5.1.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 3/1

(1)

Protokół w sprawie ochrony i dobrostanu zwierząt załączony do Traktatu wymaga, aby podczas tworzenia i realizacji polityki rolnej i transportowej, Wspólnota i Państwa Członkowskie uwzględniały wymagania dotyczące dobrostanu zwierząt.

(2)

W dyrektywie Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu (3), Rada przyjęła zasady w zakresie transportu zwierząt w celu wyeliminowania barier technicznych w handlu żywymi zwierzętami oraz usprawnienia organizacji rynku przy jednoczesnym zapewnieniu zadowalającego poziomu ochrony zwierząt, których to dotyczy.

(3)

Sprawozdanie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie doświadczenia zdobytego przez Państwa Członkowskie od wykonania dyrektywy Rady 95/29/WE z dnia 29 czerwca 1995 zmieniającej dyrektywę 91/628/EWG w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu (4), zgodnie z wymaganiami dyrektywy 91/628/EWG, zaleca zmianę obecnego prawodawstwa Wspólnoty w tym zakresie.

(4)

Większość Państw Członkowskich ratyfikowało Europejską Konwencję o ochronie zwierząt podczas transportu międzynarodowego, natomiast Rada nadała Komisji mandat do negocjowania w imieniu Wspólnoty zmienionej Europejskiej Konwencji o ochronie zwierząt podczas transportu międzynarodowego.

(5)

Ze względu na dobrostan zwierząt, długotrwały transport zwierząt, w tym zwierząt przeznaczonych do uboju, powinien być w jak największym stopniu ograniczony.

(6)

Rada wezwała Komisję w dniu 19 czerwca 2001 r. (5) do złożenia propozycji zapewniających skuteczne wykonanie i ścisłe egzekwowanie istniejącego prawodawstwa wspólnotowego, zwiększających ochronę i dobrostan zwierząt, jak również zapobiegających występowaniu i rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych zwierząt oraz wprowadzających ściślejsze wymagania zapobiegające bólowi i cierpieniu, aby zapewnić bezpieczeństwo i dobrostan zwierząt w czasie transportu i po nim.

(7)

W dniu 13 listopada 2001 r., Parlament Europejski wezwał Komisję do przedstawienia propozycji zmian istniejącego prawodawstwa wspólnotowego dotyczącego transportu zwierząt, zwracając szczególną uwagę na:

(8)

Komitet Naukowy ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt wydał opinię w sprawie dobrostanu zwierząt podczas transportu dnia 11 marca 2002 r. W związku z tym, prawodawstwo wspólnotowe powinno zostać zmienione tak, aby uwzględnić nowe dowody naukowe uznając za priorytetową potrzebę zapewnienia właściwego egzekwowania w najbliższej przyszłości.

(9)

Szczegółowe przepisy dotyczące drobiu, kotów i psów zostaną określone w odpowiednich propozycjach po otrzymaniu odpowiednich opinii od Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA).

(10)

W świetle doświadczenia zdobytego w ramach dyrektywy 91/628/EWG w harmonizacji prawodawstwa wspólnotowego dotyczącego transportu zwierząt, oraz trudności napotkanych w transpozycji dyrektywy do prawa krajowego, bardziej wskazane będzie ustanowienie reguł wspólnotowych w tym zakresie w formie rozporządzenia.W oczekiwaniu na przyjęcie szczegółowych przepisów dotyczących niektórych gatunków mających szczególne potrzeby oraz stanowiących niewielką część zwierząt Wspólnoty, należy umożliwić Państwom Członkowskim ustanowienie lub utrzymanie dodatkowych przepisów krajowych dotyczących transportu zwierząt należących do tych gatunków.

(11)

Aby zagwarantować spójne i skuteczne stosowania niniejszego rozporządzenia we Wspólnocie w świetle podstawowej zasady, zgodnie z którą zwierzęta nie mogą być transportowane w warunkach powodujących zranienia lub niepotrzebne cierpienia, należy ustanowić szczegółowe przepisy uwzględniające szczególne potrzeby w związku z wykorzystaniem różnych środków transportu. Tego rodzaju szczegółowe przepisy powinny być interpretowane i stosowane zgodnie z zasadą określoną powyżej oraz aktualizowane w odpowiednim terminie, w szczególności jeżeli w świetle nowych opinii naukowych nie gwarantują przestrzegania zasady określonej powyżej w odniesieniu do szczególnych gatunków lub szczególnych środków transportu.

