2009R0810 — PL — 18.10.2013 — 003.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

►B	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243, 15.9.2009, p.1)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		No	page	date
►M1	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 977/2011 z dnia 3 października 2011 r.	L 258	9	4.10.2011
►M2	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 154/2012 z dnia 15 lutego 2012 r.	L 58	3	29.2.2012
►M3	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 610/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r.	L 182	1	29.6.2013

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 810/2009

z dnia 13 lipca 2009 r.

ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy

(kodeks wizowy)

TYTUŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel i zakres stosowania

▼M3

1.  Niniejsze rozporządzenie określa tryb i warunki wydawania wiz na tranzyt przez terytorium państw członkowskich lub planowane pobyty na terytorium państw członkowskich nieprzekraczające 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

▼B

2.  Przepisy niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do wszystkich obywateli państw trzecich, którzy, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu ( 17 ), muszą posiadać wizę podczas przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich, bez uszczerbku dla:

3.  Niniejsze rozporządzenie wymienia także państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizę lotniskową w drodze wyjątku od zasady swobodnego tranzytu określonej w załączniku 9 do konwencji z Chicago o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, oraz określa tryb i warunki wydawania wiz uprawniających do tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych państw członkowskich.

Artykuł 2

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

TYTUŁ II

TRANZYTOWA WIZA LOTNISKOWA

Artykuł 3

Obywatele państw trzecich objęci obowiązkiem posiadania wizy lotniskowej

1.  Obywatele państw trzecich wymienionych w załączniku IV muszą posiadać wizę lotniskową podczas tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na terytorium państw członkowskich.

2.  Poszczególne państwa członkowskie mogą w przypadku nagłego masowego napływu nielegalnych imigrantów wymagać od obywateli państw trzecich innych niż te, o których mowa w ust. 1, posiadania wiz lotniskowych podczas tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na ich terytorium. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o takich decyzjach przed ich wejściem w życie oraz o cofnięciu takiego wymogu posiadania tranzytowej wizy lotniskowej.

3.  Powiadomienia weryfikuje corocznie komitet, o którym mowa w art. 52 ust. 1, w celu przeniesienia danego państwa trzeciego do wykazu przedstawionego w załączniku IV.

4.  Jeżeli dane państwo trzecie nie zostało przeniesione do wykazu zawartego w załączniku IV, zainteresowane państwo członkowskie może utrzymać wymóg posiadania tranzytowej wizy lotniskowej, o ile spełnione są warunki, o których mowa w ust. 2, lub cofnąć ten wymóg.

5.  Osoby należące do następujących kategorii są zwolnione z wymogu posiadania wizy lotniskowej, o której mowa w ust. 1 i 2:

▼M2

▼B

TYTUŁ III

TRYB I WARUNKI WYDAWANIA WIZ

ROZDZIAŁ I

Organy uczestniczące w postępowaniach dotyczących wniosków

Artykuł 4

Organy właściwe do udziału w postępowaniach dotyczących wniosków

1.  Wnioski są rozpatrywane i decyzje w ich sprawie są podejmowane przez konsulaty.

2.  W drodze odstępstwa od ust. 1 wnioski mogą być rozpatrywane i decyzje w ich sprawie mogą być podejmowane na granicach zewnętrznych państw członkowskich przez organy dokonujące odprawy osób zgodnie z art. 35 i 36.

3.  W pozaeuropejskich terytoriach zamorskich państw członkowskich wnioski mogą być rozpatrywane i decyzje w ich sprawie mogą być podejmowane przez wyznaczone organy danego państwa członkowskiego.

4.  Państwo członkowskie może wymagać, aby w rozpatrywanie wniosków i w podejmowanie decyzji w ich sprawie zaangażowane były organy inne niż wskazane w ust. 1 i 2.

5.  Państwo członkowskie może wymagać, by inne państwo członkowskie zasięgało jego opinii lub przekazywało mu informacje zgodnie z art. 22 i 31.

Artykuł 5

Państwo członkowskie właściwe do rozpatrzenia wniosku i podjęcia decyzji w jego sprawie

1.  Państwem członkowskim właściwym do rozpatrzenia wniosku o wydanie wizy jednolitej i do podjęcia decyzji w jej sprawie jest:

2.  Państwem członkowskim właściwym do rozpatrzenia wniosku o wydanie wizy jednolitej na tranzyt i do podjęcia decyzji w jej sprawie jest:

3.  Państwem członkowskim właściwym do rozpatrzenia wniosku o wydanie wizy lotniskowej i do podjęcia decyzji w jej sprawie jest:

4.  Państwa członkowskie współpracują ze sobą w celu uniknięcia sytuacji, w której wniosek nie może zostać rozpatrzony ani decyzja wydana w jego sprawie, ponieważ właściwe państwo członkowskie, określone zgodnie z ust. 1–3, nie ma swojej placówki ani nie jest reprezentowane w państwie trzecim, w którym osoba ubiegająca się o wizę składa wniosek zgodnie z art. 6.

Artykuł 6

Terytorialna właściwość konsulatów

1.  Wniosek jest rozpatrywany i decyzja w jego sprawie jest podejmowana przez konsulat właściwego państwa członkowskiego, w którego obszarze właściwości legalnie mieszka osoba ubiegająca się o wizę.

2.  Konsulat właściwego państwa członkowskiego rozpatruje wniosek złożony przez obywatela państwa trzeciego, który legalnie przebywa, ale nie mieszka w obszarze właściwości tego konsulatu, oraz podejmuje decyzję w jego sprawie, jeżeli osoba ubiegająca się o wizę uzasadniła złożenie wniosku w tym konsulacie.

Artykuł 7

Właściwość w zakresie wydawania wiz obywatelom państw trzecich przebywającym legalnie na terytorium państwa członkowskiego

Obywatele państw trzecich, którzy przebywają legalnie na terytorium państwa członkowskiego i którzy, żeby wjechać na terytorium co najmniej jednego innego państwa członkowskiego, muszą posiadać wizę, ubiegają się o wizę w konsulacie państwa członkowskiego właściwego zgodnie z art. 5 ust. 1 lub 2.

Artykuł 8

Ustalenia dotyczące reprezentowania państw

1.  Państwo członkowskie może zgodzić się reprezentować w zakresie rozpatrywania wniosków i wydawania wiz inne państwo członkowskie będące państwem właściwym zgodnie z art. 5. Państwo członkowskie może również reprezentować inne państwo członkowskie w ograniczonym zakresie, to jest wyłącznie przyjmować wnioski i pobierać identyfikatory biometryczne.

2.  Jeżeli konsulat reprezentującego państwa członkowskiego zamierza odmówić wydania wizy, przekazuje on wniosek właściwym organom reprezentowanego państwa członkowskiego, aby podjęły one ostateczną decyzję w sprawie tego wniosku w terminie określonym w art. 23 ust. 1, 2 lub 3.

3.  Akta i dane są przyjmowane, a następnie przesyłane do reprezentowanego państwa członkowskiego zgodnie z odpowiednimi zasadami ochrony i bezpieczeństwa danych.

4.  Reprezentujące państwo członkowskie i reprezentowane państwo członkowskie zawierają dwustronne porozumienie, w którym:

5.  Państwa członkowskie, które nie mają swojego konsulatu w państwie trzecim, starają się zawrzeć porozumienia o reprezentacji z państwami członkowskimi, które mają konsulaty w tym państwie.

6.  Z myślą o zapobieżeniu temu, by słaba infrastruktura transportowa lub znaczne odległości w danym regionie lub na danym obszarze geograficznym stanowiły dla osób ubiegających się o wizę znacznej przeszkody w dotarciu do konsulatu, państwa członkowskie, które nie mają swojego konsulatu w danym regionie lub na danym obszarze, starają się zawrzeć porozumienia o reprezentacji z państwami członkowskimi, które mają konsulaty w danym regionie lub na danym obszarze.

7.  Reprezentowane państwo członkowskie informuje Komisję o nowych umowach o reprezentowaniu państw lub ich wygaśnięciu przed ich wejściem w życie lub wygaśnięciem.

8.  Jednocześnie konsulat reprezentującego państwa członkowskiego informuje zarówno konsulaty, jak i urzędy konsularne innych państw członkowskich, jak i przedstawicielstwo Komisji na danym obszarze właściwości o zawarciu lub rozwiązaniu umów o reprezentowaniu, zanim porozumienia te wejdą w życie lub zostaną rozwiązane.

9.  Jeżeli konsulat reprezentującego państwa członkowskiego postanawia współpracować z usługodawcą zewnętrznym, zgodnie z art. 43, lub z akredytowanymi pośredniczącymi podmiotami komercyjnymi, o czym jest mowa w art. 45, współpraca taka dotyczy również wniosków objętych porozumieniem o reprezentacji. Organy centralne reprezentowanego państwa członkowskiego są informowane z wyprzedzeniem o warunkach tej współpracy.

ROZDZIAŁ II

Wniosek

Artykuł 9

Tryb składania wniosku

1.  Wniosek należy złożyć nie wcześniej niż trzy miesiące przed rozpoczęciem planowanej wizyty. Posiadacze wizy wielokrotnego wjazdu mogą złożyć wniosek przed datą, z którą wygasa wiza ważna przez okres przynajmniej sześciu miesięcy.

2.  Osoba ubiegająca się o wizę może być zobowiązana do umówienia się na spotkanie w celu złożenia wniosku. Spotkanie odbywa się z reguły przed upływem okresu dwóch tygodni od daty, w której zażądano spotkania.

3.  W uzasadnionych pilnych przypadkach konsulat może zezwolić osobie ubiegającej się o wizę na złożenie wniosku bez uprzedniego umówienia się na spotkanie albo spotkanie odbywa się natychmiast.

4.  Wniosek może zostać złożony w konsulacie przez osobę ubiegającą się o wizę lub akredytowane pośredniczące podmioty komercyjne, o czym jest mowa w art. 45 ust. 1, bez uszczerbku dla art. 13, lub zgodnie z art. 42 lub 43.

Artykuł 10

Ogólne zasady składania wniosku

1.  Bez uszczerbku dla przepisów art. 13, 42, 43 i 45 osoba ubiegająca się o wizę składa wniosek osobiście.

2.  Konsulat może odstąpić od wymogu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wiadomo mu, że osoba ubiegająca się o wizę jest uczciwa i wiarygodna.

3.  Składając wniosek, osoba ubiegająca się o wizę:

Artykuł 11

Formularz wniosku

1.  Każda osoba ubiegająca się o wizę składa wypełniony i podpisany wniosek na formularzu przedstawionym w załączniku I. Osoby wpisane do dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę składają oddzielne formularze wniosku. Nieletni składają wniosek na formularzu podpisanym przez osobę sprawującą władzę rodzicielską lub opiekuna prawnego.

2.  Konsulaty udostępniają wnioskodawcom formularz wniosku bezpłatnie i dbają, by był on powszechnie i łatwo dostępny.

3.  Formularz jest dostępny w następujących językach:

Oprócz formularza w językach wymienionych w lit. a) można też udostępnić formularz w innym języku urzędowym instytucji Unii Europejskiej.

4.  Jeżeli formularz nie jest dostępny w języku(-ach) urzędowym(-ych) państwa, w którym znajduje się konsulat, osobie ubiegającej się o wizę udostępnia się tłumaczenie tego formularza na ten język urzędowy lub te języki urzędowe.

