w roku gospodarczym 1997/98.

Kwota pomocy przyznanej na realizację umów oraz szczegółowe zasady wykonania niniejszego artykułu, w szczególności ilości, jakość i okres przechowywania oliwy, ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38 w taki sposób, by zapewnić jej znaczące oddziaływanie tej pomocy na rynek. Pomoc może być przyznana w drodze przetargu.";

9) w art. 20 skreśla się ust. 2;

10) w art. 20a ust. 2 i art. 20a ust. 4 akapit ostatni skreśla się;

11) artykuł 20d ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Na podstawie niniejszego rozporządzenia, potrąca się pewien procent z kwoty pomocy produkcyjnej wypłacanej uznanym organizacjom producentów i związkom tych organizacji. Uzyskane w ten sposób środki finansowe przeznacza się na wspieranie działań podejmowanych na mocy art. 5 ust. 7 i art. 20c.

Na lata gospodarcze 1998/99 i 2000/01 procent pomocy produkcyjnej wskazany w akapicie pierwszym wynosi 0,8 %.";

12) w art. 20d ust. 3 skreśla się;

13) w załączniku pkt 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia Ekstra oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia : Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia o maksymalnej zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, wyrażonej w postaci kwasu oleinowego, wynoszącej 1 g na 100 g, której pozostałe właściwości spełniają wymagania określone dla tej kategorii.

Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia (określenie "delikatna oliwa z oliwek". może być używane na etapach produkcji i sprzedaży hurtowej) : Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia o maksymalnej zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, wyrażonej w postaci kwasu oleinowego, wynoszącej 2 g na 100 g, której pozostałe właściwości spełniają wymagania określone dla tej kategorii.

Zwykła oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia : Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia o maksymalnej zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, wyrażonej w postaci kwasu oleinowego, wynoszącej 3,3 g na 100 g, której pozostałe właściwości spełniają wymagania określone dla tej kategorii.

Oliwa z oliwek lampante pierwszego tłoczenia : Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia o maksymalnej zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, wyrażonej w postaci kwasu oleinowego, wynoszącej powyżej 3,3 g na 100 g, i/lub której pozostałe właściwości spełniają wymagania określone dla tej kategorii.".

Artykuł 2

1. Bez względu na rozporządzenie (EWG) nr 154/75, prace dotyczące rejestru upraw oliwek w latach gospodarczych 1998/99–2000/01, koncentrują się na tworzeniu, aktualizacji i wykorzystywaniu Systemu Informacji Geograficznej (SIG).

SIG tworzy się na podstawie danych pochodzących z rejestru upraw oliwek. Uzupełniające dane uzyskuje się z deklaracji dotyczących wielkości plonów, załączanych do wniosków o przyznanie pomocy. Dane w SIG są przedstawiane w układzie geograficznym przy wykorzystaniu komputerowych zdjęć lotniczych.

2. Państwa Członkowskie weryfikują w celu stwierdzenia, czy informacje podane w deklaracjach dotyczących wielkości plonów są zgodne z przechowywanymi w SIG. W przypadku rozbieżności, Państwa Członkowskie dokonują weryfikacji i przeprowadzają kontrole na miejscu.

Komisja ustala szczegółowe zasady i wymagania w celu zapewnienia zgodności, określoną w pierwszym akapicie i określi zakres dopuszczalnych tolerancji. Komisja ustanawia również szczegółowe zasady i częstotliwość weryfikacji i kontroli na miejscu, które należy przeprowadzić w ciągu każdego z trzech lat gospodarczych, począwszy od 1998/99 do 2000/01.

3. Jeżeli podczas weryfikacji i kontroli określonych w ust. 2, okaże się, że informacje podane w deklaracjach dotyczących wielkości plonów są nieprawidłowe, w szczególności w odniesieniu do liczby drzew oliwnych, Państwo Członkowskie wprowadza, na jeden lub kilka lat gospodarczych, i w zależności od zakresu niezgodności:

- ograniczenie ilości oliwy z oliwek kwalifikującej się do otrzymania pomocy, lub

- wyłączenie danych drzew oliwkowych z drzew kwalifikujących się do otrzymania pomocy, zgodnie z zasadami i kryteriami, które ustanawia Komisja.

