32003R0998

Rozporządzenie (WE) nr 998/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady

z dnia 26 maja 2003 r.

w sprawie wymogów dotyczących zdrowia zwierząt, stosowanych do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym, i zmieniające dyrektywę Rady 92/65/EWG

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37 i art. 152 ust. 4 lit. b),

uwzględniając wniosek Komisji [1];

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2],

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu [3] oraz w świetle wspólnego tekstu zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy w dniu 18 lutego 2003 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Niezbędna jest harmonizacja wymogów dotyczących zdrowia zwierząt stosowanych do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym między Państwami Członkowskimi i z państw trzecich i jedynie środki przyjęte na poziomie wspólnotowym mogą umożliwić osiągnięcie tego celu.

(2) Niniejsze rozporządzenie dotyczy przemieszczania żywych zwierząt objętych załącznikiem I do Traktatu. Bezpośrednim celem niektórych z jego postanowień, w szczególności dotyczących wścieklizny, jest ochrona zdrowia publicznego, podczas gdy inne dotyczą wyłącznie zdrowia zwierząt. Dlatego art. 37 i art. 152 ust. 4 lit. b) Traktatu stanowią właściwą podstawę prawną.

(3) W ciągu ostatnich 10 lat sytuacja dotycząca wścieklizny uległa spektakularnej poprawie w całej Wspólnocie w następstwie realizacji programów doustnego szczepienia lisów w regionach dotkniętych epidemią wścieklizny u zwierząt leśnych, która panowała w całej północno-wschodniej Europie od lat sześćdziesiątych.

(4) Poprawa ta spowodowała, że Zjednoczone Królestwo i Szwecja zniosły stosowany od dziesięcioleci system sześciomiesięcznej kwarantanny na rzecz alternatywnego, mniej restrykcyjnego systemu zapewniającego podobny poziom bezpieczeństwa. Dlatego należy zapewnić na poziomie wspólnotowym stosowanie specjalnego systemu przemieszczania zwierząt domowych do tych Państw Członkowskich przez okres przejściowy pięciu lat oraz przedstawienie przez Komisję, w świetle zdobytego doświadczenia oraz na podstawie naukowej opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, sprawozdania wraz z odpowiednimi propozycjami we właściwym czasie. Należy również zapewnić wprowadzenie szybkiej procedury dotyczącej podejmowania decyzji o tymczasowym przedłużeniu wyżej wspomnianego systemu przejściowego, w szczególności jeżeli do oceny naukowej zdobytego doświadczenia niezbędne są okresy dłuższe niż obecnie ustanowione.

(5) Przypadki wścieklizny obserwowane u mięsożernych zwierząt domowych we Wspólnocie w chwili obecnej dotyczą głównie zwierząt pochodzących z państw trzecich, gdzie wścieklizna typu miejskiego jest chorobą endemiczną. Wymogi dotyczące zdrowia zwierząt generalnie stosowane do tej pory przez Państwa Członkowskie do mięsożernych zwierząt domowych wprowadzanych z takich państw trzecich należy w związku z tym odpowiednio zaostrzyć.

(6) Jednakże należy uwzględnić odstępstwa w odniesieniu do przemieszczania z państw trzecich, które z punktu widzenia zdrowia zwierząt należą do tego samego regionu geograficznego co Wspólnota.

(7) Artykuł 299 ust. 6 lit. c) Traktatu i rozporządzenie Rady (EWG) nr 706/73 z dnia 12 marca 1973 r. dotyczące uzgodnień wspólnotowych mających zastosowanie do Wysp Normandzkich oraz wyspy Man w zakresie handlu produktami rolnymi [4] stanowią, że wspólnotowe ustawodawstwo weterynaryjne stosuje się do Wysp Normandzkich i wyspy Man, które do celów niniejszego rozporządzenia są więc uważane za część Zjednoczonego Królestwa.

(8) Należy również ustanowić ramy prawne dla wymogów dotyczących zdrowia zwierząt stosowanych do przemieszczania o charakterze niehandlowym gatunków zwierząt niezarażonych wścieklizną lub niemających epidemiologicznego znaczenia w odniesieniu do wścieklizny i innych chorób dotykających gatunki zwierząt wymienione w załączniku I.