(12)

Transport w celach komercyjnych nie jest ograniczony do transportu związanego z jednoczesną wymianą pieniędzy, towarów lub usług. Transport w celach komercyjnych obejmuje w szczególności transport, który bezpośrednio lub pośrednio wiąże się lub ma na celu osiągnięcie korzyści finansowych.

(13)

Rozładunek oraz następujący po nim załadunek zwierząt może również być źródłem stresu, natomiast kontakt w punktach kontroli, zwanych uprzednio miejscami postoju, może w pewnych warunkach prowadzić do rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. Należy w związku z tym przewidzieć szczególne środki ochrony zdrowia i dobrostanu zwierząt podczas odpoczynku w punktach kontrolni. W wyniku tego, konieczna jest zmiana przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/97 z dnia 25 czerwca 1997 r. dotyczącego kryteriów wspólnotowych dla miejsc postoju oraz zmieniającego plan trasy określony w załączniku do dyrektywy 91/628/EWG. (6)

(14)

Niewystarczający dobrostan zwierząt często wynika z braku wyszkolenia osób, które się nimi zajmują. W związku z tym, każda osoby obsługująca zwierzęta podczas transportu powinna odbyć szkolenie, które może być przeprowadzone jedynie przez organizacje uznane przez właściwe władze.

(15)

Warunki dobrostanu zwierząt podczas transportu wynikają głównie z codziennego postępowania przewoźników. Przeprowadzanie kontroli przez właściwe władze mogą zostać utrudnione ze względu na to, iż przewoźnicy mogą swobodnie prowadzić działalność w różnych Państwach Członkowskich. Tym samym, przewoźnicy wykazywać się większą odpowiedzialnością i przejrzystością w odniesieniu do ich statusu i działań. W szczególności powinni być w stanie przedstawić dowód posiadania uprawnień, zgłaszać regularnie wszelkie trudności oraz sporządzać dokładny opis prowadzonych działań i osiąganych wyników.

(16)

W transporcie zwierząt uczestniczą nie tylko przewoźnicy, ale również operatorzy z innych kategorii, jak rolnicy, handlowcy, punkty gromadzenia i rzeźnie. W związku z tym niektóre zobowiązania dotyczące dobrostanu zwierząt powinny być rozszerzone na wszystkie podmioty biorące udział w transporcie zwierząt.

(17)

Punkty gromadzenia odgrywają kluczową rolę w transporcie niektórych gatunków zwierząt. Tym samym, punkty gromadzenia powinny zapewniać, aby prawodawstwo wspólnotowe dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu było znane i przestrzegane przez ich pracowników i osoby odwiedzające.

(18)

Długie podróże mają bardziej szkodliwy wpływ na dobrostan zwierząt niż krótkie podróże. Tym samym, powinno się opracować szczegółowe procedury zapewniające lepsze wykonywanie norm, w szczególności poprzez zwiększenie możliwości śledzenia przebiegu transportu.

(19)

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (7) określa maksymalny czas jazdy oraz minimalne okresy odpoczynku dla kierowców drogowych. Wskazane jest, aby czas podróży zwierząt był uregulowany w podobny sposób. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (8) powinno się zainstalować i stosować urządzenia rejestrujące, które zapewnią skuteczna kontrolę stosowania przepisów socjalnych dotyczących transportu drogowego. Tego rodzaju dane powinny być udostępniane i kontrolowane tak, aby przestrzegane były ograniczenia czasu podróży określone w prawodawstwie dotyczącym dobrostanu zwierząt.

(20)

Niewystarczająca wymiana informacji pomiędzy właściwymi władzami prowadzi do nieodpowiedniego wprowadzania prawodawstwa wspólnotowego dotyczącego ochrony zwierząt podczas transportu. Konieczne jest zatem ustanowienie elastycznych procedur poprawiających współpracę między właściwymi władzami w poszczególnych Państwach Członkowskich.