5.  Tłumaczenie formularza wniosku na język(-i) urzędowy(-e) państwa, w którym znajduje się konsulat, jest dokonywane w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej przewidzianej w art. 48.

6.  Konsulat informuje osobę ubiegającą się o wizę, w jakim(-ch) języku(-ach) można wypełniać formularz wniosku.

Artykuł 12

Dokument podróży

Osoba ubiegająca się o wizę przedstawia ważny dokument podróży, który spełnia następujące kryteria:

Artykuł 13

Identyfikatory biometryczne

1.  Państwa członkowskie pobierają od osoby ubiegającej się o wizę dane biometryczne obejmujące fotografię jej twarzy i dziesięć odcisków jej palców zgodnie z zabezpieczeniami określonymi w Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności przyjętej przez Radę Europy, w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka.

2.  Składając pierwszy wniosek, osoba ubiegająca się o wizę zobowiązana jest do osobistego stawiennictwa. Zostają wówczas pobrane następujące identyfikatory biometryczne osoby ubiegającej się o wizę:

3.  Jeżeli odciski palców pobrane od osoby ubiegającej się o wizę jako część jej wcześniejszego wniosku wizowego zostały po raz pierwszy wprowadzone do systemu VIS mniej niż 59 miesięcy przed dniem wpłynięcia nowego wniosku, zostają one skopiowane do kolejnego wniosku.

Jednakże jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do tożsamości osoby ubiegającej się o wizę, konsulat pobiera odciski palców w okresie określonym w akapicie pierwszym.

Ponadto gdy w chwili otrzymania wniosku nie można natychmiast stwierdzić, czy odciski palców zostały pobrane w okresie określonym w akapicie pierwszym, osoba ubiegająca się o wizę może zwrócić się o pobranie jej odcisków palców.

4.  Zgodnie z art. 9 pkt 5 rozporządzenia w sprawie VIS fotografia załączona do każdego wniosku jest wprowadzana do VIS. Od osoby ubiegającej się o wizę nie wymaga się w tym celu osobistego stawiennictwa.

Wymogi techniczne dotyczące fotografii odpowiadają międzynarodowym normom określonym w dokumencie 9303 wydanym przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO), część 1, wydanie VI.

5.  Odciski palców są pobierane zgodnie z normami ICAO i decyzją Komisji 2006/648/WE z dnia 22 września 2006 r. ustanawiającą specyfikacje techniczne dotyczące norm przyjętych dla cech biometrycznych na potrzeby rozwoju Wizowego Systemu Informacyjnego ( 20 ).

6.  Identyfikatory biometryczne są pobierane przez wykwalifikowany i odpowiednio upoważniony personel organów właściwych zgodnie z art. 4 ust. 1, 2 i 3. Identyfikatory biometryczne mogą być także pobierane – pod nadzorem konsulatów – przez wykwalifikowany i odpowiednio upoważniony personel zatrudniony przez konsula honorowego, o którym mowa w art. 42, lub usługodawcę zewnętrznego, o którym mowa w art. 43. Jeżeli zachodzi jakakolwiek wątpliwość, dane państwo(-a) członkowskie przewiduje(-ją) możliwość weryfikacji na terenie konsulatu odcisków palców, które zostały pobrane przez usługodawcę zewnętrznego.

7.  Z obowiązku pobierania odcisków palców zwolnione są następujące kategorie osób ubiegających się o wizę:

8.  W przypadkach, o których mowa w ust. 7, do systemu VIS wpisuje się adnotację „nie dotyczy” zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia w sprawie VIS.

Artykuł 14

Dokumenty uzupełniające

1.  Składając wniosek o wizę jednolitą, osoba ubiegająca się o wizę przedstawia:

2.  Składając wniosek o wizę lotniskową, osoba ubiegająca się o wizę przedstawia:

3.  Niewyczerpujący wykaz dokumentów uzupełniających, których konsulat może zażądać od osoby ubiegającej się o wizę w celu sprawdzenia, czy spełnione są warunki określone w ust. 1 i 2, zawarto w załączniku II.

4.  Państwa członkowskie mogą wymagać od osoby ubiegającej się o wizę wypełnienia formularza opracowanego przez każde państwo członkowskie jako dowodu na pokrywanie kosztów pobytu przez inną osobę lub na zakwaterowanie u osoby prywatnej. W formularzu tym podaje się w szczególności:

Poza językiem(-ami) urzędowym(-i) państwa członkowskiego formularz jest sporządzany w co najmniej jednym języku urzędowym instytucji Unii Europejskiej. W formularzu osobie składającej na nim podpis podaje się informacje wymagane na podstawie art. 37 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS. Wzór formularza przekazywany jest Komisji.

5.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej ocenia się, czy warunki lokalne wymagają, aby w danym obszarze właściwości uzupełnić i ujednolicić wykazy dokumentów uzupełniających.

6.  Konsulat może odstąpić od egzekwowania jednego lub kilku wymogów określonych w ust. 1, jeżeli wiadomo mu, że osoba ubiegająca się o wizę jest uczciwa i wiarygodna, a zwłaszcza że z poprzednich wiz korzystała zgodnie z prawem, i jeżeli nie ma wątpliwości co do tego, że w chwili przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich będzie spełniała wymogi art. 5 ust. 1 kodeksu granicznego Schengen.

Artykuł 15

Podróżne ubezpieczenie medyczne

1.  Osoby ubiegające się o wizę jednolitą uprawniającą do jedno- lub dwukrotnego wjazdu wykazują, że posiadają odpowiednie, ważne podróżne ubezpieczenie medyczne pokrywające wszelkie wydatki, które podczas ich pobytu(-ów) na terytorium państw członkowskich mogą wyniknąć w związku z koniecznością powrotu z powodów medycznych, potrzebą pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią.

2.  Osoby ubiegające się o wizę jednolitą uprawniającą do co najmniej trzykrotnego wjazdu (wizę wielokrotnego wjazdu) wykazują, że posiadają odpowiednie, ważne podróżne ubezpieczenie medyczne obejmujące okres ich pierwszej planowanej wizyty.

Ponadto osoby takie podpisują załączone do formularza wniosku oświadczenie, że są świadome konieczności posiadania podróżnego ubezpieczenia medycznego podczas kolejnych pobytów.

3.  Ubezpieczenie musi być ważne na całym terytorium państw członkowskich i obejmować całkowity okres planowanego pobytu lub tranzytu danej osoby. Minimalna kwota ubezpieczenia wynosi 30 000 EUR.

Jeżeli wydana zostaje wiza o ograniczonej ważności terytorialnej, obejmująca terytorium co najmniej dwóch państw członkowskich, ubezpieczenie musi być ważne przynajmniej w państwach członkowskich, których dotyczy wiza.

4.  Osoby ubiegające się o wizę zasadniczo wykupują ubezpieczenie w państwie zamieszkania. Jeżeli nie jest to możliwe, wykupują oni ubezpieczenie w jakimkolwiek innym państwie.

Jeżeli ubezpieczenie wykupuje za osobę ubiegającą się o wizę inna osoba, zastosowanie mają zasady określone w ust. 3.

5.  Podczas oceny, czy ubezpieczenie jest odpowiednie, konsulaty ustalają, czy w danym państwie członkowskim można dochodzić roszczeń wobec danego towarzystwa ubezpieczeniowego.

6.  Wymóg dotyczący posiadania ubezpieczenia można uznać za spełniony w przypadkach gdy ustalono, że osoba ubiegająca się o wizę posiada odpowiednie ubezpieczenie w związku ze swoją sytuacją zawodową. Zwolnienie z obowiązku przedstawiania dowodu posiadania podróżnego ubezpieczenia medycznego może dotyczyć konkretnych grup zawodowych – takich jak marynarze – objętych już podróżnym ubezpieczeniem medycznym w związku z wykonywanym zawodem.

7.  Posiadacze paszportów dyplomatycznych są zwolnieni z wymogu posiadania podróżnego ubezpieczenia medycznego.

Artykuł 16

Opłata wizowa

1.  Osoba ubiegająca się o wizę uiszcza opłatę wizową w wysokości 60 EUR.

2.  Dzieci w wieku od lat sześciu do poniżej lat 12 uiszczają opłatę wizową w wysokości 35 EUR.

3.  Wysokość opłaty wizowej jest regularnie weryfikowana w celu odzwierciedlenia kosztów administracyjnych.

4.  Opłatę wizową znosi się względem osób ubiegających się o wizę należących do jednej z następujących kategorii:

5.  Opłatę wizową można znieść względem:

W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej państwa członkowskie dążą do jednolitego stosowania tych zwolnień.

6.  W indywidualnych przypadkach można odstąpić od poboru opłaty wizowej lub obniżyć jej wysokość, jeżeli służy to interesom kulturalnym lub sportowym, jak również interesom w dziedzinie polityki zagranicznej, polityki na rzecz rozwoju lub w innych dziedzinach ważnych z punktu widzenia interesu publicznego lub z przyczyn humanitarnych.

7.  Opłatę wizową pobiera się w euro, walucie krajowej danego państwa trzeciego lub w walucie zwykle używanej w państwie trzecim, w którym złożono wniosek; z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 18 ust. 2 i art. 19 ust. 3, opłata nie podlega zwrotowi.

Jeżeli opłatę wizową pobiera się w walucie innej niż euro, wysokość tak pobieranej opłaty jest określana i regularnie weryfikowana według referencyjnego kursu euro ogłaszanego przez Europejski Bank Centralny. Pobierana opłata może być zaokrąglana w górę, a konsulaty zapewniają w ramach lokalnych porozumień o współpracy schengeńskiej, by pobierane opłaty były zbliżone.

8.  Osoba ubiegająca się o wizę otrzymuje potwierdzenie uiszczenia opłaty wizowej.

Artykuł 17

Opłata za usługę

1.  Usługodawca zewnętrzny, o którym mowa w art. 43, może pobierać dodatkową opłatę za usługę. Opłata za usługę jest proporcjonalna do kosztów ponoszonych przez usługodawcę zewnętrznego przy wykonywaniu jednej lub wielu czynności, o których mowa w ust. 43 ust. 6.

2.  Opłata za usługę zostaje określona w akcie prawnym, o którym mowa w art. 43 ust. 2.

3.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej państwa członkowskie zapewniają, aby opłata za usługę pobierana od osoby ubiegającej się o wizę we właściwy sposób odpowiadała usługom oferowanym przez usługodawców zewnętrznych oraz lokalnym warunkom. Ponadto dążą one do ujednolicenia pobieranej opłaty za usługę.

4.  Opłata za usługę wynosi maksymalnie połowę opłaty wizowej określonej w art. 16 ust. 1, bez względu na ewentualne zniżki lub zwolnienia z opłaty wizowej przewidziane w art. 16 ust. 2, 4, 5 i 6.

5.  Dane państwo(-a) członkowskie utrzymuje(-ją) możliwość składania przez wszystkie osobom ubiegające się o wizę wniosków bezpośrednio w swoich konsulatach.

ROZDZIAŁ III

Rozpatrywanie wniosku wizowego i podejmowanie decyzji w jego sprawie

Artykuł 18

Sprawdzenie właściwości konsulatu

1.  Po złożeniu wniosku konsulat sprawdza, czy zgodnie z art. 5 i 6 jest właściwy do jego rozpatrzenia i podjęcia decyzji w jego sprawie.