(9) Jest właściwe, aby niniejsze rozporządzenie było stosowane bez uszczerbku dla rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi [5].

(10) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji [6].

(11) Istniejące wspólnotowe wymogi dotyczące zdrowia zwierząt, w szczególności dyrektywa Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiająca wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG [7], generalnie stosuje się wyłącznie do handlu. Aby uniknąć sytuacji oszukańczego upozorowania przemieszczeń o charakterze handlowym jako przemieszczenia o charakterze niehandlowym zwierząt domowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, przepisy dyrektywy 92/65/EWG dotyczące przemieszczania zwierząt gatunków określonych w części A i B załącznika I należy zmienić w celu zapewnienia ich jednolitości z zasadami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. W tym samym celu należy zapewnić możliwość określenia maksymalnej liczby zwierząt, które mogą być przedmiotem przemieszczania w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, powyżej której obowiązują przepisy dotyczące handlu.

(12) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mają na celu zapewnienie wystarczającego poziomu bezpieczeństwa w odniesieniu do tych zagrożeń dla zdrowia. Nie stanowią one nieuzasadnionych przeszkód w przepływie wynikających z zakresu jego stosowania, ponieważ opierają się na wnioskach grup ekspertów, konsultowanych w tej sprawie, w szczególności w sprawie sprawozdania przez Naukowy Komitet Weterynaryjny opublikowanego w dniu 16 września 1997 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I Przepisy ogólne

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące zdrowia zwierząt stosowane do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym oraz zasady stosowane do kontroli takiego przemieszczania.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do przemieszczania między Państwami Członkowskimi lub z państw trzecich zwierząt domowych gatunków wymienionych w załączniku I.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 338/97.

Niniejsze rozporządzenie pozostanie bez wpływu na przepisy oparte na przesłankach innych niż odnoszące się do wymogów dotyczących zdrowia zwierząt oraz mające na celu ograniczenie przemieszczania niektórych gatunków lub ras zwierząt domowych.

Artykuł 3

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) "zwierzęta domowe" oznaczają zwierzęta gatunków wymienionych w załączniku I, które towarzyszą swoim właścicielom lub osobie fizycznej odpowiedzialnej za te zwierzęta w imieniu właściciela podczas ich przemieszczania i nie są przeznaczone do sprzedaży lub przekazania innemu właścicielowi;

b) "paszport" oznacza każdy dokument umożliwiający wyraźną identyfikację zwierzęcia domowego i zawierający dane umożliwiające kontrolę jego statusu w odniesieniu do niniejszego rozporządzenia, który zostanie sporządzony zgodnie z art. 17 akapit drugi;

c) "przemieszczanie" oznacza każde przemieszczenie zwierzęcia domowego między Państwami Członkowskimi lub jego wprowadzenie albo ponowne wprowadzenie na terytorium Wspólnoty z państwa trzeciego.

Artykuł 4

1. Podczas ośmioletniego okresu przejściowego rozpoczynającego się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zwierzęta gatunków wymienionych w części A i B załącznika I będą uważane za zidentyfikowane, jeżeli posiadają:

a) wyraźnie czytelny tatuaż; lub

b) elektroniczny system identyfikacji (transponder).

W przypadku określonym w lit. b) poprzedniego ustępu, jeżeli transponder nie spełnia normy ISO 11784 lub załącznika A do normy ISO 11785, właściciel lub osoba fizyczna odpowiedzialna za zwierzę domowe w imieniu właściciela musi zapewnić możliwość odczytania transpondera podczas każdej kontroli.

2. Niezależnie od formy systemu identyfikacji zwierzęcia należy zapewnić również wskazanie danych szczegółowych dotyczących nazwiska i adresu właściciela zwierzęcia.

3. Państwa Członkowskie wymagające, aby zwierzęta wprowadzane na ich terytorium inaczej niż poprzez kwarantannę były identyfikowane zgodnie z ust. 1 akapit pierwszy lit. b), mogą kontynuować tę praktykę podczas okresu przejściowego.