(21)

Zarejestrowane nieparzystokopytne, o których mowa w art. 2 lit. c) dyrektywy 90/426/EWG (9), są często transportowane dla celów niehandlowych a taki transport musi być przeprowadzany zgodnie z ogólnymi celami rozporządzenia. Uwzględniając charakter takich przemieszczeń, stosownym wydaje się odstąpienie od niektórych przepisów, w myśl których zarejestrowane nieparzystokopytne transportuje się dla uczestnictwa w konkursach, wyścigach, wydarzeniach kulturalnych lub hodowli. Niemniej jednak nie należy stosować tego odstępstwa do nieparzystokopytnych transportowanych, bezpośrednio lub po odbyciu tranzytu poprzez rynek lub centrum rozrządowe do do rzeźni na ubój, które zgodnie z art. 2 lit. d) oraz art. 8 ust. 1, tiret drugie dyrektywy 90/426/EWG należy uznać za „nieparzystokopytne na ubój”.

(22)

Niewłaściwe śledzenie naruszeń prawodawstwa dotyczącego dobrostanu zwierząt sprzyja nieprzestrzeganiu tego prawodawstwa oraz prowadzi do zakłócenia konkurencji. Tym samym, powinny zostać ustalone jednolite procedury w obrębie Wspólnoty w celu zwiększenia kontroli oraz nakładania sankcji za naruszenie prawodawstwa dotyczącego dobrostanu zwierząt. Państwa Członkowskie powinny ustanowić nakładania sankcji stosowane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić, aby zostały one wprowadzone. Kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(23)

Znaczna liczba zwierząt jest transportowana statkami podczas bardzo długich podróży z oraz w obrębie Wspólnoty, natomiast transport morski może być kontrolowany w miejscu wypłynięcia. Tym samym, ważne jest ustanowienie szczególnych środków i norm dla tego sposobu transportu.

(24)

Aby zapewnić spójność prawodawstwa wspólnotowego, dyrektywa Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (10) powinna zostać zmieniona w taki sposób, aby została dostosowana do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do zatwierdzenia punktów gromadzenia oraz wymagań dla przewoźników.

(25)

Dyrektywa Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (11) powinna również zostać zmieniona w sposób przystosowujący ją do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do użycia elektrycznych poganiaczy.

(26)

Reguły i procedury informacyjne określone w dyrektywie Rady 89/608/EWG z dnia 21 listopada 1989 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania ustawodawstwa dotyczącego spraw weterynaryjnych i zootechnicznych (12) powinny być stosowane w odniesieniu do dobrostanu zwierząt podczas transportu, aby zagwarantować przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia.

(27)

Decyzja Komisji 98/139/WE (13) ustanawiająca niektóre szczegółowe zasady dotyczące kontroli na miejscu, przeprowadzanych w dziedzinie weterynarii przez ekspertów Komisji w Państwach Członkowskich, powinna przyczynić się do zagwarantowania jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia.

(28)

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące wentylacji w pojazdach transportujących zwierzęta podczas długich podróży. Zatem, rozporządzenie Rady (WE) nr 411/98 z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie dodatkowych norm ochrony zwierząt obowiązujących w pojazdach kołowych, używanych do przewozu zwierząt w czasie dłuższym niż osiem godzin (14) powinno zostać uchylone.

(29)

Wskazane jest określenie prostej procedury pozwalającej Radzie na aktualizację niektórych ważnych elementów technicznych niniejszego rozporządzenia, w szczególności w świetle oceny jego wpływu na transport zwierząt w ramach rozszerzonej Wspólnoty oraz ustanowienie specyfikacji dla Systemu Nawigacji stosowanego w odniesieniu do wszystkich środków transportu drogowego w świetle przyszłego rozwoju technologicznego w tej dziedzinie, jak zakończenie tworzenia systemu Galileo.

(30)

Należy przewidzieć możliwość ustalenia odstępstw w celu uwzględnienia oddalenia niektórych regionów od kontynentalnej części terytorium Wspólnoty, w szczególności najbardziej peryferyjnych regionów, o których mowa w art. 299 Traktatu.