2.  Jeżeli konsulat nie jest właściwy, niezwłocznie zwraca on, wraz z opłatą wizową, wniosek i dokumenty przedstawione przez osobę ubiegającą się o wizę oraz wskazuje, który konsulat jest właściwy.

Artykuł 19

Dopuszczalność

1.  Konsulat właściwy sprawdza, czy:

2.  Jeżeli właściwy konsulat stwierdzi, że warunki określone w ust. 1 zostały spełnione, uznaje wniosek za dopuszczalny i:

Dane wprowadzane są do systemu VIS jedynie przez należycie upoważnionych członków personelu konsularnego zgodnie z art. 6 ust. 1, art. 7 oraz art. 9 ust. 5 i 6 rozporządzenia w sprawie VIS.

3.  Jeżeli właściwy konsulat stwierdzi, że warunki, o których mowa w ust. 1, nie zostały spełnione, wniosek uznaje się za niedopuszczalny i niezwłocznie:

4.  Na zasadzie odstępstwa wniosek, który nie spełnia wymogów określonych w ust. 1, można uznać za dopuszczalny z przyczyn humanitarnych lub z uwagi na interes państwowy.

Artykuł 20

Stempel świadczący o dopuszczalności wniosku

1.  Jeżeli wniosek jest dopuszczalny, właściwy konsulat przybija stempel w dokumencie podróży osoby ubiegającej się o wizę. Wzór stempla przedstawiono w załączniku III; stempel przybija się zgodnie z zasadami określonymi w tym załączniku.

2.  Paszporty dyplomatyczne, służbowe/urzędowe i specjalne nie są stemplowane.

3.  Przepisy niniejszego artykułu mają zastosowanie do konsulatów państw członkowskich do dnia, w którym system VIS osiągnie pełną sprawność operacyjną we wszystkich regionach zgodnie z art. 48 rozporządzenia w sprawie VIS.

Artykuł 21

Weryfikacja spełnienia warunków wjazdu oraz ocena ryzyka

1.  Rozpatrując wniosek o wizę jednolitą, ustala się, czy osoba ubiegająca się o wizę spełnia warunki wjazdu określone w art. 5 ust. 1 lit. a), c), d) i e) kodeksu granicznego Schengen, a szczególną uwagę poświęca się ustaleniu, czy osoba ubiegająca się o wizę nie stanowi zagrożenia pod względem nielegalnej imigracji lub zagrożenia dla bezpieczeństwa państw członkowskich oraz czy zamierza opuścić terytorium państw członkowskich przed wygaśnięciem wizy, o którą występuje.

2.  W odniesieniu do każdego wniosku sprawdza się informacje w systemie VIS zgodnie z art. 8 ust. 2 i art. 15 rozporządzenia w sprawie VIS. Państwa członkowskie zapewniają pełne wykorzystanie wszystkich kryteriów wyszukiwania zgodnie z art. 15 rozporządzenia w sprawie VIS, aby uniknąć bezpodstawnych odrzuceń lub błędnej identyfikacji.

3.  W celu stwierdzenia, czy osoba ubiegająca się o wizę spełnia warunki wjazdu, konsulat sprawdza:

4.  W stosownych przypadkach konsulat sprawdza długość poprzednich i planowanych pobytów, by przekonać się, czy osoba ubiegająca się o wizę nie przekracza dopuszczalnego okresu dozwolonego pobytu na terytorium państw członkowskich, niezależnie od ewentualnych pobytów dozwolonych na mocy krajowej wizy pobytowej długoterminowej lub dokumentu pobytowego innego państwa członkowskiego.

5.  W ocenie środków utrzymania na planowany pobyt uwzględnia się długość i cel pobytu oraz średnie ceny niedrogiego zakwaterowania i wyżywienia w odnośnym(-ych) państwie(-ach) członkowskim(-ich) – przyjęte na podstawie kwot referencyjnych ustalonych przez państwa członkowskie w myśl art. 34 ust. 1 lit. c) kodeksu granicznego Schengen – pomnożone przez liczbę dni pobytu. Poświadczenie pokrywania kosztów pobytu przez inną osobę lub zakwaterowania u osoby prywatnej mogą również stanowić dowód na posiadanie wystarczających środków utrzymania.

6.  Rozpatrując wniosek o wizę lotniskową, konsulat sprawdza w szczególności:

7.  Podstawowe znaczenie przy rozpatrywaniu wniosku ma to, czy przedstawione dokumenty są autentyczne i wiarygodne oraz czy oświadczenia złożone przez osobę ubiegającą się o wizę są prawdziwe i wiarygodne.

8.  Podczas rozpatrywania wniosku konsulat może w uzasadnionym przypadku wezwać osobę ubiegającą się o wizę na rozmowę i zażądać dodatkowych dokumentów.

9.  Wcześniejsza odmowa wydania wizy nie powoduje automatycznie odrzucenia nowego wniosku. Nowy wniosek jest oceniany na podstawie wszystkich dostępnych informacji.

Artykuł 22

Zasięganie opinii organów centralnych innych państw członkowskich

1.  Państwo członkowskie może wymagać, by organy centralne innych państw członkowskich zasięgały opinii jego organów centralnych przy rozpatrywaniu wniosków złożonych przez obywateli niektórych państw trzecich lub obywateli tych państw należących do szczególnych kategorii. Zasięganie opinii nie ma zastosowania do wniosków o wizę lotniskową.

2.  Organy centralne, do których zwrócono się o opinię, odpowiadają w terminie siedmiu dni kalendarzowych od dnia, w którym zwrócono się do nich o opinię. Brak odpowiedzi w tym terminie oznacza, że nie ma podstaw do tego, by sprzeciwiać się wydaniu wizy.

3.  Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wprowadzeniu lub zniesieniu wymogu zasięgania opinii przed rozpoczęciem jego stosowania. Taka informacja jest również przekazywana w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej w odnośnym obszarze właściwości.

4.  Komisja informuje państwa członkowskie o takich zgłoszeniach.

5.  Od dnia zastąpienia sieci konsultacji Schengen, o której mowa w art. 46 rozporządzenia w sprawie VIS, opinii zasięga się zgodnie z art. 16 ust. 2 tego rozporządzenia.

Artykuł 23

Decyzja w sprawie wniosku

1.  Decyzję w sprawie wniosku podejmuje się w terminie 15 dni kalendarzowych od dnia złożenia wniosku, który jest dopuszczalny zgodnie z art. 19.

2.  W indywidualnych przypadkach termin ten można przedłużyć maksymalnie do 30 dni, zwłaszcza gdy konieczna jest dalsza kontrola wniosku lub, w przypadku reprezentacji, gdy zasięga się opinii reprezentowanego państwa członkowskiego.

3.  Wyjątkowo, gdy w konkretnych przypadkach potrzebne są dodatkowe dokumenty, termin ten można przedłużyć do maksymalnie 60 dni kalendarzowych.

4.  Jeżeli nie wycofano wniosku, podejmuje się decyzję o:

Fakt, że pobranie odcisków palców jest fizycznie niemożliwe, zgodnie z art. 13 ust. 7 lit. b), nie ma wpływu na przyznanie lub odmowę przyznania wizy.

ROZDZIAŁ IV

Wydanie wizy

Artykuł 24

Wydanie wizy jednolitej

1.  Okres ważności wizy i długość dozwolonego pobytu określa się w oparciu o wyniki analizy wniosku przeprowadzonej zgodnie z art. 21.

Wiza może zostać wydana na jeden, dwa lub więcej wjazdów. Okres ważności nie może być dłuższy niż pięć lat.

W przypadku tranzytu długość dozwolonego pobytu odpowiada czasowi potrzebnemu na tranzyt.

Bez uszczerbku dla art. 12 lit. a) okres ważności wizy obejmuje dodatkowe 15 dni.

Państwa członkowskie mogą nie przyznać dodatkowych dni z powodów podyktowanych względami porządku publicznego lub stosunkami międzynarodowymi któregokolwiek z państw członkowskich.

2.  Bez uszczerbku dla art. 12 lit. a) wizy wielokrotnego wjazdu wydaje się na z okresem ważności wynoszącym od sześciu miesięcy do pięciu lat, jeżeli spełnione są następujące warunki:

3.  Dane określone w art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS wprowadza się do systemu VIS po podjęciu decyzji w sprawie wydania wizy.

Artykuł 25

Wydanie wizy o ograniczonej ważności terytorialnej

1.  Wiza o ograniczonej ważności terytorialnej jest wydawana wyjątkowo w następujących przypadkach:

▼M3

▼B

2.  Wiza o ograniczonej ważności terytorialnej jest ważna na terytorium wydającego ją państwa członkowskiego. Wyjątkowo może ona być ważna na terytorium więcej niż jednego państwa członkowskiego, pod warunkiem wyrażenia zgody przez każde z tych państw.

3.  Jeżeli osoba ubiegająca się o wizę posiada dokument podróży nieuznawany przez co najmniej jedno państwo członkowskie – ale nie przez wszystkie – wydaje się wizę ważną na terytorium państw członkowskich uznających ten dokument podróży. Jeżeli państwo członkowskie wydające wizę nie uznaje dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę, wydana wiza jest ważna tylko w tym państwie członkowskim.

4.  Jeżeli w przypadkach opisanych w ust. 1 lit. a) wydano wizę o ograniczonej ważności terytorialnej, organy centralne państwa członkowskiego wydającego wizę niezwłocznie przekazują odnośne informacje organom centralnym innych państw członkowskich z zastosowaniem procedury, o której mowa w art. 16 ust. 3 rozporządzenia w sprawie VIS.

5.  Dane określone w art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS wprowadza się do systemu VIS po podjęciu decyzji w sprawie wydania wizy.

Artykuł 26

Wydanie wizy lotniskowej

1.  Wiza lotniskowa jest ważna na tranzyt przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na terytorium państw członkowskich.

2.  Bez uszczerbku dla art. 12 lit. a) okres ważności wizy obejmuje dodatkowe 15 dni.

Państwa członkowskie mogą nie przyznać dodatkowych dni z powodów podyktowanych względami porządku publicznego lub stosunkami międzynarodowymi któregokolwiek z państw członkowskich.

3.  Bez uszczerbku dla art. 12 lit. a) wielokrotne wizy lotniskowe mogą zostać wydane z okresem ważności wynoszącym maksymalnie sześć miesięcy.

4.  Decydując o wydaniu wielokrotnej wizy lotniskowej, należy kierować się w szczególności następującymi kryteriami:

5.  Jeżeli osoba ubiegająca się o wizę musi posiadać wizę lotniskową zgodnie z przepisami art. 3 ust. 2, wiza lotniskowa jest ważna jedynie na tranzyt przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na terytorium danego państwa członkowskiego lub państw członkowskich.

6.  Dane określone w art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS wprowadza się do systemu VIS po podjęciu decyzji w sprawie wydania wizy.

Artykuł 27

Wypełnianie naklejki wizowej

1.  Po wypełnieniu naklejki wizowej nanosi się na nią obowiązkowe wpisy określone w załączniku VII i wypełnia się pole przeznaczone do odczytu elektronicznego zgodnie z dokumentem ICAO nr 9303, część 2.