4. Po upływie okresu przejściowego wyłącznie metody określone w ust. 1 akapit pierwszy lit. b) będą akceptowane jako sposoby identyfikacji zwierzęcia.

ROZDZIAŁ II Przepisy stosowane do przemieszczania między Państwami Członkowskimi

Artykuł 5

1. Podczas przemieszczania zwierzęta domowe gatunków wymienionych w części A i B załącznika I muszą, bez uszczerbku dla wymogów ustanowionych w art. 6:

a) posiadać identyfikację zgodnie z art. 4, oraz

b) posiadać paszport wystawiony przez lekarza weterynarii upoważnionego przez właściwe władze, zaświadczającego wykonanie ważnego szczepienia lub, jeśli właściwe, ponownego szczepienia przeciwko wściekliźnie, zgodnie z zaleceniami laboratorium produkującego, przeprowadzonego na danym zwierzęciu przy użyciu inaktywowanej szczepionki zawierającej co najmniej jedną jednostkę antygenową w dawce (norma WHO).

2. Państwa Członkowskie mogą zezwolić na przemieszczanie zwierząt wymienionych w części A i B załącznika I w wieku poniżej trzech miesięcy, które nie zostały zaszczepione, jeżeli posiadają one paszport i od chwili przyjścia na świat pozostawały w miejscu urodzenia bez kontaktu z dzikimi zwierzętami mogącymi być narażone na zarażenie lub towarzyszy im ich matka, od której są one w dalszym ciągu uzależnione.

Artykuł 6

1. Przez okres przejściowy pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia wprowadzanie zwierząt domowych wymienionych w części A załącznika I na terytorium Irlandii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa podlega następującym wymogom:

- muszą posiadać identyfikację zgodnie z art. 4 ust. 1 akapit pierwszy lit. b), chyba że Państwo Członkowskie miejsca przeznaczenia uznaje również identyfikację zgodnie z art. 4 ust. 1 akapit pierwszy lit. a), oraz

- muszą posiadać paszport wydany przez lekarza weterynarii upoważnionego przez właściwe władze, zaświadczający, oprócz warunków ustanowionych w art. 5 ust. 1 lit. b), że przeprowadzono neutralizujące miareczkowanie przeciwciał na poziomie co najmniej 0,5 IU/ml na próbce w zatwierdzonym laboratorium w okresach ustanowionych w przepisach krajowych obowiązujących w dniu określonym w art. 25 akapit drugi.

Miareczkowania przeciwciał nie trzeba powtarzać w stosunku do zwierząt, które po tym miareczkowaniu były regularnie szczepione w odstępach czasu określonych w art. 5 ust. 1 bez przerwy w protokole szczepień wymaganym przez laboratorium produkujące.

Państwo Członkowskie miejsca przeznaczenia może zwolnić zwierzęta domowe przemieszczające się między tymi trzema Państwami Członkowskimi z wymogów przeprowadzania szczepień i miareczkowania przeciwciał przewidzianych w pierwszym akapicie niniejszego ustępu zgodnie z przepisami krajowymi obowiązującymi w dniu określonym w art. 25 akapit drugi.

2. Z wyjątkiem sytuacji, gdy właściwe władze przyznają odstępstwo w szczególnych przypadkach, zwierzęta gatunków w wieku poniżej trzech miesięcy wymienionych w części A załącznika I nie mogą być przemieszczane do momentu osiągnięcia przez nie wieku wymaganego do wykonania szczepień oraz, jeśli przewidziano to w przepisach, są poddane testowi na oznaczenie miareczkowania przeciwciał.

3. Okres przejściowy ustanowiony w ust. 1 może być przedłużony przez Parlament Europejski i Radę, stanowiące na wniosek Komisji zgodnie z Traktatem.

Artykuł 7

Przemieszczanie między Państwami Członkowskimi lub z terytorium wymienionego w części B sekcja 2 załącznika II zwierząt gatunków wymienionych w części C załącznika I nie podlega żadnym wymogom w odniesieniu do wścieklizny. W razie konieczności w odniesieniu do innych chorób można ustanowić szczególne wymogi, obejmujące ewentualny limit liczby zwierząt oraz wzór świadectwa, jakie te zwierzęta muszą posiadać, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2.