(31)

Powinny zostać przyjęte środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia, zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (15),

a)

transportu zwierząt dokonywanego przez rolników wykorzystujących pojazdy rolnicze lub należące do nich środki transportu, w przypadku gdy warunki geograficzne wymagają transportu niektórych typów zwierząt w celu sezonowego wypasu;.

b)

transportu własnych zwierząt dokonywanego przez rolników za pomocą własnych środków transportu na odległość mniejszą niż 50 km od ich gospodarstwa.

a)

„zwierzęta” oznacza żywe zwierzęta kręgowe;

b)

„punkty gromadzenia” oznacza miejsca takie jak gospodarstwa, punkty skupu i targowiska, gdzie zwierzęta domowe nieparzystokopytne lub gatunki domowego bydła, kóz, owiec lub świń pochodzące z różnych gospodarstw są łączone razem w celu stworzenia partii;

c)

„osoba obsługująca” oznacza osobę bezpośrednio odpowiedzialną za dobrostan zwierząt, która towarzyszy im podczas przewozu;

d)

„punkt kontroli granicznej” oznacza każdy punkt kontroli przeznaczony oraz przyjęty zgodnie z art. 6 dyrektywy 91/496/EWG (16) ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej zwierząt wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich;

e)

„weterynaryjne prawodawstwo Wspólnoty” oznacza prawodawstwo wymienione w rozdziale I załącznika A do dyrektywy 90/425/EWG (17) oraz wszystkie przepisy wykonawcze, które się do niego odnoszą;

f)

„właściwe władze” oznaczają centralną instytucję Państwa Członkowskiego właściwą do przeprowadzania kontroli dobrostanu zwierząt lub jakikolwiek organ oddelegowany w tym celu;

g)

„kontener” oznacza każdą klatkę, pudło, zbiornik lub inną sztywną strukturę stosowaną do transportu zwierząt, nie stanowiącą środka transportu;

h)

„punkty kontroli” oznaczają punkty kontroli, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1255/97;

i)

„punkty wyjścia” oznaczają punkty kontroli granicznej lub jakiekolwiek inne miejsce wyznaczone przez Państwo Członkowskie, gdzie zwierzęta opuszczają terytorium celne Wspólnoty;

j)

„przewóz” oznacza całą operację transportu z miejsca wyjazdu do miejsca przeznaczenia, w tym rozładowanie, umieszczanie w odpowiednich pomieszczeniach i załadowanie mające miejsce na pośrednich etapach przewozu;

k)

„opiekun” oznacza osobę fizyczną lub prawną, z wyjątkiem przewoźnika, odpowiedzialną oraz obsługującą zwierzęta, w charakterze czasowym lub stałym;

l)

„statek do transportu zwierząt” oznacza statek przeznaczony lub mający na celu przewóz zwierząt domowych nieparzystokopytnych lub domowego bydła, kóz, owiec lub świń, inny niż statek ro-ro oraz inny niż statek transportujący zwierzęta w ruchomych kontenerach;

m)

„długotrwały przewóz” oznacza podróż, przekraczającą 8 godzin, rozpoczynającą się w chwili, gdy pierwsze zwierzę z partii przemieszcza się;

n)

„środki transportu” są to pojazdy drogowe lub kolejowe, statki i samoloty stosowane do transportu zwierząt;

o)

„systemy nawigacji” oznacza infrastrukturę opartą na satelitach, dostarczającą ogólnoświatowe, ciągłe, dokładne i gwarantowane pod względem czasu i miejsca usługi pozycjonowania lub technologię dostarczającą usługi uznawane za równoważne do celów niniejszego rozporządzenia;

p)

„urzędowy lekarz weterynarii” oznacza lekarza uznawanego przez właściwą władzę Państwa Członkowskiego;

q)

„organizator” oznacza:

r)

„miejsce wyjazdu” oznacza miejsce, w którym zwierzę zostało po raz pierwszy załadowane na środek transportu, pod warunkiem, że przebywało ono w tym miejscu przynajmniej przez 48 godzin przed wyjazdem;

Punkty gromadzenia zwierząt, zatwierdzone zgodnie z weterynaryjnym prawodawstwem wspólnotowym, również mogą być uznane za miejsca wyjazdu pod warunkiem, że:

s)

„miejsce przeznaczenia” oznacza miejsce, w którym przeprowadzany jest rozładunek zwierząt ze środka transportu i gdzie zwierzęta:

t)