4. Komisja przyjmuje środki, które należy zastosować oraz określa szczegółowe zasady, kryteria i częstotliwość kontroli, które należy ustanowić zgodnie z niniejszym artykułem na lata gospodarcze 1998/99–2000/01, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

5. Środki przewidziane w niniejszym artykule stosuje się na zasadzie odstępstwa od przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 2261/84, w odniesieniu do deklaracji dotyczących wielkości plonów i ich związku pomocą.

Artykuł 3

1. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38 rozporządzenia nr 136/66/EWG, Komisja może przyjąć środki niezbędne do niezakłóconego przejścia od ustaleń obowiązujących w roku gospodarczym 1998/99 do wynikających z środków wprowadzanych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Na wniosek Komisji, który zostanie przedstawiony w 2000 r., Rada podejmie decyzję w sprawie wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów, która z dniem 1 listopada 2001 r. zostanie wprowadzona w miejsce organizacji ustanowionej w rozporządzeniu nr 136/66/EWG.

Artykuł 4

1. Począwszy od dnia 1 listopada 2001 r. żadna pomoc w ramach wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów, obowiązującej począwszy od tej daty, nie może być wypłacana plantatorom w odniesieniu do dodatkowych drzew oliwnych lub odpowiednich powierzchni upraw nasadzonych po dniu 1 maja 1998 r. oraz niewykazanych w deklaracjach upraw w terminie, który należy ustalić.

Jednakże:

- dodatkowe drzewa oliwne nasadzone w związku z odnawianiem starych plantacji, lub

- nowe nasadzenia

na obszarach objętych programem zatwierdzonym przez Komisję mogą być uwzględniane w ramach niektórych limitów, które należy określić. W odniesieniu do Grecji, Francji i Portugalii obszary przewidziane w programach, które ma zatwierdzić Komisja, w okresie trwającym do dnia 1 listopada 2001 r. wynoszą odpowiednio 3500 ha, 3500 ha i 30000 ha.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38 rozporządzenia nr 136/66/EWG.

Artykuł 5

Artykuł 5, 11a, 12a, 13 i 20a rozporządzenia nr 136/66/EWG uchyla się z dniem 1 listopada 2001 r.

Rozporządzenia (EWG) nr 3089/70 i 78/80 tracą moc.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 listopada 1998 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 lipca 1998 r.

W imieniu Rady

W. Molterer

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 136 z 1.5.1998, str. 20.

[2] Dz.U. C 210 z 6.7.1998.

[3] Dz.U. C 235 z 27.7.1998.

[4] Dz.U. 172 z 30.9.1966, str. 3025/66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1581/96 (Dz.U. L 206 z 16.8.1996, str. 11).

[5] Dz.U. L 208 z 3.8.1984, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2599/97 (Dz.U. L 351 z 23.12.1997, str. 17).

[6] Dz.U. L 369 z 29.12.1978, str. 12. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1582/96 (Dz.U. L 206 z 16.8.1996, str. 13).

[7] Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1287/95 (Dz.U. L 125 z 8.6.1995, str. 1).

[8] Dz.U. L 192 z 26.7.1980, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1651/86 (Dz.U. L 145 z 30.5.1986, str. 10).

[9] Dz.U. L 142 z 2.6.1997, str. 30.

[10] Rozporządzenie Rady (EWG) nr 154/75 z dnia 21 stycznia 1975 r. w sprawie ustanowienia rejestru upraw oliwek w Państwach Członkowskich produkujących oliwę z oliwek (Dz.U. L 19 z 24.1.1975, str. 1). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3788/85 (Dz.U. L 367 z 31.12.1985, str. 1).

[11] Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2261/84 z 17 lipca 1984 r. ustanawiające ogólne zasady przyznawania pomocy na produkcję oliwy z oliwek oraz organizacjom producentów (Dz.U. L 208 z 3.8.1984, str. 3). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 636/95 (Dz.U. L 67 z 25.3.1995, str. 1).

[12] Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1287/95 (Dz.U. L 125 z 8.6.1995, str. 1).

--------------------------------------------------