ROZDZIAŁ III Warunki odnoszące się do przemieszczania z państw trzecich

Artykuł 8

1. Podczas przemieszczania zwierzęta domowe gatunków wymienionych w części A i B załącznika I:

a) jeżeli pochodzą z państwa trzeciego wymienionego w części B sekcja 2 oraz części C załącznika II i są wprowadzane do:

i) jednego z Państw Członkowskich wymienionych w części B sekcja 1 załącznika II, spełniają wymogi art. 5 ust. 1;

ii) jednego z Państw Członkowskich wymienionych w części A załącznika II, albo bezpośrednio, albo po tranzycie przez jedno z terytoriów wymienionych w części B załącznika II, spełniają wymogi art. 6;

b) jeżeli pochodzą z innego państwa trzeciego i są wprowadzane do:

i) jednego z Państw Członkowskich wymienionych w części B sekcja 1 załącznika II:

- są zidentyfikowane za pomocą systemu identyfikacji określonego w art. 4, oraz

- są poddane:

- szczepieniu przeciwko wściekliźnie zgodnie z wymogami art. 5, oraz

- neutralizującemu miareczkowaniu przeciwciał na poziomie równym co najmniej 0,5 IU/ml, przeprowadzonemu na próbce pobranej przez upoważnionego lekarza weterynarii co najmniej 30 dni po szczepieniu i trzy miesiące przed przemieszczaniem.

Miareczkowania przeciwciał nie trzeba powtarzać w stosunku do zwierzęcia domowego, które było ponownie szczepione w odstępach czasu ustanowionych w art. 5 ust. 1.

Ten trzymiesięczny okres nie ma zastosowania do ponownego wprowadzenia zwierzęcia domowego, którego paszport zaświadcza, że miareczkowanie zostało wykonane z wynikiem pozytywnym zanim zwierzę opuściło terytorium Wspólnoty;

ii) jednego z Państw Członkowskich wymienionych w części A załącznika II, albo bezpośrednio, albo po tranzycie przez jedno z terytoriów wymienionych w części B załącznika II, przechodzą kwarantannę, chyba że po wprowadzeniu do Wspólnoty spełniają wymogi art. 6.

2. Zwierzęta domowe muszą posiadać świadectwo wydane przez urzędowego lekarza weterynarii lub, w przypadku ponownego wprowadzenia, paszport zaświadczający zgodność z przepisami ust. 1.

3. W drodze odstępstwa od powyższych przepisów:

a) w odniesieniu do zwierząt domowych z terytoriów wymienionych w części B sekcja 2 załącznika II, dla których ustalono, na mocy procedury przewidzianej w art. 24 ust. 2, że terytoria te stosują zasady co najmniej równoważne zasadom wspólnotowym przewidzianym w tym rozdziale, obowiązują zasady ustanowione w rozdziale II;

b) przemieszczanie zwierząt domowych między, odpowiednio, San Marino, Watykanem i Włochami, Monako i Francją, Andorą i Francją lub Hiszpanią oraz Norwegią i Szwecją może być kontynuowane na warunkach ustanowionych w przepisach krajowych obowiązujących w dniu określonym w art. 25 akapit drugi;

c) zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2 i na warunkach, jakie zostaną ustalone, można udzielić zezwolenia na wprowadzenie niezaszczepionych zwierząt domowych gatunków w wieku poniżej trzech miesięcy wymienionych w części A załącznika I z państw trzecich wymienionych w części B i C załącznika II, jeżeli uzasadnia to sytuacja dotycząca wścieklizny w danym kraju.

4. Uzgodnienia dotyczące wykonania niniejszego artykułu, w szczególności wzór świadectwa, zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2.

Artykuł 9

Warunki mające zastosowanie do przemieszczania zwierząt gatunków wymienionych w części C załącznika I z państw trzecich oraz wzór świadectwa, jakie muszą one posiadać zostaną ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2.