„miejsce postoju lub transferu” oznacza miejsce, w którym podróż zostaje przerwana, nie będące miejscem przeznaczenia, w tym miejsce zmiany środka transportu związane z rozładunkiem lub bez rozładunku;

u)

„zarejestrowane nieparzystokopytne” oznacza zwierzęta nieparzystokopytne, o których mowa w dyrektywie 90/426/EWG (18);

v)

„statek ro-ro” oznacza statek morski z urządzeniami umożliwiającymi pojazdom drogowym lub kolejowym wtaczanie i wytaczanie ze statku;

w)

„transport” oznacza wszelkie przemieszczanie zwierząt odbywające się przy użyciu środka transportu, które obejmuje załadunek i wyładunek zwierząt, transfer i odpoczynek aż do chwili zakończenia wyładunku zwierząt w miejscu przeznaczenia;

x)

„przewoźnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną transportującą zwierzęta na własny rachunek lub na rachunek strony trzeciej;

y)

„nieujarzmione nieparzystokopytne” oznacza nieparzystokopytne, które nie mogą zostać związane lub prowadzone na uwięzi bez spowodowania niepotrzebnego pobudzenia, bólu lub cierpienia;

z)

„pojazd” oznacza środek transportu wyposażony w koła posiadający napęd lub holowany;

a)

podjęto wcześniej wszystkie niezbędne czynności celem skrócenia do minimum długości trwania przewozu oraz zapewnienia potrzeb zwierząt podczas przewozu;

b)

zwierzęta są zdolne do podróży;

c)

środki transportu są przeznaczone, skonstruowane, utrzymywane oraz działają w sposób pozwalający zapobiec zranieniu i cierpieniu oraz w sposób zapewniający bezpieczeństwo zwierząt;

d)

urządzenia do załadunku i wyładunku są odpowiednio zaprojektowane, skonstruowane, utrzymywane i obsługiwane tak, aby zapobiec zranieniu i cierpieniu zwierząt oraz w sposób zapewniający bezpieczeństwo zwierząt;

e)

personel zajmująca się zwierzętami posiada odpowiednie wyszkolenie lub kompetencje wymagane w tym przypadku i wykonuje swoje obowiązki bez stosowania przemocy lub jakiejkolwiek metody powodującej niepotrzebny strach, zranienie lub cierpienie;

f)

transport jest przeprowadzany bez opóźnień do miejsca przeznaczenia, natomiast warunki dobrostanu zwierząt są regularnie kontrolowane i utrzymywane na odpowiednim poziomie;

g)

zwierzęta mają zapewnioną odpowiednią powierzchnię podłogi i wysokość, właściwe dla ich wielkości i zaplanowanego przewozu;

h)

woda, karma i odpoczynek są zapewnione w odpowiednich odstępach czasu oraz odpowiadają ilościowo i jakościowo danemu gatunkowi i wielkości zwierząt.

a)

pochodzenie zwierząt i ich właściciela;

b)

miejsce wyjazdu;

c)

datę i czas wyjazdu;

d)

przewidziane miejsce przeznaczenia;

e)

przewidywany czas trwania przewozu.

a)

dobrostan zwierząt nie był zmniejszony przez niewystarczającą koordynację różnych etapów przewozu oraz aby uwzględnione zostały warunki meteorologiczne przewozu; oraz

b)

osoba fizyczna była odpowiedzialna za dostarczanie w każdej chwili właściwej władzy informacji o organizacji, wykonaniu i zakończeniu przewozu.

a)

zwierzęta są transportowane w zabezpieczonych, odpowiednio wentylowanych kontenerach, zawierających w razie potrzeby wystarczającą ilość karmy i wody w niewywracalnych pojemnikach, natomiast przewóz trwa dwa razy dłużej od przewidywanego czasu;

b)

kierowca pełni funkcję osoby obsługującej.

