Etikettering van schoeisel

De etikettering van schoeisel en van de onderdelen daarvan moet de gebruiker informatie verschaffen zodat hij een geïnformeerde keuze kan maken. Deze etikettering helpt ook de industrie te beschermen tegen oneerlijke concurrentie en versterkt de werking van de interne markt in de Europese Unie (EU).

BESLUIT

Richtlijn 94/11/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 maart 1994 betreffende de onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen van de EU-landen inzake de etikettering van de materialen gebruikt in de belangrijkste onderdelen van voor de verbruiker bestemd schoeisel.

SAMENVATTING

De etikettering van schoeisel en van de onderdelen daarvan moet de gebruiker informatie verschaffen zodat hij een geïnformeerde keuze kan maken. Deze etikettering helpt ook de industrie te beschermen tegen oneerlijke concurrentie en versterkt de werking van de interne markt in de Europese Unie (EU).

WAT DOET DEZE RICHTLIJN?

Deze richtlijn bepaalt de regels voor de etikettering van schoeisel met betrekking tot:

• de inhoud en vorm van het etiket;
• de verantwoordelijkheid voor de etikettering.

KERNPUNTEN

• Het etiket bevat alleen informatie over het materiaal dat ten minste 80 % van de oppervlakte van het bovendeel, de voering en de inlegzool vormt, en eveneens over het materiaal dat ten minste 80 % van het volume van de buitenzool vormt. Indien geen van de materialen een aandeel heeft van ten minste 80 %, wordt informatie verstrekt over de twee hoofdmaterialen in de samenstelling van het schoeisel.
• Het etiket moet informatie verstrekken over de drie onderdelen van het schoeisel:
  • het bovendeel;
  • de voering en de inlegzool;
  • de buitenzool.
• De informatie op het etiket kan worden weergegeven op basis van pictogrammen of tekst.
• Het etiket moet leesbaar, goed bevestigd en begrijpelijk zijn.
• Het etiket moet:
  • op het schoeisel gedrukt of erin geperst zijn, of
  • aan het schoeisel gelijmd zijn, of
  • eraan vastgebonden zijn.
• Het etiket moet voorkomen op ten minste één exemplaar per paar schoenen, laarzen, etc.
• EU-fabrikanten zijn verantwoordelijk voor het voorzien van de etiketten en voor de juistheid ervan. Voor ingevoerd schoeisel ligt de verantwoordelijkheid hiervoor bij de persoon die het schoeisel voor het eerst in de EU op de markt brengt. De detailhandelaar blijft ervoor verantwoordelijk dat het verkochte schoeisel voorzien is van de passende etikettering.
• In de bijlagen staan:
  • de omschrijving (van een bovendeel, zool, etc.) en het bijbehorende pictogram of de tekstuele aanduiding van de delen van het schoeisel die moeten worden geïdentificeerd (bijlage I);
  • voorbeelden van schoeisel dat onder de richtlijn valt (bijlage II). Schoeisel dat wordt gedragen voor de veiligheid en de bescherming van de gezondheid op de werkplek valt niet onder deze richtlijn. Dit valt onder de EU-regels voor persoonlijke beschermingsmiddelen.

Er bestaat ook een vrijwillig EU-ecokeurmerk voor schoeisel. Daaraan kunnen consumenten schoeisel herkennen dat tijdens zijn levenscyclus (productie, gebruik en verwijdering) weinig belastend is voor het milieu.

Laatste bijwerking 19.08.2015