2.  Państwa członkowskie mogą nanosić na naklejkę wizową, w polu „uwagi”, dodatkowe wpisy krajowe, inne niż obowiązkowe wpisy określone w załączniku VII.

3.  Wszystkie wpisy na naklejce wizowej są nanoszone drukiem; na wydrukowanej naklejce wizowej nie dokonuje się żadnych odręcznych zmian.

4.  Naklejki można wypełniać ręcznie tylko w przypadku wystąpienia problemów technicznych. Na wypełnionej odręcznie naklejce wizowej nie dokonuje się żadnych zmian.

5.  W przypadku odręcznego wypełnienia naklejki wizowej zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu informacja o tym jest wprowadzana do sytemu VIS zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. k) rozporządzenia w sprawie VIS.

Artykuł 28

Unieważnienie wypełnionej naklejki wizowej

1.  Jeżeli na naklejce wizowej wykryto błąd przed jej umieszczeniem w dokumencie podróży, naklejkę wizową unieważnia się.

2.  Jeżeli błąd wykryto po umieszczeniu naklejki wizowej w dokumencie podróży, naklejkę unieważnia się przekreśleniem jej na krzyż atramentem niemożliwym do wywabienia, a w paszporcie, na innej stronie, umieszcza się nową naklejkę.

3.  Jeżeli błąd wykryto po wprowadzeniu odnośnych danych do systemu VIS zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS, koryguje się go zgodnie z art. 24 ust. 1 tego rozporządzenia.

Artykuł 29

Umieszczanie naklejki wizowej

1.  Wydrukowaną naklejkę wizową zawierającą dane określone w art. 27 i załączniku VII umieszcza się w dokumencie podróży zgodnie z przepisami określonymi w załączniku VIII.

2.  Jeżeli państwo członkowskie wydające wizę nie uznaje dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę, wizę umieszcza się na oddzielnym blankiecie wizowym.

3.  Jeżeli naklejka wizowa została umieszczona na oddzielnym blankiecie wizowym, informacja o tym jest wprowadzana do sytemu VIS zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. j) rozporządzenia w sprawie VIS.

4.  Wizy indywidualne wydawane osobom wpisanym do dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę umieszcza się w tym samym dokumencie podróży.

5.  Jeżeli dokument podróży, do którego wpisane są te osoby, nie jest uznawany przez państwo członkowskie wydające wizę, indywidualną naklejkę wizową umieszcza się na oddzielnych blankietach wizowych.

Artykuł 30

Uprawnienia z tytułu wydanej wizy

Posiadanie wizy jednolitej lub wizy o ograniczonej ważności terytorialnej nie daje automatycznie prawa do wjazdu.

Artykuł 31

Informacje o organach centralnych innych państw członkowskich

1.  Państwo członkowskie może wymagać, by jego organy centralne były informowane o wizach, z wyjątkiem wiz lotniskowych wydanych przez konsulaty innych państw członkowskich obywatelom określonych państw trzecich lub obywatelom tych państw należącym do szczególnych kategorii.

2.  Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wprowadzeniu lub zniesieniu wymogu przekazywania takich informacji przed rozpoczęciem jego stosowania. Taka informacja jest również przekazywana w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej w odnośnym obszarze właściwości.

3.  Komisja informuje państwa członkowskie o takich zgłoszeniach.

4.  Od dnia, o którym mowa w art. 46 rozporządzenia w sprawie VIS, informacje są przekazywane zgodnie z art. 16 ust. 3 tego rozporządzenia.

Artykuł 32

Odmowa wydania wizy

1.  Bez uszczerbku dla art. 25 ust. 1 odmawia się wydania wizy, jeżeli:

2.  Decyzję w sprawie odmowy oraz powody odmowy przedstawia się osobie ubiegającej się o wizę na standardowym formularzu określonym w załączniku VI.

3.  Osobom ubiegającym się o wizę, którym odmówiono wydania wizy, przysługuje prawo do odwołania się od takiej decyzji. Postępowanie odwoławcze jest prowadzone przeciwko państwu członkowskiemu, które podjęło ostateczną decyzję w sprawie wniosku, zgodnie z prawem krajowym tego państwa członkowskiego. Państwa członkowskie udzielają osobom ubiegającym się o wizę informacji dotyczących trybu postępowania w przypadku odwołania, jak określono w załączniku VI.

4.  W przypadkach, o których mowa w art. 8 ust. 2, konsulat reprezentującego państwa członkowskiego informuje osobę ubiegającą się o wizę o decyzji podjętej przez reprezentowane państwo członkowskie.

5.  Informacje na temat odmowy wydania wizy wprowadza się do VIS zgodnie z art. 12 rozporządzenia w sprawie VIS.

ROZDZIAŁ V

Zmiany dotyczące wydanej wizy

Artykuł 33

Przedłużenie

1.  Okres ważności wydanej wizy lub długość pobytu objętego tą wizą przedłuża się, jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego uzna, że posiadacz wizy wykazał, iż na skutek siły wyższej lub ze względów humanitarnych nie jest możliwe opuszczenie przez niego terytorium państw członkowskich przed upływem terminu ważności wizy lub przed końcem objętego wizą dozwolonego okresu pobytu. Takiego przedłużenia dokonuje się bezpłatnie.

2.  Okres ważności wydanej wizy lub długość pobytu objętego tą wizą można przedłużyć, jeżeli posiadacz wizy przedstawi dowód na istnienie ważnych powodów osobistych uzasadniających przedłużenie okresu ważności lub okresu pobytu. Za takie przedłużenie pobiera się opłatę w wysokości 30 EUR.

3.  Ważność terytorialna przedłużonej wizy pozostaje taka sama jak w przypadku wizy pierwotnej, chyba że organ dokonujący przedłużenia postanowi inaczej.

4.  Organem właściwym do przedłużenia ważności wizy jest organ państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się dany obywatel państwa trzeciego w chwili wystąpienia o to przedłużenie.

5.  Państwa członkowskie zgłaszają Komisji organy właściwe w sprawach przedłużenia okresu ważności wizy.

6.  Do przedłużenia wizy używa się naklejki wizowej.

7.  Informacje na temat przedłużonej wizy wprowadza się do systemu VIS zgodnie z art. 14 rozporządzenia w sprawie VIS.

Artykuł 34

Unieważnienie i cofnięcie wizy

1.  Wizę unieważnia się, jeżeli okaże się, że w chwili wydawania wizy warunki uprawniające do jej otrzymania nie były spełnione, zwłaszcza jeżeli istnieją poważne powody, by przypuszczać, że wizę uzyskano w sposób nieuczciwy. Wizę unieważnia zasadniczo właściwy organ państwa członkowskiego, które ją wydało. Wizę może unieważnić właściwy organ innego państwa członkowskiego; o unieważnieniu tym jest informowany organ państwa członkowskiego, które wydało wizę.

2.  Wiza jest cofana, jeżeli okaże się, że warunki uprawniające do jej otrzymania nie są już spełniane. Wizę cofa zasadniczo właściwy organ państwa członkowskiego, które ją wydało. Wizę może cofnąć właściwy organ innego państwa członkowskiego; o cofnięciu tym jest informowany organ państwa członkowskiego, które wydało wizę.

3.  Wizę można cofnąć na wniosek posiadacza wizy. Właściwy organ państwa członkowskiego, które wydało wizę, jest informowany o cofnięciu wizy.

4.  Nieprzedstawienie przez posiadacza wizy na granicy co najmniej jednego dokumentu uzupełniającego, o którym mowa w art. 14 ust. 3, nie prowadzi automatycznie do unieważnienia lub cofnięcia wizy.

5.  W przypadku unieważnienia lub cofnięcia wizy opatruje się ją stemplem „UNIEWAŻNIONO” lub „COFNIĘTO”, a optycznie zmienny element naklejki wizowej, element zabezpieczający zwany „efektem obrazu ukrytego” oraz napis „wiza” unieważnia się przekreśleniem.

6.  Decyzję w sprawie unieważnienia lub cofnięcia wizy oraz powody takiej decyzji przedstawia się osobie ubiegającej się o wizę na standardowym formularzu określonym w załączniku VI.

7.  Posiadaczowi wizy, która została unieważniona lub cofnięta, przysługuje prawo do odwołania się od odnośnej decyzji, chyba że wiza została cofnięta na jego wniosek zgodnie z ust. 3. Postępowanie odwoławcze prowadzone jest przeciwko państwu członkowskiemu, które podjęło decyzję w sprawie unieważnienia lub cofnięcia wizy, zgodnie z prawem krajowym tego państwa członkowskiego. Państwa członkowskie udzielają osobom ubiegającym się o wizę informacji dotyczących trybu postępowania w przypadku odwołania, jak określono w załączniku VI.

8.  Informacje o unieważnionej lub cofniętej wizie wprowadza się do systemu VIS zgodnie z art. 13 rozporządzenia w sprawie VIS.

ROZDZIAŁ VI

Wizy wydawane na granicach zewnętrznych

Artykuł 35

Występowanie o wizę na granicy zewnętrznej

1.  W wyjątkowych przypadkach wizy mogą być wydawane na przejściach granicznych, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

2.  Jeżeli o wizę wystąpiono na granicy zewnętrznej, można odstąpić od wymogu posiadania przez osobę ubiegającą się o wizę podróżnego ubezpieczenia medycznego, w przypadku gdy takie podróżne ubezpieczenie medyczne nie jest dostępne na przejściu granicznym lub ze względów humanitarnych.

3.  Wiza wydana na granicy zewnętrznej jest wizą jednolitą uprawniającą jej posiadacza do pobytu o długości nieprzekraczającej 15 dni, w zależności od celu i warunków planowanego pobytu. W przypadku tranzytu długość dozwolonego pobytu odpowiada czasowi potrzebnemu na tranzyt.

4.  Jeżeli warunki określone w art. 5 ust. 1 lit. a), c), d) i e) kodeksu granicznego Schengen nie są spełnione, organy odpowiedzialne za wydanie wizy na granicy mogą zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia wydać wizę o ograniczonej ważności terytorialnej ważną jedynie na terytorium wydającego państwa członkowskiego.

5.  Zasadniczo na granicy zewnętrznej nie wydaje się wiz obywatelom państw trzecich należącym do kategorii osób, co do których wymagane jest uprzednie zasięgnięcie opinii zgodnie z art. 22.

W wyjątkowych przypadkach, zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a), osobom takim można jednak wydać na granicy zewnętrznej wizę o ograniczonej ważności terytorialnej, ważną jedynie na terytorium wydającego państwa członkowskiego.

6.  Poza powodami odmowy wydania wizy, przedstawionymi w art. 32 ust. 1, wizy odmawia się na przejściu granicznym, jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, nie są spełnione.

7.  Stosuje się przepisy art. 32 ust. 3 i załącznika VI dotyczące uzasadnienia decyzji odmownej i powiadomienia o niej oraz dotyczące prawa do odwołania.

Artykuł 36

Wizy wydawane na granicach zewnętrznych marynarzom podróżującym tranzytem

1.  Marynarzowi podlegającemu obowiązkowi posiadania wizy podczas przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich można wydać na granicy wizę na tranzyt w następujących przypadkach:

2.  Przed wydaniem wizy na granicy marynarzowi podróżującemu tranzytem właściwe organy krajowe stosują się do zasad przedstawionych w załączniku IX część 1 i sprawdzają, czy niezbędne informacje o danym marynarzu zostały podane na należycie wypełnionym formularzu dotyczącym marynarzy podróżujących tranzytem, o wzorze przedstawionym w załączniku IX część 2.