a)

zapewniają obsługę zwierząt jedynie przez personel, który przeszedł szkolenia dotyczące odpowiednich reguł technicznych ustanowionych w załączniku I;

b)

regularnie informują osoby znajdujące się w punktach gromadzenia o ich obowiązkach i zobowiązaniach w ramach niniejszego rozporządzenia oraz sankcjach wynikających z ich niewykonania;

c)

udostępniają dla osób dopuszczonych do punktu gromadzenia informacji dotyczących właściwych władz, które powiadamiana jest o wszelkich możliwych naruszeniach wymogów niniejszego rozporządzenia;

d)

w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia przez jakąkolwiek osobę obecną w punkcie gromadzenia i bez uszczerbku dla działań podejmowanych przez właściwe władze, operatorzy podejmą niezbędne środki w celu usunięcia stwierdzonej niezgodności oraz celem zapobieżenia jej ponownemu wystąpieniu;

e)

przyjmują, monitorują i realizują niezbędne przepisy wewnętrzne, aby zagwarantować przestrzeganie przepisów zawartych w lit. a)–d).

a)

osoby ubiegające się znajdują się, lub w przypadku osób ubiegających się i znajdujących się w państwach trzecich, są reprezentowane w Państwie Członkowskim, w którym ubiegają się o zezwolenie;

b)

osoby ubiegające się wykazały, że dysponują wystarczającą liczbą właściwego personelu, wyposażenia i procedur operacyjnych umożliwiających im przestrzeganie niniejszego rozporządzenia, w tym w odpowiednim przypadku zasad dobrej praktyki;

c)

osoby ubiegające się lub ich przedstawiciele nie figurują w rejestrze skazanych za poważne naruszenia prawodawstwa wspólnotowego oraz/lub ustawodawstwa krajowego dotyczącego ochrony zwierząt w ciągu trzech lat poprzedzających złożenie wniosku. Przepis ten nie ma zastosowania w sytuacji, gdy składający wniosek zapewnił właściwe władze, że podjęte zostały wszystkie środki celem uniknięcia dalszych naruszeń.

a)

spełnią oni przepisy art. 10 ust. 1;

b)

osoby ubiegające się złożą następujące dokumenty:

a)

w przypadku środków transportu drogowego po raz pierwszy wprowadzonych do użytku, od 1 stycznia 2007 r.;

b)

w przypadku wszystkich środków transportu drogowego, od 1 stycznia 2009 r.

a)

przeprowadzają właściwe kontrole w celu sprawdzenia czy:

b)

jeżeli wynik kontroli opisanych w lit. a) jest niezadowalający, wymagają od organizatora zmiany ustaleń dotyczących przewidzianych dzienników podróży w przypadku długotrwałego przewozu w taki sposób, aby były zgodne z niniejszym rozporządzeniem;

c)

jeżeli wynik kontroli opisanych w lit. a) jest zadowalający, właściwe władze stemplują dziennik podróży;

d)

przekazują szczegółowe informacje dotyczące planowanego długotrwałego przewozu znajdujące się w dzienniku podróży, tak szybko jak to możliwe, do właściwych władz miejsca przeznaczenia, punktu wyjścia lub punktu kontroli za pośrednictwem systemu wymiany informacji opisanego w art. 20 dyrektywy 90/425/EWG.

—

urządzenie rejestrujące drogowego środka transportu, opisane w rozporządzeniu (EWG) nr 3821/85;

—

system nawigacji.

a)

nie jest przedmiotem innego wniosku o zatwierdzenie i nie posiada świadectwa zatwierdzenia wydanego przez inne władze tego samego lub innego Państwa Członkowskiego;

b)

został poddany kontroli przez właściwe władze lub organ wyznaczony przez Państwo Członkowskie i spełnia wymagania zawarte w rozdziałach II i VI załącznika I w stosunku do zaprojektowania, konstrukcji i utrzymania środków transportu przeznaczonych do długotrwałych przewozów.

a)

jest obsługiwany w Państwie Członkowskim, w którym złożono wniosek;

b)

nie jest przedmiotem wniosku o zatwierdzenie i nie posiada świadectwa zatwierdzenia wydanego przez właściwe władze tego samego lub innego Państwa Członkowskiego;

c)

został poddany kontroli przez właściwe władze lub organ wyznaczony przez Państwo Członkowskie i spełnia wymagania zawarte w sekcji 1 rozdział VI załącznika I w stosunku do konstrukcji i wyposażenia statków przeznaczonych do transportu zwierząt.

a)

statek do transportu zwierząt jest zbudowany i wyposażony dla danej liczby i rodzaju transportowanych zwierząt;

b)

przedziały dla zwierząt są w dobrym stanie;

c)

wyposażenie opisane w rozdziale IV załącznika I jest w dobrym stanie.