Artykuł 10

Wykaz państw trzecich przewidziany w części C załączniku II zostanie sporządzony przed dniem określonym w art. 25 akapit drugi i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2. Aby zostać uwzględnionym w tym wykazie, państwo trzecie musi najpierw przedstawić swój status w odniesieniu do wścieklizny oraz wykazać, że:

a) istnieje obowiązek powiadamiania władz o podejrzeniu wścieklizny;

b) przynajmniej od dwóch lat istnieje skuteczny system monitorowania;

c) struktura i organizacja jego służb weterynaryjnych są wystarczające do zapewnienia ważności świadectw;

d) wprowadzono w życie wszystkie środki regulacyjne mające na celu zapobieganie i zwalczanie wścieklizny, w tym zasady dotyczące przywozu;

e) obowiązują przepisy dotyczące obrotu szczepionkami przeciwko wściekliźnie (wykaz zatwierdzonych szczepionek i laboratoriów).

Artykuł 11

Państwa Członkowskie udostępnią do publicznej wiadomości jasne i łatwo dostępne informacje na temat wymogów zdrowotnych stosowanych do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym na terytorium Wspólnoty oraz warunki, na jakich można je wprowadzać lub ponownie wprowadzać na to terytorium. Zapewnią również, że personel w punktach wjazdowych będzie w pełni poinformowany o tych zasadach i jest w stanie je realizować.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że zwierzęta domowe wprowadzane na terytorium Wspólnoty z państw trzecich innych, niż wymienione w części B sekcja 2 załącznika II są poddane:

a) w przypadku mniej niż pięciu zwierząt domowych – kontroli dokumentacyjnej i identyfikacyjnej przez właściwe władze w punkcie wjazdu podróżujących na terytorium Wspólnoty;

b) w przypadku więcej niż pięciu zwierząt domowych – wymogom i kontrolom ustanowionym w dyrektywie 92/65/EWG.

Państwa Członkowskie wyznaczą władze odpowiedzialne za te kontrole i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł 13

Każde Państwo Członkowskie opracowuje wykaz punktów wjazdu, określonych w art. 12 i przesyła go pozostałym Państwom Członkowskim i Komisji.

Artykuł 14

W czasie każdego przemieszczania właściciel lub osoba fizyczna odpowiedzialna za zwierzę domowe musi być w stanie przedstawić władzom odpowiedzialnym za kontrolę paszport lub świadectwo przewidziane w art. 8 ust. 2 zaświadczające, że zwierzę spełnia wymogi ustanowione dla takiego przemieszczania.

W szczególności w przypadku określonym w art. 4 ust. 1 akapit pierwszy lit. b), jeżeli transponder nie odpowiada normie ISO 11784 lub załącznikowi A do normy ISO 11785, właściciel lub osoba fizyczna odpowiedzialna za zwierzę domowe musi zapewnić możliwość odczytania transpondera podczas każdej kontroli.

Jeżeli taka kontrola ujawni, że dane zwierzę nie spełnia wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, w konsultacji z urzędowym lekarzem weterynarii właściwe władze podejmą decyzję:

a) o zawróceniu zwierzęcia do jego kraju pochodzenia;

b) o izolowaniu zwierzęcia pod urzędowa kontrolą przez czas niezbędny do spełnienia wymogów zdrowotnych, na koszt właściciela lub osoby fizycznej odpowiedzialnej za zwierzę; albo

c) w ostateczności, o uśpieniu zwierzęcia, bez rekompensaty finansowej, jeżeli nie można zrealizować jego zawrócenia albo izolacji poprzez kwarantannę.

Państwa Członkowskie zapewnią, że wszystkie zwierzęta, którym odmówione zostanie zezwolenie na wjazd na terytorium Wspólnoty, zostaną przetrzymane pod urzędową kontrolą do czasu powrotu do ich kraju pochodzenia lub wydania innej decyzji administracyjnej.

