Toegang tot elektronischecommunicatienetwerken
Deze richtlijn harmoniseert de wijze waarop EU-landen de toegang tot en de interconnectie van elektronischecommunicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten reguleren. De richtlijn brengt een regelgevingskader tot stand voor de betrekkingen van aanbieders en netwerken en diensten dat zal leiden tot duurzame concurrentie en interoperabiliteit van elektronische communicatiediensten.
BESLUIT
Richtlijn 2002/19/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake de toegang tot en interconnectie van elektronischecommunicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten (Toegangsrichtlijn).
SAMENVATTING
Samen met vier andere richtlijnen (kader, machtiging, universele dienst, en privacy en elektronische communicatie) maakt de toegangsrichtlijn onderdeel uit van het telecommunicatiepakket, dat het regelgevingskader definieert dat ten doel heeft om de sector elektronische netwerken en diensten concurrerender te maken.
In 2009 werd het „telecommunicatiepakket” gewijzigd door de richtlijnen „betere regelgeving” en „burgerrechten”, alsook door de vorming van het Orgaan van Europese regelgevende instanties voor elektronische communicatie (Berec).
Toepassing
De richtlijn is van toepassing op alle soorten openbare communicatienetwerken met behulp waarvan voor het publiek beschikbare elektronische communicatiediensten worden aangeboden. Dit is inclusief vaste en mobiele telecommunicatienetwerken, netwerken voor terrestrische omroepactiviteiten, kabeltelevisienetwerken en satelliet- en internetnetwerken die gebruikt worden voor spraak-, fax- en dataverkeer en voor de doorgifte van beelden.
Algemeen principe
EU-landen moeten ervoor zorgen dat er geen beperkingen zijn die het ondernemingen, gevestigd in één EU-land of in verscheidene EU-landen, beletten onderling overeenkomsten inzake regelingen voor toegang en/of interconnectie aan te gaan overeenkomstig de mededingingsregels van het Verdrag.
Het algemene principe voorziet erin dat, in markten waar tussen ondernemingen grote verschillen in onderhandelingscapaciteit blijven bestaan, het passend is om een kader vast te stellen dat is gebaseerd op beginselen van de interne markt en mededingingsregels om als instrument voor marktregulering op te treden.
Omdat gekozen is voor een technologisch neutrale aanpak zijn de doelstellingen als volgt:
|
— |
een kader vaststellen dat concurrentie zal stimuleren en efficiënte investeringen in netwerkinfrastructuur zal bevorderen door passende toegang tot en interconnectie van netwerken en operabiliteit van diensten in het belang van eindgebruikers;
|
|
— |
ervoor zorgen dat eventuele knelpunten op de markt geen beperking zijn voor de opkomst van innovatieve diensten die gebruikers voordeel zouden kunnen bieden.
|
Rechten en plichten van exploitanten
Deze richtlijn voorziet in een fundamentele regel waardoor exploitanten van openbare communicatienetwerken een recht en, indien daarom verzocht wordt door andere ondernemingen die daartoe bevoegd zijn, een verplichting hebben om met elkaar te onderhandelen over interconnectie om te zorgen voor interoperabiliteit van diensten binnen de hele Europese Unie.