a)

zwierzęta były zdolne do kontynuacji podróży;

b)

operacje ładowania/rozładowania były przeprowadzane zgodnie z rozdziałem III załącznika I;

c)

rozwiązania dotyczące wody i karmy były zgodne z sekcją 2 rozdziału IV załącznika I.

a)

przewoźnicy posiadają kopię ważnego zezwolenia określonego art. 10 ust. 1 lub w odniesieniu do długotrwałych przewozów w art. 11 ust. 1;

b)

kierowcy pojazdów drogowych transportujących domowe nieparzystokopytne, gatunki domowego bydła, owiec, kóz i świń lub drób, oraz osoby obsługujące posiadają ważne licencje, określone art. 17 ust. 2;

c)

zwierzęta są zdolne do dalszej podróży;

d)

środki transportu, w których zwierzęta mają kontynuować podróż spełniają warunki określone w rozdziale II oraz w stosownym przypadku rozdziału VI załącznika I;

e)

w przypadku wywozu, przewoźnicy dostarczyli dowód na to, iż podróż z miejsca wyjazdu do pierwszego miejsca rozładunku w kraju ostatecznego przeznaczenia odbyła się zgodnie z wszelkimi umowami międzynarodowymi wymienionymi w załączniku V, obowiązującymi w danym kraju;

f)

możliwy był lub jest długotrwały przewóz domowych nieparzystokopytnych oraz gatunków domowego bydła, owiec, kóz i świń.

a)

zmianę kierowcy lub osoby obsługującej;

b)

prowizoryczne naprawienie środka transportu w celu zapobieżenia bezpośredniemu zranieniu zwierząt;

c)

przeniesienie partii lub części partii do innego środka transportu;

d)

powrót zwierząt do miejsca wyjazdu możliwie najkrótszą trasą lub zezwolenie na kontynuowanie przewozu zwierząt do miejsca przeznaczenia możliwie najkrótszą trasą w zależności od tego, które z tych działań jest bardziej wskazane dla dobrostanu zwierząt;

e)

rozładowanie zwierząt i umieszczenie ich w odpowiednich pomieszczeniach pod odpowiednią opieką, aż do rozwiązania problemu.

a)

żądają od danego przewoźnika usunięcia niezgodności oraz ustanowienia systemów zapobiegających ponownemu pojawieniu się niezgodności;

b)

poddają przewoźnika dodatkowym kontrolom, w szczególności wymagającym obecności lekarza weterynarii przy załadunku zwierząt;

c)

zawieszają lub unieważniają zezwolenie przewoźnika lub świadectwo zatwierdzenia danych środków transportu.

1)

Art. 11 otrzymuje brzmienie:

2)

Artykuł 12 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 12

1.   Państwa Członkowskie zapewnią, aby przewoźnicy spełnili następujące dodatkowe warunki:

2.   Przewoźnik musi zapewnić, aby dla każdego pojazdu używanego do transportu zwierząt prowadzony był rejestr zawierający co najmniej następujące informacje, przechowywane przez okres minimum trzech lat:

3.   Przewoźnicy zapewnią, aby partia lub zwierzęta w żadnym okresie pomiędzy opuszczeniem gospodarstwa lub miejsca gromadzenia, a dotarciem do miejsca, nie wchodziły w kontakt ze zwierzętami o niższym statusie zdrowotnym.

4.   Państwa Członkowskie zapewniają, aby przewoźnicy stosowali przepisy niniejszego artykułu w odniesieniu do odpowiedniej dokumentacji, która musi towarzyszyć zwierzętom.

5.   Niniejszy artykuł nie stosuje się do osób transportujących zwierzęta na odległość maksymalnie 65 km, liczonych od miejsca wyruszenia do miejsca przeznaczenia.

6.   W przypadku niespełnienia postanowień niniejszego artykułu, stosuje się mutatis mutandis przepisy dotyczące naruszeń i powiadomień o naruszeniach zawarte w art. 26 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 w odniesieniu do zdrowia zwierząt.”