3.  Przepisy niniejszego artykułu stosuje się bez uszczerbku dla art. 35 ust. 3, 4 i 5.

TYTUŁ IV

ZARZĄDZANIE ADMINISTRACYJNE I ORGANIZACJA

Artykuł 37

Organizacja wydziałów wizowych

1.  Państwa członkowskie odpowiadają za organizację wydziałów wizowych swoich konsulatów.

Aby zapobiec spadkowi czujności i chronić pracowników przed presją na szczeblu lokalnym, należy w odpowiednich przypadkach wprowadzić systemy rotacji pracowników mających bezpośredni kontakt z osobami ubiegającymi się o wizę. Szczególną uwagę zwraca się na jasną strukturę służbową i wyraźny przydział oraz podział obowiązków związanych z podejmowaniem ostatecznych decyzji w sprawie wniosków. Prawo dostępu do systemów VIS i SIS oraz innych informacji poufnych ogranicza się do niewielkiej liczby odpowiednio upoważnionych stałych pracowników. Podejmuje się stosowne działania w celu uniemożliwienia osobom nieupoważnionym dostępu do takich baz danych.

2.  Aby zapobiec oszustwom lub utracie naklejek wizowych, należy je przechowywać i posługiwać się nimi zgodnie z odpowiednimi zasadami bezpieczeństwa. Każdy konsulat prowadzi ewidencję zapasów naklejek wizowych i odnotowuje sposób wykorzystania każdej naklejki wizowej.

3.  Konsulaty państw członkowskich przechowują wnioski w swoich archiwach. Akta każdego wniosku zawierają formularz wniosku, kopie odnośnych dokumentów uzupełniających, informację o przeprowadzonych kontrolach oraz numer wydanej wizy, tak aby pracownicy mogli w razie potrzeby odtworzyć podstawy decyzji podjętej w sprawie wniosku.

Akta każdego wniosku przechowuje się przez okres co najmniej dwóch lat, licząc od dnia wydania decyzji w sprawnie wniosku, o której mowa w art. 23 ust. 1.

Artykuł 38

Zasoby niezbędne do rozpatrywania wniosków wizowych i kontrolowania konsulatów

1.  Państwa członkowskie wysyłają odpowiedni personel w wystarczającej liczbie do wykonywania zadań związanych z rozpatrywaniem wniosków, tak aby zapewnić odpowiednią i jednolitą jakość obsługi interesantów.

2.  Lokale spełniają odpowiednie wymogi funkcjonalności i pozwalają na stosowanie odpowiednich środków bezpieczeństwa.

3.  Władze centralne państw członkowskich zapewniają pracownikom pochodzącym z ich kraju oraz pracownikom miejscowym odpowiednie szkolenia i są zobowiązane udzielać im pełnych, dokładnych i aktualnych informacji na temat związanych z ich zadaniami dziedzin prawa krajowego i wspólnotowego.

4.  Organy centralne państw członkowskich zapewniają częstą i odpowiednią kontrolę przebiegu rozpatrywania wniosków oraz podejmują działania zaradcze w przypadku wykrycia odstępstw od przepisów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 39

Zachowanie personelu

1.  Konsulaty państw członkowskich zapewniają osobom ubiegającym się o wizę uprzejmą obsługę.

2.  Pracownicy konsularni wykonują swoje obowiązki służbowe z poszanowaniem godności ludzkiej. Podejmowane przez nich środki muszą być współmierne do zamierzonych celów.

3.  Podczas pełnienia obowiązków służbowych pracownicy konsularni nie dyskryminują nikogo ze względu na płeć, pochodzenie rasowe lub etniczne, wiarę lub wyznanie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

Artykuł 40

Formy współpracy

1.  Każde państwo członkowskie odpowiada za stworzenie procedur związanych z wnioskami. Zasadniczo wnioski przyjmowane są w konsulacie państwa członkowskiego.

2.  Państwa członkowskie:

3.  Z uwagi na szczególne uwarunkowania lub na sytuację lokalną, na przykład w przypadku gdy:

oraz gdy formy współpracy, o których mowa w ust. 2, okażą się nieodpowiednie dla danego państwa członkowskiego, państwo członkowskie może w ostateczności nawiązać współpracę z usługodawcą zewnętrznym zgodnie z art. 43.

4.  Bez uszczerbku dla prawa do wezwania osoby ubiegającej się o wizę na osobistą rozmowę, o której mowa w art. 21 ust. 8, wybrana forma organizacyjna nie może powodować, że osoba ta będzie musiała stawić się osobiście w więcej niż jednej placówce, by złożyć wniosek.

5.  Państwa członkowskie informują Komisję o tym, jakie procedury związane z wnioskami zamierzają przyjąć w każdym urzędzie konsularnym.

Artykuł 41

Współpraca między państwami członkowskimi

1.  Jeżeli wybrano prowadzenie wspólnej placówki, pracownicy konsulatów co najmniej jednego państwa członkowskiego realizują procedury związane ze skierowanymi do nich wnioskami w konsulacie innego państwa członkowskiego (w tym pobierają identyfikatory biometryczne) oraz korzystają wspólnie ze sprzętu tego państwa członkowskiego. Współpracujące państwa członkowskie uzgadniają, jak długo będzie prowadzona i na jakich zasadach zostanie rozwiązana wspólna placówka oraz jaka część opłaty wizowej przypada państwu członkowskiemu, do którego należy dany konsulat.

2.  Jeżeli ustanowiono wspólne ośrodki przyjmowania wniosków, pracownicy konsulatów co najmniej dwóch państw członkowskich zostają wspólnie ulokowani w jednym budynku do przyjmowania wniosków od osób ubiegających się o wizę (w tym identyfikatorów biometrycznych). Osoby ubiegające się o wizę są kierowane do państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku i podjęcie odnośnej decyzji. Państwa członkowskie uzgadniają, jak długo będzie prowadzona i na jakich zasadach zostanie rozwiązana taka współpraca oraz jak uczestniczące państwa członkowskie będą dzielić się kosztami. Jedno państwo członkowskie musi ponosić odpowiedzialność za umowy związane z logistyką i za stosunki dyplomatyczne z krajem, na terenie którego znajduje się placówka.

3.  W razie rozwiązania współpracy z innymi państwami członkowskimi państwa członkowskie zapewniają ciągłość pełnej obsługi.

Artykuł 42

Korzystanie z pomocy konsulów honorowych

1.  Do wykonywania niektórych lub wszystkich czynności, o których mowa w art. 43 ust. 6, mogą zostać upoważnieni także konsulowie honorowi. Należy podjąć odpowiednie środki, aby zagwarantować ochronę danych oraz bezpieczeństwo.

2.  Jeżeli konsul honorowy nie jest urzędnikiem służby cywilnej państwa członkowskiego, wykonuje on wspomniane czynności zgodnie z wymogami określonymi w załączniku X, z wyjątkiem przepisów zawartych w pkt D lit. c) tego załącznika.

3.  Jeżeli konsul honorowy jest urzędnikiem służby cywilnej państwa członkowskiego, państwo to zapewnia stosowanie warunków porównywalnych z tymi, które miałyby zastosowanie, gdyby czynności te były wykonywane przez jego konsulat.

Artykuł 43

Współpraca z usługodawcami zewnętrznymi

1.  Państwa członkowskie dążą do tego, aby współpraca z usługodawcą zewnętrznym obejmowała co najmniej jeszcze jedno państwo członkowskie, bez uszczerbku dla przepisów o zamówieniach publicznych i zasad konkurencji.

2.  Podstawą współpracy z usługodawcą zewnętrznym jest instrument prawny, który spełnia wymogi określone w załączniku X.

3.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej państwa członkowskie wymieniają się informacjami o wyborze usługodawców zewnętrznych oraz o warunkach zawartych w odnośnych aktach prawnych.

4.  Analiza wniosków, rozmowy (w odpowiednich przypadkach), podejmowanie decyzji w sprawie wniosków oraz druk i umieszczanie naklejek wizowych dokonywane są wyłącznie przez konsulat.

5.  Usługodawcy zewnętrzni w żadnym przypadku nie mają dostępu do VIS. Dostęp do VIS jest zastrzeżony wyłącznie dla odpowiednio uprawnionego personelu konsulatów.

6.  Usługodawcy zewnętrznemu można powierzyć wykonywanie jednej lub więcej poniższych czynności:

7.  Wybierając usługodawców zewnętrznych, dane państwo(-a) członkowskie dokładnie sprawdza(-ją) wypłacalność i rzetelność spółki łącznie z niezbędnymi pozwoleniami, wpisem w rejestrze, statutem spółki, umowami z bankami oraz upewnia(-ją) się, czy nie zachodzi konflikt interesów.

8.  Dane państwo(-a) członkowskie zapewnia(-ją) przestrzeganie przez wybranego usługodawcę zewnętrznego warunków nałożonych na niego na mocy instrumentu prawnego, o którym mowa w ust. 2.

9.  Dane państwo(-a) członkowskie odpowiada(-ją) w dalszym ciągu za to, czy podczas przetwarzania danych przestrzegane są przepisy o ochronie danych, oraz jest nadzorowane zgodnie z art. 28 dyrektywy 95/46/WE.

Współpraca z usługodawcą zewnętrznym nie ogranicza ani nie wyklucza odpowiedzialności prawnej wynikającej z krajowych przepisów danego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich) w razie niedopełnienia obowiązków związanych z przetwarzaniem danych osobowych osób ubiegających się o wizę oraz z wykonywaniem co najmniej jednej z czynności, o których mowa w ust. 6. Przepis ten pozostaje bez uszczerbku dla wszelkich działań prawnych, które mogą zostać podjęte bezpośrednio przeciwko usługodawcy zewnętrznemu na mocy przepisów danego kraju trzeciego.

10.  Dane państwo(-a) członkowskie zapewnia(-ją) przeszkolenie usługodawcy zewnętrznego, odpowiednio do wiedzy potrzebnej do właściwej obsługi i właściwego informowania osób ubiegających się o wizę.

11.  Dane państwo(-a) członkowskie ściśle nadzoruje(-ą) realizację postanowień instrumentu prawnego, o którym mowa w ust. 2, w tym:

W tym celu konsulat(-y) danego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich) regularnie przeprowadza kontrole na miejscu u usługodawcy zewnętrznego.

12.  W razie rozwiązania współpracy z usługodawcą zewnętrznym państwa członkowskie zapewniają ciągłość pełnej obsługi.

13.  Państwa członkowskie dostarczają Komisji kopię instrumentu prawnego, o którym mowa w ust. 2.

Artykuł 44

Szyfrowanie i bezpieczne przekazywanie danych

1.  W przypadku porozumień między państwami członkowskimi o wzajemnej reprezentacji, w razie współpracy państw członkowskich z usługodawcami zewnętrznymi oraz w razie korzystania z pomocy konsulów honorowych reprezentowane państwo(-a) członkowskie lub dane państwo(-a) członkowskie zapewnia(-ją), by dane – czy to przekazywane drogą elektroniczną czy też przekazywane fizycznie na nośniku elektronicznym przez organy reprezentującego państwa członkowskiego organom reprezentowanego państwa członkowskiego czy przez usługodawcę zewnętrznego lub konsula honorowego organom danego(-ych) państwa(państw) członkowskiego(-ich) – były całkowicie zaszyfrowane.

