EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 31976L0308

Dyrektywa Rady z dnia 15 marca 1976 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy dochodzeniu roszczeń wynikających z operacji będących częścią systemu finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz rolniczych opłat wyrównawczych i opłat celnych

OJ L 73, 19.3.1976, p. 18–23 (DA, DE, EN, FR, IT, NL)
Greek special edition: Chapter 02 Volume 002 P. 126 - 131
Spanish special edition: Chapter 02 Volume 003 P. 46 - 51
Portuguese special edition: Chapter 02 Volume 003 P. 46 - 51
Special edition in Finnish: Chapter 02 Volume 002 P. 66 - 70
Special edition in Swedish: Chapter 02 Volume 002 P. 66 - 70
Special edition in Czech: Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Estonian: Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Latvian: Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Lithuanian: Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Hungarian Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Maltese: Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Polish: Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Slovak: Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Slovene: Chapter 02 Volume 001 P. 44 - 49
Special edition in Bulgarian: Chapter 02 Volume 001 P. 35 - 40
Special edition in Romanian: Chapter 02 Volume 001 P. 35 - 40

Legal status of the document No longer in force, Date of end of validity: 29/06/2008; Uchylony przez 32008L0055

ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/1976/308/oj

31976L0308



Dziennik Urzędowy L 073 , 19/03/1976 P. 0018 - 0023
Specjalne wydanie fińskie: Rozdział 2 Tom 2 P. 0066
Specjalne wydanie greckie: Rozdział 02 Tom 2 P. 0126
Specjalne wydanie szwedzkie: Rozdział 2 Tom 2 P. 0066
Specjalne wydanie hiszpańskie: Rozdział 02 Tom 3 P. 0046
Specjalne wydanie portugalskie Rozdział 02 Tom 3 P. 0046


Dyrektywa Rady

z dnia 15 marca 1976 r.

w sprawie wzajemnej pomocy przy dochodzeniu roszczeń wynikających z operacji będących częścią systemu finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz rolniczych opłat wyrównawczych i opłat celnych

(76/308/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej [1], ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 2788/72 [2], w szczególności jego art. 8 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia [3],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [4],

a także mając na uwadze, co następuje:

obecnie nie jest możliwe wykonanie w jednym Państwie Członkowskim dochodzenia roszczenia, popartego dokumentem sporządzonym przez władze innego Państwa Członkowskiego;

fakt, iż przepisy prawa krajowego odnoszące się do dochodzenia roszczeń są stosowane jedynie na obszarze wewnętrznym państw, jest sam w sobie przeszkodą w ustanowieniu i funkcjonowaniu wspólnego rynku; sytuacja ta uniemożliwia pełne i rzetelne stosowanie zasad wspólnotowych, szczególnie w zakresie wspólnej polityki rolnej, oraz ułatwia oszukańcze działania;

niezbędne jest zatem przyjęcie wspólnych zasad w sprawie pomocy wzajemnej przy dochodzeniu roszczeń;

reguły te muszą być stosowane do dochodzenia roszczeń wynikających z różnych środków, które są częścią systemu całkowitego lub częściowego finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz do dochodzenia opłat rolnych i ceł w rozumieniu art. 2 decyzji 70/243/EWWiS, EWG, Euratom z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie zastąpienia wkładu finansowego Państw Członkowskich zasobami własnymi Wspólnot [5], oraz w rozumieniu art. 128 Aktu Przystąpienia; muszą one również stosować się do dochodzenia odsetek i kosztów towarzyszących takim roszczeniom;

wzajemna pomoc musi składać się z następujących elementów: władza, do której kierowany jest wniosek musi z jednej strony dostarczyć władzy wnioskującej informacje, których władza, do której kierowany jest wniosek, potrzebuje w celu dochodzenia roszczeń powstających w Państwie Członkowskim, w którym posiada ona swoją siedzibę oraz powiadomić dłużnika o wszystkich instrumentach, odnoszących się do takich roszczeń pochodzących od jednego Państwa Członkowskiego, a z drugiej strony musi ona dokonywać dochodzenia, na wniosek władzy wnioskującej, roszczeń powstających w Państwie Członkowskim, w którym władza wnioskująca ma swoją siedzibę;

te różne formy pomocy muszą być zapewnione przez władzę, do której kierowany jest wniosek zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi, które regulują takie sprawy w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę;

konieczne jest określenie warunków, zgodnie z którymi muszą być opracowywane wnioski wystawiane przez władzę wnioskującą a także muszą zostać zdefiniowane konkretne okoliczności, w których władza, do której kierowany jest wniosek, może odmówić udzielenia pomocy w każdym danym przypadku;