De nationale regelgevende instanties zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van regelmatige marktanalyses om vast te stellen of een of meer exploitanten een aanmerkelijke macht hebben op de betreffende markt. Indien uit marktanalyse blijkt dat een exploitant een aanmerkelijke macht op een bepaalde markt heeft, zullen de nationale regelgevende instanties een of meer van de volgende verplichtingen opleggen bij deze exploitant, al naargelang de omstandigheden:
|
1. |
verplichtingen inzake transparantie met betrekking tot interconnectie en/of toegang op grond waarvan exploitanten nader genoemde informatie, zoals boekhoudkundige informatie, technische specificaties of netwerkkenmerken, openbaar moeten maken, indien van toepassing door middel van een referentieofferte; |
|
2. |
verplichtingen inzake non-discriminatie om ervoor te zorgen dat exploitanten ten aanzien van andere ondernemingen die gelijkwaardige diensten aanbieden onder gelijkwaardige omstandigheden gelijkwaardige voorwaarden toepassen, inclusief een verbod ten gunste van hun eigen diensten; |
|
3. |
verplichtingen inzake het voeren van gescheiden boekhoudingen met betrekking tot bepaalde met interconnectie en/of toegang verband houdende activiteiten; |
|
4. |
verplichtingen inzake toegang tot en gebruik van specifieke netwerkfaciliteiten. Van exploitanten kan onder meer verlangd worden dat zij:
|
|
5. |
verplichtingen inzake het terugverdienen van kosten en prijscontrole, inclusief verplichtingen inzake kostenoriëntering van prijzen en kostentoerekeningssystemen. |
Indien marktfalen zich blijft voordoen ondanks de toepassing van deze verplichtingen, kunnen de nationale regelgevende instanties in laatste instantie een verticaal geïntegreerde onderneming verplichten om activiteiten die verband houden met het aanbieden van toegangsproducten en diensten op groothandelsniveau in een onafhankelijke bedrijfseenheid te plaatsen.
Deze functioneel onafhankelijke bedrijfseenheid moet toegangsproducten en diensten leveren aan alle ondernemingen, met inbegrip van andere bedrijfseenheden binnen de moedermaatschappij, binnen dezelfde tijdspanne en tegen dezelfde voorwaarden, met inbegrip van de prijs en diensten, en door middel van dezelfde systemen en processen.
REFERENTIES
|
Besluit |
Datum van inwerkingtreding |
Uiterste datum voor omzetting in nationaal recht |
Publicatieblad van de Europese Unie |
|
Richtlijn 2002/19/EG |
24.4.2002 |
24.7.2003 |
|
Wijzigingsbesluit(en) |
Datum van inwerkingtreding |
Uiterste datum voor omzetting in nationaal recht |
Publicatieblad van de Europese Unie |
|
Richtlijn 2009/140/EG |
19.12.2009 |
25.5.2011 |
WIJZIGING VAN DE BIJLAGEN
Bijlage II - Minimumlijst van punten die moeten voorkomen in het door aangemelde exploitanten met aanmerkelijke marktmacht te publiceren referentieaanbod voor toegang tot groothandelsnetwerkinfrastructuur, met inbegrip van gedeelde of volledig ontbundelde toegang tot het aansluitnetwerk op een vaste locatie.
Richtlijn 2009/140/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2009 tot wijziging van Richtlijn 2002/21/EG inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten, Richtlijn 2002/19/EG inzake de toegang tot en interconnectie van elektronischecommunicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten, en Richtlijn 2002/20/EG betreffende de machtiging voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten (PB L 337, 18 december 2009, blz. 37-69).
Rectificatie van Richtlijn 2009/140/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2009 tot wijziging van Richtlijn 2002/21/EG inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten, Richtlijn 2002/19/EG inzake de toegang tot en interconnectie van elektronischecommunicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten, en Richtlijn 2002/20/EG betreffende de machtiging voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten (PB L 241, 10 september 2013, blz. 8-9).
GERELATEERDE BESLUITEN
Richtsnoeren van de Commissie voor de marktanalyse en de beoordeling van aanmerkelijke marktmacht in het bestek van het gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten (PB C 165, 11 juli 2002, blz. 6-31).
Krachtens het regelgevingskader voor communicatiediensten bevatten deze richtlijnen de beginselen waarop de nationale regelgevende instanties hun marktanalyse moeten baseren teneinde een efficiënte concurrentie te waarborgen.
Voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van maatregelen inzake de Europese interne markt voor elektronische communicatie en om een Connectief Continent tot stand te brengen alsmede tot wijziging van Richtlijnen 2002/20/EG, 2002/21/EG en 2002/22/EG en Verordeningen (EG) nr. 1211/2009 en (EU) nr. 531/2012 (COM(2013) 627 final van 11.9.2013 - niet bekendgemaakt in het Publicatieblad).
Laatste bijwerking 10.09.2015