2.  W państwach trzecich zakazujących szyfrowania danych, które mają być przekazane drogą elektroniczną przez organy reprezentującego państwa członkowskiego organom reprezentowanego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich) lub przez usługodawcę zewnętrznego lub konsula honorowego organom danego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich), reprezentowane państwo(-a) członkowskie lub dane państwo(-a) członkowskie nie zezwala(-ją) reprezentującemu państwu członkowskiemu, usługodawcy zewnętrznemu ani konsulowi honorowemu na przekazywanie danych drogą elektroniczną.

W takim przypadku reprezentowane państwo(-a) członkowskie lub dane państwo(-a) członkowskie zapewnia(-ją), by dane elektroniczne w formie całkowicie zaszyfrowanej na elektronicznym nośniku zostały fizycznie przekazane od organu reprezentującego państwo członkowskie organom reprezentowanego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich) lub od usługodawcy zewnętrznego lub konsula honorowego organom danego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich) przez urzędnika konsularnego państwa członkowskiego lub – jeżeli przekazanie danych tą drogą wymaga nieproporcjonalnie dużych lub nieuzasadnionych nakładów – w inny bezpieczny i pewny sposób, na przykład przez uznane podmioty mające doświadczenie w transporcie w odnośnych państwach trzecich dokumentów wymagających szczególnej ochrony.

3.  We wszystkich przypadkach poziom bezpieczeństwa podczas przekazywania danych jest dostosowany do poziomu ochrony, jakiej te dane wymagają.

4.  Państwa członkowskie lub Wspólnota starają się osiągnąć porozumienie z odnośnymi państwami trzecimi, tak by zniosły one zakaz szyfrowania danych, które mają być przekazywane w drodze elektronicznej od organów reprezentujących państwo członkowskie organom reprezentowanego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich) lub od usługodawcy zewnętrznego lub konsula honorowego organom danego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich).

Artykuł 45

Współpraca konsularna państw członkowskich z pośredniczącymi podmiotami komercyjnymi

1.  Państwa członkowskie mogą współpracować z pośredniczącymi podmiotami komercyjnymi, które będą pośredniczyć w przyjmowaniu wniosków, ale nie będą pobierać identyfikatorów biometrycznych.

2.  Taka współpraca opiera się na akredytacji udzielonej przez właściwe organy państw członkowskich. Akredytacja jest przyznawana w szczególności po sprawdzeniu następujących danych:

3.  Akredytowane pośredniczące podmioty komercyjne podlegają regularnej wyrywkowej kontroli polegającej na przeprowadzaniu rozmów bezpośrednich lub telefonicznych z osobami ubiegającymi się o wizę, sprawdzaniu wycieczek i miejsc zakwaterowania, sprawdzaniu, czy oferowane podróżne ubezpieczenie medyczne jest odpowiednie i czy obejmuje poszczególne osoby, oraz – w przypadku gdy uznane to zostanie za konieczne – weryfikacji dokumentów związanych z powrotem grup do kraju.

4.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej wymienia się informacje na temat działania akredytowanych pośredniczących podmiotów komercyjnych dotyczące wykrytych nieprawidłowości oraz odrzuconych wniosków przekazanych przez pośredniczące podmioty komercyjne oraz na temat wykrytych form fałszerstw dokumentów podróży oraz zaplanowanych, lecz niedoszłych do skutku wycieczek.

5.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej wymienia się wykazy pośredniczących podmiotów komercyjnych, którym została przyznana akredytacja przez każdy z konsulatów lub którym akredytację cofnięto, wraz z uzasadnieniem decyzji o cofnięciu akredytacji.

Każdy konsulat podaje do ogólnej wiadomości wykaz akredytowanych pośredniczących podmiotów komercyjnych, z którymi prowadzi współpracę.

Artykuł 46

Opracowywanie danych statystycznych

Państwa członkowskie opracowują, zgodnie z tabelą przedstawioną w załączniku XII, roczne statystyki na temat wiz. Statystyki te przedkłada się do dnia 1 marca za poprzedni rok kalendarzowy.

Artykuł 47

Podawanie informacji do ogólnej wiadomości

1.  Organy centralne państw członkowskich i konsulaty podają do ogólnej wiadomości wszystkie istotne informacje związane ze składaniem wniosków wizowych, a zwłaszcza:

2.  Reprezentujące i reprezentowane państwo członkowskie podają do ogólnej wiadomości informacje dotyczące porozumień o wzajemnej reprezentacji, o których mowa w art. 8, zanim takie porozumienia wejdą w życie.

TYTUŁ V

LOKALNA WSPÓŁPRACA SCHENGEŃSKA

Artykuł 48

Lokalna współpraca schengeńska między konsulatami państw członkowskich

1.  Aby wspólna polityka wizowa była jednolicie stosowana, o ile pozwalają na to w stosownych przypadkach warunki lokalne, konsulaty państw członkowskich oraz Komisja prowadzą współpracę w ramach każdego obszaru właściwości i oceniają, czy trzeba ustalić w szczególności:

Jeżeli przynajmniej co do jednej z kwestii ujętych w lit. a)–c) ocena przeprowadzona w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej potwierdzi konieczność ustalenia jednolitego podejścia lokalnego, przyjmuje się środki dotyczące takiego podejścia w trybie, o którym mowa w art. 52 ust. 2.

2.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej ustala się wspólną ulotkę informacyjną na temat wiz jednolitych oraz wiz o ograniczonej ważności terytorialnej i wiz lotniskowych, a mianowicie praw, jakie daje wiza, oraz warunków ubiegania się o nią oraz, w stosownych przypadkach, listę dokumentów uzupełniających, o których mowa w ust. 1 lit. a).

3.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej wymienia się następujące informacje:

4.  Regularnie organizuje się spotkania państw członkowskich i Komisji dotyczące lokalnej współpracy schengeńskiej, a konkretnie kwestii operacyjnych związanych z realizacją wspólnej polityki wizowej. Spotkania te są zwoływane przez Komisję, chyba że na wniosek Komisji zapadną inne ustalenia.

W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej można organizować spotkania dotyczące jednego tematu i tworzyć podgrupy do analizy konkretnych zagadnień.

5.  Systematycznie sporządza się sprawozdania podsumowujące spotkania poświęcone lokalnej współpracy schengeńskiej i rozprowadza się je na szczeblu lokalnym. Komisja może zlecić sporządzanie sprawozdań państwu członkowskiemu. Konsulaty każdego państwa członkowskiego przekazują sprawozdania swoim organom centralnym.

W oparciu o te sprawozdania Komisja sporządza dla każdego obszaru właściwości sprawozdanie roczne, które przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.  Przedstawiciele konsulatów państw członkowskich niestosujących wspólnotowego dorobku prawnego w dziedzinie wiz lub przedstawiciele państw trzecich mogą być doraźnie zapraszani do udziału w spotkaniach w celu wymiany informacji o kwestiach związanych z wizami.

TYTUŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 49

Ustalenia w odniesieniu do igrzysk olimpijskich i paraolimpijskich

Państwa członkowskie organizujące igrzyska olimpijskie lub paraolimpijskie stosują szczególne procedury i warunki ułatwiające wydawanie wiz, określone w załączniku XI.

Artykuł 50

Zmiany w załącznikach

Środki mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, zmieniające załączniki I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII i XII, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 52 ust. 3.

Artykuł 51

Wytyczne dotyczące praktycznego zastosowania kodeksu wizowego

Instrukcje operacyjne co do stosowania w praktyce przepisów niniejszego rozporządzenia sporządza się w trybie, o którym mowa w art. 52 ust. 2.

Artykuł 52

Procedura komitetu

1.  Komisję wspiera komitet („komitet ds. wiz”).

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8, i pod warunkiem że środki wykonawcze przyjęte zgodnie z tą procedurą nie zmieniają istotnych przepisów niniejszego rozporządzenia.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE z uwzględnieniem jej art. 8.

Artykuł 53

Zgłaszanie

1.  Państwa członkowskie zgłaszają Komisji:

2.  Komisja udostępnia informacje zgłoszone zgodnie z ust. 1 państwom członkowskim i podaje je do ogólnej wiadomości poprzez stale aktualizowaną publikację elektroniczną.

Artykuł 54

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 767/2008

W rozporządzeniu (WE) nr 767/2008 wprowadza się następujące zmiany:

Artykuł 55

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 562/2006

W załączniku V część A do rozporządzenia (WE) nr 562/2006 wprowadza się następujące zmiany:

Artykuł 56

Uchylenie

1.  Uchyla się art. 9–17 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r.

2.  Tracą moc:

3.  Odesłania do uchylonych aktów prawnych traktowane są jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytywane zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku XIII.

Artykuł 57

Monitorowanie i ocena

1.  Dwa lata po rozpoczęciu stosowania wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawia ocenę stosowania niniejszego rozporządzenia. Ta ogólna ocena zawiera analizę wyników względem celów rozporządzenia oraz analizę wprowadzenia w życie przepisów niniejszego rozporządzenia, bez uszczerbku dla sprawozdań, o których mowa w ust. 3.

2.  Ocenę, o której mowa w ust. 1, Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Na podstawie tej oceny Komisja przedstawia, jeżeli to konieczne, odpowiednie propozycje zmian do niniejszego rozporządzenia.

3.  Trzy lata po oddaniu VIS do eksploatacji, a następnie co cztery lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wprowadzania w życie art. 13, 17, 40–44 niniejszego rozporządzenia, w tym z wprowadzania w życie poboru identyfikatorów biometrycznych oraz korzystania z nich, trafności wybranego standardu ICAO, przestrzegania zasad ochrony danych, współpracy z usługodawcami zewnętrznymi ze szczególnym uwzględnieniem poboru danych biometrycznych, wprowadzania w życie zasady „59 miesięcy na kopiowanie odcisków palców” oraz organizacji procedur związanych z wnioskami. Sprawozdanie obejmuje również dane, zgodnie z art. 17 pkt 12, 13 i 14 oraz art. 50 ust. 4 rozporządzenia w sprawie VIS, o przypadkach, w których pobranie odcisków palców nie było faktycznie możliwe lub nie było wymagane z przyczyn prawnych; dane te są porównane z liczbą przypadków, w których pobrano odciski palców. Sprawozdanie zawiera również informacje o przypadkach, w których osobie niemogącej faktycznie złożyć odcisków palców odmówiono wydania wizy. W razie potrzeby sprawozdaniu towarzyszą odpowiednie propozycje zmiany niniejszego rozporządzenia.

4.  W pierwszym ze sprawozdań, o których mowa w ust. 3, należy również ocenić na podstawie analizy zleconej przez Komisję, czy odciski palców pobierane od dzieci w wieku poniżej 12 lat są wystarczająco wiarygodne do celów identyfikacji i weryfikacji, a zwłaszcza, jak odciski palców zmieniają się z wiekiem.

Artykuł 58

Wejście w życie

1.  Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.  Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 5 kwietnia 2010 r.