ROZDZIAŁ IV Przepisy ogólne i końcowe

Artykuł 15

Jeżeli wymogi stosowane do przemieszczania przewidują miareczkowanie przeciwciał przeciwko wściekliźnie, próbkę musi pobrać upoważniony lekarz weterynarii, a test musi być przeprowadzony przez zatwierdzone laboratorium zgodnie z decyzją Rady 2000/258/WE z dnia 20 marca 2000 r. określającą specjalny instytut odpowiedzialny za ustanawianie kryteriów niezbędnych do standaryzacji testów serologicznych w monitorowaniu skuteczności szczepień przeciwko wściekliźnie [8].

Artykuł 16

Przez pięcioletni okres przejściowy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia te Państwa Członkowskie, które posiadają specjalne przepisy dotyczące bąblowicy i kleszczy w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mogą uzależnić wprowadzenie zwierząt domowych na ich terytorium od spełnienia tych wymogów.

W tym celu prześlą Komisji sprawozdanie na temat swojej sytuacji w odniesieniu do danej choroby, uzasadniającej potrzebę dodatkowych gwarancji, aby zapobiec ryzyku wprowadzenia choroby.

Komisja powiadomi Państwa Członkowskie w ramach Komitetu, przewidzianego w art. 24, o tych dodatkowych gwarancjach.

Artykuł 17

W odniesieniu do przemieszczania zwierząt gatunków wymienionych w części A i B załącznika I można ustanowić wymogi o charakterze technicznym inne niż przewidziane w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2.

Wzór paszportów, jakie muszą posiadać przemieszczane zwierzęta gatunków wymienionych w części A i B załącznika I, zostanie sporządzony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2.

Artykuł 18

Stosuje się środki zabezpieczające przewidziane w dyrektywie Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego [9] i w dyrektywie Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej zwierząt wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich oraz zmieniającej dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG [10].

W szczególności na wniosek Państwa Członkowskiego lub z inicjatywy Komisji, jeżeli uzasadnia to sytuacja dotycząca wścieklizny w Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim, może zostać podjęta decyzja, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 3, że zwierzęta gatunków wymienionych w części A i B załącznika I pochodzące z tego terytorium muszą spełniać warunki ustanowione w art. 8 ust. 1 lit. b).

Artykuł 19

Część C załącznika I i części B i C załącznika II mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 24 ust. 2 w celu uwzględnienia rozwoju sytuacji na terytorium Wspólnoty lub w państwach trzecich w odniesieniu do chorób dotykających gatunki zwierząt objętych niniejszym rozporządzeniem, w szczególności wścieklizny, oraz w razie konieczności, ograniczenia liczby zwierząt, jaka może być przemieszczana, do celów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 20

Wszelkie środki wykonawcze o charakterze technicznym zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2.

Artykuł 21

Wszelkie przejściowe przepisy wykonawcze mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 ust. 2 w celu umożliwienia przejścia od obecnych przepisów do przepisów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 22

W dyrektywie 92/65/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1. w art. 10:

a) w ust. 1 wyraz "fretkami" skreśla się;

b) ustępy 2 i 3 otrzymują brzmienie:

"2. Aby być przedmiotem handlu, psy, koty i fretki muszą spełniać wymogi określone w art. 5 i 16 rozporządzenia (WE) nr 998/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie wymogów dotyczących zdrowia zwierząt stosowanych do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym i zmieniające dyrektywę Rady 92/65/EWG [11].

Świadectwo posiadane przez zwierzęta musi również stwierdzać, że na 24 godziny przed wysyłką zwierząt, przeprowadzone zostało badanie kliniczne przez lekarza weterynarii upoważnionego przez właściwe władze, które wykazało, że zwierzęta są zdrowe i mogą odbyć podróż do swojego miejsca miejsce przeznaczenia.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2, jeżeli handel skierowany jest do Irlandii, Zjednoczonego Królestwa lub Szwecji, psy, koty i fretki podlegają warunkom określonym w art. 6 i 16 rozporządzenia (WE) nr 998/2003.

