13.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 319/4

1.

Postępująca globalizacja handlu oraz wydłużenie okresu aktywności zawodowej wymagają w coraz większym stopniu stałego dostosowywania indywidualnych umiejętności w celu lepszego przygotowania się do przewidywalnych lub koniecznych zmian i zabezpieczenia w ten sposób rozwoju kariery zawodowej.

2.

Rozszerzenie Unii Europejskiej zwiększyło potencjalną mobilność w zakresie kształcenia i szkoleń, a także na rynku pracy, stwarzając tym samym potrzebę przygotowania obywateli Unii do opracowywania własnych planów szkoleniowych oraz zawodowych w szerszym kontekście geograficznym.

3.

W życiu obywateli pojawia się coraz więcej sytuacji przejściowych: szczególnie między szkołą a kształceniem i szkoleniem zawodowym, edukacją na poziomie średnim i wyższym albo między zatrudnieniem a bezrobociem, doszkalaniem się lub wycofaniem się z rynku pracy. Poradnictwo odgrywa decydującą rolę w podejmowaniu ważnych decyzji, przed którymi stajemy przez cale życie. Może ułatwiać podejmowanie samodzielnych, ale bezpieczniejszych decyzji o przebiegu własnej kariery w warunkach panujących obecnie na rynku pracy oraz pomagać w osiągnięciu lepszej równowagi między życiem osobistym a zawodowym.

4.

Rynek pracy charakteryzuje nierównowaga między utrzymującym się bezrobociem a problemami ze znalezieniem pracowników w niektórych sektorach; poradnictwo jest sposobem na lepsze dostosowanie się do potrzeb rynku pracy.

5.

Integracja społeczna i równość szans nadal stanowią poważne wyzwania dla polityki w zakresie kształcenia, szkolenia i zatrudnienia,

1.

W rezolucji Rady z dnia 28 maja 2004 r. (1) w sprawie wzmacniania polityk, systemów i praktyk stosowanych w dziedzinie poradnictwa przez całe życie określono główne cele polityki w zakresie poradnictwa przez całe życie dla wszystkich obywateli Unii Europejskiej.

2.

W zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez cale życie (2) podkreślono — nawiązując do niektórych kluczowych kompetencji — że zdolność wyszukiwania możliwości kształcenia i szkolenia się oraz dostępnego poradnictwa i wsparcia ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju osobistego i zawodowego oraz dla integracji społecznej.

3.

W rezolucji Rady z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie nowych umiejętności w nowych miejscach pracy (3) wezwano państwa członkowskie i Komisję do przygotowania pracowników do podejmowania zatrudnienia w nowych miejscach pracy w społeczeństwie opartym na wiedzy, dzięki usługom poradnictwa zawodowego pozwalającym osobom poszukującym pracy określić zestawy kompetencji, jakie są konieczne do podjęcia zatrudnienia w nowych miejscach pracy w sektorach, w których istnieje niedobór kwalifikacji.

4.

We wspólnym sprawozdaniu 2008 Rady i Komisji z postępów w realizacji programu prac „Uczenie się przez całe życie dla wiedzy, kreatywności i innowacyjności” (4) zauważono, że należy zwrócić „szczególną uwagę na poradnictwo przez całe życie”.

5.

Konkluzje Rady z dnia 25 maja 2007 r. w sprawie spójnych ram wskaźników i poziomów odniesienia na potrzeby monitorowania postępów w realizacji celów lizbońskich w dziedzinie kształcenia i szkolenia (5) stanowią ważne narzędzie pozwalające ocenić stan realizacji celów określonych w strategii lizbońskiej, i jako takie mogą służyć śledzeniu postępów państw członkowskich w zakresie poradnictwa zawodowego w ramach ich strategii uczenia się przez całe życie.

6.

Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie (6) ustanawia wspólne ramy odniesienia, które mają służyć jako instrument przełożenia w różnych systemach kwalifikacji i ich poziomach. Powinny one ułatwić mobilność osób aktywnych zawodowo oraz włączenie poradnictwa do polityk i praktyk państw członkowskich w zakresie kształcenia i zatrudnienia.

7.

W konkluzjach Rady z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie uczenia się dorosłych (7) zwrócono uwagę na korzyści gospodarcze, społeczne i osobiste, jakie może przynieść położenie większego nacisku na kształcenie i szkolenie dorosłych, oraz podkreślono, że do władz publicznych należy ustanowienie wysokiej jakości systemów informacji i poradnictwa, bardziej dostosowanych do potrzeb poszczególnych osób, aby pomagać im, na równych zasadach, w stawaniu się coraz aktywniejszymi i niezależnymi w kształceniu i szkoleniu.

1.

W ostatnich sprawozdaniach oceniających, szczególnie w sprawozdaniu Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (CEDEFOP) z 2008 roku w sprawie wdrożenia rezolucji z 2004 roku, podkreśla się, że pomimo dokonanych postępów należy kontynuować starania na rzecz zapewnienia lepszej jakości usług poradnictwa zawodowego i wyrównania dostępu do tych usług przez dostosowanie ich do ambicji i potrzeb obywateli, oraz na rzecz koordynacji i ustanawiania partnerstw między istniejącymi ofertami usług.

2.

W 2007 roku państwa członkowskie stworzyły europejską sieć na rzecz rozwoju polityk w zakresie poradnictwa przez całe życie (ELGPN) obejmującą przedstawicieli każdego państwa członkowskiego, które zdecydowało się do niej przystąpić; sieć ta daje państwom członkowskim większe możliwości wzajemnego uczenia się i współpracy na rzecz opracowywania polityk, systemów i praktyk w zakresie poradnictwa przez całe życie.

3.

Konieczne jest uporządkowanie priorytetów w zakresie realizacji polityki dotyczącej aktywnego poradnictwa w ramach krajowych strategii uczenia się przez całe życie. Powinno się przyporządkować tym priorytetom działania oraz wykorzystać europejskie instrumenty i narzędzia.

—

zwiększyły rolę poradnictwa przez całe życie w ramach krajowych strategii uczenia się przez całe życie zgodnie ze strategią lizbońską oraz strategicznymi ramami współpracy europejskiej w dziedzinie kształcenia i szkolenia;

—

w stosownych przypadkach dokonywały przeglądów polityki i praktyk w zakresie poradnictwa na szczeblu krajowym;

—

stosowały podane niżej zasady przewodnie (szczegółowo opisane w części „Obszary priorytetowe” w załączniku do niniejszego dokumentu) zgodnie z krajowymi uwarunkowaniami i prawodawstwem, mając na celu wspieranie obywateli w sytuacjach przejściowych dotyczących życiowej kariery:

—

wykorzystywały możliwości oferowane przez program „Uczenie się przez całe życie” i europejskie fundusze strukturalne, zgodnie z priorytetami państw członkowskich.

1.

zacieśniły współpracę europejską w dziedzinie poradnictwa przez całe życie, w szczególności za pośrednictwem europejskiej sieci na rzecz rozwoju polityk w zakresie poradnictwa przez całe życie (ELGPN), przy wsparciu programu „Uczenie się przez całe życie”, oraz w powiązaniu z CEDEFOP;

w szczególności:

2.

dostarczyły obywatelom i podmiotom zajmującym się poradnictwem wiarygodne zasoby informacyjne obejmujące systemy kształcenia i szkolenia oraz usługi poradnictwa zawodowego we wszystkich państwach członkowskich, szczególnie za pośrednictwem sieci Euroguidance;

3.

promowały rozwój poradnictwa przez całe życie wśród państw trzecich, zgodnie z czterema obszarami priorytetowymi określonymi w rezolucji, szczególnie w ramach działań Europejskiej Fundacji Kształcenia.