3.  Art. 52 oraz art. 53 ust. 1 lit. a)–h) i ust. 2 stosuje się od dnia 5 października 2009 r.

4.  Do sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) art. 56 ust. 2 lit. d) stosuje się od dnia, o którym mowa w art. 46 rozporządzenia w sprawie VIS.

5.  Art. 32 ust. 2 i 3, art. 34 ust. 6 i 7 oraz art. 35 ust. 7 stosuje się od dnia 5 kwietnia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

---

ZAŁĄCZNIK I

---

ZAŁĄCZNIK II

Niewyczerpujący wykaz dokumentów uzupełniających

Dokumenty uzupełniające, o których mowa w art. 14, składane przez osoby ubiegające się o wizę, mogą obejmować:

---

ZAŁĄCZNIK III

JEDNOLITY WZÓR I SPOSÓB UŻYWANIA STEMPLA INFORMUJĄCEGO, ŻE WNIOSEK WIZOWY JEST DOPUSZCZALNY

Stempel umieszcza się na pierwszej wolnej stronie dokumentu podróży, niezawierającej żadnych wpisów ani stempli.

---

ZAŁĄCZNIK IV

Wspólny wykaz państw trzecich wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001, których obywatele muszą posiadać tranzytowe wizy lotniskowe podczas tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na terytorium państw członkowskich

---

ZAŁĄCZNIK V

WYKAZ DOKUMENTÓW POBYTOWYCH UPRAWNIAJĄCYCH POSIADACZA DO TRANZYTU PRZEZ PORTY LOTNICZE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH BEZ WIZY LOTNISKOWEJ

---

ZAŁĄCZNIK VI

►(1) M3  

---

ZAŁĄCZNIK VII

WYPEŁNIANIE NAKLEJKI WIZOWEJ

1.   Miejsce na obowiązkowe wpisy

1.1.   Rubryka „WAŻNA W”

Ta rubryka wskazuje terytorium, na którym posiadacz wizy jest uprawniony do podróżowania.

Rubryka ta może być wypełniona wyłącznie na jeden z następujących sposobów:

1.2.	Jeżeli naklejki wizowej używa się do wydania wizy jednolitej, we wspomnianym polu wpisuje się wyrazy „państwa Schengen” w języku państwa członkowskiego wydającego wizę.

1.3.

Jeżeli naklejki wizowej używa się do wydania wizy o ograniczonej ważności terytorialnej zgodnie z art. 25 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w polu tym wpisuje się nazwę(-y) państwa członkowskiego, do którego(-ych) terytorium ogranicza się prawo pobytu posiadacza wizy, w języku państwa członkowskiego wydającego wizę.

1.4.

Jeżeli naklejki wizowej używa się do wydania wizy o ograniczonej ważności terytorialnej zgodnie z art. 25 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, kody można wpisywać według następującego schematu: a) wpisanie kodów dla danych państw członkowskich; b) wyrazy „państwa Schengen”, a po nich nawias zawierający znak minus i kody państw członkowskich, na których terytorium wiza nie jest ważna; c) jeżeli w polu „ważna na” nie mieszczą się kody wszystkich państw członkowskich, które uznają dany dokument podróży (nie uznają danego dokumentu podróży), zmniejsza się stosowaną wielkość liter.

2.   Pole „OD … DO …”

W polu tym wskazuje się okres pobytu, do którego wiza upoważnia swojego posiadacza.

Data, od której zezwala się posiadaczowi wizy na wjazd na terytorium objęte zakresem ważności wizy, wpisywana jest w następujący sposób, po słowie „OD”:

Na przykład: 05-12-07 = 5 grudnia 2007 r.

Datę oznaczającą ostatni dzień pobytu, do którego wiza upoważnia swojego posiadacza, wpisuje się po słowie „DO” w taki sam sposób jak datę opisaną powyżej. Posiadacz wizy musi opuścić terytorium objęte zakresem ważności wizy do północy tego dnia.

3.   Rubryka „LICZBA WJAZDÓW”

Rubryka ta określa, ile razy posiadacz wizy może wjechać na terytorium objęte zakresem ważności wizy, tj. oznacza liczbę pobytów, na które można podzielić cały okres ważności wizy, zob. pkt 4.

Liczba wjazdów może wynosić jeden, dwa lub więcej. Liczbę tę podaje się po prawej stronie tekstu, wpisując „01”, „02” lub skrót „MULT”, jeżeli wiza uprawnia do więcej niż dwóch wjazdów.

Jeżeli wydana zostanie wiza lotniskowa wielokrotnego wjazdu, o której mowa w art. 26 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, jej okres ważności oblicza się w następujący sposób: data pierwszego wyjazdu + 6 miesięcy.

Wiza traci ważność, gdy całkowita liczba wyjazdów jej posiadacza z terytorium objętego jej ważnością odpowiada liczbie dopuszczalnych wjazdów, nawet jeżeli posiadacz wizy nie wykorzystał maksymalnej liczby dni objętych wizą.

4.   Pole „CZAS POBYTU … DNI”

W polu tym wskazuje się, przez ile dni posiadacz wizy może przebywać na terytorium objętym jej ważnością. Pobyt taki może być ciągły lub – w zależności od liczby dopuszczalnych dni – podzielony na kilka pobytów w okresie omówionym w pkt 2, o ile zachowana jest dozwolona liczba wjazdów określona w pkt 3.

Między wyrazami „CZAS POBYTU” oraz „DNI” podaje się liczbę dni, w czasie których zezwala się na pobyt, oznaczając ją dwiema cyframi, przy czym, jeżeli liczba dni jest mniejsza niż 10, jako pierwszą cyfrę wpisuje się zero.

Maksymalna liczba dni, jaką można wpisać w tym polu, to 90.

▼M3

Jeżeli wydaje się wizę na okres dłuższy niż sześć miesięcy, czas pobytu wynosi 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

▼B

5.   Pole „WYDANA W … DNIA …”

W polu tym podaje się nazwę miejscowości, w której znajduje się organ wydający wizę. Datę wydania wpisuje się po wyrazie „DNIA”.

Datę wydania wpisuje się tak samo jak datę, o której mowa w pkt 2.

6.   Rubryka „NUMER PASZPORTU”

Rubryka ta określa numer dokumentu podróży, w którym umieszcza się naklejkę wizową.

Jeżeli osoba, której wydaje się wizę, jest wpisana do paszportu współmałżonka, rodzica lub opiekuna, podaje się numer dokumentu podróży tej osoby.

Jeżeli dokument podróży osoby ubiegającej się o wizę nie jest uznawany przez państwo członkowskie wydające, wizę umieszcza się na oddzielnym arkuszu o jednolitym wzorze przeznaczonym na wizy.

Jeżeli naklejkę wizową umieszcza się na oddzielnym arkuszu, to w tym polu należy podać nie numer paszportu, lecz sześciocyfrowy numer typograficzny, który figuruje na arkuszu.

7.   Rubryka „KATEGORIA WIZY”

Aby ułatwić pracę organom kontrolującym, w polu tym podaje się kategorię wizy, używając liter A, C i D w następujący sposób:

A

:

wiza lotniskowa (zgodnie z definicją z art. 2 ust. 5 niniejszego rozporządzenia)

C

:

wiza (zgodnie z definicją z art. 2 ust. 2 niniejszego rozporządzenia)

D

:

wiza pobytowa długoterminowa

8.   Rubryka „NAZWISKO I IMIĘ”

Najpierw wpisuje się pierwszy wyraz z pola „nazwisko” w dokumencie podróży posiadacza wizy, a po nim pierwszy wyraz ze znajdującego się tam pola „imię”. Organ wydający wizę sprawdza, czy widniejące w dokumencie podróży nazwisko i imię, które mają zostać wpisane w tym polu oraz w polu do odczytu elektronicznego, są identyczne z nazwiskiem i imieniem podanymi we wniosku wizowym. Jeżeli liczba znaków składających się na nazwisko i imię przekracza liczbę dostępnych pól, nadliczbowe znaki należy zastąpić kropką (.).

9.

a) Obowiązkowe wpisy, jakie należy dodać w sekcji „UWAGI” — Jeżeli na mocy art. 8 wizę wydaje się w imieniu innego państwa członkowskiego, dodaje się następującą uwagę: „R/[kod reprezentowanego państwa członkowskiego.]”. — Jeżeli wizę wydaje się do celów tranzytu, dodaje się uwagę: „TRANZYT”. ▼M1 — Jeżeli wszystkie dane, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS są zarejestrowane w wizowym systemie informacyjnym, dodaje się uwagę: „VIS”. — Jeżeli jedynie dane, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie VIS, są zarejestrowane w wizowym systemie informacyjnym, a dane, o których mowa w lit. c) nie zostały zarejestrowane, ponieważ pobieranie odcisków palców w danym regionie nie było obowiązkowe, dodaje się uwagę: „VIS 0”. ▼B b) Miejsce na wpisy krajowe (sekcja „UWAGI”) Pole to zawiera też adnotacje w języku państwa członkowskiego wydającego wizę dotyczące przepisów prawa krajowego. Jednakże adnotacje te nie powielają obowiązkowych uwag, o których mowa w pkt 1. c) Miejsce na fotografię Kolorowy wizerunek posiadacza wizy zostaje zintegrowany z naklejką wizową w miejscu przeznaczonym do tego celu. Jeżeli chodzi o integrację wizerunku z naklejką wizową, obowiązują następujące zasady. Rozmiar głowy od podbródka do czubka głowy powinien wypełniać 70–80 % powierzchni fotografii w pionie. Minimalna rozdzielczość wynosi: — 300 pikseli na cal (ppi), bez kompresji, do skanowania, — 720 punktów na cal (dpi) do drukowania zdjęć w kolorze.

10.

Miejsce odczytu elektronicznego Sekcja ta składa się z dwóch wierszy po 36 znaków każdy (OCR B-10 cpi). 1 wiersz: 36 znaków (obowiązkowo) Pozycja Liczba znaków Treść Szczegóły techniczne 1–2 2 Rodzaj dokumentu Pierwszy znak: V Drugi znak: kod wskazujący kategorię wizy (A, C lub D) 3–5 3 Państwo wydające 3-znakowy literowy kod ICAO: BEL, CHE, CZE, DNK, D<<, EST, GRC, ESP, FRA, ITA, LVA, LTU, LUX, HUN, MLT, NLD, AUT, POL, PRT, SVN, SVK, FIN, SWE, ISL, NOR. 6–36 31 Nazwisko i imię Nazwisko powinno być oddzielone od imion 2 symbolami (<<); poszczególne części imienia powinny być oddzielone jednym symbolem (<); miejsca niepotrzebne należy wypełnić symbolem (<). 2 wiersz: 36 znaków (obowiązkowo) Pozycja Liczba znaków Treść Szczegóły techniczne 1 9 Numer wizy Jest to numer nadrukowany w prawym górnym rogu naklejki. 10 1 Znak kontrolny Znak ten jest wynikiem złożonego obliczenia opartego na treści poprzedniej pozycji według algorytmu określonego przez ICAO. 11 3 Obywatelstwo osoby ubiegającej się o wizę Kod literowy zgodny z 3-znakowym kodem ICAO. 14 6 Data urodzenia W następującej kolejności RRMMDD: RR = rok (obowiązkowo) MM = miesiąc lub << jeśli nieznany DD = dzień lub << jeśli nieznany 20 1 Znak kontrolny Znak ten jest wynikiem złożonego obliczenia opartego na treści poprzedniej pozycji według algorytmu określonego przez ICAO. 21 1 Płeć F = kobieta, M = mężczyzna, < = nie określono. 22 6 Data upływu ważności wizy W następującej kolejności: RRMMDD, bez symboli wypełniających. 28 1 Znak kontrolny Znak ten jest wynikiem złożonego obliczenia opartego na treści poprzedniej pozycji według algorytmu określonego przez ICAO. 29 1 Ważność terytorialna a)  Na wizie o ograniczonej ważności terytorialnej wstawić literę T. b)  Na wizie jednolitej wstawić symbol wypełniający <. 30 1 Liczba wjazdów 1, 2 lub M 31 2 Czas trwania pobytu a)  Krótki pobyt: liczba dni powinna być wpisana w obszarze do odczytu wzrokowego. b)  Długi pobyt: <<. 33 4 Początek okresu ważności W kolejności MMDD bez symboli wypełniających.