Świadectwo posiadane przez zwierzęta musi również stwierdzać, że na 24 godziny przed wysyłką zwierząt przeprowadzone zostało badanie kliniczne przez lekarza weterynarii upoważnionego przez właściwe władze, które wykazało, że zwierzęta są zdrowe i mogą odbyć podróż do swojego miejsca miejsce przeznaczenia.";

c) w ust. 4 po wyrazie

"mięsożernych"

dodaje się co następuje:

"z wyjątkiem gatunków określonych w ust. 2 i 3";

d) skreśla się art. 8;

2. w art. 16 dodaje się akapity w brzmieniu:

"W odniesieniu do kotów, psów i fretek warunki przywozu muszą być co najmniej równoważne warunkom określonym w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 998/2003.

Świadectwo posiadane przez zwierzęta musi również stwierdzać, że na 24 godziny przed wysyłką zwierząt przeprowadzone zostało badanie kliniczne przez lekarza weterynarii upoważnionego przez właściwe władze, które wykazało, że zwierzęta są zdrowe i mogą odbyć podróż do swojego miejsca miejsce przeznaczenia."

Artykuł 23

Przed dniem 1 lutego 2007 r. po otrzymaniu opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w sprawie konieczności utrzymania testów serologicznych, Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na podstawie zdobytego doświadczenia i oceny ryzyka, wraz z odpowiednimi propozycjami ustalenia procedury, która będzie stosowana z mocą od dnia 1 stycznia 2008 r. w stosunku do art. 6, 8 i 16.

Artykuł 24

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet.

2. W przypadku gdy przywołuje się ten ustęp, zastosowany zostanie art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku gdy przywołuje się ten ustęp, zastosowany zostanie art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi 15 dni.

4. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 25

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 3 lipca 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 maja 2003 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

P. Cox

Przewodniczący

W imieniu Rady

G. Drys

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 29 E z 30.1.2001, str. 239 oraz Dz.U. C 270 E z 25.9.2001, str. 109.

[2] Dz.U. C 116 z 20.4.2001, str. 54.

[3] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 3 maja 2001 r. (Dz.U. C 27 E z 31.1.2002, str. 55), wspólne stanowisko Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. (Dz.U. C 275 E z 12.11.2002, str. 42) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 października 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 kwietnia 2003 r. oraz decyzja Rady z dnia 25 kwietnia 2003 r.

[4] Dz.U. L 68 z 15.3.1973, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 1174/86 (Dz.U. L 107 z 24.4.1986, str. 1).

[5] Dz.U. L 61 z 3.3.1997, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2476/2001 (Dz.U. L 334 z 18.12.2001, str. 3).

[6] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

[7] Dz.U. L 268 z 14.9.1992, str. 54. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1282/2002 (Dz.U. L 187 z 16.7.2002, str. 3).

[8] Dz.U. L 79 z 30.3.2000, str. 40.

[9] Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 92/118/EWG (Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 49).

[10] Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 56. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 96/43/WE (Dz.U. L 162 z 1.7.1996, str. 1).

[11] Dz.U. L 146 z 13.6.2003, str. 1;

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK I

GATUNKI ZWIERZĄT

CZĘŚĆ A

Psy

Koty

CZĘŚĆ B

Fretki

CZĘŚĆ C

Bezkręgowce (z wyjątkiem pszczół i skorupiaków), ozdobne ryby tropikalne, płazy, gady.

Ptaki: wszystkie gatunki (z wyjątkiem drobiu objętego dyrektywami Rady 90/539/EWG [1] i 92/65/EWG).

Ssaki: gryzonie i króliki domowe.

[1] Dyrektywa Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych (Dz.U. L 303 z 31.10.1990, str. 6). Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2001/867/WE (Dz.U. L 323 z 7.12.2001, str. 29).

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK II

WYKAZY PAŃSTW I TERYTORIÓW

CZĘŚĆ A

Szwecja

Irlandia

Zjednoczone Królestwo

CZĘŚĆ B

Sekcja 1

Państwa Członkowskie, inne niż wymienione w części A

Sekcja 2

Andora

Islandia

Lichtenstein

Monako

Norwegia

San Marino

Szwajcaria

Watykan

CZĘŚĆ C

Wykaz państw trzecich lub części terytoriów przewidziany art. 10.

--------------------------------------------------