10.7.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/25

(1)

W pełni spójny, przejrzysty i precyzyjny system monitorowania i raportowania emisji gazów cieplarnianych, zgodny z wytycznymi ustalonymi decyzją Komisji 2007/589/WE z dnia 18 lipca 2007 r. ustanawiającą wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2), ma zasadnicze znaczenie dla skutecznego działania systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE.

(2)

Artykuł 14 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE stanowi, że od dnia 1 stycznia 2010 r. operator statków powietrznych zobowiązany jest monitorować i raportować, dla każdego roku kalendarzowego, ilość dwutlenku węgla wyemitowanego w wyniku obsługiwanych przez niego lotów, zgodnie z wytycznymi ustanowionymi decyzją 2007/589/WE.

(3)

Każdy operator statków powietrznych powinien przygotować i przedłożyć plan monitorowania administrującemu państwu członkowskiemu, w którym podaje środki, jakie zamierza zastosować w zakresie monitorowania i raportowania swoich emisji, a właściwy organ administrującego państwa członkowskiego powinien zatwierdzić taki plan zgodnie z wytycznymi ustanowionymi decyzją 2007/589/WE.

(4)

Część 4 załącznika XIV do decyzji 2007/589/WE ogranicza formalności administracyjne dla niektórych operatorów statków powietrznych wykonujących ograniczoną liczbę lotów w roku lub stanowiących niewielkie źródło emisji, ustanawiając uproszczoną procedurę szacowania zużycia paliwa przez eksploatowane przez nich statki powietrzne, wykorzystując narzędzie wdrożone przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) lub inne właściwe organizacje, które mogą przetwarzać wszystkie niezbędne dane o ruchu lotniczym, którymi dysponuje Eurocontrol, pod warunkiem zatwierdzenia tych narzędzi przez Komisję.

(5)

Organizacja Eurocontrol ustanowiła i udokumentowała uproszczone narzędzie do szacowania zużycia paliwa i emisji dwutlenku węgla dla określonych lotów wykonywanych pomiędzy lotniskami. Narzędzie to wykorzystuje rzeczywistą odległość dla każdego lotu wyliczoną w oparciu o wyczerpujące dane o ruchu lotniczym oraz dane eksploatacyjne aktualnie dostępne i oblicza zużycie paliwa we wszystkich fazach lotu: operacje terminalowe, kołowanie, start, lądowanie i przelot, a także czynności związane z zarządzaniem ruchem lotniczym. Narzędzie stosuje rozbudowane statystycznie współczynniki zużycia paliwa dla najważniejszych typów statków powietrznych, a także bardziej ogólne podejście dla innych rodzajów statków powietrznych, które określa współczynniki zużycia paliwa jako funkcję maksymalnej masy startowej statku powietrznego, co daje możliwy do przyjęcia poziom dokładności.

(6)

Narzędzie to spełnia wymogi wytycznych ustanowionych decyzją 2007/589/WE, jeśli chodzi o podejście opierające się na pojedynczych lotach, rzeczywistej odległości przelotu i statystycznie miarodajnych zależnościach w zużyciu paliwa. Wskazane jest zatem, aby narzędzie to było dostępne i zostało zatwierdzone do stosowania przez właściwych operatorów statków powietrznych, by umożliwić im wypełnienie obowiązków związanych z monitorowaniem i raportowaniem w sposób jak najmniej uciążliwy z punktu widzenia formalności administracyjnych.

(7)

Operator statków powietrznych, z przyczyn od niego niezależnych, może nie być w stanie monitorować rzeczywistego zużycia paliwa na określonym locie. W takich okolicznościach i wobec braku innych możliwości ustalenia rzeczywistego zużycia paliwa, wskazane jest, aby narzędzie do szacowania zużycia paliwa, stosowane przez emitentów stanowiących niewielkie źródło emisji, mogło być stosowane także przez innych operatorów statków powietrznych w celu ustalenia szacunkowego zużycia paliwa na określonych lotach, dla których brak jest danych o rzeczywistym zużyciu paliwa.

(8)

Część 6 załącznika XIV do decyzji 2007/589/WE stanowi, że operator statków powietrznych, który stosuje narzędzie do szacowania zużycia paliwa, zobowiązany jest włączyć do swojego planu monitorowania dowody potwierdzające spełnienie warunków dla operatorów stanowiących niewielkie źródło emisji, a także potwierdzenie zastosowania narzędzia i jego opis.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

1)

operatorów stanowiących niewielkie źródło emisji, aby umożliwić im wypełnienie obowiązków w zakresie monitorowania i raportowania, wynikających z art. 14 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE i części 4 załącznika XIV do decyzji 2007/589/WE;

2)

wszystkich operatorów zgodnie z częścią 5 załącznika XIV do decyzji 2007/589/WE w celu oszacowania zużycia paliwa w określonych lotach, objętych załącznikiem I do dyrektywy 2003/87/WE, w przypadku braku danych niezbędnych do celów monitorowania emisji dwutlenku węgla, będącego skutkiem okoliczności niezależnych od operatora statków powietrznych i których nie można ustalić alternatywną metodą określoną w planie monitorowania przedstawionym przez operatora.