17.7.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 231/15

1)

Czy dla celów zasady równoważności pracowników tymczasowych i zatrudnionych na czas nieokreślony rozwiązanie umowy o pracę ze względu na obiektywne okoliczności na podstawie art. 49 ust. 1 lit. c) hiszpańskiego kodeksu pracy i rozwiązanie umowy o pracę z obiektywnych powodów na podstawie art. 52 hiszpańskiego kodeksu pracy należy uznać za „porównywalne sytuacje”, a zatem odmienna odprawa w pierwszym i drugim przypadku stanowi nierówne traktowanie pracowników tymczasowych i zatrudnionych na czas nieokreślony, zakazane w dyrektywie Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (1)?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej, czy należy uznać, że cele polityki społecznej, które uzasadniają ustanowienie rodzaju umowy o zastępstwo w przypadku odejścia na emeryturę częściową, uzasadniają także zgodnie z klauzulą 4 pkt 1 ww. porozumienia ramowego odmienne traktowanie rozwiązania stosunku pracy w celu dokonania niekorzystnej odprawy, w sytuacji, gdy pracodawca swobodnie dokonuje wyboru, by taka umowa o zastępstwo w przypadku odejścia na emeryturę częściową została zawarta na czas określony?