Naruszenie prawa UE

 

STRESZCZENIE DOKUMENTÓW:

Art. 258, 259 i 260 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)

JAKIE SĄ CELE ART. 258, 259 I 260 TFUE?

Określają one działania, które należy podjąć w przypadku, gdy Komisja Europejska lub rząd dowolnego kraju UE uzna, że dany kraj UE nie dopełnia obowiązków wynikających z prawa UE.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Niewykonanie obowiązków wynikających z prawa UE może być następstwem:

• praktyk lub decyzji legislacyjnych lub administracyjnych;
• działania pozytywnego (przyjmowanie środków niezgodnych z prawodawstwem UE lub odmowa ich uchylenia);
• działania negatywnego (opóźnianie wdrażania prawodawstwa UE lub nieinformowanie Komisji o poczynionych postępach).

Postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego

Postępowania prawne przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) są:

• przeważnie wszczynane przez Komisję, jednak mogą być też zapoczątkowane przez inny kraj UE;
• skierowane przeciwko danemu krajowi UE, nawet jeżeli domniemane niedopełnienie wynika z działań rządu, parlamentu, organów federalnych lub regionalnych.

Postępowanie to przebiega następująco:

• Komisja lub dany kraj UE wskazują, że dany kraj UE może nie dopełniać swoich zobowiązań.
• Komisja wystosowuje wezwanie do usunięcia uchybienia do kraju, którego dotyczy postępowanie, z prośbą o udzielenie dalszych informacji. Kraj ten musi przesłać wyczerpującą odpowiedź w określonym terminie, zazwyczaj dwóch miesięcy.

• Na podstawie odpowiedzi Komisja może:
  • wydać uzasadnioną opinię (formalny wniosek o przestrzeganie prawa UE wzywający kraj, którego dotyczy postępowanie, do poinformowania jej o środkach podjętych celem dostosowania się do tego prawa w określonym czasie, zazwyczaj dwóch miesięcy); lub
  • zamknąć sprawę, w której kwestie odnoszące się do kraju UE, którego dotyczy postępowanie, zostały rozstrzygnięte bez konieczności uruchomienia tego procesu przez Komisję.
• Jeżeli kraj, którego dotyczy postępowanie, nie zastosuje się w wyznaczonym terminie do opinii Komisji, Komisja może wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
• Jeżeli inny kraj UE uruchomił postępowanie, może on wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości, nawet jeśli Komisja nie przedstawi uzasadnionej opinii.
• Trybunał Sprawiedliwości może nakazać krajowi UE, który jego zdaniem łamie prawo unijne, podjęcie określonych środków.
• Jeżeli Komisja jest zdania, że dany kraj nie wykonuje wyroku, może po raz drugi wnieść sprawę do Trybunału, zalecając wysokość kary, która według niej powinna zostać nałożona.
• Jeżeli Trybunał uzna, że wyrok nadal jest nierespektowany, może on nałożyć ryczałt lub okresową karę pieniężną.
• Komisja wraz z wniesieniem do Trybunału sprawy przeciwko krajowi UE, który nie przedstawił krajowych środków mających na celu wdrożenie prawa UE, może zwrócić się do Trybunału o nałożenie sankcji finansowych na ten kraj. W takim przypadku Trybunał może nakładać kary pieniężne na etapie pierwszego wyroku.

GŁÓWNY DOKUMENT

Wersja skonsolidowana Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – Część szósta – Postanowienia instytucjonalne i finansowe – Tytuł I – Postanowienia instytucjonalne – Rozdział 1 – Instytucje – Sekcja 5 – Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – Artykuł 258, 259 i 260 (Dz.U. C 202 z 7.6.2016, s. 160–161)

Ostatnia aktualizacja: 12.07.2016