---

ZAŁĄCZNIK VIII

PRZYTWIERDZANIE NAKLEJKI WIZOWEJ

---

ZAŁĄCZNIK IX

CZĘŚĆ 1

Zasady wydawania wiz na granicy marynarzom podróżującym tranzytem i podlegającym obowiązkowi wizowemu

Niniejsze zasady odnoszą się do wymiany informacji między właściwymi organami państw członkowskich w odniesieniu do marynarzy podróżujących tranzytem, podlegających obowiązkowi wizowemu. Jeżeli wiza jest wydawana na granicy na podstawie wymienionych informacji, odpowiedzialność spoczywa na państwie członkowskim wydającym wizę.

Do celów niniejszych zasad:

I.   Zaciągnięcie się na statek zacumowany lub oczekiwany w porcie państwa członkowskiego (wjazd na terytorium państw członkowskich)

II.   Zakończenie służby na statku, który wszedł do portu państwa członkowskiego (wyjazd z terytorium państw członkowskich)

III.   Przeniesienie ze statku, który wszedł do portu państwa członkowskiego, na inny statek

CZĘŚĆ 2

SZCZEGÓŁOWY OPIS FORMULARZA

Punkty 1–4: tożsamość marynarza

Odnośnie do punktów 3 i 4: w zależności od obywatelstwa marynarza i od państwa członkowskiego, do którego marynarz wjeżdża, do ustalenia tożsamości można użyć dokumentu podróży lub książeczki żeglarskiej.

Punkty 5–8: agent okrętowy i dany statek

Odnośnie do punktów 7A i 8A: informacje o tym, ile czasu marynarz może podróżować w celu zaokrętowania się.

Należy pamiętać, że na trasie podróży mogą wystąpić nieoczekiwane zakłócenia i czynniki zewnętrzne, jak sztormy, awarie itp.

Punkty 9–12: cel podróży marynarza i jej miejsce docelowe

---

ZAŁĄCZNIK X

WYKAZ MINIMALNYCH WYMOGÓW, KTÓRE NALEŻY ZAWRZEĆ W INSTRUMENTACH PRAWNYCH W PRZYPADKU WSPÓŁPRACY Z USŁUGODAWCAMI ZEWNĘTRZNYMI

---

ZAŁĄCZNIK XI

SZCZEGÓLNE PROCEDURY I WARUNKI UŁATWIAJĄCE WYDAWANIE WIZ CZŁONKOM RODZINY OLIMPIJSKIEJ BIORĄCYM UDZIAŁ W IGRZYSKACH OLIMPIJSKICH I PARAOLIMPIJSKICH

ROZDZIAŁ I

Cel i definicje

Artykuł 1

Cel

Poniższe szczególne procedury i warunki ułatwiają ubieganie się o wizę i jej wydawanie członkom rodziny olimpijskiej na czas trwania igrzysk olimpijskich i paraolimpijskich organizowanych przez państwo członkowskie.

Ponadto zastosowanie mają stosowne przepisy wspólnotowego dorobku prawnego dotyczące procedur ubiegania się o wizę i jej wydawania.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

ROZDZIAŁ II

Wydawanie wiz

Artykuł 3

Warunki

Wiza może zostać wydana na mocy niniejszego rozporządzenia wyłącznie w przypadku, gdy osoba zainteresowana:

Artykuł 4

Dokonanie zgłoszenia

1.  Jeżeli organizacja odpowiedzialna sporządza listę osób wybranych do uczestnictwa w igrzyskach olimpijskich lub paraolimpijskich, może ona wraz z wnioskiem o wydanie tym wybranym osobom olimpijskiej karty akredytacyjnej złożyć zbiorowy wniosek wizowy obejmujący wszystkie te osoby, które podlegają obowiązkowi wizowemu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 539/2001, z wyjątkiem przypadków, gdy osoby te posiadają zezwolenie na pobyt stały wydane przez państwo członkowskie lub zezwolenie na pobyt stały wydane przez Zjednoczone Królestwo lub Irlandię zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich ( 29 ).

2.  Zbiorowy wniosek wizowy dotyczący zainteresowanych osób przekazywany jest równocześnie z wnioskami o olimpijskie karty akredytacyjne komitetowi organizacyjnemu państwa członkowskiego organizującego igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie w trybie przez niego określonym.

3.  Za każdą osobę biorącą udział w igrzyskach olimpijskich lub paraolimpijskich składa się indywidualny wniosek wizowy.

4.  Komitet organizacyjny państwa członkowskiego organizującego igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie przesyła służbom odpowiedzialnym za wydawanie wiz w najkrótszym możliwym terminie zbiorowy wniosek wizowy wraz z kopiami wniosków o wydanie olimpijskiej karty akredytacyjnej zainteresowanym osobom, podając ich pełne imię i nazwisko, obywatelstwo, płeć, datę i miejsce urodzenia, numer dokumentu podróży, jego rodzaj i datę ważności.

Artykuł 5

Analiza wspólnych wniosków wizowych i rodzaj wydawanej wizy

1.  Wiza wydawana jest przez służby odpowiedzialne za wydawanie wiz po przeprowadzeniu analizy wniosku pod kątem jego zgodności z art. 3.

▼M3

2.  Wydaje się jednolitą wizę wielokrotnego wjazdu upoważniającą do pobytu nieprzekraczającego 90 dni w okresie igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich.

▼B

3.  Jeżeli dany członek rodziny olimpijskiej nie spełnia warunków określonych w art. 3 lit. c) lub d), służby odpowiedzialne za wydawanie wiz mogą wydać wizę o ograniczonej ważności terytorialnej zgodnie z art. 25 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Forma wizy

1.  Wiza ma postać dwóch liczb wpisywanych na olimpijskiej karcie akredytacyjnej. Pierwsza liczba jest numerem wizy. W przypadku wizy jednolitej liczba ta składa się z siedmiu (7) znaków, zawierających sześć (6) cyfr poprzedzonych literą „C”. W przypadku wizy o ograniczonej ważności terytorialnej liczba ta składa się z ośmiu (8) znaków, czyli sześciu (6) cyfr poprzedzonych literami „XX” ( 30 ). Druga liczba jest numerem dokumentu podróży danej osoby.

2.  Służby odpowiedzialne za wydawanie wiz przesyłają numery wiz komitetowi organizacyjnemu państwa członkowskiego organizującego igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie w celu wydania olimpijskich kart akredytacyjnych.

Artykuł 7

Zwolnienie z opłat

Rozpatrywanie wniosków wizowych i wydawanie wiz nie powoduje pobierania jakichkolwiek opłat przez służby odpowiedzialne za wydawanie wiz.

ROZDZIAŁ III

Przepisy ogólne i końcowe

Artykuł 8

Cofnięcie wizy

Jeżeli lista osób zgłoszonych jako uczestnicy igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich ulegnie zmianie przed rozpoczęciem igrzysk, organizacje odpowiedzialne bezzwłocznie informują o tym komitet organizacyjny państwa członkowskiego organizującego igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie, aby umożliwić wycofanie olimpijskich kart akredytacyjnych osób usuniętych z listy. Komitet organizacyjny informuje o tym służby odpowiedzialne za wydawanie wiz, podając numery wiz, których to dotyczy.

Służby odpowiedzialne za wydawanie wiz cofają wizy wskazanych osób. Służby te bezzwłocznie informują o tym fakcie władze odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli granicznych, które z kolei natychmiast przekazują informację właściwym władzom innych państw członkowskich.

Artykuł 9

Kontrole na granicach zewnętrznych

1.  W chwili przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich przez członków rodziny olimpijskiej, którym wydano wizę zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, kontrole wjazdowe ogranicza się do sprawdzenia zgodności z warunkami określonymi w art. 3.

2.  Na czas trwania igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich:

3.  Ust. 2 ma zastosowanie do członków rodziny olimpijskiej, którzy są obywatelami państw trzecich, bez względu na to, czy podlegają obowiązkowi wizowemu na mocy rozporządzenia (WE) nr 539/2001, czy też nie.

---

ZAŁĄCZNIK XII

ROCZNE DANE STATYSTYCZNE NA TEMAT WIZ JEDNOLITYCH, WIZ O OGRANICZONEJ WAŻNOŚCI TERYTORIALNEJ I WIZ LOTNISKOWYCH

W terminie, o którym mowa w art. 46, należy przedłożyć Komisji poniższe dane z każdego miejsca, w którym państwa członkowskie wydają wizy:

Ogólne zasady przedkładania danych:

Jeżeli dane nie są dostępne lub nie są istotne dla określonej kategorii czy państwa trzeciego, państwo członkowskie pozostawia odnośne pole puste (nie wprowadza oznaczenia „0” (zero), „nd.” (nie dotyczy) ani żadnego innego).

---

ZAŁĄCZNIK XIII

---

ZAŁĄCZNIKI

---

( 1 ) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 2 kwietnia 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 25 czerwca 2009 r.

( 2 ) Dz.U. L 239 z 22.9.2000, s. 19.

( 3 ) Dz.U. C 326 z 22.12.2005, s. 1.

( 4 ) Dz.U. C 53 z 3.3.2005, s. 1.

( 5 ) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60.

( 6 ) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

( 7 ) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

( 8 ) Dz.U. L 105 z 13.4.2006, s. 1.

( 9 ) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

( 10 ) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31.

( 11 ) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 53.

( 12 ) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

( 13 ) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1.

( 14 ) Dz.U. L 83 z 26.3.2008, s. 3.

( 15 ) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

( 16 ) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

( 17 ) Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

( 18 ) Dz.U. L 164 z 14.7.1995, s. 1.

( 19 ) Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 4.

( 20 ) Dz.U. L 267 z 27.9.2006, s. 41.

( 21 ) Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 23.

( 22 ) Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1.”;

( 23 ) Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1.”;

( 24 ) Dz.U. L 63 z 13.3.1996, s. 8.

( 25 ) Dz.U. L 116 z 26.4.2001, s. 2.

( 26 ) Dz.U. L 150 z 6.6.2001, s. 4.

( 27 ) Dz.U. L 64 z 7.3.2003, s. 1.

( 28 ) Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 1.

( 29 ) Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77.

( 30 ) Kod ISO organizującego państwa członkowskiego.