kiedy władza, do której kierowany jest wniosek, jest zobowiązana do działania w imieniu władzy wnioskującej o dochodzenie roszczenia, musi ona być w stanie, jeśli przepisy obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę na to pozwalają, oraz za zgodą władzy wnioskującej, dać dłużnikowi czas na spłacenie należności albo zezwolić na spłatę tej należności w ratach; jakiekolwiek obciążenia takich ułatwień płatniczych muszą również zostać przekazane do Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca;

na uzasadniony wniosek władzy wnioskującej, władza, do której kierowany jest wniosek, musi również być w stanie, na tyle, na ile przepisy obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę na to pozwalają, podjąć środki ostrożności w celu zapewnienia dochodzenia roszczeń powstałych we wnioskującym Państwie Członkowskim; takich roszczeń nie można traktować preferencyjnie w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek;

możliwe jest, aby w trakcie procedury dochodzenia roszczeń w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, roszczenie albo instrument uprawniający wykonanie dochodzenia w stosunku do niego wydany w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, został zakwestionowany przez osobę zainteresowaną; w takich przypadkach powinno zostać ustanowione, że taka osoba zainteresowana musi wnieść sprawę kwestionującą roszczenie przed właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, oraz że władza, do której kierowany jest wniosek, musi zawiesić wszelkie procedury wykonawcze, które mogłaby już rozpocząć, dopóki wyżej wspomniany organ nie podejmie decyzji;

powinno zostać ustanowione, że dokumenty i informacje przekazane w trybie wzajemnej pomocy w sprawie dochodzenia roszczeń nie mogą być użyte do innych celów;

niniejsza dyrektywa nie powinna powodować zawężenia wzajemnej pomocy między poszczególnymi Państwami Członkowskimi w ramach dwustronnych lub wielostronnych porozumień lub ustaleń;

konieczne jest zapewnienie sprawnego funkcjonowania wzajemnej pomocy i w tym celu należy ustanowić procedurę wspólnotową dla określania szczegółowych zasad stosowania oraz działania takiej pomocy we właściwym okresie; konieczne jest powołanie komitetu do zorganizowania w tej dziedzinie ścisłej i skutecznej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ustanawia reguły mające być częścią przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich mających na celu zapewnienie dochodzenia roszczeń w każdym Państwie Członkowskim, określonym w art. 2, a które powstają w innym Państwie Członkowskim.

Artykuł 2

Niniejszą dyrektywę stosuje się do wszelkich roszczeń związanych z:

a) refundacjami, interwencjami i innymi środkami stanowiącymi część systemu całościowego lub częściowego finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, w tym z sumami do pobrania w związku z tymi działaniami;

b) opłat rolnych, w rozumieniu art. 2 lit. a) decyzji 70/243/EWWiS, EWG, Euratom, oraz art. 128 lit. a) Aktu Przystąpienia;

c) ceł, w rozumieniu art. 2 lit. b) niniejszej decyzji oraz art. 128 lit. b) Aktu Przystąpienia;

d) odsetek i kosztów dodatkowych związanych z dochodzeniem roszczeń, określonych powyżej.

Artykuł 3

Dla celów niniejszej dyrektywy:

- "władza wnioskująca" oznacza właściwe władze Państwa Członkowskiego, które wystawiają wniosek o udzielenie pomocy dotyczący roszczenia, określonego w art. 2;

- "władza, do której kierowany jest wniosek" oznacza właściwe władze Państwa Członkowskiego, do których skierowany jest wniosek o udzielenie pomocy.

Artykuł 4

1. Na wniosek władzy wnioskującej, władza, do której kierowany jest wniosek, dostarcza wszelkie informacje, które mogłyby być użyteczne władzy wnioskującej w dochodzeniu jej roszczenia.

W celu zdobycia tych informacji, władza, do której kierowany jest wniosek, wykorzystuje swoje kompetencje, które posiada na podstawie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, stosowanych do dochodzenia podobnych roszczeń powstałych w Państwie Członkowskim, w którym ta władza ma swoją siedzibę.

2. Wniosek o udzielenie informacji wskazuje nazwisko i adres osoby, do której informacje się odnoszą, oraz rodzaj i wielkość roszczenia, stanowiącego przedmiot tego wniosku.