1)

w całym rozporządzeniu słowa „miejsca postojowe” zamienia się słowami „punkty kontroli”;

2)

w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Punkty kontroli to miejsca gdzie zwierzęta odpoczywają przez co najmniej 12 godzin lub więcej zgodnie z pkt 1.7 lit. b) rozdziału V załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1/2005 (25).”

(25)  Dz.U. L 3 z 5 stycznia 2005."

3)

Art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

1.   Właściwy organ zatwierdza i nadaje każdemu miejscu kontrolnemu numer zatwierdzający. Takie zatwierdzenie może być ograniczone do szczególnych gatunków lub niektórych kategorii zwierząt i stanu zdrowia. Państwa Członkowskie przekazują Komisji wykaz zatwierdzonych miejsc kontrolnych i wszystkie uaktualnienia w tym zakresie.

Państwa Członkowskie informują również Komisję o szczegółowych uzgodnieniach dotyczących stosowania przepisów art. 4 ust. 2, w szczególności dotyczących okresu stosowania zatwierdzonych pomieszczeń jako punktów kontroli oraz punktów o podwójnym zastosowaniu.

2.   Punkty kontroli są umieszczone w wykazie przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 na wniosek właściwego organu danego Państwa Członkowskiego.

3.   Państwa Członkowskie mogą zaproponować wykaz punktów kontroli jedynie wówczas, jeśli właściwe organy sprawdziły jego zgodność z odpowiednimi wymogami, i zatwierdziły wykaz. W celu takiego zatwierdzenia właściwy organ, określony w art. 2 ust. 6 dyrektywy 90/425/EWG zapewnia, aby punkty kontroli spełniały wszystkie wymogi wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia; a ponadto, aby te punkty kontroli:

4.   Państwo Członkowskie musi, w poważnych przypadkach, w szczególności odnośnie dobrostanu zwierząt lub zdrowia zwierząt, zawiesić korzystanie z punktu kontroli usytuowanego na jego terytorium. Komisja oraz Państwa Członkowskie zostaną powiadomione o takim zawieszeniu oraz o przyczynach zawieszenia. Zawieszenie wykorzystywania punktu kontroli może mieć miejsce jedynie po notyfikowaniu przyczyn tej decyzji Komisji i innym Państwom Członkowskim.

5.   Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2005, może zawiesić korzystanie z punktu kontroli, lub usunąć go z wykazu, jeśli kontrola na miejscu przeprowadzona przez ekspertów Komisji opisana w art. 28 tego rozporządzenia wykaże istnienie niezgodności z odpowiednim prawodawstwem wspólnotowym.”;

4)

w art. 4 dodaje się nowy ust. 4 o następującym brzmieniu:

„4.   Właściwe organy miejsca wyruszenia transportu będą powiadamiać o przepływie transportów zwierząt przez punkty kontroli przy użyciu systemu wymiany informacji opisanego w art. 20 dyrektywy 90/425/EWG.”;

5)

Art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

1.   Przed opuszczeniem punktu kontroli przez zwierzęta, urzędowy lekarz weterynarii lub inny lekarz weterynarii wyznaczony do tego celu przez właściwy organ potwierdza na dokumencie podróży, o którym mowa w załączniku II rozporządzenia (WE) nr 1/2005, że zwierzęta są zdolne do dalszej podróży. Państwa Członkowskie mogą zastrzec, że wydatki poniesione w związku z kontrolą weterynaryjną, powinny być pokryte przez zainteresowany podmiot gospodarczy.

2.   Zasady odnoszące się do wymiany informacji między organami, w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami niniejszego rozporządzenia są ustanawiane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2005”;

6)

Art. 6a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6a

Niniejsze rozporządzenie jest zmieniane przez Radę, stanowiącą większością kwalifikowaną, po złożeniu wniosku przez Komisję, ze szczególnym uwzględnieniem dostosowania go do postępu technologicznego i naukowego, z wyjątkiem wszelkich zmian załącznika, które są niezbędne w celu dostosowania go do sytuacji zdrowotnej zwierząt, zgodnie z procedurą opisaną w art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2005.”

7)

W art. 6b, zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6b

Państwa Członkowskie stosują przepisy art. 26 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 w celu sankcjonowania wszelkich naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podjęcia wszelkich środków niezbędnych dla zapewnienia, że są one wykonywane.”;

8)

W załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

9)

Skreśla się załącznik II.