Vrij verkeer van kapitaal in de EU
SAMENVATTING VAN:
Richtlijn 88/361/EEG van de Raad — de richtlijn inzake de liberalisering van kapitaal
WAT IS HET DOEL VAN DE RICHTLIJN?
-
De richtlijn is ontworpen om de eengemaakte markt van de Europese Unie (EU) van een volledig financiële dimensie te voorzien.
-
De richtlijn moest geleidelijk alle beperkingen opheffen voor het vrije verkeer van kapitaal tussen EU-landen door invoering van artikel 67 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschappen (artikel 67 werd vervolgens ingetrokken).
-
De regels van de richtlijn waren achterhaald met de inwerkingtreding van het nieuwe artikel 63 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie waarin het vrije verkeer van kapitaal tussen zowel EU-landen onderling als tussen EU-landen en niet-EU-landen wordt gewaarborgd.
-
Zoals aangegeven in de jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie wordt de in bijlage I opgenomen nomenclatuur van het kapitaalverkeer echter nog steeds gebruikt voor het definiëren van het begrip kapitaalverkeer.
KERNPUNTEN
-
De richtlijn is gebaseerd op het beginsel van volledige liberalisering van het kapitaalverkeer* tussen EU-landen met ingang van 1 juli 1990. Transacties die worden beschouwd als kapitaalverkeer zijn opgenomen in Bijlage I van het Verdrag.
-
Er werden overgangsregeling geboden voor Spanje, Griekenland, Ierland en Portugal. Portugal en Griekenland kregen bovendien de mogelijkheid op een extra verlenging van maximaal 3 jaar.
-
De richtlijn moet algemene regelingen inzake beperkingen op kapitaalverkeer tussen ingezetenen van EU-landen opheffen.
-
Er werd een „vrijwaringsclausule” geïntroduceerd. Kapitaalverkeer kan sterke spanningen op de wisselmarkten veroorzaken en ernstige storingen bij het voeren van het monetaire en deviezenbeleid van een land teweegbrengen. In dit geval kan de Europese Commissie, na raadpleging van het Monetair Comité en het Comité van Presidenten van de centrale banken, zo’n land machtigen vrijwaringsmaatregelen te treffen.
-
De in Bijlage II van deze richtlijn opgenomen vrijwaringsmaatregelen met betrekking tot kapitaalverkeer mogen niet langer dan 6 maanden duren.
Met ingang van 1 juli 1990 vervangt de richtlijn:
-
de eerste richtlijn voor de uitvoering van artikel 67 van het Verdrag;
-
Richtlijn 72/156/EEG van de Raad voor het reguleren van de internationale kapitaalbewegingen en het neutraliseren van de ongewenste effecten daarvan op de interne liquiditeit*.
VANAF WANNEER IS DE RICHTLIJN VAN TOEPASSING?
De richtlijn is tussen 7 juli 1988 en 31 december 1999 van toepassing geworden. EU-landen moesten de richtlijn voor 1 juli 1990 omzetten in nationale wetgeving. De richtlijn is nu vervangen door regels van het Verdrag inzake het vrije verkeer van kapitaal, maar wordt nog steeds gebruikt voor het definiëren van het begrip kapitaalverkeer.
ACHTERGROND
Kijk voor meer informatie op:
* KERNBEGRIPPEN
Kapitaalverkeer: kapitaaloverdrachten tussen landen uitgevoerd door een persoon, organisatie of bedrijf, waaronder directe investeringen, beleggingen in onroerende goederen, verrichtingen betreffende effecten en in rekeningen-courant en depositorekeningen, en financiële leningen en kredieten.
Binnenlandse of interne liquiditeit: De hoeveelheid geldmiddelen of kasequivalenten (d.w.z. waarden die snel in contanten kunnen worden omgezet) die in de economie van een land in omloop is.
BELANGRIJKSTE DOCUMENT
Richtlijn 88/361/EEG van de Raad van 24 juni 1988 voor de uitvoering van artikel 67 van het Verdrag (PB L 178, 8.7.1988, blz. 5-18)
Laatste bijwerking 16.11.2016