3. Władza, do której skierowany jest wniosek, nie jest zobowiązana do dostarczenia informacji:

a) których nie byłaby w stanie zdobyć do celów dochodzenia podobnych roszczeń powstałych w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę;

b) które ujawniałyby jakiekolwiek tajemnice handlowe, przemysłowe lub zawodowe; lub

c) ujawnienie których mogłoby prowadzić do zagrożenia bezpieczeństwa, albo być sprzeczne z porządkiem publicznym państwa.

4. Władza, do której kierowany jest wniosek, informuje władzę wnioskującą o przyczynach udzielenia odmowy na wniosek o udzielenie informacji.

Artykuł 5

1. Władza, do której kierowany jest wniosek, na wniosek władzy wnioskującej, oraz zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi dotyczącymi powiadamiania o podobnych instrumentach lub decyzjach w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę, powiadamia adresata o wszystkich instrumentach i decyzjach, łącznie z tymi natury sądowej, które wydano na terenie Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca i które odnoszą się do tego roszczenia i/lub do jego dochodzenia.

2. Wniosek o powiadomienie wskazuje nazwisko i adres adresata, naturę i przedmiot instrumentu lub decyzji, o których należy powiadomić, a jeśli to konieczne nazwisko i adres dłużnika oraz roszczenie, do którego odnosi się instrument lub decyzja oraz wszelkie inne użyteczne informacje.

3. Władza, do której kierowany jest wniosek, bezzwłocznie informuje władzę wnioskującą o działaniach podjętych w oparciu o jej wniosek o powiadomienie, a w szczególności o dacie, z którą instrument lub decyzja została przekazana do adresata.

Artykuł 6

1. Na wniosek władzy wnioskującej władza, do której kierowany jest wniosek, zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi stosującymi się do dochodzenia podobnych roszczeń powstałych w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek, dokonuje dochodzenia roszczeń, które są przedmiotem instrumentu umożliwiającego jego wykonanie.

2. W tym celu wszelkie roszczenia w zakresie, których wystawiony został wniosek o dochodzenie są traktowane jako roszczenie Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek z wyjątkiem sytuacji, w których stosuje się art. 12.

Artykuł 7

1. Do wniosku o dochodzenie roszczenia, który władza wnioskująca kieruje do władzy, do której kierowany jest wniosek, musi być dołączony oficjalny lub uwierzytelniony odpis instrumentu, który pozwala na jego wykonanie, wydanego w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, a także, stosownie do potrzeb, oryginał lub uwierzytelniony odpis innych dokumentów niezbędnych dla przeprowadzenia dochodzenia.

2. Władza wnioskująca może zwracać się z prośbą o dochodzenie dopiero, gdy:

a) roszczenie i/lub instrument umożliwiający wykonanie dochodzenia w stosunku do niego nie są kwestionowane w Państwie Członkowskim, w którym władza wnioskująca ma swoją siedzibę;

b) władza wnioskująca zastosowała w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę, instrument określony w ust. 1, jednakże zastosowane środki nie doprowadziły do pełnego zaspokojenia roszczenia.

3. Wniosek o dochodzenie wskazuje nazwisko i adres danej osoby, charakter roszczenia, podstawową sumę i odsetki oraz koszty należne w sprawie, a także wszelkie inne istotne informacje.

4. Wniosek o dochodzenie roszczeń zawiera ponadto oświadczenie wydane przez władzę wnioskującą, wskazujące datę, od której zgodnie z przepisami Państwa Członkowskiego, w którym władza wnioskująca ma swoją siedzibę możliwe jest wykonanie dochodzenia, oraz w którym zawarte jest potwierdzenie, że warunki określone w ust. 2 zostały spełnione.

5. Gdy tylko władza wnioskująca otrzyma jakiekolwiek istotne informacje dotyczące sprawy, które dawałyby podstawy do wystawienia wniosku o dochodzenie, władza wnioskująca przekazuje te informacje do władzy, do której kierowany jest wniosek.

Artykuł 8

Instrument umożliwiający wykonanie dochodzenia roszczeń jest, w miarę potrzeby oraz zgodnie z przepisami obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek, przyjęty, uznany, uzupełniony albo zastąpiony instrumentem umożliwiającym wykonanie dochodzenia roszczeń na terytorium tego Państwa Członkowskiego.

Takie przyjęcie, uznanie, uzupełnienie lub zastąpienie musi nastąpić tak szybko, jak to jest możliwe po dacie otrzymania wniosku o dochodzenie. Nie można ich odrzucić, jeśli instrument zezwalający na wykonanie dochodzenia roszczeń w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, jest prawidłowo sporządzony.

