Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 62017TN0113

Sprawa T-113/17: Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2017 r. – Crédit Agricole i Crédit Agricole Corporate and Investment Bank/Komisja

OJ C 231, 17.7.2017, p. 27–28 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

17.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 231/27

Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2017 r. – Crédit Agricole i Crédit Agricole Corporate and Investment Bank/Komisja

(Sprawa T-113/17)

(2017/C 231/34)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Crédit Agricole SA (Montrouge, Francja), Crédit Agricole Corporate and Investment Bank (Montrouge) (przedstawiciele: adwokat J.-P. Tran Thiet, M. Powell, solicitor, adwokaci J. Jourdan i J.-J. Lemonnier)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu tytułem głównym o:

—

stwierdzenie nieważności art. 1 lit a) decyzji i w konsekwencji jej art. 2 lit. a)

—

w każdym wypadku stwierdzenie nieważności art. 2 lit. a) decyzji

tytułem ewentualnym o:

—

istotne obniżenie grzywny nałożonej na skarżące w wykonaniu przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania zgodnie z art. 261 TFUE i art. 31 rozporządzenia 1/2003

dalszym tytułem ewentualnym o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji doradcy-audytora z dnia 2 października 2014 r., 4 marca 2015 r., 27 marca 2015 r., 29 lipca 2015 r. i z dnia 19 września 2016 r. i w konsekwencji stwierdzenie nieważności art. 1 lit. a) i art. 2 lit. a) decyzji;

—

obciążenie Komisji Europejskiej całością kosztów.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga ma na celu częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 7 grudnia 2016 r. C(2016) 8530 final dotyczącej procedury stosowania art. 101 TFUE w sprawie dotyczącej instrumentów pochodnych bazujących stopie procentowej w euro (AT.39914 – EIRD) nakładającej grzywnę w wysokości 114 654 000 EUR na skarżących i tytułem ewentualnym bardzo istotne obniżenie sankcji.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do sądu i zasady kontradyktoryjności.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku bezstronności i domniemania niewinności.

3.

Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że w zaskarżonej decyzji nie stwierdzono uczestnictwa skarżących w zarzucanych praktykach manipulacyjnych.

4.

Zarzut czwarty dotyczący okoliczności, że w zaskarżonej decyzji wskazane w niej praktyki niesłusznie zaklasyfikowano jako ograniczenia ze względu na cel.

5.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia prawa popełnionego przez Komisję, ponieważ uznała ona, że wszystkie praktyki stanowiły jednolite naruszenie.

6.

Zarzut szósty dotyczący okoliczności, że w zaskarżonej decyzji nie wykazano w wymagany prawem sposób, iż skarżące znały ogólny plan i pragnęły w nim uczestniczyć.

7.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia prawa w zaskarżonej decyzji z powodu zaklasyfikowania w niej naruszenia zarzucanego skarżącym jako naruszenia ciągłego, podczas gdy było to co najwyżej naruszenie wielokrotnie powtarzane.

8.

Zarzut ósmy dotyczący naruszenia prawa w zakażonej decyzji z powodu przypisania w niej skarżącym praktyk brokerów.

9.

Zarzut dziewiąty dotyczący okoliczności, że Komisja nałożyła grzywnę z naruszeniem zasady równego traktowania, zasady dobrej administracji, obowiązku uzasadnienia, prawa do obrony i zasady proporcjonalności.

10.

Zarzut dziesiąty dotyczący okoliczności, że Sąd powinien obniżyć kwotę grzywny, która jest nieproporcjonalna w świetle powagi praktyk i czasu ich trwania.
Top