Jeżeli którekolwiek z tych formalności miałyby dać początek badaniu, sprawdzeniu lub zakwestionowaniu w związku z roszczeniem i/lub instrumentem pozwalającym na wykonanie dochodzenia roszczeń, wydany przez władzę wnioskującą, stosuje się art. 12.

Artykuł 9

1. Roszczenia są zwracane w walucie Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek.

2. Władza, do której kierowany jest wniosek może, w przypadku gdy przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym władza, do której kierowany jest wniosek, ma swoją siedzibę, na to pozwalają i po konsultacji z władzą wnioskującą, odroczyć dłużnikowi zapłatę lub zezwolić na zapłacenie należności w ratach. Jakiekolwiek odsetki pobrane przez władzę, do której kierowany jest wniosek, w zakresie takiego odroczenia spłaty przekazywane są Państwu Członkowskiemu, w którym ma ona swoja siedzibę.

Jakiekolwiek inne odsetki z powodu opóźnionej płatności pobrane na mocy przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, obowiązujących w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek, również zostają przesłane do Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca.

Artykuł 10

Roszczenia, które podlegają dochodzeniu nie są traktowane preferencyjnie w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek.

Artykuł 11

Władza, do której kierowany jest wniosek, informuje władzę wnioskującą niezwłocznie po podjęciu działań w celu dochodzenia.

Artykuł 12

1. Jeżeli w trybie procedury dochodzenia roszczeń, roszczenie i/lub instrument umożliwiający jego wykonanie wydane w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca są zakwestionowane przez zainteresowaną stronę, strona ta wnosi sprawę do właściwego organu Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, zgodnie z obowiązującymi tam prawami. O tych działaniach władza wnioskująca powiadamia władzę, do której kierowany jest wniosek. Strona zainteresowana może również powiadomić o tych działaniach władzę, do której kierowany jest wniosek.

2. Gdy tylko władza, do której kierowany jest wniosek, otrzyma powiadomienie, określone w ust. 1 albo od władzy wnioskującej, albo od strony zainteresowanej, zawiesza procedurę wykonania do momentu decyzji właściwego organu w tej sprawie. W przypadku gdy władza, do której kierowany jest wniosek, uważa to za konieczne i z zastrzeżeniem przepisów art. 13, władza, do której kierowany jest wniosek, może podjąć środki ostrożności w celu zagwarantowania dochodzenia w takim zakresie, w jakim przepisy ustawowe lub wykonawcze obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę, pozwalają na takie działania w przypadkach podobnych roszczeń.

3. W przypadku gdy kwestionuje się środki wykonania dochodzenia roszczeń stosowane w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek, sprawa zostaje wniesiona do właściwego organu tego Państwa Członkowskiego zgodnie z jego przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

4. W przypadku gdy właściwym organem, do którego wniesiona została sprawa zgodnie z przepisami ust. 1 jest trybunał sądowy lub administracyjny, decyzja tego trybunału, o ile jest ona korzystna dla władzy wnioskującej i umożliwia dochodzenie roszczenia w Państwie Członkowskim, w którym władza wnioskująca ma swoją siedzibę, stanowi "instrument umożliwiający wykonanie" w rozumieniu art. 6–8, a dochodzenie roszczenia następuje dalej na podstawie tej decyzji.

Artykuł 13

Na uzasadniony wniosek władzy wnioskującej, władza, do której kierowany jest wniosek, podejmuje środki ostrożności, aby zapewnić dochodzenie roszczenia w takim zakresie, w jakim pozwalają na to przepisy ustawowe lub wykonawcze obowiązujące w Państwie Członkowskim, w którym władza, do której kierowany jest wniosek, ma swoją siedzibę.

W celu nadania mocy prawnej przepisom akapitu pierwszego, art. 6, art. 7 ust. 1, 3 oraz 5, art. 8, 11, 12 oraz 14 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 14

Władza, do której kierowany jest wniosek, nie jest zobowiązana:

a) do udzielenia pomocy, przewidzianej w art. 6–13, jeżeli windykacja roszczenia, z powodu sytuacji dłużnika z tytułu cła, spowodowałoby poważne trudności gospodarcze lub społeczne w Państwie Członkowskim, w którym władza ta ma swoją siedzibę;

b) do podjęcia dochodzenia roszczenia, jeśli władza wnioskująca nie wyczerpała wszystkich sposobów dochodzenia na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym ma ona swoją siedzibę.

Władza, do której kierowany jest wniosek, informuje władzę wnioskującą o powodach udzielenia odmowy na wniosek o udzielenie pomocy. Tak uzasadniona odmowa zostaje również przekazana Komisji.

Artykuł 15

1. Kwestie dotyczące okresów ograniczeń są regulowane wyłącznie ustawodawstwem obowiązującym w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca.

2. Kolejne czynności podjęte przez władzę, do której kierowany jest wniosek w celu dochodzenia roszczenia stosownie do wniosku o udzielenie pomocy, które w przypadku podjęcia ich przez władzę wnioskującą, miałyby skutek zawieszający lub przerywający okres przedawnienia według przepisów ustawowych obowiązujących w Państwie Członkowskim, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca, uważa się za podjęte w tym ostatnim, jeśli chodzi o skutek.

Artykuł 16

Dokumenty i informacje przesłane do władzy, do której kierowany jest wniosek na mocy niniejszej dyrektywy mogą być przekazane do wiadomości jedynie:

a) osobie wymienionej we wniosku o udzielenie pomocy;

b) osobom i władzom odpowiedzialnym za dochodzenie roszczeń i wyłącznie w tym celu;

c) organom sądowym rozpatrującym sprawy dotyczące dochodzenia roszczeń.

Artykuł 17

Wnioskom o udzielenie pomocy i istotnym dokumentom towarzyszą tłumaczenia w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego, w którym władza, do której kierowany jest wniosek ma swoją siedzibę, z zastrzeżeniem prawa tej władzy do odrzucenia przedstawionego jej tłumaczenia.

Artykuł 18

Państwo Członkowskie powstrzymuje się od wszelkich wzajemnych roszczeń o zwrot kosztów wynikających z wzajemnej pomocy, którą Państwa świadczą sobie nawzajem na mocy niniejszej dyrektywy.

Jednakże Państwo Członkowskie, w którym ma swoją siedzibę władza wnioskująca pozostaje zobowiązane Państwu Członkowskiemu, w którym ma swoją siedzibę władza, do której kierowany jest wniosek do zwrotu kosztów poniesionych w wyniku działań, które okażą się nieuzasadnione, o ile dotyczy to albo istoty roszczenia albo ważności instrumentu wydanego przez władzę wnioskującą.

Artykuł 19

Państwa Członkowskie przekazują sobie wzajemnie wykaz władz upoważnionych do wystawiania lub otrzymywania wniosków o udzielenie pomocy.

Artykuł 20

1. Ustanawia się Komitet ds. Dochodzenia Roszczeń, zwany dalej "Komitetem", który składa się z przedstawicieli Państw Członkowskich z przedstawicielem Komisji jako przewodniczącym.

2. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21

Komitet może rozpatrywać jakąkolwiek inną sprawę przedstawioną przez swojego przewodniczącego, z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

Artykuł 22

1. Szczegółowe zasady wykonania art. 4 ust. 2 i 4, art. 5 ust. 2 i 3, art. 7 ust. 1, 3 i 5, art. 9, 11 oraz art. 12 ust. 1 oraz zasady wymiany, transferu odzyskanych sum oraz ustalenia minimalnego progu roszczeń, który może stanowić podstawę do wniosku o udzielenie pomocy, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w ust. 2 oraz 3.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet przedstawia opinię na temat tego projektu w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego w zależności od pilności sprawy. Opinie przyjmuje się większością 41 głosów; liczba głosów Państw Członkowskich jest ważona zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. a) Komisja przyjmie przewidziane środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu.

b) Jeżeli przewidziane środki nie są zgodne z opinią komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wniosek w sprawie środków jakie należy przyjąć. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

c) Jeśli Rada nie podejmie decyzji w ciągu 3 miesięcy po przekazaniu jej powyższej propozycji, Komisja przyjmie przewidziane środki.

Artykuł 23

Przepisy niniejszej dyrektywy nie stanowią przeszkody dla pomocy, jaką sobie wzajemnie świadczą Państwa Członkowskie teraz lub w przyszłości, w ramach jakichkolwiek umów lub porozumień, łącznie z tymi o powiadomieniach o aktach prawnych lub pozaprawnych.

Artykuł 24

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 stycznia 1978 r.

Artykuł 25

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o środkach, które przyjęło w celu wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy. Komisja przekazuje te informacje innym Państwom Członkowskim.

Artykuł 26

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 marca 1976 r.

W imieniu Rady

R. Vouel

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13.

[2] Dz.U. L 295 z 30.12.1972, str. 1.

[3] Dz.U. C 19 z 12.4.1973, str. 38.

[4] Dz.U. C 69 z 28.8.1973, str. 3.

[5] Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 19.

--------------------------------------------------

Top